Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!

Podcast voor DGA's #2 Cor Spronk in gesprek met Bert ter Maaten - over kwetsbaarheid, kennissen, de bouwcrisis, scheiding, coachen en Coronabesmetting

Je kan prima over het randje lopen, als je er maar niet van af pleurt

 

In een wat rumoerige omgeving van legerbasis Soesterberg ontmoet ik Bert ter Maaten, ruim 15 jaar DGA van TM Techniek en later ook van Educenter Bouw & Infra. We zijn bij hem thuis op de boerderij waar hij ook geboren is.

Als Bert op dreef is komt hij met zijn visie op het “boerenlandschap” en ontpopt hij zich als de toekomstige Minister van Landbouw en Innovatie.

Na zijn monteursopleiding begon Bert met werken in de infrasector bij een werkgever. Toen hij in 2003 kon doorgroeien naar uitvoerder dacht Bert: Hier ben ik niet voor gemaakt en begon toen, met compagnon, voor zichzelf met de visie op het opleiden van jongen mensen. Na een jaar ontstond toen TM Techniek en wist Bert bij de bank € 3.100,- los te peuteren waar hij zijn eerste loonronde voor zijn personeel mee kon betalen.

In deze podcast verteld Bert ook openhartig over een moeilijke periode in zijn leven. Terwijl hij bezig was met de bouw van een nieuwe bedrijfsschool raakte de bouwcrisis de infra technische tak, zodat hij zijn personeel ineens maar moeilijk aan het werk kon houden. Daar bovenop kwam een scheiding. Bert verteld dat het een eenzame tijd was waar hij doorheen ging, maar dat hij er altijd voor koos om zich ook naar zijn personeel kwetsbaar en open op te stellen. Deze houding heeft zijn personeel altijd gezien als kracht en heeft veel loyaliteit teweeg gebracht.

Als Bert een probleem heeft dan maakt hij er een bedrijf van. Toen het te prijzig werd om zijn personeel op te leiden, richtte hij Educenter Bouw en Infra op, waar nu de gehele infra technische sector terecht kan voor opleidingen. Zelfs voor het opleiden en examineren van monteurs op afstand via camera’s. Hij is zijn tijd ver vooruit.

Bert is een echte selfmade man. Volgens hem moet hij het niet hebben van zijn kennis, maar van zijn kennissen. Hij verteld over de manier waarop hij controle houd op zijn bedrijven, niet als manager, maar als coach.

Maar als de Corona zijn bedrijf binnendringt, dan komen de kwaliteiten van Bert naar voren. Luister naar de podcast wat er toen gebeurde.

 

Meer informatie over Bert ter Maaten en zijn bedrijven is te vinden op:

https://www.linkedin.com/in/bert-ter-maaten-65335683/

https://www.tm-techniek.nl/

https://educenteropleidingen.nl/

 

Deze podcast is ook te vinden op:

Website: https://www.corspronk.nl/podcast/

YouTube kanaal: https://www.youtube.com/c/CorSpronk

Apple Podcasts: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/podcast-voor-dgas/id1528963127

Google Podcasts: https://podcasts.google.com/feed/aHR0cHM6Ly9mZWVkLnBvZGJlYW4uY29tL2NvcnNwcm9uay9mZWVkLnhtbA Spotify: https://open.spotify.com/show/6o6eNBc2XX29qOW7xmVDR8

Soundcloud: https://soundcloud.com/podcastvoordga

 

Volledige tekst Podcast:

Bert ter Maaten van TM Techniek, Educenter en denk ik nog wel een paar andere dingen, maar daar gaan we het nog wel over hebben. Ik hoorde net vijfenveertig lentes jong en we zijn hier in Woudenberg en we zitten hier bij de boerderij wat ook jouw ouderlijk huis is. Ik vroeg jou: kunnen we op een plek bij elkaar komen die veel voor jou betekent? En dan kun je allemaal moeilijke dingen bedenken, maar je zei: dan moet het gewoon bij mij thuis. En dat vond ik mooi, daar komen we later nog wel op terug, denk ik, of niet. Hoe lang ken ik jou al, weet jij dat?

 

Bert

Via de firma Voskuil in Gouda. En ik denk dat dat twaalf jaar geleden is. Daar kwam ik mensen van jou tegen.

 

Cor

Dat zou kunnen, ik zag bij jou contact, had ik neergezet: toegevoegd via Whatsapp op 25 oktober 2012. Dus dat is acht jaar geleden. We kennen elkaar misschien eerder, maar dat was dan dat we eindelijk met elkaar -

 

Bert

Nee, ik kwam mensen in bedrijf van jou tegen in Gouda. Toen dacht ik: wat is dat?

 

Cor

Wie is deze? Vijfenveertig jaar hoor ik net, je woont in Woudenberg, hebt een relatie met Paula en ik hoorde net drie dochters en een zoon.

 

Bert

Ja, en een bonuskind van Paula.

 

Cor

Kijk! Welke hobby’s heb je? Barbecueën denk ik? Zijn er nog andere?

 

Bert

Dat is een goede vraag. Ik was altijd druk met ondernemen en toen - op een gegeven moment wordt het je wel eens een beetje te veel en toen kwam ik bij de huisarts en die zegt: heb je hobby’s? Ik zeg nou ja, niet heel veel.

 

Cor

En wat gebeurde er? Te hoge bloeddruk?

 

Bert

Nee, nee dat viel wel mee, maar niet lekker in je vel zitten, gewoon echt heel druk en toen kreeg ik het advies van: zoek een hobby en ik aan het zoeken. Voetbal vind ik niks, daar heb ik mijn lichaam ook niet helemaal voor mee, dus sporten - ik doe nu wel veel aan sporten trouwens, maar toen liep ik iemand tegen het lijf die deed slow cooking en daar zijn we eigenlijk in gesprek gekomen, lekker aan het barbecueën gegaan met elkaar, dat was vier, vijf jaar terug, alleen dat liep ook weer uit de hand. Dus nu hebben we een barbecue team en doen we mee aan wedstrijden.

 

Cor

Het begint bijna weer op werken te lijken?

 

Bert

Ja, als het allemaal niks wordt, kun je altijd nog gaan barbecueën, denk ik. Dat is echt booming nu.

 

Cor

Nog even een haakje, je zegt: het werd me even te veel, wat gebeurt er dan? Je lijkt me niet echt het type wat snel naar de dokter toeloopt. Jij moet wel serieuze klachten gehad hebben wil jij naar de dokter gaan, laten we eerlijk wezen.

Bert

Ja, dan hebben we het over vijf jaar terug, zeg maar 2014, dan kom je gelijk op het zere punt. 2014 was een bizar jaar hier, we werkten met zestig personen, we hadden zestig personen bij een infra bedrijf. We leggen gas-, water- en elektraleidingen, wat jij vroeger ook deed, een school daarnaast, Educenter hadden we, draaiden we ook prima, dat was in de opbouwfase eigenlijk en toen dacht ik: ik heb de boerderij in 2010 over mogen nemen van mijn vader en eigenlijk is mijn opa hier begonnen met boeren. De boerderij is gebouwd in 1937, toen heeft mijn vader het overgenomen in 1975, denk ik, 1974 en toen in 2010 zei mijn vader: ik stop met de varkens, wil jij het niet overnemen? Ik was al een paar jaar met mijn eigen onderneming bezig en toen zei ik: dat is prima, maar ik ga geen varkens houden, dat ga ik niet doen. Dan moeten we even kijken wat we er dan mee kunnen. Toen hebben we een adviseur in de arm genomen en konden we van dit stukje agrarisch, in het buitengebied van Woudenberg, konden we industrieterrein maken. Daar zijn we op in gegaan, dus dat hield in: alle schuren slopen, en dan kon ik er een bedrijfshal achter bouwen. Ik zei: een bedrijfshal bouwen is prima, maar ik wil geen damwandhalletje, dan wil ik het wel goed voor elkaar hebben, dus: kelder eronder, metselwerk, mooi pannendakje erop, dat is gelukt. Alleen, in het proces, dat was zeg maar 2010 tot 2014 waren we met vergunningen bezig, alles zien te regelen, dat liep op zich ook wel goed, ik had niet heel veel haast, mijn bedrijf kon gewoon door en toen werd het 2014, dus toen kwam eigenlijk ook een beetje de klad erin bij infra in die bouwcrisis die we - eerst was het bankencrisis en toen werd het bouwcrisis, daar kreeg ik in 2014 echt wel mee te maken. Toen werd het allemaal wat minder en tot mijn grote spijt zat er ook nog een scheiding in. Dus toen had ik en iets minder werk en ik ging scheiden en ik was een vrij forse bedrijfshal aan het bouwen, wat eigenlijk wel een soort droom van mij was, omdat het ook op je ouderlijke grond is en - maar dan gaat er in een paar maanden tijd, gaat er heel veel mis. En dan hoef ik jou denk ik ook niet uit te leggen, maar dan moet je je ergens weer bij elkaar gaan rapen en dat valt niet mee. Dus dat was wel een hele bijzondere tijd om mee te maken, ja.

 

Cor

Heb je daar alleen doorheen gemoeten, in het begin? Of had je vrienden, of een coach, of een mentor of wie dan ook om je heen?

 

Bert

Als je het zo ziet heb ik het echt wel alleen moeten doen. Er gebeurt zoveel en in je hoofd ook dat je niet goed weet - je weet wel wat er gebeurt maar je hebt er nog niet echt een feeling bij. Je kan niet adequaat op elk dingetje wat je dan tegenkomt reageren. Je moet ook dingen laten gaan. Het ene moment is het de hal, het andere moment is het de scheiding die aandacht vraagt, nu mijn ex-vrouw die heeft daar ook goed in geanticipeerd, het is ook geen vechtscheiding geworden of wat dan ook, we zijn daar wel in goed overleg uitgekomen, dus dat was een voordeel in die periode, maar toch gebeurt er van alles met je. Het vreet aan je, ja en ’s morgens moet je weer naar buiten rennen en dan moet je weer heel vrolijk tegen de bouwvakkers doen van: we gaan weer verder.

 

Cor

En tegen je eigen mensen natuurlijk.

 

Bert

Je bedrijf loopt nog door, daar moet je ook wel dingen - ik vond wel dat ik open moest zijn naar het personeel toe, we zijn best wel een hechte club mensen, dus ik heb daar ook wel dingen over gezegd. Ik heb wel, hoe zeg je dat, mijzelf blootgegeven naar de jongens toe, dat heeft mij achteraf wel heel veel goed gedaan hoor. Het was op dat moment wel lastig, en daar ben ik wel een beetje in geholpen, om dat zo te doen, ik denk dat dat wel in 2015 was hoor dat ik echt met de billen bloot moest. Heb ik toen wel gedaan en door het personeel is dat altijd goed bevallen en ze vonden het ook heel oprecht dat ik dat deed. En daar is ook wel eens een traan bij gevallen, ja. Ook waar het personeel bij was.

 

Cor

Ik denk, wel mooi, ik ken je natuurlijk ook wel langer, maar je bent een hele sterke kerel, maar ook een sterke kerel kan wel eens even een moeilijke periode hebben. En wat kreeg je, kreeg je hoofdpijn, of -?

 

Bert

Ik weet niet of ik dat zo moet roepen, maar iedereen zei: je moet niet aan de drank gaan, want dat is slecht. Voor mij was het een medicijn. Ik had dagen dat het niet wilde, dan dronk ik een halve krat bier leeg en dan kon ik goed slapen en dan bleef ik ook gewoon liggen tot een uur of tien en dan stapte ik weer uit mijn bed en dacht ik: zo, - Ik weet, je kan het nooit goedpraten, maar bij mij hielp het en ja, wat de hele wereld erover zegt dat interesseert me even niet en nu is dat prima, ik ben geen alcoholist of weet ik veel wat, maar ik weet niet goed, als ik toen maar door was gegaan en niet die verdoving of wat dan ook, dan word je overspannen of ja, je hoort best wel veel mensen die snel overspannen zijn, of problemen hebben, psychische problemen en ja, dit heeft mij er wel doorheen gesleept. En natuurlijk, ik zit in een agrarisch buurtje hier en ik kon ook altijd wel goed met buurmannen praten. Boeren, zijn ook vrij nuchter en die zeiden: Bert, doe even zo, even dit, even dat en dan dacht ik ja, je lult leuk, maar toch, als je dan ’s avonds ergens op bed ligt dan ga je dat wel weer toepassen. Je past heel veel dingen toe. Ik ben een persoon die, heel grof gezegd, ik heb geen kennis, ik heb kennissen. En als je van al die kennissen een klein beetje opvangt en je maakt daar je eigen roomsoes van, dan kom je ook een heel eind.

 

Cor

Ik kan maar zeggen, Bert, dat ik het niet helemaal met je eens ben, je hebt inmiddels door ervaring al zoveel kennis opgedaan en alles wat je nu doet is deels voortschrijdend inzicht van dingen die je al eens hebt meegemaakt en jouw intuitie, daar maak je gebruik van. Dus je hebt wel heel veel kennis. Dus in die zin kun je zeggen, je hebt misschien niet op een bepaalde school gezeten of een bepaalde cursus niet gedaan.

 

Bert

LTS zwakstroom.

 

Cor

Ik zag het staan, ja. SGM in Maarsbergen.

 

Bert

Ja, een mooie tijd vond ik dat.

 

Cor

Dank je wel, misschien doen we straks nog een paar haakjes daarop terugnemen, over de kracht die jij eigenlijk hebt gehad om je kwetsbaar op te stellen en de zegen die je misschien hebt gehad dat het bedrijf, dat het door is gegaan en dat die jongens er allemaal voor jou gestaan hebben, zal ik maar zeggen. En dat gebeurt op het moment dat je -

 

Bert

De strekking van mijn vader was in die tijd: Bert, je kan prima over het randje lopen, als je er maar niet vanaf pleurt. Daar moest ik het dan mee doen. Dan zei ik: bedankt. Begon ik ook even te lachen, maar nu zijn we zes jaar verder en als ik dan terugkijk naar die tijd denk ik: ja, je liep over het randje en je bent er niet vanaf gepleurd.

 

Cor

Ik wilde hem tot het eind bewaren van: heb je een ultieme tip voor ander DGA’s, maar die gaat niet meer terugkomen. Even terug nog naar de hobby’s; dus barbecueën. Mijn boerderijtje zag ik nog voorbij komen, of is dat geen hobby meer.

 

Bert

Ja, dat weet ik niet goed hoe ik dat moet plaatsen, dat is moeilijk. Het is begonnen als -

 

Cor

Een hobby mag geld kosten, dat weet je?

 

Bert

Dan is het een hobby.

 

Bert

Nee, daar hebben we wel grootse plannen mee. We zijn daar kortstondig mee aan de gang. Ik denk dat het iets unieks is en dat het echt erg leuk is, maar we moeten de wereld nog veroveren, dat is ongeveer de stelling.

 

Cor

Voor de luisteraars zou ik even zeggen: ga naar mijnboerderijtje.nl daar moet je maar eens even op verder kijken. Ik wil eerst even terug naar jou. Heb jij een favoriete voetbalclub?

 

Bert

Feyenoord.

 

Cor

Muziek?

 

Bert

Nee, van alles wat, ook een beetje hoe de stemming is.

 

Cor

In wat voor auto rijd je?

 

Bert

Een Mercedes.

 

Cor

Welke?

 

Bert

Dan moeten we even gaan kijken. Een coupé.

 

Cor

SUV toch, of niet? Is het die oude MCRI? Of nieuwe oude MCRI?

 

Bert

Geen idee.

 

Cor

Mooie auto.

 

Bert

Ik heb gekeken en vond dat een mooie auto, dus die moest het worden.

 

Cor

Ja. Ben je autogek op zich?

 

Bert

Nee.

 

Cor

Maar, een mooie auto, daar hou je wel van?

 

Bert

Ja. Dan ben ik snel klaar, mooie auto, dit vind ik een mooi ding.

 

Cor

Kijk jij ernaar in wat voor auto een ander rijdt?

 

Bert

Nee.

 

Cor

Dat je zegt: die doet het goed, die doet het niet goed?

 

Bert

Nee, nee. Vroeger ging ik straten, met vrienden, moesten we straatjes leggen voor de beun en dan keken we welke auto erop kwam en daar pasten we onze prijs op aan. Toen keek ik er wel naar, nu niet meer. Nee, ik heb geen hard feelings voor mooie, dikke auto’s, of, nee.

 

Cor

Ik durf het bijna niet te vragen, maar lees je boeken?

 

Bert

Ja, op vakantie.

 

Cor

Wat voor soort boeken?

 

Bert

Alles wat echt gebeurd is.

 

Cor

Non-fictie is dat dan.

 

Bert

Dat denk ik. Daar laat ik me niet in gaan.

 

Cor

Tegen wie kijk je op?

 

Bert

Mark Rutte.

 

Cor

Want?

 

Bert

Ik vind het bizar wat die gozer doormaakt de laatste paar maanden. En dat hij zo overeind blijft. Ik vind het bewonderenswaardig en misschien ben ik wel helemaal geen VVD’er of wat dan ook, maar ik vind het bijzonder knap wat die man presteert. Alleen als mens al. Als je die aankijkt en je denkt: goede dag, jij krijgt wat voor je kloten. Dat vind ik bewonderenswaardig, ja. Ik heb niet gekeken naar kleur hoor, dat maakt me niet uit. Maar ook als je naar het andere politieke veld kijkt, wie had het anders moeten doen?

 

Cor

Waar zitten we hier?

 

Bert

Vlakbij Soesterberg. Daar is het eigenlijk wel wat rustiger, maar je hebt hier heel veel testvluchten, helikopters en van alles.

 

Cor

Nou, klinkt op zich goed.

 

Bert

Maar ja, dat vind ik knap.

 

Cor

Jij bent voor de rest niet echt een man van idolen, als ik het zo hoor. Normaal was dan wel bijvoorbeeld jouw muziek, of niet?

 

Bert

Muziek hadden we het net over, maar net hoe het weer is. Maakt me niet zoveel uit. Normaal vind ik leuk, ik weet, vroeger werkte ik bij een discotheek hier in de buurt, daar kwam Mannenkoor Karrespoor, dat vond ik ook lachen. Kon ik ook van genieten, ik vind het allemaal leuk. Als er maar sfeer in zit. Als de zaal sfeer heeft en iedereen is blij, dan vind ik muziek prima. En als de hele zaal erop gaat hossen, dat is toch mooi?

 

Cor

Bert, ik wil even terug nog naar het begin. Je bent geboren, vijfenveertig jaar geleden en uit wat voor nest kom je en misschien kun je je opleidingstijd een beetje schetsen en wanneer is dat ondernemerschap, ben je daarin gegroeid of zat dat gewoon altijd al in je genen?

 

Bert

Op dat laatste - heb ik geen idee.

 

Cor

Je vader was boer?

 

Bert

Mijn vader was boer.

 

Cor

Varkensboer zei je net.

 

Bert

Ik heb een zus, vader en moeder. Vader heeft de boerderij van opa overgenomen, dat was begin jaren zeventig wat ik al zei en hij heeft mij wel eens verteld: ik had twee kinderen, opa heeft daar die bungalow gebouwd, dat is niet te zien voor de luisteraars, maar hiernaast en die moest eigenlijk ook nog mee-eten van het bedrijf, dus pa die was getrouwd met ma en hadden twee kinderen, en ze hebben me wel eens verteld: we konden het gewoon niet betalen, alle boodschappen. Dat was begin jaren zeventig. Het was allemaal duur en twee gezinnen van dit bedrijf eten, dat viel niet mee. Dus heeft mijn vader een baan erbij gezocht en die heeft veertig jaar bij Pon in Leusden gewerkt, dus heel veel van het werk viel op mijn opa’s schouders en op mijn moeders schouder, dus die draaiden eigenlijk het bedrijf en pa die werkte dan bij Pon en die kwam dan om kwart voor vijf thuis en dan ging hij nog even de koeien melken en dat gezegd hebbende heeft mijn moeder begin jaren tachtig kanker gekregen en die is in 1988 overleden. Acht jaar aan het zieken geweest en een paar keer schedel gelicht en noem maar op, dat was heel heftig. Ik heb ook het idee, ja halverwege jaren tachtig was - de ziekenhuizen waren nog niet zover als nu, dus het was nog echt een beetje, als ik het mag verwoorden in mijn woorden, was het een beetje met de botte bijl opereren.

 

Cor

Toen was jij tiener toch al, of niet?

 

Bert

Ja, ik was in 1988 twaalf jaar, dus ik was twaalf toen mijn moeder overleed. Dus mijn vader werd weduwnaar en toen heeft hij daarna wel wat grond verkocht en wat beesten weggedaan, maar toen is hij verder gegaan met mestvarkens. Dus dat is dus ook een heftige tijd geweest.

 

Cor

Moest je altijd al meewerken op de boerderij?

 

Bert

Ja, niet altijd met plezier. Ik wilde het wel, ik was er niet echt goed in. En zeker niet op die leeftijd. Als je langs de varkens moest, moest je goed kijken of ze last van hun longen hadden of wat dan ook, dan moest je langs die hokken lopen en zie je daar twaalf, vijftien varkens, mestvarkens in zo’n hok liggen en dan moest je er echt uit gaan pikken van: die of die. Je moest ook bij de hokken blijven staan kijken en als je ouder bent en je bent boer, die boeren die zien dat in één oogopslag. Die lopen langs een hok en pling, maar als je op school zit en je bent jeugdig en je bent dertien, veertien jaar, ik kon het niet goed zien. Maar als dat het gevolg had dat er de volgende dag een dode big was, dan was pa niet blij natuurlijk. Dus daar zat veel strijd.

 

Cor

Dus boer zijn zat niet in je genen.

 

Bert

Nee, nee. Dat kan ik wel rustig zeggen. Nee, dat was het niet, terwijl ik het wel leuk vond, maar ik heb toen wel heel snel besloten in die jaren van: boeren, dat ga ik niet doen. Dat gaat hem niet worden.

 

Cor

Had je ook eigenlijk het idee dat een boer ook echt ondernemer moest zijn wil hij, dus de combinatie dierenliefde -

 

Bert

Stel je die vraag vandaag, of toen ik dertien was?

 

Cor

Vandaag.

 

Bert

Dat hele boerenverhaal daar heb ik het wel mee te doen, zeker hier in de contreien, alleen ik heb een averechts verhaal daarop. Ik ben helemaal niet boer geacquireerd of wat dan ook, het is niet mijn doelgroep, maar ik heb er wel een idee bij, dat wil ik je wel vertellen.

 

Cor

Ja, graag.

 

Bert

Ik hoop dat ik dat dan voor de luisteraars ook goed kan uitleggen, ik doe dat vaak met een beetje beeldvorming. Je ziet de laatste twintig, dertig jaar wel dat het minder gaat met boeren. Boeren worden ondernemers, dat klopt wat je zegt, dus ze moeten steeds meer ondernemen om dingen op de rit te houden, maar ik zie het groter, ik zie het anders. Mijn beleving en mijn mening is dat er iemand in Brussel zit en die heeft het plan al klaarliggen. Er ligt daar een schets en zo gaat het worden over vijftig jaar. Daar hoor ik niemand over, maar ik krijg steeds meer het idee dat dat zo is. En als je dan een kaart van Europa pakt dan ga je de voeding regelen, de veeteelt, de voeding gaat allemaal verplaatst worden naar Oost-Europa, naar Oost-Europese landen, de technologie komt meer naar het westen, Duitsland, Nederland, hier in deze hoek van Europa, daar gaan we dingen uitvinden en daar zijn wij ook goed in en in het zuiden gaan we op vakantie en gaan we recreëren. Dus je krijgt een soort kopie van Amerika denk ik een beetje, waar ook alles in hoeken verdeeld zit. Californië, New York zitten heel veel financiële instellingen, daar zit dit, daar zit dat, en als je daar over verder gaat denken, dat hoef ik voor de rest niet meer te doen, maar als je dat voor jezelf doet, dan ga je het ergens met me eens zijn. En dat plan dat is al lang aan de gang. Dus we zijn hier nu gewoon boeren aan het pesten en die gaan het gewoon verliezen. Daar ben ik van overtuigd, het is mijn mening, als ik alles zie en beleef hoe het is.

 

Cor

Dus jij zegt eigenlijk tegen de boeren die nu nog van dieren houdt, van: ga emigreren naar Canada, je zegt nu emigreer naar Oost-Europa, want daar kun je nog lang voor je dieren blijven zorgen en als je techneut bent, of innovatief bent, niet dat die boeren niet innovatief hoeven zijn, maar even in de grote lijnen, dan moeten ze in Nederland, Duitsland en in België zijn, Frankrijk misschien nog, klein beetje, als ze ook van wijn houden en dan is dat de toekomst. Maar dat gaan wij overleven, denk ik.

 

Bert

Nee, dat gaat hard. Nee, want ik heb kennissen, want we zitten hier in het boerengebied natuurlijk, dus ik heb ook vrienden en kennissen die zitten in ventilatiesystemen voor kippenstallen en koeienschuren, de perfecte ventilatie zien te creëren om de beste eierproductie, of de groei van een dier of - het is allemaal finessewerk, het is echt vingerspitzen gevoel, als je ziet wat die mannen maken, dat vind ik echt kunstig. En die kunnen al met computers en alles en met ventilatie luchtstromen kunnen ze gewoon een beestje beinvloeden. Dat is gaaf om te zien. Dus ze maken de beste leefomgeving voor een dier, dat zijn ze aan het doen. Want als het beestje zich het beste voelt, dan groeit hij ook het beste.

 

Cor

Nou, mensen, als jullie hier later zijn, de podcast zijn binnengekomen, ik spreek hier met de minister van landbouw Ter Maaten -

 

Bert

Maar wat vind jij ervan? Want jij bent ook van boerenafkomst?

 

Cor

Ik denk dat het een -

 

Bert

Wat vind jij van mijn omschrijving zo?

 

Cor

Ik denk dat het een mooie gedachte is - ik denk wel dat, alhoewel ik van een stukje vlees houd, dat dat soort producten uiteindelijk steeds minder draagvlak zullen krijgen. Vroeger zei ik ook: ik kom van de boerderij, maar melk komt uit de fabriek, nee melk komt uit een koe. Maar we kunnen tegenwoordig in een fabriek wel heel veel maken. En ik moet eerlijk zeggen: ik ben er ook niet mee bezig. Het heeft ook niet mijn interesse, dus ik ben er eigenlijk niet zo mee bezig, maar vanuit ondernemershoek vind ik het wel interessant. Ik ga over jouw visie gewoon nadenken.

 

Bert

Het is ook helemaal niks, het is geen must, het is zoals ik er tegenaan kijk en ik denk dat het al lang beklonken is. Er zijn mensen mensen, zeker in Europa, die weten hoe het gaat lopen. En de rest van wat er nu allemaal gebeurt, dat is niks.

 

Cor

Dus stikstof, PFAS, dat is allemaal een beetje prikkerij.

 

Bert

Nog één ding erover: waarom als het zo’n probleem is, waarom bouwen we dan zo mega veel huizen? Het vreet onze landbouwgrond op, dat kan in mijn optiek niet. In mijn optiek bestaat dit niet, wat nu gebeurt in mijn ogen.

 

Cor

Maar het kan dus wel, want we hebben die landbouwgrond helemaal niet nodig.

 

Bert

Ja, als er gaat gebeuren wat ik zeg. Maar dat is nu niet zo, ik vertel dit net. Maar er wordt maar aan gebouwd. Daar vind ik ook iets van te zeggen. Het doet me aan. Ik was in een kleine gemeente als Scherpenzeel van de week, daar hadden ze het over -  er moeten duizend huizen bij. Er staan er vierduizend, weet ik het, duizend huizen.

Cor

Heeft dat niet te maken met dat mensen zoals jij en ik op een gegeven moment gaan scheiden en dan heb je weer twee huizen nodig. Onze kinderen, als zij gaan trouwen hebben zij ook een huis nodig.

 

Bert

Tuurlijk, de toedracht snap ik wel.

 

Cor

Dus het individualisme daarin - we gaan verder Bert, voordat we straks twee uur, dat kan ook. Jij hebt besloten, je zegt: ik wil wel, ik ga toch ondernemen. Dus je ging niet bij je vader in de boerderij, en op een gegeven moment.

 

Bert

Ik ben eerst in loondienst gegaan. LTS zwakstroom, nee, installatiemonteur heb ik geleerd, ik werd loodgieter, dat heb ik drie jaar gedaan, maar dat zijn allemaal van die kleine fijne pijpjes, ik denk: dat wordt het niet, daar ben ik niet voor gemaakt. Ik denk: ik ga een poosje op een trekker zitten, ik word loonwerker. Dat heb ik ook een jaar of twee gedaan, bij die loonwerker werd ik verhuurd aan de firma Voskuil en zo kwam ik in contact met de infra. Toen was de link snel gelegd, dus dat was een beetje het grove loodgieterswerk wat ik moest doen. Toen heb ik bij die werkgever mijn diploma’s gehaald en ben ik gewoon in dienst getreden, lekker gewerkt, mooie projecten gemaakt en we deden natuurlijk ook veel ’s zaterdags werken, een beetje beunen, beetje dit, dat, tot ik op een gegeven moment bij die werkgever dacht - je hebt allemaal keuzes, dat weet jij ook, je kan uitvoerder worden, hoofd uitvoerder, je kan doorleren tot projectleider, ik denk: daar is Bert helemaal niet voor gemaakt. Dat is niks voor mij, dat gaat hem niet worden, dat doe ik niet. Dus ik heb ontslag genomen en toen ben ik, heb ik de stoute schoenen aangetrokken, dat was in 2003 en ben ik voor mezelf begonnen, ja. Samen met een compagnon en zijn we gestart met visie op jonge mensen opleiden. Dat had ik al wel gelijk, was dat mijn intentie.

 

Cor

Hoe oud was je toen?

 

Bert

Negenentwintig.

 

Cor

Negenentwintig.

 

Bert

Ja, negenentwintig en met die compagnon heb ik het een jaar volgehouden, verschil van mening, kwam niet goed, beter uit elkaar, prima, gaan we doen en die ken jij denk ik ook nog wel die compagnon?

 

Cor

Toen alleen verder.

 

Bert

Ja, dat was in 2005.

 

Cor

Had je toen al personeel in dienst?

 

Bert

Ja, want ik heb uit de oude samenwerking heb ik tien man meegenomen. Die zeiden: Bert, we gaan voor jouw verhaal en daar geloven we in, dus we hadden allebei een verhaal en toen gingen er tien man met mij mee. Dus dan begin je voor jezelf, tenminste dan heet je TM techniek en ga je voor jezelf beginnen. Tien man aan de gang, Cor, dan komt de loonronde, de eerste. Bij die samenwerking was dat ook allemaal geen vetpot, dus ik weet nog dat ik de bank heb opgebeld: ik wil graag €3100 lenen. Toen een hoop ja en maar en dit en dat en hier en daar, en dat is echt waar, met die € 3100 kon ik mijn eerste loonronde betalen, toen kon ik voor de rest heel rustig blijven naar iedereen toe, was de eerste maand gelijk en dat heeft mij gered. Toen was ik los, toen kon het gebeuren. Al het werk met zijn allen, gelijk bij mijn klanten geweest: ik ben net voor mezelf begonnen, help iets en dit en dat en -

 

Cor

Had je toen al mensen met lange betalingstermijnen te maken? Of gunde ze je toen een snellere betalingstermijn?

 

Bert

Dat weet ik niet goed meer. Ik dacht dat mijn opdrachtgevers toen wel aardig netjes betaalden. Dan hebben we het over 2005 - 2006, net voor 2008 eigenlijk, toen was er wel genoeg geld. Ik denk niet dat ik daar heel veel last van gehad heb toen. Het staat me niet meer goed op mijn netvlies, dus als het echt dramatisch was, was het blijven hangen ergens, dus ik denk dat het allemaal wel goed is gegaan.

 

Cor

Je hebt de eerste salarisronde, dan ben je een maand verder en dan met gemak, dan moet het naar dertig of vijfenveertig of zestig dagen moet het eerste geld binnenkomen, voor de tweede salarisronde.

 

Bert

Toen was ik al bij de opdrachtgevers geweest van: ik ben een startende onderneming en ik kom gelijk met tien man -

 

Cor

Wat heb je in die beginperiode vooral geleerd?

 

Bert

Met mensen omgaan, denk ik. Het zijn mensen die voor jou arbeid verrichten en daar moet je goed mee communiceren. Ik ben zelf dus ook in loondienst geweest, dan vond ik voor mezelf een voordeel. Dus ik heb tien jaar in loondienst gewerkt en je weet dan hoe werkgevers tegen je doen, of uitvoering, of wat dan ook en daar had ik, niet dat zij het niet goed hebben gedaan, maar ik denk: dat moet anders. Waarom moet je jezelf als DGA op een statief zetten. Dat kan wel, bij sommige bedrijven zal dat wel goed werken, ik heb daar nooit zoveel mee gehad, nee.

 

Cor

Nee, want ik ben wel eens vaker bij jou op de zaak geweest, jij bent wel degene die op vrijdagmiddag een pilsje drinkt om de verhalen te luisteren, zeg maar. Te horen en te weten wat er speelt. Ken jij ze allemaal, jouw personeel, een voor een van haver tot gort, of inmiddels misschien niet meer?

 

Bert

Anton is de bedrijfsleider en daar word ik niet gelijk meer in mee gemoeid, maar we doen ook heel veel samen met WSP in Amersfoort, dat is eigenlijk een instantie die mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt of wat dan ook een baan gunnen, zijn we heel veel mee in overleg, maar dan krijg je ook veel jongens die even stage lopen, die ken ik niet allemaal persoonlijk, maar dat duurt eigenlijk geen week, want dan weet ik het. Als ze hier lopen, dan heb ik het in de gaten.

 

Cor

Ja, ja.

 

 

Bert

Dan zeg ik: wie ben je? Dit en dat, en wat doe je? Nou leuk, vind je het leuk werk? Altijd even een praatje, dat vind ik leuk.

 

Cor

Kijken die jongens tegen je op?

 

Bert

Daar heb ik zelf geen weet van, maar ik heb het wel eens ergens horen vallen, ja. Maar dat komt omdat je er niet altijd bij bent, ze gaan niet als je aan een biertje zit tegen je zeggen: Bert, wat kijk ik tegen je op. Nee, dat gaan ze niet doen. Dus ik heb dat niet goed in de gaten, hoor. Dat weet ik niet. Maar ik heb het wel eens gehoord dat er mensen zijn die - maar dat heb je wel met meer dingen, nu doe je vijftien, zestien jaar ondernemen, best wat meegemaakt, links en rechts, ook wel niet goede dingen, er zijn een paar eikpunten. Dat ik toen het personeel bij elkaar haalde en met de billen bloot ging, dat soort dingen dat heeft heel veel indruk gemaakt, op de jongens, maar ook wel buiten het bedrijf. Die zeiden: potverdorie, ga er maar aan staan. Toen was het gewoon intuitie wat ik deed, eigenlijk, maar dat heeft wel heel veel positieve feedback gegeven. Dat ze zeiden: die Bert, daar willen we wel wat voor rammelen, dat is een leuke gozer.

 

Cor

Zoals ik het zou noemen: die Bert is wel te vertrouwen.

 

Bert

Ja, zo heb ik het ervaren.

 

Cor

Natuurlijk, je blijft een Woudenbergse boef, maar er zit wel wat goeds in die jongen. Maar goed, TM techniek, en hoe lang heeft het geduurd dat het begon te kriebelen, voordat je met dat Educenter begon?

 

Bert

Niet zo lang, want ik kon de opleidingen niet betalen. Dus dat is dan de ondernemersgeest, zoals jij dat mooi kan zeggen altijd. Ik had dus heel veel jonge jongens aan de gang en die moesten diploma’s halen, want dat vroegen de opdrachtgevers, ja. Dus ik naar het ROC hier in Leusden zat dat toen nog en dan moest ik die lessen af gaan nemen. Maar, dat is allemaal iets later, dus eerst konden ze nog wel gewoon werken, maar op een gegeven moment kwam dat hele diploma verhaal en moesten we er echt wel mee aan de bak. En ik deed mijn eigen opwerpen dat ik jonge jongens een vak wilde leren. Dat was een beetje een statement die wij hadden als bedrijf.

 

Cor

Dat is op zich, de infra sector die ken ik inderdaad, dat is wel moeilijk, want ze moeten een paar diploma’s hebben, of certificaten hebben voordat ze überhaupt in de buurt van een bult grond mogen komen.

 

Bert

Nu.

 

Cor

Maar dat was in die tijd nog niet?

 

Bert

Nee, toen kon ik nog wel schuiven. Ook op nieuwbouw, grote nieuwbouwwijk in Naaldwijk en Pijnacker en dan had je zoveel werk, dat was ook gewoon over de kale vlakte heen graven en de PTT leidingen leggen en dat soort dingen, dat kon allemaal wel, zonder diploma’s. Ze konden ook alles voorbereiden, ze mochten alles in de woningen maken, maar dan het aanboorproces dat moest dan door een erkend monteur gebeuren, dus ik kwam daar nog goed mee weg. Maar op een gegeven moment lukte dat niet meer goed, dus ze moesten naar school en dat wist ik ook wel.

 

Alleen dat ging zoveel geld kosten, wat dan een nadeel was in die tijd: ik had ook nog niet genoeg visie van subsidies en dat soort dingen, en had ik ook wel het idee van: ze komen ook niet naar mij toe rennen om hier een bakje subsidie naar mij toe te brengen, maar daar had ik ook nog niet genoeg ideeën bij, dus je gaat nadenken: hoe ga ik dit oplossen. Dus toen heb ik bijvoorbeeld de praktijkdagen, die deden we hier al op de boerderij want het bedrijf zat toen nog in Scherpenzeel, maar toen gingen we hier in een omgebouwde varkensstal, die was helemaal leeg, hadden we beton gestort en daar hadden we een werkplaats van gemaakt en dan ging ik met de jongens praktijk doen. Super gezellige avonden trouwens, dat was echt leuk. En dan gingen we koper buigen, dingen solderen, datjes, allemaal in eigen beheer en dan gingen we ’s avonds lekker en dan was het ook wel gezellig, dat was eigenlijk het hoofddoel van de lesavond.

 

Cor

Je zou kunnen zeggen je combineerde vakkennis met plezier krijgen in je werk.

 

Bert

Ja, dat was het en een beetje ouwehoeren en ja, alle dingen die de dag passeren, die passeren daar ook en het waren allemaal bekende jongens van elkaar, daar waren we lekker mee bezig. Maar daar werd over gesproken en dus, toen kwamen er ook ineens zzp’ers en die zeiden: jij hebt toch die praktijkdagen en avonden, dat hoor ik. Ik zeg: ja, dat doen wij. Kan ik ook komen? Ja, gezellig, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. En dan weet jij wat er gebeurt. Dan komt er nog een, en nog een. En voor je het weet zit je met een heel volk hier. Toen liep ik Ruud Huisman tegen het lijf, die deed hier altijd het VCA voor elkaar maken en die had dat ook geobserveerd. En die zei: Bert, wat is dat leuk! Dat dat zo gaat met die jongens, lekker praktijk doen. Hij zei: en mijn weet is VCA en veiligheidsdingen en trainingen. Ik zeg, dat klopt. Hij zegt: kunnen we dat niet gaan combineren? Ik zeg: ja, zo had ik er nog niet over nagedacht. Ik zeg: maar ik vind het een goed idee, klinkt leuk. Ik zeg: hoe zie je dat voor je? Nou, een plan van aanpak gemaakt, hoe gaan we dit doen en wat mij het mooie leek, was omdat we in Leusden zaten en dan had je bijvoorbeeld de laagspanningsmonteurs, dan zat je met twee of drie in de klas. En de rest was installatie-elektra en dat had je bij gas- en watermonteurs ook en die zaten dan bij loodgieters in de klas. Dus het waren altijd gemixte klassen, want dat moet bij die MBO’s, anders was het ook allemaal niet -

 

Cor

Geen vetpot.

 

Bert

Nee, en ik vond dit al veel te duur. Wat zijn we toen gaan creëren, en zeker in de infra, omdat het best een kleine markt is in dit land, mijn doel was om al die monteurs te combineren. Dus van verschillende bedrijven allemaal samen laten komen hier en dan door een ROC les te laten geven. Dus er kwamen volle klassen met laagspanningsmonteurs, dat die jongens allemaal hetzelfde, net zoals wij die avonden gezellig met zijn allen over koper buigen staan te praten, of over een gasafsluiting maken. Dat was mijn idee en daar zijn wij heel rustig mee gestart, het was ook niet broodnodig, of hoe zeg je dat?

 

Cor

Het was niet jouw brood.

 

Bert

Het was niet mijn brood en ik wilde het ook niet laten exploderen, ik wilde niet - dat hoefde van mij niet. Ik zei: laten we iets goeds neerzetten en wat rustig loopt en groei vond ik onder - hoe zeg je dat.

 

Cor

Dat was ondergeschikt, maar je bent op zich wel een beetje ongeduldig, aan de ene kant.

 

Bert

Daar niet over.

 

Cor

Daar dus niet over.

 

Bert

Nee, want ik wist dat we handel gingen drijven waar ik niet genoeg verstand van had en ik wist dat ik het heel snel op kon blazen. En dat het dan kapot zou zijn. Dat kwam, dat was geen angst, maar ik denk: gun mij ook even de tijd hoe dit werkt. In opleidingsland. Hoe ga ik een statement maken bij ROC’s. Want toen ik kwam bij de ROC, dat was in 2011, denk ik, en ik ging daar vertellen: ik begin met een opleidingscentrum en jullie gaan bij mij lesgeven. Weet je hoe die mensen daar stonden te kijken? Of dat ze water zagen branden. Nu de laatste tijd is het helemaal in, maar in 2011 nog helemaal niet hoor. Dat was totaal nieuw. Of nieuw, het was bedacht. Ik denk: zoiets moeten we ermee aan. En toen kregen we steeds meer klanten bij allemaal infra-bedrijven en die zeiden: je kan ook daar - wat wij veel deden waren avondopleidingen, dus niet meer overdag naar school, je had grote aannemers die zeiden: doe onze jongens maar overdag, dat zit bij de secundaire arbeidsvoorwaarden, maar je had kleinere ondernemers en zzp’ers noem maar op, die zeiden: doe die van ons lekker ’s avonds, dan kunnen we overdag gewoon doorwerken.

 

Cor

Dan kunnen we gewoon vijf dagen werken.

 

Bert

Dat ging lopen. En tot mijn verbazing, wij hebben geen accountmanagers daarin, bij Educenter, we doen eigenlijk helemaal niks aan acquisitie of wat dan ook, elk jaar komen er meer binnenlopen. En dat vond ik zo typisch om mee te maken, ook zelf als ondernemer. Dus je ziet je omzet eigenlijk elke keer verdubbelen. Je zag hem verdubbelen en een jaartje weer iets terug, maar nu hebben we dit jaar Corona gehad, heeft het een half jaar stil gelegen, dit jaar telt niet. Deze is af.

 

Cor

Ik ben even benieuwd Bert, je hebt natuurlijk Ruud Huisman, daar ben je mee opgestart, wat zeg je dan van jezelf, je mag jezelf kritisch bekijken maar ook de goede kant, wat is jouw kracht geweest waardoor Educenter een succes is geworden?

 

Bert

Rustig blijven.

 

Cor

Rustig blijven.

 

Bert

Rustig, heel rustig blijven, kalm. Ik denk dat je bij ander soort bedrijven wel de barricade op moet, maar bij Edu vond ik het echt nodig dat ik gewoon rustig bleef.

 

Cor

Omdat dat wat meer bij het onderwijstype ook hoorde, of bij die sector hoorde, of dat het nog wat - was de sector er nog niet helemaal aan toe was, om in een keer -

 

Bert

Je hebt verschillende belevingen. Als ik zo’n opleidingscentrum begin en ik heb in een jaar heb ik drieduizend betalende klanten voor verschillende trainingen, moet je niet gek staan te kijken als ik ze een jaar later weer kwijt ben. Hoe komen ze anders zo snel bij mij? Dan zijn het hoppers. En ik wilde iets technisch hebben. Ik wil klanten hebben die blijven, die tevreden zijn, zijn ze niet tevreden dan moeten we dat aanpassen, of wat dan ook, daar moeten we iets mee. Dus ik heb nooit geloofd dat als je een opleidingsbedrijf begint dat je moet ontploffen. En het is intuitie geweest, maar het neigt waarheid te worden, ja.

 

Cor

Maar, ik heb je afgelopen jaren gevolgd, ik ben dan wel de sector uit, maar ik heb je gevolgd en volgens mij hebben we het er wel eens over gehad, dan begin je op een gegeven moment met leren op afstand. De leraar wordt gefilmd en -

 

 

Bert

Over voortschrijdend inzicht, Cor!

 

Cor

En dan begin je dat en dan ben je te vroeg!

 

Bert

Heel veel kritiek, heel veel kritiek.

 

Cor

Dan ben je te vroeg. De sector kant niet, of de onderwijs kant niet, hoe ging dat?

 

Bert

Dit kwam door het volgende. Die infra dat is een kleine beroepsgroep. Dus je hebt ook niet zoveel opleidingsmogelijkheden. We werden steeds beter in wat we deden, we deden dus ook verschillende opleidingen erbij, docenten moet je ook hebben, die moeten ook goed wezen, dat ging allemaal heel rustig vooruit. Tot op een gegeven moment ik hier op het erf liep en ik heb een jongen aan de haspel staan bij de ingang. We hebben een mooie kabelhaspel, kun je lekker aan leunen en er begin iemand te praten en ik versta die vent niet!

 

Cor

En die man zegt: dat is wederzijds. Waar komt u vandaan?

 

Bert

Uit Friesland.

 

Cor

Uit Friesland!

 

Bert

Ja! Ik zeg: wat doe jij hier? Ja, mag ik cursus doen? Ik zeg: dat kan toch ook ergens in het noorden? Hij zegt: nee, dat moest hier gebeuren, was beter, ik weet niet wat hij allemaal zei. Dat zette mij aan het denken. Waarom moet die man helemaal vanuit Friesland twee uur hierheen blazen en weer twee uur terug? Kan toch ook prima dat hij thuis blijft zitten? En we hadden ook jongens uit Rotterdam, uit Brabant kwamen ze, ik vond het op zich wel lachen, want je hoorde alle dialecten hier over de dam heen vliegen. Ik vond het mooi, maar ik denk: dat moet anders. Dat wordt het niet. En toen ben ik met die camera’s begonnen, toen was ik twee jaar te vroeg, drie jaar te vroeg. Ik lopen leuren bij klanten, maar niemand geloofde erin. Ja maar, het was eng en het was dit en het was dat en we hadden het echt goed geprobeerd. Maar daar kan ik nog wel even over doorgaan -

 

Cor

Je was je coronatijdperk al twee jaar te vroeg zeg maar.

 

Bert

Ja.

 

Cor

Nu is alles hybride, en in die tijd kon het nog niet, was je te vroeg.

 

Bert

Dus, wat gebeurt er in deze bijzondere tijd? Daar zeggen ze: we kunnen geen examens afnemen. Iedereen zei het. Ik denk de overheid ook, praktijkonderwijs stoppen we mee, ik denk: wat een bullshit. Ik zeg: dat kan toch? Dus ik weer een cursist helemaal vol geknald met camera’s, bodycam, dingen, toen waren wij de eersten, ook bij de ? goedkeuring gekregen, die via bodycam examen kan doen. Niemand wil het, niemand doet het, ze vinden het allemaal maar eng. En ik vind het prachtig om te zien. Dus we hebben een examinator, die woont ergens bij Amsterdam. Die gaat boven op zijn kantoor zitten en we hebben een overzichtscamera en een bodycam en eigenlijk is het top. Ik denk dat die examinator, dat zegt hij zelf ook, beter opletten dan toen ik erbij stond. Hij zit er nu recht voor, als hij een meterkast aan moet sluiten, met die draadjes, hij kan precies zo zien. Er zit dan een boxje bij, die man daar in Amsterdam die vraagt wat en waarom doe je dat zo, waarom doe je dat zo? Die jongen kan ook antwoord geven.

 

Cor

Zit er ook een vochtthermometer bij, als hij gaat zweten?

 

Bert

Dan druppelt het op die bodycam. Dat is echt wel leuk, want heel veel jongens, buiten het feit dat het nieuw is, denk ik dat die jongen, als hij dit heeft ook alleen op pad moet buiten, dus hij hoeft niemand meer om zich heen te hebben. Maar het is wel moi als die jongen dit meemaakt en hij moet naar een kelder om een examen te doen, daar hebben we die opstellingen allemaal staan, het zweet breekt je uit. Nu is er niemand bij. Ze horen iemand praten, ze kunnen alles zien wat ik doe en, er is ook een soort paniek bij de jongens, ik vind dat mooi, ik vind het leuk om te zien.

 

Cor

Als een soort bijvraag hierbij, is dit ook niet de technologie die je zou zeggen, je hebt jonge monteurs, hetzelfde als jonge rijdende beginners, die mogen met hun ouders ernaast in hun auto mogen ze dan rijden, zou je nu ook jonge monteurs zeggen: elke jonge monteur een half jaar lang een bodycam aan, zodat hij op afstand door jouw bedrijfsleider of zo gemonitord kan blijven, dat als hij fouten maakt, of vragen heeft, dat er gelijk ingegrepen kan worden?

 

Bert

Ga hier maar mee door Cor, ik vind het prachtig. Ik ben er helemaal voorstander van. En dat heeft er ook mee te maken, dan heb je seminars of samenkomsten van voor de Corona en toen waren ze heel druk met die 3D-bril. Dat zei ik aan het begin al: overal doe je een plukje meenemen en daar bedenk je iets op. Dus wat lieten ze daar zien: een cv-monteur kon een cv-ketel niet meer maken, of die was stuk, storing. Hadden ze iemand op kantoor zitten van het grote installatiebedrijf en die monteur die ging daar heen, die deed die bril op en dan kon die man op zijn iPad gewoon mee tekenen en dan zei hij: dat relais moet je vervangen, ligt links achterin het busje, dat was die grote, Feenstra of zo en dat ligt daar en daar in de bus dat relais, je kon daar gewoon een ongeschoold iemand heen sturen, want op kantoor zat iemand die het wist. Ik denk: dat gaat bij ons nooit werken, dat wij buiten in de grond, daar geloof ik niet zo in. Maar daarom ga je wel dingen samenvoegen en ga je dat examen voor elkaar maken.

Cor

Kijk maar naar de Klic-melding, met een Klic-melding kun je precies zien waar een monteur precies gelopen heeft met zijn iPad, om te kijken - er is al een hoop mogelijk.

 

Bert

Technologie toepassen, ik ben voor. En zeker met dit soort dingen met beeld, ja, prachtig.

 

Cor

Hoe zit het met de handel? Je bent op een gegeven moment volgens mij, heb je hier allemaal dingen die je verhuurt. Sleuvenstampers, noem maar op.

 

Bert

Ja, speciaal gereedschap, kabellier, noem maar op.

 

Cor

Gereedschap voor infra-techniek.

 

Bert

Het meeste wel en daar is nu bijgekomen camerabewaking. Camerabewaking voor bouwplaatsen, voor evenementen, en daar waren we met een collega-bedrijf al een beetje mee bezig en daar hebben we nu ook fors in geïnvesteerd, dus we hebben nu allemaal cameramasten besteld, of tenminste, zelf gebouwd en die verhuren we nu ook heel veel.

 

Cor

Eigenlijk zou je kunnen zeggen doordat nu, op jouw mini industrieterrein heel veel reuring is, dat jij eigenlijk elke dag wel weer een kans voorbij ziet komen dat je denkt: pak ik hem, of pak ik hem niet? En vaak pak je hem en soms misschien ook niet?

 

Bert

Nee, dat klopt.

 

Cor

En weet je dan wel wat er gebeurt? Hoe houd je de boel bij elkaar?

 

Bert

Veel gesprekken met iedereen en een biertje aan het einde van de dag. En dan komt iedereen even binnen en dan weet je het weer, Cor. Ja, dat is het. Degene die ermee te maken heeft, die komt ook elke dag even aju zeggen aan het einde van de dag, of weet ik het en dan zeg ik: is het goed gegaan, of zijn er problemen en dan gaan ze weer. Ik vind het super gezellig en top. En weet je wat ook wel leuk is, ook met die camera’s, dat kwam eigenlijk ook al in die kelder en wat we daar in een lokaal deden was, ik had een stukje verhuurd aan een bedrijf die dat deed, waren jonge ondernemers, die heb ik eigenlijk een beetje aan de arm genomen, daar zijn we gewoon met elkaar gaan nadenken van: hoe gaan we dit uitbreiden. Dus eerst met die lokalen en zo is dat balletje gaan rollen en we hebben nu echt wel heel leuke opdrachtgevers daarmee. En die jongens zijn gewoon kei druk, dus die moeten het fixen. En eigenlijk, een beetje wat jij doet als ondernemer, of als DGA ga je anderen helpen en ik doe het dan niet zoveel in tekst of praten met mensen, wel met dingen doen. Dan moet je dat doen, of dan gaan we dat proberen, stop er niet teveel geld in, even proberen, even proeven of het lukt en ook niet blind ergens opduiken. We zijn die en die kwijt, bij bouwen. Maken. En dan weer. Nog meer erbij, bouwen. Maar wel elke dag ermee spelen, ermee bezig zijn, ja.

 

Cor

In hoeverre is het Ter Maaten-imperium afhankelijk van Bert ter Maaten?

 

Bert

Goede vraag.

 

Cor

Als jij drie weken, of elke avond het biertje niet meer verbindt, dan heb je een paar goede bedrijfsleiders zitten, zowel bij Educenter als bij TM techniek, wat gebeurt er dan?

 

Bert

Ik hoop niet veel, want dit is een vraag die is mij tien jaar geleden al gesteld en dan kom je ook - met financiering heb je te maken natuurlijk, met banken, die stellen ook gelijk die vraag. En daar ben ik altijd, in mijn optiek, heel druk mee geweest. Ik heb pas een bacterie in mijn been gehad, ziek geweest, vijf dagen in het ziekenhuis geweest en de enige die daar stress van heeft is Bert ter Maaten die in het ziekenhuis ligt. Voor de rest kabbelt alles verder. Ik kan denk ik, volgens mij kan ik een maand of drie op vakantie en niemand die je hoort. Dus je hebt overal wel mensen belangrijk gemaakt, heet dat zo?

 

Cor

Ja.

 

Bert

Dus: jij bent daarvoor belangrijk, en jij daarvoor en jij daarvoor. En nu ben je eigenlijk een soort, wat jij doet ben ik hier in het klein.

 

Cor

Ik weet niet of dat mini is, maar -

 

Bert

Coach, of wat gaan we ermee aan?

 

Cor

Maar, ik geloof wat je zegt en ik denk dat je jezelf, jij de laatste bent die jezelf belangrijk zou maken, maar laten we eerlijk wezen, we hadden het net over het eerste quarantaine geval wat je had. Op dat moment is er eigenlijk een Bert ter Maaten nodig wil het imperium even niet op zijn grondvesten schudden en door jouw ingreep, misschien kun je er wat over vertellen? Door jouw kordate ingreep betekent dat dat je rust in de tent houdt en doet wat je moet doen. Maar er is niemand beter die dat kan dan Bert ter Maaten.

 

Bert

Maar als Bert ter Maaten wegvalt, dan komt daar een vervanger te zitten. En dan moet je het geluk hebben dat die dat ook doet.

 

Cor

Wat gebeurde er?

 

Bert

Op een werk waren mensen aan de gang, een jongen werd ziek, woonde in Arnhem, die werd ziek en die heeft gelijk een test laten doen. En daar bleek uit dat hij positief getest was op Corona, dat is vorige week dinsdag geweest. Uitslag afgewacht, die kwam donderdag, positief en toen kwam de schrik er goed in, ja. Dus ook collega’s die met hem gewerkt hadden, of wat dan ook, bij hem in de buurt waren geweest en ik bemerkte dat de bedrijfsleider, die had een verhaal, de uitvoerder die had een verhaal en onder elkaar hadden ze ook nog gesprekken erover. Dus toen heb ik maandagmorgen, ik ben er van het weekend ook best druk mee geweest, van hoe gaan we dit fixen, hoe gaan we dit oplossen, wat is er gebeurd? Eerst moet je feitenkennis doen, dus wat is er eigenlijk gebeurd? Die hadden we aardig goed op ons netvlies staan, toen ben ik maandagmorgen naar kantoor gegaan en heb ik gezegd: jongens, alle coronavragen worden naar mij gestuurd, jullie gaan geen antwoord meer geven. En dat is niet omdat jullie dat niet mogen, maar dit is zo’n kordaat geval, hier moeten we juist op handelen en als iedereen zich ermee gaat bemoeien wordt het een chaos. Er is niks beroerder, en zeker in stressmomenten dat er chaos is. Eerst schrokken ze een beetje van: dat kunnen wij toch ook? Dat is niet de essentie van het verhaal, de essentie is dat er rust blijft en dat er gehandeld wordt zoals er gehandeld moet worden. En niet: maar ik denk dit, en ik denk dat, twee weken in quarantaine, maar vierentwintig uur koortsvrij, kan weer aan de gang.

 

Cor

En op zo’n moment is Bert ter Maaten het allerbest.

 

Bert

Ja, dat denk ik wel. Ik had gelukkig een kennis, komt die weer. Een goede vriendin van mij is arts bij het UMC in Utrecht en die heb ik opgebeld en ik zeg: wil jij mij even door dit proces heen begeleiden? Met jouw kennis en als die er niet is een van je collega’s. En wat ik eigenlijk probeer te doen, heb ik hier nog even gekscherend gezegd, dan ben ik op dit moment even de minister en dat zijn de experts en zij bepalen wat ik moet doen en ik straal dat uit naar de werkvloer.

 

Cor

Jij beslist en straalt dat uit.

 

Bert

Ja en alles op een goede lijn. Dus niet met verdachtmakingen of wat dan ook, dus ik heb nu twee mensen in quarantaine zitten en die bel ik ook elke dag. Gisteren heb ik even een menu besteld voor die jongens, dus die werden daar aan de deur afgeleverd, die jongens die belden weer, dat vinden ze prachtig! Maar het is wel rot, als je twee weken thuis zit, een vrijgezelle jongen bij die denkt: wat moet ik hier?

 

Cor

Ja, ja.

 

Bert

Maar hij heeft nog niks, het blijkt rustig te blijven, ja. We wachten het rustig af. Einde van de week weet ik meer. Maar wel, ik denk ook, alle andere ondernemers, je moet er heel voorzichtig mee wezen. Voorzichtig mee omgaan, goed en juist handelen.

 

Cor

Dus eigenlijk wat ik hoor: je geeft je bedrijfsleiders, geef je de ruimte om te doen wat ze moeten doen en als het even spannend wordt, sta je vierkant achter ze en wat je op moet pakken, dat pak je op. Ik heb je al eerder zo’n workshop de reis van de ondernemer, was je bij mij op kantoor en toen weet ik nog: je moet niet teveel in je bedrijf werken, maar aan je bedrijf. En toen kwam bij jou de conclusie dat je eigenlijk, je bent niet aan het managen, maar je bent eigenlijk nog gewoon elke dag lekker aan het ondernemen. Dat is wel knap hoor!

 

Bert

Ja, ik weet het niet goed. Ik kan het nooit zo uitleggen, maar -

 

Cor

Ik denk dat heel veel DGA’s, die worden manager, dan zijn ze er zat van, dan denken ze: ik heb er geen zin meer in. Maar jij bent elke dag nog de sprankelende ondernemer en natuurlijk, iedereen heeft wel eens zo’n periode, misschien jij ook wel -

 

Bert

Ja, maar toen in 2014 was wel een dingetje hoor. Dus ik denk ook: het kan altijd erger. Maar dat is het ook altijd, want je ziet zoveel dingen om je heen gebeuren en zeker in deze tijd, goedendag zeg. En wat ik dan wel weer interessant vind, want jij vindt ook vaak dingen interessant, is hoe ondernemers nu reageren op die hele coronacrisis. En daar zie ik zoveel verschillende dingen en ik denk dat hier in 2014, 2015 dat het echt dun in de broek liep, maar ik heb nooit mijn kop laten hangen, dat heb ik nooit gedaan. Dus hoe slecht of hoe gek het ook gaat, daar is ook geen school voor denk ik. Daar kun je geen opleiding voor genieten.

 

Cor
Dat is de opleiding van het leven, zeg maar.

 

Bert

Ja, ja. Dat is het en kop omhoog en door. En mensen uitleggen wat er speelt en wat er aan de hand is.

 

Cor

Hele aparte vraag, zou je eens kunnen zeggen welke leverancier van jou, ben je nog fan van? Welke leverancier ben je trots op?

 

Bert

Ik denk de firma Osnabrugge uit Scherpenzeel.

 

Cor

Waarom?

 

Bert

Dat was in de moeilijke tijd hier en toen was het gebouwtje klaar en toen kon ik het niet goed betalen. Want er gebeurde echt veel. En ik moest nog honderdvijftigduizend euro aan hem betalen, dat was een aannemer, hier uit de buurt en ik ben toen naar hem toegegaan en ben daar aan het bureau gaan zitten en ik zei: ik kom hier niet afboeken, dat kon. Als het zo slecht gaat kun je afboeken, gaan we niet doen. Ik wil alles terugbetalen, het enige wat ik hier kom doen is: tijd kopen. Geef mij tijd. En hij zegt: Bert, ik vind het zo bijzonder hoe jij dat doet, jij komt hier zitten, je hebt een probleem en je zegt, jij geeft mij aan: dit is het probleem, dit is er aan de hand en het gaat niet goed en we gaan ook niet afboeken, want daar is iedereen heel snel van in moeilijke tijden. Hij zegt: jij gaat zitten en je zegt ik kom tijd kopen. Dus geef mij een betalingsregeling of wat dan ook, we moeten hier samen uitkomen. Laat me werk voor je doen, of dit of dat, ik had allemaal ideeën, en hij zegt: gaan we doen.

 

Cor

Dus eigenlijk een tweede bewijs dat op het moment dat je als ondernemer je kwetsbaar durft op te stellen, dat dat eigenlijk gewoon kracht is.

 

Bert

Ja, echt. En dat heb ik echt ondervonden en ik denk dat elke ondernemer dat kan doen, zeker in moeilijke tijden. Kom niet met lul-verhalen of duik niet weg van een telefoontje of weet ik veel wat. Pak op en zeg wat er speelt. Er is geen een toeleverancier of het is echt een heikneuter, maar voor de rest, ik heb het niet ervaren. Maar ik heb iedereen, de telefoon, ik ben ook nooit weggedoken of me, ja, wel schuldig gevoeld, maar niet verstoppertje spelen. Nooit gedaan. Telefoon oppakken, er naartoe, aan het bureau gaan zitten. Ja, dat was geweldig en de reactie ook. Maar dan is het nog maar een beetje gepraat met elkaar. Eigenlijk nog niks, we hebben ook geen contract of niks, we hebben nog niks. Maar hij zegt: Bert, gaan we doen. En ik zeg: dan is het nu aan mij. Weet je, toen hadden ze ook kunnen zeggen: we gaan surseillance aanvragen of we maken er een einde aan, aan het mooie bedrijf en dat heeft hij toen niet gedaan. En hij heeft gezegd: laat maar zien wat je waard bent.

 

Cor

Heb je in die moeilijke tijd, heb je ook je vrienden leren kennen? Zakelijke vrienden?

 

Bert

Ja, maar ik heb niet zoveel vrienden. Ik heb een clubje van zes man en dat is het eigenlijk. Ik zoek ze ook niet op, ik hoef er ook niet meer, ik heb wel heel veel kennissen trouwens. Maar niet zo’n vriend, als ze ook in die tijd je gewoon er doorheen slepen.

 

Cor

Dan is het wel een goede vriend zou je kunnen zeggen.

 

Bert

Ja, ja. Nee, dat is een klein clubje en daar heb ik het helemaal goed mee naar mijn zin. Nog even terugkomen op die aannemer, ik moest hem terugbetalen, dat duurde anderhalf of twee jaar, weet ik veel, hoop geld en toen riepen ze hierboven: woensdag gaat de laatste betaling eruit, Bert. Ik zeg, naar die aannemer, top man, dat vind ik helemaal leuk. Dus ik hier naar de bakker gereden, taart van een meter bij een meter gehaald, slagroomtaart, dus ik daar met een hele grote glimlach dat kantoor op, die DGA zei: Ter Maaten, zitten, wij gaan taart eten zei hij. Hij zegt: dat is gewoon feest. Ja, daar kan ik best nog een beetje emotioneel van worden. Ik vond dat zo gaaf, dat iemand dat doet en dan zegt: maken. En toen gingen we het ook evalueren hij zegt: Bert, ik vind het heel moeilijk om te zeggen, maar ik denk dat ik dit niet vaak meer mee ga maken. Mensen die dan aan je bureau komen zeggen, boem, en zo gaan we het doen en dat ik er geluk aan moet geven en dat we na anderhalf jaar taart zitten te eten. Hij zegt: dat heb je niet veel. Ja, ik vind het super gaaf. En dat maakt het dan wel weer leuk, ondernemen. Maar dan moet je wel eerst rot dingen voor meemaken. Denk ik.

 

Cor

Ja, ik denk wel dat het je als - we hadden het er aan het begin over, wat is nu een typische DGA? Dat is iemand die durft risico’s te nemen die een ander niet durft te nemen en als je dan zoals jij bent, dat als een risico niet goed uitvalt, dat je niet je kont er onderuit draait, maar dat je staat voor wat je waard bent en dat vind ik, dat is niet voor niks, Bert, het is geen geheim dat ik jou graag voor deze podcast wilde opnemen, omdat ik weet hoe je in elkaar zit en ik denk dat andere DGA’s daarvan kunnen leren, maar ook door geïnspireerd kunnen raken.

 

Bert

Maar nu zitten we dan in 2020 en ja, ik vind het prachtig. Tuurlijk, we hebben Corona, dat zijn ook problemen en er zullen ondernemers in zwaar weer zitten, hier kost het ook heel veel geld. Maar ik ga er tegenaan. Ik vind, dit zijn allemaal dingen, dat vind ik mooi, dan moet je -

 

Cor

Heb je nog een groeiscenario, waar wil je over vijf jaar staan, of heb je zoiets van: we zien wel?

 

Bert

Ja, ik wil wel heel graag gezond blijven en dat het goed gaat en ook met de mensen goed gaat. Kun je niet altijd eisen, vragen of doen, we zien wel, vind ik met aannemers, een vijf procent groei vind ik prima, maar ook niet gekker. We hebben het allemaal goed. We hebben het goed. Op een gegeven moment moet je ook denken van: waar wil je naartoe en waarom moet dat? Dat zijn allemaal vragen in het leven die je gaat krijgen.

 

Cor

Ik denk natuurlijk wel, de sector als ik het mag geloven, ik weet niet hoe snel het allemaal gaat, als Nederland gasloos zou moeten worden -

 

Bert

Dan wordt het nog heel druk.

 

Cor

Dan krijgt jouw sector het natuurlijk heel erg druk en jouw Educenter ook, dus. Wat dat betreft, mooi. Heb je nog een hoogtepunt, je hebt kwetsbaar vertelt over je dieptepunten, heb je nog een hoogtepunt dat je zegt: Cor, dat vind ik, ik mag niet opscheppen, maar dat vind ik nog wel leuk om te vertellen waar een andere DGA denkt: donders, dat is leuk.

 

Bert

Ja, ik durf het bijna niet te zeggen. Afgelopen jaar, ik ben wel van de dagelijkse dingen, dat is niet erg, ik heb eind vorig jaar een drone gekocht, een heel goedkoop dingetje. Dingetje weegt tweehonderdnegenenveertig gram, het is net niks. Dus ik een beetje vliegen, weet je wel en een beetje stoer doen tegen iedereen: kijk mij vliegen. Iedereen lachen natuurlijk, ik was filmpjes aan het maken, vond ik eigenlijk hartstikke leuk. Toen belden ze uit het dorp, want ik doe ook vrijwillgerswerk bij de Oranjevereniging en dat soort dingen en toen zeiden ze: er is een nieuw fietscrossbaantje in Scherpenzeel die wordt geopend, wil jij daar met die drone rondvliegen? Ik zeg: ja, best. Dus ik daar vliegen, beetje stoer kijken natuurlijk, mooi. Dus ik daar vliegen, filmpje gemaakt, maar ik ben niet zo van de computers, dus ik moest naar een kameraad van me om alles weer van die kaart af te halen en daar moesten we dan een filmpje van maken, filmpje gefixt en toen komt iemand, die ziet het op mijn Facebook en die zegt, van de gemeente Scherpenzeel, dat vinden we leuk, mag ik die ook plaatsen? Ja, plaats maar, helemaal goed, doe je ding. Toen belden ze even later: met tv Gelderland. Ik denk: nu moet het echt ophouden hoor, die gekkigheid. Geluk zit in een heel klein dingetje, maar daar word ik wel blij mee, ja. Dan denk ik van: wat is dit! Waarom? Zo raar kan het lopen. Dat is met het barbecuen zo, dat is met ondernemen zo, als je maar dingen doet, dan kunnen er ook dingen gebeuren en dat vind ik echt prachtig.

 

Cor

Ik vind het mooi dat jij een jongensdroom met goed ondernemen mixt. En er valt best wel eens wat van de kaart af, maar ik wil je nog vragen om de laatste tip, maar ik ga kijken of ik de laatste tip goed onthouden heb: je mag wel langs het randje lopen, maar je moet zorgen dat je er niet vanaf dondert.

 

 

Podcast voor DGA's #1 Cor Spronk in gesprek met Tony Veer - over management buy out, willen winnen, transparantie, adviseurs en onderbuikgevoel

Blijf kritisch naar jezelf kijken

 

Tony heeft mij uitgenodigd in de presentatieruimte van zijn bedrijf in Apeldoorn. Tony Veer, bijna 22 jaar DGA van The Box, die promotionele blikverpakkingen met marketing power levert.

Tony komt uit een ondernemersgezin, maar gaat na zijn opleiding HEAO Commerciële Economie begint hij als trainee in de verpakkingswereld en klimt snel op tot manager stockboxen. Als hij de kans krijgt om middels een management buy-out voor zichzelf te beginnen dan twijfelt hij geen moment.

Hij verteld over de eerste drie loodzware jaren, over lange dagen, over de tijd van de Golfoorlog en valutakoersen en wat dit voor invloed heeft gehad op zijn onderneming. Vol vuur in zijn ogen verteld hij hoe mooi zijn vak is en dat het reizen en het leggen van vele contacten hem veel energie geeft.

We bespreken over hoe Tony focus houd en hoe hij dat geleerd heeft, over hoe hij denkt over de manier van groeien en hoe hij omgaat met zijn plek in het bedrijf. De omgang met zijn personeel is erg persoonlijk en zakelijk en privé lopen dan ook wel eens (teveel) door elkaar al ziet Tony daar de gevaren nog niet van in. We bespreken hoe hij omgaat met zijn personeel, over een coronavaccin, over gevaarlijke beroepen en over transparantie over de cijfers.

Tony verteld over zijn grootste fout als DGA door niet te luisteren naar zijn onderbuikgevoel, maar ook dat het wijs is om goede adviseurs om je heen te verzamelen. En kritisch naar jezelf blijven kijken, altijd.

Winnen zit in het DNA van Tony en zijn bedrijf. Hij roemt een leveranciers die hij in het zonnetje wil zetten en verteld over een mooi project bij Klepper & Klepper.

Als je wilt weten op welke manier Tony wil gaan groeien in de komende jaren dan is deze podcast de aangewezen manier.

 

https://www.linkedin.com/in/the-box-blikken-tony-veer/

 

Volledige tekst:

 

Cor

Tony Veer, DGA, wij kennen elkaar, we hebben elkaar eerst ontmoet bij de sterkte schakel, de pitchavond, hier in Apeldoorn en later de finale. En later kom ik daar nog wel op terug, maar volgens mij is dat onze eerste ontmoeting, tevens waar jullie glansrijk hebben gewonnen. Jullie zijn het meest klantgerichte bedrijf van 2019 en we hebben net geconstateerd in de hal, dan ook van 2020, dus dat is mooi, twee jaar.

 

Tony

Unicum.

 

Cor

Ik heb wat dingen voor je opgezocht, over jou opgezocht. Achttien juli word je tweeënvijftig. Je woont in?

 

Tony

Apeldoorn.

 

Cor

Apeldoorn, ik zag twee hele mooie dochters voorbij komen, volgens mij waar je heel erg trots op mag zijn. Hobby’s: hardlopen en tennis, zag ik. Dekt dat de lading?

 

Tony

Ja, dat dekt de lading inderdaad. Hardlopen komt er iets minder van, inderdaad tennis is belangrijk, beetje fitness, lezen, films, ja en lekker uit eten gaan, mag eigenlijk ook niet ontbreken.

 

Cor

Oké, en muziek, wat is jouw favoriete muziek?

 

Tony

Dat is best wel divers, maar over het algemeen wel muziek waar ik energie van krijg, dus op het moment dat ik met AC/DC en Van Halen aan kom zetten, Metallica, dan wordt hier en daar wel wat verrast gereageerd. Maar Tiësto en Armin van Buuren vind ik ook geweldig, dus. In die hoek kun je het wel een beetje zoeken inderdaad.

 

Cor

Oké, vaak voor de mannen DGA’s belangrijk: voetbalclub?

 

Tony

Gematigd, ik ben absoluut een voetballiefhebber, maar als ik dan toch een keuze moet maken dan kies ik voor Feyenoord, daar ben ik al heel lang gematigd fan van, maar op het moment dat het om Europees voetbal gaat, dan support ik natuurlijk alle clubs.

 

Cor

Auto?

 

Tony

Ja, het leuke is, ik kom eigenlijk uit een auto-gezin. Mijn ouders hadden altijd een aantal dealerschappen, garagebedrijven en tot en met mijn dertigste interesseerde ik me niet zo voor auto’s, dat is op een gegeven moment wel veranderd. Ik heb niet echt één merk waar ik heel erg gek van ben, maar ik houd wel erg van terreinauto’s, SUV’s, de auto die wel het meest mijn hart heeft gestolen, maar inmiddels weer de deur uit is gegaan, want de bijtelling was een beetje to much, dat was de Jeep Commander.

 

Cor

Mooie auto!

 

Tony

Dat vind ik helemaal geweldig en de Mercedes G-klasse en Cayenne die bekoren mij ook erg, maar die staan helaas niet op de oprit hier.

 

Cor

En waar rij je op dit moment in?

 

Tony

Ik rij op dit moment in de nieuwste RAV van Toyota. Moet zeggen value for money is daar echt fantastisch, ik had hiervoor een X5, is wel de beste auto die ik heb gereden, om een combinatie van redenen even een stap terug gedaan naar de RAV4, maar kan ik je aanbevelen.

 

Cor

Een X5 is voor de niet autoliefhebber, dat is BMW neem ik aan?

 

Tony

Dat is een BMW.

 

Cor

Dus nu maar dan de Toyota gekozen uit oogpunt van maatschappelijk verantwoord ondernemen, of?

 

Tony

Dat speelt zeker een rol, want de X5 was wat dat betreft iets minder verantwoord. Drieëntwintighonderd kilo en die kon je gewoon met tweehonderd door Duitsland trekken en dan voelde je de tank wel een beetje, zeg maar. Ik heb nu een hybride auto, onwaarschijnlijk zuinig als ik op de kilometers let, volgens mij gaat hij één op zevenentwintig of zo, dat is niet te geloven, dus nee, in dat opzicht een hele verantwoorde auto en we hebben natuurlijk een hele verantwoorde verpakking die we verkopen, dus wij merken in onze wereld wel dat dat langzaam maar zeker wel meer een rol gaat spelen. Dus ja, daar past een hybride RAV perfect bij.

 

Cor

We komen later even terug op je huidige bedrijf, The Box. Lees je boeken en wat voor boeken zijn dat dan? Je zei eerder dat je wel drie boeken in de week verslond? Wat waren dat dan voor boeken en wat zijn dat dan nu tegenwoordig?

 

Tony

In het verleden was ik vooral van de thrillers, dus alles van John Grisham heb ik wel gelezen, Alex Fortin, In een wat verder verleden Ludlum, dus dat waren wel pillen. Op dit moment ben ik met een heel interessant boek bezig, geheel iets anders dat heet: arme pa, rijke pa. Daar ben ik nu ongeveer op een derde, door kennissen werd me dat aanbevolen. Die zeiden van: dat moet je maar eens gaan lezen. Geschreven door een Japanse Amerikaan die is opgevoed door een academische vader met een prima baan, maar de vader van zijn beste vriendje die lagere school had en geloof ik een ongelooflijk goede neus had voor financiën, daar heeft hij eigenlijk zijn succes aan te danken en dat omschrijft hij vanaf zijn negenjarige leeftijd, heel leuk. Maar ook Youp van ’t Hek mag niet ontbreken, ik heb bijna zijn hele verzameling met verhalenbundels, ik heb helemaal in een deuk gelegen om de boeken van Kluun, dus redelijk breed, maar ik ben wel een liefhebber van thrillers.

 

Cor

En lees je ook wel eens van Ben Tiggelaar of zo waarin het gaat over hoe je een betere zakenman of DGA kunt worden?

 

Tony

Nou, toeval bestaat niet, ik heb dat boek toevallig vorige maand, heb ik een boek van Tiggelaar gelezen en dat heette wie succesvol wil zijn, moet ook een beetje geluk hebben, die heb ik van een goede vriend gekregen en waarin ook allerlei korte hoofdstukjes zijn waar dingen worden beschreven die jouw leven beïnvloeden, zakelijk en privé en of je daar wel of niet wat mee doet, zeg maar. Dus ja, daar heb ik inderdaad ook wat van gelezen.

 

Cor

En welke podcast, dat is een grapje, moet een echte DGA luisteren, maar dat komt later natuurlijk, als deze podcast viraal gaat. Tegen wie kijk jij op?

 

Tony

Eigenlijk is dat iets wat ik niet zo sterk heb. Het is niet zo dat er mensen zijn waar ik heel erg tegenop kijk, een uitzondering die ik hierin zou kunnen maken is Roger Federer, want dat vind ik toch eigenlijk wel, a de mooiste tennisser om naar te kijken, maar b hoe hij daarmee omgaat, echt een model, zeg maar. De rivaliteit tussen hem en Nadal, echt respect, wat ze wederzijds hebben vind ik geweldig. Dus dat is misschien een man waar ik tegenop kijk, op jongere leeftijd kon ik nog opkijken tegen de gitarist van Van Halen, maar dat is alweer jaren achter mij. Er zijn wel mensen die me misschien een beetje kunnen inspireren, zeg maar, misschien zal ik niet eens de namen weten, maar dat kunnen leraren zijn, klanten, gebeurtenissen in je leven, dus ik denk dat ik het zo het beste kan omschrijven.

 

Cor

Misschien komen we in dit gesprek nog wel dingen tegen waarvan je denkt: o ja, dat inderdaad is mij eigenlijk bijgebleven, of dat soort dingen.

 

Tony

Ja.

 

Cor

Dan ga ik weer iets dieper naar Tony Veer, ik begin een interview ook wel vaak en dan zeg ik: uit wat voor nest kom je? Waar liggen je roots?

 

Tony

Waar liggen mijn roots? Ik ben ooit in het pittoreske Drachten geboren, maar mijn ouders waren geen Friezen, die kwamen uit Almelo en Borculo en ik heb mijn eerste verjaardag in Apeldoorn gevierd, dus ik ben eigenlijk gewoon in Apeldoorn getogen, niet geboren dan. De oudste van drie zoons, dus mijn moeder moest het doen met vier kerels, allemaal boven de één negentig, dus die viel niet zo op. En dat was een heel goed nest, ouders hadden een goed huwelijk, waren ondernemer, hadden een aantal dealerschappen in Apeldoorn, dan moet je denken aan Saab, Nissan, Rover, Daihatsu.

 

Cor

De niet-Duitse merken, zeg maar.

 

Tony

Een beetje wel inderdaad, ja. Dus ook echt wel een ondernemersgezin, waar sport heel belangrijk was, we deden allemaal twee sporten, ik heb tot mijn twintigste op atletiek gezeten, tienkamp, de hele familie tenniste dus was gewoon een solide nest en waar je als oudste in een ondernemersgezin natuurlijk wel wat meekrijgt, je ouders zijn toch misschien wat vaker aan het werk en dat je dan - een bepaalde rol krijg je dan wel een beetje mee. Maar ik moet zeggen dat dat nooit belastend is geweest, een heel prettig gevoel, ouders waren heel betrokken bij het bedrijf, mijn moeder heeft toen ze op een gegeven moment gestopt was met werken, een jaar of tien voor mij gewerkt. Deed de administratie, ondersteunde de binnendienst. Het pand waar we nu in zitten heb ik samen met mijn vader gebouwd.

 

Cor

Daar komen we zo nog even op terug. Even terug - ondernemersgezin, oudste van drie. Wat maakte dat jouw schoolkeuze, ik zag net in je profiel staan HEAO, commerciële economie, je was blijkbaar niet de monteur die in je vaders bedrijf als monteur door zou groeien naar directeur, wat maakte dat je juist die keuze maakte?

 

Tony

Op zich is dat wel grappig, natuurlijk stond ik wel op de zondag en in de vakantie achter de pomp, geld bij te verdienen, want dat hebben mijn ouders vroeg geleerd. Je moet je eigen centen verdienen. Ik wilde eigenlijk altijd iets in de sport doen. Een combinatie tussen sport en marketing, maar vroeger had je nog niet de opleiding sportmarketing bijvoorbeeld, ik heb nog gedacht aan de CALO, en mijn ouders hebben volgens mij de school dusdanig bewerkt dat die mij hebben geadviseerd om naar de HEAO te gaan, want dat stond niet op mijn lijstje en mijn ouders zelf ook, ik ben met een kennis van mijn ouders gaan praten en ik ben gewoon gaan proberen. Omdat ik op zich wel van verkopen hield, het is nu niet meer strafbaar maar ik heb vroeger vuurwerk op de middelbare school verkocht, dus ik hield wel van dat soort dingen, het commerciële zat er op jonge leeftijd in en daarom paste de opleiding uiteindelijk heel goed bij mij, maar daar moest ik nog een beetje achter komen.

 

Cor

Als je bijvoorbeeld in een vriendengroep vroeger, als dan vrienden bij elkaar kwamen, welke rol had jij dan daarin? Was jij vaak de leider die voorop liep, of was je iemand die het een beetje aankeek, maar wel de boel in de gaten hield, of was je gewoon alleen met je handel bezig?

Tony

Wat mijn rol was? Ja, dat is wel grappig, want de rol die je denkt te hebben is in de praktijk nog wel eens anders, dus dat is één van de dingen die je later, in de loop van de jaren leert, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dominant in mijn groep was, maar achteraf heb ik wel te horen gekregen dat ik wel wist wat ik wilde en misschien nooit vooraan stond om mijn mening of mijn verhaal te verkondigen, maar die kwam altijd wel, zeg maar. Dus ik denk dat ik mijn hele leven, heeft mijn moeder ook wel bevestigd, ik wist eigenlijk wel heel goed wat ik wilde en hoe ik dat wilde doen, of wilde bereiken, en ik had dat in de groep ook wel, ik denk het verschil van de Tony nu, vergeleken met bijvoorbeeld twintig of dertig jaar geleden is dat die wat leidende rol, die neem ik wel wat meer, zeg maar. Maar nog steeds niet heel opvallend, denk ik.

 

Cor

Dus als die nodig is, dan pak je hem en als die niet nodig is, dan laat je het?

 

Tony

Precies. Goed omschreven.

 

Cor

Toen kwam je van school, toen zei je vader: nou, Tony dan kun je nu het bedrijf overnemen.

 

Tony

Nee, dat werd niet gezegd. Overigens ben ik -

 

Cor

Was je wel de gedoodverfde man die het over zou nemen? Of heb je die rol als oudste -

 

Tony

Nee.

 

Cor

Dat is nooit een issue geweest in het bedrijf?

 

Tony

Nooit issue geweest.

 

Cor

Of in het gezin?

 

Tony

Nee, mijn ouders hadden natuurlijk een aantal garagebedrijven waar mijn moeder en mijn oom en ook anderen in stonden, dat is nooit aan de orde geweest, nee. Mijn ouders zeiden altijd: je moet gewoon doen wat je zelf wil, als er maar een boterham in zit. Het is ook wel fijn als je er een beetje goed in bent, wat ik trouwens een belangrijke les vind, dat heb ik mijn dochters ook weer verteld. Dus nee, dat stond helemaal open en ik kwam eigenlijk in mijn studie erachter dat ik gewoon ja, hoe zal ik het noemen, de industrie wel in wilde. Dus, dat was helemaal geen issue, dus de garagebedrijven stonden helemaal niet op de planning, toen zaten mijn ouders daar nog veel te veel in ook, dus nee, ik ben gewoon gaan solliciteren.

 

Cor

En toen ben je terecht gekomen bij de - market manager, gelijk al manager geworden toen je van school kwam, bij Crown Cork and Seal. Was je gelijk al -

 

Tony

Nee, nu ga ik je corrigeren hoor, want nee, ik ben ooit begonnen als trainee bij het oude Thomas en Drijver, in Deventer, Thomas en Drijver-Verblifa. Dus daar werd ik trainee in de drankendivisie, dus daar maakten we blikjes voor bier, fris en zuivel. Bavaria, Heineken, Coca Cola. En daar heb ik het eigenlijk, ja, het commerciële vak geleerd eigenlijk en toen was ik echt geen manager, want toen ik die eerste weken, ik kan me altijd nog herinneren dat ze vroegen van: heb je verstand van automatisering? Dat ik voelde dat het een strikvraag was en ik: ik denk wel, hoezo? Nou, ga dan maar even koffie halen. Dus, die grappen heb ik allemaal meegemaakt, dus ik ben zeker niet als manager begonnen, maar wel heel erg veel geleerd, ja. En toen ben ik van Thomas en Drijver naar Crown gegaan, dat heette toen nog Crown gegaan, dat heette toen nog Carnaud Metal Box en daar via tussenfase inderdaad market manager geworden. Maar, toen was ik wel een paar jaar verder.

 

Cor

En iets in de sport gaan doen was toen eigenlijk wel helemaal passé? Of is dat altijd nog wel blijven zeuren in die tijd?

 

Tony

Nee hoor, dat is niet blijven zeuren, even kijken, competitie spelen in de winter en zomer, dat is gewoon altijd zo geweest, ik heb een aantal jaren in Noord-Holland gewoond, toen ik van Deventer naar Crown ging, daar lekker een balletje geslagen.

 

Cor

Nee, maar ik bedoel in je werk, dat je werk met sport wilde verenigen, of iets in de sport wilde doen als marketing, waar je destijds de opleiding toen voor begon, dat je dacht -

 

Tony

Nee, dat was wel verdwenen. Dat was wel verdwenen. Ik ben later nog wel, tot een jaar of twee geleden, drie jaar voorzitter geweest van de ATF, Apeldoornse Tennis Federatie, een soort overkoepelend orgaan boven de tennisverenigingen en waar we vooral de verenigingen op een rijtje moeten krijgen, ongelooflijk leuk om te doen, maar dat was, ja, hoe moet je het noemen, voor het goede doel. Maar betaald is die drang nooit meer teruggekomen.

Cor

Nee, oké, dat besturen daar wil ik straks nog even op terugkomen. Nu doen DGA’s dat wel vaker, en wat er dan gebeurt, waarom ze daarvoor gekozen worden. Had je, als je, toen je bij Crown terechtkwam, had je net zo goed bij een ander bedrijf terecht kunnen komen en was dan daar wellicht je passie in gekomen, of was dat, dat blik, is dat wel iets wat je trok?

 

Tony

Nee hoor. Ik moet zeggen dat het product, het blik vond ik niet zo spannend, niet zo belangrijk, wat voor mij heel erg belangrijk was, was internationaal. Internationaal bedrijf, dus ik heb bij twee multinationals gewerkt, dat vond ik geweldig, collega’s in binnen- en buitenland, klanten in binnen- en buitenland hebben, de dynamiek van het internationale zakendoen vind ik een van de leukste dingen die er is. Dus dat was voor mij heel erg belangrijk en -

 

Cor

Wat is dat dan, die dynamiek? Wat versta jij daaronder? Is dat het reizen, is dat andere culturen, is dat?

 

Tony

Nee precies, Cor. Reizen, andere culturen, constant zeg maar een soort van prikkel krijgen dat je in een andere omgeving bent, kijk, we worden allemaal van andere dingen gelukkig, ik heb boekhouders als collega’s gehad die elke dag op de fiets in hetzelfde trommeltje, dezelfde job deden en daar helemaal happy bij waren, daar zou ik doodongelukkig van worden. Ik moet afwisseling hebben, ik wil anderen ontmoeten, andere klanten, internationale uitdagingen, iets wat in Nederland verkoopt, misschien in Polen helemaal niet te verkopen en op het moment dat je naar Duitsland en Spanje gaat, heb je weer met andere dingen te maken, dus die uitdagingen, dat vind ik ongelooflijk leuk. Ik vind andere culturen inderdaad prachtig.

 

Cor

Ik vroeg even hoe dat zit in het kader van de Corona, jij was in november 2019 was je nog in China, ik zie jou badmintonnen, ik zie jou zen, ik zie jou met een enorme tafel vol met eten, zie ik je daar genieten, maar dit is echt een deel van jouw passie.

 

Tony

Ja, ik moet zeggen wat je daar inderdaad hebt.

 

Cor

Ik laat nu een foto zien die ik op Facebook zag van Tony.

 

Tony

Ik denk dat dat een hele passende foto is als het om mij gaat, onze blikken worden natuurlijk in China geproduceerd, dat doe ik al eenentwintig jaar, ik kom van die eenentwintig jaar, achttien jaar kom ik daar, ik geloof zowel zakelijk als privé in langetermijnrelaties met onze leveranciers, met onze klanten. De banden die ik met ‘mijn’ Chinezen heb, laat ik ze maar even zo noemen, die zijn zo sterk geworden dat ik inderdaad privé daar ook met ze omga. En dat betekent dat ik inderdaad gewoon met mijn leverancier meega naar zijn badmintonavond. Ik neem sportspullen mee naar China en dan ga ik gewoon mee badmintonnen. En dat vind ik geweldig om te doen en dan gaat het inderdaad niet alleen om het zakelijke, we zijn daar ook naar een pandareservaat geweest en ik ben gek van lekker eten, de Aziatische keuken staat hoog op mijn lijstje, dus ja, als ik naar die foto’s op tafel kijk, dan past dat heel goed bij mij.

 

Cor

Daarmee komen we nu toch even over je bedrijf, je mag niet heel veel reclame maken over je bedrijf, maar we gaan er natuurlijk wel even over praten, ik wil vooral weten hoe jij als DGA daarmee omgaat. Je zegt van jezelf: ik ben een gepassioneerde en ambitieuze ondernemer en toen ik je bij de sterkste schakel leerde kennen, ja, kon ik ook enorm genieten van hoe jij, ook hoe je met je team, dat team even zag, die bokaal, zeg maar. Maar wat is The Box en hoe ben je - ik zag een management buy out, kun je daar eens wat over vertellen, hoe is het ontstaan? Misschien zijn er mensen die niet weten wat een management buy out precies is, en wat er dan gebeurt?

 

Tony

Is goed. Op een gegeven moment werkte ik dus bij Crown, waar we het al even over hadden gehad en werd ik daar commercieel eindverantwoordelijk voor stock boxes, zoals dat heette. Dat was een assortiment promotionele, dus luxe blikverpakkingen, waar je koffie, koekjes, thee, in verpakt, die we uit voorraad verkochten, dus we hadden een brochure, we hadden allemaal standaard series, die stonden op voorraad en vervolgens gingen wij dat verkopen. De winkelketen, ze waren toen een heel belangrijk speerpunt van ons, de Blokker, HEMA, Marskramer, in Duitsland Karlstad, in Finland Stockmann, de speciaalzaken en ook wel een stuk food. Op een gegeven moment wilde in 1998 mijn werkgever, Crown, dat afstoten, ja ik zat natuurlijk bovenop dat vuur, ik kreeg daar lucht van en toen zei ik: ik denk dat ik wel interesse heb om dat over te nemen. Ik rapporteerde toen aan een directeur in Mansfield, Engeland, dus ik vloog elke maand naar Mansfield voor een stuk rapportage en overleg, waar ik heel erg tegenaan liep was toch een beetje het conservatieve van de Engelse directie en ik vond dat wij een andere kant op moesten en dat kon maar gedeeltelijk.

Cor

Kun je een voorbeeld geven van dat conservatieve?

 

Tony

We hadden allemaal series met designs, met bedrukkingen, dus koffieplaatjes, theeplaatjes, nostalgische plaatjes, kerst, je kan het zo gek niet verzinnen en ik wilde dat moderniseren, maar ja, we bleven met veel designs toch een beetje in de Engelse traditie hangen. Maar ja, wat de Engelse consument wil, was heel wat anders dan wat de Scandinaviërs of de Duitsers willen, dus daar liep ik bijvoorbeeld een beetje tegenaan. Of de wijze waarop ik marteling wilde uitvoeren, ik was natuurlijk onderdeel van een gigantisch bedrijf, want Crown is de wereldleider op het gebied van kunststof en metaalverpakking, dus bepaalde dingen mochten wel, en andere niet en dat kon ook budgetredenen hebben. Zij wilde dat afstoten, ik met ABN en de Rabobank gesproken die mij beide wilden financieren, mijn ouders zaten er een klein stukje achtergesteld in en toen heb ik het bedrijf overgenomen en van Mansfield Engeland naar Apeldoorn gebracht, dan hebben we het over standaard blikken die we uit voorraad verkopen. Ze wisten dat ze een concurrent zouden creëren voor custom made blik, want ik zou meteen achter Bolletje, Milka, weet ik veel wat aan gaan. Dat hebben mijn sales collega’s ook tegen de directie verteld. Zo van: realiseer je wel dat hij daar achteraan gaat. Maar ja, het bedrijf is beursgenoteerd in onder meer Parijs en de VS, ja die maken zich daar niet zo druk om, die zeiden: laat hem maar lekker gaan. En ja, op die manier is het ooit begonnen. En we zijn met name in custom made heel erg gegroeid inderdaad, dus ik heb inderdaad voor mijn oud-werkgever hier en daar wel eens een klant afgepakt, maar dat valt erg te overzien, want bij hun gaan de lijnen pas aan bij dertig of vijftigduizend stuks, terwijl, wij hebben de meeste blikken kunnen produceren vanaf drieduizend. Dus die markt die daartussen zit, die hebben ze ons zelfs een beetje gegund, want met name in het begin kreeg ik van mijn voormalig collega’s gewoon prospects en suspects door.

 

Cor

Je zit hier in een enorm mooi pand aan de Laan van de Kreeft, volgens mij, in Apeldoorn. Ben je hier ook begonnen, of waar zijn jullie in Apeldoorn gestart?

 

Tony

Eenentwintig jaar geleden zijn we begonnen aan de Watermanstraat, toen zaten wij in een verzamelgebouw met honderdvijftig meter kantoor en opslag order picking, logistiek, was allemaal ondergebracht bij een voormalig collega van mij, in het westen, daar hebben we een jaar of drie gezeten. Toen zijn we naar de Tweelingenlaan gegaan, daar heb ik samen met mijn vader het eerste pand gebouwd, hebben we een jaar of tien in gezeten, toen groeiden we eruit, want blik is ook vooral veel lucht. We zitten zeg maar nu alweer elf jaar in dit pand, heel voorzichtig worden we ook nu alweer een keer de grenzen van de capaciteit getest, maar voorlopig kunnen we hier wel mee door.

 

Cor

Nog even terug, wat was dan zal ik maar zeggen, wat jij dacht: dit ga ik met The Box nu anders doen, ik ga het anders aanpakken dan dat Crown dat deed. Dus waar je het van hebt overgenomen.

 

Tony

Ik denk dat één van de allerbelangrijkste verschillen van inzicht, of keuze van strategie is dat ik dat ik me niet op de ketens wilde richten, maar ik wilde mij op de levensmiddelenindustrie richten. En dat was al een onderdeel van onze omzet hoor, dus ik kan niet zeggen dat het niet zo was, maar zij waren vooral gericht op, wat ik al zei: de warenhuizen en ik had zoiets van: ik wil veel meer de food in, want laten we wel wezen, of het nu goed of slecht gaat, met de conjunctuur, de economie, eten en drinken gaat altijd door. Dus dat was een hele sterke overtuiging voor mij, dus het kost ook een paar jaar tijd om die kant op te buigen, maar dat hebben wij gedaan en ik zag natuurlijk in custom made de kans, dus dat is één van de allerbelangrijkste beslissingen geweest, om gewoon echt de koffie, thee, en daarna ook de kruiden op te zoeken. We zijn in zoetwarenland heel lang nog onbekend geweest, dus de afgelopen tien jaar probeer ik daar echt aan onze naamsbekendheid te werken en dat begint ook te werken. Cosmetica was nooit een issue, we zijn sinds vier jaar geleden zijn we ook die markt in gegaan met aluminiumverpakkingen, dat had zeg maar onder de oude Crown-vlag nooit gekund.

 

Cor

Toen je begon, Tony, hoe reageerde jouw vrienden en het thuisfront erop, was het voor hun zoiets van: logisch, logisch dat hij dat gaat doen, of was het zoiets van: nou, Tony, waar begin je aan?

 

Tony

Op zich een hele leuke vraag, want dat is me ook heel erg bijgebleven. Ik had eigenlijk, ik denk een jaar voor de overname de promotie gemaakt dat ik die commerciële eindverantwoordelijkheid kreeg, dus ik had een mooie Audi onder mijn kont, ik deed NIMA-C, ik was bezig met die opleiding, alles werd betaald, dus ik had een vreselijk goed leven, dus op een gegeven moment in familiekringen en ook in mijn vriendenkring zei: Crown gaat stock boxes verkopen, zei iedereen: o wat jammer en je zat net zo mooi op je plek! Zei ik: nee, ik ga het kopen! Toen werd ik inderdaad even aangekeken van: ben je wel goed bij je hoofd? Dus wat anderen als een soort van bedreiging zagen, zag ik op dat moment als een gigantische kans. Dus ik had zoiets van: ik weet de financiële resultaten waren redelijk, maar die moesten gewoon beter, dat was gewoon duidelijk, maar ik zag ook de kansen, ik zag waar ik tegenaan liep, hoe ik dingen anders zou kunnen doen, maar dat was heel erg leuk. Dus dat inderdaad mensen om mij heen zoiets hadden van: wat jammer. Dat ik dacht: dit gaan we aanpakken.

 

Cor

Heb je wel eens buikpijn gehad?

 

Tony

Tuurlijk, ja, de eerste drie jaren waren loodzwaar. Negentig tot honderd uur per week gewerkt, van ’s morgens tot etenstijd, na het eten weer terug, in het eerste jaar draaiden we een papieren break even en 2000 hadden we de golfoorlog, was dat, Irak, toen heb ik enorm de dollar om mijn oren gekregen, dat heeft mij toen honderdduizend gulden verlies opgeleverd, dus ik ben vanaf dat moment ook heel scherp geworden op valuta, ik wil niet zeggen dat ik een valutaspecialist ben, maar daar ben ik echt goed in geworden, met behulp van mijn bank overigens. Een hele goede treasury afdeling. Dus dat heeft zeker wel eens buikpijn opgeleverd en ik kan me ook nog herinneren dat we in het eerste jaar, ik had alles net helemaal gefinancierd en de eerste private label-klant die ik binnenhaalde was Wasa, toen moest ik weer naar de ABN omdat ik honderdduizend knäckebrödblikken moest financieren, dus toen dacht ik ook van: ze zien mij aankomen, komt hij weer aan. Maar over het algemeen kan ik problemen heel goed handelen en slaap ik daar niet minder van. Op het moment dat ik van mijn werk naar huis rijd, focus ik wat er op dat moment gaat komen en denk ik weinig aan de zaak, of in ieder geval erg overzichtelijk en op het moment dat ik ’s morgens naar het werk rijd dan ben ik me op dat moment aan het focussen van: wat staat er vandaag op de agenda. Dus als ondernemer is dat niet altijd even makkelijk -

 

Cor

Is dat nu, of had je dat twintig jaar geleden ook al, die hele duidelijke focus?

 

Tony

Dat is wel een leerproces. Dus als je zeg maar om en nabij de dertig bent, dan kun je dat minder goed dan als je bijna vijftig bent, dus daar groei je in hoor, natuurlijk groei je daarin. En ik heb echt wel eens gedacht van: waarom ben ik ondernemer geworden? Het is zeker niet voor iedereen weggelegd, denk ik. Als je geen incasseringsvermogen hebt, moet je het gewoon niet doen. En als je onvoldoende ambitie hebt, vind ik, moet je het gewoon ook niet doen. Er moet een soort van brandend vuur in je zitten en als je dat hebt, dan kun je denk ik, de dingen tot een goed einde brengen en ja, ik denk dat dat hele belangrijke eigenschappen zijn die ik heb, maar tuurlijk heb ik wel eens buikpijn gehad en ik heb klanten gehad die failliet gingen waar ik nog een aanzienlijk bedrag van kreeg, nou, daar baal ik echt wel van, maar buikpijn is over het algemeen van korte duur.

 

Cor

En je zegt: negentig tot honderd uur, dat is fors. Hoe zorgde je in die tijd dat je wel fit bleef? Of bleef je fit doordat er zoveel adrenaline door je heen ging, dat je dat gewoon redde?

 

Tony

Nee, sporten ging gewoon door, dat wel. Ja hoor, dus fitnessen en tennissen, beetje hardlopen, dus dat gebeurde allemaal wel, ja.

 

Cor

Had jij momenten in je carrière kun je zeggen, waarvan je zegt van: daar werk ik nu naartoe. Sommige mensen zeggen: als ik die Porsche kan kopen, of als ik maar dat en dat heb bereikt dan ben ik succesvol. Had je voor jezelf zo’n soort mijlpaal?

 

Tony

Nee, nee die had ik niet. Ik heb nog steeds geen mijlpaal, het is niet zoiets van, we hebben natuurlijk intern bepaalde omzetdoelstellingen, daar werken we met een team aan, dus dat zijn kortetermijndoelstellingen, mijlpalen, maar ergens naartoe werken zo van: dat moet ik, of dat wil ik bereiken, dat heb ik niet.

 

Cor

Ook niet voor jezelf als Tony Veer?

 

Tony

Het allerbelangrijkste vind ik gewoon dat ik de fun blijf houden in wat ik doe en dat ik gewoon, we hebben ongelooflijk veel plezier met het bedrijf, met het team, met elkaar, voor elkaar, er worden geintjes gemaakt, ik word bijna dagelijks in de maling genomen, dat vind ik heel erg belangrijk en als ik maar dat plezier in het ondernemen zou verliezen, of als ik het niet meer leuk hier zou vinden, dan verandert dat, maar dat blijven behouden is wel belangrijk. En natuurlijk, ik heb altijd een financiële drive gehad, maar het is niet zo dat ik heb gezegd, ik ken ook mensen die wilden op hun dertigste miljonair zijn, ja, oké. Dat heb ik niet gehad. Nee, gewoon op deze manier blijven doen. Kijk, als ik überhaupt een mijlpaal heb is het gewoon om zo lang mogelijk gezond te blijven en ik had een weddenschap met mijn oude vader, die zei: ik word honderd, dat heeft hij helaas niet gehaald, maar dat was een beetje een onderlinge wedstrijd, helaas is hij zevenenzeventig geworden, dus als ik zoiets zou moeten hebben, nou zo lang mogelijk geestelijk en lichamelijk gezond blijven. En als dat zo is, dan zal het ondernemerschap daar wel lang een rol in blijven spelen. Ik kan me alleen voorstellen dat als ik de zestig nader dat ik gewoon wat minder uurtjes ga maken.

 

Cor

Ik zag in de hal, liet je me zien, een foto van toen jullie hier de nieuwbouw hadden en je moeder stond daar op de administratie. Toen jij hier begon, hoe groot was toen jouw team?

 

Tony

Met zijn drieën, ja.

 

Cor

En hoe is dat gegroeid? We hebben het er al wel over gehad, maar hoe groei jij, hoe pak je dat aan?

 

Tony

Hoe groei jij? Nou ja, ik denk dat dat te maken heeft met sales en kijk, ons bedrijf is echt sales en marketing driven en ik geloof trouwens dat elk bedrijf zo zou moeten zijn, als je dat niet hebt dan ga je ook nooit ergens komen. Je kan technisch misschien wel het beste bedrijf ter wereld zijn, maar als je niet sales en marketing driven bent, aan wie ga jij je techniek dan verkopen? Dus daar zijn wij denk ik heel goed in, dat is denk ik mijn eigen speerpunt, één van mijn sterkste kwaliteiten, dat betekent dat je elke keer bezig moet zijn om je omzet te vergroten. Daar doe je allerlei dingen voor, op een gegeven moment loop je elke keer tegen een soort van nieuwe omzetlijn. Om de drie jaar ben je een nieuwe lijn aan het testen. En dat betekent dat je in je team, op een gegeven moment gaat de rek eruit. En op een gegeven moment als de rek er een beetje uitgaat, ja we moeten nu maar eens iemand erbij aan gaan nemen en dat gaat een paar jaar goed, dan gaat die rek er weer uit en op het moment dat je die persoon aanneemt, gaat er ook weer lucht ontstaan, want die rek vang je op, maar daarnaast ontstaat eigenlijk ook weer een soort extra capaciteit. En ik heb geleerd om die tijd dan vooral ook aan mijzelf te gunnen, zodat ik me weer met de juiste dingen kan bezighouden.

 

Cor

Maar was het dan zo dat je in de loop van de tijd weer allemaal werk naar je toehaalt, waar je eigenlijk niet echt gelukkig van wordt, maar wat wel gewoon moet gebeuren? En dat je dan - dat moment weer is dat je weer gaat delegeren?

 

Tony

Dat delegeren, delegeren moet je leren. Dat is zeker van toepassing! Het is meer de mentaliteit van ik doe het wel even en niet dat het vervelend is, maar ik pak het gewoon wel even op. Want je hebt gezien, ik zit gewoon tussen mijn team, ik heb niet een apart kamertje, we zitten gewoon met zijn allen bij elkaar in een ruimte, het is meer zoiets van: ik doe het gewoon wel even, ik pak het wel op. Maar het is gewoon belangrijk dat je zo nu en dan in de helikopter stapt en dan even in de lucht gaat en kijkt van wat gebeurt er in het bedrijf en daar moet je echt tijd voor vrijmaken en je moet echt tijd vrijmaken om te kijken van: hoe is onze marketing, hoe presenteren wij ons, wat doet mijn concurrentie, wat gebeurt er in de markt. Ik ben constant bezig dat te monitoren en op een gegeven moment was het gewoon nodig dat wij, ik noem maar wat, in onze communicatie een soort van update nodig hadden, logo was verouderd, de huisstijl, dan moet je dat gewoon aan gaan pakken, de websites, en op het moment dat je constant bezig bent om zelf ook monsters en brochures te versturen, ja, weet je, dat is gewoon zonde van je tijd. Ook al is het best wel even leuk om achter je bureau weg te gaan, dus daar specifiek tijd voor vrijmaken, dat heb ik geleerd, hoe belangrijk dat is, inderdaad.

 

Cor

Heb je een marketing dingetje die je het afgelopen jaar hebt gedaan waarvan je zegt: ja, dat was echt heel leuk, daar hebben we echt mee gescoord, dat was een hit? Ik zag bijvoorbeeld LED-verlichting boxen langs de snelweg? Ik weet niet wat het was, maar?

 

Tony

Ik houd eigenlijk wel een beetje van guerrilla-marketing, dan ga je je misschien afvragen wat is guerrilla-marketing? Dat ga ik je lekker niet vertellen, Cor, want dat is iets wat ik bij me heb gehouden, maar ik hou wel een beetje van kleine acties en die kunnen, zeg maar, beursgerelateerd zijn. Wat wel heel leuk is, wat je noemt, is dat hele grote blok, ik meen dat het langs de A1 is, daar staat gewoon in - het font van ons logo staat daar The Box op, maar die verhuren dat als reclame, maar vrienden hebben dat ooit op mijn Facebook gezet van: gave reclame Tony, dus ik heb dat een beetje ingekopt van: maar dat is niet van ons, daar kun je gewoon reclame voor jezelf maken als je dat zou willen en iedereen die langs de A1 rijd, die ziet jou. Nee, dat is niet van ons bedrijf, maar het was wel een hele leuke gimmick om dat in social media te gebruiken. Ik denk dat één van de belangrijkste marketingbeslissingen die wij genomen hebben is om in aluminium te stappen afgelopen jaren, zeg maar. Ik denk dat dat een hele wezenlijke is en wij kunnen nu de markt voor watergedragen producten, cosmetica, heel goed bedienen en dat is in blik bijna niet te doen, althans niet het blik zoals wij het leveren en produceren. Daar heb je een ander soort fabriek voor nodig, dus dat is in marketingopzicht, als je het hebt over een nieuwe markt, een nieuwe doelgroep, een hele belangrijke beslissing geweest.

 

Cor

Heb je wel fouten gemaakt, kun je eens een lekkere DGA-fout oprakelen dat je zegt: dat is nu echt, dat zou een andere DGA niet moeten doen, want die fout heb ik al gemaakt.

 

Tony

Ja. Natuurlijk heb ik die, ik denk dat één van de allerbelangrijkste lessen is geweest voor mij, is dat ik naar mijn onderbuik, mijn intuitie ben gaan luisteren. Ik denk een jaar of tien geleden ging ik naar een nieuwe prospect in België en daar hadden wij een aanvraag voor, we gingen die aanvraag bespreken en daar zou een hele mooie order aan kunnen komen en ik zit met die mensen om de tafel en mijn onderbuik zegt: Tony, je moet hier geen zaken mee gaan doen, dit gaat gewoon gedonder opleveren. Maar mijn hoofd zei: ik wil die order. Dus, ik heb naar mijn hoofd geluisterd, ik heb die order geleverd, nooit geld gekregen en toen ik in de markt ging vragen van: hoe zit dat daar?

Bleken ze zelfs vuurwapen gevaarlijk te zijn. En ik heb dat soort waarschuwingen wel vaker gehad en dan luisterde ik te weinig naar mijn gevoel, naar mijn onderbuik en dan wonnen de hersens, ik weet niet of dat de linkerhelft of de rechterhelft is die dat dan is, maar die wonnen het en dat moment is ongelooflijk bepalend geweest en heb ik gewoon gezegd: en nu is gewoon het klaar. Dus ik ben heel erg gaan luisteren naar mijn intuitie en ik heb mijn personeel gewoon puur op intuitie aangenomen, helemaal niet op het beste cv, heel veel beslissingen in mijn leven ben ik daarop gaan baseren en dat is gewoon heel erg goed gelopen en ik denk dat wij misschien wel als westerse mens, ik ga nu filosoferen hoor, maar wat wij als westerse mens nog wel eens vergeten om daar naar te luisteren. En ik heb nog even een hele interessante coach gehad die zei: dat is geen intuitie, dat is voortschrijdend inzicht, het maakt niet uit hoe je het noemt, maar ik zou DGA willen leren van: luister daarnaar. En op het moment dat je onderbuik zegt: nee, en je hoofd zegt: ja, denk dan nog een keer goed na over wat je gaat doen.

Cor

Had je, naast je onderbuik, nog andere raadgevers, kan een coach zijn, maar zijn er mensen in jouw leven altijd om je heen geweest die jou, die je toeliet om, die je echt toeliet om advies te geven? Of heb je het altijd in eenzaamheid gedaan. Bijvoorbeeld: heb je je vader gevraagd of, je moeder werkte natuurlijk in het bedrijf, was je vader degene die je om advies vroeg of had je andere mensen om je heen?

 

Tony

Überhaupt bij de management buy out, de allereerste die ik daarover aansprak was mijn vader. Dus, op jongere leeftijd was mijn vader al mijn sparringpartner, maar na een paar jaar hield dat wel op, moet ik zeggen. Op een gegeven moment toen ik een jaar of zeven, acht onderweg was ben ik een accountant, fiscus, eigenlijk fiscalist tegengekomen, die heeft altijd wel een grote rol gespeeld, dus op het moment dat ik bepaalde financiële beslissingen wilde nemen dan ging ik dat met hem overleggen, daar ging een soort van vriendschap ontstaan, die heeft een belangrijke rol gespeeld. Ja en ik ben eigenlijk wel leergierig en open en op het moment dat, of dat nu om mijn medewerkers gaat, of klanten, of mijn concurrenten, of ja, als ik ergens iets tegenkom waarvan ik denk: dat doen ze goed dan ga ik wel in de spiegel kijken en nadenken van: kan ik daar wel of kan ik daar niet wat mee. Dus op die manier probeer ik daar wel mee om te gaan. We hadden het even over lezen in het begin, dus, dat boek arme pa, rijke pa, best wel geinig. Zo nu en dan prikkelt mij dat en dan ga ik erover nadenken en dan denk ik: ja, kan ik daar wat mee, of kan ik daar niet wat mee. Dus ik denk dat kritisch in de spiegel kijken, dat kan ik wel, ik heb niet de voorletters J.C., er zijn een aantal bekende mensen met de voorletters J.C. die daardoor de waarheid in pacht denken te hebben, dus een stukje zelfkritiek is denk ik wel heel wezenlijk. En dan inderdaad, ik heb inderdaad concurrenten gehad dat ik dacht van: dat doen ze goed! Moeten we gewoon kijken hoe we dat kunnen verbeteren. Maar die fiscalist waar ik het over had, ja die heeft mij bijvoorbeeld op de BOF regeling en op andere dingen gewezen dat ik dacht: weet je, daar moeten we gewoon wat mee doen.

 

Cor

Je zei het net ook in de gang: ik laat me omringen door hele goede mensen met hele goede adviseurs.

 

Tony

Ja.

 

Cor

Dat was goed, had je die basis ook thuis? Je zei je vader, je vrouw was ook een sparringpartner waar je mee kon sparren?

 

Tony

Die zat in de zorg, dus ja, dat was een andere wereld, hoewel een stukje vrouwelijkheid ook goed, het is natuurlijk een mannenbedrijf, dus een beetje vrouwelijke invloed is op zich wel goed.

 

Cor

Dus nadat je moeder het bedrijf verliet, zal ik maar zeggen, is daar niet een nieuwe voor aangenomen?

 

Tony

Ik heb gewoon de mannen hier en mezelf de opdracht gegeven om wat meer naar ons vrouwelijke ik te kijken. Nee, nee, nee.

 

Cor

Je hoort wel vaker: achter een sterke man, staat een sterke vrouw. Voor de één is dat misschien wel zo, ik heb ook nooit vrouwen gehad, zal ik maar zeggen, die echt ondernemer waren. Dus daar miste ik misschien ook wel een stukje in, niet dat het erg is, maar het was gewoon wel een gegeven. Dus dan zeg je van: waar spar je mee? En heb je vaak momenten gehad dat je je eenzaam voelde als DGA?

 

Tony

Nee, nee. Dat zeer zeker niet. Ik voel me niet snel eenzaam, sparren doe ik ook heel veel met mezelf, dus gewoon met mezelf in gesprek of in discussie gaan. Ik denk dat als je dat kan, heb je een enorm winstpunt, door inderdaad letterlijk tegen jezelf te zeggen van: hoe gaan we dat aanpakken of waarom moet je dat wel of waarom moet je dat niet doen? Over die sterke vrouw gesproken, ik denk dat vrouwen sowieso sterkerk zijn in de meeste gevallen dan mannen.

 

Cor

Daar gaan we het nu niet over hebben.

 

Tony

Het zwakke geslacht is misschien gedefinieerd. Nee, maar mijn vrouw heeft daar altijd een positieve rol in gespeeld, natuurlijk is het voor een ondernemersvrouw wel eens een keertje lastig, aan de andere kant ik ken ook ondernemende vrouwen, is het voor de man dan niet eens lastig? Misschien wel, misschien niet, ze kunnen er ook de vruchten van plukken, dus als het gaat om comfort. Eenzaamheid heb ik in dat opzicht, daar ben ik niet zo vatbaar voor, nee. Echt sparren met mensen die in een soortgelijke situatie zitten, dat vind ik wel erg leuk. En dat komt namelijk omdat de problemen waar jij als ondernemer tegenaan loopt die kun je niet met iedereen bespreken. Je weet pas wat het is om kinderen te hebben, als je ze zelf hebt. Dus toen ik nog geen dochters had en mensen hadden het over hun kinderen dan zei ik: oké, ik kan me er iets bij voorstellen. Totdat je ze zelf hebt, dan verandert je hele wereld. Dan snap je het. En datzelfde is eigenlijk, ook met het bedrijf. Je loopt als ondernemer, loop je tegen situaties aan, uitdagingen, problemen, hoe je het ook wilt noemen en alleen iemand die dat zelf ook heeft meegemaakt kan je echt mee sparren. En dat ben ik in de afgelopen vijf a tien jaar gaan doen, dat je ondernemers krijgt waarmee je een wat vertrouwelijke band hebt, hier in de regio Apeldoorn en waar je eens op die manier mee kan praten. Dat is wel heel prettig en ook dat zijn weer leermomenten of dat zijn momenten dat je denkt: ik doe het eigenlijk nog niet zo heel erg verkeerd, ja.

 

Cor

Toen vorig jaar met de sterkste schakel, de finale, je won dat en je had een, ik vond het heel mooi hoe jij ook je team positioneerde. Ik zie je hier ook op kantoor, dan zit je tussen je team, maar jij bent wel de eigenaar. Ben jij bevriend met je personeel? Zijn het ook je vrienden, of zou je het zo niet willen noemen?

 

Tony

Het is natuurlijk ongelooflijk glad ijs, als je dat gaat krijgen. Maar ik vrees dat het toch wel een beetje het geval is, inderdaad. In de privétijd is het niet zo dat wij afspreken, dus dat niet, maar we ondernemen wel allemaal dingen, dus ja, dit bedrijf heeft jarenlang meegedaan aan, dit jaar kon het even niet, aan de Apeldoornse drakenboot races en dan stappen we samen met mensen buiten het bedrijf in de boten en gaan we een dag roeien. We gaan met het team naar het Oktoberfest in Keulen, gezellig een biertje in lederhosen drinken. Toen ik vijftig was hebben de mannen mij een ongelooflijk gaaf verjaardagscadeau gegeven, tank rijden in Duitsland. Daar maken we een dag van, lasergamen, eten, dus dat soort uitstapjes buiten het bedrijf, kerstetentje met partners, die doen we zeker. Er worden ook regelmatig privé dingen besproken. Of op kantoor of even apart in de showroom, de banden zijn wel heel close. En onderling zijn ook wel wat vriendschappen ontstaan. Eén van de heren is bij een andere voetbalclub gaan spelen omdat een collega daar in die club leefde, dus die is van club veranderd en daar zijn vriendschappen ontstaan, dus ik denk dat één van de sterke punten zeker is: vriendschap tussen mij en het team, maar ook dat tussen de personeelsleden onderling.

Cor

Maakt het dat ook kwetsbaar in jouw beleving? Of wil je die kant niet zien, of is die er niet?

 

Tony

Hoe bedoel je kwetsbaar?

 

Cor

Stel je dat je bijvoorbeeld wel een probleem zou krijgen met één van de mensen, dat er dan automatisch misschien een groep mee zou kunnen trekken? Dat is de negatieve versie, iemand gaat ergens anders werken en die zegt van: dat is leuk en er gaan in een keer drie van je goede krachten, zouden weggaan.

 

Tony

Op zich wel grappig, want toen mijn ouders nog wat meer bij het bedrijf betrokken waren, nu door de leeftijd en overlijden niet meer, maar die zeiden: ze gaan nooit meer bij jou weg. Ze hebben een veel te goed leven bij jou samen. Ik heb wel meegemaakt dat op een gegeven moment één van mijn mannen is benaderd, tot twee of drie keer aan toe en die zegt van: ik kan daar gewoon niet van slapen en ik wil dat met jou bespreken. Nou, dan gaan we gewoon om de tafel zitten en kijken we naar jouw taken en verantwoordelijkheden en beloning en dan maken we daar stappen in. Ik denk niet dat daar een sneeuwbaleffect in zal zijn. Kijk, op het moment dat er eens een keer wat gebeurt zou het soms wat emotioneler kunnen zijn, omdat de band emotioneler is en niet strikt zakelijk. Maar goed, als dat gebeurt vind ik dat niet zo’n probleem, dat is ook wel eens een keer gebeurd, andere kant, in coronatijd mag het niet, maar elkaar een keer een goede hug of omhelzing geven, ja weet je, dat gebeurt hier ook.

 

Cor

Is er bij jullie bedrijf ook totale financiële transparantie? Of gaat het bij jou tot een bepaalde -

 

Tony

Ja, dat gaat wel tot een bepaalde hoogte. Kijk, we werken aan omzetdoelstellingen dus dat is duidelijk en als het gaat om de resultaten dan deel ik die niet actief, nee.

 

Cor

Want?

 

Tony

Ik weet niet, dat is gewoon een gevoelskwestie. Dan kom je weer bij die onderbuik uit, nee kijk, we hebben gewoon onze doelstellingen. We zeggen elk jaar: dit willen we aan het eind van het jaar aan omzet draaien en dit is ongeveer de verdeling per maand en we kijken natuurlijk ook wat doen we in custom made en in stock en tegenwoordig in aluminium, dus dat zeker en op het moment dat het aan de kostenkant gaat, als we kunnen besparen op transport, ik noem maar wat, dan wordt ook daar openlijk over gesproken, maar wat het eindresultaat op jaarbasis is, dat houd ik eigenlijk een beetje bij me.

 

Cor

Als je het hebt over in hoeverre wil je je personeel beinvloeden, stel, er komt straks een vaccin voor Corona, zeg jij dan tegen je personeel: ik hoop wel dat jullie die allemaal nemen? Of is dat een punt waarvan je zegt: mag ieder voor zichzelf weten?

 

Tony

O, dat wordt zeker openlijk besproken in het team. Kijk toen de Corona echt uitbrak toen hebben we eigenlijk meteen de maandag erop een teamoverleg gehad van: hoe gaan we hier als bedrijf mee om? We hebben allemaal wel kwetsbare mensen in onze omgeving, één van de jongens was net oom geworden, dus daar lag een baby, sommigen hebben ouders die wat ouder en of zwakker zijn, hoe gaan we hier samen mee om, dus dat wordt meteen besproken. En we maken ook wel een soort van afspraken van risicobeheersing. Je kan nooit alles uitsluiten in je leven en op het moment dat dat zou komen, dan gaan we dat gewoon weer open bespreken en dan zou ik ook nog wel in staat zijn om dat vaccin zelf voor de club aan te schaffen en gewoon hier uit te delen. Kijk, ik ga het niet verplichten, dat moet een ieder voor zich weten, maar daarin speel ik wel een actieve rol.

 

Cor

En stel een werknemer van jou doet een heel gevaarlijke sport? Heb je dan zoiets van: dat is oké, of heb je zoiets van: dat is ook mijn risico? Is het ook jouw risico als iemand parachute springt of iets doet wat invloed kan hebben op het bedrijf?

 

Tony

Dat vind ik een lastige, bij mijn allereerste baan had ik twee collega’s die deden aan parachutespringen, die konden zich maar bij, dat was nog bij het oude Thomas en Drijver, maar bij één verzekeraar verzekeren. Eentje is daarvan ooit ook in prikkeldraad gevlogen. Ik zal daar denk ik weinig over zeggen en wat is risicovol? Ik heb wel eens gelezen dat voetbal voor het meeste ziekteverzuim in Nederland zorgt, ik denk niet dat dat als gevaarlijke sport wordt gezien, maar elke maandag zijn er mensen die allemaal pijntjes en blessures hebben, dat ga ik zeker niet verbieden, ik heb wel eens een keer meegemaakt dat iemand een paar keer full speed de bocht om kwam crossen, toen heb ik gezegd: het lijkt me verstandig om dat iets zachter te doen, maar nee, ik ga op een gegeven moment wel van een stukje eigen verantwoordelijkheid uit.

 

Cor

Ik heb nog wel misschien duizend dingen die ik met je wil bespreken, Tony, maar nog een paar dingen. Je had het net even over voorzitter van de tennis, dat heb je een paar jaar gedaan zag ik, is dat iets wat volgens jou wat bij DGA’s hoort, dat ze overal naast een bedrijf nog leiding geven en inspireren en ertoe doen, of ertoe willen doen?

 

Tony

Ja. Ik moet zeggen dat leidinggeven was bij mij niet een issue, ik denk dat dat gewoon ook weer met, we hadden het over een brandend vuurtje, dat heeft denk ik een beetje met passie te maken. En soms stink je er ook gewoon in, want toen ik destijds werd gevraagd van: wil je voorzitter van de ATF worden toen zei ik: nou ja, ik weet niet of ik daar wel tijd voor heb. En toen werd tegen mij gezegd: dat valt wel mee. Dat kost niet zoveel tijd, maar jij bent een verbinder en weet je, die tennisclubs moeten gewoon iemand hebben waar iedereen zich fijn bij voelt en wij vinden jou daar een type voor, toen dacht ik: ik vind verbinden leuk en als het niet teveel tijd kost, nou weet je, dan gaan we dat proberen. Natuurlijk kostte dat wel weer heel veel tijd, dus op dat moment stink je er een beetje in, maar ik denk gewoon dat dat ook wel een beetje met hard voor de zaak te maken heeft en dat ze het gewend zijn om te doen, dat ze misschien gewend zijn om risico’s te calculeren, natuurlijk heb je mensen die overal de baas willen spelen, maar ja, ik ken veel ondernemers waar ik dat wel een beetje vind meevallen. Ik denk dat als je dertig of vijftig jaar terug in de tijd gaat, daar had je natuurlijk de dominante leider, die zei: ik wil dat het zo gebeurt en zo gaan we het doen. Maar dominant leiderschap is al jaren passé. Ik denk dat coachend leiderschap heel erg van deze tijd is, er wordt zelfs al dienend leiderschap, ik vrees dat ik allebei doe hierzo. Tony, kun je even bij me komen zitten en dan bespreken we samen dingen achter een pc. Dus ik geloof heel erg in coachend en dienend leiderschap.

 

Cor

Je zei net ook al, dat vond ik ook mooi, maar ik wil wel winnen. Op een gegeven moment zie ik je hardlopen, misschien omdat je ook iets wilde bewijzen of zo, maar is dat in je werk: ik wil winnen? Dan zou je ook kunnen zeggen: je wil coachen, maar het doel heiligt de middelen, of ga je er dan nog eens een keer over?

 

Tony

Wat op zich wel grappig is, is dat, ik heb jaren geleden een keer zo’n bedrijfsachtige coach gehad met een beetje sparren en die zei: willen winnen zit in het DNA van jouw bedrijf, want elke dag laat jij zien dat jij dat wil, dus jouw hele team wil de concurrentie verslaan. Dus ik denk dat dat inderdaad een hele bepalende factor is, ja en misschien het willen winnen dat dat bij veel ondernemers van toepassing is, van DGA’s. Je doet het niet omdat je wilt verliezen natuurlijk, je wil een mooi bedrijf opbouwen, je wil iets bereiken, ik denk dat veel ondernemers er ook wel een beetje in rollen. Je hebt natuurlijk familiebedrijven die overgaan, maar ik denk dat dingen ook door toeval ontstaan en ik denk ook wel wat een verschil maakt tussen succesvolle en niet-succesvolle ondernemers is kansen zien. Ik zal nooit meer een les vergeten, volgens mij zat in in de eerste of tweede van de HEAO, dat een directeur van een grote schoenenfabrikant over Afrika nadacht, zijn boekhouder naar Afrika stuurt en zegt van: kijk eens of dat een markt is. En die man die komt terug en zegt: geen markt. Hoezo? Want niemand loopt op schoenen.

Waarop die directeur begint te glimlachen en denkt: nu stuur ik mijn commercieel directeur daarheen. En die komt met een fles champagne terug. En die zegt: hoe zit het? De allermooiste markt die er is, we kunnen aan iedereen schoenen verkopen! Dus: hoe zie je het. En ik heb inderdaad ondernemers gezien die mij dan ook weer een stukje inspireren omdat ze dus ook dat hebben en dat vind ik mooi. Dus ja, ik denk dat dat gewoon een bepalende factor is.

 

Cor

Waar wil Tony Veer, of waar wil The Box de komende vijf jaar nog in groeien, hoe wil je groeien?

 

Tony

Eigenlijk met de producten die wij nu doen, kijk, we zijn op een gegeven moment aluminium gaan testen, dus daar zijn we nog lang niet klaar mee, het is geen explosieve groei, maar wel een gewoon stap voor stap een hele gezonde groei. In blik, standaard en custom made, ja geldt dat eigenlijk ook wel een beetje. Wat ik misschien voor kan stellen in de toekomst is een strategisch partnership, wij produceren natuurlijk nu alles in China, misschien is het wel een idee om met een Europese fabrikant een soort van samenwerking aan te gaan, dat is iets wat wel een beetje in mijn achterhoofd speelt.

Cor

Maar dan kun je niet meer reizen, Tony. Je wilt reizen, je wilt juist dat internationale zo -

 

Tony

Maar waarom zou het reizen op moeten houden, Cor?

 

Cor

Ja, oké, maar dan -

 

Tony

Dat gaat gewoon door natuurlijk. Ik ga echt wel naar China om daar een fabriek te bezoeken en stel dat die partner in Polen zit, nou ja, dat maakt toch niet uit? Nee, kijk, wij exporteren zeventig procent van de omzet, dat blijft gewoon altijd gebeuren. Kijk, ik heb daar, wat ik al zei, niet een vast omlijnde doelstelling, gewoon kijk maar wat er gebeurt en daarmee omgaan. Het leven is continu aan verandering onderhevig. Als wij hier een half jaar geleden hadden gezeten hadden we toch nooit kunnen denken dat we dit onder coronaomstandigheden zouden doen?

 

Cor

Nee, nee. Ik voel toch die afstand.

 

Tony

Ja, die anderhalve meter houden wij zeker aan, Cor.

 

Cor

Ik heb nog een paar vragen. Als je het niet wilt zeggen, hoeft het niet, je wil misschien geen onderscheid maken, maar op welke leverancier ben je echt trots op en waarom? Heb je een leverancier waarvan je zegt: dat is nu lekker, daar hou ik van?

 

Tony

Leverancier of klant?

 

Cor

Een leverancier.

 

Tony

Iemand die aan ons levert?

 

Cor

Ja. Die jou echt als een klant behandelt waarvan je denkt daar word ik nou gelukkig van.

 

Tony

Een leverancier die ons dusdanig behandelt dat ik daar blij van word? Als gezegd, mijn fiscalist speelt daar wel een belangrijke rol in en ik moet zeggen ook mijn accountant is gewoon goed. Degene die ons containertransport verzorgt, daar zit ook een enorm betrokken accountmanager. Wil je namen horen, of niet?

 

Cor

Ik zou bijna zeggen ik hoor kortingen aankomen van alle kanten, maar ik vroeg er om één. Als je er één vandaag in het zonnetje wilt zetten?

 

Tony

Eentje die ik vandaag in het zonnetje wil zetten. Nou René Boon, dat ben jij.

 

Cor

Nou, René Boon, voor de eer. En een hele leuke opdrachtgever? Waarvan je zegt dat is in het afgelopen jaar, dat vonden we leuk om daar aan te werken, zeg maar?

 

Tony

Wat een hele leuke klus was, waarmee we nu ook genomineerd zijn voor de packaging awards waarvan volgend jaar de prijsuitreiking is, maar we zitten in de top vijf. We schijnen een goede kans te maken in de top twee, dat is Klepper en Klepper, en dat is vader en zoon die de lekkerste drop van Nederland maken, daar hebben we een heel leuk blik voor gemaakt, die vind je ook op social media terug, dat was wel een hele leuke klus om te doen en helemaal niet een mega groot bedrijf, maar een blik met een aantal uitdagingen en een blik wat ook karakter heeft, vader en zoon hebben overigens ook karakter, dus ja. Dat was een hele leuke klus om te doen.

 

Cor

Moest je daar een tandje bijzetten om dat ook binnen te halen?

 

Tony

Nou, we moesten wel een tandje bijzetten om de wensen die op tafel lagen te kunnen realiseren. Want het moest zowel verpakking zijn als display, dus dat betekent dat het blik moest wel op de bodem kunnen liggen, maar ook op de zijkant kunnen blijven staan, zonder vulling. En in dat proces is dat blik ook wel een beetje veranderd en samen met onze Chinese partner, de klant en wij, met zijn drieën is dat blik tot stand gekomen, dus ja, wat mij betreft de ideale manier om tot een mooie verpakking te komen.

 

Cor

Dan de laatste, niet ultieme vraag, want ik heb echt, Tony, je weet, ik geniet echt van hoe je het doet en hoe je bent, dat allereerst en hoe je bent, ik wil eigenlijk afsluiten, ik weet niet of het een goede afsluiting is, maar heb jij een ultieme tip voor DGA’s waarvan je zegt: beste DGA, denk hier en hier aan, of wees daarop bedacht, of jouw -

 

Tony

Jazeker, ik noemde natuurlijk al luister naar je gevoel, luister naar je onderbuik, maar ik denk wat bij mij ook heel erg van toepassing is en dat heb ik ooit in mijn allereerste baan al te horen gekregen: blijf kritisch naar jezelf kijken. En op het moment dat het je goed gaat, of dat je succesvol bent, ga dan niet zoals wat ik nu even in mijn stoel doe achterover leunen, maar kijk tijdens het tandenpoetsen in de spiegel, wees kritisch, oké, dit gaat nu goed, maar wat kunnen we nu nog verbeteren. En op een gegeven moment, als wij op de beurs staan, dan zijn er momenten dat het rustig is. We bezoeken internationale beurzen, dan vraag ik gewoon aan de jongens: jongens, wat kunnen we volgend jaar aan deze stand verbeteren? Zeg het maar. Dus blijf kritisch naar jezelf.