Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!

Podcast voor DGA's #12 Cor Spronk in gesprek met Frans van der Kolk - over vier randvoorwaarden, drie kernwaarden, financiering en overnamestrategie

EERST BIJ JEZELF NAGAAN WAT JIJ LEUK VINDT EN WAAR JIJ GOED IN BENT

Vandaag ben ik in gesprek met Frans van der Kolk (46 jaar) uit Kampen. Frans begon op 39 jarige leeftijd met ondernemen en heeft nu 23 bedrijven met 600 FTE. 7 jaar geleden was het tijd om alles wat hij geleerd had op school, bij Breman, en Scheer & Foppen in de praktijk te brengen onder zijn eigen vlag, de VDK Groep. En dat doet hij niet onverdienstelijk. Dit is wat Frans leuk vind. Dit is waar Frans goed in is.

VIER RANDVOORWAARDEN

Frans wilde zelf altijd de beste zijn, maar bij anderen kijkt hij altijd naar vier dingen: is iemand integer, heeft hij de juiste intenties en heeft hij de juiste competenties en maakt hij resultaat.

DRIE KERNWAARDEN

Frans heeft zijn eigen businessmodel ontwikkeld die gebaseerd is op de kernwaarden ondernemerschap, rentmeesterschap en sfeermeesterschap. Vol vuur verteld hij, omlijst met voorbeelden waarom dit zo goed werkt in zijn bedrijven.

FINANCIERING

Mooi is ook het verhaal hoed hij bij zijn start een financiering probeerde te krijgen en hem dat lukte in ene tijd dat de markt niet stijgende was. En over hoe hij nu weer geherfinancierd is om zijn groeiplan verder te kunnen uitvoeren. Van 85 miljoen omzet naar 300 miljoen omzet!

OVERNAMESTRATEGIE

Frans heeft een nuchtere kijk op overnemen. Over het feit of zijn kinderen het bedrijf ooit over zullen nemen. Over wanneer een DGA erover na moet denken om zijn bedrijf te verkopen. Over familiebedrijven en hoe dat vaak mislukt in de opvolgende generaties. Zijn filosofie is nuchter, herkenbaar en realistisch en dat zorgde er ook voor dat Frans zijn VDK Groep de afgelopen 7 jaar zo kon groeien en door zal kunnen groeien.

Frans, ik vond het een geweldig om je beter te leren kennen. Mooi hoe zo’n nuchtere man, zonder blabla (en zonder secretaresse haha) mij en andere ondernemers kan inspireren om te doen wat ze leuk vinden en daar goed in te zijn.

Meer over Frans van der Kolk en zijn bedrijven kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/frans-van-der-kolk-031aaa1a/
https://www.linkedin.com/company/vdkgroep/
https://vdkgroep.com/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

AANBIEDING VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

DIRECT EEN AFSPRAAK MAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#fransvanderkolk
#vdkgroep
#mentor
#inspirator
#dgamentor

 

Volledige tekst podcast:

 

Frans van der Kolk, van de VDK Groep. In IJsselmuiden ben ik hier bij jou, het is vandaag zeven oktober, we kennen elkaar van sinds vorig jaar, omdat we allebei ambassadeur zijn van MKB Nederland, regio Zwolle. Jij ambassadeur dan van Kampen is dat dan en ik van Dronten. Ik zie, je bent zesenveertig jaar, ik heb je even wat gegoogeld, zesenveertig jaar en komen we zometeen nog bij alle bedrijven die je in de afgelopen jaren bij elkaar hebt gevoegd, ontzettend knap. Woont in Kampen, getrouwd met Claudia, een dochter en twee zonen.

 

Frans

Dat klopt.

 

Cor

Hobby’s, voetbal denk ik? Nog meer?

 

Frans

Voetbal is niet alleen mijn hobby, dat is ook nog mijn passie.

 

Cor

Kijk, nou mooi. Voetbalclub zal dan zijn, ik denk PEC Zwolle?

 

Frans

Ja, PEC Zwolle en lokaal de voetbalvereniging Go-ahead Kampen.

 

Cor

Go-ahead Kampen. Muziek?

 

Frans

Ja, muziek. Ik hou eigenlijk wel van allerlei soorten muziek, maar zoals U2, Kensington dat zijn wel een beetje de favoriet in de auto.

 

Cor

Wat voor auto heb je?

 

Frans

Ik heb een Range Rover.

 

Cor

Een Range Rover. Lees je wel eens boeken?

 

Frans

Nou, eigenlijk niet. Nee, ik lees wel eens vakliteratuur in die zin dat, en ook wel eens economische literatuur zoals een Elsevier of, maar eigenlijk lees ik nooit boeken. Ik heb tien jaar geleden volgens mij wel eens een keer een boek meegenomen op vakantie en dan las ik hem ook wel uit, maar ik kreeg er geen inspiratie van en ik ben meer van de korte nieuwsberichten en korte dingen en met name gewoon met mensen spreken en informatie op die manier opdoen. Dus boeken lezen is niet echt mijn stijl. Kan ik ook mijn rust niet voor vinden trouwens.

 

Cor

Nee. We hadden het net al over een podcast luisteren, dat is eigenlijk ook iets wat, ja, deze podcast ga je natuurlijk wel luisteren.

 

Frans

Ja, die ga ik wel luisteren, ja.

 

Cor

Bij BNR nieuwsradio heb je podcasts, zo ben ik er eigenlijk ook op gekomen, om dat meer te doen. Maar ja, dan moet je wel lange stukken in de auto zitten. En zeker nu met de Corona, dat je vooral thuis moet werken, we zitten hier op veilige afstand. Heb je een idool waar je tegenop kijkt?

 

Frans

Bedoel je in het zakenleven?

 

Cor

Ja?

 

Frans

Ik heb eigenlijk, zeg maar, twee leermeesters gehad, waar ik toen ik directeur in loondienst was. En dat was Reind Breman, waar ik veertien jaar wel intensief mee samengewerkt heb en daarnaast Aad Foppen Senior, in mijn Scheer en Foppen-tijd, dus dat waren niet mensen waar ik tegenop keek, maar waar ik gewoon heel veel van geleerd heb en natuurlijk heb je daar respect voor en waardering, maar dat waren mensen waar ik heel veel van geleerd heb. En daarnaast heb je in je regio ook qua ondernemers waar je heel veel mee spart en dan kijk je, in die zin niet tegenop, maar daar heb je wel het gevoel bij: daar wil ik wel eens mee sparren. Maar ik heb niet een idool van landelijk of wereldniveau van: dat zou ik nu willen ambiëren of dat zou ik nu willen zijn.

Cor

Hennie van der Most was misschien wel zo’n man waar ik wel tegenop keek. Ik weet nog dat ik hem in het begin van mijn carrière wel eens gebeld heb en toen had ik hem tien minuten aan de lijn en vroeg of ik eens een paar dagen met hem mee mocht lopen. En toen zei hij na tien minuten: nou Spronk, zegt hij, dat gaan we niet doen, want jij red je wel. Toen zei ik: ja, dan heb ik nog niks.

 

Frans

Dan was hij geen goed leermeester, vind ik.

 

Cor

Of ik stelde niet de goede vragen, dat kan ook. Uit wat voor een nest kom je?

 

Frans

Ik kom eigenlijk niet uit een ondernemersgezin. Al zou je misschien mijn opa en oma, die een boerderij hadden, toch wel als ondernemer kunnen scharen natuurlijk. Gewoon altijd hard werken en veel doen. Maar ik ben hier opgegroeid in Kampen in een volksbuurt en uiteindelijk ben ik mee gegroeid met mijn vader en moeder, met ons gezin, naar drie verschillende wijken in Kampen, door de ontwikkeling van ons gezin, in dit geval mijn vader die zich ontwikkelde in de melkproductie, waarbij hij teamchef was. Die heeft een mooie ontwikkeling daarmee gemaakt.

 

Cor

Er staat hier een melkfabriek in Kampen.

 

Frans

Ja, uiteindelijk was hij in Zwolle aan het werk. Maar dat is eigenlijk meer in de sector van: we zijn wel ontwikkeld, gegroeid als gezin, maar ik kom niet uit een ondernemersgezin. Het is meer, ja, toen wij in de volksbuurt opgroeide was het ook niet allemaal rijkdom, maar we hadden genoeg. Maar mijn moeder die naaide de broeken van mij en als die kapot was ging er een lap op. Zo ben ik wel opgegroeid. Dat is wel mijn roots. Waar ik vandaan kom.

 

Cor

Wat voor school heb je gedaan?

 

Frans

Ik heb de lagere school gewoon in Kampen, daarna ben ik de LTS gaan doen, de MTS en toen technische bedrijfskunde. En de LTS heb ik gedaan omdat ik gewoon de techniek leuk vond. Ik had volgens mij in mijn klas de hoogste CITO toets, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de lts. Heeft mijn moeder nog wel ruzie om gehad met de leraar, maar goed, mijn moeder zei: als die jongen naar de lts toe wil, dan gaat hij lekker naar de lts, dat is zijn passie, de techniek. Uiteindelijk heb ik dat gedaan en dan kom je ook wel weer goed terecht. Dus na de lts, mts en toen technische bedrijfskunde aan de hogeschool.

 

Cor

Ik zag inderdaad commerciële technische bedrijfskunde.

 

Frans

Ja, dat was toen eigenlijk net een beetje in opkomst. De techniek gecombineerd met een stukje bedrijfskunde. Een stuk commercie en ik dacht: dat is echt iets voor mij. Heb ik in Enschede gedaan en daar heb ik ook Twente leren kennen en ook Grolsch leren drinken, maar uiteindelijk heb ik daar een mooie tijd gehad en dat was ook eigenlijk de enige periode waarbij ik in Kampen weg ben gegaan, dus eigenlijk, in Kampen liggen ook mijn roots, daar ben ik geboren en ben ik getogen en woon ik nu nog steeds.

 

Cor

Maar tijdens je studie heb je in Enschede gewoond.

 

Frans

Ja, heb ik daar gewoond.

 

Cor

Oké, mooi. Wat voor een leerling was je dan? Was je iemand die in de groep altijd al vooruit liep, of was je degene die gewoon de slimme dingen zei, of was je een doener?

 

Frans

Ja, ik was een combinatie van: ik kon best wel goed leren, ik was een streber, ik wilde altijd toch wel de beste zijn en daar word ik nog wel eens over aangesproken van oud-leerlingen die ik nog steeds goed ken. Of die ik af en toe een keer tegenkom. Dat is wel synoniem van hoe ik ben. Aan de ene kant probeer ik met iedereen wel contact te hebben, maar ik ben wel iemand die probeert het goede voorbeeld te geven en gewoon het beste eruit te halen, maar ook wel een streber om dingen goed - om dingen te bereiken. Dat herken ik ook wel, als ik terug kijk naar mijn periode op school tot en met nu, dus ja, weliswaar kon ik met twee vingers in de neus de LTS door, ik had allemaal achten, negens en tienen, maar ik had ook wel een hele leuke tijd daardoor. Omdat je dan natuurlijk heel veel tijd overhoudt om andere leuke dingen te doen.

 

Cor

Maar als je bijvoorbeeld in zo’n groepje zat, want op school moet je dan toch leren, op de hogeschool, om dingen samen te doen, wat was dan meestal, was jij dan meestal de voorzitter, of was je de planner, of was je -

 

Frans

Ik was wel de leider. De leider om met een groepje, als team dingen te bereiken, ja.

 

Cor

Ik ben ook wel benieuwd straks, we gaan het straks over je bedrijf hebben en hoe jij dat dan doet, want je hebt het erover dat je, je hebt een aparte organisatiestijl die je, ik denk, ook wel zelf hebt ontwikkeld, of zelf hebt doorontwikkeld, interessant. Heeft jouw school jou daar heel, als je daarop terug kijkt, heel veel handvaten voor gegeven?

 

Frans

Ja, ik denk in de periode van school dat je eigenlijk leert waar je goed in bent en wat je leuk vindt en dat hoeft niet te zeggen dat je direct weet wat voor functie of zo, maar dat je wel ziet van: hoe sta je zelf in de maatschappij, hoe ga je om met mensen en hoe goed kun je leren, wat voor niveau haal je zelf, maar wat vind je zelf ook leuk? Dat pas je dan wel weer toe in je verdere loopbaan. Als je op de lts zit, dan realiseer je jezelf dat nog niet, maar las je terugkijkt is dat toch wel wat het is.

 

Cor

En hoe oud was je toen je van school kwam?

 

Frans

Dat was in 1997, toen was ik drieëntwintig. Toen ben ik afgestudeerd bij de Hogeschool Enschede, ja.

 

Cor

En toen ben je bij Breman Lelystad terecht gekomen?

 

Frans

In eerste instantie, en dat heeft ook weer met streven te maken, want ik wilde wel het beste eruit halen, ik ben ook cum laude afgestudeerd in die zin dat was ook zoiets, dat wilde ik wel bereiken. En na mijn studie was ik, dat was best wel in de goede tijd van de economie in 1997 en eigenlijk in onze richting had je de keuze: of je gaat naar een soort corporate bedrijf zoals een KPN, een Phillips enzovoorts als een soort technisch account manager of die richting op, maar ik had ook wel in mijn tijd dat ik op school zat ook heel veel stagebanen gedaan, of ook wel vakantiewerk en dat was ook bij Breman. Daar heb ik ook vakantiewerk gedaan, uiteindelijk sprak me dat wel aan, de techniek en de installatietechniek met name. Toen dacht ik: ik schrijf gewoon een brief naar, in dit geval Breman toe en gewoon een sollicitatie van: ik wil eigenlijk wel bij jullie aan de slag. Dat was ook mooi, bij Go-ahead Kampen zat iemand die ik dan weer kende en in dit geval was dat dan Frits Prins, die had een aannemersbedrijf Wensink en Prins die zei: weet je, ik ken de mannen van Breman wel, dus ik ga wel even bellen voor je. Uiteindelijk zat ik dezelfde week nog bij Reind Breman aan tafel, toen heb ik ook wel gezien dat het hebben van een kruiwagen, een netwerk, dat dat ook wel heel belangrijk is. Toen al en in dit geval een lokale voetbalvereniging die je dan ook weer voort helpt. Toen ben ik direct begonnen bij Breman als een soort trainee. Rechterhand van Reind Breman en na vier, vijf maanden had ik daar heel veel hand- en spandiensten gedaan voor Reind en toen zei hij van: we willen nog wel een vestiging gaan starten in Lelystad, wil jij dat doen? Wil jij dat gaan leiden als vestigingsleider? En toen zei ik van: nou, mooi, goed. Gaan we doen. En ja, dat was de start van mijn loopbaan, dan mocht je een eigen afdeling, dat was gewoon een BV, een eigen BV runnen.

 

Cor

Had hij toen een aparte specialiteit, ik weet dat Breman, de één zit wat meer in de woningbouw en de ander wat meer op de utiliteit?

 

Frans

Ja, dit was met name een servicebedrijf, service in klimaatinstallaties, verwarming, ventilatie en dat was met name in de woningbouw. Dus dat was specifiek in die regio met dat product, ja.

 

Cor

Ik wil nog heel even terugkomen op dat streberige. Komt dat vandaan, omdat je wat meer uit een arbeidersgezin, en ik zal laten zien dat ik het toch kan, was dat tussen vrienden dat je zoiets had van: ja, ik zal laten zien wat ik waard ben?

 

Frans

Ja, weet ik niet. Ik denk dat het zeker te maken heeft met je oorsprong, waar je vandaan komt. Ik ben opgegroeid met drie jongens, ik heb twee broers, het was altijd wel een beetje onderling een beetje fysiek strijd. Ik had een broer boven die was anderhalf jaar ouder, en een jonger broertje die was zesenhalf jaar jonger, misschien heeft het daarmee te maken, misschien heeft het er inderdaad ook mee te maken dat ja, het ging ook allemaal niet vanzelf. Het kwam me niet aanwaaien, dat vormt je ook wel als zijnde van: je moet wel hard werken wil je wat bereiken. Daarnaast was het echt wel: je moet eerst zorgen dat je wat geld hebt voordat je het kunt uitgeven, dat soort basisprincipes vormen je wel tot wat je nu denk ik bent geworden, ja.

 

Cor

Nou, mooi. Dat geld, daar kunnen we het zo nog over hebben, hoe je gestart bent. Dan vervolgens Lelystad vier jaar heb je daar gezeten?

 

Frans

Ja, klopt.

 

Cor

En toen was Lelystad ook weer te klein.

 

Frans

Dat is eigenlijk ook wel een leuk verhaal natuurlijk, want uiteindelijk als je dan een vestiging gaat leiden en Reind Breman die was iemand, die gaf iemand heel veel ruimte, maar die zei van: als je een bak koffie wilt drinken, sta ik altijd voor je klaar. Maar je moet zelf ontdekken en tuurlijk, ga praten met je collega’s, ga het gewoon zelf doen, dan leer je het meeste. En hij had gewoon vertrouwen in mij dat ik het wel kon. En daar leer je ook hoe je met mensen moet omgaan, hoe je met klanten moet omgaan, hoe processen lopen, hoe functies in elkaar zitten, hoe taken in elkaar zitten, hoe je met elkaar samenwerkt, dus eigenlijk was het een soort speeltuin waarbij je eigenlijk een bedrijf ging runnen met collega’s. Dus eerst deed ik de kantoorkant samen met een collega, deed ik alles. Uiteindelijk hebben we dat bedrijf gebouwd naar, voor mij was het toen ik daar wegging, tenminste uit die vestiging Lelystad, hadden we veertig man en was eigenlijk een beetje binnen de servicebedrijven toch wel het voorbeeld als zijnde: het gaat daar goed. Het draaide goed, financieel ook, het was echt wel een mooi bedrijf geworden. En uiteindelijk zag Reind Breman dat ook en die zei tegen mij: als je dat zo bij Lelystad kunt doen, zou je niet leiding kunnen geven aan een groep bedrijven binnen Breman, in dit geval de servicebedrijven waar jij nu ook onderdeel van bent als vestigingsleider.

 

Cor

Maar dan ben je nog geen dertig, man.

 

Frans

Ja, dat was - in dat jaar was ik zesentwintig, zevenentwintig. Ja, kijk, weet je, ik denk ook -

 

Cor

Leeftijd zegt dus eigenlijk ook niks dan?

 

Frans

Nee, leeftijd zegt niks. Je hebt wel, ja in die zin, leeftijd voor de carrière die ik heb gemaakt, is het vrij snel gegaan, maar je hebt natuurlijk wel kennis en ervaring nodig. Ik noem het altijd de tienduizend uren-regel van: je moet wel iets tienduizend uur gedaan hebben, wil je het echt begrijpen en wil je het ook kunnen. Je moet er wel kennis en ervaring in hebben. Dat houdt in dat, sommigen maken tienduizend uur in vijf jaar, maar sommigen in drie jaar. Dat is ook - de vlieguren die je maakt, maar ook de snelheid van sommige mensen. En dat heeft daarmee te maken, op het moment dat jouw leermeester, of in dit geval, jouw leidinggevende vertrouwen heeft in jou, dat hij ziet: hij kan het gewoon, dan kan het soms snel gaan.

 

Cor

En wat was dan dat Reind in jou zag, was het dat je de commercie aanvoelde, dus de klantenkant of was het dat je juist dat hele proces van een bedrijf bouwen van nul naar veertig in drie jaar, dat is knap, je moet er wel werk voor hebben voor al die veertig man.

 

Frans

Ja, weet je, dat is een combinatie van factoren. Maar uiteindelijk gaat het erom dat als iemand leiding geeft en daar heb ik uiteindelijk met heel veel theorieën een plaatsje kunnen geven bij mij. Ik kijk altijd naar vier dingen: is iemand integer, heeft hij de juiste intenties en heeft hij de juiste competenties en maakt hij resultaat. Dus eigenlijk die vier dingen, die zijn voor mij ook een leidraad voor mensen. De eerste twee dingen heeft natuurlijk met de mens zelf te maken, of je integer bent, dus dat zit in de mens zelf en als je dezelfde intentie hebt, dat zit ook een beetje in de mens zelf en daarna komen de competenties en resultaat maken. Met andere woorden: als jij de competenties voor de job hebt en je hebt die andere dingen ook, dan maak je uiteindelijk wel resultaat. En dat laatste heb ik ook geleerd, dat resultaat maken is heel belangrijk. Dus als jij in dit geval van Reind Breman de opdracht krijgt van: zet een vestiging op en je ziet dat iedereen daar binnen die vestiging gelukkig is, dat het goed draait en je hebt ook nog resultaat, ja, dan klopt het. Dan is het voor een leider, in dit geval de bevestiging van: dat kan hij, dan kunnen we eens gaan kijken of we de volgende stap kunnen gaan maken en zo heeft hij dat ook gezien. Dan gaan we gewoon kijken of jij die volgende stap kunt maken en ik heb er vertrouwen in, maar laat het ook maar weer zien.

 

Cor

Toen kwam je naar het Genemuidense toe, Breman, en wat was dan - wat waren de resultaten die jij daar vooral, ik bedoel, je zult het niet op holding-niveau in één keer zo schitteren, maar wat heeft Reind gezien dat hij dacht van: maar daarvoor haal ik hem naar binnen, wat waren dan uiteindelijk de competenties en de resultaten die jij daar haalde?

 

Frans

Reind kon dat niet inschatten of ik geschikt was voor die job, om het leidinggeven aan de groep bedrijven, maar hij had er wel vertrouwen in op basis van wat ik had gedaan. En dan is het natuurlijk aan mij om het te laten zien. En als je er beide vertrouwen in hebt, dan is dat een goed startpunt en uiteindelijk heb ik - ook daar heb ik heel veel geleerd van, in die nieuwe rol. Maar ook daar geldt weer dat ik dus mijzelf wel ontwikkeld heb, in competenties om die baan uit te voeren, maar uiteindelijk haalden we ook resultaat. En dat ging ook weer hand in hand. Ik ben in het jaar 2000 ongeveer daar aan begonnen en toen heb ik ook Reind Breman gezegd van: ik wil wel een plan maken, dat we wel een plan hebben van waar we heen willen met de visie en dat was eigenlijk dus dat we - de servicetak was een beetje onder gesneeuwd aan de installatietak, terwijl het eigenlijk wel een belangrijke drijvende kurk is. Want als je goede service verleent, krijg je ook weer installatiewerk terug. Dus uiteindelijk wat er gebeurde, is dat we eigenlijk zeiden: we willen een belangrijk onderdeel van de Breman Groep worden. Dus we hebben een plan toen gemaakt van dat we eigenlijk in elke provincie een servicebedrijf wilde hebben, zodat we landelijk dekkend waren, dat we een dekkend serviceapparaat voor alle installatiebedrijven, maar ook voor alle klanten hadden, dat we ook meer op onze eigen benen gingen staan. Dat we niet afhankelijk waren van dat een installatie werd opgeleverd en dat we dan door een Breman-bedrijf dat we de service deden, maar dat we gewoon echt een sterke marktpositie kregen op ons vlak. En uiteindelijk hebben we dat in tien jaar uitgerold door een aantal bedrijven over te nemen, een aantal bedrijven op te starten, nieuwe producten te introduceren, dat is het startpunt geweest toen we zeiden van: dit is het plan. En Reind Breman zei: mooi plan, voer maar uit. Dat was wat er gebeurde.

 

Cor

Mooi, mooi. Ze zeggen wel eens: aan alle mooie dingen komt een eind. Dat is dan bij Breman ook gebeurd, wat mij betreft hoef je daar niet uitgebreid bij stil te staan, maar er was een moment, wat ik heb gelezen, in wat columns of een artikel over jou, op een gegeven moment denk je, niet zozeer: ik wil dit voor mezelf, maar wel van: ik wil eigenlijk dit doen als ondernemer. En dat kon dan wellicht bij Breman niet. Kun je daar iets over vertellen, want dat moet ook geen gemakkelijke stap zijn geweest?

 

Frans

Nee, ik moet eerlijk zeggen dat ik een fantastische tijd heb gehad natuurlijk bij Breman. Kijk, ik zie het altijd zo: Breman heeft heel veel aan mij gehad, maar ook ik heb heel veel aan Breman gehad en ik heb een fantastische tijd gehad en ik heb alleen maar, als ik terug kijk naar - mooie collega’s ontmoet en mooie relaties opgebouwd, die ik ook nu nog heel veel zie en heel veel spreek. Dus dat was een hele mooie tijd. Maar Breman zat toen ook in een fase dat ze in de nieuwe structuur gingen werken en ook dus nieuwe bevoegdheden en nieuwe divisiestructuur, uiteindelijk merkte ik dat ik in de hele structuur dat de kant waar ze op gingen, ja, dat dat toch een beetje, niet meer paste bij mij. En ik kreeg ook met wat collega’s daar wat meningsverschillen over, ja en toen dacht ik voor mezelf: eigenlijk voel ik voor mezelf, dat ik voor mezelf wil beginnen, misschien is dat wel het goede moment. En uiteindelijk ben ik ook op dat moment, want de mensen voelen dat, de markt voelt dat soms, als je ergens een gesprek hebt. Toen werd ik ook gebeld door de familie Foppen van: wil je niet bij ons komen werken, als Algemeen Directeur van installatie BV in Harderwijk. En toen dacht ik van: eigenlijk wil ik voor mezelf beginnen, maar het is ook wel even mooi om dan even bij Breman eruit te stappen en dan even te kijken bij een ander bedrijf hoe het gaat en ook een mooie opdracht om dat bedrijf weer op de kaart te zetten. Dus dat heb ik wel gedaan, maar ik ben toen in 2011 daar naartoe gegaan, maar eigenlijk in 2010 zat ik in een fase van, om te oriënteren om voor mezelf te beginnen. Toen heb ik gewoon een shortlist gemaakt van bedrijven die ik zou willen overnemen, om te starten voor mezelf en dat heb ik ook gedaan met vijf DGA’s. Uiteindelijk die gesprekken heb ik gedaan, maar ik ben daarna wel begonnen bij Scheer en Foppen, omdat ik eigenlijk - bij Breman wilde ik gewoon weg, dat ging ook aan mezelf knagen, dus het was beter dat ik even wat anders ging doen.

 

Bij Scheer en Foppen toen gestart en eigenlijk was ik daar na een jaar, werd ik gebeld door de DGA van drie bedrijven in Kampen, die ik ook gesproken had om over te nemen en die zei toen van: je mag mijn bedrijf wel overnemen. Na jouw gesprek heb ik er echt over nagedacht en uiteindelijk vind ik dat jij mijn bedrijf wel mag overnemen. Natuurlijk moet er wel even een traject aan voorafgegaan worden, maar toen zat ik, in een spagaat niet, maar ik had echt een mooie opdracht om als Algemeen Directeur Scheer en Foppen weer op de kaart te zetten en heb ik ook gewoon een mooie tijd gehad en uiteindelijk heb ik daar drie jaar gezeten, het bedrijf op de kaart gezet en uiteindelijk ben ik voor mezelf begonnen, dat verhaal vertel ik zo nog wel even, want dat ging niet zomaar in één keer. Toen heb ik ook, mijn netwerk, iemand daar gekoppeld aan Scheer en Foppen. Waarvan ik dacht: die kan die baan goed uitvoeren als Algemeen Directeur, dus die kan mijn stokje overnemen. Dus die heb ik gekoppeld aan de familie en uiteindelijk is dat zo gegaan. Dus dat is een beetje de tussenstap die ik toen gemaakt heb, in de zoektocht van: wat ga ik nu doen.

 

Cor

Is een bedrijf bijvoorbeeld als Breman, maar misschien ook andere bedrijven, is dan op een gegeven moment omdat dat zo groot is, daar komen we zometeen wel op hoe groot de VDK Groep is, maar dat het - en dat het heel veel in de familie, heel veel mensen mogen meepraten dat het daardoor ook wel eens net een olietanker is wat moeilijk te sturen is? Als dat een kant opgaat dat dat moeilijk is bij te buigen?

 

Frans

Het heeft te maken met, en dan kom ik inderdaad zo meteen wel even op bij mijn eigen model, ik denk dat je heel goed moet nadenken wat je bestaansrecht is als bedrijf, welke structuur je daarbij kiest en uiteindelijk welke kernwaarden daarbij horen. En de kernwaarde heeft ook weer te maken met de cultuur dan in je bedrijf en op een gegeven moment, in die soort overgangsfase waar Breman nu zit, ja, daar is bewust of onbewust, dat kan ik ook niet goed herleiden, maar is er iets ontstaan wat niet meer - een aantal dingen passen niet meer bij de Breman-structuur. Bij wat ze bedacht hadden en dat is datgene wat ik zelf wel weer geleerd heb dat je daar echt heel duidelijk in je structuur voor moet kiezen. Ik wil niet zeggen meer naar een corporate omgeving ging, want het is gewoon een familiebedrijf en dat willen ze niet, maar het werd wel een beetje zo georganiseerd, op sommige vlakken. Ja, dan gaat het met elkaar knijpen.

 

Cor

Op een gegeven moment ben je echt te groot voor een servet en nog te klein voor het tafellaken en waar liggen - er zijn allerlei gradaties waar je in komt en super interessant om zo meteen te horen hoe jij daarin staat. Ik zei net ook al, in het voorgesprek, toen wij driehonderdveertig man personeel hadden op acht vestigingen, ja, dat was uiteindelijk ook wel met wat overnames, maar we hebben ze allemaal direct wel gekozen dat het onder eenzelfde naam ging vallen, om het ook allemaal wat beter aan te kunnen sturen. Maar ik ben heel benieuwd hoe jij dat ziet. Op je negenendertigste gaan ondernemen, op dit moment VDK Installatiegroep, zeg even, hoeveel FTE’s?

 

Frans

Ja, we hebben bijna zeshonderd FTE’s. Drieëntwintig bedrijven, dus dat zijn de aantallen.

 

Cor

Ik ga er even een paar noemen, want ja, jij kent ze, kun je straks zeggen welke ik vergeten ben. Begonnen hier met ETB, Ten Brinke en Schuurman Techniek, 2013 was dat. Ik zie dat er wat verschillende periodes zijn waarin er dan weer wat overnames zijn. Ik ben ook benieuwd hoe dat dan gaat. In maart 2016 Veldhuizen Elektrotechniek in Emmeloord en Keizers in Oldenzaal, dus dan ben je eigenlijk al geografisch aan het verbreden. April 2017 in Kampen, dat lijkt dan even een vreemde eend in de bijt, maar ook leuk om zo te horen: Hanze Projectintrichting en Plender Totaaltechniek. In mei 2017 daar achteraan nog een installatiebedrijf Borggreve, Haaksbergen. Toen even bijna een paar jaar niet, januari 2019 weer drie, VNM Regeltechniek Apeldoorn, Installatiebedrijf Hoekstra Heerenveen, ITR Groep in Raalte.

 

Een jaar later Blankenspoor, in Putten en Heluto in Diever, dus dan ben je ook richting het Drentse gekomen. Volgens mij raak ik er nu een paar die ik heb overgeslagen en februari 2020, dat is ook nog dit jaar de Afbouw Combinatie, Kruiper Koudetechniek in Raalte en onlangs zag ik vorige week volgens mij Kuipers Installatietechniek in Sint Nicolaasga.

 

Je komt bij Breman/Scheer en Foppen weg, en dan zeg je tegen je vrouw, ik weet niet hoe oud je was, toen was je negenendertig, zat je net in de kinderen?

 

Frans

Nee, toen had ik al twee kinderen.

 

Cor

En toen zei je tegen je vrouw: en nu ga ik voor mezelf beginnen.

 

Frans

Ja, ja. Dat is een bijzondere periode geweest, een hele leuke periode, een heel leerzame periode en ik heb toen ook wel geleerd en dat is ook wel fijn, dat je daar thuis commitment over hebt dat eigenlijk heb ik toen gezegd, we kregen toen ook een derde kind, toen hebben we eigenlijk samen besloten, mijn vrouw en ik dat ik kon gaan ondernemen, of ik ging ondernemen en mijn vrouw ondersteunde mij daarbij door ook te zeggen: dan ga ik thuis alles regelen. Als manager en leider om het thuis allemaal goed te organiseren. Toen hadden we al gezegd: rust in het gezin creëren, dus dat vinden we wel belangrijk. Ik wil niet zeggen dat mijn vrouw daar ondergeschikt mee was, want ik vind, mijn vrouw Claudia, weet je, als ik haar niet had, had ik dit ook niet kunnen doen. Dus dat is heel helder en daar hadden we thuis ook rust door, maar thuis had mijn vrouw ook gewoon heel veel dingen daarbij opgepakt. Je kunt heel veel met school doen, met commissies, met werkgroepen enzovoorts, dus daar heeft zij zich op gestort door alles thuis goed te regelen. Dat heeft mij heel veel rust gegeven om de volgende stap te maken om een eigen bedrijf te starten en uiteindelijk als ondernemer te beginnen. En ik denk als je het daar niet met elkaar thuis over eens bent, dan wordt het een heel lastige.

 

Cor

Ze zeggen: achter elke sterke man staat een sterke vrouw. Rutte heeft dan geen vrouw, maar voor de rest is dat vaak zeker het geval. Dus zij zei ook van: Frans, ik geloof in je en we gaan het samen doen. Dat is dan eigenlijk wat je doet.

 

Frans

Ja, we gaan het samen doen, dat is het.

 

Cor

En toen ben je, je vertelde, met die drie DGA’s hier in IJsselmuiden die zeiden -

 

Frans

Dat was één DGA, die had drie bedrijven. Maar die belde mij op in 2012 en die zei: je hebt mij dat toen gevraagd en uiteindelijk, ik sta er open voor dat jij mijn bedrijf overneemt, toen heb ik een ondernemingsplan gemaakt en ik heb een financieringsplan gemaakt en wat ik eigenlijk met die twee plannen ben ik de banken rond gegaan, maar dat was natuurlijk in een best moeilijke tijd. 2012 was net de recessie gaande, in onze branche was het toen ook best wel lastig, in die zin: het was teruggegaan van achttien miljard omzet naar ongeveer veertien miljard omzet, dus er was nog steeds veertien miljard, maar ja, er was wel wat krimp in de markt, dus bij de banken stonden toch de bouw en installatie allemaal rode kruizen achter, dus dat was best wel een lang traject en een traject met pieken en dalen. Heel veel banken waren toen, die geloofden echt in mijn ondernemersplan en mijn verhaal, als ondernemer, maar uiteindelijk kwamen ze niet door die black box heen van de bank. Aan de voorkant account managers en mensen lokaal die vonden het een topplan en die stonden erachter, maar toen ze het in gingen dienen intern, dan kwam eruit: we doen het toch maar niet.

 

Cor

Stonden alle kruisjes niet meer op groen.

 

Frans

Dat klopt, dat was wel een rit van teleurstellingen, maar uiteindelijk ben ik met de banken die - de bank die ook de huisbankier was van die bedrijven, de Rabobank, heb ik uiteindelijk na een jaar toch de deal rond gekregen. Dus dat was het startpunt van mij om in 2013 voor mezelf te beginnen. Een heel leerzame tijd, maar ook weer van: niet stoppen, niet opgeven. Want ik ben echt alle banken langs geweest en ik heb heel veel gesprekken gehad en heel veel informatie aangeleverd, want je gaat natuurlijk bij alle banken al die trajecten in, dus je moet heel veel informatie aanleveren, daar leer je ook wel weer heel veel van.

 

Cor

En je wordt daar vooral steeds sterker, steeds scherper van, zou je kunnen zeggen.

 

Frans

Daar word je steeds sterker van, steeds scherper, maar wel met de drive van: het gaat me gewoon lukken! En uiteindelijk, bij de Rabobank is het ook niet gelukt in één keer, want ik weet nog goed, ik zat bij een account manager aan tafel en die zei gewoon tegen mij: ja, Frans, we gaan het gewoon niet doen. En toen zei ik tegen hem: oké, dat snap ik, wat er nu op tafel ligt misschien, maar hoe zou je het dan wel willen financieren. Geef mij dan aan hoe je het dan wel wil doen. En toen zei hij gewoon: ja, dat gaan we gewoon niet doen. Ik zeg: zo sta ik niet in het leven, maar verwacht ik ook niet van jullie, jullie zijn de huisbankier van die bedrijven, geef gewoon aan hoe je het dan wel zou willen doen, want dan kan ik weer bij mijn stakeholders overleggen hoe we het dan kunnen inrichten. Die zei gewoon: ik doe het niet. Ik zeg: oké, dan is op dat moment het gesprek even klaar, maar dan heb ik wel daarna nog even gedacht van: oké, laat ik zijn leidinggevende even bellen, ook weer via mijn netwerk en uiteindelijk die leidinggevende gebeld, dus de directeur van de bank, van toen Rabobank IJsseldelta, die heb ik mijn verhaal uitgelegd en die zei: Frans, ik snap je wel en ik ga een andere account manager naar voren schuiven en misschien begrijpt die jouw verhaal beter en misschien heb je daar een betere klik mee. Uiteindelijk is dat gelukt, dat is ook een beetje, Paul Veld geweest trouwens en daar heb ik nog steeds hele goede contacten mee, die heeft gewoon gezegd tegen mij: ik snap jouw verhaal, ik geloof je als ondernemer, maar als jij het anders gaat inrichten, die financieringsvraag naar ons toe stuurt, op deze en deze manier, dan denk ik dat ik het er wel door kan krijgen. En dat is zo gebeurd. Dus uiteindelijk is hoe je gestapeld gefinancierd, is dat anders ingericht en uiteindelijk is me dat gelukt en kreeg ik financiering om te starten.

 

Cor

Mooi. Ik denk dat dat ook wel voor veel ondernemers herkenbaar is en dat misschien heel veel wel veel eerder opgeven, omdat ze denken: als het antwoord dan nee is, dan is het gewoon nee, maar als jij aan je onderbuik voelt: dit wil ik en dit gaat lukken, dit heeft kans van slagen, ja, dan geven ze niet op.

 

Frans

Kijk, als jij een plan hebt, je hebt daar een goede visie bij en het model klopt, het businessmodel, er is voldoende markt voor en de structuur klopt, ja weet je, waarom zou je je dan door een account manager van de bank laten afleiden. Als je plan nu eenmaal goed is, er is vast wel iemand te vinden die dan ook weer in dat plan gelooft. In dit geval had ik dan een bank op dat moment nodig, maar ja, als dat niet gelukt was met een bank had ik gewoon een andere oplossing bedacht.

 

Cor

Crowdfunding had je in die tijd nog niet, of wel?

 

Frans

Nee, nee.

 

Cor

Lijkt me ook niet een heel goed idee, nou, weet ik eigenlijk niet. Toen begon je met die drie bedrijven, jij werd de nieuwe directeur eigenaar, heb je toen al vrij snel al jouw zienswijze ingebracht of was het eerst zoiets: eerst maar eens kijken waar we staan en met heel veel mensen praten, praten, praten om te kijken hoe het ervoor stond?

 

Frans

Ik denk dat het een mix was, want enerzijds had ik wel een model ontwikkeld voor mezelf. Als je dan een bedrijf als ondernemer wilt hebben, natuurlijk, de techniek, de installatietechniek daar ligt mijn hart, vind ik een fantastische markt en dat is dan één, dat je de branche kiest, daar lag ook mijn kennis en mijn netwerk natuurlijk. Maar anderzijds had ik ook wel een model ontwikkeld hoe je de organisatiestructuur neerzet, maar ook hoe je dan bedrijven onder een groep kunt laten werken door middel van hoe je samenwerkt, maar ook wat je dan in de bedrijven moet inrichten en wat je in de holding moet inrichten, dus dat model dat had ik zo gefinetuned op basis van mijn kennis en ervaring, in mijn Breman-tijd en in mijn Scheer en Foppen-tijd en gesprekken met collega-directeuren en ondernemers, dus ik had wel een eigenwijze blik op hoe je iets neerzet qua structuur. En dat houdt in dat elk bedrijf is zelfstandig, met de voordelen van een groep, heeft een eigen structuur, dus een eigen organisatiestructuur ook, daar zit ook een lokale ondernemer op, dus een bedrijfsleider die zijn bedrijf ook runt en die runt zijn bedrijf waarbij hij techniek als onderdeel heeft, zijn klanten en personeel en alles wat daar een beetje vanaf wijkt dat faciliteerde ik. Dus dat regelde ik voor hen. Dus dan moet je denken aan banken, verzekeringen, accountant, marketing, ict. Ik vind ook dat de niet core-activiteiten moet je niet in die bedrijven laten, daar had ik weer van bedacht dat ik dan uitbesteedde. Dus met andere woorden: ik ging niet een holding creëren waarbij allerlei afdelingen ontstonden die dat deden, ik vind: dat is niet je core business, dus dat moet je lekker uitbesteden aan de beste bedrijven die dat op dat moment kunnen, dus voor de bank had je een accountant, marketing enzovoorts, dus je besteedt dat gewoon uit als een project aan de beste op dat moment. Dus dat was het model.

 

Cor

Al die zevenentwintig bedrijven die werken allemaal onder één systeem?

 

Frans

Ja, één systeem -

 

Cor

Als je het hebt over vastgoedonderhoud, of koudetechniek, ik kan me voorstellen dat dat andere rekensystemen, andere planprogramma’s misschien zijn.

 

Frans

Je moet het zo zien: ze zijn wel zelfstandig en wij dicteren niet hun - alle zaken die je vanuit de holding zou willen. Dat was ook mijn gedachte, om een voorbeeld te geven: iedereen mag zijn eigen ERP-pakket selecteren. Natuurlijk hebben de meeste installatiebedrijven veel raakvlakken met elkaar, dus de meeste installatiebedrijven hebben hetzelfde pakket, maar ik zeg niet vanuit de holding: je moet allemaal hetzelfde pakket hebben. Dus je moet zelfstandig werken en je moet het pakket kiezen wat het beste bij jouw processen past. Dat is het meest efficiënte. Dus dan heb je geen maatwerk, dan heb je echt een ERP-pakket wat bij je past en dan moet je weer bedenken hoe je dat dan vanuit de holding, de informatie krijgt. Daar heb ik ook iets voor bedacht dat je dus alle informatie vanuit de ERP-pakketten gewoon via - naar boven toe haalt. Maar dat niet de bedrijven hetzelfde pakket hebben.

 

Cor

Dat de bedrijven er geen last van hebben.

 

Frans

Ja, daar geen last van hebben. Dat heb ik ook wel geleerd, dat als je zegt: we gaan met zijn allen over naar één pakket, ja, dat is voor heel veel bedrijven is dat gewoon - werkt dat niet, of het sluit niet aan bij de processen, of het is te traag, het is niet efficiënt ingericht, of je moet teveel maatwerk hebben, of te veel andere aanpassingen, dus dat is de filosofie erbij, dus het zijn lokale ondernemers met hun eigen processen en eigen techniek, maar wel met de ondersteuning van de holding. Zo moet je het zien.

 

Cor

Zou je kunnen zeggen, want je geeft dan een paar voorbeelden van hoe dat dan gegaan is, maar de eerste ondernemer die zag jou echt zitten van: jij mag mijn bedrijf, jij mag mijn kindje overnemen, daar moet hij natuurlijk een goed gevoel over hebben om dat over te dragen, want de installatietechniek is best wel een conservatieve branche, maar jij zegt dan eigenlijk: de dingen die ze gewoon zijn, kunnen ze blijven doen, maar alles waar ze last van hadden, of last van kunnen hebben dat haal je uit hun handen?

 

Frans

Ja, wij zorgen er echt voor dat de bedrijven kunnen ondernemen. Dat al het gedoe er omheen, dat dat voor hun ontzorgd wordt, dat wij dat faciliteren vanuit de holding en dat de core business, waar ze mee bezig zijn, dat ze daar volledig op kunnen focussen. Dat heeft te maken ook met de kernwaarden die ik ontwikkeld heb, want op een gegeven moment leer je ook dat kernwaarden, daar wordt wel eens over gesproken, kernwaarden, sommige snappen dat niet, die hebben een link met de structuur. Als jij een structuur neerzet is het belangrijk om kernwaarden te ontwikkelen die goed bij je bedrijf passen, bij je DNA. En die kernwaarden, de drie belangrijkste zijn: ondernemerschap, ondernemerschap past ook bij hoe wij werken, wij zijn een ondernemend bedrijf. We zijn geen corporate bedrijf, maar als jij die kernwaarden ontwikkelt dan moet je ze ook gaan borgen in je organisatie. Dat betekent dat je de verantwoordelijkheden zo laag mogelijk in de organisatie moet leggen, dat je de lijnen zo kort mogelijk moet houden, dat bedrijven klantgericht werken, dat ze ook gewoon dag en nacht klaarstaan voor de klanten, dat is ondernemerschap waarbij je dat ontwikkeld hebt als kernwaarde, maar dat je dat ook in de structuur geborgd hebt. Dat is heel belangrijk.

 

Cor

Is dat ook wel, de overnames die je doet, dat die allemaal zijn van echte ondernemers die hun eigen bedrijf hebben opgebouwd en zeggen van: er is er maar eentje aan wie ik het zou verkopen, als je bijvoorbeeld geen bedrijfsopvolging hebben, als ik het zou verkopen dan zou ik het aan zo’n Frans van der Kolk doen, is dat ook zoals ze naar jou toekomen?

 

Frans

Ja, dat speelt wel mee. Daar bedoel ik mee, kijk, dat heb ik ook wel geleerd in mijn Breman-tijd dat bestaansrecht van een installatiebedrijf is niet alleen techniek. Dat is ook de cultuur die in dat bedrijf zit, de naam die opgebouwd is in de regio waar mensen aan verbonden willen zijn, in dat lokale team, dus dat betekent dat je dat moet onderkennen en dat je dat ook een plaatsje moet geven in je structuur. Dus ik heb bedacht dat je zegt van: als er bedrijven toegevoegd worden aan de VKD Groep, houden ze gewoon hun eigen naam en in de branding zeggen we dan: onderdeel van de VKD Groep. Dus wat je daarmee creëert is dat het bedrijf waar de naam ook een heel belangrijk onderdeel is en de cultuur van dat bedrijf dat je dat bestaansrecht blijft hanteren. Als een bedrijf onderdeel van de groep wordt gaat die eigenlijk gewoon door. Het enige wat je zegt: het is wel onderdeel van de VKD Groep en je maakt gebruik van alle voordelen van de Groep. Dan krijg je natuurlijk ook weer heel veel vragen van andere mensen: ja, maar hoe hou je dan controle en noem maar op? Als een bedrijf goed draait en hij wordt onderdeel van de Groep, draait hij gewoon goed door. Sterker nog, hij draait iets beter door omdat je vanuit de VKD Groep ook nog heel veel dingen kunt toevoegen.

 

Cor

Ik kan me voorstellen, zeker voor monteurs, wat voor auto rijden ze, het logo zal dan vaak ook wel blijven bestaan, dus de kleur van bedrijf, de één heeft rood, de ander heeft groen, is dat ook wat je zoveel mogelijk probeert te borgen, zodat je ook weer duidelijk regionaal of lokaal zaken blijft doen met de toeleveranciers?

 

Frans

Ja, met name de klantenkant, dus met andere woorden, kijk, in de branding zie je wel, op het moment dat het bedrijf toegevoegd wordt aan de Groep gaan we het individuele logo wat opfrissen. Dus het blijft wel hetzelfde logo, maar dat fris je op. Dat zou je normaal als bedrijf ook af en toe moeten doen en dan zeg je wel in de branding dat het inderdaad onderdeel van de VDK Groep is. Dus je ziet ook, alle busjes die overal rondrijden met iedereen een eigen merknaam, maar wel onderdeel van de VDK Groep. Dat is de strategie erbij. En uiteindelijk merk je ook, dat is even de link hoe ik dat gezien heb in mijn carrière bij Breman.

Ik gaf leiding aan twaalf bedrijven over heel Nederland, dus in elke provincie één en wij hadden ook af en toe een uitje met alle bedrijven binnen mijn groep, vanuit de personeelsvereniging. Dat deden we af en toe, dan rouleerden we over Nederland. Af en toe in Haarlem, of in Limburg, wat dan ook. Wat je dan zeg en dat is wel mooi om te zien, je probeert natuurlijk een soort synergie te krijgen binnen de groep. En eigenlijk probeerde je, vind ik persoonlijk ook nu achteraf, teveel een eenheidsworst ervan te maken omdat, op het moment dat je zo’n PV-dag hebt, wat gebeurt er? De Friezen zitten bij de Friezen, Limburgers bij de Limburgers en op een gegeven moment zag je wel bij ons van: ja, kun je dat niet meer integreren met elkaar. Maar eigenlijk heb ik geconstateerd dat je dat helemaal niet moet willen. Mensen vinden het juist heel gaaf en mooi om onderdeel te zijn van zo’n grote groep, maar ook fijn om zo’n klein, regionaal team te hebben. En die dingen moet je met elkaar combineren. Dus met andere woorden: alle bedrijven blijven zelfstandig en hebben een eigen team, maar vinden het wel gaaf om onderdeel te zijn van het grote geheel. Dat heeft weer te maken met -

 

Cor

Toch een soort zekerheid, een soort van trots.

 

Frans

Zekerheid en continuïteit, ja, daar gebeuren wel mooiere dingen binnen de groep, binnen zo’n grote groep dan dat je lokaal een klein bedrijf zou zijn. Je krijgt toegang tot andere dingen, bijvoorbeeld mooiere projecten, je krijgt toegang tot betere opleiding, je krijgt toegang tot collega’s waar je mee samenwerkt, dus dat brengt heel veel voordelen met zich mee.

 

Cor

Twee andere kernwaarden, dat vind ik leuk om nog wat van te horen. De eerste, zei je, was ondernemerschap en ik heb gezien: rentmeesterschap en de laatste vind ik briljant: sfeermeesterschap. Die moet je alle twee nog even uitleggen.

 

Frans

Rentmeesterschap, in de basis vind ik rentmeesterschap, dat je je bedrijf goed moet doorgeven aan de volgende generatie, waarbij we brengen er een dimensie aan vast dat je nu goed op elkaar moet letten, maar ook inderdaad het goed moet doorgeven aan de volgende generatie. Ik kom zo nog wel even op hoe ik dat zie qua opvolging en noem maar op, want daar heb ik ook een belangrijke kijk op en mening over, maar dat vind ik rentmeesterschap. Je moet je bedrijf, zorgen dat die klaar is voor een volgende generatie. En nogmaals, die generatie zoals ik ernaar kijk, hoeft niet mijn familie te zijn, dus niet mijn kinderen. Dat is ook wat ik daarvan vind.

 

Cor

En rentmeesterschap gaat dat ook over CO2-neutraal, over circulariteit, over dat soort dingen?

 

Frans

Ja, maar dat is eigenlijk wel onderliggend aan je hele bestaansrecht en de branche waar je in zit en het soort bedrijf wat je bent. Dat zit helemaal in ons model opgesloten. Dus rentmeesterschap is ook wel, in dit geval meer dan alleen wat ik net zei, maar ik vind die andere dingen, CO2-neutraal, noem maar op, vind ik meer bedrijfsfilosofie dan hoe ik rentmeesterschap zie.

 

Cor

Nee, oké, maar je zou onder die kernwaarde wellicht wel kunnen vallen? Misschien bedoel jij hem niet zo?

 

Frans

Nee, ik snap wat je bedoelt, dat zou kunnen, ja.

 

Cor

En sfeermeesterschap?

 

Frans

Ja, kijk, een installatiebedrijf is op zich niet uniek. Wat ons uniek maakt is sowieso het VDK-model, dus de manier waarop we werken, de structuur en cultuur, maar ik vind persoonlijk dat in de installatiebranche wordt heel hard gewerkt, dat zijn echt gepassioneerde vakmensen, we maken hele mooie projecten, maar wat ik ook vind is naast dat we hard werken gewoon ook leuke dingen doen met elkaar. En elkaar waarderen, elkaar respecteren, af en toe een keer een feestje bouwen en dat moet je dan borgen in je bedrijf. En daar bedoel ik mee, toen heb ik bedacht: rentmeesterschap, sfeer, daar heb ik een eigen naam bedacht. Dus de kernwaarde sfeermeesterschap houdt bij ons gewoon in dat we gewoon vast hebben liggen van: wij waarderen en respecteren collega’s en daar bedoel ik mee dat als iemand een jubileum heeft, dan gaan we op dezelfde dag dat iemand of twaalf jaar, of vijfentwintig jaar of veertig jaar bij de zaak is, dan zetten we hem in het zonnetje, of haar. Dus dat betekent dat we daar aandacht voor hebben en we regelen dan dat we met het team taart wordt gegeten, dat er een banner komt dat iemand, dat we het vieren dat die een jubileum heeft, slingers, ballonnen, dat er gewoon aandacht is voor dat moment en niet dat je één keer per jaar met zijn allen van: we hebben vijf jubilarissen, allemaal in een rijtje staan en iedereen een hand geven. Nee, op die dag gewoon aandacht geven aan mensen. Maar ook stilstaan bij belangrijke gebeurtenissen, als het een verjaardag is of het teamuitje, of het VDK-uitje, wij hebben ook gezegd: bij sfeermeesterschap hoort ook dat je als VDK Groep af en toe wat doet, wij hebben bijvoorbeeld vorig jaar december, hebben we een heel groot feest gehouden in de IJsselhallen, ook met partners, kinderen en kleinkinderen zelfs.

 

Cor

Dertienhonderd man, las ik.

 

Frans

Ja, dat was een heel groot spektakel met allerlei optredens, met kermisattracties, eten, drinken, dus ja, daar bedoel ik mee: sfeermeesterschap.

 

Cor

Glennis Grace erbij, ja, geweldig.

 

Frans

Ja, het kon niet op. Maar dat heeft weer te maken, dat is ook voordeel van een groep, dat kun je niet als individueel klein bedrijf, maar als groep kun je dat dan wel en dat vind ik sfeermeesterschap, dat je naast hard werken en gave dingen doet, dat je ook met elkaar feestjes bouwt, mensen waardeert, in het zonnetje zet.

 

Cor

Als je veertig man hebt, dan ken je ze allemaal wel bij naam, misschien zelfs naam van de partner nog, kinderen worden al wat lastiger met veertig, maar als je zeshonderd mensen hebt, dat betekent dat je gemiddeld twee personen per dag in je onderneming hebt die al jarig zijn, gemiddeld gezien.

 

Frans

Ja, klopt.

 

Cor

In hoeverre vind jij het belangrijk dat je ze allemaal kent?

 

Frans

Mensen die nu zes of zeven jaar onder de groep zitten die ken ik allemaal. Ik probeer ook gewoon vanuit mijn rol iedereen, probeer ik ook te leren kennen. Dus als een bedrijf aansluit, ja, dan ken ik ze in beginsel natuurlijk niet allemaal, maar doordat je zelf heel betrokken bent en bij projecten bent en bij feestjes bent en bij zo’n lokaal bedrijf dan leer je ook wel mensen kennen. Natuurlijk, als je zeshonderd mensen kent dan kun je ze niet meer zo goed kennen dat je ze in je inner circle hebt. Dus je kent ze inderdaad wel meer oppervlakkig, maar uiteindelijk ken je ze wel allemaal. En dat probeer ik wel te doen. En natuurlijk is het onmogelijk zo meteen als je nog verder doorgroeit om alles in detail te kennen, kinderen, kleinkinderen, noem allemaal maar op, maar het gaat er ook om dat je open staat als, in dit geval, ondernemer, als eigenaar dat je in ieder geval de intentie hebt om iedereen te leren kennen.

Ik zal je een voorbeeld geven: VNM Elektrotechniek, die kwam bij de groep en die was, direct hetzelfde jaar vijftig jaar bestond die. Die hadden al een feest georganiseerd, gingen ze allemaal naar Volendam, met partner erbij, weet je, dat zijn perfecte momenten voor mij om op dat moment gewoon mee te gaan, dus ik heb dan, dat vind ik ook weer het sfeermeesterschap. Dat hebben ze zelf ook goed gedaan, dan ben ik er graag bij en dan leer ik in die dagen dat je dan met elkaar bent, leer je toch heel veel mensen kennen. Ten eerste heb ik iedereen gewoon een handje gegeven en in het gezicht gekeken, dat ik de naam erbij heb, daar ben ik ook altijd wel goed in, ja en dat proberen op die manier te doen. En bij het VDK familiefeest waren er dertienhonderd mensen, maar ik stond in de entree overal mensen handen te geven. Vind ik ook belangrijk.

 

Cor

Is het niet zo dat dit soort dingen, doe je dat soort dingen met je vrouw? Heb je een secretaresse?

 

Frans

Nee, ik heb geen secretaresse, omdat ik, dat past ook wel weer in het model dat, secretaresse heb je ter ondersteuning van jezelf. Maar ik heb wel geleerd dat die dertig procent die je dan uit handen wordt genomen, of hoeveel dan ook, dat doe ik liever zelf, want dat gaat efficiënter en kun je ook zelf keuzes maken in de dingen die je wel in je agenda zet of niet in je agenda zet. En tuurlijk, wat ik vind is dat je taken moet bedenken, c.q. die passen bij de core business. Dus met andere woorden: je moet functies hebben die uiteindelijk waarde toevoegen voor je bedrijf. Dat heeft ook een beetje met model te maken. Wij hebben de directie van de VDK, dat was ik eerst zelf, we hebben nu een directieteam van vijf man. Elk directielid heeft een aantal bedrijven onder zich die die ondersteunt en hij heeft één taak die hij doet. De één doet inkoop, de ander doet wagenparkbeheer, de ander vastgoed enzovoorts, daarnaast nog een financieel directeur die meer de interne organisatie pakt. Dus iedereen heeft zijn gedeelde verantwoordelijkheid, maar wel dat die snel kan schakelen, dus hij heeft de bevoegdheid om met zijn bedrijven dingen op te lossen, of dingen te veranderen, of dingen te helpen. Dat is het model en sfeermeesterschap, ik noem een voorbeeld, is ook core business bij ons, want dat is een kernwaarde. Het is wel grappig, eerder deed ik dat natuurlijk zelf, al die dingen, op een gegeven moment wordt het wat groter en uiteindelijk is dat het moment waarop mijn vrouw ook ingestapt is in het bedrijf, de kinderen werden wat groter en hebben we samen besloten dat zij met name die taken op zich neemt. Dus dat sfeermeesterschap borgen. Die zorgt ervoor, met betrekking tot alle feestjes en waarderingen en de slingers en ballonnen en de banners en de taarten besteld worden en geregeld worden voor de bedrijven.

 

Cor

Jeetje man, zeshonderd man en geen secretaresse, daar kunnen andere directeuren nog eens wat van leren. Kun je eens vertellen, hoe gaat dan acquisitie, hoe komt, toen je in IJsselmuiden was toen had je wat gesprekken gehad en een jaar of twee jaar later zegt die directeur, of die eigenaar: Frans, het is tijd. Hoe gaat dat bij anderen? Want het is nogal wat verspreid, Diever, Putten, Oldenzaal, hoe komt zoiets naar je toe? Of ben je zelf op zoek?

 

Frans

Ik moet eerlijk zeggen dat tachtig procent eigenlijk naar mij toegekomen is, het zijn bedrijven die op een punt staan van dat ze geen opvolging hebben, of dat ze het te uitdagend vinden om zelfstandig als ondernemer door te gaan. En eigenlijk sta ik dan op een shortlist bij dat soort bedrijven om het bedrijf te zijn, om dat bedrijf over te nemen. Dus eigenlijk, ja wel tachtig procent van de bedrijven die zien wat ik doe in de regio en die vragen dan ook aan mij: zou je mijn bedrijf dan niet ook willen overnemen? En ja, dat is eigenlijk tachtig procent en nu zijn we echt wel bezig om allemaal plannen uit te rollen, zodat we ook wel zelf initiatief nemen om bedrijven te vragen of ze niet onderdeel van de groep willen worden, maar het is echt zo dat heel veel bedrijven mij gewoon zelf gebeld hebben.

 

Cor

Zijn het dan vaak directeur eigenaren van rond de zestig of zo, vijfenzestig, die denken als ik het nu niet doe moet ik investeren in een duur pakket of dit en dat en ik heb geen kind of kraai die het over kan nemen, als een soort van - is het nog op tijd, of is het soms ook nog wel een laatste wanhoop?

 

Frans

Ik zie dat heel veel bedrijven, of heel veel DGA’s nu al toch wel rond hun vijftigste al gaan nadenken. En ik vind dat ook een goed moment om na te denken van: oké, wat gebeurt er over tien jaar? Wat ga ik met mijn bedrijf doen? Heb ik opvolging, willen mijn kinderen dat opvolgen, of heb ik iemand in het bedrijf die dat wil overnemen? Dus ik zie heel veel, met name de wat grotere bedrijven binnen de groep, groot bedoel ik dan mee ongeveer vijftig man, die dan eigenlijk al rond hun vijftigste nadenken van: oké, ik heb geen opvolging bij mijn kinderen, ik heb niemand in het bedrijf die het kan overnemen, wel kan leidinggeven, maar niet als ondernemer, als eigenaar, ik ga op zoek naar een partij waarbij ik nu al kan aansluiten. En ik vind dat eigenlijk wel een goed moment, ook een natuurlijk moment van: als je bedrijven ziet, wat voor fases je door gaat, ik heb ook bedrijven overgenomen waarbij de DGA’s tweeënzestig, drieënzestig, vierenzestig zijn. Ja, dat is het verkeerde moment, vind ik. Waarom? Omdat ja, je komt toch in een fase terecht dat je naar je pensioen toe gaat werken, dat je toch een aantal dingen niet meer gaat doen, je bedrijf niet meer gaat ontwikkelen, want ja, het is toch wel een beetje lastig. Je zit op een moment van keuze van: doe ik het wel of niet over naar de kinderen enzovoorts en voordat je het weet is het te laat. En als je dan je bedrijf verkoopt, dan zie je toch ook dat je afgelopen vijf jaar weinig onderhoud aan je bedrijf hebt gedaan. Dat vind ik dus eigenlijk het verkeerde moment.

 

Cor

Dus je hebt zoiets van: bedrijven die je overneemt, moeten eigenlijk nog volop in de race zitten?

 

Frans

Ja, ik denk dat je bewust moet nadenken van: heb ik opvolging wel of niet, hoe zie ik mijn visie met betrekking tot mijn eigen bedrijf over tien jaar en dat je daar nu alvast op moet voorsorteren.

 

Cor

Is dan ook jouw visie dat de DGA, als je hem over hebt genomen, dat die nog - hoeveel jaar moet die nog aanblijven, wil je hem nog binnenboord houden? Want, natuurlijk, het is niet dat je drastisch verandert, dat is denk ik, bij jou in je visie dan anders?

 

Frans

Het ligt ook aan de fase waarin een bedrijf zelf zit. Kijk, als je een bedrijf hebt die vijftig man heeft, dan heeft de DGA ook wel geregeld dat er een dagelijkse bedrijfsleiding op zit en wat er dan gebeurt is dat je het bedrijf overneemt, de DGA daar maak je afspraken mee dat hij dat in een periode van twee jaar meestal overdraagt en dan neemt de directie een aantal taken over, dus ik en mijn directieteam en de bedrijfsleiding die wordt klaargestoomd in twee jaar om zelfstandig zijn bedrijf te runnen met de voordelen en de ondersteuning van de VDK Groep. Dus dat is het ideaal plaatje en op het moment, er sluiten ook wel bedrijven aan waarbij de DGA het zelfstandig niet meer kan doen, omdat het allemaal te complex wordt, dat zijn bedrijven van vijftien man, die blijft dan ergens hangen en dan zijn ze als DGA heel druk en er komt heel veel op hun af, ja, die sluiten dan aan, dan bouwen we samen dat bedrijf weer op en dan blijft de DGA gewoon zitten als bedrijfsleiding. Dat kan ook. Dus het is een mix van verschillende fases waar bedrijven in zitten, maar wat je de laatste tijd veel ziet is dat bedrijven echt wel goed nadenken over de opvolging, rond hun vijftigste en op dat moment al initiatieven gaan nemen om te kijken wat de volgende stap is voor hun bedrijf.

 

Cor

Heb je wel eens in de afgelopen jaren bedrijven gehad waarbij de twee i’s, dus integer en intentie niet goed was? En hoe heb je dat getackeld, je hoeft geen namen te noemen hoor, maar hoe heb je dat getackeld?

 

Frans

Ik heb niet ervaren dat, kijk, uiteindelijk, ondernemerschap, het leidinggeven aan bedrijven dat gaat niet in één rechte streep omhoog. Met andere woorden: je hebt ook wel eens teleurstellingen, maar ik heb niet bedrijven die aangesloten zijn, die niet klopten met ons plan, die niet klopten met wat ze voorgespiegeld hadden. Je weet eigenlijk aan de voorkant al wel van: oké, dat bedrijf sluit aan, maar we hebben echt nog wel wat te doen.

Of dat bedrijf sluit aan zeggen we: die kan volgens ons gewoon direct mee en daar hoeven we niet zoveel aan te doen. Daar bedoel ik mee: te veranderen. Dus dat kun je aan de voorkant redelijk goed inschatten als ondernemer vind ik, als je de branche goed kent, als je de gesprekken met de mensen aan de voorkant goed doet, dan kun je dat redelijk goed inschatten.

 

Cor

Maar hoe was dat bijvoorbeeld bij een Plender en een Hanze Projectinrichting, was dat voor jou ook, dat is wel Kampen, dus op zich is dat misschien nog even meer iets dat je de andere kant al wat kende?

 

Frans

Dat had met het plan te maken dat Plender, heb ik in het verleden geholpen als ondernemer en op een gegeven moment toen vroeg hij me: wil je mij eens meehelpen om na te denken over opvolging? En toen heb ik ook de hele familie gesproken, en met de hele familie gesproken bedoel ik zijn vrouw en de kinderen en ook de kinderen voorgespiegeld van: oké, dit is de impact als je het bedrijf eventueel wilt overnemen als DGA, dus verantwoordelijkheden, de competenties die je erbij nodig hebt en ook de risico’s en uiteindelijk heeft die hele familie besloten dat de kinderen het niet wilde overnemen als DGA en dat er ook gesproken werd over waar ze dan wel goed in zijn en wat ze leuk vinden. Dus dat was voor die hele familie een proces. Maar goed, uiteindelijk was dat zover en toen zei hij van: ja, Frans, dat is mooi, maar en nu dan? Ja, toen heb ik gezegd van: dan gaan we gewoon samen. Want hij had echt nog wel een uitdaging bij zijn bedrijf, het was een schilder en totaalonderhoud. Ik zeg: dan stap ik er ook bij in, een soort mede-aandeelhouder en dan gaan we het samen uitbouwen en in die weg zorgen we ervoor dat we in ieder geval een mooi bedrijf weer neerzetten en dat we het weer goed kunnen doorgeven aan de volgende generatie. Dat hebben we zo gedaan. Dus zo is dat gegaan en uiteindelijk heb ik ook ontdekt dat - wij waren als installatiebedrijf best wel veel bezig met kantoorrenovaties en toen zag ik dat wij een onderdeel waren van een bouwteam, toen zag ik ook wel dat er heel veel mis ging, met de samenwerking in dat bouwteam en toen dacht ik van: als je het gewoon goed wilt doen, moet je het zelf opbouwen, dus toen heb ik een concept bedacht dat we eigenlijk binnen de VDK Groep ook nog drie afdelingen hebben, in dit geval drie bedrijven, waarbij je dus een kantoorrenovatie zelfstandig kunt doen. In dit geval schilderen en totaalonderhoud, we hebben een afbouwbedrijf en we hebben een inrichtingsbedrijf, dus Hanze Projectinrichting, Afbouw Combinatie Zwolle en Plender Totaalonderhoud en alle installatiebedrijven, met die groep kun je eigenlijk zelfstandig een kantoorrenovatie doen. Dus, met dat ik Plender geholpen had, had ik ook gedacht van: dit is wel iets wat zou kunnen passen en dat je een hele nieuwe markt aanboort, dat je turn key een hele kantoorrenovatie kunt oppakken.

 

Cor

Is het dan ook, op het moment dat het dan bedrijfsoverstijgend is, dat je dan wel de leiding wat meer naar boven toe haalt, of naar holding-niveau toe haalt of is altijd bijvoorbeeld de installatietechniek leidend of is altijd de projectinrichter leidend of is dat klant afhankelijk?

 

Frans

Wat wij doen is dat wij, kijk, uiteindelijk als je het over kantoorrenovaties hebt, er moet altijd iemand de leiding pakken. En dat betekent leggen we dat bij de Afbouw Combinatie die de projectleiding doet van die projecten, waarbij we al die bedrijven erbij betrekken in een projectteam. Zo moet je het zien en daarnaast heb je twee dingen, we hebben dus heel democratisch vastgelegd van wie doet wat, we hebben duidelijke processen vastgelegd en het offertetraject, welke taken en verantwoordelijkheden er zijn, wie doet wat? Wie pakt het commerciële traject en wie het uitvoeringstraject? Dus dat hebben we vastgelegd, dus het is een soort geoliede machine geworden, waarbij de samenwerking onderling ook goed is, waardoor je dus kwaliteit levert, maar ook binnen de gestelde tijd dingen oplevert en wat we daarmee doen is dat koppelen aan al die zakelijke klanten die we hebben. Kijk, onze basiswaarde strategie is customer intimacy, dus wij doen alles voor de klant, maar we hebben wel ongeveer zesduizend zakelijke klanten in Noord-Oost Nederland, dus dat concept wat we bedacht hebben koppelen we aan die klanten. Dus dat is hoe we dat concept in de markt zetten.

 

Cor

Komt dat nu allemaal uit jouw koppie en uit jouw hart en uit jouw onderbuik?

 

Frans

Ondernemerschap is eigenlijk gewoon kansen zien en kansen pakken en dat hoeft niet te zijn dat je dat allemaal zelf bedenkt, maar dat je heel goed luistert. Luistert naar de klant van: wat voor behoeften heeft de klant? Of ziet van: wat ik net zei, je ziet dat kantoorrenovaties niet zo gaan zoals je zelf wilt, omdat je ook heel veel ziet dan andere bedrijven dat niet goed doen. Dan denk ik: ja, dan moet je het zelf gewoon doen, dan moet je zelf een concept neerzetten met eigen mensen, dus ik denk ondernemerschap is, zoals ik ernaar kijk, hoeft niet altijd te zijn dat je zelf producten bedenkt of zelf, gewoon kansen zien en kansen pakken, dat vind ik ondernemerschap. Mijn kracht ligt ook in dat je dat vertaalt naar een goede structuur en een goed organisatie, want dat is ook belangrijk, er zijn natuurlijk heel veel mensen die heel goed hun vak kunnen doen, maar geen ondernemer zijn en dat zie je ook verkeerd gaan, want je moet natuurlijk niet alleen goed zijn in techniek, maar er moet ook nog wat geld verdiend worden, er moet een goede structuur zijn, er moet ook een goede sfeer zijn, iedereen moet de juiste taakverdeling hebben, dus dat hoort er ook bij. Als die mix goed is, dan ben je succesvol.

 

Cor

In hoeverre stuur jij op cijfers en in hoeverre stuur jij op onderbuik?

 

Frans

Ik zeg altijd in onze vaktermen, meten is weten, dus uiteindelijk heb ik wel een planning en controlcyclus bedacht, kijk, wij zijn natuurlijk geen speeltuin. Wij leveren een mooi product, wij leveren mooie techniek en mooie innovaties, maar natuurlijk moet er geld verdiend worden, maar ik heb wel geleerd dat als je een goede structuur neerzet, een goed businessmodel neerzet, de juiste mensen aan boord hebt, dan is het eindresultaat dat je geld verdient. En dat kun je alleen maar doen door: meten is weten, we hebben een hele planning en controlcyclus, ook een heel dashboard opgesteld waarbij, als bedrijven aanhaken, dan regelen we dat ook op die manier in, dat je ook vanuit mijn rol dagelijks kunt zien hoe het gaat overal. Lopende projecten, hoe loopt je kasstroom, je debiteuren, crediteuren. Elke maand maken we ook gewoon de verlies en winst op, elke maand hebben we ook de balans inzichtelijk, elke maand hebben we alles wel inzichtelijk, los van dat we dagelijks ook wel weten hoe het loopt, dus wij hebben echt wel iets gebouwd waarbij we ook zeker weten hoe het draait. Want je kunt natuurlijk niet een organisatie bouwen met het volume en de grootte die we hebben en met de plannen die we nog hebben om nog te zeggen: laten we maar hopen dat het goedkomt. Dat werkt natuurlijk niet zo.

 

Cor

Ze zeggen wel eens: van je fouten leer je het meeste, heb je een fout waarvan je eigenlijk zegt, waar jij en je vrouw ’s nachts wel eens wakker van hebben gelegen van: dit hebben we gewoon - hoe gaan we dit oplossen?

 

Frans

Misschien is het wel goed te noemen dat wij, mijn vrouw en ik, wel de taakverdeling hebben gehad dat ik heb de zorg en het bedrijf en ondernemerschap en ik heb ze niet mee teruggenomen naar thuis. Ik heb natuurlijk wel informatie gedeeld en we hebben het erover, maar problemen nam ik niet mee naar huis toe, dat is wel belangrijk. Maar ik zie het ook zo dat, als je vraagt welke leermomenten heb je allemaal gehad, kijk, ik heb natuurlijk het voordeel gehad dat ik eerst als directeur in loondienst uiteindelijk heel veel kennis en ervaring heb op mogen doen. Daar heb ik natuurlijk heel veel fouten gemaakt, maar van je fouten leer je door gewoon lekker veel te doen en ook zelf heel veel te doen, ja en al die kennis en ervaring heb ik nu meegenomen als eigen ondernemer, wat ik nu dan zeven jaar doe, ja en ik wil niet zeggen dat - degene die zegt van: ik maak geen fouten, volgens mij doet die dan ook niks, kijk, als je gewoon bezig bent en je hebt heel veel kennis en ervaring, tuurlijk worden er fouten gemaakt, maar die moet je dan gewoon direct oplossen. Maar wakker liggen? Ik moet eerlijk zeggen, ja, ik kan heel goed slapen, ik heb ook heel veel rust, maar het is niet zo dat ik ergens van wakker lig, nee.

 

Cor

Nee, maar ik kan me voorstellen dat je in zeven jaar groeit naar zeshonderd man, dat dat ook mensen aantrekt die op een gegeven moment heel graag wat van je willen en ook willen meeprofiteren, dus de sensitiviteit om de goede bedrijven aan je te koppelen en misschien waarmee je organisch goed, ook de goede mensen aan je te koppelen, dat dat best wel een hele opgave is. Ik kan me trouwens, dan zeg je: ik slaap heel erg goed, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je slaapt, want je bent naast zevenentwintig bedrijven nog voorzitter van Sail, voorzitter van Business Club IJsseldelta, dat is van Go-ahead denk ik, Kampen, ambassadeur MKB regio Zwolle, dan zit je nog veel bij PEC Zwolle, ik zag dat je via het ambassadeurschap nog weer een andere rol op je had genomen, het is maar goed dat je vrouw nu ook in het bedrijf werkt, want anders zou je die ook bijna niet meer zien. Hoe prop je dat in één leven?

 

Frans

Ik ben van mening dat je als ondernemer aan je bedrijf moet werken in niet in je bedrijf, dus wat, vind ik, natuurlijk iedereen heeft zijn fasen, als jij net start dat is wat anders dan de fase waarin ik zit. Kijk, je moet gewoon zorgen dat je continu nadenkt: is jouw team nog capabel om nog te doen in de fase waarin hij zit. Dus met andere woorden: bij ons zijn de bedrijven zelfstandig en die hebben een bepaald volume en een bepaalde grootte, dat zijn gemiddeld veertig man, daar zit een bedrijfsleider op. Als jij gewoon zorgt dat daar de bedrijfsleider op zit die gewoon de beste is op dat vakgebied in die regio, dus andere woorden in regio en vakgebied, dat geeft rust. Dus dat betekent dat je dat ook kunt loslaten. Natuurlijk moet je dat monitoren en moet je hem helpen -

 

Cor

Eigenlijk heb je dus al die zeven jaar niks anders gedaan dan aan je bedrijf te werken?

 

Frans

Aan het bedrijf werken en dat is voor mij eigenlijk, dus ik heb een structuur neergezet, een model gebouwd en dan de goede mensen erop. En dat heb ik ook in mijn Breman-tijd geleerd dat toen ik leidinggaf aan twaalf directeuren, als je van de twaalf directeuren zes directeuren hebt die niet functioneren, dus die eigenlijk die vier factoren: integer, de juiste intenties, met de juiste competenties hebben, maar ook resultaat boeken, als die vier dingen kloppen, dan kun je het loslaten. Natuurlijk moet je monitoren, moet je sturen en moet je coachen wanneer ze een hulpvraag hebben, maar als jij lokaal, in dit geval de goede bedrijfsleiders hebt, die hun eigen bedrijf kunnen runnen en eigenlijk ook jou vragen op het moment dat ze inderdaad even willen sparren, dat creëert rust. En datzelfde geldt voor het directieteam. Op het moment dat je een goed directieteam hebt, waar iedereen de taak uitvoert waar hij goed in is en wat hij leuk vindt, dan heb je dat ook weer verdeeld in het directieteam. Dus wat mijn rol continu is: zorgen dat iedereen op de juiste plek zit. En daar ligt ook wel een beetje mijn kracht, ik kan heel goed een team bouwen, ik kan heel goed inschatten wat mensen wel kunnen en wat ze niet kunnen en tuurlijk maak je daar wel eens een keer een fout, dat gebeurt altijd wel, maar in hoofdlijnen en dat is ook wel wat we zien, alle drieëntwintig bedrijven draaien gewoon goed. Natuurlijk de één kan wel wat beter en kan nog wel anders en het gebeurt ook wel eens een keer dat het ene bedrijf een keer een jaar wat minder draait, dat gebeurt, maar er is rust binnen de organisatie omdat elk bedrijf weet wat hij moet doen, elk bedrijf heeft zijn regio, of zijn specialisme, er zit een bedrijfsleider op die gewoon de lokale ondernemer is en het gezicht van het bedrijf en op het directieniveau hebben we de taken ook goed verdeeld. Want mijn vrouw dacht in beginsel ook van: waarom wil je zo hard groeien en word je dan niet nog drukker? Maar die heeft op een gegeven moment wel ontdekt van: oké, het is niet zo dat wanneer je meer verantwoordelijkheden hebt, dat je dan drukker hoeft te worden.

 

Cor

In begin zei je, toen had je vijftig man, misschien heb ik het over vijf jaar wel verdubbeld. Je zit nu op zeven jaar,  je bent van vijftig ben je naar zeshonderd, dat is, ik kan niet anders zeggen, ongekend knap. Er zal ook heus wel eens wat zweet en tranen, misschien wel geen bloed bij zitten waar jullie doorheen zijn gegaan. Je zei net: rentmeesterschap, opvolging, heb je één van de kinderen waarvan die zegt: papa, ik wil wel ondernemer worden?

 

Frans

De luisteraars zien het niet, maar daar staat een foto van mijn kinderen, die zijn zes, elf en dertien. Dus die denken daar überhaupt nog niet over na.

 

Cor

Maar jij bent ook zesenveertig, dus op zich -

 

Frans

Maar ik noemde het net al even, ik vind dat je het bedrijf moet doorgeven aan degene die daar op dat moment weer geschikt voor is. En er is bij uitstek altijd iemand beter dan je eigen kinderen. Dus met andere woorden, dat vind ik soms, dat familiebedrijven de fout maken dat ze denken van: oké, ik geef het door aan mijn kinderen en ik hoop, of ik denk, of ik verwacht dat mijn kinderen het misschien nog beter doen, of in ieder geval doorzetten.

 

Cor

Of dat ze er blij mee zijn.

 

Frans

Ja, dus ik heb, dat vertel ik ook altijd intern aan mijn mensen: mijn doel is niet, het rentmeesterschap om dat door te geven aan de volgende generatie, mijn kinderen. Ik wil het doorgeven, mijn rol, in dit geval in mijn leven is de VDK Groep bouwen die zelfredzaam is, waarbij ze er niet omheen kunnen, die een bepaalde grootte heeft die ook gewoon voldoende volume heeft om inderdaad zelfstandig goed door te gaan, ook zonder mij, want dat kan. Je moet, dat vind ik ook, je moet een organisatie bouwen die ook zonder jou zou kunnen en dan geef je het door aan die op dat moment er geschikt voor is. Dus dat zijn, bij uitstek, heb ik gezegd niet mijn kinderen. Waarom? Omdat, ik heb natuurlijk ook heel veel geleerd bij andere bedrijven hoe dat gaat, los van namen, dan zie je gewoon dat heel veel mensen op hun zestigste nadenken van: oké, ik ga de directie overdragen en die gaan dan, soms is dat aan de kinderen, maar soms is dat gewoon aan een ander. Ligt ook aan de grootte van het bedrijf. En dan op zeventig jaar, dan gaan ze hun aandelen verkopen, omdat ze dan toch zien van: ja, er is geen opvolging, dan gaan ze dat doen. Maar wat je dan ziet, als je dat terugtrekt dan is het eigenlijk dat je gewoon goed moet nadenken van: wil je dat bedrijf wat ik opgebouwd heb, wil je dat doorgeven aan je kinderen wel of niet? En ik heb gewoon gezien, dat zie je in alle onderzoeken ook wel, de eerste generatie die start het, de tweede bouwt het uit en de derde maakt het kapot is een groot woord -

 

Cor

Breekt het af.

 

Frans

Maar dat is wel wat er gebeurt. Dat heb ik ook gezien waar ik zelf in loondienst heb gewerkt dat er gehoopt wordt dat je kinderen het oppakken, dat die het doorzetten, maar ja, dat dat niet altijd succesvol is.

 

Cor

Nog even, alle overnames die je hebt gedaan, was dat altijd van de eerste, van de starter, of ben je ook wel eens in de derde ingestapt?

 

Frans

De tweede en ook wel de derde. En dan zie je die derde, dat was ook al wel tricky als zijnde van: die had de afgelopen vijf of tien jaar toch te weinig onderhoud gedaan aan zijn bedrijf. Die had eigenlijk stil gestaan. Dat zag je ook wel.

 

Cor

Dat is dan een ondernemer ook in een andere fase dan dat hij in de tweede of derde generatie zit.

 

Frans

Ja, zeker.

 

Cor

Bijzonder is dat, ja.

 

Frans

Wat ik heel veel merk en er zijn een aantal bedrijven binnen de groep aangesloten dat ze - de vader start het op, de zoon die neemt het over, of die moet het overnemen omdat zijn vader overlijdt of -

 

Cor

Dat wordt geacht.

 

Frans

Die wordt geacht het te doen en dan zie je gewoon dat zo’n zoon ook door status, imago, door familie dat hij dan tien jaar lang gewoon aan het zweten is, aan het ploeteren is en dat hij het gewoon niet kan. En dan na tien jaar, in dit geval hebben we laatst ook een bedrijf overgenomen, die sluit dan aan, maar dan moet je al die tien jaar weer inhalen om dat weer te ontwikkelen, te veranderen door het te laten groeien en bloeien. Dus dat vind ik, ik moet daarin ook, vind ik persoonlijk, mijn kinderen in bescherming nemen als vader van: je moet er niet vanuit gaan dat je kinderen het zomaar kunnen overnemen wat ik doe.

 

Cor

Nee, ik weet nog toen mijn dochter twaalf was, toen vroeg ik aan Jisca: wil je wel bij papa in het bedrijf komen, toen zei ze: dat wil ik wel, maar dan wil ik wel de baas zijn. Toen zei ik: nou, daar komt niks van in! Dat gaan we niet doen, dan begin maar voor jezelf. Uiteindelijk is ze geen ondernemer geworden.

 

Frans

Als mijn kinderen ondernemer willen worden, dan moeten ze dat ook vooral doen zo meteen, over een jaar of tien of twintig, maar dat moeten ze doen in datgene waar zij goed in zijn en wat zij leuk vinden. En of het nu een marketingbedrijf is of de ander timmerman, of wat dan ook wil worden, uiteindelijk moet dat niet zo zijn doordat ik vanuit mijn, als vader, zeg van: jullie moeten dit bedrijf overnemen.

 

Cor

Het zou kunnen dat één van je kinderen het wel zou kunnen, maar dat zie je op dat moment natuurlijk wel.

 

Frans

Als het kan is er op dat moment wel weer wat anders wat zijn rol in de maatschappij is.

 

Cor

Frans ik heb veel, we hebben al heel veel geleerd, ik zag nog: mijn persoonlijke kracht ligt in het organiseren van organisatiestructuren en mensen met elkaar te verbinden en dat is wel duidelijk geworden uit jouw verhaal, dat dat zo is. Je zei op een gegeven moment: toekomst, dus rentmeesterschap, waar staat, je bent een hele slechte voorspeller want je zei: over vijf jaar verdubbeld, voorspellen daar kun je niks van, maar heb je een droom waar VDK 2025 staat?

 

Frans

Ja, zeker. Ja, niet alleen een droom, dat hebben we ook verwerkt in een plan. Ik ben er echt van overtuigd dat het model wat wij hebben, dat dat goed werkt, dat de bedrijven die aansluiten bij de groep, dat dat nog leuker wordt en dat ze nog gelukkig zijn binnen de groep en nog meer continuïteit en nog beter kunnen draaien.

 

Cor

Ook meer synergie, of hoeft dat niet per se?

 

Frans

Ja, synergie zeker. Ja, ja. Wat je heel veel ziet is heel veel kruisbestuiving tussen alle bedrijven,  je ziet heel veel samenwerking binnen de bedrijven. Kijk, als de één loodgieterswerk doet in Twente en we hebben een koelbedrijf in de regio, dan kan die ene klant ook die twee producten gebruiken. En dan kan die ook nog regeltechniek toepassen, dan kan hij ook nog elektrotechniek toepassen, dus eigenlijk, je kunt zo’n klant nog meer bieden.

 

Cor

Is er een verplichte winkelnering? intern?

 

Frans

Nee, het is alleen op basis van behoefte van de klant.

 

Cor

En als je nu nieuwe acquisitie doet, is het dan gericht dat je zelf acquisitie doet of?

 

Frans

Wij hebben een heel plan gemaakt dat we gewoon in Noord-Oost Nederland verder willen doorgroeien, dat heb ik wel geleerd in mijn Breman-tijd, toen gaf ik leiding over heel Nederland en ik heb toen onderkend dat de cultuurverschillen in Amsterdam, Rotterdam, Limburg, Brabant gewoon anders zijn, dus de cultuur in die zin heeft niks te maken met goed of slecht, dat heeft gewoon te maken met wat het beste bij jou past en het beste bij jouw arbeidsethos. Toen heb ik gezegd: als ik een groep bouw, dan bouw ik hem in Noord-Oost Nederland, dus dat is mijn regio waar ik opereer.

 

Cor

En dan heb je het over Overijssel, Gelderland, Drenthe, Groningen, Friesland en Flevoland?

 

Frans

Ja, nou Flevoland, Noordoostpolder, want Lelystad en Almere is ook alweer de cultuur van Amsterdam, dus dat is een andere cultuur.

 

Cor

Dronten hoort wel bij de regio Zwolle.

 

Frans

Ja, Dronten, nee klopt, maar Dronten is ook wel weer wat bij onze arbeidsethos past, dus dat klopt. En als je dan die regio pakt, dan hebben we echt wel een plan. We zitten nu ongeveer op vijfentachtig miljoen omzet, we willen echt wel, schrik niet, maar echt wel naar de driehonderd miljoen of meer. Dat is het plan, onderliggend hebben we ook wel de strategie daarvoor bedacht en ik denk ook wel dat dat gaat lukken. Jij zei ook: ik kan slecht voorspellen.

 

Cor

Nee, maar als je een plan hebt, dan is het wat anders.

 

Frans

Ja, maar het grappige is dat elk plan wat ik overal neergelegd heb, of het nu een financierder is die het wil financieren, bijvoorbeeld de Rabobank die zei altijd tegen mij: Frans, het is allemaal hartstikke leuk, maar we zitten in 2012, we zitten nog in de recessie, de marktvoorspellingen zijn nog niet goed voor jou, en dan ga jij vertellen dat je gaat verdubbelen binnen zeg maar vijf jaar. Hij zegt: dat geloven we niet. Uiteindelijk is dat plan nog beter geworden, dus ja, ik geloof echt in een plan hebben. Ik zeg altijd: winnaars hebben een plan, verliezers een excuus, dat vind ik echt wel een motto, dat past ook wel bij ons. We hebben echt een plan en we gaan er gewoon voor. Ja, dat geeft wel weer een bepaalde dynamiek in je organisatie, een bepaalde, laten we het zo zeggen: als er iets gebeurt binnen een bedrijf dan zijn mensen er ook wel trots op en willen er ook wel bij horen. Dat is ook wel onderdeel van het plan.

 

Cor

En als je dan zegt die driehonderd is dat dan allemaal installatietechniek gericht, of zeg je daar zit ook bouw, afbouw -

 

Frans

Nee, voornamelijk installatietechniek, ja. We hebben in principe nu drie bedrijven die een andere techniek hebben, die hebben we erbij omdat we het totaalpakket willen bieden, maar daar hoeven we er niet heel veel meer van te hebben. Het zou kunnen, als er iets voorbij komt, maar de hoofdmoot zal installatietechniek zijn.

 

Cor

Als je nu wel een keer buikpijn zou hebben, heb je dan, bespreek je die dan met je vrouw, of bespreek je die met het directieteam, of heb je ook nog een coach of een mentor die je zo af en toe eens even zegt - een hulplijntje?

 

Frans

Ik vind dat je problemen moet bespreken met de mensen die er invloed op hebben. En de mensen, anderzijds, dat je met mensen moet bespreken, problemen die daar ook kennis en ervaring mee hebben. Dus ik heb in mijn Scheer en Foppen tijd, heb ik ook wel een coach, een ondernemer, DGA, ik heb nu als ondernemer heb ik heel veel netwerk, collega-ondernemers en ik vind dat je de problemen moet bespreken, of de uitdaging die je hebt, ik zie het nooit eigenlijk als probleem, het is meer een uitdaging, hoe los ik hem op? Die moet je bespreken met degene die daar kennis en ervaring mee hebben. Kijk, ik kan natuurlijk, stel, ik wil een bedrijf overnemen en ik wil daar ook met iemand over sparren, ja, dan moet ik niet met een monteur van ons daarover gaan sparren. Dat is natuurlijk onzin. Je moet gaan sparren met iemand die daar kennis en ervaring mee heeft in je netwerk.

 

Cor

Maar goed, laten we eerlijk wezen, zoveel ondernemers zijn er niet die zevenentwintig bedrijven hebben en zeshonderd man hebben, zeker niet in de installatietechniek, dus de spoeling wordt natuurlijk wel steeds dunner. Ik denk dat jij waarschijnlijk vaker gebeld wordt: wil je mijn mentor zijn, dan dat je misschien zelf mensen zou kunnen vinden?

 

Frans

Ja, kijk, ook op dat niveau, op elk niveau wordt misschien de spoeling dun, maar ze zijn er nog wel. Ik heb natuurlijk een leermeester gehad, Reind Breman, die uiteindelijk een organisatie opgebouwd heeft van tweeduizend man, in dit geval was het ongeveer zesendertig bedrijven, en daar heb ik heel veel van geleerd, ik zie echt wel in mijn omgeving bedrijven die hetzelfde doen, hetzelfde, maar een beetje vergelijkbaar met wat ik doe en die moet je gewoon opzoeken. Natuurlijk wordt de spoeling misschien dun, maar ze zijn er wel. Dan moet je gewoon brutaal zijn om ook eens met die mensen te gaan bellen om te vragen van: wil je bij mij eens een keer een bak koffie drinken. Dus ik denk op elk niveau en dat heb ik wel gemerkt in de groei van je organisatie, vallen er mensen af en daar bedoel ik niet mee intern, want intern valt het mee, gezien het model wat je hebt, maar je valt wel heel veel partners af, waar je werk aan uitbesteedt. Een account die eerst lokaal was, die voor die lokale bedrijven werkte kan niet meer mee met het volume wat we nu hebben, doordat we controleplichtig zijn. Dus ze zijn in die groei en ontwikkeling, ja, is in elke fase weer een ander bedrijf waar je werk aan uitbesteedt. En dat is wat je wel ziet. De partners die je om je heen hebt, maar wat je wel zorgt, kijk, we zijn nu bijvoorbeeld bezig met, we zijn met een plan bezig om verder door te groeien, wat ik dan doe als ondernemer: ik ben alweer op zoek naar een directielid, of misschien wel twee die dat al een keer gedaan hebben. Dus dat is mijn rol. Ik zorg ervoor dat het team weer aangevuld wordt met iemand die die kennis en ervaring heeft om dat weer te doen. Dat is de rol van ondernemers zoals ik het zie. Dus je moet de kansen zien, een plan hebben, kansen pakken, een goede structuur neerzetten en dan de juiste mensen. Je moet een goed team bouwen.

 

Cor

Mooi! We gaan naar de laatste vraag aan jou. En dat is, voor zover die er al is, maar graag die van jou: wat zou jouw ultieme tip aan andere DGA’s zijn?

 

Frans

De ultieme tip is echt: eerst bij jezelf nagaan wat jij leuk vindt en waar jij goed in bent. Op het moment dat je dat onderkent en hebt vastgesteld voor jezelf en dat je dat met passie gaat doen, dan is alles grenzeloos. Dat is echt, ga bij jezelf na waar jij goed in bent en wat je leuk vindt. Sommigen zeggen ook wel eens tegen mij: zou ik dat ook niet kunnen wat jij doet? Ik zeg: dat is helemaal niet een vergelijking, want als jij goed bent in een klein bedrijf runnen en je wordt daar gelukkig van, dan moet je dat gewoon doen. Je moet dan niet gaan opkijken naar mij, of je moet niet denken van: dat wil ik ook, eerst, begin bij jezelf. Als je er zelf goed in bent en het leuk vindt, dan is het grenzeloos.

Podcast voor DGA's #11 Cor Spronk in gesprek met Sam van Dalen - over hoe hij erin groeide, doorzettingsvermogen, uitstraling en passie voor video

GA NET ZO LANG DOOR TOT JE JE DOEL BEREIKT HEBT!

Vandaag ben ik in gesprek met Sam van Dalen, bekende autohandelaar uit Opmeer die met zijn bedrijf Sam van Dalen, Italië in de polder, bekent staat om zijn mooie auto’s en om zijn veel bekeken filmpjes over wat hem maandelijks bezig houd. Het gesprek eindig met de tip die hij schoorvoetend geeft: Ga net zo lang door tot je je doel bereikt hebt. En dat kun je van Sam zeggen: wat een doorzetter en wat kun je genieten van zijn uitstraling en ook van zijn passie voor video.

HOE SAM ERIN GROEIDE

Niet het Grafisch Lyceum met Joyce, maar het IVA van Onno bracht Sam in de auto business. Als 17 jarige begon hij zijn stage bij Jan Jong waar hij na de IVA nog 5 jaar werkte. Tijdens zijn dienstverband bij Stern besloot Sam voor zichzelf te beginnen wat hij op 24 jarige leeftijd dan ook deed. Hij begon Zuidema Auto’s, een showroom en Jelle als 1e medewerker.

TUSSEN WENS EN VERVULLING LIGT EEN GROTE AFSTAND

Doorzettingsvermogen, dat is wat Sam typeert. Werken, doorgaan, veel tijd en energie stoppen als je iets wil bereiken. Dat geld voor zijn werk en bedrijf, maar ook toen hij getroffen werd door een darmziekte. Sam deed er alles, echt alles aan om niet met een stoma te eindigen. Hij vertelt over zijn strijd, over Jan Steers, over het lopen van het Pieterpad en zijn wandeltocht naar Santiago.

VAN DRIE NAAR ZES MAN

Afgelopen jaar heeft Sam weer een mooie stap met zijn bedrijf gezet. Hij nam extra personeel aan zodat hij zichzelf kon gaan richten op wat hij erg leuk en belangrijk vind: Inkoop van auto’s, in het algemeen aan zijn bedrijf werken en de marketing. Zo heeft hij goede mensen om zich heen verzameld die begrijpen welke uitstraling het bedrijf moet hebben, welk gevoel Sam neer wil zetten en welke service hij wil leveren.

RECLAMEMAN IN EIGEN BEDRIJF

Auto’s verkopen vind Sam leuk, maar zijn echte passie is het maken van video’s. Hij noemt zichzelf de reclameman van zijn eigen bedrijf en hij maakt niet onverdienstelijk maandelijks een video over wat hem bezig houd. Dat kan over auto’s gaan (DE TWEEDE GOLF, A Ferrari Tale), maar ook over actuele zaken waar je bijvoorbeeld als ondernemer tegenaan loopt, zoals de video over Jan en Cor (nee, ik was het niet). Beelden zeggen meer dan woorden, dus bekijk zijn video’s op zijn website of Facebookpagina.

Sam, ik vond het een genot om kennis te maken. Een mooie verhalenverteller, heerlijk eigenwijs en al mooie dingen bereikt. Een inspiratiebron voor andere ondernemers!

Meer over Sam van Dalen en zijn bedrijf kun je vinden op:

https://www.samvandalen.com/
https://www.facebook.com/SamvanDalenItalieInDePolder
YouTube-kanaal Sam in de polder

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

AANBIEDING VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

DIRECT EEN AFSPRAAK MAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#samvandalen
#italieindepolder
#mentor
#verhelenverteller

 

Volledige tekst podcast:

 

Sam van Dalen

 

Cor

Ik ben hier in het mooie Opmeer, in jouw bedrijf Sam van Dalen, Italië in de Polder. Wij kennen elkaar via Facebook, dit jaar pas met elkaar gelinkt en ik had je gisteren een LinkedIn verzoek gedaan, nog niet geaccepteerd. Sjoerd Weikamp had het over jou, ken je die?

 

Sam

Dan moet ik even goed nadenken, help me even.

 

Cor

Van evenementen organiseren.nl en eventbranche, dat is één van de voormannen in de eventbranche die steeds nu naar Den Haag gaat om te zeggen wat ze allemaal willen. Met hem had ik het over jou. Negenendertig jaar, elf juli 1981 geboren, woont in Schagen, getrouwd met -

 

Sam

Daar woon ik niet meer.

 

Cor

Niet meer?

 

Sam

Nee, nu woon ik in Nieuwe Niedorp.

 

Cor

Even aanpassen op Facebook. Getrouwd met Lisanne Schoon, ook wel Sanne genoemd, twee dochters.

 

Sam

Niet getrouwd wel mijn vriendin.

 

Cor

Nou, van hetzelfde. Hobby’s, toneel zag ik in het verleden en zingen. Frank Sinatra, Amy Winehouse, ik zag ze allemaal voorbij komen. Nog meer hobby’s?

 

Sam

Dat is een goede vraag. Eigenlijk combineer ik bijna alles wat ik nu leuk vind, combineer ik met mijn werk, dus eigenlijk is mijn grootste hobby video. Als ik moet kiezen tussen zingen of video, wat heb je nog meer, theater, dan is eigenlijk video mijn favoriet.

 

Cor

Daar gaan we het zo meteen zeker over hebben. Ik vraag aan iedereen: favoriete voetbalclub? Maar, niet? Muziek? Dan is toch wel jazz, of -

 

Sam

Ja, maar wel heel divers. Ik kan ook de hele dag Nederlandstalig luisteren, dus heel breed.

 

Cor

Wat staat er hier in de zaak op?

 

Sam

Wij hebben nu een beamer hangen en daar hebben we grote speakers op aangesloten, dus soms dan draait de muziek gewoon live op het scherm en dan hebben we het ook nog wel lekker hard staan in de winkel, maar dan hebben we wel vaak Queen opstaan, Elton John.

 

Cor

Lekker!

 

Sam

Maar met dat soort muziek is het ook belangrijk, mensen die binnenkomen moeten een beetje het goede gevoel krijgen. Ik kan wel Arie Passchier met Kleine Vogel, kan ik thuis wel heel hard opzetten, maar dat draaien we hier in de winkel weer niet, dat doen we op vrijdagmiddag bij de borrel.

 

Cor

Maar stel dat je weet van iemand, die houdt van André Hazes, dan zorg je wel dat die daarvoor opstaat?

 

Sam

Nou, wat heel leuk was, die beamer hebben we nog niet zo lang en twee weken geleden hadden we een aflevering, dat was een ontzettend enthousiaste vrouw, Jacco die was de aflevering aan het doen en toen zag zij dat scherm opstaan, toen zei ze er wat over en we hadden die auto ingepakt onder een doek. Toen zeiden we, dat hadden we eigenlijk nog niet eerder gedaan, maar toen zei ik tegen haar: weet je wat nu leuk is, als je straks die auto uit gaat pakken, dan mag je ook van tevoren je favoriete muziek kiezen. Dus zij koos Prince met You Don’t Have To Be Beautiful en op het moment dat zij naar die auto toeging hadden we dat nummer opgezet, maar toen ging hij, tijdens de onthulling, ging hij ook steeds harder. Dan wordt het wel een feestje.

 

Cor

Ja, geweldig!

 

Sam

Toen dachten we: waarom hebben we dat nooit eerder gedaan. Dat zou je elke keer moeten doen.

 

Cor

Ja, mooi! Wat voor auto rijd je zelf?

 

Sam

Een Panda.

 

Cor

Een Panda. Die waar Fred ook in gezeten heeft?

 

Sam

Nee, dat is een groene, die hebben we nog wel, die staat bij ons in de tuin, maar die is wel minder aan het worden nu, maar ik heb zelf een blauwe Panda.

 

Cor

Leuk. Lees je wel eens boeken?

 

Sam

Ja.

 

Cor

Wat voor boeken?

 

Sam

Op dit moment De Meeste Mensen Deugen, van Rutger Bregman en Thinking Grow Rich van Napoleon Hill. Alleen die twee op dit moment.

 

Cor

Ook wel eens managementboeken of is het meestal -

 

Sam

Napoleon Hill zou je wel een managementboek kunnen noemen. Maar dat vind ik gewoon heel interessant. Die gedachtengang vind ik interessant.

 

Cor

Ik ken hem niet, maar ik ga het nog eens nazoeken. Heb je een idool? Iemand waar je tegenop kijkt?

 

Sam

Goede. Ik heb wel voorbeelden denk ik, niet echt idolen, maar ik heb wel voorbeelden van mensen waarvan ik denk van: dat vind ik echt gewoon kunstenaars. Ja dat is een goeie…Dat komt denk ik vaak meer door bedrevenheid, als ik zie hoe bedreven sommige artiesten zijn dan denk ik, ik twijfel wel eens aan mezelf dan denk ik: sla ik niet door? En soms zie je dan hoe anderen te werk zijn gegaan en dan denk je: daar ben ik nog niet één procent bij, dus dan valt het bij mij nog wel mee, dus het is ook een soort, misschien goedpraten van mezelf en denken van: ja, als je ergens wilt komen, stel je hebt een bepaald doel en daar wil je naartoe dan moet je denk ik ook - degene die daar komen zijn ook degene denk ik die daar ook ver voor gaan om daar te komen. Ik heb een keer in een documentaire gezien, The Defiant Ones met Jimmy Iovine en dr. Dre en daar ging het op een gegeven moment over dat Jimmy nog jong was en bij een groot recordlabel werkte en op een dag hadden ze in de studio een man en die was zo op zoek naar één bepaald drumgeluid, dat ging wekenlang door en elke keer als ze in de studio de drum aansloegen dan zei hij weer iets om te laten merken dat het niet het geluid was wat hij zocht. Dat ging wekenlang door, totdat die Jimmy Iovine helemaal knettergek werd, de studio uitliep en op de gang kwam hij zijn baas tegen en die zei: wat ga jij doen? Hij zei: ik ben er helemaal klaar mee, ik ga weg uit dit hok. Toen zei de studiobaas: jij gaat terug, jij gaat dat hok weer in en jij gaat net zo lang door totdat die man het geluid heeft wat hij wil, want dat is groter dan jij. En die vent, dat was Bruce Springsteen. En nu ben ik niet eens een Bruce Springsteen-fan, maar dan denk ik: Bruce Springsteen is een wereldster geworden. Je staat er niet bij stil als je alleen gewoon zijn muziek op de radio hoort hoe ver zo’n man is gegaan om het geluid te krijgen wat hij wilde, wat hij in zijn hoofd had. En dat vind ik wel een fascinerend proces.

 

Cor

Denk je dan ook op dat moment, als beeld en geluid helemaal klopt, dat het dan niet anders kan zijn dat dat een succes wordt?

 

Sam

Bij mij?

 

Cor

Nee, bij die mensen, bij iemand.

 

Sam

Dat denk ik niet.

 

Cor

Dan is het wel eigen, zou je kunnen zeggen, want dat is wel geloofwaardig, dat is wel betrouwbaar.

 

Sam

Ja, maar iets wat uitgebracht wordt, dat is vervolgens denk ik ook afhankelijk van de tijd waarin het losgelaten wordt. Dus als iemand iets maakt waar hij heel lang aan heeft gewerkt, dan denk ik dat je vervolgens ook een klein stukje geluk nodig hebt met hoe het vervolgens loopt, hoe het valt en ik denk daardoor dat er links en rechts hele mooie dingen gemaakt worden die eigenlijk heel groot zouden kunnen worden, maar wat misschien bijna nooit iemand ziet. En sommige dingen die misschien niet eens honderd punten zijn, misschien iets kleiner, maar wel heel mooi, door een stukje mazzel ook, of door hoe het uitkomt, of net waar het terecht komt, wie ermee aan de haal gaat, dat het juist wel heel groot wordt. Ik denk dat er altijd wel een kleine factor geluk bij zit.

 

Cor

Ik vroeg al naar boeken, luister je ook wel eens podcasts?

 

Sam

Toevallig, ik reed afgelopen week terug uit Italië, naar huis en het was eigenlijk helemaal niet zo’n leuke terugreis, want mijn vriendin en de kinderen hebben mij op het vliegveld afgezet en toen reed ik zelf terug en toen had ik twee dagen lang alleen maar regen en file en de laatste achthonderd kilometer toen zat ik me gewoon stierlijk te vervelen en dacht ik: laat ik nu gewoon eens een keer een goed luisterboek gaan luisteren. Toen ben ik ook iets, ja grappig, van Napoleon Hill gaan luisteren. Een vier uur durend luisterboek.

 

Cor

Ik heb, voordat ik zelf begon met podcasts maken, heb ik eigenlijk nooit podcasts geluisterd en nu denk ik: dan doe ik even geen Q-Music of Radio 538 en wat je ook wel zei: het moet je wel pakken. Ik had vanmorgen een podcast van een jonge ondernemer, tweeëntwintig jaar, die had podcasts van acht minuten, dus een paar achter elkaar en bij de tweede haakte ik na zes minuten af omdat ik dacht: ja, het is net alsof deze jongen al vijftig jaar aan het ondernemen is, terwijl hij dat allemaal nog niet doet, toen dacht ik wel: dat is misschien wel waar jonge ondernemers naar luisteren, naar zo’n jongen. Dan valt het misschien wel goed, ik ben een ouwe lul, eenenvijftig, dus het moet je inderdaad pakken. En ik dacht eerst van: ik wil blijven luisteren, want die jongen zal vast wel iets nuttigs te zeggen hebben, heeft hij ook wel, maar het moet je net grijpen, ja. Ik dacht misschien, tegen wie kijk je op, ik zag dat je op LinkedIn Gary Vaynerchuk, misschien is Jan Steers ook een klein beetje een idool van je, daar komen we misschien zo meteen nog wel op terug. Uit wat voor nest kom je? Ik hoorde, vroeger, er moest wel gewerkt worden, uit wat voor nest kom je?

 

Sam

Mijn moeder had een kleine stoffenwinkel, daar is mijn opa vroeger al mee begonnen. Dus die verkocht stoffen en garen, knopen. Dat hadden wij aan huis en mijn vader heeft niet veel geluk gehad in zijn werkende bestaan. Hij is al heel jong ziek geworden, hij heeft kanker gehad op zijn zeventiende al, hebben ze zijn been geamputeerd en daarna heeft hij verschillende baantjes gehad, maar hij is op een gegeven moment echt voor langere tijd arbeidsongeschikt geraakt, hij was ook longpatiënt en hij ging bij een sociale werkplaats werken op de tekenafdeling, ze maakten daar sierhekken en daar had hij op zich wel een leuke baan, want hij tekende daar, hij maakte de ontwerpen alleen dat heeft maar een paar jaar geduurd, toen hebben ze hem gedegradeerd naar de werkplaats en daar zat hij gewoon onder zijn niveau. Hij werkte daar tussen, ja, hoe moet je dat zeggen, het was niet de meest inspirerende omgeving. Daar is hij ook nooit meer uit gekomen.

 

Cor

Heb je broers en zussen?

 

Sam

Ja, twee zussen.

 

Cor

Jij bent de jongste?

 

Sam

Nee, ik ben de oudste.

 

Cor

En wat voor school heb je gedaan?

 

Sam

Ik deed Havo en toen dacht ik altijd dat ik naar het Grafisch Lyceum zou willen, want ik had een buurmeisje, Joyce, die zat op het Grafisch Lyceum en die studeerde voor art director en Joyce was eigenlijk wel een soort van voorbeeld voor mij, dus ik dacht: wat Joyce doet, dat wil ik ook, dus ik wist altijd: ik ga naar het Grafisch Lyceum.

 

Cor

Dat was dan dat creatieve wat eigenlijk altijd wel in jou zat.

 

Sam

Ja, vroeger was ik of aan het tekenen of met mijn LEGO bezig. Dus wel bouwen of iets maken, tekenen.

 

Cor

En vanwaar toen naar de autoschool, zei je, naar de Iva?

 

Sam

Ik ben dus op een dag naar de open dag gegaan van het Grafisch Lyceum en op de een of andere manier spatte daar denk ik een soort van droom uiteen, want toen ik daar rondliep dacht ik: hier hoor ik niet, dit is mijn plek niet. En toen wist ik opeens niet meer wat ik dan wel moest doen. En toen zat ik al in vijf Havo en dan moet je kiezen en ik wist niet wat ik moest kiezen. Toen zat ik op een dag naast een jongen in de klas bij wiskunde, Onno Klinkhamer, en Onno die vertelde toen dat hij dus naar het Iva ging, had ik nooit over nagedacht. Dus ik vroeg hem wat het was, Iva en Onno die zei: dat is helemaal te gek, ik ga daar in pak naar school, ze rijden allemaal hard door de straten, maar vooral auto’s. Ja en ik vond auto’s natuurlijk hartstikke mooi en ik denk dat elke jonge jongen auto’s mooi vindt.

 

Cor

En toen had je al een scooter?

 

Sam

Ja, ja. Een Italiaanse. Ik heb er toevallig deze week een video over gemaakt. De Malaguti Phantom. Dus wat dat betreft, maar toen wist ik nog niet dat ik iets met Italiaanse auto’s zou gaan doen. Maar ik vond auto’s altijd heel leuk en toen dacht ik: ja, waarom eigenlijk niet, waarom zou ik niet iets met auto’s gaan doen. En toen ben ik naar de open dag van het Iva gegaan met mijn ouders en dat was echt, daar word je helemaal ingepakt. Als je op het Iva op de open dag komt, dan ga je er met boter en suiker in. Dat is gewoon één groot succesverhaal.

 

Cor

Dat doen ze dus heel goed.

 

Sam

Ja, en het is ook gewoon goed voor elkaar daar. Op het Iva hebben ze het echt voor elkaar. Daar kunnen zoveel scholen wat van leren, hoe het daar gepland is, hoe strak het in elkaar zit. Ik heb daar twee jaar gezeten, ik heb nooit één uur lesuitval gehad. Dat is gewoon: geregeld.

 

Cor

Wat voor een leerling was je?

 

Sam

Half rebels, denk ik. Ik was niet de grootste klojo in de klas en ook niet de netste. Ik denk daar tussenin.

 

Cor

Had je toen al wel eens dat je dacht: ik word later ondernemer, of was dat - toen nog niet?

 

Sam

Nee. Zelfs toen ik van het Iva afkwam nog niet.

 

Cor

Hoe oud was je toen je van het Iva afkwam?

 

Sam

Negentien.

 

Cor

Dus toen ben je ergens in loondienst gegaan?

 

 

Sam

Ja. Ik ging solliciteren - kijk, ik ging naar het Iva, dus ik moest ook een plek hebben om in die autowereld te komen.

 

Cor

Was dat nog BBL in die tijd, of dat niet?

 

Sam

Nee, je ging vijf dagen in de week naar school en op zaterdag moest je een stageplek regelen. En ik werkte altijd bij een bollenboer, dus ik was de schuurknecht die op de heftruck de bakken tilde, dus ik had nog nooit bij een autobedrijf gewerkt. Ik was denk ik twee of drie keer in mijn leven bij een autobedrijf geweest. Dus ik moest een plek hebben daar om daar binnen te komen en een vriend van mij, een hele goede vriend van mij, Joost, die werkte bij een Fiat en Alfa dealer. En toen dacht ik: oké, dan ga ik bij die dealer solliciteren. Dus toen heb ik, volgens mij heb ik eerst folders van hem gevraagd, omdat ik dacht: ik moet van alles op de hoogte zijn en van de modellen en noem maar op en toen op een dag ben ik daarheen gereden met mijn moeder, Alkmaar, de eigenaar was Jan Jong en toen heb ik aan Jan Jong gevraagd of die plek voor mij had om die autobranche binnen te komen, of ik daar op zaterdag mee kon lopen in de verkoop. Dat had hij niet, maar Jan die zei: ik heb nog een winkel in Schagen en daar zit nog één man, één verkoper, die krijgt een beetje drukte, de nieuwe Punto komt eraan, dus hier is het nummer, bel hem maar op en zeg maar dat je het nummer van mij hebt. Dus toen ben ik met mijn moeder naar huis gereden, ik was toen nog zeventien. Dat was dus dat ik naar het Iva toeging, ik had nog geen rijbewijs. En toen heb ik gebeld naar Schagen, dat is wel grappig, want dit is een verhaal wat ik ook in mijn lezingen vertel, sommigen zullen dit misschien wel gehoord hebben. Maar ik kwam thuis, ik had dat telefoonnummer in mijn hand en ik belde op, ging over en het was: Autobedrijf Deutekom, met De Wit, goedemiddag? En ik zeg: dag, met Sam van Dalen, ik heb uw nummer gekregen van Jan Jong en ik zoek een plek om op zaterdag in een autobedrijf te werken. En het eerste wat hij zei, Theo, dat was, omdat ik vertelde dat ik dus naar het Iva ging. Hij zegt: nee, jongens van het Iva die neem ik niet aan, dus ik heb geen plek voor je. Dus ik dacht: wat is dit nou? Ik denk: ik ga daar aan de gang. Dus ik zeg: hoe kan dat, u kent mij niet eens! Ik zeg: laat me dan mezelf in ieder geval voorstellen. En toen zei hij: oké, dat is goed, zaterdagochtend, negen uur, jasje, dasje. Dus toen dacht ik: kijk, ik kan daar in ieder geval mezelf presenteren. Toen ben ik op vrijdagavond, met een jongen die ik kende van het Iva, ben ik bij hem achterop de motor ben ik naar Schagen gereden, om in ieder geval te zien waar het was, waar die zaak zat. Want ik wilde niet te laat komen natuurlijk op zaterdagochtend, ik moest daar op zaterdagochtend met de trein naartoe. Met de trein en met de fiets. Dus, en toen stond ik voor die zaak en dat was dus een Fiat dealer, dat was toen nog geen Alfa, dat was Fiat en Lancia, maar er stonden ook twee Ferrari’s in de winkel. Er stond een 308 en een 348. En toen stond ik voor de showroom en zag ik die twee Ferrari’s staan en toen dacht ik: nou, als ik hier kan werken, dan ben ik echt helemaal de koning. Dit moet gewoon lukken, weet je wel. Dus toen ben ik zaterdagochtend daar naartoe gegaan, het eerste stukje met de fiets, toen met de trein van Opdam naar Schagen, laatste stukje met de fiets, dus toen kwam ik om negen uur binnen, vijf voor negen en Theo zat daar achter zijn bureau en ik liep naar binnen, naar hem toe, ik gaf hem een hand en hij was heel - hij deed heel afstandelijk. Hij zei: loop jij maar met mij mee. Dus ik liep achter hem aan, naar de koffiehoek en hij zegt: doe dat kastje eens open? Dus ik deed het kastje open. Hij zegt: pak er eens een kopje uit? Ik pak een kopje. Hij zegt: die doe je onder die machine en dan druk je op de middelste knop. Dus dat deed ik en er kwam koffie uit en toen zei hij: zo, je kan in ieder geval koffie zetten. Dus toen heb ik die koffie voor hem neergezet en toen gingen we zitten en we waren nog geen twee minuten in gesprek en toen kwamen er mensen binnen en dat waren een jongen en een meisje, met een kinderwagen en hij zei: ga ze maar helpen. Ik dacht: dan moet ik mezelf nu niet laten kennen ook, dus ik ging daar naartoe en ik zeg: dag, Sam van Dalen, kan ik wat voor u doen? En toen zeiden ze: ja, we zijn op zoek naar een kleine auto. Dus ik om me heen kijken wat er stond, weet je wel, dus toen heb ik die mensen geholpen, ik heb ze niet iets verkocht, maar Theo die stond op een afstand mee te kijken en kennelijk beviel het hem, want ik mocht de rest van de dag blijven en aan het eind van de dag gooide hij mijn fiets achterin de Fiat Ulysse, toen bracht hij me naar het station en toen zei hij: tot volgende week!

 

Cor

Gaaf!

 

Sam

Ja, dus zo ben ik bij een Fiat dealer begonnen en bij datzelfde bedrijf ben ik gebleven en heb ik na het Iva vijf jaar lang gewerkt. Dus ik ben echt meteen, zo ben ik in de Fiats en Alfa’s terecht gekomen. Daar heb ik een hele mooie tijd gehad.

 

Cor

En is daar, denk je ook een beetje van, op het moment dat iemand één keer daarmee begiftigd is, of begeisterd is, ja, dat het dan -

 

Sam

Dat gaat niet meer weg. Ik zou nooit iets anders gaan verkopen. Tenminste, al zou je mij nu zeggen: je kan doorgaan met je bedrijf, maar dan moet je BMW gaan verkopen, of Audi, dan stop ik. Dit is gewoon nu wat ik doe, dit doe ik al lang, dit vind ik leuk en ik vind echt dat wij gewoon een fantastisch mooi product hebben en dit is wat ik doe. En anders ga ik gewoon, want ik zou ook andere dingen kunnen, dus dan ga ik iets met poffertjes doen, of met pannenkoeken. Of met reclame, maar ik zou nooit meer mijn autobedrijf - ik zou nooit overstappen naar een ander merk.

 

Cor

Ondernemers van Nederland, als je nog een Italiaanse auto wilt, dan moet je echt in de snoepwinkel van Sam van Dalen komen kijken, want ik heb hier net beneden rondgelopen, ja, heerlijk, heerlijk. Alhoewel ik geen - ik ben een BMW-man, maar goed. Wanneer was toen het moment dat je zei, je zei: vijf jaar daar gewerkt, wanneer was het moment dat je zei: en nu ga ik dat voor mezelf doen?

 

Sam

Dat kwam omdat ik op een gegeven moment, het bedrijf werd overgenomen door de Stern Groep en wij gingen dus in één keer van twee vestigingen, gingen we naar tien of dertien vestigingen.

 

Cor

Stern is ook veel Mercedes, toch, of niet?

 

Sam

Stern is ooit begonnen met Mercedes, ja. Maar Stern Twee was toen Fiat, Alfa Romeo, Lancia en volgens mij ook Opel en wij hadden toen dertien Fiat-vestigingen volgens mij, of dertien vestigingen inclusief Opel en één winkel die ze overnamen, dat was Fiat Reyne in Zaandam en dat waren twee panden, twee oude panden, aan de ene kant van de weg stond de showroom en aan de andere kant de werkplaats, en boven die werkplaats zat een appartement, daar woonde vroeger mevrouw Reyne, dat hele spul ging eruit, dat kwam leeg en ik was toen nog best wel jong, ik was denk ik eenentwintig of tweeëntwintig, dus ik verdiende niet zo veel, ik had niet echt een dik salaris daar en ik had wel door dat van heel Stern Twee, van al die winkels die daarbinnen vielen was ik gewoon, ik deed op een gegeven moment Schagen in mijn eentje, ik was daar toch een soort van bedrijfsleider en mijn winkel draaide goed, maar ik had een heel laag salaris en ik had op een gegeven moment wel door wat die andere mannen, van die andere vestigingen verdiende. Van Alkmaar en Amsterdam en Zaandam en ik dacht: wat ik krijg, dat is eigenlijk gewoon bijna fooi denk ik. Dus ik wilde op een gegeven moment wel wat meer verdienen, maar overall in de groep draaide ze geen fantastisch resultaat. Dus zeiden ze van: ja, er is een soort van salarisstop. Je kan niet meer verdienen, we willen het je wel geven, maar dat kan niet. Daar was ik het niet helemaal mee eens, dat liet ik ook merken en toen een paar weken later, toen kwam de financieel directeur naar mij toe en dat was heel leuk, hij zegt: we kunnen je niet meer salaris geven, maar ik heb wel wat anders leuks voor je. We hebben een vestiging overgenomen in Zaandam en daar zit een appartement boven, rij er maar naartoe en kijk maar of het wat voor je is en als je het leuk vindt, dan mag je daar gewoon wonen, voor niks. Ik denk: dat is natuurlijk top. Dus ik ben er met een vriend van mij naartoe gereden, beneden in de werkplaats de sleutel opgehaald en naar boven gegaan, dat was gewoon een oude bende, maar het was wel heel leuk. Het was gelijkvloers, boven de werkplaats, het was groot en het zat tegen de stad aan, je kon daar over het spoor heen met een loopbrug en dan stond je middenin de stad. Dus ik was meteen, ik dacht: dit is super. Dus samen met die vriend waarmee ik erheen ging, Joris, meteen gezegd: oké, hier gaan we wonen. We zijn meteen ’s middags naar de bouwmarkt gegaan, verf gehaald en we hebben het hele hok geschilderd. En ’s avonds kwam een andere goede vriend van ons langs, Steven, die hier nu naast mij zit, die heeft een groot bedrijfswagenbedrijf en die werkte in die tijd ook al in de auto’s en die kwam ook bij ons wonen, dus we zijn er met zijn drieën gaan wonen. En wat gebeurde er op een gegeven moment? Fiat zat daar beneden, dat was van Stern, maar die gingen daar naar anderhalf jaar, of twee jaar gingen die daar uit en toen kwam dat pand daaronder leeg te staan. Dus wij woonden toen boven een leegstaand garagebedrijf en ik werkte bij Stern in de auto’s en Steven werkte bij Alewijn Ott in de auto’s, een hele grote occasion handelaar in Alkmaar en eigenlijk kwam toen het idee: kunnen we het gewoon niet beter zelf gaan doen? En ik wilde iets met verkopen doen, dus ik dacht dan huur ik die showroom en Steven die wilde een werkplaatsbedrijf opzetten, dus toen dacht hij: dan huur ik die werkplaats. En toen zijn wij met zijn tweeën naar de gemeente Zaandam gegaan, daar was het pand van, om te vragen of we die panden konden huren. We dachten: dan beginnen we gewoon zelf. Dus eigenlijk in Zaandam, boven die leegstaande winkel is toen wel het idee gekomen van: ik kan het ook zelf gaan proberen.

 

Cor

En hoe lang ben je daar gebleven?

 

Sam

Het is niet doorgegaan.

 

Cor

Het is niet doorgegaan?

 

Sam

Nee. De ochtend dat wij naar Zaandam, dat wij een gesprek hadden met die wethouder hebben wij nog een SMS-je naar elkaar gestuurd, Steven en ik van: vandaag gaat het beginnen, weet je wel? Ons grote avontuur, dit wordt het begin van een succes en die middag zaten we gewoon echt compleet gedesillusioneerd aan een biertje op het terras, want die man die nam ons helemaal niet serieus. Wij wilden die panden huren en ik weet zeker dat het ook was gelukt, maar hij nam ons denk ik niet voor vol aan. Daar zaten twee jonge jongens en dat was toch wel een serieus gebouw en hij zei: nee, wat jullie willen dat zag die man niet zitten. Volgens mij heette die meneer Sterk. Meneer Sterk geloofde niet in ons.

 

Cor

Hij dacht: sterk verhaal.

 

Sam

Maar het zaadje was wel geplant. En Steven en ik zijn op dat moment allebei op zoek gegaan naar een locatie, we hebben heel veel panden gezien, ook vaak ’s avonds op pad geweest.

 

Cor

Toen was één ding: je gaat voor jezelf beginnen.

 

Sam

Ja, dat zit er dan in.

 

Cor

Dat was toen.

 

Sam

Want eigenlijk heb je daar dan wel aan geroken en je denkt: ja, waarom eigenlijk niet? En toen ben ik uiteindelijk begonnen in Wieringerwerf en Steven in Alkmaar. En we zijn dus tegelijk voor onszelf begonnen, allebei november 2005 en inmiddels, de grap is, inmiddels via omzwervingen, want ik ben eerst nog met mijn pand naar Heerhugowaard gegaan en ben toen nieuw gaan bouwen in Opmeer en Steven die is twee jaar daarna ook opnieuw gaan bouwen, hier naast mij, dus we zitten nu, dit is één bedrijf.

 

Cor

Ja, dat is Koopman?

 

Sam

Koopman Bedrijfswagens en inmiddels is dat giga. Dat wordt echt één van de grootste, ik denk één van de grotere in zijn markt en we zitten hier heel mooi naast elkaar, dat is wel heel leuk.

 

Cor

Wat had je toen je begon, had je toen een aparte filosofie van als ik het ga doen, dan ga ik het zo doen?

 

Sam

Nee, nee. Ik had in mijn hoofd, ik wilde graag een showroom, dus daar heb ik steeds naar gezocht en ik kon geen geschikt pand vinden en toen ik op een avond bij iemand kwam in Wieringerwerf die een showroom te huur had, toen ging ik daar kijken, toen viel die showroom tegen, dat was een donker hok, ik dacht: daar ga ik niet zitten. Maar ik had met die man een heel leuk gesprek en die had een garagebedrijf tegenover de showroom en daar zat echt wel schwung in. Je merkte gewoon: daar gebeurde wat, dus toen vroeg ik aan hem van: kan ik ik niet bij een kantoor huren in je werkplaats en dan jouw buitenterrein, dan koop ik auto’s in, die zet ik buiten en als ik ze dan verkoop kun jij ze klaar maken. En zo ben ik begonnen. Zijn bedrijf heette Garage Arjen Zuidema en ik dacht: ik ga niet mijn eigen naam erop zetten, want dan snappen mensen dat niet, dus mijn eerste bedrijf heette Zuidema Auto’s. Dus je had Garage Arjen Zuidema dat was van hem en Zuidema Auto’s was van mij en dat heb ik anderhalf jaar gedaan en dat ging echt heel goed. Ik ben daar met een redelijk, niet met een heel groot startkapitaal, maar toch, ik heb geld toen van iemand kunnen lenen, daar heb ik mijn eerste voorraad van gekocht en in het eerste jaar verkocht ik tweehonderdvierentachtig auto’s.

 

Cor

Ik heb geen idee, ik heb geen referentiekader, maar dat is veel?

 

Sam

Voor mij was dat heel goed, ja. Maar dat was ook gewoon dag en nacht werken. Als er op zondag iemand voor een auto wilde kijken, dan ging ik er ook gewoon heen, want elke order die je doet, elke auto die je verkoopt is gewoon een soort van bloed in je aderen. Dat is waar je op bouwt.

 

Cor

En je deed het altijd nog alleen? Dus -

 

Sam

Nee, ik heb meteen iemand aangenomen. Ik had een jongen bij mij werken, bij Stern nog in Schagen, die werkte op zaterdag bij mij, dat was Jelle en op een gegeven moment moest ik die dus ontslaan, er was een soort van reorganisatie aan de gang bij Stern en toen moesten alle zaterdaghulpen moesten er ook uit, maar ik kon heel goed met Jelle en ik wist toen al dat ik voor mezelf ging beginnen, dus toen heb ik op een gegeven moment gezegd tegen Jelle: ik moet je dus nu, jij moet hier weg, ik heb al besloten dat ik voor mezelf begin, dus dat duurt nog maar vijf of zes weken. We hebben hem die laatste zes weken, hij mocht gewoon elke week evengoed komen, en ik heb hem toen deels uit mijn eigen zak betaald en deels hebben we hem denk ik, de hele fooienpot of zo, maar ik zei: ik wil gewoon dat je bij mij komt werken straks.

 

Cor

Wat kon Jelle dan?

 

Sam

Jelle die deed de winkel schoonmaken en de auto’s poetsen en dat deed hij op zaterdag daar, maakte de werkplaats schoon, maar hij had ook een hele leuke babbel, was ook gewoon iemand die echt wat kon, weet je wel, dus ik dacht: ik moet niet voor mezelf beginnen en dan alles alleen moeten doen. Ik heb iemand nodig die mij ook helpt met poetsen, die er is als ik onderweg ben en dat werd Jelle, dus die heb ik toen meteen aangenomen, dat liep samen met zijn school, die had tijd over, dus die kon ik voor drie dagen in de week aannemen en zo ben ik begonnen. Drie dagen in de week had ik iemand in dienst.

 

Cor

Even een tussenvraag, is iedereen die bij jou begint, vind jij dat die de Iva zou moeten hebben?

 

Sam

Veel hebben dat wel gedaan, want ik heb best wat jongens gehad inmiddels door de jaren heen, maar ik heb nu één hele goede en die heeft geen Iva gedaan. Dat is Joep en Joep die komt uit de horeca, ja, die heeft geen Iva nodig. Die zou ook niet dat nu nog gaan doen. Die is hier denk ik op zijn negentiende binnengekomen, die is nu drie- vierentwintig, dus die zou dat nu ook niet meer gaan doen, maar ik heb wel veel mensen hier gehad en die op een gegeven moment naar het Iva toe zijn gegaan en die daar ook een hele mooie tijd hebben gehad, ja.

 

Cor

Ik hoor vooral: hard werken, ondernemers doen dat vaak wel en ik zag in het filmpje die voorbij komt, wat je over jezelf hebt gemaakt over 2010, toen heb je jouw, of dat had je misschien al langer, je zegt: colitis ulcerosa. Een chronische, regelmatig terugkerende ontsteking in de darmen. En je zegt: toen ik op een gegeven moment niet meer dan vijftig meter kon lopen, toen werd het wel heel erg nijpend. Was je er onzeker van als je zo ziek wordt?

 

Sam

Ja, en heel moe vooral. En je sluit je sociaal af, want je kan niet, weet je als je om de vijf of om de tien minuten naar de wc moet, dan ga je niet meer naar een verjaardag toe op een gegeven moment, of wat dan ook. Of als op zondag vrienden bellen en die zeggen: we gaan een stukje varen, het is mooi weer, dan ga je niet mee, want je wil niet -

 

Cor

Je kan nog geen auto ophalen man.

 

Sam

Nee, nou ja, dan moet je wc papier meenemen en als ik er nu aan terugdenk, dat was een vreselijke tijd.

 

Cor

Had je dat al langer onder de leden, of komt dat acuut op, of is dat -

 

Sam

Op een dag begint het, weet je wel. En dan denk je: dat gaat morgen wel weer over en dan wordt het steeds erger en binnen een week spoot bij mij het bloed eruit, dus, sorry voor mijn taalgebruik, maar dat is hoe het is. En dan word je, eerst word je een beetje angstig, want dan denk je: ik heb iets serieus aan de hand, ik heb misschien darmkanker of wat dan ook, dus dan krijg je onderzoeken en dan kom je erachter dat het geen kanker is, maar dat er wat anders aan de hand is.

 

Cor

Maar wel serieus.

 

Sam

Ja en wat ik niet wilde accepteren is dat negentig procent van de mensen die dat heeft, die eindigt uiteindelijk met een stoma. En weet je, 2010, trek er tien jaar af, was ik negenentwintig en ik ben iemand die toch wel ijdel is en mijn hele leven lang heb gesport, ik hou ervan om er wel gewoon goed uit te zien. Ik heb mezelf nooit laten verzakken of wat dan ook en ik zag mijzelf niet voor me over het strand lopend met een stoma op mijn buik. Ik dacht: dat klopt gewoon niet in mijn toekomstbeeld, kan dat gewoon niet, dat kon ik niet rijmen. En ik wist dat als ik me eraan over zou geven, dat ik, want in het ziekenhuis zeggen ze: je moet medicijnen innemen, je krijgt ontstekingsremmers, heb ik in het begin ook gedaan, maar al heel snel werken die niet meer. Dus dan krijg je een zwaardere. En als die niet meer werken krijg je een nog zwaardere en die versnelling die gaat heel snel hoor, want dat zie je wel bij mensen om je heen die het dan ook hebben en uiteindelijk ga je aan de Prednison en als dat niet meer werkt dan zeggen ze: nou meneer Van Dalen, we trekken nu die dikke darm eruit en dan krijg je een zakje op je buik. En ik dacht: dat is mijn voorland dan en dat accepteer ik gewoon niet.

 

En dat is een heel lastig traject geweest, want ik ben daar heel ver in gegaan om een manier te vinden om er vanaf te komen, totdat je ook in je omgeving merkt dat je weerstand krijgt van mensen die zeggen van: wat je aan het doen bent, is niet goed. Ik had hele goede vrienden die gewoon zeiden dat ik veel te eigenwijs was en dat ik gewoon naar de artsen moest luisteren, want die wisten het beter dan ik. Dus dan ga je op een gegeven moment ook aan jezelf twijfelen, dat je denkt van: ben ik dan echt zo’n stomkop dat ik niet wil accepteren dat ik er gewoon aan toe moet geven, weet je wel? Maar dat kon ik niet.

 

Cor

Ik vroeg me af, die Jan Steers, heeft hij jou een stuk blindedarm gegeven, wat is er gebeurd?

 

Sam

Hij heeft mij vooral veel vertrouwen gegeven. Ik ben op een dag, ik ben overal geweest. Ik heb elk soort dieet geprobeerd, ik heb elke soort van genezing geprobeerd.

 

Cor

Kon in die tijd jouw zaak gewoon door, dat je daarnaast gewoon auto’s verkocht?

 

Sam

Het was wel zo, als ik ’s morgens om kwart voor negen op de zaak kwam, redelijk vol energie, omdat ik gewoon ’s avonds al om acht uur naar bed ging, dat ik om half tien ’s morgens al uitgeblust op de balie lag, dus drie kwartier, dan was het bij mij op. Totdat vrienden van mij wel zeiden van: je moet een paar maanden vrij nemen, want het gaat gewoon helemaal niet goed met jou. Maar ik ben blijven zoeken naar dingen en ik ben echt overal geweest, weet je, totdat je bij mensen zat met magneten in je handen en stroomschokken door je lijf en diëten waar je - op een gegeven moment woog ik zestig kilo, ik weeg nu vierenzeventig, ik ben gewoon slank en ik weeg vierenzeventig kilo. Ik kan me niet voorstellen dat hier veertien kilo minder nog aan heeft gezeten, dan ben je gewoon echt, dan is er niet veel van je over. En op een gegeven moment gaan vrienden tegen je zeggen van: jij moet nu dat gaan doen, want je bent echt verkeerd bezig. Maar ik dacht: ik ga vinden wat er aan de hand is, ik ga het vinden, het zit hem in een soort vitamine, of het zit hem in iets waar ik niet tegen kan, of ik moet een drankje op het spoor komen waardoor het beter wordt, wat dan ook, maar ik dacht: als ik maar lang genoeg volhoud, dan ga ik dat vinden. Totdat ik op een gegeven moment en een vriend van mij die had al vaker tegen mij gezegd: je moet naar Jan Steers. Maar ik was al bij zoveel mensen geweest, dat ik dacht: ik ga niet meer naar mensen toe, want iedereen zegt van: je moet dit of dat, maar dat werkte nooit. Dus ik zei: ik hoef niet naar Jan Steers en ik bij al bij heel veel mensen geweest, dat is de oplossing niet. Ik dacht: ik moet er zelf achter komen. Totdat ik dus op een avond inderdaad, ik zou een film gaan kijken bij een vriend van mij, die woonde nog geen driehonderd meter verderop en ik liep er naartoe en, je moet je voorstellen, als je er dus zo in zit en mensen die colitis of Crohn hebben die zullen dit herkennen als ze dit horen, je hele leven neemt het in zijn greep. Dus je gaat op een gegeven moment als je de deur uitgaat, ben je nog maar met één ding bezig en dat is: je moet eerst naar de wc, naar de wc, naar de wc, je voorbereiden, dat je die deur uit kan, dus je zit eerst een uur op die wc voordat je de deur uitgaat en dat had ik gedaan en je loopt op een gegeven moment gewoon verkrampt en ik liep naar die vriend toe en ik was nog niet eens bij de spoorlijn en ja, ik scheet gewoon mijn hele broek vol. En toen dacht ik: beroerder dan dit kan ik niet meer worden. Als ik niet eens honderd meter de straat op kan en gek genoeg moest ik er toen die avond eigenlijk om lachen. Ik liep naar huis, weet je wel, met de troep in mijn broek en dat ik dacht van: dieper dan dit kan ik niet zinken.

 

Cor

Het kan nu alleen maar bergopwaarts gaan.

 

Sam

Het kan alleen maar beter worden. Maar niet beroerder. En ik ben thuis onder de douche gestapt, troep in de was gegooid en toen heb ik die vriend van mij gebeld en gezegd: geef mij het nummer van Jan Steers, want ik weet niet meer wat ik moet doen. En daar staat zijn bordje trouwens, op mijn bureau. En ik belde hem op zijn verjaardag, er nam een vrouw op en die zei: ja, meneer Steers die is jarig, die kan nu niet aan de telefoon komen, maar wat wil je? Ik zeg: ik wil hem heel graag spreken, ik heb van een vriend van me gehoord dat hij mijn kan helpen. Zij zegt: kom dan morgen maar langs.

Dus toen ben ik daar de volgende dag naartoe gegaan en ik kwam daar binnen, hij woonde in een caravan, dat was een heel bijzondere man hoor. Hij rookte denk ik drie of vier pakjes Camel op een dag, het stond er helemaal zwart van de rook en hij zat -

 

Cor

Hij woonde hier ook in -

 

Sam

Hensbroek, drieëntachtig, vierentachtig was hij, zat hij in de hoek van die caravan, zat hij in een stoel, onderuit gezakt, hij was broodmager, grote grijze lokken achterover, zat hij die sigaret te roken, heel lang, hoekig gezicht - Come in! Hij had heel lang in Amerika gewoond, dus ik ging naar binnen en hij zegt: wat is er aan de hand? Dus ik vertellen en hij zegt: vroeger gingen mensen hier dood aan, maar nu niet meer! Dus hij zei: pak een pen. En moest ik een pen pakken en een stuk papier en toen zei hij: schrijf op! En toen ging hij gewoon opschrijven wat ik gewoon twee weken lang moest doen, moest eten, niet moest doen, moest drinken, klaar en toen zei ik: en dan? Hij zegt: en dan kom je bij me terug en dan zeg je: meneer Steers, bedankt ik kan weer verder met mijn leven, hier heb je vijftig piek en de groeten. En ik zei: dat kan niet. En toen zei hij: wed er maar niet om, geheid dat je verliest! En ik ben toen naar huis gegaan en ik ben gewoon precies gaan doen wat hij zei en eigenlijk ging het na een paar dagen al beter, maar wat mij vooral enorm heeft geholpen, was toen ik merkte dat het beter ging, dat ik er ook gewoon vertrouwen in kreeg dat het dus mijn hele lichaam ontspande ook. Je bent op een gegeven moment zo verkrampt dat ook gewoon niks meer functioneert en ik denk dat één van de belangrijkste dingen wat hij mij terug heeft gegeven was: gewoon echt vertrouwen. Dus ik ben echt herstellend daarheen gegaan, na twee weken terug gegaan en toen kwam ik binnen, het hele hok zat vol met mensen en toen zag hij me en zei hij: hé, het gaat goed? Had ik een fles whiskey voor hem mee, en dat is toen een hele goede vriend van me geworden. Ik kwam er heel vaak en op een gegeven moment kreeg ik wel een terugval, maar toen heeft hij me gewoon weer geholpen en hij heeft me ook gewoon dingen in doen zien - ik maakte me heel erg druk om bepaalde dingen. Ik denk dat mensen die daar last van hebben, ook gewoon binnenvetters zijn en dingen slecht verteren - ik kan heel erg piekeren, mijn gedachten staan ook nooit stil, dus, ik denk dat dat wel een synchroon kenmerk is van mensen die daar last van hebben.

 

Cor

Als je dan zo naar jezelf zou moeten kijken, want, als je nu jouw filmpjes kijkt dan denk je: die is extravert, maar je bent veel meer introvert dan extravert?

 

Sam

Ik denk het wel, ja. Want wat je op een video ziet dat is - kijk, ik bedenk een verhaal en dat maak ik en dan zet ik het erop, als het klaar is, als ik denk: zo breng ik mijn boodschap, maar dat wil niet zeggen dat je in het echt precies zo bent natuurlijk.

 

Cor

Komen we zo meteen nog even op terug. Ik zag toen - Santiago dat zijn de mooiste duizend kilometers van je leven, gefietst? Gelopen?

 

Sam

Gelopen. Ik ben in de tijd voordat ik Jan Steers leerde kennen, toen mijn vader overleed in januari 2011, toen zat ik een soort van op mijn dieptepunt, toen, ik weet nog dat ik met oud en nieuw, zat mijn vader in het hospice en hebben we oud en nieuw daar gevierd, ik en mijn zusjes bij hem en hij zat daar met twee andere vrouwen, die dus alle drie terminaal waren, ik word nog treurig als ik eraan denk en toen hebben we daar oud en nieuw gevierd, hebben we gegeten, en dan zit je gewoon met drie mensen, waarvan één je vader is, waarvan je weet van: binnen een paar weken zijn zij er gewoon niet meer. Dat is heel raar. Hebben we om twaalf uur nog naar buiten staan kijken naar het vuurwerk en toen ben ik denk ik om één uur naar huis gereden en toen zou ik naar huis gaan, maar uiteindelijk dacht ik van: ik ga nog even bij vrienden kijken die een feestje hadden, oud en nieuw en daar ben ik toen heen gegaan en toen zag ik iedereen feesten en doen en daar voelde ik me zo niet op mijn plek, dat ik dacht, ik ben nu helemaal - ik hoor gewoon hier niet meer bij. Ik zit in zo’n andere wereld. En toen heb ik daar een beetje tijdelijk een soort van een hekel aan gekregen, aan gewoon alle leuke dingen.

Aan feesten en ik dacht: ik moet gewoon wat meer tijd met mijzelf doorbrengen, dus en toen ben ik met een vriend van mij, diezelfde vriend die mij naar Jan Steers verwees ben ik gaan lopen. Eerst gewoon over het strand, pakten we de trein naar Den Helder en liepen we terug naar Schagen, dan ben je ongeveer een halve dag aan het lopen. En dat deed mij zo goed, dan kon ik gewoon een rol wc papier meenemen, kon ik gewoon in de duinen gaan zitten wanneer ik wilde. En dat lopen dat beviel me zo goed, dat we op een gegeven moment zeiden: zullen we het Pieterpad gaan lopen, dat is vierhonderd tweeënzeventig kilometer, we begonnen in Groningen, Pieterburen.

 

Cor

Saai stuk is dat, het eerste stuk.

 

Sam

Ik vond het fantastisch. Ik ben echt van het Pieterpad gaan houden. Ik vond dat zo fijn, dat ik op een gegeven moment echt daar tijd voor ging maken dat ik, zaterdagavond uit het werk, pakte ik de trein, dan ging ik naar waar ik gebleven was en nam ik een bed and breakfast en zondag ging ik lopen, maandag lopen en maandagavond weer naar huis. Dan deed ik vaak twee dagen, op een gegeven moment probeerde ik dat uit te breiden naar drie dagen, gewoon drie dagen in mijn eentje alleen maar lopen. Tijdens dat ik dat Pieterpad heb gelopen, daar heb ik wel bijna een jaar over gedaan omdat je maar één keer in de week een paar dagen ging, dus dat liep je niet in één keer en eigenlijk gedurende dat traject heb ik ook, is in diezelfde periode geweest als dat ik Jan Steers heb leren kennen, dus ben ik ook beter geworden. Dus het begin van het Pieterpad liep ik gewoon strontziek, moest ik gewoon om de kilometer stoppen, maar aan het eind, toen ik in Maastricht aankwam, was ik kerngezond. Dus voor mij is dat Pieterpad een hele, is daar als een bijzondere reis tussendoor gelopen en toen ik aan het einde van het Pieterpad kwam, daar staat een steen, ik moet bijna janken als ik het zeg. Zucht…. Daar staat een steen en op die steen staat: tussen wens en vervulling ligt een grote afstand. En toen ik dat las, ja, toen -

 

Cor

Janken.

 

Sam

Ja, dus ik zat daar en was ik aan de ene kant heel blij, dat ik daar zat, zo fit en dat ik dat had kunnen doen en aan de andere kant was er zoveel veranderd, mijn pa was er niet meer, Jan Steers was in die tijd ook overleden, die heb ik eigenlijk maar een jaar gekend en ik zat daar en ik was gewoon helemaal gezond en dat pad was af. Ik dacht: wat! Ik kon het niet rijmen dat die plek waar ik elke keer naartoe ging, dat dat gewoon daar stopte en ik heb daar toen een half uur denk ik gezeten en toen in één keer keek ik - toen viel me iets heel stoms op. Want dat pad is natuurlijk niet af. Dat loopt gewoon door. Het Pieterpad stopt daar, daar staat een zuil dat je aan het einde bent, dus daar kun je heel treurig om zijn en op een gegeven moment kijk ik naar links en denk je: maar wacht even, dat stopt helemaal niet. Daar staat gewoon een bordje: Nice, 2200 kilometer. Ik denk: ik kan natuurlijk veel verder gaan. En toen ben ik naar huis gegaan en toen heb ik daarover nagedacht en toen dacht ik: weet je wat, ik zou wel naar Santiago willen lopen. Maar wat gebeurde er, dat was 2012 en ik had toen al plannen gemaakt om een nieuw bedrijfspand te bouwen, want toen ik me beter ging voelen dacht ik ook: ik ga gewoon alles doen wat ik nog wil doen. En ik heb toen mijn nieuwe pand gebouwd in 2012 waar we dus nu in zitten en toen dat bijna klaar was, toen dacht ik: oké, er is altijd een reden om het niet te doen, weet je wat, als je dus naar Santiago wil, dan moet je daar gewoon een maand voor uittrekken om duizend kilometer te lopen.

 

Cor

En waar ben je dan begonnen met lopen?

 

Sam

In Frankrijk. Saint-Jean-Pied-de-Port. Het is daar vandaan niet duizend kilometer, het is net geen negenhonderd kilometer. En toen dacht ik: weet je wat? Als mijn pand klaar is en we hebben een opening gehad, dan redden ze het hier wel even, dan ga ik dat doen, een soort cadeau voor mezelf. Dus ik ben, we hebben hier volgens mij op zondagmiddag mijn opening gehad en die week daarna ben ik weggegaan. En toen heb ik vijf of zes weken vrij genomen, ben ik met de trein naar Frankrijk gegaan en daar vanuit de Pyreneeën ben ik naar Santiago gelopen. Dus die negenhonderd kilometer.

 

[Tussenstukje]

 

Cor

Is het, wat ik wel mooi vind en ook, eigenlijk als ondernemer sta je vaak voor dingen alleen. En je hebt eigenlijk ook dan privé nog eens een keer helemaal alleen door alle strubbelingen heen gemoeten. Een vriend misschien, waar je dan terecht kon, hoe ga je met die eenzaamheid om?

 

Sam

Ik heb me nooit eenzaam gevoeld, want als je gewoon ergens bent op een plek waarvan je denkt: ik hoor hier nu even niet tussen, dan kun je ook nog wel bij jezelf terecht. Dus als je vervolgens, ik had, als ik het Pieterpad liep, had ik altijd mijn hond mee, een beagle Bentley, je kon mij niet blijer maken dan daar gewoon rond te lopen. Ik weet nog dat op een dag, toen was het Koninginnedag en dan loop je ’s morgens een hele ochtend door de bossen en uiteindelijk loop je uit zo’n bos een dorp in en in één keer hoor je de fanfare en dan hoor je mensen en er is een markt en er staat een poffertjeskraam en daar ga je dan tussendoor en je neemt een bord met poffertjes en daarna dan loop je daar weer uit en wordt het weer stiller en dan loop je weer in dat bos met je hond en daar - ik heb mij nooit eenzaam gevoeld.

 

Cor

Ik heb het Pieterpad het afgelopen jaar ook gelopen, maar goed, door corona waren alle kroegen ook dicht, wij gingen wel de dorpjes in, maar er was daar ook nooit iets te doen, zeg maar en ik liep niet met mijn hond, maar met mijn vriendin, dat was ook wel gezellig. Maar wat jij vertelt en hoe jij in Maastricht aankomt, dat herken ik heel erg.

 

Sam

Ben je in Maastricht aangekomen, ben je in Maastricht geweest? Dus je kent die paal waar ik het over had.

 

Cor

Ja, heel bijzonder. Dat was heel bijzonder. Jeetje, man. Vijf, zes weken Santiago, die gaan wij denk ik volgend jaar lopen, denken we aan. Kom je terug, zaak, auto’s verkopen als een malle?

 

Sam

Ik kwam terug en Sven die bij mij werkte, die werkt al zes jaar bij me, die heeft toen zes weken in zijn eentje gedraaid en die -

 

Cor

Heeft die wel eens gebeld, hebben jullie wel eens contact gehad, of heb je echt vijf weken -

 

Sam

Nee, geen contact gehad.

 

Cor

Nee? Wauw.

 

Sam

Ik heb het heel mooi kunnen doen, Steven die hiernaast zit, dat is één van mijn beste vrienden, van de bedrijfsauto’s en die zei toen ik naar Spanje ging, toen zei hij: ik wil wel wat voor je doen, dat ze jou niet hoeven te bellen, laat ze het hier gewoon zelf regelen en als ze echt problemen hebben waarvan ze denken daar durven ze niet over te beslissen dan mogen ze naar mij toelopen en dan neem ik een beslissing voor ze. En toen zei hij: dat is op één voorwaarde, ik wil daarna geen gezeik hebben, dat als jij terugkomt dat ik verkeerde beslissingen heb genomen.

 

Cor

Terecht.

Sam

En dat vond ik heel mooi, dus ik heb mijn jongens hier op het werk niet gesproken.

 

Cor

En ze zijn waarschijnlijk ook niet bij hem geweest?

 

Sam

Ja, ik denk het wel. En ik heb hem wel één keer gesproken, ik heb één keer, denk ik, na drie weken heb ik hem gebeld, niet om te vragen hoe het hier ging, maar gewoon om te zeggen: het gaat hier goed.

 

Cor

Mooi, ja.

 

Sam

Dat was wel bijzonder, ja.

 

Cor

Toen kwam je terug, toen ben je aan de vrouw geraakt en de kinderen?

 

Sam

Ja, heel snel.

 

Cor

Toen dacht je: en nu ben ik eraan toe! Ik ben naar Santiago geweest. En nu is het klaar.

 

Sam

Met Sanne durfde ik dat gewoon allemaal wel aan. Sanne en ik waren binnen een paar maanden, was eigenlijk ons eerste kindje onderweg, toen heeft Sanne een miskraam gekregen en daarna heeft het denk ik wel vier of vijf maanden geduurd, maar toen kwam Do onderweg.

 

Cor

Ja, mooi, mooi. En toch ook wel mooi, in jouw filmpje zeg je: en dan ben ik autoverkoper en uiteindelijk komt Harmen Commandeur, die leerde je filmen en editen en toen uiteindelijk toen kreeg je de functie in jouw eigen bedrijf: reclameman.

 

Sam

Reclameman, ja.

 

Cor

De mooiste baan, ja. Als je het hebt over beleving: mensen, kijk maar eens de filmpjes van Sam van Dalen op YouTube en zijn eigen website www.samvandalen.nl , super. Was dat eerste filmpje op Dumpert, die eerste waarbij je echt viraal ging?

Sam

Ja.

 

Cor

Dat was die boef kom uit de kast.

 

Sam

Klopt, dat was onze eerste viral, ja.

 

Cor

En toen dacht je, ik bedoel, die hele wereld zag toen van: ja, dit is, hier wordt gewoon schik gemaakt, zeg maar.

 

Sam

Ja, het was helemaal geen leuk onderwerp.

 

Cor

Iemand steelt elfenhalf duizend uit jouw kast.

 

Sam

Nee, niet uit de kast, die verwarring, dat heb ik denk ik in de video niet goed gezegd, hij heeft het geld uit mijn kantoor gestolen, alleen de tweede keer dat het me overkwam, toen brak hij het slot van die kast open en dat hadden wij op beeld staan. Dus toen hebben we aan het eind van de video gezegd: als iemand deze man tegenkomt, wil je hem dan vertellen dat die kast leeg is. En toen kwamen er heel veel reacties van: wie legt er nu elfenhalf duizend euro in een kast. Die lag helemaal niet in die kast, dat was de tweede keer dat hij langskwam. Maar goed, soms als je dat aan het maken bent, dan sta je wel eens niet stil bij dat iemand het verkeerd opvat.

 

Cor

En toen had je ook zoiets van: vanaf nu ga ik dat, wat in jou zit, zal ik maar zeggen, dat creatieve, want dat zie je wel, dat knalt eraf.

 

Sam

Dat was ik toen al aan het doen. Bij mij is het filmen begonnen, ook weer uit een stukje, ik heb al een keer eerder een video gemaakt hoor, ik denk drie jaar daarvoor ook al eens, maar dat moest ik dan laten doen. Dat was best wel duur, en op een gegeven moment had ik weer een idee voor een video en dat heb ik toen besproken met de mannen die de eerste film hebben gemaakt dat we naar Italië gingen en ik besprak dat idee met ze, want Jochem, de eigenaar van dat bedrijf, een klant van mij en ik noemde dat idee op wat ik had en daar zijn we toen niet uitgekomen, zij vonden het niet een heel goed idee en op een gegeven moment kwam zij bij mij met een idee en toen, dat vond ik weer geen goed idee en op dat moment zat ik ook niet heel lekker meer - op een gegeven moment ben je dan, hier stond alles op de rit, die nieuwbouw lag alweer drie jaar achter me en dan slaat bij mij wel een soort verveling toe en dat was toen onze eerste dochter geboren was, heb ik ook een tijd gehad dat ik mijn werk gewoon niet zo leuk vond. In die tijd kwam die gasten met het idee van: laten we een film opnemen in Italië en toen zei ik van: daar heb ik eigenlijk geen zin in, want ik sta er op dit moment niet helemaal achter en toen kwam ik thuis, toen was onze dochter net zes weken oud, toen vertelde ik dat aan Sanne en toen zei Sanne van: ga dat gewoon doen, dat is goed voor je, als je even weggaat. Toen ben ik met die mannen naar Italië gegaan, eigenlijk zonder, we hadden geen plan, zij gingen dan op vakantie, dus ik kon mooi aanhaken en konden we daar wel zien wat we gingen doen en daar is toen een video uit ontstaan, maar ik vond dat zo leuk om te doen dat ik dacht van, ik was vooral heel nieuwsgierig naar, toen we die beelden allemaal hadden gemaakt, hoe zet je dat nu in elkaar? En toen heb ik de mazzel gehad dat Harmen, een editor, een filmer en editor zei van: kom er maar gewoon bij zitten en dan laat ik het je zien. En dat vond ik zo fascinerend dat ik elke maandag, maandag is altijd mijn vrije dag, ging ik bij hen op kantoor zitten en ging ik naast Harmen zitten op de stoel en dan kon ik meekijken, alleen het bleek dat ik daar feeling voor had en Harmen die had dat ook door, dus Harmen liet mij op een gegeven moment ook naar andere projecten kijken. Dan hadden ze een project voor een verzekeraar en dan zei hij: dit heb ik gemaakt, wat vind je ervan? Dan zat ik te kijken en dan zei ik van: ja, dit en dat en dat vind ik goed, maar wat die man daar zegt, die man die maakte dan een in en na die zin, slikte hij zo met zijn adem naar binnen en op de één of andere manier geloofde ik niet wat die man zei, omdat hij dat deed. En toen zei ik tegen Harmen: haal die ademteug erna er eens af. En dan haalde hij dat eraf en dan liet hij hem nog een keer zien en dan geloofde ik hem wel. En toen dacht ik: die zal blij zijn dat ik dat gezegd heb, want ik denk dat er nog heel veel meer mensen waren die dat niet hadden geloofd en Harmen die zei ook van, die vond dat ik er feeling voor had, die liet mij steeds meer projecten zien en toen merkte ik eigenlijk wat een kracht je hebt als editor, want ik vind dat een editor veel meer kracht heeft dan een cameraman. Kijk, de cameraman kan alles filmen wat hij wil de hele dag, maar uiteindelijk is het de editor die het verhaal bepaalt. Ik vind de kracht van de editor honderd keer groter dan die van de cameraman.

 

Cor

Vind je niet dat een editor te veel dan manipuleert?

 

Sam

Als je bedoelingen goed zijn, kijk, ik raakte daar dusdanig door gefascineerd dat ik dacht van, en ik noem dat de kracht van de edit, dat ik dacht: ik wil dat leren beheersen. Dus ik heb aan Harmen gevraagd van: kan ik zo’n programma krijgen en toen hebben zij voor mij een programma op mijn computer gezet, maar ik had beeld nodig. Want ik had niks om te editen. En mijn vriendin had in die tijd een blog over paardenmeisjes en zei interviewde paardenmeisjes, gewoon en dan typen. En toen zei ik tegen haar van: kan ik niet een keer met je mee? Dan ga ik dat filmen als jij zo’n meisje interviewt en dan ga ik daar, een gesproken interview, een video interview van maken. Toen ben ik met haar meegegaan, hebben we dat gedaan en heb ik mijn eerste video gemaakt, dat was dus voor de blog van mijn vriendin. En dat was super leuk om te doen, daar hebben we toen een serie van gemaakt, volgens mij hebben we er zes of zeven gemaakt en dan kun je zelf - en met mijn eerste film ben ik naar dat bedrijf gegaan: kijk, jongens, dit is mijn eerste video! En de jongens allemaal kijken, licht uit, video laten zien, toen was hij af en toen zei Jochem: ja, Sam, heel leuk, hij is gewoon rond, begin, midden, eind, conclusie, tuurlijk er was wel heel veel wat beter kon, maar nu nog steeds, als ik die video terugkijk vind ik hem nog steeds heel leuk. Ik heb er zes of zeven gemaakt en toen dacht ik: oké, nu kan ik het goed genoeg om het voor mijn eigen bedrijf te kunnen doen. Dus toen heb ik de eerste video voor mijn bedrijf durven te maken en nog één en nog één en dan merk je, je krijgt reacties. Ik had veel reacties, maar ook mensen die zeiden van: het geluid is niet goed of het is slecht te verstaan, dan ga je je daarin verbeteren, op zoek naar: hoe werkt zo’n kastje, hoe werkt geluid en elke keer word je een beetje beter en toen ik er op een gegeven moment een stuk of vijf, zes had gemaakt toen liep ik met een vriend van mij, Geert, we waren op zondag aan het lopen en toen zei Geert die ook heel veel met video doet, die zei: wat wil je daar eigenlijk mee. En toen zei ik: dat weet ik niet, maar wat ik wel kan doen is dat ik met mezelf afspreek dat ik in ieder geval iedere maand één video maak. Want ik dacht: dan heb ik een stok achter de deur, een afspraak met mezelf. Want er gaat veel tijd inzitten, maar ik dacht: één video in de maand, dat gaat me lukken.

 

Cor

Want hoeveel tijd gaat erin zitten?

 

Sam

De één twintig uur, maar ook wel eens vijftig uur. Dus dat is net hoe ingewikkeld het is en hoe ver je zelf gaat.

 

Cor

Het is natuurlijk net als met ondernemen: iedereen wil wel graag een succesvolle ondernemer zijn, maar niet iedereen wil er zoveel tijd in stoppen, dat is natuurlijk met zo’n filmpje ook. Iedereen wil wel zo’n mooi filmpje, of wil zo mooi kunnen zingen zoals jij dat kan, maar wil misschien niet zo veel oefenen om zover te komen.

 

Sam

Ja, maar weet je, mijn voordeel is: ik tel mijn uren niet en mijn grootste voordeel is dat elk uur dat ik aan video besteed is voor mij gewoon genieten. Dus ik denk niet: jeetje, ik moet er tien uur instoppen, ik denk: ja, ik mag er tien uur instoppen. Die uren zijn moeilijk te vinden hoor, want hier op mijn werk kom ik er niet aan toe, want er gebeurt hier altijd wat, er komen mensen binnen, de telefoon gaat, de mail, iemand vraagt wat, dus je komt toch niet in die flow, dus het meeste doe ik ’s avonds thuis en ’s nachts. En het gebeurt wel eens dat ik tot frustratie van mijn vriendin hoor, dat zij om elf uur zegt van: ik ga naar bed, kom je? En dan zeg ik: ja, nog even wat doen en dan zit ik rustig tot vier uur ’s nachts en dan de volgende dag ben ik natuurlijk gewoon bekaf. Dan zegt ze: waarom doe je dat nou? Daar heeft ze ook gelijk in. Je weet dat toch? Je moet er gewoon weer zijn om, om zeven uur moet je er gewoon weer staan weet je wel? Maar dat komt omdat ik het gewoon zo leuk vind om te doen, dat interesseert mij niet of ik er vijftig uur of al moet ik er honderd uur instoppen, ik ga gewoon net zolang door totdat ik denk: nu kan ik hem erop zetten.

 

Cor

En is dan voor jou, ik zie natuurlijk filmpjes die echt auto-gerelateerd zijn, koppel je ook voor jezelf eigenlijk elk filmpje of aan een onderwerp voor jou, waar je op dat moment mee bezig bent?

 

Sam

Ja.

 

Cor

Eigenlijk een soort expressie, van waar jij, die maand, in welke periode je zit zou je kunnen zeggen, in welk gevoel je zit.

 

Sam

Soms heb je ook wel eens een idee dat langer ligt, waar je dan niet direct iets mee kan. Ik heb bijvoorbeeld één video, die wil ik al een jaar maken, maar daar kom ik gewoon nog niet aan toe en ik had nu in het najaar, zag ik het voor me, toen heb ik ook één iemand gevraagd om daar een rol in te spelen, die zei ook ja, en vervolgens is het er niet meer van gekomen dat op te nemen, dus die staat nu weer voor het voorjaar, maar andere dingen komen soms op en die maak je in een paar dagen tijd, dus het ene daar gaat heel veel tijd in zitten, of een langere tijd en het andere komt heel snel.

 

Cor

Even naar jou als DGA: Wat voor een baas ben je?

Sam

Meewerkend voorman, denk ik.

 

Cor

Kijken ze erg tegen je op?

 

Sam

Nee, nee, helemaal niet.

 

Cor

Nee? Ben je bevriend met je personeel?

 

Sam

Ik denk het wel, ja.

 

Cor

En hoe gaan dan moeilijke gesprekken?

 

Sam

Dat moet ik nu beter leren, want wij zijn dit jaar uitgebreid en wij werken altijd maar met zijn drieën en ik heb eind afgelopen jaar heb ik echt heel bewust samen met twee vrienden, daar heb ik hulp bij, met twee vrienden naar mijn bedrijf gekeken van: wat wil ik er nu eigenlijk mee en toen zat ik op een niveau waarvan ik vond van: dit werkt niet. Ik dacht: of ik moet kleiner, of ik moet groter en ik ben toen, ik kwam er in mijn eentje niet uit en heb ik twee vrienden van mij voor geraadpleegd en met hen zit ik één keer per maand en wij hebben toen - ik heb toen echt voor die keuze gestaan: ga ik kleiner, of ga ik groter en toen heb ik gedacht: ik ga groter, dus ik heb daar nieuwe mensen bij aangenomen, de werkplaats met één iemand uitgebreid, ik heb een dame aangenomen die mij ondersteunt in heel veel dingen, de administratie ook volledig op zich neemt en een extra man in de verkoop. Eigenlijk een soort van winkelleider aangenomen. Dus we gingen van drie naar zes en ik moet zeggen dat ik dit veel leuker vind. Want ik heb ook heel erg in dat proces naar mijzelf gekeken wat mijn kracht is en mijn kracht is niet om heel de dag in de winkel te staan, dat doe ik al twintig jaar en die kracht verlies je een beetje, weet je wel. Als je dat, de eerste vijf jaar bruis je van de energie en dank denk je alleen maar - je gaat voor de order, dat was zeker in mijn Fiat-tijd zo en in de eerste jaren dat ik voor mezelf was, maar op een gegeven moment merk je dat dat ook - ik vind het dus eigenlijk veel leuker om op zoek te gaan naar auto’s. En ik vind het veel leuker om die marketing te maken en ik vind het veel leuker om in zijn geheel aan mijn bedrijf te werken om er iets moois van te maken. Hoe wordt iemand ontvangen, wat is het gevoel wat mensen krijgen als ze hier binnenkomen en wat is onze service en wat is onze nazorg, dus die dingen en dat zijn eigenlijk allemaal dingen, als je de hele dag in de winkel staat, kom je daar niet zo aan toe, aan die drie dingen.

 

Dus inkoop, algemeen aan je bedrijf werken en marketing. En doordat we nu hebben gezegd: oké, we gaan bewust groter, echt een bedrijfsleider voor in de winkel, dat is Jacco geworden, dus die het hier van dag tot dag op de vloer runt, heb ik veel meer vrijheid gekregen, kan ik veel meer op pad om mooie auto’s te zoeken, dat doe ik zelf, dus ik ben heel veel onderweg. En heb ik meer tijd om marketing te doen en om aan mijn winkel te werken.

 

Cor

Dus wat is dan precies dat DNA wat jij nu dan in die vijf, zes mensen, wat wil je overbrengen?

 

Sam

Nou, wij zijn het afgelopen half jaar heel erg bezig geweest wat de ervaring moet zijn van iemand die hier naar ons toekomt, om hier voor zijn auto te komen kijken. Want ze hoeven natuurlijk niet hierheen te komen, ik bedoel er zijn er nog drie of vier in het land die dit ook doen.

 

Cor

En wat is dan belangrijk, wat moeten ze voelen?

Sam

Ja, dat is een goede vraag, ze moeten in ieder geval het juiste gevoel krijgen en dat zit hem denk ik in heel veel dingen. Dat zit hem, dan kun je wel een lijst van tien dingen maken. Hoe ziet de winkel eruit? Hoe is de directe ervaring als ze binnenkomen? Je moet je niet vergissen, veel mensen kennen mijn bedrijf al via social media. Maar dat is ook een valkuil, want het kan zijn dat als ze hier dan in het echt binnenkomen dat het misschien tegenvalt en dan sta je één nul achter, dat haal je niet zomaar meer in. Dus wij zijn er heel erg op gebrand dat als iemand hier binnenkomt dat die gewoon echt ja, wel een soort van in de watten wordt gelegd. Je kan wel denken als hier iemand binnenkomt van: o, hij wil eerst even kijken, ik spreek hem na een minuut aan, of ik ga eerst even iets anders doen, maar die persoon kan in die tijd al wel denken van: zie je, ik word hier niet geholpen, ik word niet serieus genomen. Dat is een heel groot, heel groot gevaar in winkels die er wat luxer uitzien, is dat een enorme valkuil, terwijl je misschien de beste bedoelingen hebt, kan je soms al te laat zijn bij een klant en is dat zaadje misschien al geplant, weet je wel. Wij gaan daar wel heel bewust mee om, dat we daar stil bij staan, dat als een klant binnenkomt, dat die gewoon een soort van warm bad krijgt.

 

Cor

Is er iemand die een Italië auto koopt, is dat, ja, zijn dat typische Italië mensen? Ik heb natuurlijk ook mijn Italiaanse schoenen aangedaan vanmorgen.

 

Sam

Dat hoeft niet. Iemand kan gewoon één bepaalde auto of één bepaald model mooi vinden en verder helemaal niks met Italië hebben.

 

Cor

En heb je dan gemak, of heb je last van - je bent natuurlijk een bekende Nederlander, je was in steenrijk, straatarm vorig jaar. Is dat een voordeel voor je? Is het een voordeel voor je, dat je al via je filmpjes al zo - je bent eigenlijk een artiest.

 

Sam

Ik ben geen bekende Nederlander, ik ben wel in wat wij noemen in onze branche hebben we mijn bedrijf wel bekend gekregen, maar ik moet dat ook niet overschatten, ik bedoel, er zijn dertigduizend mensen die onze pagina volgen, maar er wonen zeventien miljoen mensen in het land. Dus je moet het niet groter maken dan het is, maar in mijn branche hebben we wel, zeg maar, qua marketing, wel voet aan de grond gekregen.

 

Cor

Voor mij was het ook, ik heb natuurlijk de filmpjes, ik heb heel wat onderzoek gedaan, ik heb je gegoogeld, een uur of vier overal een beetje kijken. Ik dacht natuurlijk wel: hoe zal hij in het echt zijn? Denk je dat meer mensen dat hebben die hier binnenlopen? Want ik neem aan dat ze - deels zullen ze het voor de auto doen, maar ze zullen het ook voor jou doen, dat ze hier binnen komen?

 

Sam

Dat zal zeker, want ik heb dat zelf ook, de eerste keer, kijk, op een gegeven moment wilde ik Alexander Sterk in mijn video, ja, ik keek al twee jaar naar zijn video’s. En als je dan denkt: ik ga daar een keer naartoe, liep ik daar de winkel in en toen zag ik hem lopen en toen durfde ik niet op hem af te stappen. Ik dacht: die man die is druk, dat ga ik niet doen. Dus ik heb hem ook niet gestoord en ik heb hem daarna een keer een bericht gestuurd via Facebook van: dag meneer Sterk, mijn naam is Sam van Dalen, ik heb ook een autobedrijf en ik zou graag een keer kennismaken, want het lijkt me leuk als ik bij jullie auto’s kan kopen. Als ik zijn Maserati kan inruilen, die zetten zij zelf niet neer, maar ik wel. Dus ik wilde wel graag een keer met hem in contact komen, maar er kwam geen reactie op. Dus ja, je bent daar zelf ook wel mee bezig, dus ik snap dat wel. In zijn geval merkte ik op een gegeven moment dat hij mijn video’s keek, want je ziet wel een beetje wie je publiek is. Je ziet wel elke week wie daarbij komen. Die pagina die groeit elke week een stukje, ik kijk altijd wel wie de nieuwe mensen zijn die kijken. Dus van heel veel mensen weet ik wel wie het zijn, hoe lang ze al kijken en of ze enthousiast zijn bijvoorbeeld. Dus ja, dat zal gerust wel. Maar daardoor kunnen we het denk ik ook snel verkeerd doen, dat als je, stel je loopt in de winkel, er komt iemand binnen en je zegt iemand niet enthousiast genoeg gedag, zou diegene heel snel kunnen denken van: o ja, ze zijn hier arrogant of wat dan ook. Nee, misschien ben je gewoon net even met iets bezig, want wij gewoon mensen die aan het werk zijn.

 

Cor

Eerst zei je zelf: ik vind het leuk om auto’s zelf in te kopen, heb je ook het idee dat dat nu een periode is dat je zegt van: daar wil ik me nu even op richten, dat vind ik leuk en dat dat op een gegeven moment ook weer -

 

Sam

Inkoop is één van de allerbelangrijkste facetten.

 

Cor

Dat is dan het ontdekken van: waar is die, van wie is die geweest -

 

Sam

Nou ja, uiteindelijk is onze business die auto die daar staat en dat moet een auto zijn die iemand wil hebben. En als je erin slaagt om de echte mooie dingen te vinden die je voor het juiste tarief aan kan bieden, dan past daar altijd een klant bij. Als je echt de allerbeste auto hebt staan, dan zal zelfs de persoon die misschien ons helemaal niet zo leuk vindt, die zijn er natuurlijk ook genoeg, die zal dan zelfs nog overwegen hier toch naartoe te komen, omdat het wel een auto is die hij wil hebben. Dus die auto is heel belangrijk.

 

Cor

Ja, mooi.

 

Sam

En dat kan ik eigenlijk nooit aan iemand anders overlaten.

 

Cor

Heb je wel, als je een auto ziet dat je dan denkt: die is voor die. Dat je dan in je hoofd al - ja, die is geknipt voor die?

 

Sam

Ja, zeker.

 

Cor

En die verkoop je dan ook meestal aan die persoon?

 

Sam

Nou, dat is vaak gebeurd, ja.

 

Cor

Ja, mooi. Wil je nog groeien? Je zegt, nu het afgelopen jaar ben ik gegroeid naar zes.

 

Sam

Nu is eerst de organisatie gegroeid en nu moet eigenlijk, de business groeit daar pas achteraan. Want je berijdt eerst de motor hard en dan op een gegeven moment kan er pas meer brandstof in. Dus dat is wat wij nu aan het doen zijn en dat gebeurt nu ook, we zijn wel gas aan het geven. Het is hier elke dag, bijna topsport. Ik vind dat heel leuk. Er zit nu weer veel meer dynamiek in dan een jaar geleden, echt veel meer.

 

Cor

Omdat je zelf misschien ook weer de geest terug hebt?

Sam

Omdat iedereen ook snapt welke kant we op willen, weet je wel.

 

Cor

Maar dan ben jij degene die ze daarin meeneemt.

 

Sam

Ja, maar daar moeten de mensen het wel mee eens zijn. Wij hebben nu een team die allemaal snapt wat we willen en wat we willen uitstralen en wat voor gevoel we neerzetten, maar ook wat voor service we willen leveren. En op dit moment, iedereen die hier rondloopt die snapt dat. En dat is echt heel mooi, dat merk je gewoon als je hier ’s morgens met elkaar de dag begint en als je op vrijdagmiddag voor de meesten, kijk op zaterdag gaan wij wel verder met de verkoop, maar dan is de werkplaats dicht, dus eigenlijk sluiten we op vrijdagmiddag, sluiten we dat met zijn allen af, ik vind dat wel een heel mooi proces. Elke week weer een soort van nieuwe wedstrijd, we zitten gewoon in de wedstrijd.

 

Cor

Er kwam iemand binnen vanmorgen en die zegt: we hebben dit en dit weer gehaald, als die spirit er is van: we willen winnen, we willen die competitie aangaan.

 

Sam

We zijn op dit moment allemaal onderweg om te winnen.

 

Cor

Ja, lekker.

 

Sam

Dat is leuk, dat is echt heel leuk en dat is voor mij ook wel een beetje nieuw. Want als je met zijn drieën bent, dan zit je daar anders in. Als je, je bent er zelf, je hebt één verkoper en één monteur, dan is dat redelijk kort. Maar als je dan met zijn zessen bent, dan krijg je alweer een heel andere dynamiek, waarbij iedereen goed moet snappen welk stukje bij hem hoort, zodat je echt goed op elkaar kunt leunen. Dat beginnen we nu voor elkaar te krijgen.

 

Cor

En je hebt eigenlijk ook gezorgd dat je organisatie minder kwetsbaar is, want als er eentje uitvalt, dan gaat het toch gewoon door.

 

Sam

Ja, maar hij is ook veel kwetsbaarder, dat hebben we meteen gemerkt begin van dit jaar toen in maart Rutte zei van: en nu allemaal even op de rem, toen ging hier ook alles op de rem en dan komen we hier alle zes ’s morgens binnen, maar als er geen klanten komen, dan heb je ook met zes man wel even meer stress dan met drie. Dan giert het gewoon van je af.

 

Cor

Wat gebeurde er toen in jouw hoofd? Dacht je: o mijn hemel, hoe lang gaat dit duren, of?

 

Sam

Ja en wij hebben natuurlijk ook een kapitaal intensieve business, je hebt hier voor een vermogen aan auto’s staan en je hele systeem draait op een vorm van roulatie daarvan. Je verkoopt ze, daardoor kun je nieuwe inkopen, daardoor kun je je kosten betalen, daardoor kun je de mensen betalen, daar los je de bank van af, dat is de hele motor. Maar als die motor stopt, als er op een gegeven moment geen mensen meer binnenkomen, in de eerste week, je moet je voorstellen: stel dat je twee, drie weken lang niks verkoopt. De enige telefoon die dan nog gaat is: de Giulia die je twee weken geleden hebt besteld, die is binnen. En de volgende, ja die is binnen. Maar normaal gesproken gaat die auto uit je lopende omzet, want wij gaan ervan uit dat we elke week zes, zeven, acht verkopen. Reken maar uit wat een auto gemiddeld kost, dan weet je ongeveer een beetje wat wij aan omzet draaien. Dat geld wat je eigenlijk elke week hebt om weer uit te geven. Dat is gewoon een systeem, maar als het systeem stagneert, dan kan je op een gegeven moment, je hebt nog wel een beetje cash, maar na zeven weken kun je op een gegeven moment ook niet meer kopen. Dus je hebt ook geen jonge aanwas, geen nieuwe aanwas meer. Dus de hele motor die gaat stil, alleen al je vaste kosten gaan door. En ik heb daar op een gegeven moment naar zitten kijken dat ik dacht van: oké, hoe kun je het hele land zo dicht zetten, zonder uitzicht op wanneer het weer anders wordt? Als je zestien maart zegt: we blijven nu allemaal thuis, zeg je dan van: dat doen we tot zestien april, of tot zestien mei, of zeg je gewoon helemaal niks, sluit je de horeca, moet iedereen daar dan maar blijven?

 

Cor

Ja en toen maakte je hebt filmpje Jan en Cor.

 

Sam

Ja, die heb ik gemaakt uit een soort eigen frustratie van: oké, ik snap dat dit allemaal moet gebeuren, maar niemand weet eigenlijk wanneer dit stopt, je weet dus ook niet hoe lang je dit volhoudt. Je kan wel uitrekenen hoe lang je dat volhoudt, maar zo is het bij ons ook, met een kapitaal intensieve business waar in één keer je volledige kapitaal stil staat, ja dan kan iedereen zeggen van, ja, ik ook, dan zou je zeggen mijn bedrijf bestaat al vijftien jaar, je hebt genoeg opgebouwd om dat uit te zingen. Ja, dat is wel zo, maar dat kapitaal staat wel vast. Daar staat gewoon voor een vermogen aan auto’s, die op dat moment even stagneren.

 

Cor

En dan kun je wel zeggen: dan verkoop je die toch?

 

Sam

Dus dan moet je onder de prijs gaan verkopen en gelukkig heeft dat hele verhaal maar twee maanden geduurd en bij ons is het daarna weer heel goed op gang gekomen, maar als je natuurlijk een horeca tent hebt, midden op het Leidse Plein, die gewoon helemaal dicht is, met een giga huur en je hoort gewoon niet wanneer het weer open gaat en die gasten zijn natuurlijk op een gegeven moment, mocht de tent weer open, ja dertig man binnen en nu moeten ze weer dicht, ja, ik denk dat je gewoon mentaal een enorme knauw krijgt en ik heb daar toen in maart en april heb ik daar veel over nagedacht en op een gegeven moment dacht ik, ik hoorde dus ook mensen zeggen van: ja, als je hier niet tegen kan, dan heeft je bedrijf sowieso geen bestaansrecht. Ik vind dat dat niet zo is, want -

 

Cor

Voor sommigen zal dat gelden.

 

Sam

Voor sommigen zal dat gelden, maar je hebt gewoon in bedrijven, ook al zit er veel kapitaal in het bedrijf, het zit altijd vast in bepaalde dingen en als die roulatie stopt dan droogt een bepaald potje op, dan kan het kapitaal er nog wel zijn, maar als je dat niet vrij kan maken, en ik dacht: ik ga er gewoon een video over maken en dan mag het wel niet mijn onderwerp zijn en niet mijn vakgebied, maar ik dacht: fuck it, publiek, ik wil dat gewoon zeggen. En ik kreeg toen wel een paar, want ik belde een grote horeca ondernemer, een klant van mij en ik hield het tegen hem aan en ik zei: wat vind je ervan? Hij zegt: voorzichtig hoor, want dit is heel glad ijs. Ik dacht, ik zei: je hebt gelijk, maar ik wil het eigenlijk toch gewoon zeggen. Al heb ik het maar gezegd. En dan mag iedereen zeggen dat het onzin is, maar ik wil het eigenlijk toch wel vertellen. Want dat is eigenlijk wat wij altijd doen. En je vertelt in een video waar je op dat moment mee bezig bent en op dat moment was ik daarmee bezig. Dus ik die video gemaakt, ik heb hem erop gezet en hij is twee miljoen keer bekeken. Ik heb geen enkele andere video, van ons, is zesduizend keer gedeeld. Omdat het gewoon kennelijk, was dat gewoon wel een gevoel wat veel mensen hadden, je biedt geen oplossing, maar je kan wel -

 

Cor

Je vraagt om begrip.

 

Sam

Ja, precies.

 

Cor

Het is eigenlijk simpel rekenen, maar hij was o zo duidelijk en we nemen nu op, op tweeëntwintig oktober en hij wordt vandaag de dag weer actueel, denk ik.

 

Sam

Want de horeca is weer dicht. Mannen en vrouwen met toch - wij hebben meerdere klanten die vijf, zes horeca tenten hebben in grote steden, wat denk je wat die gasten aan huur betalen? Daar kan je personeel voor tachtig, negentig procent van vergoed worden. Maar daar stopt de rest niet mee.

 

Cor

Dat is enkel gebaseerd op continuïteit. Anders dan houdt het snel op. En de hulp, iedereen zegt: de overheid biedt toch hulp? Ja, die is drie maanden geweest, maar daarna is dat enorm afgeslankt en is het heel veel toch een sigaar uit eigen doos. Mooi, ik weet niet precies hoe lang we opnemen, maar we gaan stoppen zo’n beetje.

 

Sam

Het was een lang verhaal.

 

Cor

Ja, een lang verhaal, maar wel mooi. Heb je nog een ultieme tip van jou voor andere ondernemers? Dus, Sam van Dalen, vijftien jaar ondernemer en ja, ik kan niet anders zeggen, je doet het leuk en ook hoe je het vertelt en hoe je onlangs, wat je zegt, dat je een verandering hebt doorgemaakt, hoe je dat doet. Wat voor tip zou je andere ondernemers van veertig jaar geven?

 

Sam

Ik ben niet zo van de tips, ik denk dat iedereen zijn eigen tips een beetje moet zoeken, want wie ben ik, maar wat voor mij altijd goed werkt, dat is iets wat nu gewoon in mij opkomt dat is: als je ergens naartoe wilt, met een bedrijf, maar ook bijvoorbeeld met een video, je hebt een idee en dat idee staat op het punt waar je op dat moment staat en dan denk je: ik wil dat realiseren of dat voor elkaar krijgen, dat lijkt dan ver weg, maar daartussen zitten gewoon heel veel obstakels en als je die, al die dingen uit de weg kan ruimen, of kan verhelpen of een oplossing voor kan vinden, dan is het vaak alleen maar heel veel tijd en energie die je daarin stopt en dan krijg je bijna alles voor elkaar. Als je maar dan goed concreet maakt wat datgene is waar je naartoe wilt.

 

Cor

Dus toen je zei met je ziekte: ik wil dit niet meer, ik wil geen stoma, ik wil gezond zijn, ga dan voor het doel en ga net zolang door tot je het doel bereikt.

Podcast voor DGA's #10 Cor Spronk in gesprek met Sjoerd Weikamp - over loyaliteit, positiviteit, ambities, profeet zijn en de kracht van live

Wees in alles jezelf, sta voor wat je doet en samen d'r an!

Vandaag ben ik in gesprek met Sjoerd Weikamp, één van de eigenaren van Eventbranche.nl en Evenementenorganiseren.nl Samen met zijn collega Mark werd hij in één uur ondernemer. Later sloot Robin aan en Sjoerd verteld hoe ze elkaar aanvullen. Sjoerd is het gezicht van het bedrijf. Sjoerd: "Ik ben het gezicht en ik zorg dat wij overal op de barricaden staan als het moet, dat wij zorgen voor goede content. Ik spreek intern bij bedrijven en op alle plekken waar maar event professionals samenkomen. Dus ja, ik ben zeker het gezicht, ja".
Zijn ultieme ondernemerstip maken ze meer dan waar, ook in deze tijd.

Prachtig, fantastisch en samen

Deze woorden komen het hele gesprek terug. Sjoerd noemt zichzelf manisch positief en dat gonst in alle woorden en verhalen door. Als hij praat over zijn kinderen, zijn voetbalclub De Graafschap, over zijn bedrijf en collega's, maar ook over de eventbranche als geheel. Sjoerd heeft de loyaliteit van een Superboer, is wel kritisch, maar wil de wereld laten zien dat de eventbranche zo professioneel is dat zij om weet te gaan met de maatregelen die er opgelegd worden.

Ambitieuze profeet

Sjoerd ontkent dat hij ambitieus is, alsof dat negatief zou zijn. Maar gedurende het gesprek horen we hoe positief ambitieus hij is en hij geeft zelfs toe dat hij wellicht toch een beetje een profeet is. Fantastisch. Prachtig.

Samen d'r an!

Sjoerd, onlangs onderscheiden, geeft mede leiding aan een rariteitenkabinet zegt hij: "De één is vijfenzestig, de ander is half Turks, Grieks, Nederlands, alles door elkaar. In de zin van: we hebben zo’n mooie mix, daar geniet ik iedere dag van. Dat is toch ook, want ik denk als je nu reset indrukt en je weet precies op welke plek wat nodig is, dan zou je op een aantal plekken denken: daar had toch misschien een ander soort persoon beter kunnen zitten, maar door dat gevoel van het samen vangt die één dat van die ander wel weer op. Dus de sales mensen hebben ook echt: die past bij hem, die past bij haar en zo verdelen we het ook echt. Dat gaat organisch. Dat is goud, ja".

 

Sjoerd is wars van titels, geld verdienen en blablabla, maar gaat voor inhoud en feiten. Interessant was dan ook wat hij vertelde over de kracht van live. En wie kan dat het beter vertellen dan de man van LIVE: Sjoerd Weikamp. Zijn ultieme ondernemerstip maakt hij zelf dan ook meer dan waar: "Wees in alles jezelf, sta voor wat je doet en samen d'r an!"

 

Meer over Sjoerd Weikamp en zijn bedrijf kun je vinden op:

 

https://www.linkedin.com/in/sjoerdweikamp/
https://www.linkedin.com/company/eventbranche-nl/
https://www.eventbranche.nl/

 

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

 

Aanbieding voor jou

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma's samengesteld waaruit je kunt kiezen.

 

Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

 

Direct een afspraak maken?

Wil je een afspraak maken om hier eens vrijblijvend over verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

 

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

 

Volledige tekst podcast:

Sjoerd Weikamp. Het is vandaag elf september en we zijn hier in Doetinchem, in het mooie pittoreske Doetinchem, ik reed bijna door Oost Duitsland heen zag ik net en we zitten hier op de kamer van de directeur van De Graafschap. In het mooie blauwe stadion in Doetinchem, super, een super mooie locatie, dank je wel. Ik spreek hier met Sjoerd Weikamp, directeur eigenaar van Proef Media, maar misschien beter bekend van EventBranche.nl en evenementenorganiseren.nl en vervolgens zag ik nog één uiting van een café, dat is waarschijnlijk omdat je niet zoveel drinkt.

 

Sjoerd

Van je hobby je werk maken zeggen ze dan.

 

Cor

Ik ken Sjoerd sinds begin van dit jaar, want als spreker ben ik op zijn platform ingeschreven, ik denk misschien ook al iets langer en we hebben een paar keer telefonisch contact gehad, ook over: wat moeten wij als oosterlingen om een beetje lawaai te maken in Nederland, het is altijd: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Daar ben jij er ook één van en ik voel me vereerd dat ik hier mag komen en met jou te spreken. Ik ben zeer benieuwd hoe jij dingen als directeur eigenaar, hoe jij het doet, wat je denkwijzen zijn en zo gezegd zo gedaan. Jouw leeftijd, die kon ik niet vinden.

 

Sjoerd

Dat is niet omdat ik me ervoor schaam. Ik ben eenenveertig. Ik kom uit 1979 en de jaren zeventig waren prachtig.

 

Cor

Hetzelfde bouwjaar als mijn huidige vriendin. Woont in Doetinchem zag ik, heb je een relatie, kinderen?

 

Sjoerd

Ja, ik ben al vanaf de middelbare school met een goddelijke vrouw die zowel zichzelf als mij loslaat, we komen altijd weer bij elkaar, niet dat we letterlijk uit elkaar gaan, maar we doen gewoon allebei ons eigen ding. We hebben twee prachtige kinderen, Mirthe en Aafke, ook Superboeren, dat zal ik straks maar vertellen, maar dit is gewoon mijn tweede huis en dat is zielig en mooi tegelijk en de kinderen, dan kom je er wel echt achter dat dat wel het mooiste ter wereld is.

 

Cor

Hoe oud zijn ze?

 

Sjoerd

Zes en acht.

 

Cor

Leuk, leuk.

 

Sjoerd

De één doet aan hockeyen, de ander doet aan ballet en drummen, ziet eruit als een poppetje en dat zit dan achter zo’n groot drumstel, het is fantastisch. En je ziet echt precies, ik weet niet hoe we dat gedaan hebben, de één aan de buitenkant is letterlijk mijn vriendin en aan de binnenkant is dat Sjoerd, beetje grote mond en proberen alles voor elkaar te krijgen en die ander is super lief en die lijkt op de buitenkant als twee druppels water op mij. Dat is goud om te zien.

 

Cor

Mooi, mooi. Mensen, dit is helaas een podcast, geen beeld, maar anders had je nu een hele mooie brede smile gezien. Hobby’s? Dat zal wel voetbal zijn denk ik, Sjoerd?

 

 

Sjoerd

Ik ben ooit begonnen als voetballer en dacht ooit een keer hier in het stadion terecht te komen, maar daar was ik niet goed genoeg voor en toen ben ik op mijn twaalfde overgegaan naar tennis en met tennis ging ik opeens heel hard, daar werd ik opeens al binnen een jaar clubkampioen en toen dacht ik: hier heb ik talent voor, hier wil ik wel wat voor doen en toen kwam ik op mijn vijftiende, zestiende de kroeg tegen en toen heb ik allebei, met heel veel plezier gedaan en tennis zelfs redelijk op niveau, maar dat heeft nooit mijn leven bepaald en dat vind ik eigenlijk wel prettig.

En De Graafschap dat is -

 

Cor

De volgende vraag is dan: heb je een favoriete voetbalclub, dat hoeft hier inderdaad dan niet. Hoe leeft dat? Hoe leeft De Graafschap in Doetinchem misschien, maar ook in ondernemers, zit daar extra -

 

Sjoerd

Ja, de loyaliteit is het woord, dat komt natuurlijk ook voort, we zitten hier middenin de Achterhoek en de Achterhoek is prachtig, je kunt hier prachtig fietsen, er zijn meer regio’s in Nederland die prachtig zijn, daar ben ik me heel bewust van, wat je hier nog hebt is echt dat verbonden. Het woord samen komt in heel veel dingen terug en vaak is dat een loze term, maar hier is dat echt zo en dat zie je in heel veel dingen terug. Hier is een kantine gebouwd met de blote handen van de supporters. Er is een shirt-sponsoractie geweest waarbij supporters en sponsoren allemaal geld hebben ingezameld zodat er tweeduizend namen van supporters op dat shirt stonden. Dus dat gevoel van dat samen zit ook in alles in het dagelijks leven, in alles wie ik ben ook, dat komt hier zo terug, uiteindelijk is dat ook Superboeren gaan heten en ik zit natuurlijk in de wereld van marketing en communicatie, er is hier nooit een marketeer geweest die dat bedacht heeft. Dat is ontstaan vanuit de mensen en dan heb je iets in handen, dan kun je heel slecht voetballen en zit de tent toch vol. En als je dat kan, moet je eens voorstellen, eigenlijk is dat voor iedere marketeer een super interessante cas. Als het product niet goed is en toch zit de tent vol. Dan doe je iets heel goed. En dat is gewoon zijn van de mensen en dat is in de Achterhoek nog zo mooi. Ik romantiseer het af en toe, we hebben hier ook wel wat problemen, maar het is nog wel echt - ik ken alle buren uit de straat en ik vind dat prachtig. Ik ben overal en nergens geweest, maar ik kom altijd weer terug.

 

Cor

Maar die cultuur is dus gewoon echt iets heel belangrijks.

 

Sjoerd

Ja, er is een beleidsplan, waar een soort van kattebelletje bij liggen, op één van die kattebelletjes staat: als je echt van voetbal houdt, echt van mooi voetbal dan ben je hier waarschijnlijk niet op je plek. Maar hou je van de cultuur rondom voetbal, dat je samen, dat is dit het mooiste wat er is. We hebben een heel hoog sympathie-gehalte, bij heel veel clubs heb je van die spandoeken, dan hangt er: nobody likes us, we don’t care. Hier op een bord staat: everybody likes us and we care. Als je hier komt krijg je een broodje gehaktbal en een kopje koffie en ja, dat is zo mooi. Dat is zo echt, dat is echt van de mensen en als je dat lukt, als betaald voetbal organisatie, ja, inderdaad, er is geen beeld, maar dan groei je door het systeemplafond heen. Dat is zo iets om trots op te zijn.

 

Cor

Dus eigenlijk zou je kunnen zeggen: elk samenzijn is gewoon thuis komen.

Sjoerd

Ja, dat is echt thuis komen.

 

Cor

Ik maak toch even een bruggetje naar je bedrijf, is dat in het bedrijf ook zo?

 

Sjoerd

Ja, ik heb -

 

Cor

Want er moet ook een beetje gewerkt worden, nog een beetje gepresteerd worden?

 

Sjoerd

Ja, zeker, ja, maar ik geloof heel erg dat presteren en werken komt uit het gevoel dat je dat samen doet. Ik ben heel kritisch op mezelf dus ik weet: ik ben eigenlijk slecht in de management-kant van DGA, als in: ja, er liggen wel ergens functieprofielen, maar we hebben veel meer ingezet op: als je als team er zit, dan zet iedereen een stap extra en dat is ook echt gebleken en ook daar ben ik heel trots op: dat je echt letterlijk lief en leed deelt, dat komt ook, de podcast gaat over DGA’s, dit is natuurlijk een heel klein bedrijf. Wij zijn in totaal met, wij zeggen altijd achtenhalf en daar kan geen - tuurlijk zit daar hiërarchie in, in de zin van: dit is ons plan, dit gaan we doen, maar daar zit altijd een komma achter. Kijk er eens goed naar. Laten we samen eens even kijken wat klopt er wel en wat klopt er niet, heb je nog iets gehoord uit de markt, ja, dat is hoe mijn hele leven in elkaar zit. Dus ik ben verre van autoritair.

 

Cor

Ik vind het leuk om even, nog even de aanloop naar hoe je Proef Media hebt overgenomen of hoe dat is ontstaan, wat ik ervan gelezen heb, maar dan kun je mij corrigeren als het niet zo is. Nog even een paar kleine dingetjes. Wat is jouw favoriete muziek?

 

Sjoerd

Dat is ook iets moois, ik ben eigenlijk geen echte muziekliefhebber en die kom je maar weinig tegen, dat is eigenlijk heel bijzonder. Alleen ik vind bijzondere stemmen heel mooi. En dan krijg je een heel raar pallet aan allerlei muziek die ik af en toe wel eens opzet en dan krijg je waarschijnlijk artiesten die mensen niet kennen, maar er is een Nederlandse artiest Gerson Main, die heeft een liedje: De Koning van de Camping. Daar sta ik met mijn dochters bijna iedere dag mee op, maar bijvoorbeeld ook met Guten Morgen, dat Duitse liedje. Bijzondere stemmen trekken mij enorm. Dus als Stef Bos nu op televisie, elf september zitten we, bij de Beste Zangers, als die iets gaat zingen, ja, dan luister ik. Dat vind ik prachtig. En te hoog gejengel en ik kan uithalen tot twintig octaven daar heb ik niks mee. Dus bijzondere stemmen, dan sta ik vooraan.

 

Cor

Boeken, we hadden het er net even over, wie luistert er podcasts, boeken, lees je wel eens boeken, management boeken?

 

Sjoerd

We hadden het er van tevoren inderdaad even over, ik vind het ook eigenlijk helemaal niet iets waar ik me voor schaam. Ik lees wel online veel en ik zit ook wel op al die sites, maar boeken, helaas voor de mensen die boeken schrijven, nee, ik doe het bijna niet meer. Er is één boek, nu je erover begint en dat is ook weer gerelateerd aan de club, dat is een boek over Simon Kistemaker. En Simon Kistemaker is hier trainer geweest, heeft ons eigenlijk dat Superboeren imago gegeven en dan kom je toch ook wel een beetje in de mix van de liefde voor het clubje en ook wel een beetje marketing en communicatie, want als je zo’n man ontleedt dat is de hoogste vorm van intelligentie gebaseerd op: open, eerlijk, gewoon zeggen waar het op staat en ook weer samen. Die man die kon dingen bij elkaar brengen, fantastisch. En hij heeft dat boek gemaakt en toen heeft hij mij gevraagd hier, mag ik het boek op de Vijverberg, in het stadion van De Graafschap lanceren met een persconferentie? Toen heb ik gezegd: dat is goed, dan moet je het vertrouwen bij mij neerleggen. Hij zegt: dat doe ik. Het is een lekkere rauwe vent, ik zeg: maar dan gaan we er echt een evenement van maken. Want als je je boek gaat presenteren en jij doet drie woordjes - dan ga je mensen bellen en dan zie je ook dat dat samen, dat komt overal terug, tot vervelends toe. Dan bel ik dus Hans Kraay jr. en die zegt: tuurlijk. En dan bel je de hoofdredacteur van VI en die zegt: tuurlijk kom ik even. De Graafschap, mooi man. En als je dat voor elkaar hebt, ja dan heb je eigenlijk, dat is een beetje slecht om te zeggen, dan heb je niet zoveel boeken nodig. Dan neem ik het zoals het komt. En daar moet je op anticiperen en dat is ook intelligentie, dat is durf, dat is lef en eigenlijk doe ik de boeken tekort, maar natuurlijk zit daar inspiratie en daar zit ook, dan gaan dingen veranderen, maar tot nu toe vind ik het heel prettig om het te doen zoals ik het nu doe.

 

Cor

Mooi, samen. Heb je idolen, of heb je idolen gehad in je leven?

 

Sjoerd

Goede vraag. Nee. En ik heb, in het verlengde daarvan en misschien komt dat nog ergens terug, maar idolen zit bij mij ook een beetje in de hoek van ambities en ik heb eigenlijk een keer in een interview hier in de regiokrant gezegd dat ik ambities, en daar sta ik nog wel achter, ik vind ambities eigenlijk een beetje eng. Want dat betekent dat je ergens naar een doel toe wil werken, terwijl en daar zitten we nu middenin, er gebeurt zoveel om je heen en ambitie staat een klein beetje symbool voor oogkleppen op voor mij. En zo ben ik niet. Ik ben ook eigenlijk te sociaal om DGA te zijn, maar daar komen we nog wel op terug, dus idolen of waar je echt naar op kijkt, ja, als ik een grapje maak dan zeg ik: dat zal wel weer een spits van De Graafschap - tuurlijk, dat heb ik wel. Maar echt idolen, ik heb heel veel waardering en respect voor hoe mijn ouders mij opgevoed hebben. Ik kom uit een echt onderwijs-gezin en dat heb ik als heel prettig - dus als je dan toch ergens iets wil noemen, ik heb veel dingen en ik heb tot irritatie aan toe, ik begin een beetje op mijn vader te lijken, ja die mensen, er zit niets negatief in mijn leven. We hebben vervelende dingen meegemaakt, ik ben bijvoorbeeld mijn schoonvader verloren, dat was echt een fantastische man. Dat was ook een self made man die begon in de vuilnis en die heeft daar een imperium van gemaakt, vooral gebaseerd op sociale intelligentie. Dus mijn ouders en zoals het overlijden van mijn schoonvader dat was wel echt heel heftig. Dat zie je soms nog steeds terug, het is al heel wat jaren geleden, bij mijn vriendin, dat vind ik heel lastig, maar daar zitten meer mijn momenten waar ik me aan ophang dat ik ergens een idool zie.

 

Cor

Nee, maar er is niet in jullie branche een ondernemer waarvan je zegt: ja, jij bent er eentje in de branche - we gaan het nu even zeggen, Sjoerd kreeg gisteren een lintje en dat is eigenlijk wel een koninklijke. Je hebt hem op en ik heb het wel geprobeerd, maar ik kan het niet goed uitleggen waar het voor was. Het is één van de vier die ooit is uitgereikt, dus door de branche uitgereikt over live zag ik.

 

Sjoerd

Ja, het zit helemaal in ons vak, dus event marketing, live communicatie, daar waar live momenten -  jij bent dan spreker, maar misschien niet iedereen die luistert, het gaat eigenlijk letterlijk van teambuilding-uitjes tot congressen tot productintroducties, alles wat binnen marketing en communicatie live gebeurt en wij noemen dat graag evenementen, maar het gaat wel verder dan dat, daar zit een branche. Dan ga je van de Ray naar cateraars, naar bureaus die dat organiseren, naar echte marketingafdelingen binnen grote bedrijven en als je dan van de brancheorganisatie een lintje krijgt waarbij de omschrijving is: het begon ergens met een ambassadeur voor het vak, maar ook van grote toegevoegde waarde voor de professionalisering en er werden vooral wat momenten aangehaald dat ik namens de branche mocht spreken en dan sta ik ook echt op de barricaden, ik heb wel vaker op de zeepkist gestaan, dat vind ik mooi. Ik vind ook namelijk als je echt dingen wilt veranderen, dan moet je niet op Twitter gaan en een berichtje sturen. Dat kan wel, als je dat doet, moet je meteen aan de bak gaan, anders ben je niks waard. Daar hou ik helemaal niet van.

 

Cor

Maar dat is wel ambitie natuurlijk. Dus daar spreekt wel ambitie uit.

 

Sjoerd

Ja, al zie ik dat dus niet als ambitie. Dus voor mij iets veranderen, uiteindelijk wordt het een discussie waar nooit een winnaar uit komt hoor, maar ik zie dat dus niet als een ambitie, ik ervaar iets waarvan ik denk: dat moet echt anders en dan heb je aan mij een hele beste. Als ik ervan overtuigd ben dat dat goed is, maar dat hoeft niet eens, voor mij is dat niet een ambitie. Zo voelt dat tenminste niet.

 

Cor

Ben je dan een profeet?

 

Sjoerd

Je zou het bijna gaan zeggen, maar daar wil ik totaal niet aan, maar ik heb bij De Graafschap echt op een zeepkist gestaan toen ik het gevoel had en met mij heel veel mensen, dat de club beleidsmatig de verkeerde kant op ging. Heb ik gewoon de mensen bij elkaar gehaald en toen zijn we de kantine ingegaan en die was stampvol. En ik stap op dat krukje en ik heb uit het hart gesproken. Ik had wat dingen op papier gezet en ik kreeg potverdikkie de hele bende mee. Ik kreeg echt iedereen mee en dat is niet de profeet en - hetzelfde doe ik ook in de evenementenbranche. Dan sta ik gewoon ergens in Rusland, de Best Event Awards en dan gaat het over evenementen en dan denk ik: jongens, we zijn wat stappen verder. En dan pak ik gewoon de microfoon van de presentator af, dat moet je in Rusland niet te vaak doen, toen heb ik gewoon gezegd: jongens, dit is de toekomst van marketing en communicatie. Daar is geen discussie  meer over mogelijk. Hier moeten we nu in investeren en dan zie je dat overal in de internationale media terug, dus een profeet, nee, je gaat vanzelf merken: ambitie, profeet, zo denk ik niet, zo ben ik niet, maar ik sta er wel als het moet. En daar zit ergens misschien best wel ambitie.

 

Cor

Nee, maar laat ik het zo zeggen, ik zie het niet als negatief. Ik ben ook profeet, ik moet ook soms dingen zeggen die ik niet leuk vind, maar ik denk wel dat ik vaak dingen zeg die of het volk niet wil horen of namens het volk spreek, waar een ander niet durft te spreken en dat zie ik bij jou wel, daar hebben we het de laatste keer telefonisch over gehad van ja, uit het oosten, bij ons is het: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg en toch, soms schoorvoetend, en toch hebben we wel dan de - denken we soms dat het nodig is om het wel te zeggen.

 

Sjoerd

Ik ben niet officieel getest, maar ik ben wel manisch positief, dus negativiteit en dan moet ik het goed zeggen: kritiek, dat vind ik verre van negativiteit. Ik merk wel aan mezelf, ik vermijd, dan moet ik het goed zeggen, want ik ben wel kritisch en ik spreek me ook uit als het moet, maar ik ben eigenlijk, dat is ook de reden dat ik in de evenementenbranche zit, behalve dan nu binnen de coronacrisis, maar het is natuurlijk, dat is een branche, dat gaat in alles over positiviteit. Een nieuwe visie, een nieuw product, we gaan verder, teambuilding, dat is niet voor niks dat ik op die plek terecht ben gekomen. Dat is hoe ik ben, dat is wie ik ben, ik ben enthousiast, ik wil mensen de rug laten rechten en daar merk ik wel dat ik, thuis ben ik heel kritisch op het journaal en als ik dan op het werk kom denk ik: laat ik dat nu eens ombuigen en kijken wat we er wel positief mee kunnen.

 

Cor

Nog even, jij zei net, ik heb dan nog de vraag: uit wat voor nest kom je? Je ouders waren in het onderwijs, je hebt zelf de Radboud Universiteit gedaan, ik wist niet dat die bestond, in Nijmegen. Bachelor in journalistiek gedaan en daarna ben je bij RTV Gelderland geweest, was je Theo Teletekst, dat zal waarschijnlijk ook een koosnaampje zijn geweest. En gedurende vier jaar bij Omroep Gelderland was je freelance journalist. Was dat toen al naar buiten?

 

Sjoerd

Ja, ik heb zeven jaar over mijn Atheneum gedaan, dat is al een hele zit, vier jaar journalistiek en daarna nog eens een keer vier jaar een instroomprogramma op de universiteit, waarbij ik uiteindelijk het niet heb afgerond.

 

Cor

Vond je school zo leuk?

 

Sjoerd

Nee, absoluut niet. Ik had journalistiek gedaan en toen kon ik bij mijn stage blijven, bij het ANP, ik zat op de economieredactie, gouden verhalen, maar dan duurt de podcast veel te lang, op de economieredactie tijdens de invoering van de euro. Dat was 2002 denk ik. Dat was fantastisch. Dat ging zo goed, merkte ik: dat was wel iets voor mij. Lunchen met de minister, als stagiair, ja fantastisch, totdat ik in contact kwam met de andere journalisten. En dan helemaal, ik weet niet of het economieredactie-gebonden was, maar dan zat je in off the record gesprekken op het ministerie en gezellig praten, totdat ze erachter kwamen dat ik stagiair was, en dan was ik minder. En dat is de aanzet geweest tot een redelijk goede analyse dat ik - journalist is eigenlijk het tegenovergestelde van wie ik ben.

En toen kreeg ik dus die baan aangeboden en toen zaten er bij het ANP twee mannetjes die doen de beursberichten, dat zijn net die twee mannetjes van de Muppetshow en daar kon ik heel goed mee. Die waren stront chagrijnig, dus dat botste een beetje, dat is juist een mooie combinatie en die zijn met mij een rondje gaan wandelen en die hebben tegen mij gezegd, dat klinkt een beetje raar, maar die zeiden: jij hebt veel meer in je mars dan hier journalist te gaan spelen. Ga nu eens echt studeren, het is allemaal te makkelijk gegaan en daar hadden ze helemaal gelijk in. Ik ben overal zo doorheen gerold en lag er een keer een spiekbriefje als ik de Duitse naamvallen moest leren, dat soort dingen, ben ik niet trots op, maar zo is het wel gegaan. En zij zeiden: jij moet verder, je moet hier niet blijven hangen, jij bent niet de journalist. En die hadden zo gelijk. Toen ging ik naar de universiteit, kwam ik bij een Duitse professor en op het moment dat ik met afstuderen begon, kreeg ik een baan aangeboden als hoofdredacteur van feestelijk zaken doen heette dat toen nog. En mijn Duitse professor zei: Sjoerd ik heb jarenlang iedere student op dit punt bij mij gehouden, maar tegen jou zeg ik: ga en vermenigvuldig u. Die man is overleden inmiddels, professor communicatiewetenschappen in de framing, dat was mijn afstudeerrichting. En ik heb hem dus nooit afgemaakt en behalve wat familieleden die dat nog jammer vinden heb ik er nooit last van gehad.

 

Cor

Maar mooi dat die twee mannen dat zagen.

 

Sjoerd

Ja, dat is een goede -

 

Cor

En zagen ze het dan aan je ogen, of de paar vragen die je stelde, of de vragen die je juist niet stelde?

 

Sjoerd

Ik had natuurlijk al drie, vier maanden met ze samengewerkt en ik heb ook wel gesproken met ze over dat ik vaak journalisten zo vervelend vond, dat ik een beetje in de gaten begon te krijgen dat er wel heel veel zijn die zichzelf net even iets belangrijker vinden dan het nieuws waar ze mee bezig zijn. Vragen stellen, nog een keer stellen, nog een keer stellen, dat is voor mij journalistiek en dan krijg je een beeld ervan. Maar één geluidje en poef paf, en dan een beetje dat hautaine, dat ben ik niet. En daar doe ik heel veel journalisten mee tekort, want er zijn ook heel veel hele goede, maar ik heb net die ervaringen gehad die dat voor mij vertaalde, dus ik ben blij dat ik eruit gestapt ben, ik ben heel blij dat ik de andere kant opgegaan ben en waar ik nu zit is de combinatie van alles, van alles wat ik ben.

 

Cor

Daar wil ik even op inzoomen. Want ik ben even benieuwd, hoe is die overname gegaan. Je zat bij Feestelijk Zaken doen en ik begreep, en zag ik op je LinkedIn profiel staan: uiteindelijk hebben we dat doorgestart in Proef Media en toen later is dat weer een soort doorstart geweest in EventBranche.nl en evenementen. Hoe is dat, je komt eerst in dienst, ben je Chief Officer en dan zeggen ze: we stoppen ermee, maar Sjoerd zie jij het zitten, of, hoe ging dat?

 

Sjoerd

Wij zaten binnen Reed Business, een grote uitgeverij met veel vakbladen, hier ook in Doetinchem overigens en er zijn twee dingen daar heel belangrijk geweest: één is Hans Steenbergen, dat was de hoofdredacteur van Misset Horeca, die zat naast mijn kantoortje, dus ik werd gewoon in het diepe gegooid en achteraf was ik al de laatste bezuinigingsronde, dus de oud hoofdredacteur ging naar de concurrent, naar High Profile en ik kwam binnen in schaal min tien, volgens mij heb ik zelfs contributie betaald, maar ik had gewoon en dan kom je dus ergens tussen ambitie en doelen, ik had wel als doel om ergens wel in de media, maar liever niet als journalist, ik had wel ergens iets voor me, ik begon wel een gevoel te krijgen van: ik kom hier wel op mijn plek zo dadelijk. Dus ik ben gewoon gegaan, ik ben gaan doen, ik had ook heel veel freelance baantjes, ooit een keer een artikel verkocht aan The Korea Herald, dat soort dingen, dat vind ik mooi, dus daar was ik al een beetje de ondernemer onder de journalisten denk ik.

 

En toen kwam ik daar uiteindelijk, kwam ik daar in een rol waarbij dus eigenlijk feestelijk zaken doen, fz.nl heette dat toen al, eigenlijk al de kraan was dicht gedraaid en tegen alle verwachtingen in gingen we als een stel cowboys, met een klein sales team en ik als redacteur met nog een halve collega, Marja, vol erin. Gewoon binnen dat grote, bijna ambtelijke bedrijf waren wij gewoon een eigen bedrijfje. En was ik gewoon één van de twee eigenaren op content, op kennis, gelijk vol erin, we hielden maar vol en bijdragen en positief en cijfers, totdat ze op een dag zeiden, zat ik bij het hoofdredacteuren-overleg, kwam er opeens een grafiek met een streep, pijltje naar links was groen, pijltje naar rechts was rood en zeiden ze gewoon: alles rood gaan we eruit snijden. Reed Business zo groot, moederschip in Amerika en toen kwamen we dus in een traject, en in dat traject kwamen we eerst van de OR bij uiteindelijk, wij noemden haar de penningmeester, maar dat was de CFO en in dat slotgesprek ben ik Sjoerd geworden. Daar ben ik geworden zoals ik nu ben. Toen zat ik daar met mijn collega Mark die ook partner is in het bedrijf en Mark deed sales en de senior sales, Wouter Veldman, gouden vent, die was al helemaal ziek geworden van het bedrijf waar we in zaten, dus die had het al een beetje aangevoeld denk ik, waar ik nog iets te naïef was. Maar in dat gesprek ging het echt over de oprotpremie en zo en zo gaan we van elkaar af en toen heb ik gezegd: ik heb eigenlijk heel iets anders aan jullie te vragen, want ik kom hier uit Doetinchem en in de Achterhoek praten we allemaal met elkaar dus ik heb voordat ik hier ben gaan werken, heb ik aan iedereen in de journalistiek, in de communicatie gevraagd: is dit een goede keus voor mij? Die hebben allemaal gezegd: ja, dat is echt een uitgeverij zoals het ooit bedacht was, dan doe je het echt samen, secundaire arbeidsvoorwaarden, opleidingen, daar moet je naartoe. Ik heb geen zin, dat heb ik tegen die mevrouw de penningmeester zoals we haar noemden gezegd, ik heb geen zin om straks in de businessclub van De Graafschap bij de sponsoravonden van de tennisclub, bij de voetbalclub, in de kroegen, ik heb geen zin om iedereen te vertellen dat dat niet meer zo is. Dus ik zou u graag willen vragen wat u voor ons gaat doen. En toen zei zij: willen jullie dan doorstarten? En ik had daar op dat moment nog geen seconde over nagedacht en Mark die tikte mij aan onder tafel, ik zeg: ja, dat willen wij en jullie moeten ons daarbij helpen. Want anders kan ik dat verhaal niet overeind houden en dat vind ik erger dan dat ik er nu uit moet, want daar heb ik best begrip voor. Moesten we letterlijk even de gang op en toen kwamen we terug en werd de vraag gesteld: wat wil je dan? Naast dat koffertje zouden we graag het verzendbestand graag willen hebben. Dat is een primeurtje, Cor. Het is een ja, dus nu durf ik dat wel te zeggen, en toen zeiden ze: ja, we dachten wel dat jullie dat willen hebben, het aantal betaalde abonnees in het verzendbestand dat mag je niet meenemen, dat blijft hier voor als we nog een keer verder willen, maar je mag wel het controlled circulation bestand, duizenden adressen. Wij naar de marketingafdeling, gelijk achter elkaar, dat is allemaal in een tijdsbestek van een uur, ik werd in een uur ondernemer. Ja, dat is wel de kop van - dus ik naar de marketingafdeling, daar waren wij dikke mik mee, daar zaten vooral vrouwen dus we konden lezen en schrijven - en er zaten veel mensen die met evenementen bezig waren, dus die hadden heel veel overleg met ons en toen zei de voormalig hoofd marketing die zei: ik heb het al op een stick staan en ik heb heel per ongeluk in het controlled circulation bestand met groen de betaalde abonnementen aangevinkt, mijn fout. Ik kreeg een stick mee, de volgende dag stick bekeken, daar stonden ze allemaal in en toen zijn we puur op goodwill en op gunnen hebben we een bericht de deur uit gedaan: we gaan verder, we gaan doorstarten, we weten nog niet precies hoe, maar steun ons straks als je vindt dat dit moet blijven bestaan. We hadden een vliegende start, dat was fantastisch. Ook weer dat samen. Durven ook te vragen, durven aan te spreken op: wil je ons helpen, want we willen door.

 

Cor

Was je toen al getrouwd?

 

Sjoerd

Nee, ik ben ook niet getrouwd.

 

Cor

Maar had je toen al een vriendin?

 

Sjoerd

Ja, jazeker.

 

Cor

Want jij zegt: binnen een uur, met Mark kun je natuurlijk wel wat overleggen, dat scheelt, maar dan kom je thuis en dan, dus de volgende dag waarschijnlijk naar de KVK of zo.

 

Sjoerd

Daar ging wel een tijdje overheen, want ik ging in een traject met het UWV, en ik weet dat heel veel mensen, want uiteindelijk werd je gewoon ontslagen, je moet eerst in dat traject, maar ook gewoon financieel was dat niet zo verstandig om dat zo te doen en dan kreeg je eigenlijk en er zijn heel veel mensen die zeuren op het UWV, wij hadden een fantastisch contact in Doetinchem, een jongen die ik kende van de spinnenkop, dat is waar de harde kern staat, dat is weer, Cor, dat netwerk, samen doen en die heeft ons zo goed geholpen, dus we hebben eigenlijk een beetje leunend op de uitkering, hebben wij echt ons bedrijf op kunnen starten. Vonden we nog een derde partner die dan een kantoor had, die computers had, meubilair en hebben we gewoon gezegd: oké, zet de handtekening en we vliegen erin. Ik kom de content doen, Mark de sales en onze derde partner had eigenlijk letterlijk het meubilair, dat was een gouden kans om door te starten. En thuis, want jij vroeg thuis, mijn vriendin komt wel echt uit een ondernemers familie, dat was de vuilnisgigant hier uit de buurt en haar broer is ook echt met een eigen bedrijf, die het nu heel goed doen overigens, die zitten in de hygiëne-hoek, fantastisch, gun ik hem ook, dus die heeft daar nooit iets geks van gevonden. Voor mij was het best raar, uit een onderwijs familie met een briljante broer die ooit miljoenen in handen had en doordat wij niet uit een ondernemersgezin kwamen dat eigenlijk uit handen heeft laten glippen, als je daar nog wat over wil horen, ja die moet je eigenlijk interviewen.

 

Cor

Ik kom nog graag eens terug naar Doetinchem, ja. Jullie zijn nog steeds met zijn drieën?

 

Sjoerd

Die derde partner in het traject leek toch echt wel een ander plan te hebben. In het begin moet je elkaar aftasten, dat kwam zo op ons pad en dat klikte niet, ik zou bijna zeggen ook persoonlijkheden die niet aansloten, daar heeft bijvoorbeeld Mark als zeg maar tweede partner, heeft het daar heel erg moeilijk mee gehad, ook een beetje vervelend uit elkaar gegaan, ik zie dat iets anders. Wij waren gewoon totaal verschillende mensen, toen denk ik niet helemaal helder op papier met zo’n snelle start van: dit is wat we gaan doen. We hadden wel een plan, maar niet voor de langere termijn en zij hadden meer van: snel groot worden en dan weer verkopen, zo zaten wij er niet in. Want wij zitten daar zo op onze plek. Dit is duurzaam, dit is organisch groeien en niet de snelle klap maken, wij gaan dat netwerk opbouwen, we gaan de beste worden. Dat was onze insteek. En dat is uiteindelijk uit elkaar gegaan en toen hadden we al iemand in het bedrijf die qua intelligentie, qua inzet gewoon helemaal aansloot als derde, dus dat pakket is naar Robin gegaan.

 

Cor

En nu, als je nu kijkt naar jullie rolverdeling, ben jij dan wel vaak het gezicht van? Terwijl de sales man vaak ingezet wordt?

 

Sjoerd

Ja, dus dat is ook niet te onderschatten, sales mensen hebben ook echt hun eigen groep, maar het is natuurlijk, kijk wij noemen onszelf ook geen vakman meer, als je het mooi zegt zijn wij een community, maar wij zijn dus echt een platform waar zowel opdrachtgever als branchekant gewoon echt moet vinden wat ze willen vinden. We moeten antwoorden kunnen geven, kunnen inspireren, dus dat betekent en dat vind ik wel leuk, want ik kwam laatst oud-collega’s tegen van Reed, die zeiden van: wil je niet eens een keer bij ons komen vertellen hoe je dat gedaan hebt? Wat wij vanaf moment één gedaan hebben is het creëren van echt een hele hechte community en dat begon eigenlijk met de mensen in de branche, dus locaties, de bureaus en we zijn heel snel daarna zijn we gaan proberen KLM bijvoorbeeld naar ons toe te trekken en Nike, want daar zitten de budgetten, daar zit het geld. Dus ja, door die insteek te doen is degene die de content, de kennis van de markt, dat wordt dan al heel snel het gezicht en dat ben ik, ja. En je merkt, mij lukt dat nog steeds niet om te zeggen, want dat gaat een beetje tegen het Achterhoekse in, maar dat ben ik inderdaad. Ik ben het gezicht en ik zorg dat wij overal op de barricaden staan als het moet, dat wij zorgen voor goede content, ik spreek intern bij bedrijven en op alle plekken waar maar event professionals samenkomen, dus ja, ik ben zeker het gezicht, ja.

 

Cor

Je zou ook kunnen zeggen, zo zie ik je ook, je bent een autoriteit in de markt, dat groeit dan alleen nog maar, maar je bent misschien wel een branie, maar je bent geen grote bek die zegt: ik ben de beste, alhoewel je misschien wel de beste voor de branche zou willen zijn omdat je het wel goed wilt doen. Dat is tenminste zoals ik het zie. Het is elf september 2020, dus niet 9/11 de andere keer, maar corona, die heeft jouw bedrijf, jullie platform, je zou kunnen zeggen: je hebt het nog nooit zo druk gehad en je hebt nog nooit zo weinig verdiend?

 

Sjoerd

Ja, dat is het. Dat is precies wat er aan de hand is. Kijk, de hele wereld is ziek en een pandemie is gewoon ziek zijn en onze branche is het meest ziek, want uiteindelijk is het een evenementenvirus, dat samenkomen.

 

Cor

Maar toch niet van buiten, Sjoerd? Het is toch binnen gevaarlijk, het is toch buiten niet gevaarlijk?

 

Sjoerd

Nee, wij publiceren ook de artikelen over Maurice de Hond en daar doen wij het interview mee en wij roepen ook de brancheorganisatie op van: hier moet je goed naar kijken en stapje voor stapje landt dat nu ook bij stugge organisaties als RIVM, WHO, dat gaat er nu wel inkomen, er zit alleen wel iets, je komt in een traject waar niemand het spoorboekje van heeft, dus ik heb er heel veel begrip voor dat je eerst die afslag neemt, alleen je moet wel zo flexibel zijn en dan kom je dus weer op het verschil tussen negativiteit en kritiek, je moet de goede kritiek en dat is zo iemand als Maurice de Hond, die is goud waard, dat soort mensen zijn goud waard. Luister goed, kijk goed en ga het dan ook echt onderzoeken. Want het kan niet zo zijn, zelfs als wij bij elkaar zitten, dat we het er dan meteen over eens zijn, dat is dan al bewezen. Ik snap dat ze de feiten in handen moeten hebben, ik snap ook dat dat voor onze branche stap voor stap doen is, maar waar ik mij vooral hard voor maak en dat zit dan een beetje in mij, want buiten kan het ook wel, ik maak mij er gewoon hard voor als nu de spelregels even zo zijn, in het traject nogmaals waarvan niemand weet waar we precies naartoe gaan, maar laten we dan als branche, want dat zijn wij, laten wij dan zorgen dat we dat tot in perfectie organiseren. Want wij hebben dus bijvoorbeeld al een netwerkevenement buiten gehad met volgens mij honderdtwintig mensen, perfect. Echt perfect. Op een gegeven moment gingen twee mensen net iets te dicht bij elkaar staan met netwerken, even een signaaltje, niet omdat we denken dat het meteen overspringt, maar gewoon voor het fotootje, of de video. En als wij dat kunnen, en mevrouw Nike ziet het, ook al zitten ze thuis te werken, dan is dat weer een stapje richting dat corporate, dat die bedrijven dat weer durven. Want daar zit het vooral. Dus ik richt ook bijvoorbeeld, mijn strijd zit veel minder, wat ik bij heel veel mensen merk, richting overheid of richting regelgeving, nee, ik pak het liever zoals het nu is, in die strijd denk ik dat je stappen het snelst kan maken en laat dan zien, zo professioneel als onze branche is, want die is echt goed hoor, echt goed. Zitten projecten in, echt prachtig en dan zie je ook dat dat weer samenkomen is nu tien keer zoveel waard. Dus als dit al een verkapte oproep is, die merken moeten juist nu iets gaan doen. En juist dat het door ons georganiseerd wordt, in de evenbranche is dat veel veiliger dan alle verhalen en alle feiten en onderzoeken kloppen, dan naar de supermarkt, of naar noem eens wat. Dus mijn strijd zit veel meer en mijn energie stop ik veel meer in dat dan bij wijze van spreke al die onderzoeken induiken, ik heb bijvoorbeeld bij Maurice de Hond heel veel gecheckt en gekeken, super plausibel verhaal, super plausibel, dus ja, ik vind het ook, maar mijn strijd is elders.

 

Cor

Dus je bent eigenlijk wel in hart en nieren journalist, dus je doet wel aan waarheidsvinding.

 

Sjoerd

Ja, dat zou je best kunnen zeggen, ik vind het meer een persoonseigenschap dan vakmanseigenschap zal ik maar zeggen.

 

Cor

Maar je mag ook wel toegeven dat je een vakman bent. Maar als je nu bijvoorbeeld een link zou leggen tussen, wat je dan doet, in de branche, hoe doe je dat in je bedrijf?

 

 

Sjoerd

Dat is een goede vraag, wat wij denk ik heel goed gedaan hebben en dat is een beetje een toevalligheid, ik heb een oud-buurmeisje en die woont in Bergamo, waar het eigenlijk in Europa allemaal begon en die belde op een gegeven moment op.

 

Cor

Italië is dat.

 

Sjoerd

Ja, waar letterlijk de legertrucks met lijken, in één keer kwam het daar op. Het was gelijk helemaal mis daar. En ze belde niet, het was via social media, ze zei: Sjoerd, er moet nu ergens aan de bel getrokken worden, want wat ik hier zie is echt super eng. Er rijden gewoon legertrucks met lijken omdat we ze niet meer kwijt kunnen, let erop voor jouw markt, trek aan een bel dat ze op tijd voor sorteren anders krijgen ze misschien net zo’n virusbom als bij ons. Misschien kun je het voor zijn voordat het echt - en toen zijn we er al heel snel op ingedoken en hebben met een team hebben we ook letterlijk bij elkaar gezeten en hebben we gezegd: dit moeten we niet onderschatten wat hier gaat gebeuren. Nog even los van de feiten, dus hoe zo’n virus zich ontwikkelt, maar als je nu ziet wat daar in Azië gebeurd is en in Italië, toen ben ik wat mensen gaan bellen, dus de grote multinationals, die hadden toen alle evenementen al teruggetrokken. Want die wisten natuurlijk vanuit Azië dat dat helemaal verkeerd was, dus die namen het zekere voor het onzekere. Dus toen heb ik wel aan de bel getrokken binnen het bedrijf. Ik zeg: jongens, we gaan deels thuiswerken, we hebben een kantoor, je bent er even geweest toen we naar het stadion reden, we gaan deels thuiswerken, maar we kunnen juist ook wel hier zijn, dat is wel prettig. We hebben goed afstand, we hebben zelfs glazen wanden ertussen zitten, dus we zijn eigenlijk wel vaak op kantoor geweest, maar dat bewustzijn niet vanuit negatief, maar wel realiteit. En realiteit hebben wij vanaf moment één te pakken genomen en dat heeft ervoor gezorgd dat - wij schieten door het plafond heen met bezoekers op de site. We hadden in mei zestigduizend unieke bezoekers, terwijl we zijn een niche, gemiddeld zijn wij zeventienhalf, twintigduizend bezoekers ongeveer, dus daar ben ik heel trots op. We hebben het niet in het negatieve getrokken, maar we zijn er ook niet naïef mee omgegaan en dat zit bij alle collega’s. Dus dat is gewoon meer het verhaal vertellen en er samen over praten en zeggen: oké, dit is waar we voor staan en dat heeft in mijn beleving, hoe je zoiets positief kan zien, want onze branche is gewoon echt naar de knoppen, maar het heeft wel heel goed uitgepakt in ons bedrijf, ja.

 

Cor

Ik durf het nu bijna niet te vragen Sjoerd, wat dit uiteindelijk voor de branche kan betekenen, er zijn natuurlijk heel veel zzp’ers die op dit moment, als ze nog vermogen hadden, wat ze nu opmaken en jij en ik weten denk ik allebei niet hoelang ze dat nog kunnen volhouden. Maar als iemand uiteindelijk niks meer heeft en hij krijgt niks van de overheid, dan ga je denk ik, ga je stelen. Of ga je rebelleren. En dat past niet, natuurlijk zeker niet in jouw vakgebied, maar uiteindelijk om samen weer iets positiefs te bouwen. Ik vind zelf als ondernemer, vind ik het lastige dat de overheid en dat hadden we nooit kunnen bedenken, de overheid kan zeggen: over een half uur moet jouw toko dicht zijn. En dat hadden ze natuurlijk voor de café’s op de eerste persconferentie en ja, een platform die hoeft niet dicht, die gaat wel door en zeker een online platform gaat wel door, maar hoeveel ondernemers heb jij in de afgelopen maanden al, misschien wel jankend aan de telefoon gehad van: Sjoerd, ik weet het niet meer?

 

Sjoerd

Ja, veel. Maar waar jij woorden als rebelleren of stelen, zo zie ik het totaal niet, sterker nog, ik vind zoals jij bijvoorbeeld doet, door in deze voor jou ook lastige periode zo’n podcastserie op te zetten, ja het gaat je niet meteen je omzet opleveren, maar dat is een beetje wat ik ook in het begin zei: het is heel makkelijk om te schreeuwen, te roepen, te rebelleren, dat is helemaal makkelijk, te stelen is lastig, maar als je eenmaal de drempel over bent is dat ook een gewoonte en heel makkelijk, figuurlijk allemaal. Maar de kracht van mensen zou moeten zitten in: het is even zo en we moeten het aanpakken en we moeten tegelijkertijd kritisch zijn van: klopt alles wel. En daar heb je volgens mij een democratie voor als het goed is, dus sta ik ook helemaal niet zo negatief tegenover demonstraties, maar ik blijf heel ver weg van complottheorieën, ik blijf heel ver weg van echte negatieve kritiek die ook niet weet of dat de waarheid is, dus ik zit veel meer in: laten we pakken wat je nu kan pakken en doe het dan ook.

 

Dus waar ik geëmotioneerd van word en waar ik vol achter sta zijn mensen die, nadat er dus weer wat geopend werd, op 1 juli mocht je weer met honderd mensen congressen doen, dat er een locatie in Den Haag, de Fokkerterminal belt en zegt: Sjoerd, ik wil dat jij spreekt, we moeten de branche toespreken, wij gaan gewoon een congres neerzetten. Twee keer honderd mensen, ’s ochtends honderd opdrachtgevers en die zaten er en ’s middags honderd man uit de branche en toen mocht ik, na Prinses Laurentien die overigens ook een fantastisch verhaal had, ik zeg ook gewoon ook want mijn speech daar ben ik nog het meest trots op, heb ik daar de branche toegesproken met samen als branche zijnde naar heel veel anderen mensen, want de organisatoren van ontmoetingen veilig en goed, dan maar even volgens deze regels, die zitten in onze branche. Dus retail, horeca, ga samen met ons werken en dan kunnen we snel weer open. En heel veel mensen in de Doetinchemse horeca die gingen ook echt dicht en die waren boos op klanten, van jongens, het is nu even zo. Die mindset daar ben ik meer van dan rebelleren of kritisch, dat zit voor mijn gevoel soms te dicht bij elkaar, terwijl ik kan echt heel kritisch zijn, daar kan ik ook heel eigenwijs zijn, maar ik ben heel trots op mensen die het dan daarna gelijk weer op proberen te pakken en net even iets anders en door rammen, alleen ik snap natuurlijk ook als dat dan weer regelgeving overheen komt en je mag weer dat niet of het terras moet opeens weer naar binnen, weet je dat soort dingen, nee, dan moet die overheid die moet nu ook ondernemer zijn. Die moet ook durven met dat soort dingen, waarbij eigenlijk in de zomer al bewezen is dat het prima kan en dan het randje opzoeken weet je wel, dus ik kijk ook niet gek op van een concert waar mensen gevraagd werden om proefpersoon te zijn. Ik zou dat bijvoorbeeld als redelijk vitaal persoon, ik zou daar ook wel in meegaan. We moeten hier samen uit zien te komen door aan te tonen wat wel en niet kan. Niet allemaal bang blijven dat hier het Graafschap stadion dat je twee meter naast elkaar moet zitten om een voetbalwedstrijd te kijken, ik geloof daar niet in, maar laten we het dan zo snel mogelijk bewijzen.

 

Cor

Denk je ook dat het vaccin gaat helpen?

 

Sjoerd

Ja, maar ja.

 

Cor

Ga je hem nemen?

 

Sjoerd

Ja, absoluut.

 

Cor

Ja? Ga je hem je personeel geven?

 

Sjoerd

Niet geven, maar die hebben van mij de vrijheid om dat ook te doen en ik, ja, ik ben niet van die theorieën dat daar ergens iets in zit, weet je, mijn broer, die heeft ooit hier in Doetinchem de allereerste Nederlandse zoekmachine bedacht, Ilse. ilse.nl En alle software, gemaakt op een MSX computer, daar kon je net een spelletje op doen, echt een briljant brein Cor. Er zijn maar weinig mensen, dat komt niet omdat het mijn broer is, maar dat is een briljant persoon. Dat is echt bizar, daar moet je ook niet mee Trivianten, als hij zes gooit en hij mag beginnen dan is het meteen klaar, maar hij heeft toen al tegen mij gezegd: plak nu even dat cameraatje op je telefoon af, toen de eerste smartphone uitkwam. Die heeft mij uitgelegd hoe alles opgeslagen wordt. Die discussie over privacy die snap ik wel, maar ik ben daar al voorbij, zeg maar. Het is gewoon een feit dat overal en nergens en we hebben het geluk dat het nog niet zover is, maar dat gaat echt wel, daar geloof ik wel in, dat we ooit een keer een cyber-achtige, je hebt het wel eens gezien hoe alles platgelegd werd, dat is geen complottheorie, dat gaat echt wel een keer gebeuren. Maar ik ben een soort van prettig naïef en te positief in het leven dat ik denk: oké, dat is zo, ik geloof niet dat er door een heel klein naaldje een chip in mijn arm kan komen zodat ze straks weten waar ik loop, maar daar tegenover staat ook dat iedereen op dit moment weet, Cor Spronk, dat wij hier zitten. Sterker nog ik denk zelfs dat als ze willen, kunnen ze dit gesprek net zo goed opnemen op mijn telefoon als jij op je podcastset doet en daar heb ik geen zin in, vanuit het idee: je leeft maar één keer, om daar te veel over na te denken, te veel bij stil te staan, dan pak ik liever iets positiefs op wat ik kan omdraaien of wat ik nog mooier kan maken en dan kun je mij altijd bellen.

 

Cor

Dat is hetzelfde als dat ik zeg: als je op Google zit krijg je allerlei advertentie-voorstellen, dank denk ik: dat is mooi, ze weten tenminste wat ik mooi en belangrijk vind. Het is prima dat het getoond wordt. Ben ik naar een auto wezen kijken, krijg ik daarna allemaal auto-voorstellen, dat is toch handig?

 

Sjoerd

Ja, je kunt daar ook heel boos en negatief over doen, maar het is zoals het is. En we zijn daar allemaal in mee gegaan, alleen daar zit natuurlijk een soort van ethisch kantje aan waarbij het niet, en het gaat een keer gebeuren, maar dan moeten we maar met zijn allen zeggen: tot hier en niet verder en alleen ja, ik weet dat ik daar ook licht naïef in ben, maar ik voel me daar heel prettig bij.

 

Cor

En die naïviteit, heb je die dan ook wel, trek je die dan ook door in het ondernemen? Bijvoorbeeld met het aannemen van mensen, heb je dan zoiets van: dat komt wel goed?

 

Sjoerd

Ja, daar heb ik ook wel eens een keer een stagiair gehad die ik echt aannam dat ik dacht van: die heeft echt even wat hulp nodig. En die kwam na een maand erachter dat ze en lesbisch was en totaal de verkeerde opleiding deed. En daar ben ik apetrots op en ik had helemaal niks aan haar als ondernemer. En daar zit ook wel iets wat de kern ook van dit gesprek wel is, ik ben ondernemer geworden in een uur tijd. Dat was geen doel, dat was geen ambitie, als je terugkijkt in mijn verleden was ik dat altijd al. Toen ik acht was had ik een fietscrossclub, moesten ze mij allemaal een dubbeltje betalen, dan gingen we samen fietscrossen en dan had ik een zak snoep, dat is wel wat een beetje kenmerkend is voor ondernemers, dat heb ik ook in alles gehad. Ik verkocht hier bij de club, laat ze het maar niet horen, rondom de merchandise van de club zelf, verkocht ik truien voor de fanatieke kern en dan tikte ik er een tientje bovenop, kijk, de echte ondernemer doet het keer twee. Ik hield er bijna niks aan over, maar dat is eigenlijk wel het kenmerk van een ondernemer, dus dat zit er best wel in, dus ik moet daar ook niet zeggen: zo ben ik helemaal niet, ik ben dat stiekem wel, maar het was nooit mijn ambitie, het was nooit - niet eens mijn doel, het is zo gegaan en ik voel me er heel prettig bij, ik kan ook wel beslissingen nemen, maar ik denk als je dan toch kritisch kijkt, kijk een goede ondernemer is ook wat makkelijker door te zeggen: crisis, goed kijken, het gaat lang duren, personeel eruit. Dat was de meest logische weg bijvoorbeeld bij ons bedrijf. Wij hebben gezegd: crisis? Eigenlijk moet het personeel eruit, maar NOW. Gaan we pakken. Dat betekent dat we jullie sowieso één keer drie maanden baangarantie geven, waarschijnlijk wordt dat twee keer drie maanden, we hadden natuurlijk korte lijnen met de lobby, dus we wisten wat er ongeveer ging gebeuren, dus we kunnen jullie in principe de baangarantie geven binnen een branche die zo dadelijk van honderd naar nul komt. We hebben het super goed ingeschat, want het was ook zo en dat gevoel, dat samen d’r an, dat vind ik mooier, geniet ik meer van, word ik enthousiaster van, lig ik overigens dus niet wakker van, dat is zo groots wat er nu gebeurt, ik heb geen nacht slecht geslapen, dat is echt waar, ik zit er niet in om er een ton extra over te houden en dat is denk ik een hele slechte eigenschap van een goede ondernemer, vind ik. Als ik er van een afstandje naar kijk, maar is een hele fijne eigenschap voor iemand die daarin gerold is, die dat altijd al een beetje in zich had, maar die vooral geniet van samen met mensen wat doen. En dan is dat, weet je, ik kan niet vaker dan twee keer op vakantie, ik snap ook helemaal niks van mensen die drie keer in de maand golven. Met alle respect voor die mensen, want die hebben het gewoon beter voor elkaar, want die hoeven zelf niet meer zoveel te doen. Dat is natuurlijk echt zo.

 

Cor

Of ze doen werk op de golfbaan, dat hoor je ook wel eens. Maar goed, op het moment dat je, dat is een uitdrukking, op het moment dat je geld als water hebt, is het natuurlijk makkelijk praten. Op het moment dat het water je aan de lippen staat is het natuurlijk lastig en je vertelde toen we bij je kantoor waren, dan, en we hoeven dan geen namen te noemen, maar als er toch in deze tijd een personeelslid dan toch, begrijpelijk aan de ene kant, ik wil meer zekerheid. Ik kan me ook wel voorstellen qua loyaliteit, waarschijnlijk helemaal groot gelijk, maar het zou mij in ieder geval, ik zou daar last van hebben.

 

Sjoerd

Dit is voor mij het toppunt van loyaliteit. Want zij is meegegaan in het traject, haar eigenschap was heel erg: zekerheid. Dat vond ze het prettigst, in het traject ga je af en toe samen zitten, want ook wij hebben al die verklaringen liggen. Het is nu september als we het opnemen, het wordt uitgezonden in november, het zou heel goed kunnen dat we met een veel kleiner team verder gaan, in dat traject zijn we, nou nog meer dan transparant geweest. We hebben zelfs even, er kwam een geluid op een gegeven moment, maar hoe kan dat dan, want je hebt toch NOW? En je hebt toch een klein beetje steun? Toen hebben we gewoon, er staat een filmpje van iemand op internet die dat super goed uitgelegd heeft met een zwarte piste en dan zeg maar -

 

Cor

Sam van Dalen.

 

Sjoerd

Ja, fantastisch.

 

Cor

Die komt volgende week, de week erop.

 

Sjoerd

Nou, doe hem de groeten. Ik heb zijn filmpje gebruikt om gewoon de collega’s te laten zien: dat is een beetje naïef jongens, als je zo denkt. En dat vond ik wel, dat is wel het enige waar de loyaliteit even uit mijn vingers leek te glippen, dat je op een gegeven moment ging praten over: mijn vakantiedagen. En toen heb ik ook gezegd: tot hier en niet verder. Dan word ik weer de zeepkisten-man. Nu moet ik even heel goed uitleggen nog een keer, en Robin die zit daar precies zo in, dat is heel prettig en dan kun je dus ook uitleggen en dat werkte heel goed dat met die garantie van die baan, waarbij iedere andere ondernemer jullie eigenlijk al gezegd had: we gaan reorganiseren, je krijgt nog een klein beetje geld mee, maar we zijn weg, dat besef moet je houden als je dat niet hebt, kunnen we niet samen verder. En dan was het toch een dag later unaniem, alle collega’s: ja, we zien af van die dertiende maand, bijvoorbeeld. En dat in combinatie, even terugkomend naar die ene collega die dus nu al een andere baan heeft, die heeft huilend, dat is misschien iets te privé, maar dat is wel hoe het gegaan is, gewoon gezegd: ik vind het hier zo fijn, maar ik kan niet tegen de onzekerheid. En in plaats van daar tegenin gaan, want dan had ik denk ik een collega - ben ik mijn, nogmaals, we zijn hier in een dorp, we kennen elkaar allemaal, heb ik er gewoon een paar gebeld en gezegd: ik heb hier iemand die zit op de binnendienst, dat is voor ons nu ook alleen maar contact onderhouden en die wil graag weg, heb je nog wat? En één van die heeft haar gebeld, eerst mij overigens van: ik wil haar wel bellen. Heb ik gezegd: doen. Ik weet niet eens of ze dat letterlijk zo weet, maar dat daar, ja, Cor, dat is niet ondernemers eigen denk ik. Of in ieder geval te sociaal voor een hele succesvolle ondernemer, maar daar geniet ik van en dan lig ik dus niet wakker, dan heb ik dus iemand die in tranen zit op mijn kantoor, wat niet hoort met hoe ik samen wil werken, heb ik aan een baan geholpen en die heeft weer zekerheid. Prachtig.

 

Cor

Ik denk dat dat een hele mooie les is voor andere ondernemers, om wel zo te zijn uiteindelijk, want mensenlijk kapitaal is altijd nog iets, het is moeilijk om aan goede mensen te komen, zeker goede loyale mensen, dus ik vind het eigenlijk een hele goede eigenschap van een ondernemer.

 

Sjoerd

Waarbij wij ook echt een rariteitenkabinet hebben. De één is vijfenzestig, de ander is half Turks, Grieks, Nederlands, alles door elkaar, in de zin van: we hebben zo’n mooie mix, daar geniet ik iedere dag van. Dat is toch ook, want ik denk als je nu reset indrukt en je weet precies op welke plek wat nodig is, dan zou je op een aantal plekken denken: daar had toch misschien een ander soort persoon beter kunnen zitten, maar door dat gevoel van het samen vangt die één dat van die ander wel weer op. Dus de sales mensen hebben ook echt: die past bij hem, die past bij haar en zo verdelen we het ook echt. Dat gaat organisch. Dat is goud, ja.

 

Cor

Ik zag nog dat code rood, kwam dat ook bij jullie vandaan, of was dat een -

 

Sjoerd

Nee, dat is van de brancheorganisaties en in mijn speech toen we voor het eerst weer congressen mochten zei ik ook: voor ons geen Malieveld. Voor ons het geluid van de buren dat we weten dat ze ons het meest missen. Het ontmoeten van mensen, de festivals, de congressen, de beurs, dat is wat je het meest mist. Ik heb ook gezegd van: de filosofen die dachten dat liefde of religie de kern van ons bestaan is, nee, het is gewoon mensen ontmoeten. Zelfs mensen die je niet mag, zelfs dat mis je. En dat als insteek, ja, dat heeft er wel voor gezorgd dat we uiteindelijk een soort van - sorry dat ik even je vraag heb omzeild, maar jij zei: profeet. Eigenlijk zijn we dat een beetje geweest. Ja, die boodschap hebben we verkondigd, om in ieder geval te zorgen dat het helder is dat dat wat we hadden, is niet weg. Dat is nog steeds de kracht, en sterker nog, iedereen mist het als de ziekte. Dus dat is -

 

Cor

Ik weet nog toen we een beetje gewend waren aan dat videobellen, dat ik ook echt dacht: als niemand uit Amsterdam belt, dan is niet meer de vraag, ik woon in Dronten, gaan we in Amsterdam afspreken of in Dronten, dan is de vraag doen we dat via Zoom of Teams? Maar sinds we eigenlijk weer de deur uit mogen, stel ik die vraag niet, het is inderdaad: wordt het Amsterdam of Dronten, dat samen, dat bij elkaar komen, deze podcast hadden we ook via Zoom kunnen doen. Ik moet er niet aan denken, omdat ik dit - dit is meer voelen, veel meer zien en ervaren zal ik maar zeggen en -

 

Sjoerd

Als de podcast gepubliceerd wordt, daar ben ik ook super trots op, dat is ook een hele toevallige samenloop van omstandigheden, al moet ik wel zeggen dat je dus wel de visie en de ballen moet hebben om daarin mee te gaan, maar wij zijn initiatiefnemer van een neuro-wetenschappelijk onderzoek, ook met De Ray en Sanoma, DNB, Party Rent Group, grote spelers in de markt en Neurensics, dat is een bureau die die neuro-onderzoeken doet, ook in MRI-scans in ziekenhuizen, hebben we eigenlijk een onderzoek opgezet naar de kracht van live. Dus, er is nu een meetmiddel in de neurowetenschap dat je iemand op een beurs bijvoorbeeld of een evenement live kan meten. Dus dan hoef je niet een MRI-scan, maar hebben ze de frontale cortex, de voorkant, en dat hebben we dus gedaan op de huishoudbeurs, die nog net wel kon doorgaan en daar hebben we dus dertig mensen een sales pitch laten ondergaan op drie verschillende stands, exact dezelfde pitch allemaal, maar met een cameraatje ernaast. Dus die mensen hebben we daar gemeten en een controle groep hebben we in een MRI-scan gelegd en de videobeleving getoond. En wat het meest bizarre is uit het onderzoek, is dat natuurlijk de beleving en emotie dat zie je meteen, maar de feiten uit die pitch, dus dat wat wij nu doen, de hersenactiviteit live ten opzichte van in die MRI-scan, dat is het ultieme bewijs van dat live communicatie en dus mijn markt tig keer krachtiger is. Die video die doet in het begin wel wat, maar daarna is het, die echte feiten -

 

Cor

Is dat dan driedimensionaal of vierdimensionaal of?

 

Sjoerd

Ja, dat is het aanzetten van emoties en zintuigen, waardoor de activiteit van jouw hersenen veel scherper gefocust is, dus blijkbaar ook, niet alleen op jou als persoon, maar dus blijkbaar ook op wat jij zegt en dat is ja, wat voor bewijs wil je nog meer hebben voor de herstart van onze branche? Dus ik kom dus, het is nu elf september, zo rond achttien september kom ik met die resultaten en die gaat in het Engels, die gaat in het Indiaas, bestaat dat? Die gaat in het Russisch, die gaan we overal naartoe sturen, en dan kom je dus ook weer terug, dat is mijn strijd. Mijn strijd is niet zozeer: overheid, je doet dat verkeerd of dat verkeerd, mijn strijd is meer: het kan, kijk eens, hier is het bewijs, we moeten nu stappen zetten, doen, door, het kan wel, daar kun je mij ’s nachts voor wakker maken.

 

Cor

Mooi. Ik vind het positief, ik zie ambitie en ik voel ambitie.

 

Sjoerd

Ja, mooi man, terwijl ik dat niet heb zeg maar!

 

Cor

Ook deze keer heb ik nog een hoop vragen, maar dat ga ik niet doen, maar toch wel, dat kun je echt en ik voel al aan welke richting je gaat, ik wil eigenlijk een ultieme DGA tip van jou. Dus een ultieme tip van jou aan andere ondernemers van Nederland, misschien ook wel nu. Het komt in november uit, maar goed, maar als je zou zeggen: ondernemers van Nederland - en wat zeg je dan?

 

Sjoerd

Moet het in een one liner, of mag ik hem nog even aankleden?

 

Cor

Je mag hem iets aankleden.

 

Sjoerd

Toen jij belde zei ik: Cor, dan bel je wel met de verkeerde, want ik heb niet zoveel met zo’n titel. Bijvoorbeeld DGA of CEO, ik had toevallig laatst een online sessie met - dat ging over vrouwen in de eventbranche, daar heb ik dan overigens ook niks mee, in de zin van: al ben je groen, al heb je een staart, daar is natuurlijk in bepaalde sectoren is daar nog steeds een plafond of weet ik veel -

 

Cor

Is dat in de evenementbranche, als je vrouw bent, doe je het minder?

 

Sjoerd

Absoluut niet, maar daar staat natuurlijk wel tegenover, als dan ervan uit wordt gegaan door de man dat nog steeds de vrouw de kinderen naar school brengt, het eten maakt en de boodschappen doet, dan word het wel lastig, maar, waar ik heel erg van overtuigd ben en daar zit ook ergens mijn tip: voor mij gaat het niet om functietitel, het gaat niet om, het is een beetje het LinkedIn-idee. Je kunt allemaal wel opschrijven wat je bent, maar het gaat er veel meer om wie je bent. En als ik een tip mag geven, dan vind ik, het is een soort stelling en tip tegelijk: goede ondernemers in mijn ogen, zijn de mensen die in alles, een dooddoenertje, zichzelf zijn, in alles staan voor wat ze doen en daar collega’s in mee kunnen nemen. Als je dat kan en dan kom je toch weer helemaal terug naar het begin hier in het Graafschap stadion, dan kun je samen d’r an. Dan kun je vragen aan mensen: we moeten even door rammen en dat doen ze bij mij, zonder dat er nog ooit iemand geweest is die een extra uurtje wilde declareren. En dat is mijn ultieme tip en ik moet er bijna bij zeggen: daar kun je heel rijk van worden, maar je kunt er ook en dat is bijna een basis, dat is bijna een zekerheid, je kunt er ook heel gelukkig van worden. En dat heb ik voor elkaar ook al is onze branche in brand, maar als je dan zelfs in zo’n situatie niet wakker ligt en nog iedere dag met een glimlach naar je collega’s gaat die ook nog eens terug lachen, dat is mijn tip. Dan ben je gelukkig en dan komt het vanzelf, als je wilt, als je echt wilt, ga dan lekker omzet draaien, winst maken, is iedereen gegund, is niet mijn ambitie.

 

Cor

Ja, samen d’r an!

 

Sjoerd

Ja, Samen d’r an

Podcast voor DGA's #9 Cor Spronk in gesprek met Edan van der Meer - over behouden ondernemen, persoonlijke groei en hulp van Corona

WE DOEN IETS GOED OF WE DOEN HET NIET

De zijn de andere woorden van Edan over zijn filosofie: wij verzorgen hoogwaardige techniek tegen acceptabele tarieven, waarbij we geen concessies doen aan kwaliteit. Deze filosofie kwam voort uit de irritatie van slechte techniek op allerlei bijeenkomsten. Dit moet beter kunnen dacht Edan toen. Na veel mensen uit de sector gesproken te hebben schreef hij een ondernemersplan en kon hij met behulp van het UWV zijn onderneming starten in 2008.

BEHOUDEN

Edan vind zichzelf een behouden ondernemer. Daardoor heeft hij altijd voorzichtig geweest in het aannemen van vast personeel, hetgeen wel kenmerkend is voor de sector en hem in de tijd van de coronacrisis minder zorgen oplevert. Wel heeft hij altijd veel geïnvesteerd in audio- of videosystemen hetgeen erg kapitaalintensief is. Edan: “Ik heb de keuze gemaakt om te investeren in een zowel hoogwaardig audiosysteem wat ook geaccepteerd wordt door artiesten bijvoorbeeld”.

VAN EIGENAAR NAAR DIRECTEUR

Edan wijzigde vorig zijn eenmanszaak naar een BV. Dat gaf hem privé wat meer rust en dat gaf hem zakelijk weer meer zelfvertrouwen.

BASIS STABIELER DOOR CORONA

Edan: “Eerder hadden we hele grote pieken en ook grote dalen, qua personeelsbehoefte, terwijl nu sinds Corona zijn wij een iets andere kant op aan het bewegen, omdat de vraagkant, de markt is nogal veranderd. We hebben een veel stabielere workflow op dit moment, waardoor het zeker voor ons op termijn interessant is om vast personeel aan te gaan nemen. Als het doorgaat zoals ik verwacht dat het doorgaat dan is onze basis veel stabieler en dat had ik niet verwacht”.

Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #9 op de bekende kanalen.

Meer over Edan van der Meer en zijn bedrijf kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/edanvandermeer/
https://www.linkedin.com/company/audivio/
https://audivio.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

 

Volledige tekst podcast:

Edan van der Meer, dank je wel voor deze uitnodiging hier op paleis Soestdijk en we zitten hier in een voor mij witte kamer, maar dit is de kamer van?

 

Edan

Dat noemen ze de Witte Eetzaal.

 

Cor

De Witte Eetzaal. Daar komen we zo meteen nog wel op terug waarom je hiervoor hebt gekozen. Het is één september dat we dit opnemen en we kennen elkaar via ZEPnl daar ben ik je naam tegengekomen en sinds zeventien april van dit jaar zijn we via LinkedIn gelinkt en we hebben elkaar net al in de andere kamer wat leren kennen. Jij bent op negenentwintig januari ben je negenenveertig jaar geworden, bijna Abraham, woonachtig in Baarn zag ik, je bent vrijgezel, je hebt een zoon en een dochter, Yves en Yannick en je hobby’s zijn hardlopen, duiken, reizen en ja, muziekliefhebber, maar dat kan van een audiovisueel bedrijf, zou je kunnen zeggen, kan dat bijna niet anders.

 

Edan

Precies.

 

Cor

Zijn er nog andere hobby’s?

 

Edan

Nee, dat heb je wel goed samengevat, ja.

 

Cor

De research was al goed.

 

Edan

Die was heel goed, ja, zeker. Ondernemen is ook een hobby, zeker.

 

Cor

Ondernemen is ook een hobby. Een hobby mag geld kosten, dus daar gaan we het dan straks nog over hebben. Favoriete voetbalclub?

 

Edan

Nee, ik ben niet heel erg in het voetbal, als ik een keuze moet maken dan ga ik met mijn zoon Yves mee, dat is Ajax.

 

Cor

Ajax. Nou, jammer. Ik zag wel, als je het hebt over sport zag ik Max Verstappen op je Facebook account voorbij komen.

 

Edan

Ja, dat is leuk op zijn tijd.

 

Cor

Muziek, heb je favoriete muziek?

 

Edan

Nee, dat is heel divers. Van dance tot opera en alles wat er tussenin zit.

 

Cor

Auto?

 

Edan

Volvo.

Cor

Volvo, welke?

 

Edan

V70.

 

Cor

V70. Bewust?

 

Edan

Ja, heel bewust. Volvo is een merk wat voor mij altijd tot de verbeelding heeft gesproken. Ik vind het een mooi merk, degelijke auto’s. De V70 die ik heb en die kwam ik per toeval tegen een paar jaar geleden waar alles op en aan zit. Fantastische auto, toevallig is Volvo Buitenweg ook een goede klant van ons, dus dat hielp ook mee en daar rij ik veilig en met heel veel plezier in.

 

Cor

Ja, want je zegt inderdaad Buitenweg hier, je woont in Baarn en je bedrijf Audivio zit in Bunschoten.

 

Edan

Bunschoten, ja, klopt.

 

Cor

Komen we zo meteen nog op terug. Lees je boeken?

 

Edan

Eigenlijk te weinig de laatste tijd, ja. Ik kom net terug van vakantie uit Curaçao en daar heb ik een aantal boeken gelezen, moet je denken aan Dan Brown. Ik lees te weinig, ik hou niet van voornemens, maar meer lezen dat is - en af en toe wat managementboeken, dat doe ik wel, ik kan me voorstellen dat je gaat vragen: wat is het laatste wat je hebt gelezen, dan moet ik heel diep gaan graven, daar kom ik straks op terug. Ik denk ik ben je voor.

 

Cor

Ik had laatst een poll op LinkedIn van hoe komt een ondernemer aan zijn kennis en doe je dat in de praktijk, of lees je boeken, of luister je podcasts? Luister je wel eens podcasts?

 

Edan

Ja, ik heb toevallig, de eerste maanden van het jaar heb ik een hele serie podcasts van Sjanett de Geus beluisterd wat over transformatie gaat. Allerlei onderwerpen wat te maken heeft met persoonlijke ontwikkeling. En dat kan zijn op gezondheidsgebied, op spiritueel gebied, op sportief gebied, op seksualiteit, noem alle onderwerpen maar op die ons bezig kunnen houden. Dat vond ik een heel interessante serie. En af en toe wat BNR podcasts kom ik ook wel tegen, ik krijg af en toe wat toegestuurd, of een link van: dat moet je even luisteren en dat doe ik met name in de auto eigenlijk, of onder het schoonmaken thuis van de badkamer, wat zo af en toe ook gedaan moet worden.

Cor

Tegen wie kijk je op? Heb je een idool, of wel eens een idool gehad? Misschien niet zo gelijk van vroeger.

 

Edan

Er zijn veel mensen waar ik heel veel respect voor heb, dat zijn mensen in mijn omgeving, maar iemand die, moet ik even denken, qua persoon denk ik niet dat het de meest aardige man is, maar wat iemand als John de Mol heeft opgebouwd dat vind ik fantastisch. De manier waarop misschien niet altijd even sociaal, maar hij heeft wel een mooi bedrijf neergezet. Dat vind ik wel mooi en zo heb je wel meer ondernemers.

 

Cor

Heb je dan voor jezelf: het doel heiligt de middelen? Dus je mag een beetje asociaal zijn als je vervolgens daarna maar laat zien dat je succesvol bent?

 

Edan

Nou, nee. Dat vind ik niet. Ik denk dat een succesvolle ondernemer, die moet buiten de kaders kunnen gaan. Maar je moet het wel binnen het betamelijke houden en daarin zullen een John de Mol en ik van elkaar verschillen. Maar dat scheelt ook een paar nullen.

 

Cor

Ik persoonlijk denk dat het aantal nullen voor de komma qua proces vaak iets anders is, maar ik ben benieuwd, misschien komen er wel dingen in dit gesprek naar boven wat jouw DNA is, want daar ben ik inderdaad erg benieuwd naar. Ik zag dat je geboren bent, volgens mij, in Wormerveer?

 

Edan

Dat klopt.

 

Cor

Uit wat voor nest kom je?

 

Edan

Ik kom uit een nest, hoe zeg ik dat nu goed. Mijn ouders die zijn vroeg bij elkaar gekomen, achteraf een beetje te vroeg, dat heeft ook niet heel lang geduurd dat huwelijk. Ze zijn na een jaar verhuisd naar Baarn, waar ik nu nog steeds woon zoals je vermeldde. Het huwelijk heeft niet lang stand gehouden, tot mijn vijfde ongeveer, toen zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Mijn moeder is daarna verhuisd naar Curaçao, geëmigreerd. Dat gaf een wat rare situatie om het voorzichtig te zeggen en ik ben bij mijn vader blijven wonen. Dus ik kom uit een niet traditioneel nest.

 

Cor

En heb je broers of zussen?

 

Edan

Ik heb drie halfbroers. Uit mijn vaders tweede huwelijk.

 

Cor

Dus voor die was je dan de oudste -

 

Edan

Dat ben ik nog steeds, grote broer, ja. We gaan overmorgen met zijn vieren eten, heel gezellig.

 

Cor

Leuk, ondanks dat je nog geen vijftig bent, al wel een beetje grijs, maar ja. Het is zonder beeld deze podcast.

 

Edan

Dat is maar goed ook.

 

Cor

En je vader was ondernemer?

 

Edan

Mijn vader was met name journalist en een beetje ondernemer, maar journalist bij de Avro oorspronkelijk. Eurosport heeft hij heel lang commentaar gegeven, Studio Sport heeft hij gedaan, Langs de Lijn, dat soort programma’s, met name tafeltennis en badminton-commentaar heeft hij gedaan en hij is nu een beetje in ruste. Maar onderneemt af en toe nog wat dingen, hobby’s en dat soort dingen. Hij kan niet stilzitten.

 

Cor

Ik zag qua studie vrije school. Wat moet ik me daarbij voorstellen?

 

Edan

Vrije school is basisonderwijs dat staat qua niveau voor HAVO VWO, indertijd was dat niet erkend. De hele opleiding duurde zes jaar, zes jaar voortgezet onderwijs zoals je nu zes jaar VWO hebt, wat mijn kinderen doen. Mijn kinderen zitten in vijf VWO nu en mijn dochter drie gymnasium. Ik heb vrije school gedaan. Je kon nog een jaar extra doen, of een HAVO/VWO-diploma, dat vond ik wat lang duren, dus ben ik naar de MTS gegaan, de Middelbaar Technische School, dat bleek geen succes, dus daar ben ik mee gestopt en toen ben ik gaan werken.

 

Cor

En wat voor leerling was je?

 

Edan

Lui.

 

Cor

Lui?

 

Edan

Ja, lui.

 

Cor

Thuis moest je waarschijnlijk wel heel wat doen, moest je heel wat dingen oppakken? Maakte dat je juist op school in de rustmodus kwam?

 

Edan

Ik vond het allemaal niet zo interessant denk ik. Ik denk dat dat het meer was. Bepaalde vakken vond ik wel heel fascinerend hoor, natuurkunde bijvoorbeeld, dat vond ik wel interessant. Wiskunde had ik geen aanleg voor, scheikunde vond ik interessant, maar andere vakken, ik heb niet heel veel met talen. Mijn dochter van veertien die plaagt mij met regelmaat dat mijn uitspraak niet zo goed is. Zij spreekt beter Engels dan ik, veel beter inmiddels.

 

Cor

Is dat een beetje Cambridge Engels dan, of dat nog niet?

 

Edan

Ja, ja. Ja, dat spreekt ze wel en ik heb weinig gevoel voor taal. Maar ik verveelde me op school en ik wilde iets doen, dus ik ben op een gegeven moment ook bijbaantjes gaan zoeken, hobby’s gaan doen, plaatjes draaien, dat vond ik veel en veel leuker en ja, uiteindelijk is dat ook wel goed uitgekomen.

 

Cor

Je zei MTS, die heb je dan wel afgemaakt?

 

Edan

Nee, ik heb één jaar gedaan en toen bleek dat dat niks voor mij was.

 

Cor

Dat vind ik op zich wel apart omdat je toch een technisch bedrijf hebt nu. Toen zag ik - ben je vervolgens van school, heb je een jaartje of negen, die ik niet helemaal kon definiëren tussen ’89 en ’98 heb je toen een beetje hap snap, hier wat gedaan, daar wat gedaan?

 

Edan

Nee, absoluut niet. Ik heb overal, eigenlijk wel stabiel lang gewerkt. Ik ben begonnen bij een bedrijf wat inmiddels niet meer bestaat. Online geloof ik, Scheer en Foppen. Een wit- en bruingoed winkelketen. Daar ben ik gestart op mijn negentiende, ja toen was ik negentien. Toen ben ik gestart als verkoper/bezorger. Daar kwam vrij snel een kans, want de toenmalige bedrijfsleider die kreeg een andere baan aangeboden. Ik ben toen naar de directeur gestapt: ik wil zijn functie overnemen. Ik werd een beetje lachend weggekeken, maar een paar maanden later had ik die functie daadwerkelijk.

 

Cor

Wat doe je dan om gewoon je zin te krijgen? Ik bedoel het positief?

 

Edan

Om te beginnen mezelf verkopen, maar wel met argumenten. Dat ik echt wel ideeën had om die winkel beter aan te pakken, dat is ook wel gebleken, die winkel, ik heb het goed gedaan. Omzet goed, vooral een heel goede marge, dus op het hoofdkantoor waren ze blij met me, naar wat ik begreep.

 

Cor

En is het dan verkoop, is het dan presenteren vooral wat je leuk vindt, of vooral de communicatie, de mensen op de goede plek neerzetten?

 

Edan

In eerste instantie mezelf verkopen, dat komt echt op verkoopkunst aan. Dat ligt mij wel redelijk, denk ik en toen ik de baan eenmaal had - ik ben overigens, voordat ik überhaupt die baan toegekend had gekregen ben ik er wel mee gestart, want er was geen baas meer, dus ik heb het overgenomen en ik heb wat dingen opgepakt, ja. Goede mensen en ook denk ik goede aansturing gegeven. En dat werkte, dus klanten waren blij, personeel was blij en ik was blij.

 

Cor

Was het ook dat je vanuit huis daar goede feedback kreeg van: moet je zo en zo doen en moet je zo en zo doen? Of was dat echt uit jezelf?

 

Edan

Nee, dat komt allemaal bij mijzelf vandaan.

 

Cor

Is er toen nog wat - in ’98 heb ik drie functies gezien als callcenter manager. Toen dacht ik, toen je net zei: talen niet zo goed, callcenter manager, dan moet je toch communicatie goed in de smiezen hebben?

 

Edan

Zeker, dat klopt. Ik ben vanuit Scheer en Foppen, toen na vijf jaar was voor mij de uitdaging weg, financieel speelde dat ook mee als drijfveer, toen ben ik via via gevraagd om bij een ander bedrijf te komen werken. Tulp Keukens. Een keukenbedrijf, daar heb ik een jaar lang keukens verkocht, dat had ik na een jaar echt wel gezien. En toen gebeurde eigenlijk hetzelfde als bij Scheer en Foppen gebeurde, met een iets andere inslag, toen ben ik op een gegeven moment, toen was op de vestiging waar ik werkzaam was in Woerden, daar was de nieuwe commercieel directeur die was daar een dag, die kwam een dag langs en die hield daar die dag kantoor en ontving daar gasten, klanten, personeel en dergelijke. Toen ben ik zijn kantoor binnen gestapt van: heeft u even vijf minuten. Die vijf minuten werd een uur, geloof ik en ik heb aangegeven dat ik heel graag iets anders wilde doen binnen dat bedrijf bij voorkeur, dat ik echt niet op stel en sprong iets anders wilde en drie maanden later belde hij mij van: ik heb iets voor je. Wil je het callcenter gaan leiden? Ik heb meteen gezegd: ja en ik had geen idee wat het inhield.

 

Cor

En wat zag hij in jou dan denk je?

 

Edan

Enthousiasme, gewoon eager, dat heeft hij gezien volgens mij.

 

Cor

En hoeveel mensen zitten er in een callcenter?

 

Edan

Dat callcenter bestond uit, dat was een relatief klein callcenter, daar werkte twintig, vierentwintig man ongeveer. Dat was een hele kleine organisatie, dus de callcenter manager, dat was ik, een assistent en dan wat we nu de callcenter agent, de medewerkers noemen. En dat was uitsluitend verkoop. Dat was echt een verkoop callcenter, dus uitgaand bellen, afspraken maken dat was het doel.

 

Cor

Dat is dan een kakofonie van lawaai toch in zo’n - ik neem aan dat de akoestiek daar anders is dan -

 

Edan

Ja, maar wij zitten hier in een hoge zaal, met zijn tweetjes, dat callcenter daar zit je achter schotten, gestoffeerde schotten wat dan toch wel redelijk dempt. Dus dat valt echt wel mee. En je werkt met headsets op die bepaalde demping geven, dus nee, dat was -

 

Cor

Ik weet nog zelf als ik met mijn mobiel bel, dan denk ik altijd: die andere kant hoort mij niet, dus ik moet gaan schreeuwen en dat gevoel heb ik een beetje bij zo’n callcenter, tenminste, als ik wel eens gebeld word door een callcenter denk ik wel eens van, als ik al dat lawaai op de achtergrond dan hoor, dan word ik er al bijna gek van.

 

Edan

Dat valt reuze mee. Ik was zelf geen uitvoerend callcenter medewerker, maar ik heb het uiteraard zelf ook in de praktijk toegepast en geoefend en bepaalde dingen uitgeprobeerd, bepaalde scripts uitgeprobeerd en dat valt echt mee. Als je daar eenmaal inzit dan merk je er niks van.

 

Cor

Was dat dan ook vooral wat een manager doet, die zorgt dan een script goed is en dat dat -

 

Edan

Eigenlijk het proces van a tot en met z. Dus het begint bij: wat zijn je targets, je doelen stellen, wat is de verwachting vanuit de organisatie, in dit geval was het een in house callcenter, dus een callcenter voor de eigen organisatie, dus daar zijn bepaalde verwachtingen en aan die verwachtingen moet je zien te voldoen. In dit geval was het voeden van de buitendienst medewerkers, voor een deel en voor een deel ook de binnendienst en dus vraag en aanbod dat moest ook afgestemd worden en daar heb je verschillende componenten voor nodig. Dus je hebt scripts nodig, je hebt een aanbod nodig, je hebt data nodig, je hebt adressen nodig zoals wij dat noemen van een bepaalde kwaliteit. Je kan vanuit een telefoonboek gaan bellen, maar dat heeft weinig zin. En dat is een soort van proces wat je moet regelen.

 

Cor

Was het bijvoorbeeld zo, ik kan me voorstellen, werd je dan bepaalde targets opgelegd, of was er iets waarvan je zegt: ik denk dat dit en dit mogelijk is?

 

Edan

Nee, daar werkten we niet echt met hele harde targets. Er was een bepaalde verwachting, maar eigenlijk ging dat allemaal vrij organisch. Wat wij leverden, dat was eigenlijk wel boven verwachting ook wel, we deden het bovengemiddeld goed, we hadden goede contacten voor ? aankoop, via bepaalde kanalen en dat was met name in de beginperiode was dat heel goed. We merkten op een gegeven moment wel, toen kwam een openlijke maatschappelijke discussie van: het inbreuk op privacy met bellen. Je zal waarschijnlijk ook wel eens gebeld worden, of niet meer omdat je via het bel me niet register aangemeld bent, die discussie begon een beetje op te komen en we merkten dat de aanvoer van data, dat dat af aan het nemen was, het begon af te nemen en daar begonnen we op een gegeven moment wel hinder van te ondervinden, dus dan moet je andere kanalen zien aan te boren en dat was een uitdaging.

 

Cor

Wat was nu een typische goede callcenter medewerker? Is dat een vrouw van vijfentwintig, of zijn er typische, waarvan je zegt –

 

Edan

In die tijd, er was een dame, zij heet Tineke, die was fantastisch. Die had om te beginnen een hele goede stem, kon heel goed luisteren, maar kon ook hele goede vragen stellen. Dat was een fantastisch goede callcenter agent.

 

Cor

Die had misschien niet eens een script nodig?

 

Edan

Nee, die werkte niet met een script, nee. Die had ongetwijfeld ergens in een laatje dat script liggen, maar die had het niet nodig en zo hadden we er nog wel meer hoor, de beste callcenter medewerkers die ik heb gekend in mijn - ik heb het dertien jaar gedaan ongeveer, twaalf jaar geloof ik, dat waren toch wel de dames. Die waren daar far best in.

 

Cor

Wisten die dan bijvoorbeeld op het juiste moment te stoppen in een gesprek dat er geen irritatie kwam, hebben die net iets meer gevoeligheid, is dat iets wat je -

 

Edan

Ja, ook een stilte laten vallen soms, ja hoeven niet constant aan het woord te zijn, want op het moment dat je even stilte laat vallen na een vraag of een deel van een gesprek dan komt de persoon die aan de telefoon is, die komt vanzelf wel. En dat werkt, ja. Dat deden ze heel goed. En dat waren dames van zeker boven de veertig, denk ik, sorry als ik ernaast zit.

 

Cor

Maar als iemand iets goed kan, ik denk dat dat mooi is om dat te zien.

 

Edan

Zeker.

 

Cor

En toen was het, waarschijnlijk al eerder, maar april 2008 begon je met Audivio. Hoe is dat gekomen?

 

Edan

Dat is door een combinatie van factoren. Laat ik voorop stellen, ik heb altijd het idee gehad en ook wel als droom gehad om voor mezelf te gaan werken, binnen mijn familie zijn er verschillende ondernemers aanwezig of geweest. Een aantal familieleden zijn overleden. Binnen mijn vrienden- en kennissenkring zijn verschillende ondernemende mensen of ondernemers, daar heb ik altijd wel respect voor gehad en er ontstond een situatie dat bij mijn laatste werkgever, dat ging indertijd niet heel goed met dat bedrijf, toen kwam er een reorganisatie aan. Ik was één van de personen waar ontslag voor aangevraagd werd en toen had ik tijd en toen had ik echt tijd om na te denken, dat ging, volgens mij gaat dat nog steeds via het UWV, met het UWV heb ik - ik had een hele fijne begeleider en ben met hem het gesprek aangegaan van: wat zijn de opties. En toen kwam ook de optie: je kunt voor jezelf, je kunt een ondernemingsplan maken en ik vertelde wel dat ik die wens had en die droom had en met goedkeuring van het UWV ben ik een ondernemingsplan gaan schrijven om te kijken of het mogelijk was om te gaan ondernemen binnen de audiovisuele branche. De audiovisuele branche heeft mij altijd aangetrokken omdat, ik heb altijd fascinatie gehad voor geluid, voor beeld, voor verlichting, belichting, als kind, echt als klein kind was ik al bezig met radiootjes, op een gegeven moment mijn eerste plaatspeler gekregen. Waarschijnlijk van een oom, dat weet ik niet precies meer, ik weet nog op een gegeven moment een keer een radiootje gekregen van mijn moeder, een transistorradio en die moest uit elkaar. Ik zal nooit vergeten, ik heb echt met een schroevendraaier die radio uit elkaar gehaald om te kijken hoe het dan werkte met allemaal popmetertjes.

 

Cor

Daar zat wel techniek in.

 

Edan
Zeker techniek, alleen ik was er niet zo goed in, want hij heeft het nooit meer gedaan.

 

Cor

Je bent goed, in ieder geval, in dingen slopen. Laten we het dan even zo zeggen.

 

Edan

Ja, in die tijd was ik daar heel goed in, ja. Ik ben ook niet de allerbeste technicus, zeker niet, maar ik ben wel goed in het verbinden. Daar ben ik dan wel goed in.

 

Cor

Is dat dan logisch denken?

 

Edan

Ja, absoluut, dat is logica.

 

Cor

Ik ken iemand anders ook, die in de audio zit, hoor jij alles? Ben jij een scherpe, analyseer jij dan, wat is dan waarvan je zegt van -

 

Edan

Ik hoor wel als iets niet goed is en ik hoor ook zeker als iets wel goed is. Ik zal een heel mooi voorbeeld geven. Hier in deze tuin, van waar wij nu zitten, aan de voorzijde waar wij binnen zijn gekomen in de voortuin van Paleis Soestdijk, daar werden tot vorig jaar popconcerten gegeven, Royal Park Live series, daar ben ik een x-aantal keren bij geweest. Daar is het geluid echt serieus goed voor elkaar. Dat klinkt zo fantastisch mooi, ondanks dat er, ik meen dat er vierduizend bezoekers zijn, dat klinkt zo intiem en zo mooi en zo klein ook, terwijl het heel groot is. Ja, daar kan ik echt van genieten. Dat wordt trouwens niet door ons gedaan, dat zeg ik er ook meteen even bij, maar daar zit een bedrijf die dat doet en die doen dat fantastisch, daar heb ik echt veel respect voor. Ja, daar kan ik echt van genieten, ja.

 

Cor

Dat is mooi, ik zie ook hoe je beweegt, dat is mooi om kwaliteit te zien en van een ander dan te mogen genieten.

 

Edan

Absoluut.

 

Cor

Maar goed, we zijn op Soestdijk, dat is niet voor niets, we kwamen via de artiesteningang binnen, welke ingang heb jij hier? Wat doe je hier?

 

Edan

Ja, wij komen, of ik, zeg maar als ondernemer en wij als Audivio komen hier al verschillende jaren. Wij hebben een aantal evenementen hier verzorgd, waar we de techniek voor hebben verzorgd, bijvoorbeeld de hardloopevenementen de Royal Run, daarvan zijn er vijf edities geweest meen ik en we zijn vanaf de allereerste editie daarbij betrokken geraakt, waarbij we de parcoursversterking doen, start, finish, warming up, het geluid voor gedaan. Paleis Soestdijk daar hebben wij op een gegeven moment, zijn wij mee in contact geraakt, mede daardoor is dat geweest denk ik en die zijn klant bij ons geworden en dat is begonnen met een klein aanvraagje en we doen daar, de afgelopen jaren doen we heel veel in samenwerking met Paleis Soestdijk, met name in de Orangerie vinden veel bijeenkomsten plaats en wij leveren daar de techniek voor. Dus de schermen, het geluid, dat soort faciliteiten. En Paleis Soestdijk is een klant binnen mijn woonplaats, het is een plek die voor heel veel mensen tot de verbeelding spreekt, dus er is natuurlijk ontzettend veel historie hier, de groten der aarde hebben hier gezeten waar wij nu zitten, hoe mooi is het dan om het interview hier te houden.

 

Cor

Noem eens een paar namen waar wij ons nu in kunnen wanen. Bill Clinton hoorde ik al?

 

Edan

Bill Clinton is hier geweest, andere Amerikaanse presidenten, maar natuurlijk, ja, heel veel mensen van alle koninklijke huizen, alle Minister Presidenten zijn hier geweest, tenminste tot een aantal jaar geleden dan, bekende artiesten zijn hier geweest, kunstenaars, je kan het zo gek niet bedenken of men is hier wel geweest.

 

Cor

En dan nu Edan van der Meer en Cor Spronk. Ik voel me vereerd, ja.

Wat had je toen je begon, had je toen van: dit en dit ga ik, dit wordt mijn DNA, als ze mij - dan krijgen ze dit. Wat was dat?

 

Edan

Dat was eigenlijk heel duidelijk vanaf het begin af aan. De aanleiding waarom ik het bedrijf heb opgezet, waarom ik het heb gedaan in die tijd, eigenlijk in de kern doe ik nog steeds hetzelfde, dat was: op basis van ervaringen die ik heb opgedaan als callcenter manager, ik kwam vanuit mijn toenmalige rol op congressen, op seminars, op allerlei bijeenkomsten en wat me opviel is dat in verschillende gevallen, was het goed voor elkaar, maar ook in veel situaties was de techniek niet goed voor elkaar. Dus dan moet je denken aan microfoons die uitvallen, die kraken, die piepen, beeldschermen waar flikkeringen inzitten, waar het beeld af en toe wegvalt, ik kom het helaas nog steeds wel eens tegen. En ik dacht: dat moet anders kunnen, dat moet beter kunnen. Maar ik wist niet precies hoe het werkte. En toen ben ik me erin gaan verdiepen, een buurtgenoot van mij die werkte bij het toenmalige bedrijf Hulskamp Audiovisueel, daar ben ik verschillende keren mee gaan praten en nog wat andere mensen die ik ken uit zeg maar het vakgebied of aanverwante vakgebieden, ben ik mee gaan praten. Daar heb ik eigenlijk een soort van interview gesprekken mee gehouden, zoals wij dat nu ook doen en op basis daarvan heb ik een businessplan gemaakt en mijn filosofie was en is: wij verzorgen hoogwaardige techniek tegen acceptabele tarieven, waarbij we geen concessies doen aan kwaliteit. Met andere woorden: we doen iets goed, of we doen het niet. En dat zeg ik heel hard, maar wij wijzen ook wel eens aanvragen af, dat kan om budgetredenen zijn, want er is wel een budget nodig, maar voor een acceptabel budget kunnen wij in principe altijd wel iets moois maken, maar we krijgen ook wel eens vragen wat technisch eigenlijk niet haalbaar is en als wij daar geen vertrouwen in hebben, dan doen we het niet.

 

Cor

Ik kan me voorstellen vanuit je callcenter ervaring, dat is: een afspraak krijgen bij een klant is voor jou dus eigenlijk geen probleem. Dat is eigenlijk kat in het bakje zou je kunnen zeggen, of huur je een callcenter in om dat voor jou te regelen?

 

Edan

Nee.

 

Cor

Maak je de afspraken zelf?

 

Edan

Wat ik tot een aantal jaren geleden deed, dat was inderdaad telefonische acquisitie, dat doe ik nog steeds, ik kom soms nog steeds interessante partijen tegen via LinkedIn of via Facebook of via welk kanaal dan ook, die doe ik gewoon een belletje en dat werkt.

 

Cor

Maar wat zeg je dan?

 

Edan

Dan zeg ik: ik kwam u tegen, we kennen elkaar niet, maar ik vond uw verhaal interessant of ik vind u een interessant bedrijf of persoon, of wat dan ook en zeg ik: kunnen we iets voor elkaar doen, mag ik mezelf introduceren of ik heb een aanbod of wat dan ook. Vaak werkt dat wel, men staat er wel voor open.

 

Cor

Helpt het dan dat ze dan met de ondernemer praten?

 

 

Edan

Ja, honderd procent.

 

Cor

Dat dat makkelijker is dan dat een account manager langs wil komen?

 

Edan

Ja, absoluut.

 

Cor

Dus daar gebruik je wel dat je de eigenaar bent van Audivio.

 

Edan

Absoluut, vanuit het laatste callcenter waar ik heb gewerkt, de toenmalige eigenaar die had een aantal filosofieën en één daarvan is: dat een account manager is heel iets anders dan een acquisiteur. En daar ben ik het zeker mee eens, want een account managen dat is op de winkel of op een klant passen, terwijl acquisitie plegen is totaal iets anders. Dat is iemand die je niet kent, waar je wellicht geen contact mee hebt gehad op wat voor vlak, om die toch binnen zien te halen. En dat is een heel ander vakgebied. En dat moet je liggen en ja, dat werkt natuurlijk niet altijd, maar het gaat me over het algemeen wel redelijk af, ja.

 

Cor

Ik denk dat er heel veel bedrijven zijn die, waarvan de eigenaar of het bedrijf verwacht van de account managers dat ze ook een deel koude acquisitie doen.

 

Edan

Ja, de vraag is of dat verstandig is. Maar dat hangt er natuurlijk vanaf hoe een bedrijf georganiseerd is. Mijn bedrijf is kleinschalig, ik heb een klein bedrijf, maar ik ken veel bedrijven die zijn wat groter, maar als je twee account managers hebt die zowel account moeten beheren als acquisitie moeten plegen, ja, dan is die combinatie niet altijd even handig, denk ik. Want wij doen ook zaken met account managers die ons dan inhuren om voor hun een bepaalde dienst te leveren waarvan ik weet dat ze er acquisitie op moeten plegen en ja, ze hebben er ook een hekel aan. En daardoor zijn ze er ook niet goed in.

 

Cor

Je zou ook kunnen zeggen: elk bedrijf zou, als je het door zou trekken, zou eigenlijk een vrouw van boven de veertig moeten aannemen die een beetje telefonische acquisitie zou moeten doen.

 

Edan

Ja, bijvoorbeeld.

 

Cor

Ik zit zomaar wat linken te leggen, waarvan je zegt van: maak je account manager niet verdrietig omdat hij dingen moet doen die hij toch niet kan en laat het juist mensen zijn die dat juist goed kunnen en het daarom ook wel leuk vinden.

 

Edan

Absoluut, absoluut.

 

Cor

Is dat ook niet, alle dingen die je vanuit je loondienstperiode hebt meegenomen, hoe doe je dat nu met je eigen personeel? En ik begreep, je hebt vast personeel en heel veel huren jullie in op freelance basis? Wat voor baas of partner ben je?

 

Edan

Ik probeer partner te zijn, terwijl dat niet altijd kan natuurlijk, want soms ben je geen partner, ben je simpelweg opdrachtgever of werkgever. Ik streef er wel naar dat mensen verantwoordelijkheid nemen en dat mensen ondernemen binnen de onderneming. Dat geldt dus ook voor freelancers, wat je zegt dat klopt, mijn bedrijf is kleinschalig georganiseerd, dat is vanaf dag één, met name in de beginfase kon dat ook niet anders. Ik heb echt in mijn eentje in de klei gestaan, dus in het begin, ik ben gestart met een schuld bij de bank, een schuld bij mezelf en bij mijn vader en ik had een schuur vol spullen echt een schuur ook en geen klanten, dus echt vanuit niets iets opgebouwd. Op een gegeven moment toen begonnen wij klanten te krijgen van ook wel enige omvang waardoor de basis wat breder werd, op een gegeven moment gestart met één werknemer, vijf jaar geleden is dat geweest, in 2015, met wel de ambitie om verder te gaan groeien. Maar, ik ben ook behoudend geweest, dus ik heb niet hele grote stappen willen zetten en dat komt op dit moment ook niet heel slecht uit.

 

Cor

Nee, maar goed, je zou kunnen zeggen, je ziet vaak, elke ondernemer maakt een bepaalde reis en er komt een moment dat er wordt gevraagd: ga je investeren, ga je opschalen? En is het bij jou meer geweest dat je niet hebt opgeschaald            qua vast personeel, maar ik heb wel begrepen dat je heel erg in kapitaal intensief, je hebt heel veel apparatuur, daar gaat veel geld in zitten.

 

Edan

Precies, daar gaat absoluut geld in zitten, daarbij zitten we in een kapitaalintensief vakgebied. Audio- of videosystemen die kosten veel geld. Wij werken met a merken, of a+ merken, dat is ook wel waarmee ik wil werken, want ja, klanten betalen bij ons af en toe veel geld voor een bepaalde dienst en ze mogen daar ook goede kwaliteit voor verwachten, betrouwbare geluidskwaliteit, we hadden het net even over zo’n concert bijvoorbeeld, dat moet gewoon heel goed zijn. We hebben een aantal jaar geleden geïnvesteerd in een basispakket van een bepaald audiomerk L-Acoustics, dat was echt een strategische keuze, toen ben ik echt in het diepe gestapt, toen heb ik voor het eerst sinds de opstart extern gefinancierd. Dat was wel spannend, want er was eigenlijk geen basis voor, maar dat heb ik vanuit visie gedaan en dat ja, dat is eigenlijk wel goed uitgekomen, want-

 

Cor

En wat was die visie?

 

Edan

Die visie was dat als wij qua geluid, want eigenlijk vrijwel al onze opdrachten, daar zit een vorm van geluidsversterking bij, dat kan zijn geluid voor spraakversterking, van honderd man tot tienduizend man, maar dat kan voor entertainment zijn dat er DJ’s optreden of bands, of wat dan ook, dat moet gewoon, vind ik, heel goed zijn.

 

Cor

Is geluid dan belangrijker dan beeld?

 

Edan

Ja, dat is bij ons wel belangrijk, want elke opdracht die we doen, vrijwel elke opdracht gaat een vorm van geluid mee en beeld by far niet altijd. Dus nee, wij hebben ook meer geïnvesteerd in geluid dan in beeld en licht.

 

Cor

En moet ik dan denken aan die enorme grote boxen die dan soms aan zijkanten van podia hangen of ook het opnameapparaat wat ik nu bijvoorbeeld heb, voor het opnemen van een podcast.

 

Edan

Exact en alles wat daartussenin zit.

 

Cor

Merken zeggen mij niks, ik denk dat ik ook een goed merk heb, maar dat weet ik niet. Wat is dan - waar selecteer je dan op, als je het hebt over, als je zegt: ik heb daar visie op, en bij zo’n merk, wat maakt dat merk dan zo bijzonder dat je zegt: maar daar gaat het ook om service, of gaat het echt om de kwaliteit?

 

Edan

Nee, het eerste waar ik naar kijk is: wat is onze huidige markt, is dat nog steeds een markt die wij willen bedienen, of willen wij een markt erbij hebben, of willen wij iets verschuiven in de markt. De keuze die we vier jaar geleden hebben gemaakt is: wij willen opschalen. Met andere woorden: wij willen een groter publiek kunnen bedienen vanuit onze eigen voorraad en we konden dat wel, maar dan moet je inhuren, dan ben je al wat minder flexibel, je kan niet even een demo doen, of je kan soms niet een klant binnenhalen waardoor je iets meer met de prijs kan doen om een klant binnen te halen, dat gebeurt hier ook wel eens. We waren er eigenlijk niet heel flexibel in, we hadden wel wat klantcontacten waar ik toch hoorde: ja, maar je bent eigenlijk te klein voor ons. Toen had ik zoiets van: oké, prima, dat begrijp ik.

 

Cor

Was dat een beetje te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet?

 

Edan

Ja en toen heb ik de keuze gemaakt om te investeren in een zowel hoogwaardig audiosysteem wat ook geaccepteerd wordt door artiesten bijvoorbeeld. Artiesten werken met riders, misschien heb je die term wel eens gehoord, maar dat is een document waarin onder andere hun techniekwensen in staan. Het geluid moet voldoen aan die en die specificaties en die en die merken met name. Wij hebben geïnvesteerd in een merk die, het gebeurt niet of nauwelijks dat het niet geaccepteerd wordt.

 

Cor

Dus je weet sowieso, dat wat voorgeschreven wordt -

 

Edan

Kunnen wij bieden, ja. Daar kunnen we per definitie aan voldoen.

Cor

En dat is misschien een rare, maar artiesten dan denk ik gelijk, de mensen hebben wat noten op hun zang, is dat ook niet iets wat toch heel snel weer verandert omdat ze, ze zien wat nieuws en dan willen ze ook weer wat nieuws en maakt dat het waard om daarin te investeren?

 

Edan

Nee, dat valt wel mee. Kijk, in tegenstelling tot, je maakt een opmerking over beeld, beeldschermen of projectoren die innoveren veel sneller qua resoluties, helderheid, scherpte en dergelijke. Dat is met geluid, gaat dat iets minder snel. Maar er komen wel andere vormen van systemen bij, er is twee jaar geleden een systeem op de markt gekomen waarin je een hele smalle kolomspeaker hebt waarmee je vijfendertig meter ver de audio kan verspreiden, voor spraaktoepassing echt briljant, vrij duur systeem, ja ik heb een demo gehoord en ik was meteen verkocht en vrij snel daarna hebben wij ook die investering gedaan. Want ik dacht: als we dat kopen ja, a dat maakt het onszelf veel makkelijker, qua werk, we verhogen onze kwaliteit enorm, je hebt veel minder speakers nodig en dit gaat onze klanten heel blij maken en dat gebeurt ook.

 

Cor

Zit je dan ook zo in elkaar, je zegt je bent aan de ene kant behoudend. Maar je hebt wel eerst geïnvesteerd, maar je had toen nog geen opdrachten, had je misschien wel: hier ga ik sowieso de opdrachten wel door krijgen?

 

Edan

Die eerste investering dat was echt wel een risico achteraf gezien. We konden de financieringslasten prima dragen hoor, wat dat betreft viel die schuld ook wel weer mee, maar het was op zich wel een risico, maar dat was wel vanuit een visie van: als we dit doen, dan vermoed ik dat dat dat effect gaat opleveren en dat is ook wel gebeurd.

 

Cor

En toen heb je daadwerkelijk een nieuwe markt kunnen betreden, of een bredere markt kunnen -

 

Edan

Een bredere markt en ook een grotere markt. Bijvoorbeeld in mijn woonplaats Baarn daar wordt altijd met Koningsdag een groot evenement gehouden, wat regionale aanzuiging heeft, dat konden we voorheen niet met onze eigen spullen doen, dat kunnen we nu prima en wij verzorgen dat event nu al sinds vier jaar. Afgelopen jaar niet uiteraard, maar ja, dat kunnen wij prima doen. En ja, we krijgen ook geen vragen meer van: kun je het aan of heb je de spullen wel? Nee, dat weet men in de markt ook wel. Onze klanten kunnen eindklanten zijn, dat kunnen bedrijven zijn, maar dat kunnen ook evenementorganisatoren zijn en ja, die wereld is relatief klein en daar onderhoud je natuurlijk ook contact mee: ik heb een mooie investering gedaan, dat kun je daar en daar voor inzetten, o leuk, laat eens horen, laat eens zien en zo werkt dat.

 

Cor
Ik vind het wel heel apart, want in die wereld van jullie, om het even zo te zeggen, is dat je zegt: het materiaal en zo willen we graag in eigendom hebben, maar personeel willen we graag op basis van freelance, terwijl je natuurlijk, in heel veel sectoren hebben ze dat - als je de mensen maar hebt, dan heb je het werk. En bij jullie is dat - die factor mens arbeid dat die heel erg flexibel is. Hoe komt dat?

 

Edan

Het klopt niet helemaal wat je zegt, want wij hebben in onze eigen schuur hebben wij, wat ik altijd maar noem, een heel gebalanceerd pakket, gebalanceerd pakket audio, gebalanceerd pakket video, gebalanceerd pakket licht, wij huren daarnaast heel veel in. Maar het is allemaal aanverwant, dus extra’s. Extra lampen, extra speakers, extra versterkers, extra microfoons et cetera. Personeel vind ik qua kosten toch een iets ander verhaal, omdat die kosten altijd doorlopen. Ik hoef je niet voor te rekenen wat een medewerker op jaarbasis kost en dat risico vind ik veel groter en de investering die ik heb gedaan, dat gaat om redelijke bedragen, maar ja, twee medewerkers aannemen, dan praat je over veel grotere investeringen wat je in één jaar al hebt.

 

Cor

Is het ook zo omdat het meer, jullie werk meer project-achtig is, waardoor je eigenlijk niet fulltime werk voor die mensen hebt?

 

Edan

Zeker en er ontstaat nu wel iets frappants op dit moment, omdat voor Corona werkten we zeker projectmatig en we hebben een aantal klanten waar we heel snel in moeten opschalen, dus we hebben projecten gedaan waar we twintig man tegelijk aan het werk hebben of soms wel meer, één project waar we veertig man hebben lopen, direct en indirect, daar kun je je personele capaciteit niet op inrichten. Dus we hadden hele grote pieken en ook grote dalen, terwijl nu sinds Corona zijn wij een iets andere kant op aan het bewegen omdat de vraagkant, de markt is nogal veranderd en we hebben een veel stabielere workflow op dit moment, waardoor het zeker voor ons op termijn interessant is om vast personeel aan te gaan nemen. Ik moet even kijken hoe het gaat lopen, we hebben forse klappen gehad dit jaar, maar als het doorgaat zoals ik verwacht dat het doorgaat dan is onze basis veel stabieler en dat had ik niet verwacht.

 

Cor

Nee, dan zou je kunnen zeggen, dan heeft Corona een andere wending aan je bedrijf gegeven.

 

Edan

Ja, zeker.

 

Cor

Ik zag nog wat anders ergens voorbij komen waarvan mij leek van: er is ook iets in jouw eigen hoofd gebeurd vorig jaar, sinds vorig jaar ben je niet alleen owner, maar sinds vorig jaar heb je neergezet dat je directeur bent. Is dat iets in jouw hoofd gebeurd, of de dingen die je doet, las ik dat je daarvoor heel vaak de handen aan de knoppen had, terwijl je nu meer degene bent die stuurt. Hoe ging dat?

 

Edan

Dat is een proces van een paar jaar geweest. Er zijn een aantal dingen, ik merkte dat het bedrijf aan het groeien was, de omzet groeide met behoud van marge, daar moet je ook op letten natuurlijk, want je hebt wel winst nodig anders heb je geen bestaansrecht, of beperkt bestaansrecht en ik merkte dat ik uiteindelijk naar een ander soort organisatie wil gaan. En één van de stappen die ik daarin wilde zetten was: structuurwijziging. Ik ben gestart als eenmanszaak, zoals zoveel ondernemers en ondanks toch wel een mooie omzet, was ik wel eenmanszaak met de risico’s die daarbij hoorden, qua schaal zaten we nog een beetje onder het omslagpunt, maar ik wilde privé zaken beschermen onder andere. Ik heb als argument gekregen van mensen in mijn omgeving van: maar als je BV bent dan word je veel serieuzer genomen. Dat argument heeft voor mij niet gespeeld, ik heb die vraag ook nooit gekregen en wij hebben ook wel klanten van echte omvang die hebben nog nooit de vraag gesteld van: waarom ben jij geen BV, waarom ben je eenmanszaak. Dus dat is voor mij geen argument geweest, maar ik wilde onder andere mijn privébezit beschermen en ik wilde de weg vrijmaken voor wellicht andere activiteiten in de toekomst die ik erbij wil gaan doen. Twee jaar geleden ben ik met een clubje ondernemers, zijn wij gestart met een scale up groep, nee dat is een goed jaar geleden geweest, zijn we mee gestart. In mijn hoofd was het eigenlijk al eerder gestart en het doel was en is nog steeds weer om te gaan groeien. Die scale up werd een crisisgroep om voor de hand liggende redenen begin van het jaar, maar het doel -

 

Cor

Maar is het een groepje ondernemers waar je mee spart om te kijken: jongens hoe kunnen we groeien en in dit geval nu: hoe kunnen we omgaan met de crisis?

 

Edan

Ja, exact ja en we zijn inmiddels wel weer zover dat - de acute stress is weg want we weten wat de gevolgen op dit moment zijn. Voor mezelf geldt dat, half maart toen was het echt wel crisis want binnen een tijd van een week werd ons hele seizoen gecanceld. Dat was echt wel even slikken, maar inmiddels zien we dat -

 

Cor

Wat gebeurde er met jou als directeur eigenaar? Wat dacht je: de wereld is gek geworden en ik ga naar de klote?

 

Edan

Nou, nee, kijk ik zag het Corona wel redelijk snel aankomen, omdat het begon natuurlijk in China en op een gegeven moment, in december stond in de media, toen had ik al zoiets van ik neem dat ter kennisgeving aan, in Afrika gebeurt ook wel eens iets met hele vreemde ziektes en dat is toch relatief vrij ver van je bed en op een gegeven moment begon het een beetje uit te spreiden en toen had ik zoiets van: wacht even, we hebben ook klanten die internationale congressen organiseren, toch maar eens kijken hoe dat gaat lopen. Nog niet realiserende dat het zo snel zou gaan en toen op een gegeven moment, toen begon het zich een beetje te verspreiden, toen ben ik toch wel heel snel met een privé-investeerder van ons gaan praten en met de eigenaar van het pand waar wij huren van: we moeten toch even praten want er gaat iets op ons af komen, ik weet niet wat voor gevolgen het geeft, maar misschien hebben we elkaar even nodig straks.

 

Cor

Dat was al voor de bewuste persconferentie.

 

Edan

Ja, voor de persconferentie. Die persconferentie half maart, ja die week toen ontplofte de telefoon en de mail, ja dat was niet leuk, nee.

 

Cor

Maar had je ook het gevoel van: hier gaat mijn levenswerk?

 

Edan

Nee, absoluut niet. Zo zit ik ook niet in elkaar, nee. Ik ben een vechter en ik denk altijd in mogelijkheden, ik denk niet in onmogelijkheden en ik moest even slikken.

 

Cor

Maar was het dat je aan de voorkant al wat veiliger onderneemt?

 

Edan

Ik heb niet heel veel slapeloze nachten gehad eigenlijk, of eigenlijk niet, want die omvorming van eenmanszaak naar BV dat gaf me in ieder geval privé rust van: mocht het echt fout gaan, het bedrijf, ik zou het faillissement moeten aanvragen dan zou dat heel zuur zijn, maar dan heb ik in ieder geval privé beschermd en dan start je wel weer iets nieuws op. Ten tweede wat er gebeurde dat gebeurde niet door foute beslissingen die ik heb genomen, want je drijft toch uiteindelijk op je eigen beslissingen, het is je eigen tent. Er is een gezegde: de vent maakt de tent, dan vind ik ook en je handelt voor eigen risico en rekening. Als ik vandaag een beslissing maak die verkeerd uitvalt, dan is het mijn verantwoordelijkheid. Die discussie die gold niet, er was een externe oorzaak die ik niet in de hand had, dus -

 

Cor

Maar, je kunt er wel last van hebben.

 

Edan

O, zeker, maar dat hebben we ook absoluut gehad, maar ik ben wel meteen gaan nadenken: wat gaat het betekenen voor de toekomst. En toen had ik zoiets van: dus, mensen mogen niet bij elkaar komen, dus dat betekent op afstand contact gaan onderhouden op wat voor manier dan ook.

 

Cor

En dat was natuurlijk jouw business.

 

Edan

Dat lag heel dicht in onze business. Want wij deden weinig camerawerk, wij deden eigenlijk vanaf de cameraregie deden wij de weergave. Dus wij versterkten het geluid vanuit de artiest. Of wij versterkten het geluid vanaf de video, of wij brachten in beeld wat de cameraregie die ingehuurd werd of aanwezig was in beeld bracht. Dus dat was eigenlijk de stap voor ons en toen ben ik snel gaan investeren en andere markten aanboren. In eerste instantie ben ik mij gaan richten op de uitvaartmarkt, dat heeft ertoe geleid dat wij een contract hebben gesloten met één van de grotere uitvaartondernemingen van Nederland, daar zijn wij preferred supplier geworden, daar was ik eigenlijk ook heel erg trots op, echter, dat heeft vrijwel geen business opgeleverd want de vraagkant bleef uit omdat ook vanuit hun, zij zijn ook wel verrast door het aantal live-uitzendingen van uitvaarten. Want op een gegeven moment mochten er maar dertig mensen bij een uitvaart aanwezig zijn, de uitvaartondernemer, de uitvaartbranche die vermoedde dat de markt voor live-uitzendingen voor uitvaarten heel groot zou worden, dat is best wel uitgebleven, tegelijkertijd was de concurrentie ook moordend. Ja, wij kunnen niet meedoen met een eenpitter om de hoek die met zijn eigen fototoestel bij wijze van spreken een uitvaart streamt via zijn mobiele telefoon. Daar kunnen wij niet in mee. Als wij wel de leverplicht hebben om dat op twintig plekken tegelijk te doen, wat wij ook hadden. Dus dat is niet goed uitgepakt. En de volgende stap was het live streamen van zakelijke events en daar zijn we heel snel ingedoken en dat heeft heel goed uitgepakt.

 

Cor

Ik ben als spreker natuurlijk wel bij evenementen betrokken geweest en ook mijn agenda was in één keer leeg, maar het hybride, dus je zou kunnen zeggen, je zou toch eigenlijk zeggen een bedrijf die evenementen organiseert die zegt toch tegen al zijn bezoekers: als je binnen een straal van dertig kilometer woont dan mag je komen en daarbuiten hopen we dat je online aansluit, in verband met maatschappelijk verantwoord ondernemen, duurzaam, zou je toch niet meer willen dat iedereen al die kilometers gaat rijden. Is dat nog toekomst waar je als bedrijf op stuurt?

 

Edan

Ik denk zeker dat de hybride vorm van evenementen en bijeenkomsten dat dat blijvend is, je ziet het nu ook al vanuit internationaal reizen dat heel veel bedrijven zich toch wel achter de oren krabben van: ja, moet er in de toekomst nog wel heel veel gereisd gaan worden? Een goede vriend van mij is account manager bij een bedrijf dat internationale zaken doet, die reist de hele wereld af, dat kwam ineens stil te vallen en wat blijkt: hij kan zijn werk ook vanaf het kantoor in Baarn doen. En die zegt ook: ik ga in de toekomst echt niet veel meer reizen, ik kan het prima via Teams of via Zoom, kan ik ook prima met klanten.

 

Cor

Hoe doen jullie dat nu zelf als een klant belt uit Amsterdam? Zeg je Baarn, Amsterdam laten we bij elkaar komen, of zeg je via Teams?

 

Edan

Ja, wij doen veel via Teams of Zoom inderdaad. En dat werkt prima, dus, er zijn situaties waarin dat niet kan, wij hebben nu de komende weken verschillende evenementen op de agenda staan, hetzij in online vorm of hybride vorm, maar dat vindt wel ergens vandaan plaats en dat moet wel bezocht worden en dan maken we wel een afspraak ter plaatse zodat we kunnen kijken naar: hoe werkt het logistiek, hoe zit het met de infrastructuur, we kunnen internet testen bijvoorbeeld, niet geheel onbelangrijk, want wij sturen een videosignaal straks via internet, dat moet ook goed gecheckt worden en dat is wel prettig als je dat op locatie doet. Maar intakegesprekken doe ik inderdaad vaak online, ja.

 

Cor

Maar internet, betekent dat ook dat je zelf niet zo’n schotelwagen hebt, dus dat je altijd zeker weet dat jouw signaal goed is?

 

Edan

Wij hebben zelf internetvoorzieningen, zeker.

 

Cor

En nog een andere vraag, Edan, jullie huren heel veel freelancers in, dat zijn vaak ZZP’ers, dat zijn allemaal kleine baasjes, nu heb je een klus, ik noem even een voorbeeld, waar jij vijftig freelancers inhuurt en dan heb je vijftig baasjes rondlopen met één opperbaas - Edan. Hoe zorg jij dan dat ze, dat klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet, maar dat ze doen volgens het DNA, zoals jij het wilt?

 

Edan

Met name de grootschalige evenementen dan werkt het vaak iets anders - qua organisatie en aansturing werkt het anders. Wij splitsen een opdracht op in bepaalde deelgebieden en boven een deelgebied zetten wij een crew manager en die crew manager wordt vooraf gebriefd en die zorgt ervoor dat het team aangestuurd wordt. Op bepaalde posities, op de key posities, dus bijvoorbeeld een audiotechnicus die ook interactie heeft met de opdrachtgever of met de artiest of wat dan ook, dat zijn mensen die wij allemaal kennen en die hebben wij al veel eerder geselecteerd op bepaalde vaardigheden en één daarvan is communicatieve vaardigheid en wij hebben freelancers die allemaal zo hun specialiteit of hun gaven hebben, waarvan we weten dat het in de kern goed zit. En af en toe komen we iemand tegen die wij niet kennen die dat ook heeft, die wordt dan toegevoegd aan het team. Heel af en toe vallen er mensen af om wat voor reden dan ook bijvoorbeeld dat iemand stopt met het werk, of dat iemand er tijdelijk niet meer zo’n zin in heeft, dat merk ik ook wel eens, dat hebben we ook wel eens gehad met een freelancer. In het begin is hij dan heel enthousiast en dat je gaandeweg merkt dat hij eigenlijk niet meer zo gemotiveerd meer is, dan ga je daar een gesprek mee aan of je stopt simpelweg met de samenwerking. Ja, dat kan.

 

Cor

En wat is dan kenmerkend voor Audivio dat ze zeggen: dat is er eentje van Edan?

 

Edan

Om te beginnen goede communicatieve vaardigheden, dat vind ik heel belangrijk, want ik wil dat mijn opdrachtgevers en de klant van mijn opdrachtgevers, want vaak zitten er schakels tussen, dat die het gevoel hebben dat het team met wie zij werken en dat zijn dan niet direct de handjes die het podium opbouwen bij wijze van spreken, maar de technici die achter de knoppen zitten, vaak werkt het zo bij de grote opdrachten zoals jij in dat voorbeeld gaf. Mijn opdrachtgevers moeten wel het gevoel hebben dat de mensen achter de knoppen snappen wat er gedaan moet worden. En dat gebeurt ook. En dat ook geëvalueerd met regelmaat.

 

Cor

Je zei: het crisisteam in Baarn is weer een beetje het groeiteam geworden, waar wil je over drie jaar staan?

 

Edan

Ja, dat weet ik op dit moment nog niet helemaal, dat hangt er een beetje vanaf hoe dit zich gaat ontwikkelen, ik hoop over drie jaar weer op het oude niveau te zitten. Dat zou - ik ben nu in die fase -

 

Cor

Je bedoelt oude niveau qua omzet?

 

Edan

Omzet 2019, dat zou heel mooi zijn.

 

Cor

Terwijl het wel nieuwe markten zijn misschien die je - vanwege je apparatuur.

 

Edan

Zeker, maar wij zijn niet de enige die zich op deze markt storten en de omzet per opdracht zijn anders dan de grootschalige evenementen. Wij hebben heel veel grootschalige evenementen gedaan waar tienduizend man komen, dan praat je over hele andere omzetten dan de hybride of de online evenementen die we nu doen, dus je moet veel meer opdrachten uitvoeren om dezelfde omzet binnen te halen, daarentegen is de marge wel iets beter, dus dat is wel een voordeel.

 

Cor

En even nog hoor, het is vooral verhuur, of is het ook nog veel verkoop?

 

Edan

Nee, het is met name verhuur. Wij profileren ons op dit moment zeker op het gebied van de productionele verhuur, dus dat is niet het verhuren van alleen een speaker, maar wij komen een speaker brengen en wij verzorgen de hele techniek daar omheen, we zijn geen try higher bedrijf, hoewel het wel kan hoor, we hebben de tools voor, we hebben geïnvesteerd in een webshop module vrij recentelijk, maar dat is niet iets waar de focus op moet liggen. De focus moet liggen op de producties, daarnaast doen we ook verkoop van installaties. Voor scholen, voor overheden, gemeentehuizen, voorheen horeca maar daar wordt nu niet in geïnvesteerd of beperkt geïnvesteerd dus wij doen ook wel vaste installaties.

 

Cor

Nu genoeg reclame gemaakt. Heb je nog een, over die afgelopen twaalf jaar, waarvan je zeg: Cor, dat is nu echt een fout daarvan zou ik tegen anderen zeggen: maak die in ieder geval niet, want die heb ik al gemaakt?

 

Edan

Moet ik even goed nadenken. Ik heb persoonlijk als technici een paar foutjes gemaakt, maar dat zijn meer vakinhoudelijke foutjes. Maar daar is het gesprek niet voor bedoeld, maar strategisch gezien, achteraf gezien had ik bepaalde stappen wat eerder kunnen zetten. Zo’n investering die ik heb gedaan in zo’n audioset bijvoorbeeld, dat had ik achteraf eerder - ik had iets meer lef mogen hebben. Ik denk dat dat, daardoor had ik iets sneller kunnen bewegen.

 

 

Cor

Maar stel nu dat je vijftig man vast personeel had gehad, dan had je nu een ? gehad, konden we maar in een glazen bol kijken, dat zou het mooiste zijn, dat kunnen we niet. Oké, dus iets meer lef tonen. Is dat dan omdat je misschien nog een technische ondernemer bent, je zei dat je behoudend bent, het hoeft niet fout te zijn natuurlijk.

 

Edan

Met alles wat ik doe, met alle beslissingen die ik neem, alles is gericht op de lange termijn. Dus ik ben nu bezig met een exit over drie jaar bijvoorbeeld. Tuurlijk ik heb wel exit plannen op een bepaalde manier, maar dat hoeft niet op korte termijn te zijn. Ik wil een bedrijf blijven opbouwen waarin mensen in een veilige omgeving werken die heel mooi werk doen, maar natuurlijk geldt dat ook voor onze klanten. Onze klanten moeten met vertrouwen kunnen werken, met ons kunnen samenwerken en dat bedrijf moet er over tien jaar ook nog staan.

 

Cor

Maar is het niet heel lastig voor een sector waar een vent de tent maakt dat dan als de vent op een gegeven moment met pensioen gaat, dat dan de tent niks meer waard is?

 

Edan

Dat klopt, dus vandaar dat ik onder andere aan ben gaan sluiten bij die scale up groep om er naartoe te gaan werken dat we een wat bredere basis gaan krijgen die uiteindelijk ergens naartoe gaat werken. Dus dat zou kunnen zijn, idealiter bedrijfsoverdracht, dat zou echt het leukste zijn, dat het een familiebedrijf wordt, vooralsnog weet ik niet of dat gaat gebeuren, mijn dochter doet gymnasium, ik denk dat zij een beetje de wetenschappelijke kant opgaat, mijn zoon doet VWO, ik weet niet wat voor kant hij opgaat, maar goed.

 

Cor

Bemoeit hij zich nu al eens ergens mee?

 

Edan

Nee, beperkt, heel beperkt. Toont weinig interesse.

 

Cor

Dat wil niet zeggen, dat was bij jou ook zo, dat het er later niet uit kan komen.

 

Edan

Absoluut, dus ik hou alle opties open en dat gesprek heb ik ook wel met ze, in de vakantie die we net hadden op Curaçao hebben we het er ook over gehad, over de toekomst en hoe dat dan moet. Maar ja, de kinderen zijn nog relatief jong en de toekomst ligt aan hun voeten. Maar goed, een ander scenario is dat we op een gegeven moment een fusie aangaan en met een jongere ondernemer die op een gegeven moment erin komt, die het gaandeweg gaat overnemen, of een verkoop en het slechte scenario is een liquidatie, maar dat zou niet mijn voorkeur hebben.

 

Cor

Maar Edan, je bent negenenveertig, je moet nog zeker een jaar of twintig, vijfentwintig mee. Ik weet nog dat we in het voorgesprek, nou voorgesprek, toen we hier naar deze mooie ruimte liepen, dat we het ook hadden ook hadden over: met wie bespreek je dingen? Je bent vrijgezel, met wie bespreek jij je ondernemerszaken? Is dat met vrienden, tijdens het hardlopen of is het ook heel vaak dat je alleen ’s avonds op je kussen ligt en dat je denkt: hoe moet ik dit nu aanpakken dat het toch een eenzaam bestaan is?

 

Edan

In de crisistijd was het af en toe wel eenzaam omdat je dan, ik heb alles de revue laten passeren, tot en met ontslagaanvraag, dat zou worst case scenario zijn, dat is wel eenzaam. Maar ik heb een aantal ondernemende vrienden waar ik dat zeker goed mee kan bespreken, ook met bepaalde klanten waar vriendschappen zijn ontstaan, waar je in breder ondernemersperspectief of deelgebieden kan sparren en zo heb ik een vrij breed netwerk waar ik wel mijn vragen kwijt kan of mijn twijfels of mijn angsten, bij wijze van spreken, die zijn er zeker geweest, zeker de laatste tijd. Wat dat betreft is het een interessant jaar vanuit ondernemersperspectief. Ook wel een heel leuk jaar overigens daardoor.

 

Cor

Ja, mooi. Ontzettend knap hoe je je bedrijf hebt opgebouwd en hoe je hem nu in de been houdt en leuk om te horen dat er dan nieuwe markten ontstaan. Dan zijn we alweer aan het eind gekomen, ik heb nog wel duizend vragen maar, ik hintte er net al een beetje naar, maar heb jij een ultieme tip voor DGA’s waarvan jij zegt van, je zei net voor jezelf al: ik had wat meer lef mogen tonen, maar als je nu een tip zou moeten geven waarvan je zegt van: dit is altijd wat voor mij belangrijk is, iets, waar een beslissing aan moet voldoen of wat dan ook, wat voor tip zou je dan geven aan andere DGA’s?

 

Edan

Denk in mogelijkheden. Maar goed, dat is vrij algemeen en elke DGA denkt in mogelijkheden, anders ben je geen DGA, maar er zijn altijd mogelijkheden, ook als het tegenzit ga door en je komt er altijd wel uit.

Podcast voor DGA's #8 Cor Spronk in gesprek met Maureen Ïlboğa - over ondernemen met je man, mentaliteit, thuis werken en koers houden

Hou je eigen koers vast

Vandaag ben ik in gesprek met Maureen Ïlboğa (38 jaar) uit Enschede. Zij is samen met haar man Ali Ïlboğa eigenaar van Bookings Experts (40 Fte). [opnamedatum 28-08-2020]

Hoe het begon

Maureen is een echte tukker (dat kun je horen) is beschermd opgevoed en heeft na een gedegen opleiding eerst bijna 13 jaar commerciële functies bij andere bedrijven bekleed. Het was dan ook wel een dingetje om met haar man het bedrijf op te zetten vanuit hun garage in 2013.

Maureen: "Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn"

Werkmentaliteit

"Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen. Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf. Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet.

Eruit halen wat er in zit

"Ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk. Ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn, niet erg. Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol".

Thuis werken

"Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen. Ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen. Maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek. Spelen ze buiten en voetballen ze, dan pak ik nog een paar uurtjes werk mee. Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen. Het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment".

Koers houden

"Mijn ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel. Dus houd je eigen koers vast!"

Meer over Maureen Ïlboğa en haar bedrijf kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/maureenilboga/
https://www.linkedin.com/company/booking-experts-b.v./
https://www.bookingexperts.nl/

Verder praten?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

Ik werk al een aantal jaar als DGA mentor succesvol voor verschillende DGA’s, zij liepen allemaal tegen een zelfde muur als waar jij nu tegen aanloopt. Met de voor jouw op maat gemaakte coaching, gaan we samen weer dapper en met veel lol ondernemen.

Aanbieding voor jou

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma's samengesteld waaruit je kunt kiezen.

Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Direct een afspraak maken?

Wil je een afspraak maken om hier eens vrijblijvend over verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

 

Volledige tekst podcast: 

Maureen Ïlboğa We zijn hier te gast op jouw kantoor bij Booking Experts in Enschede, we kennen elkaar, kennen, ik zag dat wij op elf april, zijn wij via LinkedIn zijn wij gelijkend en we hadden daarvoor wat contact over Just in Place, dat is een systeem om webinars te geven, wat er bijna a la televisie uitziet. Is toen verder niet tot een opdracht gekomen, maar je viel me wel op. En toen ik begon met de podcasts voor DGA’s dacht ik: daar moet ik Maureen in hebben. Leeftijd?

 

Maureen

Achtendertig.

 

Cor

Achtendertig. Woonachtig in Enschede, getrouwd met Ali Ïlboğa, jouw man, twee kinderen, een zoon en een dochter zag ik. Heb je hobby’s?

 

Maureen

Sporten, ik sport veel en vooral heb ik -

 

Cor

En welke sport?

 

Maureen

Fitness, crossfit en boksen, alle drie en voor de rest heb ik niet veel hobby’s maar dat is voornamelijk werk. Werk haal ik ook heel veel energie uit, vind ik ontzettend leuk om te doen en mijn kinderen. Daar besteed ik alle tijd die ik heb, besteed ik aan hun en dat vind ik genoeg.

 

Cor

Als de kinderen dit horen later, hobby mag geld kosten, dus als kinderen hobby zijn dan weten jullie, kinderen, jullie mogen geld kosten.

 

Maureen

Kosten ook geld hoor! Zeker.

 

Cor

Voetbalclub?

 

Maureen

Twente, ja, daar blijf ik wel trouw aan al is het niet helemaal je van het, maar.

 

Cor

Spelen jullie nog in de hoogste competitie?

 

Maureen

Ja, sinds vorig jaar weer.

 

Cor

Sinds vorig jaar weer. Muziek?

 

Maureen

Muziek, ja echt favoriete muziek heb ik niet, ik luister van alles. Ik vind het ook gewoon lekker prettig om de radio aan te zetten, dat je gewoon van alles een beetje hoort, dan dat je echt een bepaald specifiek iets hoort, als ik dan wel een artiest mag kiezen dan vind ik zelf Anouk altijd erg prettig om te luisteren,  ben ik ook al vaak naartoe geweest toen je nog wel naar concerten mocht zeg maar, dat vind ik zelf altijd een erg mooie muziekkeuze.

 

Cor

Maar ook omdat Anouk een powervrouw is?

 

Maureen

Misschien wel, het trekt mij wel aan. Zij heeft wel - staat haar mannetje ook wel en heeft ook voldoende in de aanloop naar haar leven meegemaakt en staat wel ergens voor. Daar hou ik wel van. Misschien dat dat er wel mee te maken heeft inderdaad.

 

Cor

Auto?

 

Maureen

Een BMW.

 

Cor

Een BMW, welke?

 

Maureen

Ikzelf rij in een X5 en dat vind ik een fantastische auto, een M5 en een M-model, als meisje altijd al gek van geweest.

 

Cor

En Ali?

 

Maureen

Ali rijdt sinds kort een Porsche, een Panamera, ja.

 

Cor

Kijk, leuk, lekker. En boeken, lees je boeken?

 

Maureen

Te weinig. Dat sowieso, dat is een kwestie van tijd, vaak. De enige tijd dat ik echt op vakantie, hoewel op vakantie dan lees ik wel vaak boeken en dan moet ik eerlijk zeggen dat ik me wel snel verdiep in managementboeken, ik mag graag kijken hoe andere bedrijven bepaalde dingen hebben opgebouwd, het boek over Netflix over over Walt Disney of over dat soort dingen, dat vind ik zelf interessante boeken. Ik ben niet zo van de verhalen, ja, andere boeken die ik lees dat is dan met de kinderen. Het voorlezen en het samen lezen.

 

Cor

Bijvoorbeeld biografieën dan, of managementboeken waarbij je dan dingen - echt leerboeken zeg maar?

 

Maureen

Leerboeken wel, ik ben daar wel van. Om te kijken van hoe doen zij dat en hoe doe ik dat en kan ik daar iets van meenemen wat ik misschien, of doe ik misschien al bepaalde dingen zo, ja, dat vind ik fijn om te lezen.

 

Cor

Heb je dan ook iemand, een idool, waarvan je zegt: daar kijk ik wel tegenop, daar heb ik heel veel van geleerd?

 

Maureen

Tegenop niet, waar ik wel veel heb uitgehaald is het verhaal Netflix, hoe zij zich ontwikkeld hebben, dat boek. Puur en alleen omdat je, wat ik belangrijk vind is dat je heel erg open staat voor ideeën van een ander. Als jij alleen altijd profileert, tuurlijk heb je een visie en een idee waar je naartoe moet gaan en al dat soort dingen, maar als jij je ogen niet openhoudt voor ideeën van een ander die daar anders tegenaan kijkt, of met een frisser oog tegenaan kijken, als je je daarvoor afstompt, dan mis je heel veel. En in het verhaal van Netflix is er een situatie gekomen waarin iemand van een supportafdeling een idee gaf aan de directeur waarom jullie bepaalde dingen doen en hij had daar geen antwoord op en op die manier zijn ze het hele proces weer eens opnieuw gaan doen en zo is Netflix gaan streamen in plaats van DVD’s opsturen. Gewoon het feit dat je iets aanneemt van iemand die, ja, mensen kijken daar vaak, als iemand zegt: ik werk op een callcenter van KPN, dan is het van: huh?

Maar dat wil niet zeggen dat iemand geen goed idee heeft of een juist perspectief heeft. Dat kan van alle lagen van je onderneming komen, het is niet altijd zo van: wij staan bovenaan of dat is een manager, daar moet ik naar luisteren. Het is juist: begin onderaan. Die mensen hebben vaak een heel ander idee en visie over bepaalde dingen waarom je iets doet. Dat vond ik zelf tenminste heel leuk uit het boek en dat heb ik ook altijd hier, binnen het bedrijf altijd gezegd. Een proces doe je, maar dat wil niet altijd zeggen dat het goed is. Het is vaak gegroeid en het is vaak verbeterd en al dat soort dingen, maar dat wil niet zeggen dat wat we aan het doen zijn, we doen wat we moeten doen en we komen vooruit, dus we gaan goed, dat is een ding wat je wel kunt meten, maar het wil niet zeggen dat het het beste is wat we aan het doen zijn, natuurlijk kan het aan alle kanten verbeterd worden, als je maar niet tegen mij zegt: je doet iets niet goed. Je moet tegen mij zeggen: dit doe je niet goed, maar ik denk dat het op deze manier beter kan. Zeg ik: oké, gaan we proberen, of ik zeg: dat hebben we al gedaan, maar dat werkt niet, of, maar dat kunnen we altijd proberen. Processen kun je altijd verbeteren, constant. En dat hoeft niet altijd van de hoogste laag te komen hoe dat er dan uit moet zien.

 

Cor

In het bedrijf hebben we allemaal een rol, of een taak en het één is niet hoog en het ander is niet laag, maar je hebt andere verantwoordelijkheden en andere werkzaamheden die je doet.

 

Maureen

Ja, wij hebben daarom ook bewust gekozen om niet te werken met titels. Wij hebben niet een manager die hoog staat of wat dan ook. Bij ons ben je gewoon en er komt op de één of andere manier wel een natuurlijke hiërarchie uit van wie er een bepaalde leiding neemt of wie zich prettig voelt in het leiding nemen en wie niet, proberen daar echt individueel ook met personeelsleden naar te kijken van: waar liggen je kansen. En als je geen leider bent, dan moet je dat ook niet gaan doen, daar word je niet gelukkig van. Dan ga ik je ook niet neerzetten om te zeggen van ga deze afdeling eens die kant opbrengen, als je daar niet happy van wordt. Ik wil veel liever kijken van: wat is wel jouw kracht en je daar inzetten en je mee laten nemen door een ander, bijvoorbeeld. Maar ik geloof gewoon dat je dingen met elkaar doet en dat een titel niet zoveel zegt over hoe je in het bedrijf staat of wat je belangrijkheid is of iets dergelijks.

 

Cor

Oké, komen we zometeen nog op terug, denk ik wel als we het hebben over het DNA en wat het bedrijf doet en we gaan het nog zeker over Booking Experts hebben. Eerst nog even terug, uit wat voor nest kom je? Waar ben je er eentje van?

 

Maureen

Eentje van Lubbers, uit Enschede. Mijn vader is voeger, mijn moeder was gewoon huismoeder en ik heb twee broers, uit een heel vertrouwd gezin, heel veel samen doend en heel veel bij elkaar zijnde. Ja, heel beschermd opgevoed, eigenlijk. Dat wel. Glanerbrug, grotendeels in Glanerbrug gewoond. Ja, dat is wel een beetje waar ik vandaan kom.

 

Cor

En wat deed je vader voor werk?

 

Maureen

Mijn vader zat in de bouw, noodgedwongen eigenlijk. Die zei eigenlijk: ik ga nooit de bouw in, maar de situatie thuis vroeger was gewoon anders en dan moet je bijspringen als kinderen en toen was hij veertien en is hij toch de bouw ingegaan, is hij voeger geworden, wel eentje die alle ouderwetse voegen heel erg goed beheerste, de knipvoegen, daggerwerk, dus hij voegde heel veel voor monumentenzorg, mijn broer is daar heel jong ook in meegegaan, die had daar ook echt feeling in, die zat ook met zijn twaalfde al op de bouw, altijd met mijn vader samengewerkt en die is nog een keer in de krant toen gekomen dat hij als jongste ooit voor monumentenzorg aan de slag mocht. Die was ook degene die toen hij de opleiding voor de bouw deed de jongen die de leraar moest vertellen wat een knipvoeg was, want de leraar kon dat uit een boekje, maar kon dat niet uitvoeren, dus dan zei mijn broer: ik kan dat wel. Hij zei: dat geloof ik niet. Zal ik dan een voegje doen?

 

En wij hebben op school gezeten, op de oude ambachtsschool in Enschede en dat is dan ook nog een heel ouderwetse school met een knipvoeg en daar was een stukje kapot en dat was zijn examenopdracht van: repareer bij ons de muur. Dus dat kon hij echt fantastisch mooi doen. Helemaal een jongen van vijftien, zestien, dat is natuurlijk abnormaal dat hij zulke ouderwetse dingen kon. Maar daar was mijn vader wel echt in gespecialiseerd. Het echte oude werk.

 

Cor

Even - of ik heb het niet goed geluisterd, maar ben jij de jongste?

 

Maureen

De middelste. Ik heb een oudere broer en een jongere broer, ja.

 

Cor

En wat voor school heb je gedaan?

 

Maureen

De MAVO, ben ik op begonnen, ik had in mijn perceptie dat ik een heel goede kapster zou worden, toen zei de leraar op school: daar ga ik geen toestemming voor geven, want hij zegt: ga eerst de MAVO doen, maar ik vond dat allemaal nogal eng, om naar de hogeschool te gaan. Vanuit Glanerbrug helemaal naar Enschede, helemaal in mijn uppie en al dat soort dingen, dus ik heb ervoor gekozen om toen, uiteindelijk na veel discussie om de MAVO te doen, en toen zeiden ze: als je na de MAVO klaar bent en je wilt nog steeds kapster worden, dan zorg ik dat je op een kappersopleiding komt en niet op een basisopleiding daarvoor, maar goed, toen had ik al wel door: kapster wordt het niet voor mij, want ik kan nog niet eens een papiertje recht knippen, dus om dat nu iemand op zijn haar aan te doen dat is het ook niet.

 

Cor

Coupe Glanerbrug!

 

Maureen

Coupe Glanerbrug, dan word je zo’n lustkapper genoemd. Daar wordt ook niemand blij van, dus daar had ik al gauw door van: dat wordt hem dus ook niet. Dus eigenlijk uit noodzaak van niet echt wetende wat je dan wel moet doen, dacht ik: misschien moet ik boekhouder worden, dus ben ik de MEAO gaan doen. Na het eerste jaar dacht ik: boekhouder wordt hem dus ook niet, ja dat vond ik heel droge stof, maar ja, toen had ik de keuze nog om secretaresse te worden of om bank en verzekeringen doen. Secretaresse zag ik mezelf niet heel de dag andermans dingen doen, dat wordt hem ook niet voor mij, dus ik dacht: dan ga ik bank en verzekering doen, dan heb ik in ieder geval de MEAO afgerond en kijken we daarna wel verder. Ik merkte wel dat ik dat vrij makkelijk vond om te doen. Dus ik heb daarnaast, naast de opleiding verschillende cursussen gevolgd, dus uiteindelijk heb ik met vijf diploma’s de opleiding afgerond waar anderen er één hadden of misschien twee. Toen wilde ik doorstromen naar het HBO.

 

Cor

Zat daar bij jou een soort van bewijslast, of bewijs - van ik kan het wel, of zo?

 

Maureen

Ik vond het gewoon zonde om het niet te doen. Je gebruikte heel veel materialen waar je ook externe diploma’s voor kon halen, die mij dan weer verder brachten op het moment dat ik wilde gaan werken. Dus ik dacht: als ik het toch moet leren voor school, waarom dan niet even een stapje extra doen, terwijl, het zit in mij om te leren en informatie opzuigen, ik vind leren en lezen heerlijk, dus helemaal toen, daar had ik alle tijd voor en mijn ouders zaten daar ook altijd wel op in, die zagen wel dat ik dat in mij had. Die waren ook heel erg van: zorg maar dat je voor jezelf kunt zorgen. Mijn ouders kwamen in een situatie dat mijn vader, die werd heel ernstig ziek, toen was hij dertig, toen kreeg hij kanker en mijn moeder was niet in de positie om het gezin te onderhouden. Dus ze kwamen in de WAO terecht en dat is geen vetpot natuurlijk, maar goed, we hebben ook niet honger geleden of dat soort dingen, dus dat is ook niet - het andere uiterste, alleen mijn moeder zei altijd: zorg nou, want zij moest met veertien naar huis want groot gezin en dan moet je helpen in de huishouding, dus dat was voor mijn moeder haar pad wat gekozen werd. Is niks op aan te merken, dat gebeurde gewoon in die tijd, klaar, net als mijn vader mee moest de bouw in. Maar ze zei: ik wil dat nooit voor mijn dochter.

Dus zorg dat je altijd voor jezelf kunt zorgen, want als jij in een situatie komt waarin het niet meer kan, dan heb je in ieder geval een basis. Als jij kunt laten zien: ik heb mijn MEAO afgerond of ik heb een HBO afgerond dan laat je zien wat je potentieel is en ook al doe je er niks mee, op een dag heb je het nodig en kun je in ieder geval laten zien: dit kan ik en dit zit er in mij.

 

Cor

Misschien voor een deel ook om haar schuldgevoel ook, terwijl het helemaal niet nodig was dat ze een schuldgevoel had -

 

Maureen

Maar ik weet wel dat ze het erg vond dat ze - ze kon het niet. Het enige wat mijn moeder zou kunnen was huishoudelijke hulp bieden bij anderen, maar mijn vader was er niet, dus dat kon thuis niet. Ze probeerde altijd met dingetjes naaien en dingetjes voor de kledingbank doen, dat ze wel iets deed, maar goed, dat bracht gewoon niet wat je als gezin zou willen. Dus dat vond zij altijd erg dat ze nooit die kans heeft gehad. Ze zei: ik wil altijd dat er kansen voor mijn dochter zijn. Dus zolang je thuis woont, benut die kans en leer en bekijk dingen en doe dingen en mijn moeder durfde de grens niet over, maar zij had altijd zoiets van: ontdek de wereld, ga heen. Wees niet zoals ik. Ga ontdekken, ga dingen doen en zo ben ik dus, ja, dacht ik wel: het zit erin, dus waarom zou ik dat gewoon niet doen. En toen wilde ik dus naar de HBO gaan, maar de HBO bank en verzekering was een nieuwe opleiding die dat jaar begon en omdat ik dus al zoveel had geleerd, kon ik het eerste jaar overslaan, maar het tweede jaar was er nog niet. Dus ik kon nog niet instromen. Dus toen dacht ik: dan kan ik twee dingen doen, ik kan wat anders kiezen, of ik ga werken en ik doe het in de avonduren. Dus ik heb het in de avonduren gedaan, dus ik heb niet echt een HBO diploma, maar de vakgerichte diploma’s heb ik in de avonduren gehaald en dat weet ik nog toen ik bij ten Hag ging werken, toen was ik vijfentwintig en ik ben begonnen met werken toen ik achttien was, dus ik was de jongste met de meeste diploma’s en de meeste werkervaring.

 

Cor

Dat was toen je bij HBG begon.

 

Maureen

Nee, HCB ben ik begonnen met werken toen ik achttien was en toen heb ik dus in de avonduren mijn Assurantie diploma A gehaald, dat bestond toen nog uit vijf onderdelen waarvan je maar één keer in het halfjaar examen moest doen, dus je moest er minimaal tweeënhalf jaar over doen om dat te halen, heb ik ook gedaan, ik heb alle onderdelen in tweeënhalf jaar gehaald en toen ben ik dus later bij ten Hag terecht gekomen, maar daar had nog niemand al die diploma’s kunnen halen indertijd en ook nog eens zeven jaar werkervaring op kunnen doen en ik had bij HCB, toen ik daar kwam werken, hadden ze geen verzekeringsafdeling, maar dat leek ze wel mooi om toe te voegen aan het verhaal, dus ik heb daar een hele afdeling in mijn uppie opgezet -

 

Cor

Dus jij was gewoon het schaap met de vijf poten, van vijfentwintig jaar die alles al kon.

 

Maureen

Die alles al kon. Die een afdeling had opgezet, die zeven jaar gewerkt had en een afdeling van nul naar vijftienhonderd betalende klanten had gebracht en alle diploma’s had. Dat hadden ze nog niet eerder gezien, of meegemaakt. Toen ik besloot om bij HCB weg te gaan en ergens anders te gaan toen had ik het wel voor het kiezen ondertussen.

 

Cor

En als je het dan hebt over commercie, ik zag inderdaad, zeven jaar commercie bij HCB en vijfenhalfjaar bij ten Hag, was dan, is dan commercie voor jou altijd - wat versta jij onder commercie? Sommigen zeggen: ja, ik wil mensen helpen, dat is commercie. Een ander zegt: ik vind het gewoon lekker om te scoren. Hoe zit dat bij jou? Waar komt die tinteling?

 

Maureen

Het iets neerzetten. Ik vind het natuurlijk mooi als mensen betalen en je verdient daar geld aan, anders ben je geen ondernemer natuurlijk. Het is wel: je wilt geld verdienen. Dat wil iedereen. Maar ik vind het wel heel mooi dat ik iets kan neerzetten van niks en daar staat iets. Dat je er iets van maakt. Bij HCB was dat dan het feit: we hebben geen assurantieafdeling en dat je dan na vijf jaar, dat kunt opbouwen, met alle maatschappijen om de tafel gaan, samenwerkingen aangaan, hoe zet je zo’n afdeling op, waar ga je je op richten, waar ben je goed in als bedrijf, minder goed in, dat neerzetten, na vijf jaar staat daar iets. Dat vind ik mooi, dat er dan iets staat en of dat dan vijftienhonderd grote klanten zijn of kleine klanten zijn, je hebt iets neergezet, dat vind ik mooi. En bij ten Hag heb ik dat ook gedaan op de particuliere markt, dat was niet echt hun ding, particuliere markt opzetten, dat heb ik daar ook opgezet, afdeling neerzetten, digitaliseren dat was ook niet echt hun ding, dat was een heel traditioneel bedrijf. Dus dat ik het woord digitaliseren inbracht, dat heeft me twee jaar gekost om dat te laten landen, dat ze toch echt wel die kant op moesten gaan. Ja, om dat er dan neer te zetten, dat daar echt een afdeling staat en dat daar dan een bepaalde lijn in komt, dat vind ik mooi, daar hou ik van. En dat hebben we hier ook gedaan, dat het gewoon, het idee: ooit gaan we het doen, oké we gaan het doen en dan zijn er drie die eraan beginnen en op een gegeven moment dan heb je twee, drie bedrijven en staat daar van alles, allemaal mensen die rond rennen om iets waarvan jij ooit een idee had van: zullen we dat eens gaan doen? Dat vind ik mooi, ja.

 

Cor

En ergens in die ten Hag periode, neem ik aan, ben je waarschijnlijk Ali tegengekomen?

 

Maureen

Nee, vlak daarvoor eigenlijk. Vanuit HCB, daar ben ik Ali tegengekomen, toen zijn we getrouwd en ben ik ook naar een ander bedrijf toegegaan. Ik had ook nooit ergens anders gewerkt, altijd bij HCB, ik heb daar stage gelopen, bij mijn ooms en na mijn stage daar gewerkt, altijd een heel vertrouwde omgeving en toen ik mijn diploma’s had gehaald, dan wil je ook daarmee wat doen en als je altijd bij je familie bent, van meisjes uit noemde ze mij altijd Maus en ik blijf Maus daar, ondanks dat je een afdeling hebt neergezet en dat je getrouwd bent en dat je verder bent gegaan, ik ben nog steeds de kleine van Herma en je komt niet verder. En ik wilde verder, want ik had van alles gedaan en geleerd en ik heb daar zoveel tijd ingestoken en ja, die mogelijkheid heb ik ook neergelegd en die zat daar gewoon niet in. Ik zeg ja: dan ga ik gewoon echt verder kijken, want dit is niet wat ik - hier heb ik gehaald wat ik gehaald heb en ik wil door en dat kan ik niet hier. Dus daarom de keus naar ten Hag, en vanuit ten Hag zijn we dit begonnen.

 

Cor

Dat vind ik wel leuk om te horen, op een gegeven moment is Booking Experts in 2013 ben je daar - en je zei het is een beetje een Steve Jobs-verhaal. Ik sprak deze week iemand die doet chauffeursdiensten, ook in zijn studententijd begonnen samen met een paar andere studenten, dus vertel het Steve Jobs-verhaal van Booking Experts.

 

Maureen

Wij zijn in Enschede komen wonen en Ali werkte altijd al alleen vanuit huis, die maakte altijd al websites, maar altijd vanuit huis. Toen kwamen we in Enschede wonen en toen hadden wij een garage, maar niet nodig, dus die hebben we eigenlijk omgebouwd als zijnde kantoor, omdat hij wel klanten ontvangt natuurlijk en zegt: ik vind het wel prettig dat dat dan niet in mijn huis hoeft, als we dan toch ruimte hebben, dus daar hebben we toen een kantoor gemaakt met eigen ingang al dat soort dingen en toen kwam het idee van: we gaan Booking Experts doen. Dus dat is echt bij ons in het kantoortje naast het huis, garage is dat begonnen.

 

Cor

Maar wie had daar een probleem mee, had er iemand een probleem dat er iets opgelost moest worden?

 

Maureen

Het probleem is ontstaan, Ali die is in Nederland gekomen en die is toen bij Europarcs, op het park heeft hij ooit het restaurant gerund en zo is hij met hen in contact gekomen van: jij kan ook goed websites maken, want dat is zijn oorsprong en daar is hij goed in geworden.

 

Cor

Dat kon hij in Turkije al.

 

Maureen

Dat kon hij in Turkije al, hij is, dat had ik net al verteld, hij komt echt uit Oost Turkije, dus lemen huisjes en werken op het land, dat soort dingen, al heel snel bedacht: dat is niet wie ik ben en ik kan dat niet de rest van mijn leven, maar wel gewend om heel hard te werken en heel veel te doen. Toen is hij op school terecht gekomen op de universiteit in Turkije en toen is daar een leraar geweest en die heeft gezegd: je hebt een wiskundige knobbel en je moet iets met computers gaan doen. Dat was in die tijd daar natuurlijk helemaal not done. Wat is een computer en die man is niet goed en: je gaat toch niet met computers bezig. Dus hij heeft zichzelf alles aangeleerd, met het idee van: websites maken, hacken, jezelf dingen leren om aan te leren om dingen steeds verder te ontwikkelen, al dat soort dingen en ja, websites maken dat is daarbij gebleven. Dus toen is hij ook in Nederland gekomen, is hij bij ? terecht gekomen, is hij ook echt begonnen met Europarcs om websites voor hun te maken en toen was ook altijd het idee van: Ali heeft gewoon een heel hoog niveau van wat hij kan en Ali kan niet tegen het woord kan niet, al moet hij vier nachten doorwerken, alles kan. Helemaal op internetgebied, er is maar heel weinig wat echt niet kan. Ik weet nog dat toen die tijd, Europarcs, voor ons is het nu een lachertje, maar die had een logo dat draaide. Dat was uniek. Dat had hij gemaakt met allemaal laagjes over elkaar heen en dan leek het net alsof het rond draaide, alsof het een wereldbolletje was. Daar waren zij echt de eerste die een animatie op de website -

 

Cor

Een gifje heet dat?

 

Maureen

Tegenwoordig zal het een gifje zijn, maar toen in die tijd was het allemaal laagjes over elkaar heen geplakt en leek het net of het rond draaide. Zij waren één van de eersten die dat hadden, dat er iets bewoog op de website. Maar goed, en dan het probleem van: we hebben wel een mooie website, maar er is nog steeds niemand die online kan boeken. En dat was dan het discussiepunt van: we hebben een prachtige website, maar dan in één keer moet het over naar een zoek en boek en moet iemand een online reservering maken, dat was zo complex en mensen begrepen dan niet wat ze moesten doen op de website. Dus wat gaan mensen doen? Bellen of die gaan naar booking.com en daar boeken, maar dat kost het park ook weer geld, want dan moeten ze booking.com betalen of Expedia betalen.

 

Cor

Want bestond booking.com toen al wel?

 

Maureen

booking.com bestond toen al wel, maar dat was natuurlijk lang niet zo geavanceerd zoals dat nu is. Toen wij voor het eerst bij booking.com binnen waren, waren er ook nog rijen met belhokjes en allemaal daartussen en als booking kwam dan werd er heel snel een mailtje gestuurd naar het park of een faxje en dat werd dan ingeboekt en daar ontstonden de problemen, want booking.com had ingeboekt en had ze het wel bij die dichtgezet en bij die dichtgezet, maar vergeten op de website dicht te zetten, dan kwam er een dubbele boeking en dan hadden we daar problemen mee en dat is eigenlijk - het idee wat ontstaan is van: we hebben het zo mooi aan de voorkant, maar het probleem lossen we niet op. Want je geeft wel informatie wie je bent, maar je wilt die mensen niet meer telefonisch te woord staan, of problemen hebben met je website of wat dan ook, je wilt ook dat de mensen online kunnen boeken, want ze zijn al op je website. Waarom dan niet helemaal, dat hele proces afronden online. En omdat dat gewoon niet goed naar ons idee was, hebben we gezegd dan gaat we dat op den duur zelf doen. Dat zijn we toen ook maar gaan doen.

 

Cor

Dus eigenlijk is dan het idee, de ondernemer die een park heeft, dat die minder afhankelijk is van derden, maar dat die een eigen softwarepakket heeft waarmee hij dus de boekingen kan binnenhalen en beheren.

 

Maureen

Ja, het idee was oorspronkelijk om alleen die zoek en boek te regelen, dus alleen te zorgen van: het gaat ons alleen om dat boeken. Het oorspronkelijke zoek en boek, daar zijn we mee begonnen, maar op een gegeven moment dan kom je in gesprek met het park en dan speelt er veel meer dan alleen die zoek en boek. Het is prachtig dat mensen online kunnen boeken, maar je wilt de mensen op je website hebben, daar gaat het om. Je wilt minder afhankelijk zijn van die partijen en dan blijkt dat ze een contract hebben met de slagboom. Dus daar moet een koppeling komen, als jij al weet dat iemand komt en iemand heeft betaald, waarom moet die slagboom dan nog handmatig open gezet worden. Ze hebben iemand anders weer voor de technische dienst, weer een ander systeem nodig om die technische dienst aan te sturen, dus er zit er weer eentje alle data uit het reserveringssysteem te trekken en in een ander systeem te kloppen, want anders kan de technische dienst en de schoonmaak niet aangestuurd worden. Dat soort processen, je hebt een eigenaar, die woningen worden verkocht aan particulieren en die mensen moeten ook hun geld hebben, dus dan moet er weer elke maand een rits aan reserveringen uitgezocht worden, welke hoort bij welke eigenaar en wat is de omzet. Dat werd allemaal handmatig gedaan. Dat je dacht: jongens, waar zijn jullie mee bezig. Dat is gewoon bizar wat jullie nu aan het doen zijn. En dat begon met zoek en boek en uiteindelijk zit alles erin. Boekhouding, aansturen van de technische dienst, aansturen van schoonmaak, aansturen van de deurposten, alles, dus in één keer is het veel groter geworden dan het oorspronkelijke idee was.

 

Cor

Maar goed, dat begon dus, misschien op een zolderkamer, maar in de garage. Dan is natuurlijk even de vraag van: ja, jullie zijn getrouwd en dan ook samen in de zaak. Dat is wel een dingetje, toch? Of niet?

 

Maureen

Dat was een dingetje, ja. Ik had natuurlijk een baan bij ten Hag, daar had ik ook echt een leuke functie, dat was ook een leuk bedrijf, ik voelde me daar, nog steeds, voel ik me daar heel erg thuis, ik kom er nog steeds wel eens een kop koffie halen, dat is nooit weggegaan. In het begin belde ze me ook elk jaar of ik nog steeds de goede beslissing had gemaakt en of ik niet terug wilde komen bij ze. Maar ja, dat zei ik ook tegen Ali van: ja, daar had ik de mogelijkheid om door te groeien richting management, daar had ik in principe ja op gezegd omdat ik dat gewoon heel leuk vind, ik vond het werk wat ik deed, vond ik echt heel erg leuk. Maar ja, toen zei hij ook van: als jij daar, ik werkte toen een beetje mee in het bedrijf, als jij je volledig daar gaat focussen moet ik straks iemand aannemen om dat bij ons te gaan doen, terwijl dat jouw sterke kant is. Ik zei: ja, dat vind ik wel heel erg leuk, maar ik vind het ook wel heel erg leuk om mijn eigen ding te blijven houden en als je vierentwintig uur bij elkaar zit, weet ik niet of dat ten gunste komt van hoe wij met elkaar zijn. Dat je met elkaar kunt leven wil niet zeggen dat je met elkaar kunt werken en ik wil niet hebben dat werk tussen ons privé komt. Dus ik moet wel mijn eigen wereldje kunnen hebben, want dat ben ik wel gewend altijd en dat vind ik wel belangrijk dat ik zelf naar mijn werk kan gaan en ik zelf kan bepalen wat ik ga doen. Ik ben niet het persoon wat je vertelt wat je moet doen. Dat heb ik bij geen enkele baan gehad. Tuurlijk moet je in het begin vertellen hoe een bedrijf in elkaar zit, maar daarna kwamen ze bij mij om dingen te vragen over hoe de systemen werken of hoe een bepaald iets, hoe ik daar tegenaan kijk, nooit andersom. Daar kan ik niet tegen. Nee zegt hij, dat beloof ik en wij zijn best wel allebei control freaks, we hebben graag de controle in handen en dat moet ik wel echt zeker weten dat dat gaat werken. We gaan het gewoon proberen, hij zegt en ik beloof je: jij hebt jouw ding en ik doe mijn ding.

 

Cor

Kun je dat eens uitleggen? Wat is dan precies de scheiding, kan in de loop der jaren misschien wat veranderd zijn, maar -

 

Maureen

Ik was veel meer, in het begin vooral natuurlijk, want dan moet je heel veel dingen zelf doen. Alle parken die aansluiten, die moet je zelf helpen met de systemen inrichten, hoe gaat het werken, ik was voornamelijk de spreekbuis tussen: wat wil de klant en hoe projecteren we dat weer richting programmeurs. We ontwikkelen alles zelf, we hebben echt de programmeurs hier zitten en wij vertellen daar aan, alleen ik moet inventariseren vooral bij de klant van: waar loop je dan tegenaan? Wat zijn dan de dingen en waarom wil je bepaalde dingen en dat vertaal ik dan weer naar de techniek toe, zo moet het ongeveer worden en dat zijn de problemen waar ze tegenaan lopen. Ik heb moeten leren dat je programmeurs niet een oplossing moet vertellen, maar dat je het probleem neer moet leggen en dat zij met een oplossing komen. We willen heel graag vertellen hoe ze dat dan moeten oplossen, maar dat is niet wat een programmeur wil, een programmeur zegt: je moet mij het probleem van a tot z uitleggen, waar loop je tegenaan, wat is het probleem, wat wil je er uiteindelijk mee bereiken en ik zorg voor de oplossing. En die verdeling was er naar mij toe en Ali zat veel meer nog in de verkoop, dus naar klanten toe en ik was meer hier, als klanten hier komen met presenteren, met uitleggen, met vertalen van: wat is de vraag en hoe projecteren we dat in ons systeem. Ali had natuurlijk destijds nog, vooral in het begin, gewoon ook Expert Webdesign wat zich richt op alle delen, dus dat konden autobedrijven zijn en al dat soort dingen en op een gegeven moment hebben we gezegd van: dat stoten we grotendeels, wat kan, stoten we af en richten ons echt alleen op de recreatie, maar Ali was toen in die tijd ook heel druk met webshops maken en websites bouwen en al dat soort dingen en ik focuste me dan meer van: hoe gaan we ons product vormgeven en waar gaan we naartoe met elkaar.

 

Cor

Uiteindelijk heeft die nichemarkt heeft jullie ook meer specialist gemaakt binnen de branche.

 

Maureen

Ja, wij hebben ook bewust gekozen om ons te richten op die markt. Want dat is ook wel één ding waar ik sterk in geloof, is op het moment dat jij ergens specialist in bent, dan geloven mensen daarin. Als ik twintig dingen tegelijk doe dan is het heel moeilijk voor een bedrijf om te zeggen van: ik vertrouw mij daar volledig in. Hetzelfde als je in een restaurant komt, daar vergelijken wij het altijd mee, als je kunt eten van vis tot shoarma tot van alles, pizza’s, dan weet je gewoon: je bent nergens specialist in. Maar ga ik naar een sushi restaurant, dan is het één ding wat ze aan het doen zijn: sushi maken. En dan heb je daar ook nog wel gradaties in hoor, wat goed is en wat niet goed is, maar ze hebben een specialisme en daar vertrouw je dan meer in en op het moment dat wij zeggen: vandaag hebben we websites voor vakantieparken en morgen voor een autobedrijf, je kunt je onmogelijk overal in specialiseren, dat gaat gewoon niet.

 

Cor

Maar je zei wel: binnen het pakket kun je boekhouding doen, je kunt boeken, daar is het wel weer heel breed.

 

Maureen

Maar wel op recreatie. Puur en alleen. Kijk, boekhouding, ik heb geen boekhoudingpakket, maar al het financiële wordt afgewikkeld in Booking Experts en daarna gaat het naar het boekhoudpakket toe, maar ik ga geen boekhoudpakket maken. Dat doe ik niet, ik ga geen slagboom neerzetten. Ik faciliteer de software, alles tot en met daar naartoe, maar er zijn andere mensen heel goed in het maken van dat. En misschien vind ik ooit wel dat daar teveel problemen in zijn, maar dan zou ik dat lostrekken van wat we nu aan het doen zijn en specifiek daar opzetten. Dat vind ik ook als jij naar het buitenland gaat met je product, als jij als Nederlander in Frankrijk de Franse markt wil gaan veroveren, dan zul je Franse mensen om je heen moeten hebben, die snappen hoe die markt in elkaar zit. Die zijn daar goed in. En datzelfde is, als jij je als recreatieproduct gaat richten op een klachtensysteem of een webshop, dan moet je je aandacht verdelen en dan kun je niet meer gewoon ergens heel goed in zijn. Dan ga je dingen missen, want je hebt je focus daarop, gaat er daar iets mis. Moet je je daarop focussen en vergeet je aan die kant weer wat. Dus je moet je richten op één ding. En als je iets anders wil gaan doen dan moet je zorgen voor een team wat zich dan daarop richt en dan kun jij je focus houden op waar je goed in bent.

 

Cor

Volgens mij heeft Booking Experts, wat ik las, heb je op het ogenblik een man of veertig, vijftig in dienst?

 

Maureen

Veertig, ja.

 

Cor

Ik zag al een miljoenenklus voorbij komen vorig jaar, ik weet niet of dat door Corona nog schade heeft opgelopen?

 

Maureen

Nee, we hebben gelukkig, zijn we daar heel goed doorheen gekomen door die fase. En eigenlijk heeft dat, denk ik, voor ons wel bewezen dat automatiseren het belangrijkste is wat je moet doen en de parken die niet geautomatiseerd waren kwamen gewoon enorm in de problemen. Doordat wij heel snel kunnen ontwikkelen omdat wij ons eigen team hebben, konden we ook heel direct inspringen bij onze klanten om heel snel iets te maken waarmee ze verder konden en ja, dat heeft zich wel bewezen in die tijd.

 

Cor

Stel, er is een park die zegt: dat is er nog niet, maar kunnen jullie de slagboom, kunnen jullie dat koppelen. Is dat heel vaak dan vraaggestuurd?

 

Maureen

Wij ontwikkelen vraaggestuurd. Wij ontwikkelen niet iets waar onze klant niets aan heeft.

 

Cor

Maar op het moment dat die ene klant dat heeft, dus je zou kunnen zeggen: daarmee heb ik een soort van voorrang, ben ik één van de eersten, maar daarna zul je het waarschijnlijk al je andere klanten ook wel aanbieden?

 

Maureen

Ja, dat is ons concept ook. Wij hebben een product neergezet. Je neemt het product af zoals het is en je bepaalt zelf waar je gebruik van maakt of niet, maar alles wat ik ontwikkel, ontwikkel ik voor al mijn klanten. Ik heb geen maatwerk. Ik heb niet: klant a werkt op deze manier, klant b werkt op deze manier, iedereen werkt op exact dezelfde manier en alles wat wij ontwikkelen, wij ontwikkelen op vraag, dus als de klant zegt: dit vind ik een goed idee, zouden jullie dat kunnen ontwikkelen, gaan wij dat uitwerken in een casus, leggen dat neer, we hebben ook een planbord voor onze klanten waarop ze kunnen zien welke vragen worden er gesteld. Dat vind ik ook interessant, daar kunnen ze op stemmen en iets wat meer stemmen heeft gaat bij ons sneller mee in de productie.

 

Cor

Die zag ik voorbij komen.

 

Maureen

Dat vinden klanten ook heel leuk, om mee te denken en als iets heel erg speelt bij onze klanten dan ontwikkelen wij dat. Bijvoorbeeld de vouchermodule kwam en Corona kwam, direct dezelfde week kwam de vraag: kunnen we niet met vouchers gaan werken? Ja, top idee, moeten we direct doen. Twee dagen daarna zat de module erin, maar die zat voor al onze klanten erin. Vanaf dat moment kon iedereen vouchers uitgeven en al dat soort dingen. Het meest ergerlijke vind ik dat als jij iets hebt, je hebt een probleem, dan zeggen ze: dat is een module, daar moet je voor betalen. Ja, maar dat zit niet in jouw pakket, ja daar heb jij geen recht op. Wij vinden: je betaalt voor alles, maar je betaalt ook voor alles wat we nog gaan doen. Dus alles wat ontwikkeld wordt zit erbij in.

 

Cor

Dus je hebt niet een gold member, een silver member, iedereen is gold member bij jullie. Iedereen krijgt alles.

 

Maureen

Iedereen is gold member en je bepaalt zelf wat je ermee doet. Ik geloof namelijk, een vakantiepark is een vakantiepark. Het is de beleving, de faciliteiten, hoe je je huisjes inricht, wat je op je park doet, wat jou uniek maakt. Maar als iets goed is voor park a, is dat ook goed voor park b en is dat ook goed voor park c, want als het niet goed is voor park a, dan zet ik het niet in mijn systeem. Dus als ik niet overtuigd ben dat het ten gunste is van mijn software en al mijn klanten daarmee vooruit help, komt het er niet in, hoe groot een partij ook is en hoe lief het verzoek ook is, hij moet echt toegevoegde waarde zien voor onze klanten. Is die er, zetten wij het er in, kost niemand geld. Is het een koppeling? We hebben nu een koppeling gemaakt met Home Away, Duitse grote touroperator, een rechtstreekse koppeling. Het heeft bijna een half jaar gekost om die koppeling goed te krijgen, dat het ook goed functioneert, maar dat is ook voor al onze klanten direct toegankelijk. Dat is onze inspanning die we doen, dat kost een half jaar, een programmeur, dat kost verrekte veel geld, maar iedereen kan daar meteen mee koppelen.

 

Cor

Dus dat is een stukje van jullie DNA.

 

Maureen

Ja, dat is wel iets wat wij -

 

Cor

Is dat dan Turkse invloed of is dat Tukker invloed?

 

Maureen

Turks, denk ik. Ik weet niet of het echt Turks is, maar dat is wel iets waar Ali voor staat. Ali die heeft er zelf een hekel aan dat je geblokkeerd wordt. Hij zegt: je moet mensen niet blokkeren. Als jij aan het werk bent en je kunt iets niet en er komt dan zo’n pop up van: je moet een module afnemen of wat dan ook, dan is Ali klaar. Het maakt niet uit wat je doet, of wie je bent, of wat dan ook, daar kan hij echt niet tegen. Dus -

 

Cor

Geen verrassingen.

 

Maureen

Nee, je neemt alles mee en dat is gewoon, daar betaal je voor en dat is gewoon, dat hebben wij zelf ook: je betaalt liever iets meer, wetende dat het klaar is, dan dat je zegt van: we hebben heel goedkoop, maar dan mis je eigenlijk zoveel. En wij hebben liever een totaalconcept. Wij hebben - als het niet bij je past, dat kan ook, ja, dan moet je niet met ons samenwerken. Dat kan zijn, dat dat niet bij je past. Dan moet je dat niet doen, maar dit is hoe wij daarin staan, wij willen alles geven, wij willen alles automatiseren, we willen alles gaan doen en het kan zijn dat het voor sommigen een te ruim jasje is, dat kan.

 

Cor

Wat je zei: ze hoeven niet alles te gebruiken.

 

Maureen

Nee, iedereen kan precies zien wat ze willen.

 

Cor

Een Turkse man en een Twentse vrouw en waar zie je wel DNA-verschillen, waar zie je wel dat je zegt: daarin zijn we toch echt wel anders. Niet dat het per se problemen hoeft te geven?

 

Maureen

Problemen geeft het in ieder geval niet. Echt heel anders weet ik niet eerlijk gezegd. Ik moet zeggen dat, Ali heeft een hele andere mentaliteit dan wat je van een Turkse man zou verwachten.

 

Cor

Wat zou je van een Turkse man verwachten dan?

 

Maureen

Ik wil niet dingen zeggen of roepen -

 

Cor

Als ik mag stigmatiseren, ik mag dat wel, ik doe dat wel, wat ik altijd heb bij Turkse mannen is dat dat gewoon hele harde werkers zijn. Dus dat is het beeld wat ik heb, het zijn harde werkers, die hebben allemaal een café, dus zit er iets eigens in en er zit iets in dat het gewoon hard werkt. Dat is de associatie die ik heb.

 

Maureen

Absoluut en dat heeft Ali ook en Ali heeft heel sterk die werkmentaliteit en wat misschien botst is dat hij dat projecteert op anderen. Hij verwacht eigenlijk wel dat iedereen diezelfde mentaliteit heeft en dat zie je al terug met de kinderen. Daar zou hij al eigenlijk die mentaliteit erin willen hebben, waarvan ik veel meer dingen, dat terugtrek, ook binnen het bedrijf. Hij heeft heel sterk, hij noemt ons ook altijd een leger. Je hebt een captain en je hebt een dit, en een dat en als de captain komt dan sta je op. Dat is die Turkse mentaliteit, maar dat kennen wij hier niet. Dat is gewoon, ja -

 

Cor

Je zou kunnen zeggen: van Turkse invloeden - hiërarchie in de familie?

 

Maureen

Ja, daar is dat wel heel sterk, maar ook in de werksfeer is dat heel sterk. Als jij, wij komen natuurlijk wel vaak in Turkije en als je daar in een bedrijf komt en de manager komt binnen, Ali kan hier binnenlopen en niemand heeft door dat hij binnen is, bij wijze van. Maar als daar een manager binnenkomt, dan gaat iedereen in het gareel staan, in de rij, tot de manager langs is en dan pas ga je weer weg. Daar is gewoon een heel andere werkcultuur dan dat hier is en dat is voor hem wel - en Ali heeft natuurlijk altijd alles zelf moeten doen in zijn leven. Altijd zijn eigen geld moeten verdienen om te kunnen studeren. Hij studeerde, maar daarnaast drie banen anders kun je niet studeren. Door zijn eigen visie, zijn eigen gerichtheid heeft hij wel kunnen doen wat hij nu kan. Als hij zich enigszins had laten leiden door wat anderen hadden gezegd had hij nooit kunnen bereiken wat hij nu kan, maar dat heeft hem ook geleerd dat hij nooit een mening van een ander aanneemt. En dat is ook nog wel eens iets wat heeft moeten groeien tussen ons, maar ook, feitelijk heeft hij altijd alleen gewerkt en nu heb je personeel, dat is nog wel een stukje waar wij in verschillen van: idee van hoe je dat moet doen. Maar dat zegt hij ook altijd: dat moet jij doen, dat moet ik niet doen, want dat kan ik niet.

 

Cor

Bijvoorbeeld de omgang met personeel, laat hij dat dan liever aan jou over omdat hij denkt: misschien gebruikt Maureen zes woorden waar hij er één zou gebruiken?

 

Maureen

Ja het liefst zet hij dat wel over, ja. Niet dat hij niet met het personeel om kan gaan, want hij loopt hier natuurlijk ook gewoon met iedereen rond en met iedereen gezellig en hij doet alles voor zijn personeel moet ik zeggen. Hij regelt elke dag lunch, want hij wil niet hebben dat mensen ’s ochtends moeten nadenken over: wat ga ik eten. Dan staat hij elke dag, drinken, hele koelkasten vol, want hij wil niet dat mensen drinken mee hoeven te nemen van huis. Lunchen doe je hier, er wordt drie keer in de week boodschappen gedaan door hem, want dat moet je samen doen. Dat is samen. Er staat elke week vers fruit, want we moeten ook gezond blijven en er staat een tafeltennistafel, mensen moeten ook gedachten kunnen verzetten. Er staat ook een kast voor de vrijdagmiddagborrel want, zelf is hij er niet van, maar hij vindt het wel belangrijk dat hun dat doen. Moeten ze doen. En dan moet het niet zijn dat ze daarvoor iets neer moeten leggen, nee, dat wil hij doen. Dus daar staat gewoon altijd een koelkast vol met koude biertjes en wijntjes en een voorraadkast met chips en nootjes en weet ik veel wat allemaal, hij is er bijna nooit bij, maar hij vindt het belangrijk voor zijn personeel dat ze dat doen. Dus daarin, hij doet er wel alles voor, dat wel.

 

Cor

Is er verschil tussen jou en hem, ben jij wel meer bevriend met het personeel dan hij?

 

Maureen

Nee, dat heeft hij zelf ook wel heel erg, hij kan alleen het geduld niet opbrengen om daar hele gesprekken over te voeren. Ik ben wel meer gericht op - ik wil graag uit iemand halen wat erin zit. Dat vind ik voor mezelf belangrijk, maar dat is, ik geloof altijd, als jij voor tachtig procent kunt doen wat je heel leuk vindt en waar je heel goed in bent, dan zijn dingen die minder leuk zijn, maar nu eenmaal bij een baan horen zijn niet erg. Maar als je je constant moet focussen op dingen die je niet leuk vindt hou je dat nooit vol. En dan krijg je personeelsverloop en dat wil ik voorkomen, want wij zijn best wel een complex product, ik kan niet morgen iemand aannemen die dan ook direct functioneert binnen mijn bedrijf. Je zult echt wel een interne cursus moeten doen door de hele software heen en dat is best wel veel inmiddels geworden. Het is niet alleen Booking Experts, maar we hebben ook een CMS voor de website, we hebben een vertaalsysteem die content uit websites haalt en naar de vertaler stuurt, het is niet meer alleen het reserveringssysteem wat het vroeger was. Ik ben wel heel druk met binden van personeel. Ik vind het belangrijk dat ze een binding krijgen met het product en het bedrijf. Ik zeg altijd: als je hier werkt moet je het gevoel hebben dat het jouw bedrijf is en daar wil ik wel dingen voor inzetten om dat dan ook zover te krijgen. Daar ook met hun te kijken van: over vijf jaar, wat wil je doen voor mijn bedrijf, waar wil je staan, wat wil je gaan bereiken, wil je de verkoop in, een nieuw product neerzetten, waar kunnen we dan naartoe werken met elkaar? Dat zou hij niet kunnen, daar heeft hij het geduld niet voor.

 

Cor

Als je nu mensen aanneemt, waar kijk je dan naar, waar let je vooral op?

 

Maureen

Toch wel opleidingsniveau, want ik merk wel als je, niet zo zeer dat iemand nu een HBO moet hebben, maar wel: wat is zijn potentie, waar kan hij naartoe denken? Wat ik zeg, we hebben best wel een complex product en je moet er wel even doorheen om dat goed te kunnen -

 

Cor

Maar heb je het dan over programmeurs, of heb je het dan ook over de commerciële mensen die -

 

Maureen

Commerciële mensen, programmeurs is helemaal lastig, om daar goede programmeurs te krijgen, want ook daarin -

 

Cor

Heb je een bepaalde taal waarin jullie schrijven?

 

Maureen

Het grootste deel wordt in Ruby geprogrammeerd.

 

Cor

Ik heb geen idee, Ruby?.

 

Maureen

Ja, is ook niet echt een taal wat heel veel voorkomt, dus daarin is het al lastiger natuurlijk en het niveau is gewoon heel hoog. We hebben hele goede programmeurs hier zitten, met heel hoog kennisniveau, dus je merkt ook wel snel als een programmeur dat niveau niet heeft, die komt ook niet mee. En dan moet je helaas afscheid nemen.

 

Cor

Maakt je dat afhankelijk van dat soort mensen?

 

Maureen

Nou, niet meer omdat je gewoon een groot team hebt inmiddels. Inmiddels zitten er dertien volgens mij, fulltime programmeurs, dus als er één weg zou vallen zou dat niet zo heel gek veel mee gebeuren. In het begin was dat wel lastiger natuurlijk. Dan zit je maar met een heel klein clubje, maar inmiddels ben je niet meer afhankelijk van een programmeur. Wij zetten iedereen - wij ontwikkelen in periodes van twee maanden aan een bepaald onderdeel van het systeem en iedereen draait daarin mee. Bij ons is het niet zo dat één iemand alles weet daarover en dat een ander daar niks vanaf weet.

Want daar kies je ook bewust voor dat team a programmeert hierin, maar team b controleert hun code. Dus ze moeten weten wat zij hebben gedaan en ze moeten ook weten waarom ze dingen hebben gedaan, daar moet gewoon constant overleg zijn heen en weer. Dus daardoor heb je geen eilandjes, dat iemand heel veel van dat weet, dus als die wegvalt heb ik een probleem. Dat is niet.

 

Cor

Je zou dus kunnen zeggen, naast technische kennis is communicatie altijd een - iets wat heel veel aandacht krijgt.

 

Maureen

Ja, het onderling communiceren van elkaar, naar elkaar toe en ik ben ook van, wij zijn best wel een open bedrijf naar elkaar toe. Ik heb liever dat je het me zegt, dan dat ik het via een ander moet horen dat je ergens tegenaan loopt, dat is iets waar ik niet tegenkan. We zijn hier allemaal en ik ben altijd bereikbaar met mijn telefoon. Mensen kunnen mij altijd bellen of appen, ik maak daar direct tijd voor, maar ik moet niet iets via een ander horen, daar kan ik niet tegen, maar dat heb ik ook onderling. Ik vind, als jij iets hebt gedaan wat mij niet aanstaat en ik voel me daar slecht door, dan vind ik ook dat ik jou dat moet zeggen en dan kun jij zeggen: dat was niet bedoeld of, ja, zo ben ik nu eenmaal en dan moet je er ook vrede mee hebben. Dat kan twee kanten op.

 

Cor

Voor jou is dat misschien makkelijk, maar voor een werknemer naar een baas toe, is dat natuurlijk vaak veel lastiger.

 

Maureen

Is veel lastiger, maar als je met elkaar in gesprek blijft, is dat niet zo lastig.

 

Cor

Nee, vind jij dat niet zo lastig.

 

Maureen

Nee, maar ik merk dat ook hier, ik merk ook hier dat dat niet lastig is. Kijk, net wat ik zeg, als jij, ik ben wel leidinggevende, maar ik sta er niet boven. Voor mijn gevoel tenminste en dat is ook wel wat ik meer terugkrijg. Wij zijn heel open iedereen kan altijd binnenlopen en zeggen wat ze tegenstaat. En net wat ik zeg, ik vind nooit iets fout, ik vind altijd dat je moet luisteren naar wat iemand zijn mening is. Het probleem is voor mij niet groter of kleiner of drie daarmee zitten of één zit daarmee. Maar als jij last hebt ergens van, van mij of van wie dan maar ook en je omgeving, als jij er last van hebt, dan moet ik daar iets mee doen, want jij hebt er last van. En als jij er last van hebt, zit je hoofd vol en kun je niet voor de volle honderd procent voor mij werken. Dus dat los ik op, dat wil ik oplossen. Hoe ik het ook moet doen, maar dat los ik op. En het is niet dat iemand eerst moet zeggen: ja, maar hij heeft daar ook last van, of zij heeft daar last van, of ik ga eerst een groepje verzamelen en met een groepje gaan we dan iets blootleggen, dat maakt het voor mij niet groter of kleiner en ik zit ook gewoon tussen het personeel in en ik hoor ook gewoon heel veel op de afdeling en ik ben overal bij betrokken en wij zijn wel heel open naar het personeel toe en ik zeg ook altijd tegen het personeel: je moet ook gewoon, ik doe ook niet alles goed. Dus als ik iets fout doe moet je het maar zeggen, anders kan ik er niks mee. Denk ik dat ik goed ga -

 

Cor

Maar jij moet ook weten, jij rijdt straks weg in je BMW X5 en hun in een Fiat 500 of zo, of wat anders, je hebt toch een bepaalde plek en rol, een bepaalde autoriteit die, wat mooi is dat die open is, ik heb ook altijd gezegd: als iemand ontslag wil nemen, wil ik de eerste zijn die het hoort en kunnen we samen kijken naar welke goede plek je zou kunnen, maar ik heb in die tweeëndertig jaar ook wel gemerkt dat dat van mij wel een wens was altijd, maar dat de utopie was dat iedereen daar niet in mee kon gaan. Heb je al wat verloop gehad?

 

Maureen

We hebben wel wat verloop gehad. Ik merk wel, niet iedereen is weggelegd om parken, programmeurs niet echt, maar dan is het vaak van die heeft het niveau net niet, dus daarvoor werkt het gewoon niet en dan kan het gewoon niet, op support is niet iedereen in machte om een park te begeleiden het hele automatiseringsproces in.

Het is wel een kantoorbaan, veel binnen en we proberen altijd ons personeel veel bij parken te laten meedraaien, kijken wat ze aan het doen zijn, al dat soort dingen, maar het begeleiden van klanten, het constant te woord staan van klanten, het snel kunnen schakelen, want dat is het wel natuurlijk. We hebben bijvoorbeeld een chat openstaan voor onze klanten en elke dag is er iemand verantwoordelijk om die chat te beheren, maar binnen een minuut moet daar wel een reactie naar de klant toe, binnen twee minuten, maximaal twee minuten. Maar dat gaat wel, vraag a gaat over de website, vraag b gaat over een journaalpost die volgens hun niet klopt en vraag c die snapt niet waarom die reservering niet gemaakt kan worden en je moet ze wel allemaal binnen twee minuten kunnen oplossen. Dus je moet heel snel kunnen schakelen en niet iedereen voelt zich daar heel erg gelukkig in. Dat merk ik wel. Dat is wel lastiger om daar heel goed in te worden.

 

Cor

Dus daar heb je meer de generalisten nodig die overal precies weten: waar moet ik ze mee doorverbinden om het probleem op te lossen.

 

Maureen

Ja, je precies. Dat is wel, of waar moet ik zijn in het systeem, of waar ken ik mijn grens, daar voel ik me niet veilig in, waar moet ik dan naartoe gaan. Dat is wel lastig, die druk is hoog, je moet snel kunnen schakelen en daar heb je wel een bepaald niveau voor nodig om dat te kunnen, dat kan niet iedereen, nee.

 

Cor

Is er ook al een kleine Maureen aangenomen toen ze achttien was en die nu naar de vijfentwintig jaar gaat?

 

Maureen

Hier?

 

Cor

Ja?

 

Maureen

Ja, die zie ik wel.

 

Cor

Dus die ga jij binnenkort verliezen?

 

Maureen

Nee.

 

Cor

Die gaat nog niet uitvliegen? Maar ik kan me voorstellen -

 

Maureen

Die is niet het proces begonnen bij haar familie en te beschermd, nee dat denk ik niet. Maar die hou je, dat hou je. Kijk, we hebben natuurlijk allemaal het idee en de hoop dat iedereen hier dertig jaar in dienst blijft, maar dat kan gewoon niet. Ten eerste heb ik daar het product niet naar en ten tweede heb ik daar, ja, het bedrijf niet naar. Het idee is prachtig.

 

Cor

Waarom, het zou op zich kunnen. Komen de mensen hier vooral uit de omgeving?

 

Maureen

Werken? Ja. Voornamelijk uit Enschede.

 

Cor

Dus dat maakt wel dat het, voor mijn gevoel, laat ik het zo zeggen, is het weliswaar geen familie, technisch gezien, maar zijn jullie wel op die manier aan het bouwen, alsof het familie is.

 

 

Maureen

Ja, dat wel, we doen veel, we investeren veel ook in de band. Band met personeel, band als personeel onderling, wat we zeggen: altijd samen lunchen, zorgen dat het aan niks ontbreekt hier op kantoor. Ook toen bekend werd dat iedereen vanuit huis moest gaan werken, we zorgen dat je een goed bureau hebt, een sta-zit bureau, dat je goed kunt zitten, laptop heeft iedereen van ons, een telefoon kunnen ze van ons krijgen, schermen hebben ze thuis neergezet, weet je, dat het goed is thuis, dat je gewoon een goed omgeving hebt. We hebben ook een makkelijke sfeer. Van oudsher kom ik uit traditionele bedrijven, half negen begin je, half zes ben je klaar. En je hebt een uur pauze en ik vind dat je mensen niet kunt dwingen om te werken omdat nu eenmaal jouw tijd is en jij vindt dat het in dat uurtje moet gaan gebeuren, vooral programmeurs zijn natuurlijk denkers, die moeten soms om vier uur een rondje lopen en kunnen dan doorwerken tot acht uur, of die moeten uitslapen tot twaalf uur en die hebben dan de mindset om door te werken. Die kun je niet sturen in bepaalde tijden. Voor ons is het natuurlijk anders, want je moet bereikbaar zijn voor parken, dus je hebt wel een bepaalde tijd, maar ik vind wel, dat zeggen we ook altijd: als jij uit je bed stapt en denkt: dit wordt mijn uurtje niet, stap dan terug en slaap een uurtje door en kom over een uurtje terug. Daar heb ik meer aan, dan ben je productiever dan dat je verplicht om half negen je laptop aanzet omdat ik vind dat het moet.

 

Cor

Maar hoe meet je dan bijvoorbeeld van een programmeur of die rendabel is, ik bedoel, misschien kan iemand wel in een uurtje meer doen, dan een ander in acht uur.

 

Maureen

Dat kun je natuurlijk zien, wat ze programmeren, wat ze opleveren. Als iemand iets oplevert, zijn code wordt altijd gecontroleerd door iemand, dus die ziet die code van: wat heeft die er dan aan gedaan? Is dat afraffelwerk of is die abnormaal lang bezig geweest voor het resultaat, waar zit het hem dan in? Programmeren is sowieso wel lastig want, daarom geven wij ook nooit deadlines aan klanten, dat kan gewoon niet. Wij projecteren, wij hebben bepaalde dingen van: dit willen we dit jaar gaan oplossen, alleen is het soms, trek je een code los en denk je: ik kan hier doorbouwen, maar dan veroorzaak ik aan de achterkant misschien wel meer problemen, dus we gaan eerst dat oplossen voordat we hiermee verder gaan. En dan uiteindelijk is een project waarvan wij dachten: wij zijn daar zes weken mee bezig, dat zijn nu zes maanden geworden. Je moet een zijpad, want wat je hier lostrekt, dan moet dat daar ook, want in het systeem is alles met elkaar verbonden. Dus je kunt niet iets lostrekken. Een factuur hangt vast aan een reservering, maar ook aan een journaalpost en ook aan een saldibalans, maar ook aan een statistiek, dus alles zit met elkaar verbonden, dus je kan niet zomaar zeggen, stoïcijns, dat. Dat gaat niet zomaar. Dus daarom zeggen we altijd: we gaan vooruit en de één kan dat in zes uur en de ander kan dat in acht, maar als dat kwalitatief goed is en ik veroorzaak daardoor geen problemen voor de anderen, maakt het mij niet zoveel uit of jij dat in zes uur of in acht uur doet. Als het maar vooruit gaat en het gaat productief goed, als jij er met de pet naar gooit merk ik dat natuurlijk snel genoeg en we hebben wel mensen erom heen zitten die vooruit willen, dus als er daar eentje in achterblijft, dan valt dat wel heel snel op. Ook richting de anderen, dat ze zeggen: ja, maar die werkt niet door, of die is niet bereikbaar, of die is niet dit of dat, dan valt dat wel op.

 

Cor

Ik denk dat de luisteraars, misschien ook wel, we zijn niet geïnteresseerd in de ruzie die jij en Ali hebben gemaakt in de slaapkamer, of aan de keukentafel, maar wanneer zijn jullie de afgelopen zeven jaar eens even, hebben jullie echt eens even in de directiekamer een stevige robbertje gevochten van: daar zijn we het nu echt over oneens. Ook mooi om te weten: hoe ben je eruit gekomen? Dat mag ook, maar, het lijkt mij een utopie dat je het altijd maar eens bent.

 

Maureen

Nou ja, altijd eens dat is het zeker niet, maar dat ik zeg: daar zijn enorme conflicten of dingen gebeurd waarvan ik zeg: daar staan we haaks op in, dat eerlijk gezegd ook niet. We hebben eigenlijk allebei wel een hele zelfde visie van wat we met het bedrijf willen en waar we naartoe willen gaan en daarom ben ik denk ik ook blij dat we het samen doen, want het vergt gewoon heel veel tijd en energie en dat is niet alleen hier, dat is ook thuis, dat is ook ’s avonds op de bank.

 

Cor

Praten jullie daar dan ’s avonds op de bank ook nog heel veel over?

 

Maureen

Heel veel, ja. Overdag zien we elkaar eigenlijk niet zo veel. De één zit daar, de ander zit daar en weet je, wij hebben hetzelfde als een ander, wij komen ’s avonds thuis en dan is het: de één komt om drie uur thuis en de ander om zeven uur thuis, maar dan wordt eigenlijk alles nog besproken van die dag en wat er gebeurd is, al dat soort dingen, dus dat is ook ’s avonds en in het weekend. Maar dat zijn wij eigenlijk altijd wel gewend, dat hebben wij altijd gehad.

 

Cor

Daar hebben jullie natuurlijk een voordeel bij, die DGA die thuiskomt en waarbij de partner, of dat nu een man of vrouw is, niet, geen ondernemer is en niet, tuurlijk en dan zal er ook over de kinderen gepraat worden, dat heb je natuurlijk wel samen, maar het over de zaak spreken is natuurlijk wel, dat is natuurlijk wel iets heel moois, iets krachtigs.

 

Maureen

Ja, dat zeg ik, daarom ben ik ook blij dat wij het samen zijn aangegaan, want dan is het ook niet zo belastend. Kijk, bij ons stopt het natuurlijk nooit. Het bedrijf stopt nooit en het werk stopt ook nooit. De telefoon staat bij ons altijd aan. Als iemand mij om elf uur een mailtje stuurt en ik moet reageren, dan reageer ik om elf uur. Maar die ethiek hebben wij altijd gehad. Die had ik ook voor ten Hag. Ik was de eerste bij ten Hag die thuis werkte. En die de mogelijkheid had om thuis in te loggen, al dat soort dingen. Want ik kan niet, zo zijn wij eigenlijk allebei, dingen die je vandaag moet doen, moet je niet overzetten naar morgen. Die moet je vandaag ook gaan doen. Ik kan niet dingen laten liggen van: dat komt morgen wel. Zo functioneer ik niet. Als ik heb gezegd vandaag een offerte eruit, dan komt er ook vandaag een offerte uit. En als dat nog om elf uur ’s avonds is, maar dan is hij wel vandaag de deur nog uit.

 

Cor

Maar zeggen dan jullie kinderen niet over twintig jaar: papa en mama waren altijd aan het werk en ja, oké, daardoor konden wij op de Playstation, of konden wij dit of dat doen.

 

Maureen

Zo werkt dat bij thuis dus absoluut niet.

 

Cor

Nee? Hoe gaat dat?

 

Maureen

Nee, zeker niet. Wij hebben voor de Playstation een vast half uurtje.

 

Cor

Hebben ze ook schermtijd met de telefoon, dat er een bepaalde schermtijd is op een dag?

 

Maureen

Niet aan wat hij maximaal mag, maar -

 

Cor

Ik geloof dat je het gewoon in kunt geven zelfs.

 

Maureen

Ja, kan, kan. Maar dat vind ik dan nog een ding, maar wij hebben een vaste tijd waarop kinderen op scherm mogen. Dus dat is van half vijf tot vijf uur, kwart over vijf en dat is meer het idee: ik moet ook koken en dan weet ik tenminste zeker dat de één daar zit en de ander daar zit en dat ze weinig verplaatsen en weinig kunnen uithalen in die tijd, dus dat is een beetje gegroeid, dus als het dan toch moet, dan liever in mijn voordeel, dat ik er het meeste gemak van heb. Maar voor de rest zijn wij daar best wel strak in en wordt het eigenlijk niet buitenom door de kinderen gedaan. Ik denk, wij werken veel, maar ik besteed ook heel veel tijd aan mijn kinderen en ik werk voornamelijk als mijn kinderen op school zijn en in de avonduren als ze in bed liggen, maar als ze thuis zijn ben ik thuis voor de kinderen en negen van de tien keer gaat de tas in de hoek en spelen ze buiten en voetballen ze en doen ze alles en pak ik nog een paar uurtjes werk mee.

 

Maar als dat niet zo is dan ben ik thuis en gaat de voetbal voor, of het zwemmen voor en de activiteiten er omheen en het verhalen vertellen en samen een kopje thee drinken vind ik belangrijker dan het werk op dat moment. Maar ik vind ook best wel dat kinderen mogen weten dat dingen niet vanzelf gaan. Dat er ook tijd is dat mama even moet werken en dat ze even moeten leren dat ze zichzelf moeten vermaken en dat er een tijd is, er is tijd voor leuke en gezellige dingen, deze vakantie waren we natuurlijk heel veel thuis en ja, dan gaat het werk thuis wel een beetje door natuurlijk en dan vind ik: de kinderen mogen best wel weten dat dat energie kost en dat dat tijd kost. Daar is niks mis mee, met werkethiek. Als het niet doorslaat.

 

Cor

Zit er een ondernemer in spe aan te komen?

 

Maureen

Ja, zeker. Die oudste heeft één missie en dat is Booking Experts overnemen. Die is ook alleen maar met -

 

Cor

Opvolging is geregeld.

 

Maureen

Opvolging is geregeld. Dat heeft hij ook al aan iedereen verteld en hij is directeur van Booking Experts, want hij gaat het overnemen. Hij is nu tien, dus het duurt nog eventjes, maar hij is er wel heel druk mee, want hij heeft echt bewust, hij was zes toen heeft hij leren blindtypen, want wij zeggen altijd: als iemand hier moet komen werken, en hij hoort natuurlijk veel, moet je kunnen blindtypen. Je kunt niet zeggen: ik ben een heel groot, snel internetbedrijf en je zit zo achter je laptop met twee vingers zoekend naar de letters. Dus iedereen moet hier blindtypen. Kun je het niet is dat het eerste wat je moet leren, voordat je hier komt. Je moet kunnen blindtypen.

 

Cor

Hoeveel aanslagen doe jij per minuut?

 

Maureen

Ik denk tweehonderd zoveel. Ik kan vrij snel typen, dus zijn missie was het allereerst: als ik dat wil, moet ik leren blindtypen, dus dat heeft hij geleerd op zijn zesde. Hij kon eerder typen dan schrijven. Ik zeg, als je dat wilt doen, alleen als je ergens aan begint, moet je het afmaken. Of je het nu leuk vindt of niet. Je hoeft het voor mij niet, maar als je het per se wil, mag het van mij, moet wel eerst kijken of het kan überhaupt met je vingertjes op dat toetsenbord, maar dat ging prima. Maar, ik zeg, ik vind wel dat je het moet afmaken. Maar dat is ook een beetje de drive die hij heeft, heeft hij waarschijnlijk van ons alle twee, wel iets van meegekregen, als hij zegt: ik doe dat, dan doet hij dat. Dus hij heeft ook echt twintig weken lang dagelijks geoefend op zijn blindtypen en is ook geslaagd met een negen en honderdtwintig aanslagen per minuut, dus dat vond ik ook nog wel fors voor zo’n kleintje. Toen belden ze van het instituut nog op: klopt zijn geboortedatum wel? Want hij is wel heel klein. Ik zeg: ja, klopt. Toen hebben ze nog een interview met hem gedaan, want ze zeiden: dit heb ik nog nooit meegemaakt, dat een kind van zo’n leeftijd dat wil überhaupt, dus daar staat bij Typetopia nog een blog over hem in, want dat was wel heel bijzonder. En nu is hij bezig met blindtypen met een sneltypcurcus, want hij kan wel blindtypen, maar dat is voor hem nog niet snel genoeg.

 

Cor

En zou hij dan ook wat meer de techneut zijn, of is hij echt de communicator dan.

 

Maureen

Hij kan ontzettend goed praten. Ik zeg altijd: hij praat nog eens iemand het graf in. Hij is alleen maar, het communiceren, dat zit er heel sterk in. Hij heeft ook een enorme woordenschat, hij had als zevenjarige - taaltechnisch ontzettend sterk. Hij is hoogbegaafd, maar vooral op verbaal gebied, dus hij had als zevenjarige de woordenschat van een gemiddelde volwassene en zo praat hij ook, als een volwassene, dat is echt, dat zit er al heel jong in. En hij moet dan dit jaar een spreekbeurt houden, en dat gaat over Booking Experts. Ik zei: ik weet niet of kinderen dat helemaal snappen, maar ik krijg hem er ook niet vanaf, ik probeer al steeds een dier of - nee, over Booking Experts en over niks anders.

 

Cor

Hebben jullie in de afgelopen jaren een fout gemaakt als DGA’s dat je zegt: ja, dat hebben we toen gewoon niet goed gedaan? Misschien als een waarschuwing naar andere DGA’s. Daar zijn we gewoon - ik zie wel eens het programma Ik Vertrek en allemaal bij Ik Vertrek hebben ze allemaal als ze in het land zijn, komen ze erachter: de vergunning is niet rond, of de afspraken zijn niet goed gemaakt, dat lijkt bijna de standaard fout die daar gemaakt worden, hebben jullie dat jullie zeggen - aan de ene kant schamen we ons er wel voor -

 

Maureen

Nou, schamen niet, want ik vind wel dat je, dat heb je als ondernemer en dat heb je denk ik ook als ouder, je komt vaak voor een feit en dan moet je een keuze maken en je doet wat je op dat moment het allerbeste lijkt en die weg ga je in. En het is altijd achteraf projecteren: was dat dan wel de juiste of was dat - ik vind dat als je je echt schaamt voor een keuze heb je niet goed bewust een keuze gemaakt denk ik. Dus dat niet, ik denk wel dat we in het begin misschien teveel, klanten hebben aangenomen wat misschien niet helemaal past bij je visie of missie. Dat je zegt van: ja, maar we moeten ergens naartoe groeien, dat soort dingen, terwijl je nu een veel beter beeld hebt van: wat is nu echt de kracht van het product en dat je daar nog veel sterker in bent.

 

Cor

Dus jullie hebben toen wel eens klanten aangenomen die je niet had moeten aannemen?

 

Maureen

Niet had moeten aannemen, ik sta nog steeds achter die keuze wel, maar ik denk wel dat het ene product, dat ons product zich beter leent voor een klant a dan voor een klant b. En dat daarin nu ook wel sterk zegt, in het begin heb je misschien veel meer van: we moeten alles kunnen bedienen, terwijl je nu juist zegt: misschien moet je dat helemaal niet willen, moet je je echt richten op een bepaald iets en daar gewoon heel sterk en heel goed in zijn en laat een ander de rest maar pakken, want dat past helemaal niet zo goed bij ons, achteraf gezien.

 

Cor

Hebben jullie wel eens zepertjes gemaakt?

 

Maureen

Wat zijn zepertjes?

 

Cor

Een uitglijder?

 

Maureen

Nee, dat heb ik, niet dat ik dat als een uitglijder zie of zo, nee.

 

Cor

Ik weet nog dat wij met elkaar belden een paar maanden geleden, toen zei jij van: mensen werken nu vooral thuis, of eigenlijk alleen maar thuis toen, je zei: we waren op zoek naar een groter pand. Maar we gaan nu toch ergens over nadenken om, misschien moeten we naar wat kleiners toe. Wat is jouw visie, waar gaat het naartoe? Gaat het naar fifty fifty? Gaat het naar zestig procent thuiswerken en veertig procent op kantoor? Wat is jouw inschatting?

 

Maureen

Ik denk die zestig veertig procent, dat dat een inschatting is waar mensen zich het meest comfortabel bij voelen, dus wel het contact hebben met je collega’s, maar dan ook thuis wel lekker je eigen gang kunnen gaan, in je sportoutfit achter de laptop kunnen zitten dan in je goede pak. Dat is waar het personeel zich gemakkelijk bij voelt, want ik als persoon, zou daar anders in staan.

 

Cor

Jij wil wel graag mensen om je heen hebben?

 

Maureen

Het personeel wil dat graag en daarvoor moet je ook - maar als ik kijk naar de maatregelen die er zijn, al dat soort dingen, zou ik veel meer zeggen: doe het niet, werk vooral vanuit huis. Maar goed, ik heb enorm veel om mij heen thuis. Maar je hebt ook mensen die zijn alleen thuis en dan kan ik me voorstellen, dat merkte ik toen nog wel eens met Ali toen ik nog bij ten Hag werkte en hij thuis werkte, dan kwam ik thuis: o heerlijk, ik ben thuis en hij dacht: kom, we gaan nog even weg, want ik ben de hele dag al thuis. Dan gingen we ergens snel wat eten of wat dan ook, want hij zat al de hele dag in huis en ik was de hele dag weg en was blij dat ik even thuis kwam, maar hij denkt: ik zit al heel de dag in die kamer, kom we gaan even weg. Dus dat is wel het verschil. Kijk, als ik thuiswerk, er gebeurt bij mij constant iets. Helemaal als je thuiswerkt en de kinderen zijn ook nog in huis. Maar ik kan me voorstellen als je dat niet hebt en je zit de hele dag in huis en  je hebt dan ook niet dat je ’s avonds naar huis kunt gaan, dat dat lange dagen zijn en dat je dan wel heel veel binnen bent. Dus wij zeggen dan ook tegen mensen: eigenlijk moet je dan ’s ochtends voordat je gaat beginnen, loop even een rondje blok en ga daarna aan het werk. En ’s avonds ook, loop even een rondje en kom dan thuis als je thuiswerkt, om daar toch het idee te hebben - en ga niet werken in je woonkamer, maar ergens anders. Dat je dan toch nog wel een woonkamer hebt. Dus ik kan me voor het personeel wel vinden in zo’n zestig veertig regeling, zelf zou ik dat anders indelen, maar ik vind wel dat je daarin moet luisteren ook naar wat prettig werkt voor de mensen.

 

Cor

Ik heb nog twee vragen voor je. Wat is nu, in dit bedrijf, de afgelopen drie jaar gebeurd waarvan je echt zegt: daar zit het DNA van Maureen in, dat durf ik echt wel op mijn naam te zetten, dat hebben we kunnen bereiken?

 

Maureen

Ja, ik denk best wel de snelle groei die we als bedrijf hebben meegemaakt. Ali is heel erg het grote plaatje, die ziet nu al waar wij over vijf jaar zijn, of over tien jaar zijn en daar zit hij ook al in zijn hoofd en ik zit nog hier. Ik ga mee in dat verhaal en ik weet ook zeker dat we daar over vijf jaar zijn, maar ik ben van het hier en nu en hoe ga ik dat hier en nu daar naartoe brengen. Dat hebben we dus drie jaar geleden gehad, toen kwam het personeel en nu gaat het in één keer heel hard met het personeel en dat moet wel begeleid worden en op zijn plek en Ali zit al daar.

 

Cor

Is hij dan de visionair en jij de strateeg?

 

Maureen

Ja, ja. Ik ben echt van nu en hoe gaan we dat dan doen en hoe gaan we dat dan vormgeven dat iedereen daar ook zich comfortabel en goed bij voelt en dus dat je als personeel, als groep zijnde hecht bent met elkaar, daar zit wel echt mijn kracht in en Ali is, net wat ik zeg, nu al bezig met het internationaliseren en het hotelproduct en over vijf jaar en over tien jaar en investeerders en dan gaan we dit doen en dat doen en dat doen en ik ben nog: oké.

 

Cor

Dan zijn jullie een gouden koppel, Maureen, kan ik dan niet anders zeggen.

 

Maureen

Ja, dat voelt ook wel zo, hoor. Ik ben nog steeds heel erg happy met de keuze die we gemaakt hebben, om het te doen, ik vond het best wel heel spannend, ook om een bedrijf te beginnen, in een markt waar ik totaal niet in thuis ben, ik was natuurlijk wel heel erg van het comfortabele, de regeltjes en de wetjes en dat soort dingen, daar was ik wel heel erg goed in, maar ja, het los zijnde van een visie en daar een concept omheen bedenken dat had ik natuurlijk nog niet echt gedaan.

 

Cor

Ali heeft jou goed begiftigd dat je het goed zag zitten. Dan de laatste vraag. Welke ultieme tip zou jij willen geven aan andere DGA’s?

 

Maureen

Ultieme tip is, belangrijk is wel om te luisteren naar anderen, maar om je niet van je pad te laten brengen. Ik denk wel dat wat ons groot heeft gemaakt is: wij hadden een heel duidelijke visie en ik ben heel erg altijd wel kijkend en luisterend naar wat een ander doet en wat een ander denkt, maar wat een ander doet en wat een ander denkt is niet bepalend voor mijn bedrijf. En wij hebben ook wel bepaalde keuzes in het bedrijf genomen van: dat doen we bewust niet, want dan kan ik mijn eigen ei niet meer kwijt en zolang jij je niet meer happy voelt in je eigen bedrijf, maar je laat sturen door meningen en toedoen van anderen, dan waren wij ook niet zover gekomen als waar we nu zijn. Dus ik zou zelf zeggen: blijf ook vooral bij jezelf, bij je eigen visie en je eigen dingen. Niemand kan in jouw hoofd kijken en zeggen: dit is wat jij moet doen. Iedereen kijkt vanaf de zijlijn en geeft een bepaalde visie en als je met alle winden meegaat dan, misschien kom je er wel, maar nooit zo heel snel.

 

Cor

Dus, hou je eigen koers vast?

 

Maureen

Ja

Podcast voor DGA's #7 Cor Spronk in gesprek met Sherif el Zeiny - over rolverdeling, gezondheid, blijven leren en groei als kernwaarde

WEES BIJZONDER EN BLIJF ALTIJD LEREN

Vandaag ben ik in gesprek met Sherif el Zeiny, 13 jaar ondernemer en DGA van Car Drivers Chauffeursdiensten uit Amsterdam. [opnamedatum 25-8-2020]

DENKER

Sherif begon dit bedrijf als student en had toen nog geen rijbewijs. Hij verteld over de start en hoe vriendschappelijk er vennoten uitstapten en weer instapten in de onderneming. Sherif zorgt voor structuur, zorgt dat er dingen gedaan worden en dat er stappen gezet worden. Dat er niet te lang getreuzeld blijft worden. Ik ben de denker, mijn compagnon is de doener.

IDEALE CHAUFFEUR

De ideale chauffeur is door Sherif niet te benoemen, dat ligt ook aan het type klant en werk. Kende in het begin Sherif nog elke chauffeur, dat is bij het aantal van 300 al niet meer te doen.

KOERIERSDIENSTENPLAN

Cor: “Er is een koerier die komt aan je huis, die belt aan. Maar terwijl hij aanbelt loopt hij al weg, want hij hoeft tegenwoordig geen handtekening voor zijn pakketje te hebben. Als je geluk hebt staat hij voor je deur. Of is hij bij de buren afgeleverd, of je moet maar hopen dat die ergens is. Daar is qua service en qua kwaliteit volgens mij echt nog heel veel te winnen”. Sherif: Als een bedrijf bij mij aan zou kloppen, dan ligt mijn plan sowieso al klaar hoe we daar de service kunnen verbeteren. Dat is gewoon in hele kleine, simpele stapjes. Ik denk dat het ook wel begint bij de keuze van de chauffeur en de opleiding van de chauffeur. Maar ook wat er van de chauffeur verwacht wordt”.

GEZONDHEID

“Je gezondheid is heel erg belangrijk als ondernemer. Dus als jij heel erg goed in je vel zit en uitgeslapen bent, dan presteer je veel beter. Als je tachtig uur werkt, betekent niet dat je heel erg betrokken bent, maar betekent dat je heel erg inefficiënt bent. Dat is de conclusie die ik zou kunnen trekken.

BLIJVEN LEREN

Als ondernemer ben je elke dag bezig met de dagelijkse dingen, maar je moet ook investeren in jezelf, in je eigen ontwikkeling. Dat kan in de vorm zijn van cursussen, van boeken lezen en podcasts luisteren. Maar ook gewoon met andere ondernemers dingen oppakken en van elkaar leren. En dat stukje, daar moet je tijd voor maken en dat moet je structureel doen en ik denk dat dat ook een leerpunt is voor mij.

 

GROEI

Één van onze belangrijkste kernwaarden is groei in ons bedrijf. Dus ons bedrijf moet groeien. We moeten persoonlijk groeien, onze chauffeurs moeten groeien en de klanten moeten door ons groeien. Ik zorg dat dat steeds weer naar voren komt, groei.

Als ultieme tip aan andere ondernemers geeft Sherif twee tips: wees bijzonder en blijf altijd leren.

Meer over Sherif El Zeiny en zijn bedrijven kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/sherifelzeiny/
https://www.linkedin.com/company/car-drivers-chauffeursdiensten/
https://car-drivers.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

 

Volledige tekst:

 

Sherif El Zeiny heb ik hier aan tafel bij mijn kantoor in Dronten. Sherif, wij kennen elkaar van Master Match, waar we allebei een account hebben genomen een paar maanden geleden. De doorwerkgever kwam nog even voorbij waar wij samen wat connecties hadden. Ik als ambassadeur en jij wellicht als klant, maar daar komen we nog wel op in deze podcast. Hartelijk welkom hier in Dronten.

 

Sherif

Dank je wel.

 

Cor

Net met jou over gehad, je bent tweeëndertig jaar. Woont in Amsterdam.

 

Sherif

Amstelveen.

 

Cor

Amstelveen. Half Nederlands, half Egyptisch. Dus vandaar de naam, ik kon hem even niet helemaal goed thuisbrengen. Getrouwd?

 

Sherif

Ja.

 

Cor

Kinderen?

 

Sherif

Twee.

 

Cor

Twee?

 

Sherif

Ja.

 

Cor

Dochters, zonen?

 

Sherif

Twee zonen. Vier en één.

 

Cor

Hobby’s, ik zag op Facebook voorbij komen en je vertelde net wat het was, ik dacht judo, maar het is Braziliaanse Jiujitsu.

 

Sherif

Jiujitsu, ja.

 

Cor

Ben je daar goed in?

 

Sherif

Ik ben er pas twee jaar mee bezig en als je ooit een zwarte band wilt, moet je tussen de tien en vijftien jaar, ben je ermee, moet je oefenen. Ik doe het fanatiek, maar ik ben er nog lang niet.

 

Cor

En waarom doe je aan sport, om je af te reageren?

 

Sherif

Ja, ik vind sporten belangrijk, ik vind het goed om te bewegen, maar ik denk dat dit ook een sport is die anders is dan andere sporten, omdat het een zelfverdedigingssport is, maar ook een denksport. Het is niet brute kracht, maar het is juist op leverage. Verder is het goed voor je zelfvertrouwen, je ontmoet ook heel veel mensen. Dus er komen heel veel verschillende soorten mensen op deze sport af en heel hoog opgeleid, tot heel beroemd, tot een stratenmaker en een komiek en noem maar op. Dus het is leuk.

 

Cor

Ik dacht even, met die car drivers zul je misschien, als je dan mensen aan je auto krijgt, zul je je misschien goed kunnen verdedigen, maar daar had het dus niks mee te maken.

 

Sherif

Nee, nog nooit nodig gehad, nee.

 

Cor

Even nog een paar weetjes, heb je een favoriete voetbalclub?

 

Sherif

Nee, ik volg geen voetbal, als ik moet kiezen is het voor Ajax.

 

Cor

Ja, Amstelveen, Ajax. Muziek?

 

Sherif

Ook niet, ik luister bijna geen muziek.

 

Cor

Je luistert bijna geen muziek. Favoriete auto?

 

Sherif

Auto, ik vind, ik hou van Duitse merken, dus dan denk ik aan een BMW, Mercedes.

 

Cor

En wat rijd je zelf?

 

Sherif

Peugeot, een Frans merk.

 

Cor

Een Frans merk, Sherif toch! Een Peugeot.

 

Sherif

Een Peugeot 508.

 

Cor

Lees je boeken?

 

Sherif

Ja, ja.

 

Cor

En wat voor boeken zijn dat?

 

Sherif

Van alles, ik hou van zelfontwikkelingsboeken, dus persoonlijke ontwikkeling bedoel ik. Ik vind Mark Tigchelaar heel tof.

 

Cor

Ben Tiggelaar.

 

Sherif

Mark Tigchelaar.

 

Cor

Is dat de broer van?

 

Sherif

Ik weet niet of ze familie zijn, volgens mij schrijf je de achternaam ook iets anders.

 

Cor

Oké, dan zal het niet.

 

Sherif

Maar Mark schrijft vooral boeken over focus en over het brein, op een heel makkelijke manier, maar ook heel praktisch. Dus ik zit hier nu bijvoorbeeld met een dingetje in mijn hand, dat is gewoon om me beter te kunnen concentreren tijdens het gesprek.

 

Cor

Leuk, hij heeft nu een USB-stick in zijn handen, dus als je iemand met een USB-stick in de hand ziet dan is dat wellicht om te concentreren. Luister je wel eens podcasts?

 

Sherif

Ja, heel veel. Ik vind de psychologie van succes, vind ik heel leuk, van Tonny Loorbach en Albert Sonnevelt, Groeivoer podcasts luister ik de laatste tijd.

 

Cor

Dat is van iemand hier uit Kampen volgens mij.

 

Sherif

Volgens mij wel, ja. Misschien binnenkort jouw podcasts.

 

Cor

Wie weet! Nou zeker als jij in de uitzending bent Sherif zul je hem luisteren. Tegen wie kijk je op?

 

Sherif

Ik kijk niet echt tegen personen op, maar meer tegen dingen die ze doen. Dus er is niet een persoon waarvan ik zeg: super top, die doet alles goed, maar de dingen die ze doen vind ik wel heel interessant, maar als ik toch moet kiezen, bijvoorbeeld een Nederlandse ondernemer is de oprichter van Picnic, vind ik heel cool. De manier hoe hij dingen verkoopt en hoe hij in bepaalde markten stapt, altijd met anderen samen en het zo groot maakt vind ik heel inspirerend, dus dat is iemand die -

 

Cor

Dan heb ik de vraag: uit wat voor nest kom je? Zo zeggen ze dat hier op de Veluwe. Uit welk nest kom je, wat deden je ouders en heb je broers, zussen?

 

Sherif

Ik ben enig kind. Ik hou van rust, dus dat komt misschien daardoor omdat ik nooit broers en zussen om me heen heb gehad. Mijn ouders waren hardwerkend en redelijk sociaal, dus altijd goed zorgen voor anderen, misschien meer dan voor zichzelf, maar ook wel erg hardwerkend. Dat is wat mij bij is gebleven en nog steeds, dus, ook al zijn ze ziek gaan ze gewoon naar hun werk, niet zeuren, dat zijn dingen die ik ook heb meegekregen, dus ja.

 

Cor

Je ouders zijn ondernemers?

 

Sherif

Nee, mijn vader heeft ooit wel een snackbar gehad en een slagerij volgens mij, maar die is daarna de zorg ingegaan, zorg voor een huis met gehandicapte mensen op oudere leeftijd, daar is hij voor gaan zorgen en mijn moeder die werkt ook in de zorg, ook oudere mensen, dus dat zit er wel in, zorg voor oudere mensen, ja.

 

Cor

Bijzonder. Misschien wel leuk om eens te kijken wat dat nu voor jouw ondernemerschap betekend heeft, de lessen die je daaruit geleerd hebt, die je misschien nog steeds daaruit leert. Uit wat voor nest kom je is dan een begin, ik heb gezien: je hebt VWO gedaan en daarna ben je bij de VU heb je de Bachelor IBA gedaan, maar dan enterpreneurship en daarna heb je de Master Transport en Supply Chain Management gedaan. Wat helpt, met name die laatste studie, misschien moet je eerst vertellen wat voor bedrijf je nu hebt, laten we dat doen, dan gaan we daarna nog op de studie terugkomen. Want ik las en ik hoorde iets, een leraar had tegen jou gezegd, die vroeg aan jou: wat wil je worden? Waarop jij zei: ik wil graag de directeur worden van -

 

Sherif

Unilever.

 

Cor

Unilever. En toen zei hij, misschien wat meewarig tegen jou: nou, Sherif, dat kun jij vast niet. Dat zal de boodschap geweest zijn en toen dacht jij: ik zal ze laten zien wat ik kan.

 

Sherif

Ja, dat klopt.

 

Cor

En wat gebeurde er toen? Wat gebeurde er, je zou ook kunnen zeggen, de weken erna?

 

Sherif

De weken erna, precies weet ik niet meer, maar ik weet wel dat er bij mij toen iets in mijn gedachten kwam van: ik zal me nog wel eens bewijzen, wat ik kan. Dat ik niet alleen een goede positie zou krijgen, maar dat ik hem ook zelf daar de eigenaar van zou zijn. Dus van het hele bedrijf. Dus niet alleen in loondienst, maar ook de eigenaar. En dan moet je ergens beginnen en ik vond sowieso altijd wel leuk om ondernemende dingen te doen en tijdens mijn vervolgstudie aan de VU ben ik al bedrijfjes begonnen, ik had een consultancybedrijfje, een bedrijfje dat producten importeerde vanuit het buitenland en uiteindelijk kwam iemand op mijn pad en die zei: wil je een chauffeursdienst beginnen.

 

Cor

Was je altijd een beetje een ronselaar, iemand die overal wel geld tussen zag zitten. Je kocht iets, verkocht het weer, hoe ging dat?

 

Sherif

Ja, ik denk het wel. Ik denk dat ik het van jongs af aan wel heb gehad. Gezien dat ik daar heel erg succesvol in was, de verkoper van de school was, maar ik heb daar wel veel dingen geprobeerd en veel geleerd, ja. En ik denk ook zelf dat het, ik heb nooit in een heel groot bedrijf zelf gewerkt omdat ik meteen ben gaan ondernemen van jongs af aan, maar ik denk dat, ook al zou ik in een bedrijf hebben gewerkt, of ergens een carrière gaan maken, zou ik toch dat ondernemende meenemen omdat ik het toch heel belangrijk vind om het bedrijf als een stukje van jezelf te zien en groter te maken, ja.

 

Cor

Maar goed, je was negentien en toen kwam je in die car drivers-wereld. Hoe ging dat?

 

Sherif

Ja, iemand kwam met het idee: chauffeursdienst en daar had hij wat ideeën over, wil je erover meedenken en misschien meedoen? En toen zei ik: ik wil wel meedoen, maar ik heb zelf geen rijbewijs, dus we gaan chauffeurs gewoon inhuren. We kennen heel veel studenten, dus dat worden onze chauffeurs en dan gaan we gewoon onze eerste klanten zoeken en kijken we hoe dat gaat. En dat ging heel goed. Onze eerste klanten die we binnenhaalden zaten volgens mij in de private equity, die hadden meteen een heel netwerk van relaties mee en toen stonden we bekend als de jongens die chauffeurs konden regelen.

 

Cor

En je was toen met twee andere mensen?

 

Sherif

Ja, ik heb er zelf nog iemand bijgehaald, dus de jongen die naar me toekwam, plus nog een andere jongen, zijn we met zijn drieën begonnen.

 

Cor

Wat is dan een beetje jouw rol in die drie. Welke rol pak jij dan op? Ben jij de verkoper, of ben jij de administrateur aan de achterkant, of ben je de -

 

Sherif

Ik vind het zelf meestal leuk om groot te denken en eigenlijk een beetje de strategie uit te zetten. Ik ben niet een heel typische verkoper. Ik kan wel mijn producten goed verkopen als het nodig is, ik kan heel creatief denken, om op een creatieve manier mijn producten aan de man te brengen en ik denk een beetje het overzicht houden. Structuur, zorgen dat er dingen gedaan worden, zorgen dat er stappen gezet worden, dat er niet te lang getreuzeld blijft worden.

 

Cor

Die andere twee, die doen - eentje heeft jou gevraagd, eentje heb je zelf gevraagd? Wat hadden die voor rol tussen jullie drie?

 

Sherif

De ene studeerde accountancy, dus die had meer een rol qua cijfers en de belastingaangiftes als eerste en de ander die was ook wel goed in marketing herinner ik me nog en was een hele slimme en sociale jongen, dus die konden we gewoon goed gebruiken.

 

Cor

Was dat de verkoper, de echte, was die vooral aan de voorkant zeg maar?

 

Sherif

Ik denk dat we in het begin, we zijn als beginners begonnen, dus heel veel fouten gemaakt, maar ik denk dat we in het begin allemaal van alles deden. Dus die jongen waar ik het net over had, die reed ook, die had wel een rijbewijs en tijdens het rijden verkoop je dan je dienst, dus deed hij inderdaad een stukje verkoop, maar aan de andere kant dacht hij ook over Google AdWords en andere soorten van marketing dus op die manier. En de jongens, uiteindelijk zijn ze niet heel lang bij het bedrijf gebleven.

 

Cor

Want hadden jullie toen al een BV ingericht met elkaar, of een VOF, of was het drie eenmanszaken die met elkaar samenwerkten?

 

Sherif

Een VOF was het.

 

Cor

Oké, maar hoe lang hebben jullie op papier samengewerkt?

 

Sherif

Ik denk dat, de accountant die is tot 2009, 2010 gebleven en we zijn in 2007 begonnen, dus twee, tweeënhalf jaar. En die andere jongen was al eerder weg, dus die was na anderhalf jaar al gestopt en ja, op die manier. En 2010 zat ik in mijn scriptiejaar toen dacht ik eraan om even wat tijd, even ermee te stoppen, om mijn scriptie goed af te kunnen maken en ik had ook iemand ontmoet in Egypte op vakantie, toevallig. En die reed voor mij en die had wel interesse om in te stappen, dat is mijn huidige partner, nog steeds.

 

Cor

Maar nog even terug, Sherif, naar, je zegt: na anderhalf jaar stapt die ene eruit en na tweeënhalf drie jaar de andere, ik heb ook af en toe eens compagnons toegelaten en later weer moeten uitkopen, hoe ging dat toen bij jullie? Heeft dat pijn gedaan, heeft dat vriendschappen gekost?

 

Sherif

Nee.

 

Cor

Heb jij ervoor betaald, dat je ze uit ging kopen?

 

Sherif

Nee, ook niet.

 

Cor

Heb je dat op een andere manier gedaan?

 

Sherif

Nee, het is heel vriendschappelijk gegaan. Kijk, een chauffeursdienst starten lijkt heel makkelijk en de investeringskosten zijn niet heel hoog, maar het is niet zo makkelijk, want je werkt met mensen. Het voor elkaar krijgen om je eerste klanten te krijgen en om de chauffeurs precies datgene te laten doen wat jij wil qua service en qua beleving eigenlijk is niet zo makkelijk, dus het kostte heel veel uren in het begin om het bedrijf eigenlijk op te zetten. En ik denk dat de andere partners andere ambities hadden. In het begin misschien dachten: ja, leuk, maar naar mate het meer van hun tijd kostte dat ze dachten: dit wil ik niet mijn hele leven blijven doen. Dus de één is gewoon verder gegaan met een bestuursjaar bij een studentenvereniging en de ander is verder gegaan met zijn studie.

 

Cor

Maar was op dat moment het bedrijf niks waard? Want je zegt: het is niet zo makkelijk op te zetten, dus je zult veel energie gestopt hebben in die beginperiode. Dan zullen hun toch ook gedacht hebben, ja, of niet, daar willen we voor betaald krijgen?

 

Sherif

Nee, dat probleem hebben wij niet gehad, dat is gewoon vriendschappelijk gegaan. Het bedrijf was wel wat waard, maar ik denk niet zoveel dat er ruzies om zouden ontstaan.

 

Cor

Dus daar ben je goed mee weggekomen, zou je kunnen zeggen.

 

Sherif

Ja, achteraf helemaal, want nu is het heel veel waard.

 

Cor

Ja, mooi. En waarom toch weer een nieuwe compagnon, want je zou ook kunnen zeggen, je hebt er dan gelukkig geen gezeik mee gehad, dus dat is super, ging het altijd maar zo in de zakelijke wereld dat je, als een compagnon, als die weg wil, vriendschappelijk wordt opgelost. Maar je dacht toch: ik kan het niet alleen.

 

Sherif

Nee dat niet, maar ik had mijn scriptie die ik maar had uitgesteld en die maar niet afkwam en toen dacht ik, die jongen wilde graag instappen, toen heb ik hem laten instappen en zou ik in eerste instantie er zelf een jaartje tussenuit gaan.

 

Cor

Want hoeveel uur werkte je bijvoorbeeld en hoeveel uur was je met je studie bezig? Te weinig hoor ik? Maar was je toen al veertig, vijftig, zestig uur met je werk bezig?

 

Sherif

Ja, ik denk - eigenlijk was dat het kantelpunt. Daarvoor was het misschien iets naast mijn studie, op het moment dat die jongen instapte en na een paar maanden zei: ik wil dat je toch - ik heb je toch nodig, om terug te komen en toen zijn we er heel hard voor gegaan. En toen is het ook echt gaan groeien.

 

Cor

Maar wat is hard ervoor gaan. Wat moet je dan doen?

 

Sherif

Dan is het eigenlijk, mijn scriptie was klaar, dus niks wat mij tegenhield. Dus in dat geval was het gewoon heel hard werken en ik denk dat de meeste ondernemers beginnen met heel hard werken en dan achteraf denken: misschien had ik wat minder hard moeten werken, maar die fout heb ik ook gemaakt, dat waren echt weken van minimaal tachtig uur in de week.

 

Cor

En waar ging die tijd vooral in zitten? Ging dat in klanten, in werknemers zitten?

 

Sherif

Alles, we deden alles zelf, dat waren typische beginnersfouten, maar we deden echt alles zelf. Een chauffeur ophalen in de nacht deden we ook zelf als hij niet meer thuis kon komen. Het opzetten van de website, reclamecampagnes, het werven van chauffeurs, sollicitatiegesprekken, evenementen bezoeken, projecten opzetten, als er een groot feest was dat er twintig chauffeurs aan het einde van het feest klaar moesten staan, dat deden we allemaal zelf.

 

Cor

Het begon bijna op werken te lijken?

 

Sherif

Ja, echt wel. Ik hoorde laatst iemand, dat was toevallig van een podcast, die zei: ondernemers zijn de enige mensen die tachtig uur werken om te voorkomen dat ergens anders veertig uur gaan werken. Ja, daar kan ik me wel in vinden.

 

Cor

Daar kun je wel je handtekening onder zetten.

 

Sherif

Ja, klopt.

 

Cor

Ben je ook wel eens, want je zegt je bent rustig, was het voor jou ook vermoeiend?

 

Sherif

Het werk op zich niet, nee. Dat is juist energiegevend, helemaal als dingen lukken en precies zoals je het hebt bedacht, dan krijg je daar heel veel energie van en wil je alleen maar meer eigenlijk.

 

Cor

En de persoon die zich heeft ingekocht, voor hoeveel procent heeft die zich ingekocht?

 

Sherif

Voor vijftig procent.

Cor

Vijftig. Dus op basis van vijftig vijftig hebben jullie het bedrijf. En heb jij een soort van veto op het moment dat de stemmen staken, dat jij een soort veto hebt dat je het uiteindelijk voor het zeggen hebt, of is dat ook gelijk?

 

Sherif

Daar hebben we onderling de afspraak gemaakt dat ik de eindverantwoordelijke ben voor alles. Dus beslissingen waar we niet uitkomen zou ik de doorslaggevende stem zijn, ja.

 

Cor

Dus vijftig procent plus nog een beetje meer zeggenschap, zeg maar.

 

Sherif

Ja, maar in de praktijk, kijk, ik denk niet dat ik een persoon ben die dat snel zou doordrukken als dat echt tot splitsing leidt, dus ik hou altijd rekening met de anderen.

 

Cor

Maar als het moet, dan moet het.

 

Sherif

Ja.

 

Cor

Wat is nu precies, je zou kunnen zeggen, het DNA die jij als ondernemer, wat is dan heel erg kenmerkend dat je zegt: dat komt echt van mij, dat is voor mij heel belangrijk.

 

Sherif

Ja, ik hou van positiviteit, optimisme. Als iemand bij mij komt dat het niet lukt, dan geloof ik dat niet. Alles lukt, ja. Voor elke vacature bestaat er een chauffeur in mijn ogen, dus als er een hele moeilijke vacature komt waar niemand zou willen werken, dan wijs ik naar een ander bedrijf en zeg ik: daar lukt het toch ook? Dus het moet lukken.

 

Cor

Dus een chauffeur is altijd al geboren?

 

Sherif

Ja, ja. En dat geldt ook voor projecten en dat geldt ook in moeilijke tijden, zoals nu met Corona dan ben ik niet, hou ik er niet van als iedereen heel negatief is.

 

Cor

Even misschien voor de luisteraars, de podcast is opgenomen op, het is nu vijfentwintig augustus en hij wordt uitgezonden, dat zal ongeveer begin oktober zijn, dus het is even geleden opgenomen. Wat ik net even nog wilde vragen: in hoeverre heeft nu de studie die je gedaan hebt - wat heb je bij de studie geleerd wat je nu dagelijks kunt toepassen?

 

Sherif

De manier van denken, dat is eigenlijk het enige wat ik me herinner wat ik heb meegenomen van mijn studie. En de manier van denken is hoe je dingen analyseert, problemen aanpakt, hoe je met mensen omgaat, hoe je samenwerkt, dat zijn dingen die ik heb meegenomen. De theorie zelf is wel nuttig, maar als ik het er nu bij zou pakken is het verouderd en teveel gebaseerd op modellen, denk ik. En tuurlijk, een model is altijd handig, als ik hem nu nodig zou hebben pak ik het erbij en ga ik het toepassen, maar om al die modellen uit je hoofd te leren, ja, dat is niet het meest waardevolle wat ik van mijn studie heb meegenomen.

 

Cor

Maar je zegt dus eigenlijk dat je vooral heel veel praktische dingen hebt geleerd dan op school? Want dat vind ik wel bijzonder.

 

Sherif

Nee, niet praktisch, maar het gaat echt puur om de manier van denken. Als ik een case kreeg over een bepaald probleemstuk in een bedrijf, dan kun je dat op verschillende manieren aanvliegen en daar kun je natuurlijk theorie bij gebruiken enzovoorts, maar het heel structureel dat probleem aanpakken, dat is echt een skill die je leert op school, op de universiteit met name. Als ik het zo bekijk is dat hetgeen wat ik heb meegenomen. Supply Chain Management zit vol met afkortingen, allerlei modellen, een ERP 1 en ERP en zo’n model en daar heb ik nooit iets mee gedaan, nee.

 

Cor

Ik zei het al, dit is de zevende podcast die ik opneem. Heel veel ondernemers zijn kenmerkend, die hebben vaak geen opleiding gehad, die zijn al vroeg van school gegaan omdat ze ergens handel in zagen, of ze zagen ergens brood in en dat soort zaken. Jij hebt inderdaad dan wel, misschien, je zou kunnen zeggen, niet voor ondernemer hebben geleerd, maar je hebt wel geleerd, wat is dan voor jou, is dan die manier van denken die jou nu helpt in jouw ondernemerschap? Of is dat op het moment dat we zijn gaan ondernemen, vanaf dat moment is het leren begonnen?

 

Sherif

Een combinatie van. Vanaf het moment dat ik ging ondernemen, merkte ik dat ik heel snel groeide in dingen doen en praktische vaardigheden, maar ook in denken, dingen aanpakken, problemen oplossen enzovoorts. Maar naar mate je blijft ondernemen en dat blijft doen wordt het een soort van trucje wat je elke keer uitvoert en dan komt die manier van denken en dat analyseren komt dan van pas wat je hebt geleerd en dat kan je dan nog een stapje hoger brengen, denk ik, dat is als je het gewoon gaat doen.

 

Cor

Even over die chauffeurs. Zijn het allemaal ZZP’ers, of zijn het allemaal mensen die bij je in dienst zijn?

 

Sherif

Ik heb ze op de payroll. De meesten. En dat houdt in dat ze als freelancer bij me werken op een nuluren contract beginnen ze en naarmate ze langer werken krijgen ze meer vastigheid.

 

Cor

En hoe doe je nu de selectie? Moeten ze een video maken, ik kan me voorstellen, je wilt jouw DNA erop leggen, ze moeten een bepaalde standaard hebben van omgangsvormen kan ik me voorstellen. Dat vond ik ook wel apart, hoe weet je als negentienjarige wat een directeur van vijftig jaar, wat die belangrijk vindt in een chauffeur? Hoe kwam je daar achter? Was dat door schade en schande?

 

Sherif

Ja, ik denk dat als je jong bent dat je veel gegund wordt en dat een directeur het ook wel leuk vindt om een heel jong persoon iets bij te brengen en daar maakten we volop gebruik van. We hebben daar heel veel van geleerd, we hebben zoveel mensen in de auto gehad die dan een tip gaven hoe iets beter kon en de compagnon die reed dan mee en die kon dan ook nog kijken wat er goed ging en wat er minder goed ging en uiteindelijk hebben we dat zo geperfectioneerd en ik denk dat de service die we daar leverden was van zo’n hoog niveau dat we daar wel trots op mogen zijn en dat we dat ook meenemen in al onze andere diensten die we daarna zijn gaan ontwikkelen.

 

Cor

Daar komen we straks nog even op terug. Maar stel, er belt iemand op en die zegt: meneer El Zeiny, ik wil wel chauffeur worden. Wat is dan, je hoeft niet al je geheimen prijs te geven, maar wat is dan - door welke molen gaan ze dan heen?

 

Sherif

Het proces is in de loop van de tijd wat veranderd, omdat we nu meer op andere diensten zitten, maar als iemand als privéchauffeur bij mij kwam werken, dan gingen daar heel veel stappen aan vooraf. Je krijgt gewoon een algemene check, dus cv, een telefonisch check, hoe spreekt diegene, hoe sociaal is diegene en dan moest diegene op kantoor komen en had hij een route gekregen die hij moest voorbereiden en dan moest hij die gaan rijden met een luxe auto en letten we op alle punten die we hadden geleerd in de afgelopen tijd, gingen we op letten. Heeft hij een prettige rijstijl, houdt hij op de juiste momenten zijn mond en weet hij wanneer hij vragen kan stellen, is de route goed voorbereid, heeft hij het tot in de details voorbereid, dus ook waar hij moet parkeren, wat als er geen parkeerplek is, waar laat hij de klant uitstappen en ik denk dat het meestal, als een chauffeur binnen kwam lopen en in de eerste vijf minuten wist je al of het iemand was die bij mijn bedrijf past. Want dan zag je al dat hij op die bepaalde dingen lette, een bepaalde houding had, een bepaalde uitstraling, ja voor ons was dat heel belangrijk en dan als je eenmaal aangenomen was mocht je niet meteen voor de directeur rijden. Dan ging je eerst andere dingen doen, ja. Dat kan zijn chauffeurs ophalen met een auto van ons of hele simpele ritjes.

 

Cor

Dus iemand moet er ook een beetje in groeien. En heb je dan zelf dat je vooral kijkt naar het verbale of vooral naar het non-verbale? Als je kijkt en in vijf minuten weet je het? Dus dan vraag ik waar jij, vanuit je fingerspitzengefühl misschien nu zegt -

 

Sherif

Daar zit een stukje non-verbaal bij, hoe iemand overkomt. Als iemand heel onzeker de auto gaat starten zou ik niet mijn sleutels aan hem geven, dus ik wil wel dat iemand zeker is en laat zien dat hij de ervaring heeft en dat hij de opleiding bij ons heeft gekregen van verschillende soorten auto’s enzovoorts, maar ook het verbale, dat kan ook heel erg helpen. Als iemand verbaal al heel erg sterk is dan start de rit gewoon wat prettiger, dan gaat een directeur wat prettiger achterin zitten en kijkt wat minder over de schouder mee: wat doet de chauffeur, minder druk voelt, gaat de rit automatisch wat beter.

 

Cor

En ik kan me voorstellen, Sherif dat in het begin vooral studenten waren die voor jullie reden. Hebben jullie een bepaalde leeftijdscategorie, het moet een beetje in die categorie zitten wil je, ik noem maar wat, voor DGA’s of directeuren rijden? Of juist wel vrouw, of juist geen vrouwen?

 

Sherif

We keken altijd wel naar de persoon, dus we hebben geen stelregels van: het moet zo en zo’n persoon zijn, als je daar niet aan voldeed dan is het helemaal afgeschreven, maar de ervaring leerde wel dat een chauffeur van drieëntwintig jaar en ouder gewoon meer rijervaring heeft, beter de auto’s kon besturen en wat volwassener was in zijn gedachten, dus daar kon je vaak wel wat aan overlaten als iemand ’s avonds ophalen. Dat het goed voorbereid was. En bij wat jongere jongens was het wat minder goed voorbereid, maar niet altijd, er waren ook heel veel uitzonderingen en die jongens, jonge jongens die het heel goed hebben gedaan.

 

Cor

Heb je wel eens mensen moeten teleurstellen, dat je zei: jij bent niet goed genoeg?

 

Sherif

Ja, tuurlijk, ja.

 

Cor

Word je ook wel eens beticht van discriminatie?

 

Sherif

Nee, nee. Meestal, ik kan me niet iets bedenken waarbij dat is gebeurd.

 

Cor

Dat iemand zegt: je kiest mij niet omdat ik te oud ben, of omdat ik te jong ben of - zijn er veel vrouwelijke chauffeurs trouwens?

 

Sherif

Ik had wel een periode dat ik veel vrouwelijke chauffeurs aannam ja, hoewel het merendeel was man, maar we hadden ook vrouwelijke chauffeurs.

 

Cor

Maar sinds je getrouwd bent is dat niet meer voorgekomen. Dat is een grapje!

 

Sherif

Nou, nu je het zegt - nee, ik denk, zoals ik zeg, voor elke vacature bestaat een chauffeur en bij sommigen passen meer vrouwelijke chauffeurs bij, we hebben bijvoorbeeld ook heel veel kindervervoer gedaan en daar was de match met vrouwelijke chauffeurs, dat lag wel. Soms ook als privéchauffeur, denk je dat sommige klanten het heel prettig vonden als er af en toe een vrouwelijke chauffeur bij was, ja.

 

Cor

Is, zeker bij de privéchauffeurs, kwam iedere chauffeur uiteindelijk langs jouw bureau, ook toen jullie groeide, langs jouw bureau voordat die werd aangenomen?

 

Sherif

In het begin wel, in het begin kon dat nog. Totdat we zo groot werden dat ik daar de tijd niet meer voor had om ze allemaal te spreken, maar ik vond dat in het begin heel belangrijk, dat ik alle chauffeurs kende, met name de eerste lichting chauffeurs, de eerste groep, met sommigen heb ik nog steeds contact. Die spreek ik nog steeds, die zijn naar allemaal verschillende bedrijven, over de hele wereld, maar het is nog steeds leuk contact met ze te onderhouden en die zag ik, die haalde ik soms ‘nacht op zelf en als ze langer dienst hadden gingen we samen lunchen of eten daarna, dus, op die manier.

 

Cor

Ik begreep dat je inmiddels kantoorstaf hebt, hoe groot is jullie club op kantoor nu?

 

Sherif

Kantoor is niet zo heel groot, daar zitten tussen de vier en zes personen op kantoor en de poule van chauffeurs die regelmatig wordt ingezet, dus de poule van inzetbare chauffeurs is driehonderd.

 

Cor

Maar hoe kun je driehonderd mensen kennen?

 

Sherif

Ja, dat gaat dus nu niet meer. In het begin kende ik iedereen en nu is dat niet meer het geval, ja. Persoonlijk dan.

 

Cor

Als je nu een barbecue hebt zul je de namen niet meer weten.

 

Sherif

Nee, niet allemaal, nee.

 

Cor

En hoe is dat met klanten? Hoeveel procent van de klanten die het bedrijf nu kent, kent Sherif nog?

 

Sherif

De klanten waar we ons nu op focussen denk ik allemaal, dat zijn wat grotere klanten en ander soort klant. Van de privéchauffeurs was er ook een hele grote groep die mij kende, maar ook daar, naar mate we groter werden werd dat steeds wat minder en er zullen vast nog wel wat klanten zijn die me kennen en ik heb ook wat contact met klanten.

 

Cor

Is dat een apart wereldje, de directeuren of eigenaren die een chauffeur nodig hebben?

 

Sherif

Nee, ik denk het niet.

 

Cor

Is dat een bepaald type klant?

 

Sherif

Nee, niet per se. Het is een beetje het beeld van wat je vaak in films ziet. Dus een hele rijke meneer met een Rolls Royce en een chauffeur die alles voor hem doet, maar het kan ook gewoon heel praktisch zijn en kan een advocaat een chauffeur gebruiken die een heel hoog uurloon heeft en in de auto even wil doorwerken. Dan verdient hij zo wat meer terug, maar het kan ook iemand zijn met een blessure, iemand die door zijn enkel is gegaan en niet kan rijden en iemand die gewoon heel veel afspraken heeft en wil slapen onderweg. Dus heel verschillend, heel divers.

 

Cor

Dus het zijn niet vooral de corporates die jullie inhuren. Het is heel divers.

 

Sherif

Die zitten er ook tussen, ja. We hebben heel veel beursgenoteerde bedrijven waar wij de chauffeurs aan mochten leveren en dan heb je wat drukkere mensen, ja.

 

Cor

Werd het op een gegeven moment voor jou verslavend, of zeg je, het werd op een gegeven moment voor mij een beetje saai om zelf die intake te doen. Doe je nu dagelijks nog wel zelf intakes?

 

Sherif

Nee, het werd niet saai, maar ik denk dat - op een gegeven moment en dat leer je als je onderneemt, dat is gewoon een leerproces, dan ga je leren dat je gewoon niet alles zelf kan, dat er andere mensen zijn die het beter kunnen.

 

Cor

Ho, wacht even, niemand kan het toch zo goed als jij?

 

Sherif

Ik denk sommige dingen wel, ja. De chauffeurs aannemen bijvoorbeeld, ik heb de neiging om chauffeurs aan te nemen die heel veel op mij lijken. Dus een beetje rustig zijn en soms heb je wat andere mensen nodig. Dus ik denk dat andere mensen die daar meer ervaring in hebben en die dat op een andere manier bekijken, dat veel beter kunnen.

 

Cor

En nemen ze dan wel jouw DNA goed genoeg mee?

 

Sherif

Ja, ze zijn onderdeel van ons bedrijf en de DNA die we uitstralen naar de rest, ja.

 

Cor

Dus als je kijkt, die vier tot zes mensen op kantoor, een deel daarvan zal een soort recruiter zijn en klantcontact en misschien een deel back office voor de papieren, zoals ik je in het voorgesprek vertelde ik kom uit de uitzendbranche, ik weet nog dat daar enorm veel papieren, enorm veel administratieve druk was om dat allemaal rond te krijgen. Hoe ging je daarmee om, had je daar goede systemen voor, of heb je dat ook moeten leren?

 

Sherif

We hebben dat meteen uitbesteed vanaf het begin. We hebben een back office partij genomen die -

 

Cor

Die payrolling voor jullie doet.

 

Sherif

Die dan ook dat stukje risico overnam. En daar ben ik wel blij mee dat die dat hebben gedaan.

 

Cor

Is er veel concurrentie?

 

Sherif

Op chauffeursvlak?

 

Cor

Ja?

 

Sherif

Ja, er is veel concurrentie, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik denk dat ik het enige bedrijf ben dat zich specialiseert op chauffeurs, dus op de nichemarkt chauffeurs en een uitzendbureau is ook een concurrent, die zou ook chauffeurs kunnen leveren, maar die is niet gespecialiseerd in onze branche. Die nemen niet de kennis en ervaring mee van de klanten die ik heb. Dus op dat punt zie ik ze niet echt als een concurrent. En er zijn natuurlijk ook heel veel privéchauffeur bedrijven die alleen maar privéchauffeurs leveren, ja dat is op dat vlak concurreren ze misschien met een paar diensten van mij, maar die hebben weer andere diensten niet.

 

Cor

Daar ben ik nu een beetje benieuwd naar, van jou, Sherif, jij zegt, dus als ik je eigenlijk goed begrijp zeg je: wij doen chauffeurs, er zijn mensen die hebben rijbewijs b of c, misschien c en e zelfs of ook D, ik weet niet of jullie ook touringcarchauffeurs doen, maar jouw toegevoegde waarde is eigenlijk een stukje service. Dus hospitality of hoe je het wilt noemen. Hoe doe je dat nu, je komt bijvoorbeeld in een gesprek, hoe pak je dat nu op. Je zei net al: de chauffeurs die laten we een eindje rijden en die kan dat soort dingen tonen, maar hoe prikkel je dit? Dat stukje extra?

 

Sherif

Ik denk door gewoon het goede voorbeeld te geven en het in al je processen door te voeren. Vanaf het moment dat de klant ons belt tot en met dat hij uitstapt, daar zitten gedachten achter en op het moment dat hij belt, dat is een bepaald gesprek, je moet je klanten kennen, als hij belt moet het niet zijn dat hij als een vreemde behandeld wordt bijvoorbeeld, dat vind ik belangrijk dus daar train ik de mensen van kantoor op. Het moment dat hij bestelt moet hij niet elke keer al zijn gegevens moeten opgeven, dat vind ik belangrijk, dus daar werken we ook aan. Het moment dat hij dan bestelt heeft wil hij niet in onzekerheid zitten van: komt de chauffeur wel. Dus daar werk je ook aan, dan zorg je dat hij van tevoren een berichtje krijgt dat de chauffeur onderweg is en dat hij klaar staat. Dus al die kleine dingen bij elkaar, we zorgen ervoor dat de klant een beleving krijgt. En de chauffeur nemen we daarin ook mee. Je schrijft handleidingen en je geeft trainingen, je doet het voor en je laat ze van elkaar leren, dus je zet ervaren chauffeurs met wat minder ervaren chauffeurs bij evenementen, op die manier. En zo krijg je steeds een beter product en als je hele bedrijf in het teken staat van service dan nemen je mensen dat ook over en als ze dat niet doen, kun je ze corrigeren of dan passen ze niet bij je bedrijf. En wat heel, misschien voor de luisteraar om het te verduidelijken, wij zijn ooit begonnen met privéchauffeurs en dat zijn wij gaan uitbreiden. Dus uiteindelijk hadden we tien diensten, allemaal gerelateerd aan een chauffeur leveren, maar die wel anders waren. Dus dan kon je denken aan valet parking, bijvoorbeeld bij Schiphol, we doen shuttle service, kindervervoer en dan bezorgchauffeurs, het leveren van bezorgchauffeurs aan de horeca-groothandels. En elke tak heeft zijn eigen soort chauffeur. Een bezorgchauffeur is heel anders dan een privéchauffeur, maar het stukje service is wel overkoepelend. Dus de service die ik lever aan mijn klanten die een privéchauffeur nodig hebben, zulke service probeer ik ook te leveren bij de bezorg, horeca-groothandel bijvoorbeeld.

 

Cor

Kan dat? Ik sprak afgelopen week met een ondernemer die had een paar Albert Heijns en daar komen klanten en hij had ook een paar horecazaken, hij zegt: daar komen gasten. Dus voor de één zijn het klanten en voor de ander zijn het gasten en vanuit die dienstverlening willen ze wel graag - maar het gaat niet samen. In hoeverre conflicteert dat bij jullie dat die privéchauffeur op een vrachtwagen komt, heeft hij geen klant waar hij de deur voor hoeft open te houden. En die vent die op de vrachtwagen zit, die kun je misschien heel moeilijk als privéchauffeur inzetten. Het kan wel de ene kant op, maar niet de andere kant op?

 

Sherif

Nee, dat kan wel. Als ik zelf kijk naar mijn definitie van service dan is het gewoon voldoen aan de verwachting van de klant en misschien daar bovenop nog iets zetten. En een klant die een privéchauffeur neemt die heeft andere verwachtingen van de chauffeur dan een horeca-groothandel. Maar het is nog steeds dat ik hem service kan leveren en door heel goed daarop in te spelen, kun je dus die verwachting overtreffen en kun je ook bij die horeca-groothandel, ook als je daar een privéchauffeur zou inzetten, kun je nog steeds service leveren.

 

Cor

Dat kan ik me voorstellen, die privéchauffeur bij de horeca, maar andersom, die met de vrachtwagen normaal twee kisten aardappels aflevert -

 

Sherif

Nee, maar die zou niet geselecteerd worden voor privéchauffeur omdat hij goed is in hetgeen wat hij al doet. En dat is natuurlijk het leveren van spullen en daar hoeft hij geen deur open te houden voor de klant, maar hij kan wel die spullen tot in de keuken leveren en hij kan wel bijvoorbeeld, de klant waarvoor hij rijdt die bedrijfscultuur uitstralen, zodat als iemand in die bus kijkt en denkt: dit moet een chauffeur zijn van dat bedrijf en het is niet iemand die aan het roken is, met harde muziek en midden op de Dam gaat parkeren bijvoorbeeld omdat hij even ergens moet leveren. Stukje service.

 

Cor

Zijn dat de dingen waar jullie heel erg dan ook - want je zegt: jullie trainen daarop? Kun je daar een voorbeeld van geven? Hoe gaat dat?

 

Sherif

Elke chauffeur, als hij aangenomen wordt, wordt hij ingewerkt bij een klant, daar zit al een stukje training bij, er zijn handleidingen, er zijn soms testen op die handleidingen van tijd - een refreshment zeg maar, even refreshen wat je hebt geleerd. Evaluaties, dus op die manier proberen we de kwaliteit hoog te houden en heel goed contact houden met de klant, en vaak zit er ook bij de klant een logistiek manager die dan een beetje mee kan sturen, dus op die manier proberen we dat continu te houden.

 

Cor

Je vertelde net, de privéchauffeurs, nu heb je allerlei andere diensten die je aanbiedt, is er veel concurrentie in die takken van sport, of is er een overschot aan chauffeurs?

 

Sherif

Nee, er is altijd een tekort aan chauffeurs, zelfs nu nog tijdens Corona zijn wij door blijven werken, dus hebben we wel hele goede chauffeurs uit de markt kunnen halen, maar nog steeds is er, voor sommige functies is het moeilijk om een chauffeur te vinden. Het is niet makkelijk.

 

Cor

Wat is dan bijvoorbeeld, ik kan me er niks bij voorstellen, maar wat is dan nu een moeilijk vervulbare functie? Iemand die in de nacht moet rijden, of is dat -

 

Sherif

Met name de kortere diensten zijn wat moeilijker op te vullen, ook c rijbewijs, wij focussen ons momenteel voornamelijk op b rijbewijs, maar we hebben ook klanten die c chauffeurs nodig hebben, dat doen we voor die klanten wel.

 

Cor

Ik heb een c rijbewijs, dus wie weet.

 

Sherif

We kunnen er eens over praten, ja. Dus daar is een tekort aan en dan moet je extra je best doen om dat in te vullen.

 

Cor

Is dat met name, ik heb gehoord dat nu heel veel Poolse chauffeurs zijn, dat je nu juist vanuit die service, dat je je daarin kunt onderscheiden? Wordt ervoor betaald?

 

Sherif

Voor c rijbewijs chauffeurs wordt wel betaald, ja. Over het algemeen wel.

 

Cor

En juist dan omdat het dan een Nederlands sprekende is en juist omdat ze dat stukje service erbij kunnen leveren?

 

Sherif

Bijvoorbeeld, ja. Kijk, c rijbewijs is niet mijn specialiteit omdat ik me vooral focus op b rijbewijs, maar daar zou ook gelden van: als ik een c rijbewijs chauffeur zou leveren, dan komt dat stukje service er ook weer bij. Dat zou ervoor moeten zorgen dat de klant voor mij kiest in plaats van de andere partij.

 

Cor

Ik zat even te denken, lever je dan ook chauffeurs aan koeriersdiensten?

 

Sherif

Ja, ja.

 

Cor

Wat ik denk dat iedere luisteraar die luistert die herkent zeker wel, zeker in coronatijd, er is een koerier die komt aan je huis, die belt aan, maar terwijl hij aanbelt loopt hij al weg, want hij hoeft niet meer een handtekening voor zijn pakketje te hebben. Als je geluk hebt staat hij voor je deur, is hij bij de buren afgeleverd, of je moet maar hopen dat die ergens is, ik heb soms pakketjes die zijn gewoon, dan krijg ik een mailtje dat ze zijn afgeleverd, maar ze zijn niet afgeleverd. Daar is qua service en qua kwaliteit volgens mij echt nog heel veel te winnen. Wat doe jij daaraan, wat zijn jouw ideeën daarbij als DGA om daar het verschil te maken?

 

Sherif

Het is bewust, kijk, de markt is heel groot en ik heb me bewust nog niet op deze markt gefocust. Ik heb wel klanten waar ik het aan lever, maar ik heb me nog niet op de pakketdiensten gefocust.

 

Cor

O, man, daar is service nodig! Ze hebben je nodig, Sherif!

 

Sherif

Stukje service dat zijn dingen waar ik me aan kan irriteren en dat zijn heel veel - als ondernemer heb je dat vaak, als je ergens binnenkomt dat je denkt: dit kan beter, dit kan beter en als ik zo’n pakketbezorger zie heb ik dat ook. Denk ik: wat is dit nou.

 

Cor

Kun je daar een business case van maken, of is die markt uitgeknepen?

 

Sherif

Die markt is zo groot, dat als je het heel goed wil doen, gaat niet alleen via mijn bedrijf lukken. Die partijen hebben, het is een samenwerking die je aan moet gaan en dat moet ook de focus van de partij zelf zijn dat ze het zelf willen verbeteren. Als allen ik het ben -

 

 

Cor

Je zou kunnen zeggen: stel dat DPD of UPC wordt jouw klant en jij zegt: ik ga voor jou dit doen, dan zou die alleen het verschil maken, dan zullen bedrijven zoals een Wehkamp die hier dan in de buurt zit, of een Coolblue dan zeggen van: weet je wat, dan besteed ik het uit aan de club van Sherif, want ik weet als Sherif het doet, dan krijg ik die en die kwaliteit.

 

Sherif

En als dat zou gebeuren dan ligt dat plan sowieso al klaar hoe we daar de service kunnen verbeteren. Dat is gewoon in hele kleine, simpele stapjes en ik denk dat het ook wel begint bij de keuze van de chauffeur en de opleiding van de chauffeur, maar ook wat er van de chauffeur verwacht wordt.

 

Cor

Ik zeg: vervoerders van Nederland: onderaan deze podcast komen gegevens van Sherif te staan, dus bel hem op, maak een afspraak, want de koerierswereld gaat veranderen door jou, Sherif. Ik kijk er heel erg naar uit en ik denk dat daar heel veel te winnen valt. Nog even terug naar jij als ondernemer, want je bent nu tweeëndertig, je bent op je negentiende begonnen, dus dertien jaar ondernemer, dan ben je niet maar net bezig, dan heb je al heel wat stappen genomen. Zou je eens een paar fouten kunnen vertellen. Wat heb je echt voor fouten gemaakt waarvan je zegt: dat doe ik nooit meer zo.

 

Sherif

Ik heb er net al twee genoemd, ik weet niet, heb ik ze genoemd? Je begint door heel hard te werken, maar je moet slim werken. Dat is één van de dingen die ik heb geleerd en als ik helemaal opnieuw zou moeten beginnen dan zou ik niet op dezelfde manier zoveel uren in mijn bedrijf stoppen. Het kan wel zijn dat ik veel uren in mijn bedrijf stop, maar op een andere manier, met een andere gedachte erachter van: waar ik naartoe wil werken bijvoorbeeld, heel veel dingen die ik zelf heb gedaan in mijn bedrijf had ik niet zelf hoeven doen, of had ik kunnen doen, maar met de gedachte erachter dit op termijn, dit is de deadline, dan moet het al overgedragen zijn. Dus dat is een leerpunt.

 

Cor

Werd je dan vaak teruggeroepen door de werkelijkheid? Dus dat je op een gegeven moment zo moe was, dat je zoveel werk naar jezelf toetrok of was het omdat andere mensen tegen jou zeiden van: Sherif, dat moet je nu echt zelf niet meer doen, dat moet je iemand anders laten doen. Hoe ging dat?

 

Sherif

Ik denk, het is niet vol te houden. Het is niet dat ik zo moe was, maar op een gegeven moment als je zoveel jaren bezig bent en je wilt groeien, dan ga je - we zijn altijd mooi gegroeid met mooie cijfers en je gaat ook analyseren waar kan het beter en waarom is dat niet gelukt. Dat kan zijn omdat ik bijvoorbeeld de tijd er niet voor had. Waarom is dat nieuwe project niet opgestart? Omdat ik de tijd er niet voor had. Ja en als je dat dan ziet en een paar keer terugziet, dan is het een leerpunt. Dan denk ik bij mezelf: dat zou ik nooit meer zo doen. Ook qua, ik denk dat het, je gezondheid is heel erg belangrijk als ondernemer. Dus als jij heel erg goed in je vel zit en uitgeslapen bent, dan presteer je veel beter. Als je tachtig uur werkt, betekent niet dat je heel erg betrokken bent, maar betekent dat je heel erg inefficiënt bent. Dat is de conclusie die ik zou kunnen trekken.

 

Cor

En was het vanuit je ouders vroeger zo dat je - dat hard werken beloond werd en dat je er later achter bent gekomen: eigenlijk is slim werken misschien veel verstandiger?

 

Sherif

Ja, ik denk wel dat ik de gedachte had dat hard werken gewoon moet. Op een gegeven moment ben je er een beetje trots op. Ik draai zulke weken, maar achteraf gezien is het niet iets om trots op te zijn, is meer van: het zou heel anders kunnen, dan had je nog sneller kunnen groeien.

 

Cor

Zou je kunnen zeggen dat al die ervaringen wel goed waren, ik zei vorige week, die zijn opgestapeld in je buik en die leveren uiteindelijk nu jouw onderbuikgevoel als je een onderbuikgevoel hebt dan is dat op basis van alle ervaringen die je tot dan toe zelf hebt opgebouwd, door schade en schande, maakt dat je nu weet: mijn onderbuikgevoel zegt dit moet ik wel doen of dit moet ik niet doen. Je zou kunnen zeggen: zonder al die ervaringen zou je nu  minder onderbuikgevoel hebben.

 

Sherif

Ja, misschien wel. Soms moet je de fouten maken om ervan te leren, alleen het kan zijn dat als anderen die fouten al hebben gemaakt dat jij er ook van kan leren.

 

Cor

Wat was dan bijvoorbeeld zo’n fout waarvan je zegt: had ik daar maar eerder over gehoord, of had ik dat maar eerder geweten?

 

Sherif

Misschien het stukje door blijven leren in de zin van: ik heb een hoge studie genoten en als je dan net klaar bent met je studie en je hebt een onderneming, dan voelt het echt heel erg goed. Dus je krijgt veel energie, je leert ontzettend veel en als je je studiegenoten tegenkomt die niet zijn gaan ondernemen heb je het gevoel van: ik heb al veel meer stappen gezet. Maar als je diezelfde studiegenoten nu zou tegenkomen, die bijvoorbeeld bij een groot bedrijf zijn gaan werken en zich gaan focussen op een onderwerp en al die cursussen zijn blijven volgen enzovoorts, dan merk je wel dat zij ook stappen hebben gezet en misschien een wat langere aanloop hebben, maar wel zijn gaan groeien op hun punt. En ik denk als ik terugkijk -

 

Cor

Vergelijk je dat met elkaar? Vergelijk jij je met oud studiegenoten onder het kopje hij of zij doet het beter of slechter dan ik, is dat iets wat - meet je het?

 

Sherif

Nee, ik meet het niet, nee, ik denk niet dat ik mezelf vergelijk met hen, het is meer -

 

Cor

Dat doen we toch allemaal? Je vergelijken op de één of andere manier?

 

Sherif

Ja, maar ik heb wel bewondering voor bepaalde dingen. Dat vind ik anders dan dat ik mezelf vergelijk van: zij zijn beter of, nee, ik heb er bewondering voor als iemand heel goed is geworden, of bijvoorbeeld nu op een heel hoge positie zit bij een heel groot bedrijf. Dat heeft hij knap gedaan, hoe heeft hij dat gedaan, wat kan ik daarvan leren? En dat stukje zelf leren zou ook kunnen zijn van - als ondernemer ben je elke dag bezig met de dagelijkse dingen, maar je moet ook investeren in jezelf, in je eigen ontwikkeling, dus dat kan in de vorm zijn van cursussen, van boeken lezen, podcasts luisteren, maar ook gewoon met andere ondernemers dingen oppakken en van elkaar leren. En dat stukje, daar moet je tijd voor maken en dat moet je structureel doen en ik denk dat dat ook een leerpunt is voor mij.

 

Cor

Want wanneer ben je daarmee begonnen, ben je daar bijvoorbeeld drie jaar geleden achter gekomen van: o jongens, ik ben eigenlijk een beetje stil blijven staan, ik moet dat weer oppakken?

 

Sherif

Ja, ongeveer, ik denk zo’n twee jaar geleden, toen al in mijn gedachten kwam van: wat doe ik nu aan mezelf en ik denk dat het heel erg heeft geholpen dat vanaf het moment ik zo ben gaan denken en zelfs nu nog, begin van dit jaar nog had ik een gesprek met iemand over bepaalde dingen over mezelf, dus over talenten en dergelijke en dat helpt nog steeds. Dat helpt om mijn bedrijf beter te maken en meer te laten groeien dan dat ik zou kunnen als ik dat niet doe. Zo’n gevoel heb ik daarbij en ik zie er meer kansen door en dat geeft een goed gevoel, energiek gevoel.

 

Cor

Wat zou je nu bijvoorbeeld tegen, want ik heb laatst een kleine poll op LinkedIn gezet hoeveel mensen nu nog leren, dus dat aspect over leren, nou daar zeiden mensen, ik geloof dat er zestig procent zei: ik leer vanuit de praktijk, tien procent zei: ik lees boeken, tien procent zei: ik luister naar podcasts, en dan zag je met name de wat oudere - ik zie mezelf ook als een oudere, ik had voordat ik met deze podcasts opnemen begon af en toe naar een podcast van business news radio geluisterd, maar voor de rest niet. Wat zou jij tegen oudere ondernemers willen zeggen? Want ik denk dat oudere ondernemers elke dag maar teren op wat ze in de praktijk leren, maar misschien wel minder openstaan voor weer nieuwe ideeën of, en wat ze misschien zeker in deze coronatijd wel duur komt te staan, omdat in één keer de markt verandert, de wereld verandert en misschien niet meer zo openstonden om nieuwe dingen te leren.

 

Sherif

Klopt, ik denk niet dat ik in de positie ben om oudere ondernemers te adviseren.

 

Cor

Dat ben je honderd procent wel!

 

Sherif

Ik denk dat het iets ondernemers eigen is om niet alles voor waar aan te nemen, ook als het gezegd wordt. Dus dat geldt voor adviezen die je krijgt, die volg ik niet standaard op. Dat geldt voor kennis die ik krijg, die neem ik niet standaard aan en methodes, dingen die ik zie bij andere bedrijven neem ik ook niet standaard aan van: dat zal zo zijn. En ik denk dat als je dat doet, dat je dan soms tot de conclusie komt dat dingen, hoe je dat nu doet, dat dat niet de meest efficiënte manier is. Als ondernemer zijnde wil je dat juist wel, als je dat beseft en als je dat doorhebt dan zou het een makkelijkere stap moeten zijn om toch tot verandering te komen.

 

Cor

Nu heb jij een compagnon. Ik hoor best heel vaak dat ondernemers die alleen DGA zijn, jullie zijn met zijn twee, dat die een bepaalde eenzaamheid hebben, omdat ze soms met het thuisfront er ook niet over kunnen spreken, omdat de partner bijvoorbeeld niet een ondernemend type is, misschien niet met ouders erover kunnen spreken, misschien niet met vrienden omdat geen van de vrienden ondernemers zijn, hoeveel tijd besteed jij samen met jouw andere DGA om over het bedrijf, bijvoorbeeld over visie en over de toekomst te spreken?

 

Sherif

We zijn eigenlijk sinds Corona, dus sinds de lockdown zijn we dat een beetje gaan structureren. Dat kwam omdat we elkaar best wel vaak bellen, ook buiten werktijden om van: ik heb weer een idee en ik heb weer hier over nagedacht en ik heb dit en we hebben onderling afgesproken van: dat kost energie natuurlijk, want je wil meteen ermee aan de slag, maar soms komen ook dingen dan niet gedaan, laten we dat structureren tot één keer in de week. En één keer in de week gewoon vast en dan spreken we over dit soort zaken en de rest van de week is de noodzakelijke dingen, zaken die op die dag gedaan moeten worden bijvoorbeeld.

 

Cor

Dus één keer in de week hebben jullie directieoverleg, zo zou je het ook kunnen zeggen. Is die andere persoon, doet die de dagelijkse, heeft die de dagelijkse leiding?

 

Sherif

Ja, ja.

 

Cor

Dus die zit op kantoor en die zit er constant bovenop?

 

Sherif

Ja, hij is heel praktisch, dus wij worden ook wel de denker en de doener genoemd. Ik heb de denker en hij de doener. Dus hij is meer praktisch, als we een visie - één van onze belangrijkste kernwaarden is groei in ons bedrijf, dus ons bedrijf moet groeien, we moeten persoonlijk groeien, onze chauffeurs moeten groeien, de klanten moeten door ons groeien, dat is een idee en dat schuif ik door naar hem, dan maken we een plannetje en schuift hij dat weer door naar de rest van het bedrijf. Ik zorg dat dat steeds weer naar voren komt, groei.

 

Cor

Hoe hou jij nu je band met die andere DGA, hoe hou jij die nu goed dat jullie niet onderling het gevoel krijgen van: ja, maar hij doet er eigenlijk wel iets meer voor dan ik. Hoe houden jullie dat je de ogen sprankelend open houden naar elkaar?

 

Sherif

Ik denk gewoon door regelmatig te praten, door eerlijk te zijn, duidelijke afspraken te maken, afspraken nakomen, ik denk dat dat de belangrijkste punten zijn en ik denk dat iedereen wel eens een dipje heeft, ik ook, mijn collega ook en daar moet je gewoon de vrijheid in hebben om af en toe wat minder aanwezig te zijn en wat minder te presteren, dan vangt die ander dat wel op. En aan de andere kant als een ander een periode wat drukker heeft dan vang ik dat weer op.

 

Cor

Hebben jullie dan allebei gewoon niet zo groot ego?

 

Sherif

Ja, misschien wel, ja.

 

Cor

Ik kan me voorstellen als het je ego is - misschien dat het dan wat makkelijker botst en dat het er makkelijk even hard aan toe gaat.

 

Sherif

Ja, maar hard aan toegaan is niet zo erg. Ook wij hebben wel eens discussie of moeilijke gesprekken, maar het moet niet - als het gesprek geweest is, is het geweest en ga je gewoon weer verder.

 

Cor

Kun je daar een voorbeeld van geven? Laat ik het zo zeggen, ik kom van de Veluwe af en daar wordt de kool en de geit nog wel eens gespaard, dan probeer je ook lief voor elkaar te zijn en dan vaak wordt het naar binnen - zijn ook vaak wat binnenvetters en dan gaat het naar binnen, totdat het binnen zo groot is geworden en dan bam, knalt het uit elkaar. En dan zeggen: we zouden er eerder over moeten praten. Soms doen we dat. Kan ook zijn omdat onze ego’s niet zo groot zijn, op het moment dat het ego groter wordt, wordt het al wat lastiger, die zal misschien ook minder snel iets met een compagnon gaan doen omdat het ego dan niet in het huis past, ik ben wel benieuwd hoe dat dan bij jullie gaat.

 

Sherif

Nee, een voorbeeld is onze toekomstvisie, ik denk dat die - onderling wel verschillen kunnen zitten, dus ik heb toevallig laatst aan al mijn medewerkers gevraagd van: wat denken jullie dat de visie is van ons bedrijf, wat denk je dat die van mij is en wat zou je zelf, als ik je morgen directeur maak, wat zou jouw visie dan zijn. En daar kwamen heel veel verschillende antwoorden op. Dus dat betekent dat mijn visie niet duidelijk was wat ik over wil brengen. Maar wel goed om te zien is dat iedereen erover heeft nagedacht en dat eigenlijk die visie allemaal past in onze kernwaarde groei. Of het nu financieel is, internationaal, of als team, het past allemaal in groei. Dus dat is - we kunnen een conflict hebben over bijvoorbeeld: we willen iets gaan doen en daar hebben we allebei een andere mening over, maar het moet uiteindelijk weer terug naar die groei, dus hoe we het erin passen doen we en als dat nu een beetje meer van mij is, of een beetje meer van hem, het moet naar groei.

 

Cor

Misschien een hele gekke vraag, maar heb je een favoriete leverancier die je graag in het zonnetje zou willen zetten?

 

Sherif

Ja, een leverancier naar mij toe, of bedoel je een klant.

 

Cor

Nee, een leverancier.

 

Sherif

Wij maken gebruik van een planningssoftware, die heet Clevergig, dat is een softwarebedrijf die planningssoftware maakt gericht op on demand planning, dus vooral uitzendbureaus en dergelijke, dus als een klant nu zou kunnen bellen en zegt: morgen heb ik tien chauffeurs nodig, dat kan met vaste grote software, dat is soms wat ingewikkelder omdat die vaak met roosters werken en met deze software niet. Dat is een heel leuk bedrijf omdat de eigenaren heel ondernemend zijn en ook heel veel doen aan zelfontwikkeling en groei en heel erg met de klanten meedenken, ja ze verbeteren het product, het lijkt bijna of ik software op maat heb, terwijl het eigenlijk gewoon een algemeen product is. Ze luisteren zo goed naar onze feedback, dat bij elke update die ik krijg en ze hebben al heel veel klanten, dat ik toch nog iets terugzie van mezelf. Dat ik denk: dat is wel handig.

 

Cor

Dus je voelt je daar echt een gewaarde klant.

 

Sherif

Ja, ja. Maar het is ook inspirerend om te zien. Als ik zie hoe ze zijn begonnen en waar ze nu staan en hoe ze dat aanpakken en hoe ze ook nadenken over bijvoorbeeld hetgeen ik heb gedaan, heel veel uren in het begin werken en ik zie dat ze daar heel bewust mee bezig zijn en dat ze nu al denken: hoe kan ik het zo lang mogelijk volhouden, dat vind ik leuk, daar kan ik ook van leren.

 

Cor

Leuk, leuk. We raken weer door onze tijd heen, Sherif, dus ik ga naar de laatste vraag die ik eigenlijk elke DGA stel aan het eind van de podcast. Welke ultieme tip en je zei net, je voelt je niet in de positie, maar je bent zeker in de positie om andere DGA’s te inspireren en een tip te kunnen geven, welke ultieme tip zou jij nu geven en dat kan een DGA zijn die vorig jaar begonnen is, tot een DGA die al vijftig jaar bezig is, maar welke ultieme tip past dan bij jou om te geven?

 

Sherif

Ik denk dat het - wees bijzonder en blijf altijd leren. Eigenlijk twee tips.

Podcast voor DGA's #6 Cor Spronk in gesprek met Henk Slump - over schuurfeesten, AH op Urk, betrokkenheid, synergie tussen bedrijven, deadlines en bedrijfsopvolging

ZORG DAT JE REGELMATIG DE SPIEGEL VOORGEHOUDEN KRIJGT, ANDERS ONTSTAAT DE KANS DAT JE JEZELF FANTASTISCH GAAT VINDEN

Vandaag ga ik in gesprek met Henk Slump, rasondernemer / DGA van 2 AH vestigingen, Slump Catering & Events en sinds kort ook van Pier 16, hét restaurant van Emmeloord, Nagele, Kampen, Lelystad en omgeving.

PAPLEPEL

Als zoon van een melkboer is Henk (58 jaar) het ondernemen met de paplepel ingegeven. Maar op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.

CEO OF DGA

Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO. Ik vind een CEO anders dan een DGA. De CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding. En dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij als DGA, het is wel jouw geld. Als je de bank moet bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen. Of omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn! Dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.

WIE COACH DE DGA?

Sta er open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig. Ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet. Ik heb een adviseur nodig, iemand die mij coacht. Zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden.

Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #6 op de bekende kanalen.

Meer over Henk Slump en zijn bedrijven kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/henk-slump-98ba471b/
https://www.pier16.nl/
https://welkombijslump.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel.

 

Volledige tekst:

Henk Slump uit Bant. We zijn hier op een mooie locatie van jouw Pier 16 in Bant.

 

Henk

Nee, nee, Nagele.

 

Cor

Nagele. Wij kennen elkaar van de OVDD, ondernemersvereniging de driehoek in Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen waar jij al lang bestuurslid was. Jij bent volgens mij eenendertig juli achtenvijftig jaar geworden?

 

Henk

Vier april, achtenvijftig jaar geworden.

 

Cor

Vier april.

 

Henk

Dat maakt niet zoveel uit.

 

Cor

Jij woont in Bant, bent getrouwd, al wel heel lang volgens mij.

 

Henk

Ja, al lang, zes-, zevenentwintig jaar.

 

Cor

Kijk eens aan, je hebt twee dochters. Imke Renée en Anne Marleen?

 

Henk

Ja, je hebt je huiswerk goed gedaan, Cor.

 

Cor

Ja, hobby’s?

 

Henk

Ja, nou.

 

Cor

Heb je daar tijd voor?

 

Henk

Ja, nu wat meer. Sinds dat we iets van een virus hebben, Corona heet dat heb ik iets meer tijd, dus wat doe ik: ik fiets wat meer, ik sport wat meer.

 

Cor

En fietsen, doe je dan wielrennen of gewoon?

 

Henk

Beide. Ik heb altijd wel op de racefiets gezeten, dan mag ik graag alleen, dat is gewoon met de kop in de wind een eind fietsen, voor mijn vrouw is dat niet zo gezellig, die gaat dan met de e-bike er achteraan, maar dat is nooit een feest.

 

Cor

Heeft die ook zo’n mooi pakkie aan dan?

 

Henk

Nee, nou, nee. Dat gaat of te hard of te zacht, meestal gaat dat dan te zacht, dus dan ga ik te hard en dan krijgen we dan weer een beetje frictie over en zo gaat dat dan in een huwelijk.

 

Cor

Zeg je dan niet: aan het einde van de weg wacht ik op je?

 

Henk

Nee, ik zeg altijd: kom op, opschieten. Dus ik heb dit jaar een Gazelle fiets gekocht, gewoon, geen e-bike, maar wel een sportieve fiets, dus we gaan nu, zoals gisterenavond even gewoon een rondje, het is dertig kilometer, het is veertig kilometer, soms eens een keer heel gek zestig, maar dan fietsen we met zijn tweeën en dan, die fiets neem ik overal mee naartoe. Ik heb een bus dus ik donder die fiets achterin die bus en we gaan ergens heen en we gaan even leuk fietsen. Dus en golfen doe ik nog wat. Ik heb sinds kort weer een les genomen, dat heb ik nooit eerder gedaan, maar ik denk: dat is ook niet verkeerd voor mij om weer een beetje meer controle te krijgen over die bal.

 

Cor

En waar golf je dan?

 

Henk

Ik ben lid in Emmeloord, maar hier ook bij de Shortgolf bij Hans. Ja en wat doe ik voor de rest? Een beetje sporten, maar heel veel meer tijd heb ik ook niet over. Zo gaat dat dan. Ik heb natuurlijk nog kinderen, dus ik verdeel mijn tijd een beetje.

 

Cor

Ja, want ik hoor je af en toe op omroep Flevoland voorbij komen dat je wel zo’n zestig tot tachtig uur werkt en dat je dan nu iets meer tijd had om dit soort dingen te doen, je bent ook geen vijfentwintig meer?

 

Henk

Nee, dat klopt. En dat ga je merken. Het wordt allemaal wel wat strammer en je merkt ook, op een gegeven moment moet je ook nadenken, weet je, je bent achtenvijftig, mannen gemiddeld genomen, hoe oud worden we? Vier-, vijf-, achtenzeventig? Rond die leeftijd, dus, op een gegeven moment zie je - en wat ik doe is altijd leuk hoor, ik heb altijd met plezier en veel en hard gewerkt, maar ik betrap mezelf er nu op, misschien ben ik op een leeftijd, misschien ook door die Corona dat je in een keer stilgezet wordt, dus het ritme wat je altijd had, gewoon elke dag en ‘s avonds, ik was altijd op kantoor, ik deed mijn ding, ja, en op een gegeven moment is dat er niet, ja dat geeft misschien ook een, eraan meegewerkt dat ik ga nadenken: wacht even, ik vind het ook wel leuk om eens een keer wat anders te doen. En ik kan ook genieten van zo’n fietstocht. Even gewoon even niks en dus helemaal niet werken kan niet, wil ik ook niet, word ik ook niet blij van, ik moet een doel hebben, ik wil een uitdaging hebben, maar om - ik zei zestig tachtig mag, maak er maar tachtig honderd van, want dat was gewoon minimaal zes dagen in de week, twenty four seven gewoon de kop erbij en zeker in die horeca dat is gewoon echt een pittige job. Ja, dat dat wat minder kan, vind ik om heel eerlijk te zijn ook niet zo erg. Dus ik ga daar wel bewuster over nadenken van: hoe ga ik nu een stapje terug doen om daar wat meer tijd voor vrij te maken.

 

Cor

Even voor de luisteraars: deze podcast is opgenomen op negentien augustus, dus dat is net na de persconferentie waar Rutte, dat we dachten: nou, we gaan weer, we krijgen weer een lockdown, we gaan weer dicht, maar dat viel een klein beetje mee, maar we zitten hier nu op de mooie locatie Pier 16 in Nagelen. Even een paar dingen voor de statistiek, Henk. Favoriete voetbalclub?

 

Henk

Ajax.

 

Cor

Muziek?

 

Henk

U2, de Stones, beetje die rockmuziek, en Pink Floyd, wacht even, met stip op nummer één.

 

Cor

Another Brick in the Wall.

 

Henk

Ja, Comfortably Numb, dat soort nummers, helemaal geweldig.

 

Cor

Auto, wat voor auto rij je?

 

Henk

Ik rij al honderd jaar in een Volkswagen Transporter en dat bevalt me eigenlijk heel goed. Ben één keer vreemd gegaan, toen heb ik een Mercedes Vito gehad, maar dat werkte niet. Ik ben misschien toch een beetje autistisch, maar ik heb gewoon mijn auto, ik weet gewoon waar alles zit, hoe het werkt. Ik heb wel eens gezegd: mijn cateringbedrijf moet je zien als een Volkswagen. Gewoon goed, alles wat erop zit klopt, niet teveel toeters en bellen, geen gebakken lucht, het klopt allemaal. Dus een beetje als een metafoor, het is gewoon een goede auto. Hoog, ik zit hoog, ik heb er goede stoelen in zitten, op maat gemaakt, ik ben twee meter dus dat is wel prettig en voor de rest privé, jaren Volvo gereden en nu een Kia, helemaal honderd procent elektrisch, daar rijdt mijn vrouw in, zo gaat dat. Maar het liefst rij ik gewoon in mijn eigen Transporter. Daar heb ik het altijd prima.

 

Cor

Mooi. Daar zit je mooi hoog in natuurlijk. Als je twee meter bent, ben je al gewend dat je naar ons neerkijkt.

 

Henk

Hou op, jongen, ja, ja.

 

Cor

Lees je wel eens boeken? En wat voor boeken dan?

 

Henk

Ja, verschillend. Ik lees niet veel, het laatste boek, heb ik toevallig vorige week uitgelezen is de titel: ieder mens deugt. Populair boek, gekregen van mijn dochters. Met de kerst geven we elkaar een cadeautje, dus wat geven we dan aan papa? Nou, doe maar een boek. Ik heb er nog wel een paar die in de verpakking zitten, niet omdat ik - gewoon, je komt daar gewoon niet aan toe. Deze heb ik gefaseerd gelezen ook omdat ik wel getriggerd was van: ja, deugen we allemaal wel? En ja, bijzonder om te lezen, helemaal als je ziet wat we soms elkaar allemaal aandoen, dan denk je: oké en toch deugen we allemaal?

 

Cor

Ja, is het alle mensen deugen, of de meeste mensen deugen?

 

Henk

Volgens mij was de titel: iedereen deugt. Dus dan is het alle mensen deugen. Maar zo zijn we ooit begonnen, toen we geboren zijn, deugden we allemaal. Dan gebeuren er dingen in je leven, dat maakt dat je een keer een afslag gemist heb, maar goed, ik vond dat wel een interessant boek en een goede thriller vind ik ook leuk, dus ja, ik hou wel van bijvoorbeeld een waargebeurd verhaal over de oorlog, weet je wel. Mijn jongste dochter, ik ga één keer per jaar met één van mijn dochters ga ik een weekend weg, of een midweek, gewoon: hun bepalen, in Europa, zeg het maar en we gaan met z’n tweeën. Vader, dochter. En dan is de rolverdeling toch anders dan dat we met zijn vieren zijn.

 

Cor

Ja.

 

Henk

En toen zijn we in Praag geweest, ik ben met mijn jongste dochter in Praag geweest, daar is een museum, dat gaat over Himmler, die heeft natuurlijk in de oorlog heel vreselijke dingen gedaan, die is daar vermoord, ik heb dat boek gelezen en als je daar dan in Praag bent en je bent daar en je kan dat met je dochter delen, ja dat is wel heel mooi. Dus ik hou wel van dat soort waargebeurde verhalen.

 

Cor

Is het dan ook fijn om even uit het zakelijke te stappen en gewoon even in wat anders te stappen?

 

Henk

Daar verbaas ik me over hoe snel ik dan schakel, ja.

 

Cor

Nog makkelijker met je dochters dan met je vrouw, dan zul je het misschien meer over de zaak hebben dan dat je dat met je dochters?

 

Henk

Dat weet ik niet. Mijn vrouw die zit in de zorg, dus, in de psychische hulpverlening. Dat is op zich prima, maar dat is een heel andere wereld. En ik heb wel eens gezegd: eigenlijk is dat wel goed. Dat je elkaar, toch wat andere dingen hebt. En niet dat ik daar heel veel dingen van haar over hoor, want dat is ook allemaal geheim en dat weet je allemaal niet, en dat hoeft ook helemaal niet, maar het is niet een horecatijger die zeg maar, nee, dat is ook voor de balans thuis heel goed geweest. Dus zeg maar een druk baasje die altijd wel bezig was en de rust thuis ook voor de kinderen dat een kopje thee klaarstaat en dat er gewoon tijd is voor een goed gesprek.

 

Cor

Mooi. Heb je een idool? Heb je iemand waar je echt tegenop kijkt?

 

Henk

Dat is een -

 

Cor

Of waar je als ondernemer veel van geleerd heb, zo van: zoals die dat deed, daar keek ik altijd naar?

 

Henk

Ja, ik weet het niet. Vroeger heb ik bij een Albert Heijn gewerkt, ik was jarenlang thuis aan het werk en toen ben ik op mijn zevenentwintigste als bedrijfsleider in opleiding bij Albert Heijn begonnen. Er ging een wereld voor me open, ik dacht dat ik heel wat wist. Ik had een sportkantine en ik werkte thuis en wij waren al vanaf ons tiende, twaalfde met de SRV wagen aan het rijden en we deden alles wat niet mocht, we deden dat. En dan denk je dat je heel wat kan en dan kom je bij Albert Heijn en dan leer je hele andere dingen. Dan moet je naar een assessment, moet je nog een keer naar een assessment, je krijgt wat leerpunten. Dat je denkt: ben ik dat? Toen heb ik een bedrijfsleider gehad en die was altijd rustig en die stelde de goede vragen en die prikte door mij heen, weet je wel. Dus dan kun je drie dingen doen. Je kunt vechten, vluchten of bevriezen en ik ben achteraf heel blij geweest dat ik in die tijd, ik kende mijn vrouw toen al even een tijdje, dus dan heb je het er thuis ook een keer over van: hoe dan? Je kan maken dat je wegkomt, denkend dat je de beste bent in alles of je gaat vechten. En deze man heeft mij daar, soms heb je geluk dat je de juiste mensen op de juiste momenten tegenkomt. Of geluk, het overkomt je.

 

Cor

Wat zei je? Vechten, vluchten of bevriezen?

 

Henk

Ja, je kan als iets tegenzit, kun je maken dat je wegkomt en ik heb het niet gezien, of je blijft stokstijf staan, dan gebeurt er niks, of je denkt: wacht even, wat kan ik eraan doen? Klopt het wel? En meestal, ergens weet je ook wel, het is ook zo. Dat je leiding geeft en mensen vinden jou een drammer, of je bent gedreven, dat is net hoe je het uitlegt. Maar ja, uiteindelijk krijg je de club niet mee, en je krijgt een beeld terug en dan ga je in de verdediging en dan, nee, wacht even, draai het eens om en misschien heeft diegene wel een beetje gelijk. Dan ga je in plaats van dat je denkt dat je overal heel fantastisch in bent, ga je een stapje terug en word je onzeker, maar uiteindelijk leer je daarvan. Dus als je dan praat over idolen, je leest natuurlijk ook wel eens wat, maar dit vond ik, achteraf denk ik: ik ben blij dat ik jou op dat moment ben tegengekomen en het heeft er niet voor gezorgd dat ik dat ben blijven doen, niet altijd, ik ben uiteindelijk ook weggegaan bij Albert Heijn als bedrijfsleider, maar ik heb er wel veel van geleerd, ja.

 

Cor

Jij zei een paar dingen, uit wat voor nest kom je? Je vader was ook ondernemer?

 

Henk

Ja, mijn vader was ondernemer, die was, noem het maar een calvinistisch nest. Dus zes kinderen, melkboerengezin. Mijn vader is vorig jaar overleden en toen heb ik ook een mooi verhaal gehouden, maar ook van: wij zijn opgevoed met: gij zult hard werken en vooral dienstbaar zijn. Weet je wel? Dat. En die man heeft gewoon heel hard gewerkt, mijn moeder ook trouwens en dan groei je op in een jongensgezin. Dus één meisje en vijf jongens. Dus ja, dat was dan wel eens ruzie om de laatste bal gehakt of, in zo’n wereld kom je dan en op zondag gingen we, moest je naar de kerk, totdat je op een gegeven moment, mocht je je haar laten groeien en omdat wij thuis heel veel aan het werk waren, werd dat gecompenseerd, dus werden ze naar mate de tijd vorderde minder streng, want ze kregen er ook wat voor terug. Dan ga je puberen, en dan weet je hoe dat gaat, dus, uit zo’n nest kom ik.

 

Cor

Ik weet nog wel als wij baden dan waren we altijd met de vork in het stuk vlees, anders waren we bang dat het tijdens het gebed van onze borden af gejat werd.

 

Henk

Zo was dat ook, ja.

 

Cor

En ik zie qua studie, je hebt MDS Sneek gedaan, dus bij jij eigenlijk een Fries van oorsprong, of ben jij al wel een polderman?

 

Henk

Nee, mijn ouders zijn Fries, maar ik ben geboren en getogen in de polder. Maar er zit wel Fries bloed in de aderen, maar omdat ze beiden uit Friesland komen en toen had je - ze zijn niet hier gaan pionieren.

 

Cor

En de polder, dan heb je het over de Noordoostpolder?

 

Henk

Ja, de Noordoostpolder, dus zeg maar familie Fries, dichtbij Friesland, want ze zijn vanuit - Bant ligt tegen Lemmer, dus er zit wel wat Fries bloed in de aderen, maar ik ben geboren en getogen Noordoostpolder, ja. En zodoende, naar de MAVO, ja wat ga je doen, achteraf weet je nooit precies wat je gaat doen, dat is nu nog steeds zo. Op je zeventiende weet je niet wat je later gaat worden. Je hebt een beeld, dus die middelbare detailhandelsschool was meer voor het ondernemen en dat ging me redelijk makkelijk af, veel lol gehad, veel plezier, ik ging altijd met een clubje uit de polder naar de Friezen, dat was altijd de boel een beetje op stang jagen en er gebeurde van alles en toen naar de HEAO in Zwolle.

 

Cor

En dat was een avondschool begreep ik?

 

Henk

Eerste jaar niet, ik ben het eerste jaar, dat was nog, toen zat de HEAO nog in de Diezerpromenade, dat was een oud rechtsgebouw, geloof ik. Dan kom je toch als een beetje een naïef mannetje uit de Noordoostpolder, dan ga je naar een hbo-opleiding, dus, er werd gezegd: het is jouw feestje, dus als je er niks aan doet, helemaal prima en dat was achteraf denk ik wel eens: je had ook naar Groningen gekund, maar goed, dat werd uiteindelijk Zwolle, dus wij konden heen en weer rijden, dat was ook wel makkelijk, dan kon ik toch mooi blijven werken, een beetje geld verdienen, in de weekenden lekker op stap en ik kon blijven volleyballen bij de vereniging. Zo gaat dat dan. Heb ik een jaar gedaan, in dat jaar, dat is een ander verhaal, maar mijn oudste broer is toen overleden plotseling, dat had natuurlijk wel wat impact op, heel veel impact op de familie, mijn ouders. Toen ben ik thuis gaan werken. Dus eigenlijk was dat een soort kink ik de kabel van: oké, ik heb nu het eerste jaar HBO erop zitten, ik heb niet de commerciële richting, want ik was in statistiek, wiskunde, dat was niet mijn ding, dus toen ben ik daar - heb ik besloten, op mijn twintigste was ik denk ik toen om thuis te gaan werken, eerst maar eens en daarna heb ik nog wat cursussen gedaan, dus vakbekwaamheidsdiploma, horeca, cafébedrijf, restaurantbedrijf en uiteindelijk weer de HEAO opgepakt in de avonduren. Zo is het gegaan.

 

Cor

Wat voor soort leerling was je dan?

 

Henk

Geef mij maar een stapel boeken en ik neem dat door, meestal op het laatst, weet je wel. Ik moet dat opzuigen, ik moet, als ik zo’n les volgde op zo’n college maakte ik wat aantekeningen, ik kon aardig de hoofdlijnen eruit pikken en met die aantekeningen ging ik, dan trek je je terug in die tijd en dan ga je, met name voor die tentamen, ja dan moest ik echt wel even eraan trekken.

 

Cor

Vind je deadlines lekker?

 

Henk

Ja, dat is wel een beetje mijn ding. Dat hoort er wel bij.

 

Cor

Dat helpt, zeg maar.

 

Henk

Ja, dat helpt, dat heb je nodig.

 

Cor

En in zo’n groep, bijvoorbeeld met een groep vrienden ben jij dan de kartrekker, of zit je op de kar of hang je aan de kar

 

Henk

Ik ben wel een kartrekker, maar ik kan soms ook, het is niet dat ik alleen maar loop te jagen. Kijk, als we met vrienden zijn, weet je, het is een rol die je hebt. Je vrienden heb je niet om, dat zijn maten. Daar heb je andere gesprekken mee en als je thuis bent, ik zeg: als ik thuis kom, ik moet vanavond ook gewoon het dopje op de tandpasta doen. Het hoeft niet, maar ik zou het moeten doen. En als ik met ze ga volleyballen en ik sla drie keer de bal in het net, dan gaat meneer Slump gewoon op de bank. Dan gaat Henk gewoon op de bank, maar bij mijn bedrijf moet ik de kar trekken. Dat is mijn rol en dat verwacht men ook van mij, ik vind dat ook belangrijk. Niet alleen, ik probeer heel veel mensen mee te krijgen voor die kar om de boel op de rit te houden, maar als je de familieopstelling neemt dan is het ook, ja, dan deel je dingen met elkaar en ben je ook gewoon dezelfde jongen die een keer dronken thuis gekomen is, vroeger, weet je wel. Verhalen van vroeger, hoe ouder je wordt, ga je toch weer terug soms naar die verhalen van vroeger. Van weet je nog? Kun je dan smakelijk om lachen, ondertussen drinken we nog een glaasje droge witte wijn. Dus het is een rol die je hebt, Cor en ik heb altijd wel, dat heb ik ook wel geleerd, ook van die man waar ik het net over had: doe maar gewoon wie je bent. Er zijn ook genoeg anderen, daarbij het is ook een rol. Sommige mensen slaan door.

 

Dus je hebt een bedrijf en ja, daar kun je van alles van vinden, groot of niet groot, maar uiteindelijk als je ’s ochtends wakker wordt, moet je gewoon je broodjes smeren en als jij drie keer de bal in het net slaat, ga je gewoon op de bank en dan ben je niet die meneer Slump of die meneer Jansen, weet je, dat is gewoon dikke onzin. En als je met je dochters op stap gaat ben je gewoon papa. En zo werkt het.

 

Cor

En als je vrienden - zoek je dan vooral ondernemers op, of zeg je misschien juist soms niet, want je kiest je vrienden, het is niet zozeer dat je -

 

Henk

Ik merk dat ik met ondernemende mensen iets meer, ja, iets meer affiniteit hebben en toevallig zijn mijn vrienden ook bijna allemaal ondernemer. En ik heb er niet zoveel, want door de jaren heen raak je, door de drukte die je hebt, raak je wat kwijt, of kwijt, je hebt gewoon minder tijd voor elkaar.

 

Cor

Want je hebt het over tachtig tot honderd uur werken, Henk, dat is dan moeilijk. Dan mag je hopen dat je personeel een beetje vriendelijk is. Dat je het een beetje naar je zin hebt op je werk.

 

Henk

Ik heb wel eens iemand gesproken die had toen mijn bedrijf wat gecoacht hij zegt: ik weet niet hoe je het doet, maar je werkt je helemaal een slag in de rondte en je hebt nooit geen tijd voor functioneringsgesprekken of dat soort dingen, maar iedereen loopt met je weg. Hij zegt: ik weet niet hoe je het gedaan hebt, maar sommige mensen hebben alles gedocumenteerd en om de maand voortgangsgesprekken, dat hebben wij niet zo, dat is gewoon elkaar een keer recht aankijken en als het je niet aanstaat, of als je ergens wat van vindt moet je het zeggen, maar ik denk ook, een wijs spreekwoord wat ik ooit gehoord heb: een vis begint te rotten bij de kop en daarmee bedoel ik: als jij zo’n bedrijf hebt en jij bent als eigenaar, baas, DGA, geef er maar een naam aan, ben jij gewoon menselijk, pro-actief, je trekt aan elkaar, dat is misschien ouderwets, dat komt nog uit die opvoeding natuurlijk, ja, daar krijg je ook wat voor terug. Dat wordt je DNA, dat wordt het DNA van je bedrijf en daar voel je je prettig bij, of niet. We hebben in de coronatijd heel veel mensen kunnen detacheren, die hebben op een wiedbed gelegen bij regen en wind, je moet op een heftruck alleen maar kazen transporteren, dus die hebben van alles gedaan. Dan zeg je: hoe krijg je dat voor elkaar? We hebben het overlegd met elkaar, we hebben het gevraagd en mensen doen dat. Dat zijn type mensen die, ja ik zou het zelf ook gedaan hebben. Snap je? Dus dat is, ja, en dan kun je zeggen: veel werken, ja, jawel, maar ook niet dat ik nog denk van: dat ik het anders had moeten doen, ja, ik had wel eerder misschien wat los moeten laten, dat kan, dat is ook een beetje afhankelijk van het type bedrijf wat je hebt.

 

Cor

We gaan eens even een eindje terug, want we gaan het ook wel wat hebben, maar het is geen bedrijfspodcast, het gaat over jou, Henk, maar je bent als sinds 1988 volgens mij, ben je met wat nu Slump catering en events is, met een man of veertig in dienst en zo’n vijftig oproepkrachten las ik ergens, zeg maar rond die koers. In 2006 ben je de Albert Heijn op Urk gestart en in 2009 Albert Heijn in Swifterbant, dus toen ben je richting de Flevopolder, richting het Drontse gekomen.

 

Henk

Ja, toen ben ik bij jullie gekomen, Cor.

 

Cor

Ja, bij jullie. Omdat ik er nu woon, maar jullie. Kun je eens wat vertellen, hoe is die start gegaan? Wanneer is de catering begonnen?

 

Henk

Catering, noem het maar een uit de hand gelopen hobby. Toen ik twintig was en thuis ging werken heb ik ook, mijn broer deed ook de sportkantine van het dorpje Bant, dus dat ben ik ook gaan doen. In die tijd had je in de polder nog niet zo veel uitgaansmogelijkheden, dus als wij op stap gingen, gingen wij naar Meppel, of naar Heerenveen of naar Zwolle en we gaven zelf een feest in de schuur, dus dan had je de schuurfeesten.

Daar deed ik natuurlijk driftig aan mee, want ik hield wel van een feestje en toen ben ik gevraagd om een bruiloft te verzorgen van iemand, een boer in zijn boerenschuur. Ik zeg, nee zeggen bestond niet, dus: dat gaan we doen, maar ik weet nog niet hoe, dus vanuit mijn sportkantine met wat hulp erbij dat feest verzorgd en zo is eigenlijk mijn cateringbedrijf partyservice een beetje opgekomen. Ondertussen die studie afgemaakt, in mijn achterhoofd wel wetende ik ga dit niet tot mijn honderdste volhouden.

 

Cor

Nog heel even over die studie, ik zag als afstudeeropdracht: paracommercie in de horeca. Kun je dat kort even uitleggen? Wat is dat? Paracommercie dacht ik, wat is dat?

 

Henk

Dat was wel grappig, ik had een sportkantine en vanuit die sportkantine deed ik feesten en partijen in boerenschuren bij een boer die zijn schuur al verbouwd had tot een soort feestlocatie, dan heb je geen vergunning. Dat is zeg maar, qua bestemmingsplan, is dat natuurlijk nooit bedacht om daar een feest in te organiseren, dus de horeca vond daar wat van. In het begin niet, toen dachten ze: laat die gek maar lekker sjouwen met die spullen, die vent is helemaal gek geworden, maar ze zagen dat daar zo langzamerhand behoefte aan was. Mensen wilden wat anders. Ze wilden beleving. Daarbij zat ik in schuurfeest Bant, dat was het clubje dat is in 1979, 1980 opgericht, elk jaar één groot feest. Je betaalde één bedrag en je kon drinken wat je wilde en je kreeg nog een broodje ham mee of kaas en voor de rest geen gezeik, kwamen tweeduizend man. Dik feest, het feest der feesten hier in de polder. En wij hadden daar natuurlijk ook geen vergunning voor. Dus op een gegeven moment, en dat noemen ze paracommercie, dus zeg maar de dorpshuizen waar je feesten gaat geven, de kerkzaaltjes waar feesten worden gegeven, dus ik moest afstuderen op die HEAO, ik had bedrijfs-juridisch gekozen, ik denk: dat past me eigenlijk ook wel, want -

 

Cor

Dat zijn de plekken waar nu de Corona de kop op steekt, zeg maar.

 

Henk

Ho, ho ho.

 

Cor

Je hebt ervoor geleerd? Je bent er in afgestudeerd.

 

Henk

Ik wilde uitleggen dat dat niet paracommercieel was, maar ik voelde wel aan dat ik dat niet helemaal waterdicht kon krijgen. Dus ik zat dat te verdedigen tegenover een advocaat vanuit Horeca Nederland en dat ging niet helemaal lekker, dus ik ging met hakken over de sloot, op zich klopte het allemaal en dan krijg je een vijfenhalf en dat wordt afgerond naar een zes. Paracommercie betekent eigenlijk, ik noem het even de illegale horeca wat men vond, dus onder andere die schuurfeesten. Lange aanloop naar Albert Heijn, uiteindelijk toch gekozen van: ik heb toch mijn HBO en nu dan en ja, die levensmiddelen daar ben je mee grootgebracht en daar heb ik ook wel wat mee, met food, dus zodoende op advies van zo iemand die die dan weer kent zo van: probeer eens bij Albert Heijn.

 

Cor

Ja, want op zich een stap van ondernemer naar een Albert Heijn, voor mij was dat - daar kreeg ik een beetje kortsluiting van.

 

Henk

Ja, snap ik en achteraf, hoe doe je dat? Wat ik net zei ik heb daar ook heel veel geleerd. Ik ben achteraf heel blij geweest dat ik bij dat bedrijf heb gewerkt die het zag zitten met mij, want dat is ook nog iets, vervolgens heb ik in no time heel veel filialen doorlopen, dus veel mensen leren kennen, veel gedaan en die assessments gedaan en ik leerde mezelf beter kennen. En dat had ik natuurlijk daarvoor nooit, want bij mijn ouders was het: gij zult hard werken. Bek op het stuur, gaan.

 

Jongensgezin, dus daar werd niet - ik neem het die mensen ook niet kwalijk, maar zo ging dat, maar dan kom je bij een Albert Heijn en dan krijg je in één keer een ander beeld en ik dacht oké. Dus ik heb daar, uiteindelijk zijn mijn ogen wel geopend, ik heb ervan geleerd door cursussen, technisch gezien, coachingsvaardigheden, situationeel leidinggeven, noem het maar op, Albert Heijn was zijn tijd ver vooruit. Vervolgens word je bedrijfsleider en ik heb altijd - ik deed de catering er al naast. En ik had ook wel eens baas die zei: hoe doe je dat dan? Ik zeg: ik heb het nodig. Het houdt mij in balans. Ik wil dat eigen bedrijf erbij houden om - het werk wat ik hier doe vind ik ook leuk, ik had op het laatst een winkel met tweehonderdvijfentwintig man medewerkers, het was gewoon een hele grote Albert Heijn, ik was gastheer, ik vond het prachtig. Totdat je op een gegeven moment een jaar of veertig bent en nu moet ik wat doen, want ik wil niet zo doorgaan, dan moet ik nog vijfentwintig jaar en daar heb ik geen zin in op deze manier. Toen heb ik me aangemeld bij de franchisevereniging en toen zeiden ze: Slump, je hebt geen geld, je hebt geen pand, maar je hebt wel een goede naam.

 

Cor

Hartelijk welkom.

 

Henk

We gaan voor je kijken. En toen belden ze na drie maanden en ik weet nog, ik was ergens onderweg en toen had je al een mobiele telefoon in die tijd, zo’n grote koelkast, dus ze belden op en: we hebben een Albert Heijn voor je. Urk. Ik zeg: Urk? Ik zeg, zit daar een Albert Heijn, ik woon vijftien kilometer van Urk, hoe vaak kom ik op Urk? Eigenlijk nooit. Ik denk: zit daar een Albert Heijn? Dus ik ben wezen kijken en dat was een soort Spar-winkel, met alle respect, maar met Albert Heijn op de pui en die stond te koop. Dan beginnen de gesprekken en dan ben je een vreemde en uiteindelijk heb ik een beetje geluk gehad in die zin, ik heb die keuze gemaakt, de Albert Heijn stond achter mij, ik kreeg gelukkig een bank mee, want dat kost een paar centen, winkel, ja, daar moest nog veel aan gebeuren en daar heb ik iemand gebeld, een oud-collega van mij, medewerker en die is gewoon van de kerk, zwaar van het geloof en die werkte bij Albert Heijn, maar die liep vast op het beleid van Albert Heijn. Je moet op zondag open en in die tijd begon dat, dus ik heb hem gebeld ik zeg: wat denk jij ervan? Ik ben ondernemer, jij wordt de baas, wij gaan naar Urk, heb je zin om mee te gaan? Want ik denk: we gaan niet met z’n tweeën daar als twee zwaargewichten op zo’n kleine winkel zitten. Maar op die manier kan ik tijd blijven - meer voor de catering, kan ik blijven ondernemen, kan jij gewoon je ding doen, op een plek waar jij je prettig voelt. Zo is het gegaan. Dat ging als een speer. En op Urk, dat was, ik zeg ook: ik voel me als een vis in het water, maar dat klopt, super.

 

Cor

Een beetje in het voorgesprek, toen we de boel technisch aan het opbouwen waren, is dat wel mooi dus, je hebt je wel geaccepteerd gevoeld toen je op Urk kwam?

 

Henk

Ja, in het begin, je moet altijd even aan elkaar wennen, dus dat snuffelt even aan elkaar en ik weet nog in het begin dat ik tegen die medewerkster wel eens zei: heet iedereen hé? Hoe ik dat dan bedoelde? Iedereen zegt hé. En wij zeiden goededag, goedemorgen, goedemiddag. Ik had gisteren op Urk een gesprek ik zeg: handen schudden doen we niet meer, jullie waren jullie tijd ver vooruit, want dat doe ik nu al niet meer, maar het is wat directer en wat nuchterder en ik denk, wat we net zeiden, dat Friese bloed, ja dat zit er ook een beetje in. Dus een Fries en een Urker daar is niks mis mee. En als jij gewoon doet wat je belooft en je werkt hard en je bent er en je komt je afspraken na, dan krijg je respect en dan kun je op Urk prima ondernemen. Dus ik zit daar nu zestien jaar en ik ben lid van de bedrijvenkring, ik ben voorzitter van de winkeliersvereniging, niet dat dat heel veel tijd kost, maar je doet je ding. En ik voel me, ja, ik voel me geen vreemde. Ik moet er niet gaan wonen, mijn vrouw zegt: we gaan niet op Urk wonen, oké, prima, als dat het enige is dan kom je al een heel eind, maar ik voel me er wel prettig. Ja, absoluut.

 

Cor

En toen 2009 denk je, ik ga de Ketelbrug over en ik ga toch eens even de gemeente Dronten ga ik veroveren. Of hebben ze je gevraagd? Hoe ging dat?

 

Henk

Dat gaat binnen Albert Heijn als volgt. Als cateraar deden wij al best wat feestjes over de Ketelbrug. Dus ik had al wat bekende contacten en toen stond de Albert Heijn in Swifterbant te koop en dan wordt dat aangeboden aan de franchisevereniging, daar ben je dan lid van en dat geeft ook wel kansen, geeft synergie, het zit redelijk dicht bij elkaar, het zijn twee totaal verschillende werelden natuurlijk en je kijkt eens naar die winkel en ik was drie jaar verder en dus ook drie jaar wijzer en wat ik in Urk heb gezien, er zijn ook wel dingen die je achteraf, had ik misschien wat anders moeten doen, maar ik ben redelijk opportunistisch dus ik zie kansen en dan ga je en later krijg je van je boekhouder op je donder van: had je niet moeten doen. Oké, maar goed, toen kwam Swifterbant en ik zag ook kansen en dan doe je een bieding en ik was de koper. Oké, in Urk gebeurde het volgende, dat was: Urk is een groei-gemeente, Urk, dat wist ik, dat had ik ook gelezen, is me geadviseerd van let op: Urk gaat groeien, dat winkelcentrum wordt drukker, wat er nu gebeurt is prima, maar hier zit veel meer omzet in. Dat bleek ook. Dus wij gingen heel snel groeien in omzet, sterker nog, ze belden vanuit Zaandam: wat gebeurt daar bij jullie op Urk? Die winkel is niet verbouwd, maar die omzet is veertig procent hoger dan vorig jaar, ja, dat is gigantisch. Gewoon de winkel voor elkaar, dus dat was prima. Swifterbant weet je, dat gaat daar niet gebeuren, maar ik zie wel kansen. Dat heeft even geduurd, dus, maar goed, je maakt de keuze, ik zit daar nu elf jaar, vanaf 2009 en weet je, ook Swifterbant ik vind dat ook een leuk dorp.

 

Cor

Kun je bijvoorbeeld twee verschillen noemen tussen de Noordoostpolder en de Flevopolder zou je kunnen, dat is Flevopolder, samen is het Flevoland.

 

Henk

Ik ben wat subjectief. Ik ben hier geboren en getogen, in de Noordoostpolder, dat zijn allemaal kleine dorpjes, je ziet de ontwikkelingen hier die volgen zich op aan de andere kant van de Ketelbrug zeg maar, de dorpjes vroeger: je hadden een bakker, een kruidenier -

 

Cor

Een dominee, een notaris.

 

Henk

En je had vijf middenstanders en iedereen was aan het werk en de boeren hadden drie, vier man aan het werk en ik heb wel eens gezegd: degene die de polder ontdekt heeft, meneer Lely was dat volgens mij, of bedacht heeft, die had niet het voortschrijdend inzicht dat hij, want honderd jaar later zeg je: wat moet je met zo’n klein dorpje? Die drie scholen dat is nu één geworden en zelfs dat is al lastig. En die voetbalverenigingen die gaan fuseren, want je redt het niet. En dat zie je nu ook wel een beetje gebeuren in de andere kant, Swifterbant, Biddinghuizen, Dronten zijn natuurlijk een stuk groter, Dronten dan vergelijkbaar met Emmeloord, maar zelfs dan zie je al dat het lastig wordt, dus, en als je kijkt naar de mentaliteit, kijk, hier heb je pioniersmentaliteit, dat zie je ook wel een beetje terug, maar ook hier verandert dat natuurlijk door de tijd heen, maar als je nu zegt - kijk, ook in Dronten voel ik me geaccepteerd. Wat mij geholpen heeft is bijvoorbeeld dat ik bestuurslid ben geworden van de OVDD, ja, dan doe je mee, dat lijkt allemaal niet zoveel, maar je krijgt heel veel informatie, je moet ergens wat van vinden, je komt mensen tegen, je bent ook moreel verplicht om naar de bijeenkomsten te gaan, anderen denken: ja, ik heb geen tijd. Kijk, netwerken hebben wij vroeger niet geleerd. Mijn vader die zei: je moet hard werken. Netwerken, hoe dan, weet je wel. Die was dat helemaal niet gewend. Nu kom ik er steeds meer achter, doordat ik een heel groot netwerk heb, waar je mensen leert kennen en gewoon omdat je jezelf bent, dan heeft me dat ook geholpen.

 

Cor

Ik denk wel dat, door de catering kwam je natuurlijk ook al op heel veel plekken. Dus daar was je natuurlijk ook al met je netwerk best wel groot, op die meetings kwamen ook weer allerlei mensen, wellicht ook wel heel veel zakenmensen? Dus dat zal daar ook wel bij helpen. Dus inmiddels heb je een heel imperium opgebouwd, catering, twee Albert Heijns en we zitten hier nu in Pier 16, niet op Pier, in één keer een horecazaak ook nog erbij. Hoezo?

 

Henk

Nou, ik had nog wat tijd over Cor, toen dacht ik van: wat zal ik nu eens doen? En dan ben je een jaar of vijftig, nee hoor, maar gekheid. Maar wat gebeurt er, de catering, dat was eigenlijk voor mij een beetje de keuze, die catering is elke keer op- en afbouwen, dus of het nu een bedrijf is, of het is een schuur, of het zijn tenten of whatever, het is altijd projectmatig. Het is veel energie erin stoppen, het feest, of het nu een bedrijfsfeest is of een bruiloft, het maakt niet uit, of een evenement, dat doen we ook, en je ziet ook dat - vroeger was dat gewoon omdat er gewoon geen alternatief was. Je had een dorpszaaltje en je had dit. Tegenwoordig zie je natuurlijk de meest mooie plekken op mooie locaties, dus dat zijn dan - en dat spul staat er al. Dus je krijgt natuurlijk wat concurrentie van locaties die er al zijn, waar mensen ook makkelijk naartoe kunnen, dus het is een combinatie van: als ik wat wil in die horeca, ik hoef geen dorpshuis of zo, maar dan wil ik een unieke plek, gewoon anders dan anders. Dus dat kan zijn een oude kerk. Ik ben een jaar bezig geweest met het mooiste kerkje van de polder, dat heet nu de Bantser Wiek, maar dat is een soort basiliek, dat leek me prachtig, ik denk dan kun je daar mooie dingen doen, dat is onderscheidend, daar moet je niet meer aankomen, dat is mooi. Toen kwam dit op mijn pad en dan denk ik: ja, goed, ik heb daar ook wel zorgen om gehad, dit is natuurlijk in de middle of nowhere, je moet weten dat het er is, gelukkig hebben we dit jaar de pr mee, we zijn strandpaviljoen van Nederland geworden.

 

Cor

Ik las het, ja.

 

Henk

Helemaal super en daar hebben we prachtig mooi weer gehad en het loopt hier, het loopt vol en we hebben natuurlijk drie maanden dicht - dat was dramatisch, maar goed, we trekken dat nu weer redelijk recht. Ja en dan ben je er weer trots op en dan denk je: dat is leuk en dan kijk je waar je hier zit en ja, mooie plek. Hij is wel helemaal verbouwd, we hebben er van alles aan gedaan, maar als ik nu zeg word je ’s morgens wakker en - als ik ’s morgens wakker word wil ik niet denken van: wie doet er nu de deur open bij Pier 16? Vanmorgen heb ik het zelf gedaan, moest even zoeken naar: o, ja wat is de code ook alweer en hoe zit het? Je hebt goede mensen nodig die, zeg maar, hun verantwoordelijkheid kennen en die als een soort mede-ondernemer met mij ondernemen, anders kan ik het niet doen.

 

Cor

Is dat ook een beetje dan wat je vanuit de Albert Heijn hebt geleerd, of, want je hebt dan de tweede locatie Albert Heijn, je catering wat vanuit Bant wordt gedaan, daar heb je een keuken, koks en dat soort dingen en dan heb je de Pier, dus je hebt vier plekken zou je kunnen zeggen, daar moet ik als eigenaar als baas, zijn eigenlijk, die vier mensen, stuur jij die aan? Of zeg je: ik heb dat gevoel steeds dat ik veertig man aanstuur, en honderd met alle oproepkrachten erbij.

 

Henk

Ja, als je alles bij elkaar optelt zit je misschien wel aan de driehonderd, maar kijk, vier is te weinig, ik merk wel, dat is misschien wel mijn valkuil, ik ben wel betrokken. Ik krijg soms ook gewoon, als mensen hier, ik had er laatst een, dan krijg ik een appje: ik moet wel even lang wachten. Hoe dan? En dan zit ik thuis, dan word ik daar onrustig van. Dat wil ik ook niet weten. Waarom moet ik dat nu weten? Los het op hier, zeg het. Ik kan niet altijd - maar ik merk wel aan mijzelf dat ik daar ook last van heb, als mensen een keer niet tevreden zijn, dan raakt mij dat. Ik wil het gewoon goed doen.

 

Cor

Voel je je bijna persoonlijk aangesproken, zeg maar.

 

Henk

Nou, dat niet meer, want ik kan het ook wel weer relativeren, maar ik merk wel, ik denk dat je dat ook moet hebben in dit vak, dat je gewoon - je wil het ook gewoon goed doen. Als je de arrogantie gaat krijgen dat je denkt: ach, zoek het uit, weet je wel en er zitten teveel filters tussen, ja dan moet je niet in de hospitality, dan moet je niet in de dienstverlening, want dat raakt je dan.

 

 

Dus ik zou daar - ik ben ook wel blij dat ik - maar ik kan er wel mee dealen hoor, het is niet dat ik daar helemaal wakker van lig, maar ik vind - ik onthoud het wel, weet je wel, ik kom er later nog een keer op terug bij die man of vrouw die dan, kijk en wat voor mij dan belangrijk is, ik zeg wel: als ik ’s morgens wakker word, dan wil ik niet denken wie doet nu de Albert Heijn open, of, maar ik volg het op proces. Dus ik stem af met mijn bedrijfsleider, dus de man waarmee ik begonnen ben op Urk, dat is mijn rechter- en mijn linkerhand zeg ik wel eens. Ik ben van de front office, Harold is van de back office, als persoonlijkheden zijn wij heel verschillend, dat weten we, we hebben er geen cursus voor gehad, maar wij weten allebei: wij hebben een verschillend DNA, Harold is beheersmatig, is heel precies, als wij overleg hebben heeft Harold zijn papiertjes allemaal klaarliggen met allemaal punten die hij wil bespreken en ik zeg: waar gaan we het over hebben?

 

Cor

Ja.

 

Henk

Dus ik ben zo geel als een kanarie en rood, weet je wel, een beetje dat kleurenpalet en Harold is - en dat heb je ook nodig. Wij vullen elkaar helemaal goed aan. Dat geeft mij rust. Dus als ik daar een paar dagen niet ben, of ook prima, dan hobbelt dat door.

 

Cor

Heb je dan ook dat bepaalde personeelsleden voor dingen naar jou toekomen en voor andere dingen dan naar Harold komen in dit geval?

 

Henk

Ja, je.

 

Cor

Spelen ze dat ook wel eens uit?

 

Henk

Nou, weet ik niet. Ze weten allemaal wel dat wij, niet dagelijks, maar, Harold is nu met vakantie, maar goed, hij is thuis, dus ik heb gisteren twee gesprekjes gehad met medewerkers, dat weet hij en daar moet hij wat voor regelen, dus we hebben regelmatig contact, maar ik stem alles met hem af in die zin, ze weten wel dat wij een eenheid zijn. En dat is belangrijk, anders gaan mensen je inderdaad uitspelen. En hier is het, anders. Dit is horeca, het is - Albert Heijn is procesgestuurd, je hoeft niet na te denken over de prijs van een potje pindakaas, over de marketing over de nieuwe bedrijfskleding, hoef ik niet over na te denken, daar betaal ik serieus fee voor.

 

Cor

Maar dan is het wel in orde, tenminste zoals Albert Heijn dat wil.

 

Henk

Ja en dat moet je je ook aan de spelregels houden en houd je tijd over, dan houd je tijd over om te ondernemen, om andere dingen te doen. Ik hoef gelukkig niet elke dag op zoek naar een boer die mij witlof levert en alles int en alle factuurtjes int, dat is allemaal centraal geregeld, dus, en horeca is elke keer: wat voor weer wordt het, wat gaan we doen, hoe gaat de menukaart eruit zien, wat gaan we nu doen? Daar heb ik in dit geval Carl voor en in de catering zit ik er nog iets teveel zelf bovenop, dat moet ik eerlijk toegeven en daar ben ik natuurlijk wel eens over aan het nadenken, maar ik ben ook nog maar achtenvijftig, Cor.

 

Cor

Je bent nog jong.

 

Henk

Ben nog hartstikke jong.

 

Cor

Daar gaan we het straks nog even over hebben, niet dat ik je oud vind, daar gaat het niet om. Welke synergie is er nu bijvoorbeeld tussen de Albert Heijn en jouw catering of jouw Albert Heijn en Pier? Is daar nog, ik kan me even zo voorstellen, ik ben ook maar gewoon een domme boer, van: alles wat bij Albert Heijn niet verkocht wordt, dat kun je dan mooi in de catering stoppen of zo. Is er synergie, zijn er synergie-voordelen te behalen?

 

Henk

Ja, kijk, het zijn natuurlijk twee totaal verschillende bedrijven, dus het proces van Albert Heijn moet je niet teveel verstoren, maar bijvoorbeeld hadden we de Hertog Jan in de aanbieding, dan gaan er gewoon honderd kratten Hertog Jan, die worden gekocht door Slump catering en die gaan naar, vanuit Albert Heijn, en die gaan naar de catering. Ik heb ook personeel kunnen detacheren, dus dat is dan het geluk dat je meerdere poten hebt, dat je mensen kunt uitbesteden, ik heb een technische dienst, dus als er een klus is, er is wat kapot en je zag de jongens hier net rijden, het kan best zijn dat ze nu bij Albert Heijn staan omdat er iets kapot is. Dus ongemerkt, zit daar wel synergie in. Omdat je veel mensen hebt, kun je makkelijk schakelen. Het inkoop - niet echt, het is niet dat ik alles van de catering bij Albert Heijn inkoop, tuurlijk, als jij zegt, stel, ze hebben, ik noem maar wat, varkenshaas in de aanbieding en ja, je moet dat van tevoren bestellen en dat kan tegenvallen. Dan houd je er veertig of vijftig over. Als ik dat op tijd weet en je weet nu al dat je dat morgen ook niet meer allemaal gaat verkopen, al zijn het er honderd, dan haal ik dat op, ik koop dat en wij verwerken dat in overwerkmaaltijden, of prima. En dan doe ik volgens mij niemand tekort.

 

Cor

Dat is zelfs nog maatschappelijk verantwoord, want dingen weggooien uiteindelijk na dagen, weken, weet ik veel hoe het werkt, dat is natuurlijk helemaal niet goed.

 

Henk

En dan kom je op dat kruidenier, melkboerachtige uit van vroeger, als wij vroeger bloemkool aten wisten we één ding: die heeft mijn moeder niet kunnen verkopen. Voordat mijn ouders iets niet konden verkopen dan was het al - dan was er wat aan de hand, zeg maar. En dan aten wij dat op. Dus dat blijft er toch een beetje inzitten en kijk, een Albert Heijn denkt anders, maar, dat doen wij ook, wij moeten spullen weggooien, dat zie je, zie je ook hier, maar wel gepast, dus ik vind het doodzonde als het ten gronde gaat.

 

Cor

Ik ben de eerste twee jaar van mijn carrière snackboertje geweest. En ik weet dan ook wel dat ik wel eens dingen in de vriezer had, dat ik dacht: dat kunnen we maar beter zelf opeten dan weggooien, of als iets een beetje een kleurtje kreeg en nog steeds goed was, maar dan kon je er maar beter zelf van genieten, dan de prullenbak ervan laten genieten, zeg maar. Nog even over mensen aannemen, je zit hier in een wat landelijk gebied, het is hier niet met een stad, selecteer je daar ook op? Of selecteer je echt op kennis, of selecteer je meer op kunde?

 

Henk

Ja.

 

Cor

Zijn er in de catering inmiddels natuurlijk, vanaf de paracommercie tot nu tot zijn er natuurlijk steeds meer regels, waarschijnlijk ook HACCP of weet ik veel wat voor keurmerken je allemaal hebt, dat heb je natuurlijk in de loop der jaren allemaal zien, misschien heb je eraan meegewerkt, zien opkomen? Waar selecteer je nu op, op blauwe ogen? Van horen zeggen?

 

Henk

Echt wel op, de valkuil - dat heb ik dus ook geleerd bij zo’n bedrijf, bij een Albert Heijn bij al die cursussen die ik daar ook wel gevolgd heb, als je niet uitkijkt ga je inderdaad op de kleur van het behang aannemen, of op de blauwe ogen, terwijl je heel goed moet kijken: wat is mijn functie? En wat hoort bij die functie, welke competenties horen bij die functie en dan heb je wat gesprekstechnieken en dan betrap ik me daarop dat ik daar me niet altijd aan hou, want halverwege het gesprek dan sla ik alles over.

Dus mijn valkuil is ook dat ik de halve vraag niet stel, of ze zeggen wel eens: een goed verstaander heeft een half woord nodig, maar dat is natuurlijk helemaal niet goed, want dat is niet, want dan denk ik al dat ik weet wat jij bedoelt, maar dat is niet waar, je moet doorvragen. Dat is altijd mijn leerpunt, doorvragen Slump, anders ga je het verhaal al inkleuren en ik maak het verhaal af.

 

Cor

Zoals je het graag wilt zien.

 

Henk

Precies en later kom je erachter: dat had ik toch even anders moeten doen en dus, ik doe het nog wel veel zelf, dus dat ik mensen uitnodig, of Harold in dit geval en dan heel goed: wat is de vacature en wat heb ik nodig. En die horeca, catering, dat is een vak apart. Je moet tenten bouwen, je moet schuren inrichten, je moet verlichting ophangen, je haalt niet zomaar iemand van de straat die het doet. Dat is ook een beetje mijn zorg van nu, van hoe kan ik de goede mensen die nu gedetacheerd zijn, vier maanden op een heftruck zetten, hoe haal ik die, als het weer wat drukker wordt, moet ik die terughalen. Want anders moet ik helemaal opnieuw beginnen en het is wel verrekte makkelijk als jij een man of twintig heb die gewoon weten hoe ze tenten moeten bouwen, hoe ze als iets kapot is, hoe ze het moeten repareren, die aan een half woord genoeg hebben.

 

Cor

Je hebt natuurlijk de technische mannen die een tent opbouwen, maar dat is wat anders dan degene, de kok zal ik maar zeggen die het gerecht klaarmaakt. En dat is misschien weer iemand anders die decoreert en zorgt dat het er mooi uitziet dat je zegt: ja, dat wil ik hebben.

 

Henk

Koks en slagers zijn vaak introverte mensen, die staan achter de schermen en communicatief soms lastig. Maar goed, als cateraar sta je aan het front, sta je als kok sta je voor honderd man te barbecueën. Ja, hoe leuk is het als daar ook nog een beetje geluid uit komt? En daar moet je dan wel goed naar kijken: wat verwacht ik van die man.

 

Cor

Een kok die ook een beetje entertainer is, zeg maar.

 

Henk

Precies, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd om dat te kunnen. Maar een gastvrouw, kijk, je hebt mensen nodig voor de bediening, dan kijk je naar andere en dan kun je zeggen: kijk, een dienblad vasthouden, dat is wel grappig, denk ik, ’s ochtends spreek je met een potentiële gastvrouw, vaardigheden kun je leren. Ik kan jou leren, ik bedoel, zoals jij Cor, jij kan ook leren echt, je kan leren hoe je technisch bier moet tappen, hoe je met een dienblad moet lopen, hoe jij, weet je wel? Maar gedrag, houding, dat zit gewoon in jou. Je moet gewoon dienstbaar zijn. Je moet het leuk vinden om voor iemand iets te doen. Je moet doorzettingsvermogen hebben, het is niet altijd leuk. Het kost veel energie. En dat toets ik af. En die vaardigheden, zeker als ze nog jong zijn, dat is wel te leren en als je wat ouder bent en je bent eigenwijs, dan houdt het ook op, hoe ouder we worden, op een gegeven moment is dat ook voorbij en dan, die mensen moet je ook niet meer hebben, maar dat is per functie verschillend. Dus heb je iemand nodig voor de sales, dan heb je een ander type mens nodig dan iemand voor de administratie en dat is wel iets wat ik door de jaren heen geleerd heb om daar anders naar te kijken.

 

Cor

Is dat iets, je bent nu achtenvijftig, je doet die gesprekken allemaal nog wel zelf, is het zo dat je, je doet een eerste gesprek, tweede gesprek, heb je daar een soort P&O afdeling voor die dat dan uiteindelijk voor jou afrondt?

 

Henk

Of de afdeling zelf, ik heb bij de sales wel eens, dan hebben we een eerste gesprek gehad en gewoon een soort kennismaking en dan mag hij of zij met de afdeling zelf eens in gesprek, er is een vacature en hoe mooi kan het zijn dat er een klik is en dan is het niet - ik heb ook wel gehad dat de afdeling zei: dat gaan we niet doen, nou, dan gaan we het niet doen, terwijl ik had zoiets van: volgens mij is dat wel een goede kandidaat. Maar goed, door de jaren heen leer je dat, ik kan wel iemand daar neerzetten, maar als dat niet werkt, als daar geen synergie is in die club dan heeft dat geen zin. Ik probeer wel tussen de bedrijven door, ik heb nu iemand vanuit de catering die gaat vanuit de catering naar Albert Heijn Urk, er is er al één heen, die persoon ken ik, dan sla je wel een bruggetje en dan moet het wel heel gek zijn als dat niet lukt. Andersom kan het ook, ik heb iemand uit Urk leren kennen, vanuit de winkeliersvereniging en die had een functie bij een bedrijf in het winkelcentrum die, om wat voor reden dan ook werd zij daar ontslagen en ik had al tegen Harold gezegd: dat is een goede meid. Dus ik heb haar gelijk gebeld, ik zeg: ik heb werk voor je. Die is al vijf maanden hoofdkassière bij Albert Heijn Swifterbant en Harold deed daar wel het gesprek. Maar als Harold had gezegd: dat gaan we niet doen, dan hadden we het niet gedaan. Zo zit ik in elkaar.

 

Cor

Heb je wel eens, als je een eigen personeelsfeest houdt, doe je dan de hele pluk, alles bij elkaar? Of past dat toch niet helemaal bij elkaar?

 

Henk

Nee, weet je, dat past niet. Als wij een keer in Bant een feest hadden, we hebben wel eens bedrijfsevents gehad dat mensen uitgenodigd werden en dan, omdat het er toch staat, gaat Urk er gelijk achteraan. Dan hebben we Urk, maar die winkel moet dan eerder dicht soms, of je moet hulp hebben vanuit een andere winkel om die winkel te laten draaien. Dat is nu makkelijker, in het eerste jaar niet en dan heeft Urk feest in Bant. Dan komt er een grote bus aanrijden, is het dik feest, half twaalf is het klaar. Half twaalf moet iedereen wegwezen, dan moeten ze terug naar Urk, voordat het twaalf uur is, er zijn er een paar die zich daar niet aanhouden, maar zo’n feest begint dan om zeven uur, maar alles bij elkaar, het is toch anders. Het is een andere cultuur. Dat is echt, we hebben Urk dit jaar verbouwd, we hebben veel vanuit Bant aan hulp aangeboden, dus dat was, wanneer was het, half februari is het in de catering een stuk rustiger en die scholieren van Urk moesten naar school, dus er liepen ik denk wel twintig man vanuit de catering vakken te vullen en van alles te doen en dat zijn twee totaal verschillende werelden. Ik zou soms wel eens willen dat daar iets meer van die synergie, want uiteindelijk, we hebben het in de winkel over klanten en in de horeca hebben we het over gasten. What’s the difference? Probeer nu eens, een stukje perceptie van die hospitality, hoe kijk je nu naar de klant, hoe praat je met een klant en in de horeca merk je, dat zit er meer in, dat leer je wel, dus degene die nu al vanuit de horeca naar de Albert Heijn gegaan is, je merkt dat die toch anders naar die klant kijkt. Ik heb het zelf ook altijd zo gedaan. Ik was bedrijfsleider, nee, ik was gastheer, snap je? En natuurlijk moest er geld verdiend worden, maar ik ging anders met klanten om. Ik heb een klant gehad, die man was directeur van een vleeswarenfabriek in Loosdrecht, daar woonde hij. Tien jaar nadat ik al weg was uit Hilversum, dat is toch grappig, werd ik gevraagd door een leverancier om slagerijen te jureren voor de beste slagerij van Nederland. En ik was klant van hun. Ik zeg: maar hoe dan? Hij zegt: Simon, die was klant van mij bij de Albert Heijn in Hilversum en die was gevraagd voor die jurering en hij zegt: ik wil het wel doen, zegt hij, maar dan wil ik iemand erbij hebben, hij zegt zo en zo. Die vent, die vroeger toen hielp in deze winkel. Ik weet niet hoe hij dat deed, maar die staat nog steeds bij mij in de harde schijf. Dat was ik. Dus we hadden daar twee fantastische dagen en we hebben nog steeds een beetje contact met elkaar en de anekdote is: hij staat een keer, ik was nog bedrijfsleider, staat hij in Drachten voor zijn fabriek vleeswaren te promoten en ik sta daar met een paar dames van de catering in Drachten en hij ziet mij en hij zegt: meneer mag ik u wat vragen? Heeft u een tweelingbroer, of, hij zegt ik ken een bedrijfsleider in Hilversum, hij zegt, sprekend. Dus ik zeg met droge ogen: nee hoor, ik zou het niet weten. Dus hij zegt: er loopt iemand rond zoals u. Twee, drie weken later loopt hij bij mij in de winkel, er komen twee-, drie-, vierentwintigduizend klanten per week, dus, ik ken ze niet allemaal. Spreekt hij mij aan. Zegt hij: ik heb nu wat meegemaakt, zegt hij, ik was laatst in Drachten, loopt een vent, werkelijk waar. En zo hebben we elkaar leren kennen. Maar ja, in die tijd had ik een dubbelleven, ja.

 

Cor

Je hebt nu vier zaken, zou je kunnen zeggen, achtenvijftig, je bent nog jong, zeg je, maar je hebt nu met de Corona ook een beetje geproefd aan dat fietsen ook leuk is en dat er misschien ook nog wel wat andere dingen zijn. Wil je nog verder groeien?

 

Henk

Ik heb een -

 

Cor

Heb je nog iets op je verlanglijstje staan?

 

Henk

Ja, weet je, dat zit wel een beetje in het - op een gegeven moment heb je weer een beetje de rust en als het dan weer loopt dan krijg ik een beetje jeuk. En elke keer een operatie, op een gegeven moment dan moet het ook, als het heel druk is, dan zit je daar middenin, maar goed om aan te geven, met de wijsheid van nu, een uitbreiding, kijk, een Albert Heijn erbij is voor mij makkelijker dan nog een restaurantje erbij.

 

Cor

Dat vraagt meer van jouw aandacht als eigenaar?

 

Henk

Ja, maar goed, je hebt natuurlijk een leeftijd dat je gaat nadenken van: ja, maar voor wie doe ik dat dan? En waar haal ik dan mijn energie uit.

 

Cor

Laten we het eens even over je dochters hebben, want wij hadden het toen bij de OVDD erover, zitten er bedrijfsopvolgers bij? Willen je dochters het overnemen, toen zei je: één van de dochters zit bij Heineken volgens mij?

 

Henk

Ja, klopt, de oudste zit bij Heineken en die was vroeger, toen ze nog jong waren, beginnen ze als ze twaalf, dertien zijn in de spoelkeuken en als ze heel goed hun best doen dan mogen ze een keer hapjes maken en zo zijn die meiden natuurlijk een beetje door het bedrijf heen gerold en Hogere Hotelschool, in Maastricht een jaar of twee gewerkt, stage gelopen, bij Heineken aangenomen en voor een salaris dat je denkt hoe dan? Dus, die zie ik niet meer terug.

 

Cor

Waar zit ze, in Amsterdam?

 

Henk

In Utrecht. En ze zit nu bij Vrumona, dat is een onderdeel van, dat maakt verder niet uit, zij is nu vijfentwintig is wel ambitieus, zeker ambitieus, is ook goed dat je ergens anders werkt, ik heb ook altijd vroeger, je kan wel roepen op je achttiende moet je het bedrijf van je vader overnemen, maar nee. Leer maar eens met andere mensen samen te werken in andere organisaties. Dus dat is wat ze nu doet. Bij de Albert Heijn moet je wel door de keuring heen, laat ik het zo zeggen, hoef je niet te weten hoe duur een potje pindakaas is, maar je moet wel ondernemerskwaliteiten hebben. Ze heeft al een gesprek gehad, ik zeg: blijf voorlopig nog even doen wat je doet, ze wil nog een master doen, dat is allemaal prima te combineren met de baan die ze nu heeft. Ik zeg: maar, over een jaar of twee, drie moeten we een keer, en nee is ook een antwoord. En ze heeft ook een moeder die daar ook wat anders naar kijkt, dus die weet ook wat het kost, dat is natuurlijk altijd zo, de buitenkant denkt altijd: dat lijkt mij ook leuk, ondernemer worden, moet je eens kijken, die vent rijdt in een Transporter, maakt allemaal niet uit, maar, je doet je ding en die paar keer dat je een keer uit eten gaat of een keer op vakantie, prima, mag het ook iets kosten, maar dan: ik heb niet veel tijd om te eten, maar als ik ga eten wil ik ook wel een beetje extra beleg, vind ik ook wel lekker. En wil je dat je dochter aandoen om ook tachtig uur in de week te werken, of negentig uur en concessies te doen. Want dat is ook wat je doet. Uren kan denken van: als ik ondernemer ben, dan ben ik onafhankelijk, dus jij -

 

Cor

Maar laatst zei je ook tegen mij: ik ben nog getrouwd, omdat ik ondernemer ben. Dan heb je niet zoveel tijd om ruzie te maken.

 

Henk

Ja, mijn vrouw had laatst twee weken vrij, dus ik zeg na twee weken: nou, je mag van mij wel weer aan het werk. Maar op een gegeven moment ga je in die rolverdeling dingen doen en stem je dingen af en ik moet er toch niet aan denken dat je, ik heb ooit eens een cursus gedaan bij Albert Heijn en toen was er ook iemand en dat was ook echt een controller en die man die, ja, die had met zijn vrouw een discussie van: eten we vanavond sperziebonen of peultjes. Ja, maar schat we hebben toch vorige week ook al sperzieboontjes gegeten? Dan denk ik: dat kan toch niet? Zo wil ik niet worden en zo zijn we ook nooit met elkaar, samen zo lang zouden we het ook niet zo lang met elkaar vol kunnen houden. Maar goed, even terug naar mijn dochter, die weet nu wat het is, die weet het verschil, die heeft wel wat met food en met ondernemen, dus tussen nu en een paar jaar, en dat is voor mij belangrijk: als dat niet zo is, kijk, bij Albert Heijn gaat ze wel door die keuring komen, dat is helemaal niet zo’n punt. Catering is natuurlijk een andere tak van sport en zoals ik het altijd gedaan heb, ik heb door de jaren heen, ik heb de kennis ontwikkeld, ik kan heel snel schakelen, heel snel observeren, dat heb ik mezelf ook aangeleerd, maar als mijn dochter in die catering verder zou willen, zou ik het haar gunnen dat ze er wat maatjes bij heeft, mede-eigenaren, compagnons, want dat klinkt misschien gek, maar je kan niet alles zelf. Dus je moet delen.

 

Cor

Jij kunt wel alles zelf, maar -

 

Henk

Ja, maar weet je, ik heb ook goede mensen om me heen, hoor. Door de jaren heen is dat zo gegaan, dus dan heb je gewoon je piketpalen in je bedrijf en het is je chefkok en het is je broer die de administratie doet en het is de man van de planning en zo heb je - en jij hebt door de jaren heen ook die positie wel verdiend, en kom je daar als vijfentwintig jarige in, dan gaat alles door elkaar trillen, zeg maar en moet je nog meer ballen in de lucht houden, want je bent ook nog voorzitter van de ondernemersvereniging, je zit in het bestuur van OVDD, ik zit nog in een BV’tje met wijnen, ik zit nog in een BV’tje wat evenementen organiseert, ik heb nog een sportcafé in Emmeloord, dus het rommelt aan alle kanten en is het allemaal goed doordacht? Nee, sommige dingen komen op je pad en je doet het en wil je dat allemaal aan je dochter, als een soort kruiwagen aan je dochter doorgeven? Ik denk, nee, ik gun haar ook een iets ander leven, dus Albert Heijn eerste focus, catering als het - we hebben al een keer een zakelijk gesprek gehad. Ik zeg: Anne, we gaan even bij mij op de zaak zitten, gewoon met zijn tweeën, face to face, niet thuis aan de keukentafel, want daar heb je ook een andere rol en mag je me ook aanspreken dat ik een smerige plek op mijn broek heb, whatever, alleen nu even van: wat is jouw ambitie en hoe zie jij jouw wereld over vijf jaar en voor hetzelfde geldt komt ze iemand tegen die daar totaal niks mee heeft, ja, dan moet je dat haar toch niet aandoen? Ze is nu nog vrijgezel, dus wat dat betreft is het

 

Cor

De man met de kameel is nog niet voorbij gekomen.

 

Henk

Nee, nog niet, op het witte paard, nee. Maar goed, in ieder geval over mijn ambitie, kijk, als er weer wat op mijn pad komt, met die horeca heb ik wel mijn leermomenten gehad, zeg maar hoor, dat ik denk: oké, we zitten hier in een prachtige tent, maar ik heb ook mijn buikpijn-momenten gehad hoor, dat ik dacht: jeetje nog aan toe jongens, waar ben ik aan begonnen. Dit is een bijzondere tak van sport. Je krijgt opmerkingen soms dat je denkt, iemand die een keer, die had geklaagd, die had hier een uitsmijter gegeten en er was iets en hij kwam hier nooit meer. Ik denk: heb ik nu je leven bedorven? Waar gaat dit over, weet je? Misschien ligt het aan de leeftijd dat ik wat ouder word, dus ik zei tegen die man: als jij op je sterfbed ligt en je mag de vijf slechtste momenten van je leven benoemen en één ervan is die uitsmijter bij Pier 16, dan heb jij een fantastisch leven gehad. Toen was het even stil en dat had ik niet moeten zeggen en hij zegt: Henk, weet je, het is ook eigenlijk ook zo, we zijn toch ook een stelletje azijnpissers geworden met elkaar.

 

Cor

Ja.

 

Henk

We willen altijd de mooiste beleving van, en als je ergens heen gaat, en tuurlijk moet het kloppen, moet het ook netjes, goed geholpen, maar in deze tak van sport en in de horeca word je wel knijterhard afgerekend hoor, als het even niet goed is. En dat is de druk die op de horeca zit en in de catering. Gisterenavond, de persconferentie was nog niet eens afgelopen, werd ik al gebeld, door twee, die wilde precies weten, het ging over een bruiloft, dat was de schoonvader van de bruid en dat is allemaal prima, maar die drukt er zo op en wij kunnen niet zeggen: het zat even tegen vandaag, want die kok was wat te laat en de brug stond open, maar volgende week gaan we het beter doen. Nee, vandaag heb jij feest en om zes uur had jij voor tachtig man eten moeten hebben en dat moet allemaal goed en dat moet allemaal warm en het is je werk, dat snap ik wel, maar die druk zit er knijterhard op. Lever jij hier tachtig stoelen en er zijn er twee kapot, dan zeg je: je moet ze even omwisselen. Is ook niet goed, maar het is uit te leggen, het werkt anders. En die stress, aan de ene kant kun je zeggen ik heb het nodig, gisteren sprak ik ook nog een ondernemer die zegt: ik heb altijd gezegd, ik heb stress nodig. Ik heb altijd een beetje druk nodig, die deadline waar we het net over hadden. Ik heb die deadline nodig en anders maak ik er zelf wel eentje en ik moet gewoon, het volgende doel is voor mij de elfstedentocht fietsen, die ga ik gewoon fietsen. Ik weet niet wanneer, ik word een keer op een ochtend wakker, dat ik denk: oké, zes uur -

 

Cor

Tweehonderdveertig kilometer is dat?

 

Henk

Tweehonderdveertig kilometer.

 

Cor

Tweede Pinksterdag?

 

Henk

Ja, maar dan ga ik het niet doen, dat ga ik gewoon doen als het mij uitkomt, als de wind niet te hard waait en ik heb de hulplijn, dan zeg ik mijn vrouw of mijn broer: als ik een lekke band krijg, dan kom je me ophalen. En dan ga ik. Maar dat soort deadlines heb ik nodig, en dan heb ik wat gedaan weet je wel. Maar goed. Een uitdaging -

 

Cor

En een Albert Heijn erbij misschien, zeg je? Je bent achtenvijftig, waarom dan nog dan? Of leef je dan niet meer? Er moet wat -

 

Henk

Dat is wel een beetje de uitdaging.

 

Cor

Maar ga je dan ook op zoek, of wacht je dat het voorbij komt?

 

Henk

Nee, ik ben me al een beetje aan het oriënteren, maar er komt niet zomaar een Albert Heijn-positie vrij. Dus, ik ben ooit een keer met Lemmer bezig geweest, dat lukte niet, dat was al vergeven, dus ja, het is ook niet dat dat morgen klaar is hoor en weet je, en andersom en zo nuchter moet ik ook zijn, als er geen opvolging is, ja, dan moet je misschien nog een paar jaar door en moet je zeggen: jongens, een strik er omheen en dan kan dat ook, alleen ik kan niet niks doen. Ik moet en ik kan het lang volhouden, zeg maar, fysiek, dus even los, als je achtenvijftig bent ga je wel wat merken aan je lijf en lichaam, maar ik hou het langer vol als ondernemer met Albert Heijn, want dan heb ik een hogere span of control, tuurlijk, ik vind het niet erg om een keer te spiegelen en vakken te vullen, vind ik hartstikke leuk, dat deed ik vroeger en dat is nog steeds goed te doen. Maar die horeca is gewoon veel intensiever. Dus om hier rond te lopen met dienbladen en zo, dus, dat is anders.

 

Cor

Horeca, catering daar zit misschien wel meer jouw DNA en natuurlijk, de manier waarop jij in de Albert Heijn rondloopt zal misschien anders zijn dan anderen, dat maakt ook niet uit, iedereen is anders, daar zit ook natuurlijk wel een stukje DNA in, maar hier is natuurlijk, Pier, dat is Henk Slump, zeg maar.

 

Henk

Dat is ook het lastige. Zo heb ik het ook de laatste vijftien jaar kunnen doen. Eigenlijk helemaal goed, dus de Albert Heijnen die liepen, ik heb wel eens gedacht: Urk loopt gewoon goed en heb ik ook goed kunnen verbouwen, maar ik kom daar, eigenlijk is het de twintig tachtig regel, maar dan andersom. Dus de bedrijven die ik heb die goed gaan, daar kom ik niet en de bedrijven die, terwijl je daar best wat aandacht zou moeten geven, gewoon en die catering is gewoon knijterhard werken en we hebben ook een crisis gehad en dan weet je wel wat er hier gebeurt, en er komt weer een crisis, ja, dan ga je bezuinigen op de luxe dingen. Dus de party catering, dat grote bedrijfsfeest met tweehonderd man, wat honderd tot honderdvijftig euro per persoon mag kosten, dat gaat even niet door. En wij zitten in die hoek waar de klappen vallen. En dan is het knijterhard werken en het is heel arbeidsintensief en als je dan ziet wat het oplevert en dan gaat het niet alleen om de laatste euro, maar even dat stukje, er moet ergens iets terugkomen, ja, dat valt dan nog niet mee.

 

Cor

Even nog als DGA, want hoe lang ben je nu ondernemer? Dertig, tweeëndertig jaar?

 

Henk

Ja, met die catering doe ik al vanaf de jaren tachtig.

 

Cor

Ik mag hopen dat je een heel hoop fouten hebt gemaakt waar je van geleerd hebt, maar heb je er eentje waarvan je zegt: ja, daar kan wel een zwart strikje omheen, dat was niet mijn beste beslissing, of zo?

 

Henk

Wat ik in het gesprek al aangaf, soms ben ik te snel. Dan ben je opportunistisch en dan ben je ook eigenwijs en dan heb je voor ogen wat het gaat worden en dan maak je een keuze en achteraf blijkt dus toch, ik bedoel een keer een catering, een evenement aannemen, of de ijsbaan in Zwolle bijvoorbeeld die denkt: daar gaan we geld aan verdienen, nou dat heeft alleen maar geld gekost en dan heb je nog een broer die zegt: dat kan niet, nee, dat kan wel, dat gaan we zo doen, dat en dat.

 

Cor

Is het ook bij jou als iemand anders zegt het kan niet, dat jij dan net iets harder nog -

 

Henk

Ik vind zelf van niet, maar men zegt van wel. Dus dat moet ik leren, dan moet ik ook even tot tien tellen. Eerst denken, dan doen, dat is ook wel een beetje mijn ding natuurlijk. Wat ik zelf, wat ik lastig vind, ik ben ooit in een wijnclub, dus ik importeer, ik ben ook nog wijnimporteur.

 

Cor

Wijnimporteur. Henk Slump, wijnimporteur.

 

Henk

En het houdt niet zoveel in.

 

Cor

Vanuit België, of waar komt het vandaan?

 

Henk

Frankrijk. En door mijn wijncontact ben ik in contact gekomen met een projectgroep, die jongens maken een product wat sulfiet kan vervangen. En sulfiet zit in zilveruitjes, in aardappels, in wijn, in zuidvruchten, wij eten met zijn allen heel veel sulfiet. Sulfiet is een allergeen, dus het is eigenlijk niet gezond. Dus de uitvinding is fantastisch. Dat moet ook getest worden, dus dat moet getest worden in wijn. Dus daar moet geld in gestopt worden, dus ik doe mee. Want ja, als dat in één keer loopt, wij kunnen meneer Beijer en meneer Segento vervangen door een sulfietvrij, natuurlijk product wat hetzelfde doet, raak. Maar goed en dan kom je in een innovatief stuk, dus er moet geïnnoveerd worden, er moet een wetenschapper bij, er is vanuit verschillende kanten geld in gestopt er komt frustratie, ruzie, uiteindelijk na drie, vier, vijf jaar nog steeds, er is nog steeds niks van de grond gekomen, behalve dat wij met een ander clubje weer wijn hebben gemaakt, waar geen sulfiet in zit. Ik zal je zo een fles meegeven, ik heb er hier eentje staan. De Alba Pura, zonder sulfiet alleen je krijgt het moeilijk over de toonbank, omdat het dan toch wat duurder is en als je achteraf kijkt wat heeft het allemaal gekost aan energie, aan geld en hoe leg ik het thuis nog uit? Want op een gegeven moment doe je dingen en dat leg je thuis niet allemaal uit. Ik weet niet hoe dat bij jou gaat, maar mijn vrouw weet niet altijd zeg maar, dit soort zakelijke keuzes, op een gegeven moment is het een boek en op een gegeven moment, mijn vrouw Hilde wil dan weten hoe zit dat dan? Wacht even, ik zit nu in hoofdstuk vijftien, bladzijde vijfhonderddrieëntwintig, ik moet terug naar hoofdstuk twee want er zit een heel stuk aan vast, want dat is een heel proces. Heel lastig uitleggen en uiteindelijk het loopt nog steeds en nog steeds, frustratie en nog steeds, dat ik denk: dat had ik niet moeten doen. Ja, zeg het maar, als je alles van tevoren weet.

 

Cor

Ja, heb je adviseurs om je heen, je zegt: je broer doet de financiën, heb je daar je spar-momenten of heb je andere mensen, want, thuis is toch een soort van eenzaamheid als ondernemer die je -

 

Henk

Ik heb vorig jaar heb ik me aangesloten bij een club CEO’s, dat was een - iemand organiseerde dat en dan had je met een tien, vijftien CEO’s had je dan één keer in de maand een bijeenkomst met soms een spreker erbij, creëerde wat interactie en ik denk: ja, wie coacht de coach? Dat is natuurlijk het verhaal. Je bent directeur grootaandeelhouder of CEO, ik vind een CEO anders dan een directeur grootaandeelhouder, de CEO bepaalt uiteindelijk zijn eigen oprotpremie, door de transitievergoeding en dat is mooi, je bent CEO, maar het is niet jouw geld. En als jij, het is wel jouw geld, als je - je moet de bank bellen omdat je eind van de maand toch krap zit en je personeel niet meer kan betalen omdat je door je rekening-courant krediet heen gaat omdat, weet ik veel wat, dan heb jij buikpijn, dat doet zeer. Dat heeft een CEO niet.

 

Cor

Een CEO die belt een aandeelhouder en de aandeelhouder dat ben jij, die moet het zelf bepalen.

 

Henk

Juist, dus het werkt anders, dus ik dacht: dat is misschien wel wat voor mij, want ik ben toch wat eigenwijs en wie is mijn, ik heb geen commissaris of zo, maar ik heb daar twee keer bij gezeten, ik vond het best leuk, maar niet alles. Te veel, toch te veel CEO en te weinig DGA en misschien dat ik - en het was ook druk, dus, maar goed, als ik het had gewild, had ik het gedaan. Zo simpel moet je het zien en ik zou dan begeleid worden door iemand, dan krijg je wat gesprekken, dus dan krijg je gewoon, zeg maar, coaching. Voel je je soms wel aangekeken, bij sommige zit ik op het puntje van mijn stoel, denk ik: die moet ik hebben, die stelt jou precies de goede vragen. Kijk en anders maak ik het verhaal wel rond, ik ken mezelf lang genoeg en nu dacht ik: nee - dus ik zat daar met tegenzin, na twee, drie keer. Ik zeg: we gaan stoppen, want, ik vind je een aardige man, maar ik zit niet op het puntje van mijn stoel. En doordat jij goede vragen stelt, moet ik soms even stil vallen van: hoe was het ook alweer. Waarom, ja, wachten even, dat. En dat is belangrijk en als je nu vraagt heb je die: niet helemaal, ik heb ooit bedacht ik moet iemand hebben die me daarbij helpt, ik heb wel een kameraad die heeft een bedrijf verkocht en die helpt me nu een beetje op de achterkant met alles weer eens even netjes archiveren en eens even naar de cash flow kijken en allemaal andere zaken, die stelt de goede vragen. Dat vraag ik hem ook en denk ik: doe maar. Ja, dat dus.

 

Cor

Hoe stuur je dan nu? Stuur jij op cijfers, of stuur je nog steeds op onderbuikgevoel? Albert Heijn zal wel heel erg cijfergestuurd zijn?

 

Henk

Ja, cijfers hier een combinatie van. Dus niet alleen onderbuik, maar er zit toch wel een onderbuikgevoel in hoor, ja. Maar goed, cijfers liegen niet, en die cijfers krijg ik van mijn broer en dan zeg ik: ik heb dat ook nodig, het mooie voorbeeld, bij Albert Heijn kun je zeg maar een omzet per gewerkt uur, kun jij prima doorrekenen. Daar moest ik vroeger erg aan wennen, want dat waren wij thuis niet gewend, ga je zo aan het werken? Kreeg ik bij mevrouw Pietersma koffie met een stuk taart erbij omdat ik jarig was, kwam ik gewoon een kwartier later thuis, so what? Maar bij Albert Heijn met honderd man personeel werkt dat niet zo. Dus ik moest erg wennen aan dat systeem, toen dacht ik toen ik voor mezelf begon: ik ga dat ook eens doen bij de catering. Dat is misschien wel interessant dan gaan we van de omzet een prognose maken en dan hebben we een bepaalde productiviteit en dat heb je dan toch: meten is weten, dus dan heb je daar wat gegevens van. Maar dat is natuurlijk in de horeca, catering haast niet te doen. Hier lukt dat wel, bij Pier 16 heb ik gisteren met Carl even een gesprek gehad en dan weet ik: dit is de omzet, vorige week weer met wat minder, omzet zakt wat terug, vakanties lopen wat terug, dus let op, je gaat de bietenbrug op. Dus dat is hier wel, dus het heeft me wel wat geholpen, maar het is niet altijd één op één zeg maar te projecteren van een Albert Heijn op een dienstverlenend bedrijf, zo werkt dat niet, nee.

 

Cor

Nog een paar vragen aan jou. Als je de boel zou verkopen trouwens, zou je het waarschijnlijk dan in stukjes moeten verkopen. De Pier, daar heb je misschien nu niemand voor, terwijl jij misschien wel die synergie ziet als paraplu erboven, maar er is misschien niemand die er zo ingroeit als jij, die dat misschien in één keer zo kunnen overnemen. Je hebt niemand binnen je bedrijf van: dat zou een potentiële zijn die dat wel zou kunnen?

 

Henk

Nee, dan is het te versnipperd. Maar goed, wat ik al zei: mijn dochter zou daar, ik denk dat ze de capaciteiten heeft, maar de vraag is of ze het wil en of ik het haar aan wil doen, want het vergt nogal wat, dus als je vrouw bent en als er kinderen komen dan heb je toch een ander leven dan dat je man bent en je hebt nog een vrouw die accepteert dat jij veel werkt. Dus het wordt inderdaad waarschijnlijk versnipperen en dan kun je op bepaalde manieren kijken naar Albert Heijn is, die moet je op bepaalde manieren aanbieden, daar hangt een Albert Heijn formule boven, dus dat is het minst, dat lukt, ik ga het nog niet doen, want het kost me niet zoveel energie dat ik denk: ik moet ervan af. Deze kun je zeggen als ik hier een bedrijfsopvolger heb die zegt, dat vastgoed is van mij, wij maken afspraken en ik hoop dat je heel veel geld verdient en dat je het hartstikke goed doet, maar je betaalt me gewoon elke maand of elk jaar deze huur voor het pand, het vastgoed en dan wens ik je heel veel succes. Dat is ook een optie. Dan ga ik me nog wel een beetje bemoeien, maar dan ga ik me niet meer bemoeien met de prijskaart of zo, als hij dan gewoon elke keer netjes de huur betaalt, dan is het aan hem. Catering zou een soort twee, dat zijn mensen uit mijn eigen bedrijf waarvan ik denk: er zijn er een paar die de potentie wel hebben, maar niet één alles. Dus zeg maar, de ene persoon die dat helemaal - die heb ik nog niet gezien. Dus of ik moet hem te koop aanbieden, anno 2020 het leukste bedrijf van Flevoland te koop aanbieden, daar zitten ?. Ik ga nu een cateringbedrijf aanbieden, dat is niet handig. Dus het is nu ook niet de juiste tijd.

 

Cor

Worden de ondernemers zoals jij nu bent, worden die nu niet meer gemaakt dan? Er is eigenlijk geen school voor, er is geen opleiding voor? Ben je gewoon ondernemer bij geboorte, dus ben je het, of ben je het niet? Hoe kijk jij daar tegenaan?

 

Henk

Kijk, ik denk dat je wel ondernemerschapskwaliteiten moet hebben, dat hoeft niet te zijn dat je gelijk je eigen - wat is ondernemen, dat is gewoon kansen zien, op het randje, er net overheen, soms eens iets doen waarvan je van tevoren nog niet weet hoe je uitkomt, dus het is zeg maar, dat geel, rode gedrag, dat moet in je zitten. Dat kan ook iemand zijn die misschien niet een eigen bedrijf heeft, maar wel: living on the edge. Dat is ook ondernemen. Dus ik denk dat ze er wel zijn, kijk, wij komen nog uit, mijn ouders zullen vroeger hetzelfde gezegd hebben: wij hadden vroeger lang haar, dus mijn ouders zullen vast wel eens gedacht hebben: dat komt nooit goed met die jongens, want die luisteren naar muziek, jeetje nog aan toe en dat. Nu denk ik hetzelfde. Komt het wel goed? Wij zijn het gewend, wij hebben een product, wij voegen wat toe en wij gaan dat met winst verkopen. Het kopje koffie wat je net hebt gehad, dan kost misschien een kop veertig cent, maar ik verkoop het voor meer. Waarom? Omdat het toegevoegde waarde heeft. Ik snap dat. Ik ben daarmee groot gebracht, zo werkt dat. Tegenwoordig is de wereld anders. Hele bedrijven die maar vijfhonderd miljoen euro verlies draaien en nog steeds bestaan, dus het is een heel ander verdienmodel, mensen hebben niet meer het ouderwetse van: je hebt iets, je voegt wat toe, dat is nu anders. Het is anders geld verdienen, de mentaliteit is anders. Ik had dat met dezelfde dochter van mij, dochters, allebei wel over van: let op, wat jullie willen, jullie generatie is niet normaal. Je kan niet op je drieëntwintigste, vijfentwintigste drie keer op vakantie, naar het buitenland, één, twee keer per week uit eten, een terrasje meepikken, je huis inrichten volgens de laatste televisieprogramma’s die je adviseren. Dat is niet normaal. Dus en als je wel denkt dat dat normaal is en je leest op Facebook alleen maar de hele leuke dingen van iedereen, dan ga je daar - je creëert een andere mentaliteit en ik denk dat daar wel, ze zijn er wel hoor, ik geloof vast wel dat er opvolgers zijn en dat er mensen zijn die dat ondernemerschap hebben, maar die ook bereid zijn om gewoon knijterhard te werken. Dat moet je willen. En als je dat niet wilt, dan kun je nog zo slim zijn en nog zo ondernemend, maar je moet ook gewoon met de bek op het stuur, bereid zijn om hard te werken. Om concessies te doen, want het is niet altijd feest. Ik heb niet altijd, nu kun je zeggen die Slump doet het leuk. Moet je eens kijken. Maar Slump heeft ook zwarte sneeuw gezien en heeft niet altijd zin, het heeft niet altijd meegezeten en ik heb concessies gedaan. De vraag is: ben je bereid om dat te doen? Hoe sterk ben je daarin?

 

Cor

Dus ook bij Slump feesten en partijen is het niet altijd feest geweest.

 

Henk

Het is niet altijd feest geweest.

 

Cor

Ik zou graag aan jou willen vragen, Henk, je bent een zeer ervaren DGA, heb jij, ultieme tips zijn er niet, maar als je één tip zou mogen geven aan andere DGA’s, wat zou die tip dan zijn? Wat is kenmerkend voor jou, dat is kenmerkend aan Henk, dan moet je dit en dit doen?

 

Henk

Wie coacht de coach? Sta open voor, je weet niet alles zelf beter. Je hebt mensen om je heen nodig en ik betrap mezelf er ook wel op dat ik dat niet altijd gedaan heb, maar in mijn achterhoofd wel weet: ik heb een adviseur nodig, iemand die mij - anders ga je, hoe zeg je dat: in het land der blinden is één oog koning. Dan denk je dat jij in alles de beste bent en alles kan en hoe beter het ook nog gaat, stel het gaat ook nog heel goed en financieel ook heel goed, dan word je daar niet leuker van als mens en dat zie je dan wel vaker. Dus ik heb mezelf voorgenomen: wees daar maar gewoon open en transparant in: doe maar gewoon. Dat is ook zo’n containerbegrip, maar in de rol die jij hebt, realiseer je, de rol die je hebt als DGA, dat komt, dat heb je zelf gecreëerd, dat overkomt je soms ook, er komt iets op je pad, je kan linksom, rechtsom, je kan door, maar voor je het weet word je wakker en heb je driehonderd man aan het werk. Dan kun je heel ander gedrag gaan vertonen, je kunt baasjesgedrag kun je gaan vertonen, je bent ook gewoon Henk Slump en ik werd ook niet als eerste gekozen bij voetbal op de lagere school en ik heb vroeger ook gewoon een skelter gehad, dat soort dingen, dat je denkt: doe gewoon even normaal. Realiseer je wel de rol die je hebt en dat is ook een stuk verantwoordelijkheid die je, ja, moet je serieus nemen. Dus je kan wel van alles willen en dat doe ik ook wel, maar motorrijden vind ik ook heel leuk, ik doe het niet heel veel, maar ik ga niet meer met tweehonderd over de snelweg. Dat zou ik vroeger wel een keer gedaan hebben, maar ik heb een gezin, ik heb kinderen, dus je hebt ook verantwoordelijkheid naar je mensen toe. En je moet zorgen dat je, je wil elke dag wil je leren. Dus, en als je denkt dat je alles al weet, dan kom je geen stap verder en dan heb je soms mensen om je heen nodig, dat kan zijn een adviseur of een commissaris of iemand die gewoon even zegt: we gaan een uurtje sparren, en vergeet even al die buitenkant, we hebben het even over jou.

 

Cor

Dus de ultieme tip: realiseer de rol die je hebt en doe wat spiegelen met iemand die -

 

Henk

Ja, zorg dat je regelmatig de spiegel voorgehouden krijgt, anders word je, ontstaat de kans dat je jezelf fantastisch gaat vinden. Daar is een liedje over gemaakt: het is moeilijk bescheiden te blijven, dat heb je ook wel eens meegekregen, nou, dat. Moet je niet willen.

Podcast voor DGA's #5 Cor Spronk in gesprek met Pieter Kremer - over explosieve groei, blinde vlekken, vertrouwen en veranderen van rol

STEL JE MISSIE GOED OP EN ACTEER DAAR ELKE DAG NAAR

Vandaag ga ik in gesprek met Pieter Kremer, ondernemer / DGA, van Conduct Technical Solutions, uit Barendrecht: “Als je met alle enthousiasme die je hebt hard gaat werken aan iets waarvan je verwacht dat het een succes wordt, dan wordt het ook een succes.

EXPLOSIEVE GROEI

Ik heb zelf altijd wel zoiets van: ik wil minimaal met de markt meegroeien. Maar wel het liefst met producten, innoverende producten vooruit op de markt groeien. En dat is echt wel ambitieus en dat lukt ook niet altijd, maar ja, goed, we doen het goed, ja. Ik kan niet anders zeggen, ja.

BLINDE VLEKKEN

We hebben een magazijn van bijna vijfhonderd meter in Drunen bij een partner die we hebben in het logistieke deel. Nu zijn we dan in december 2018 met dit pand gestart, waar we op basis van vierhonderdvijftig meter magazijn, zeg maar projectgericht willen gaan acteren. Ja en dat neemt nu zo’n toevlucht, dat had ik niet kunnen voorspellen, nee.

VERTROUWEN

We hadden het zojuist even over het vertrek van die medewerkster en ik heb haar volledig vertrouwd. Dat heeft me kwetsbaar gemaakt, vooral vanwege het feit dat ik helemaal geen dossier had opgebouwd. Ik heb haar volledig vertrouwd en dat doe ik nooit meer”.

VERANDEREN VAN ROL

Pieter zag zijn rol in het bedrijf de laatste jaren veranderen en verteld hoe hij dingen nu anders aanpakt. En zijn ultieme tip aan andere ondernemers was: Stel je missie goed op en acteer daar elke dag naar.

 

Meer over Pieter Kremer en zijn bedrijf kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/pieterkremer/
https://www.linkedin.com/company/conduct-ts/
https://www.conduct.nl/

 

 

Volledig uitgeschreven:

 

Pieter Kremer, van Conduct, in, waar zijn we hier?

 

Pieter

Barendrecht.

 

Cor

Barendrecht. Pieter, wij kennen elkaar volgens mij van de golf, stichting elektrotechniek Midden-Nederland en ik had gisteren even gekeken wanneer wij met elkaar gelinkt zijn via LinkedIn, dat is geweest op, heb je enig idee?

 

Pieter

Ik vermoed dat dat een drie jaar geleden is, zo’n beetje?

 

Cor

Dertig mei 2016.

 

Pieter

Vier jaar alweer.

 

Cor

Dus het is al vier jaar dat wij elkaar kennen. En die keer dat we elkaar, ik bedoel golf, dat is een heel serieus spelletje is dat, dan gaat het puur alleen om golf, zo af en toe eens een praatje met elkaar, maar ik weet wel, uit flarden die ik steeds uit gesprekken met jou heb opgevangen dat ik dacht van: dit is een serieuze ondernemer, DGA, iemand die zelf aan de knoppen draait en toen nagedacht van wie wil ik graag in mijn podcasts hebben, toen stond jij in mijn top tien. Dus vandaar dat je nu aan de beurt bent.

 

Pieter

Ik ben vereerd, leuk!

 

Cor

En dank je wel dat je mij wilde ontvangen.

 

Pieter

Ja, graag.

 

Cor

Ik heb even wat huiswerk gedaan, volgens mij ben je negenenveertig jaar?

 

Pieter

Ja.

 

Cor

Vijfentwintig februari 1971 geboren. Je woont in?

 

Pieter

Rhoon.

 

Cor

Dat is hier ook onder de rook van Rotterdam?

 

Pieter

Ja, sinds nu zeven maanden.

 

Cor

O kijk, nog niet zo lang. Je hebt ooit verkering gekregen met Loes Visser en bent daarna mee getrouwd en ik begreep net, die werkt ook binnen je bedrijf, straks, leuk om meer te horen. Twee dochters?

 

Pieter

Twee dochters, Daniëlle en Eline.

 

Cor

Hobby’s, varen in ieder geval?

 

Pieter

Ik stap net van mijn boot af, eerlijk gezegd.

 

Cor

En is dan varen, is dat dan zeilen of is het een?

 

Pieter

Nee hoor, de luie variant. We cruisen over het water met af en toe een hapje en snapje.

 

Cor

En dan ook waterskiën?

 

Pieter

De meisjes wel en ik moet eerlijk toegeven dat ik het weekend zelf ook nog op een wakeboard heb gestaan, op mijn oude dag, Cor.

 

Cor

Ja, pas op, je gaat toch richting de vijftig.

 

Pieter

Ja, ja en dat voel je ook wel een beetje.

 

Cor

Voel je al wat pijntjes opkomen, of heb je nog zoiets van -

 

Pieter

Weet je wat het punt is, op dat moment ging het best makkelijk, maar twee dagen later voel je toch dat er spieren in je schouders zitten waar je het bestaan niet van wist, maar ja, goed, tuurlijk, ik ben niet drie, vier keer in de week aan het sporten momenteel, dus dat voel je wel, ja.

 

Cor

Ik heb begrepen met waterskiën is het toch uit het water komen, dat is het moeilijkste en als dat één keer gebeurd is dan moet je natuurlijk wel blijven staan.

 

Pieter

Ja, dat klopt, je kan het wat dat betreft een beetje vergelijken met ondernemen. Dus inderdaad de boel goed neerzetten, dat is heel bewerkelijk en daarna zorgen dat het goed blijft draaien.

 

Cor

Dat is een mooie metafoor. En waar vaar je dan als je in Rhoon woont, waar heb je de boot?

 

Pieter

In Barendrecht. Dus die ligt daar, dat is tegen Heerjansdam aan en, nou ja, boot, bootje, maar goed, we moeten bescheiden blijven.

 

Cor

Ik ben een boer, maar hoeveel pk?

 

Pieter

Hoeveel pk? Nou, tweehonderdtachtig, geloof ik, zoiets?

 

Cor

Tweehonderdtachtig pk? Ja, dat is je auto.

 

Pieter

Ja, nee, die heeft iets minder pk, maar tweehonderdvijftig -

 

Cor

Dan is het geen bootje. Voetbalclub?

 

Pieter

Feyenoord! Ja, tuurlijk, ik ben een echte Rotterdammer.

 

Cor

Heel goed. Muziek?

 

Pieter

Muziek? Is heel breed. Van blues tot house, maar er zijn ook wel hardrock nummers die ik goed vind. Maar, we hebben best wel redelijk in de dance scene gezeten wat dat betreft, maar ja, tegenwoordig is het lastig.

 

Cor

Ik zag inderdaad wat festivals op Facebook voorbij komen.

 

Pieter

Ja, zonder meer, ja.

 

Cor

Dat is op dit moment even -

 

Pieter

Dit jaar heel lastig.

 

Cor

En volgend jaar, jouw inschatting?

 

Pieter

Ik hoop dat ze doorgaan, maar, ik weet het niet.

 

Cor

Op het moment dat we deze podcast opnemen is het dertien augustus, hij wordt wat later uitgezonden, maar dan weten jullie dat we nog een klein beetje in de corona-perikelen zitten. Auto?

 

Pieter

BMW.

 

Cor

BMW?

 

Pieter

Ja, zonder twijfel. Vorig jaar even een uitstapje gemaakt naar een Jaguar, maar dan de elektrische variant daarop, of daarin moet ik zeggen, maar nee, daar kon ik niet heel blij van worden.

 

Cor

En welke BMW is het geworden?

 

Pieter

Een 330, ja.

 

Cor

Kijk eens aan. Lees je wel eens boeken?

 

Pieter

Lees je wel eens boeken? Ik, nou ja, ja, zou ik voluit willen zeggen, als ik daar mezelf de tijd en ruimte voor geef, maar daar ligt nu net de kern van het probleem, althans als je het als een probleem mag ervaren, van het ondernemerschap, ja, ik werk wel een beetje te veel.

 

Cor

Hoeveel uur maak je in de week?

 

Pieter

Actief, dat valt op zich nog wel mee, tussen de veertig en de vijftig, maar ja, weet je, als ik ’s avonds in de tuin zit, dan ben ik liever bezig met bedenken en ontwikkelen, dan dat ik een inspirerend boek ga lezen. Zou ik wel moeten doen, wordt me ook aan alle kanten aangeraden, maar ik ben dat aan het leren. Ik moet heel eerlijk zeggen, ik zei net al, zojuist, dat ik gisteren van mijn boot afstapte, met een gelukkig gevoel dat ik eigenlijk het weekend, nou ja, ik ervaar het dan als een weekend, maar wij zijn eigenlijk het begin van deze week zijn wij gegaan, met zijn tweetjes, ja met een gelukkig gevoel, omdat ik niet zo heel vaak aan de zaak heb gedacht. En dat is, zeg maar, wel wat voor mij nu wel belangrijk is.

 

Cor

Is dat omdat er in deze vakantietijd wat minder reuring is of is dat niet?

 

Pieter

Ja, zeker wel. Kijk, wij zitten in de solar-branche, onze klanten installeren zonnepanelen, met name de wat grotere projecten, de plattedak-projecten. Enerzijds bouwvak, maar anderzijds is het ook te warm om op de daken te gaan en dat merken wij wel. Dat is ook niet erg, we hebben net drie nieuwe medewerkers aan boord en dus, en is daarmee dan dus ruimte om ze alle aandacht te geven die ze nodig hebben.

 

Cor

Komen we zometeen nog op terug. Heb je een idool, heb je iemand waar je tegenop kijkt?

 

Pieter

Waar ik tegen-

 

Cor

Dat je zegt: daar heb ik heel veel van geleerd als ondernemer?

 

Pieter

Nou ja, dat is dan een cliché, maar ik vind de interviews met Steve Jobs bijvoorbeeld vind ik wel heel inspirerend en ja, zo zijn er nog wel een aantal mensen die ik wel belangrijk vind in de beeldvorming.

 

Cor

Luister je wel eens podcasts?

 

Pieter

Eigenlijk niet.

 

Cor

Zit je veel in de auto?

 

Pieter

Ja, nou ja, goed, als we weer volop naar de klanten toe kunnen dan ga ik wel veel in de auto zijn, maar ja, wederom dan is het Radio 2 of lekker helemaal niets, of een lekker muziekje. Ik vind een goede geluidsinstallatie belangrijk.

 

Cor

Je zou het eens kunnen combineren, een podcast, of eens een luisterboek, dat je toch een boek kunt lezen, maar een boek kunt luisteren, dat je via die kant kennis tot je kunt nemen.

 

Uit wat voor nest kom je? Waar ben je geboren, wat zijn jouw roots?

 

Pieter

Ik ben een Rotterdammer, ik kom uit een gescheiden gezin, in die zin dat mijn vader wegging toen ik een jaar of zes, zeven was. Mijn moeder is hertrouwd toen ik elf was, met een huisarts, ja, vanaf die leeftijd hadden we het dus goed, maar ja, het ondernemen heb ik wel geleerd van mijn schoonvader, in die zin dat hij altijd een hoveniersbedrijf heeft gehad en op zijn Rotterdams: niet lullen, maar poetsen. Dus alles week inderdaad voor de job en ja, dus inderdaad ook het spreekwoord: het werk komt voor het meisje bijvoorbeeld en ja, dat heeft me wel geïnspireerd in die zin.

 

Cor

Je hebt een dochter van een ondernemer, dan kan ik tenminste laat thuiskomen, ze begrijpt het toch wel.

 

Pieter

Ja, precies.

 

Cor

Juist, heel goed.

 

Pieter

Ja, ik moet wel heel eerlijk zeggen, Cor, dat dat mij echt wel helpt, in die zin, ze begrijpt inderdaad alles als het daarover gaat, ja.

 

Cor

Je zei in het voorgesprek: ze werkt in de zaak mee. Je ziet heel veel DGA’s die het alleen doen, die komen thuis en die hebben een partner of die, niet ondernemend is of het niet begrijpt, geeft ook niet, waarbij je heel veel, nog meer in eenzaamheid doet, dat vind ik wel een mooi aspect bij jou, dan wil ik ook graag horen hoe dat dan gaat als je samen thuis komt of als jij thuis komt of dan het werk een groot deel van het gesprek ook is, of hoe doen - parkeren jullie dat dan?

 

Pieter

Dat is een lastige, dat is een lastige. Ik woon vier minuten hier vandaan en dus het is niet zo dat ik mijn kop kan leegschudden in de auto en inderdaad vrij van gedachten ben als ik thuis ben, zoals ik net al zei: ik ben er eigenlijk altijd mee bezig. Ja, weet je, het is ook een, hoe zeg je dat, euforie momenteel om het even zo te noemen, wat er momenteel gebeurt. We zijn redelijk snel gegroeid, in anderhalf jaar nu van zes mensen naar zestien mensen, enerzijds enorm trots op, anderzijds vind ik het spannend, maakt dat ik daar, weet je, kijk, ik ben daar eigenlijk altijd mee bezig en dat is wat ik zojuist ook al aangaf dat is voor mij dan even de handicap en ook een proces om het los te leren laten, om daarmee ook de rust te vinden die ik nodig heb. Want wat je zegt, als ik thuis ben en de omzet gaat goed en ik maak leuke dingen mee met de collega’s, dan bespreek je dat heel graag thuis. Want die zitten echt met vragende ogen te kijken van: hoe was het vandaag en wat heb je meegemaakt, dat is natuurlijk super leuk.

 

Cor

En ze kennen natuurlijk iedereen, wat zei die, wat vond die -

 

Pieter

Zonder meer waar, zonder meer waar. Ik bedoel, Loes, mijn vrouw die heeft bij Issue gewerkt en Issue is een Rotterdams ict-bedrijf, althans dat was een Rotterdams ict-bedrijf, dat is een aantal jaar geleden verkocht, maar ja, dat is opgezet door een ondernemer in Rotterdam, die is echt ontzettend hard gegaan. En dus we kijken heel erg naar hoe hij dat heeft gedaan, ik bedoel beter goed gejat dan slecht zelf verzonnen, dat vind ik ook, zo kijk ik ook naar mensen die, wat je zojuist al zei, waar je tegenop kijkt, ik kijk heel graag naar hoe mensen bepaalde dingen bereiken en dan ben ik wel zo ordinair genoeg om het dan gewoon te willen kopiëren en dat werkt voor veel dingen.

 

Cor

En na deze podcast gaan ze dat bij jou doen. Zij gaan jou kopiëren.

 

Pieter

Ja, zou best kunnen.

 

Cor

Even terug naar jouw nest, was je enig kind?

 

Pieter

Nee, ik heb een zus, nu eenenvijftig en die, ja die werkt in het ziekenhuis en ja goed, ik ben als jongen, ik bedoel, je moet je voorstellen, mijn moeder hertrouwde toen ik elf was, mijn zus die ging veel meer - ik heb ook een goede relatie gehad met mijn moeder, ze is helaas overleden, maar goed, ik ben eigenlijk altijd heel erg eigenzinnig geweest. Met mijn zus samen, op een gegeven moment, mijn zus is twee jaar ouder, die kreeg kinderen en daar was mijn moeder altijd heel druk mee, dat was gezellig en hartstikke leuk, ja weet je en ik ging mijn eigen weg en ja, dat doe ik nog steeds.

 

Cor

Wat voor school heb je gedaan?

 

Pieter

Ik heb LTS gedaan, ik heb MBO gedaan, maar daarna heb ik in het bedrijfsleven zeg maar een aantal dingen, trainingen gedaan, ik heb in de professionele audio- en videowereld gewerkt en op een gegeven moment heb ik NIMA Sales gedaan om mezelf voor te bereiden op de salesfunctie die ik graag wilde doen en daar ben ik in 1997 mee gestart, toen ben ik de verkoop in gegaan.

 

Cor

Je bent bij Forehand ben je eerst begonnen, account manager drie jaar, dan na vijf jaar Isolectra.

 

Pieter

Rotterdam, ja.

 

Cor

Wat is dat?

 

Pieter

Isolectra is een Rotterdamse handelsonderneming die op basis van exclusieve armaturen, de elektrotechnische installatiebranche belevert. Dat doen ze enerzijds via de groothandels, de Rexel en Technische Unie’s van deze wereld en anderzijds inderdaad projectbeleveringen, waarbij eigenlijk de groothandel geen functie heeft, omdat het grootschaliger is en de markt vraagt om directe kennis en inderdaad, ja, de bijbehorende scherpe prijzen.

 

Cor

Voor mijn gevoel ben jij een beetje een rare combinatie van een verkoper en een Willie Wortel. Mijn vraag is een beetje: toen jij ondernemer werd, dus jij hebt bij Forehand gezeten, Isolectra, daarna heb je volgens mij de stap genomen om voor jezelf te beginnen, hoe is dat gegaan, kwam dat vanuit: ik zie dat er een probleem is, dus ik heb daar ideeën over en ik wil dat dan zelf gaan vermarkten? Of had je zoiets van: ik zie gewoon dat de verkoop beter kan en is dat Willie Wortel pas later - hoe is dat gegaan?

 

Pieter

Ja, dat is een goede vraag. Ik ben inderdaad van huis uit ben ik een verkoper, ik vind het leuk om met mensen aan tafel te zitten en om te horen wat hun bezighoudt. Als je in dat soort gesprekken erachter komt dat er een behoefte is aan een product of oplossing die nog niet bestaat, ja dan vind ik het leuk om te kijken van: kan ik dat bedenken, kan ik dat ontwikkelen en zo ja, kan ik dat dan op de markt zetten?

 

Cor

Terwijl een ander zou zeggen: wie heeft dat gemaakt, of wie heeft dat probleem opgelost? Kan ik daar inkopen en kan ik het weer verkopen, maar jij trekt het dan eigenlijk naar jezelf toe, zal ik maar zeggen, omdat je zelf graag creëert?

 

Pieter

Ja, klopt, ik vind het leuk om iets te ontwikkelen wat nog niet bestaat en daar ben ik zelf natuurlijk achter gekomen, dat was in 2011, een draadgootje met een daksteun uit de bliksemwereld wat dan inderdaad een succes blijkt te zijn, wat ik wel verwachtte natuurlijk omdat ik ook zag dat het nog niet bestond, maar ja, goed, uiteindelijk, als je als ondernemer, ben je altijd op zoek naar het gat in die markt en dan ga je eens kijken van: zijn er mogelijkheden in de markt die nog niet bestaan die wellicht wij kunnen ontwikkelen en in de markt kunnen zetten en ja, dat maakt dat we inmiddels, ja goed, de onderneming zijn die we zijn met de producten die we leveren.

 

Cor

Maar handel is vaak, je koopt iets in en je verkoopt het voor iets meer. Dat heet dan winst wat daartussen zit, terwijl jij gaat ook wel richting producent zeg maar. Vanuit producent iets verkopen.

 

Pieter

Ja, nou weet je, Cor, de geschiedenis die ik nu heb met mijn bedrijf maakt ook dat ik feitelijk ook eigenaar wil zijn van hetgeen wij verkopen en ja, bloed, zweet en tranen heeft me dat wel gebracht waar we nu zijn. Als je als handelsonderneming materiaal inkoopt en weer gaat verkopen, ja, dan ben je inderdaad een handelaar, maar je bent geen eigenaar van je product. En ondanks dat je bepaalde exclusiviteit afspreekt met jouw fabrikant, blijft er altijd een risico inzitten dat er gewoon andere wegen bewandeld gaan worden. Ik heb dat zelf natuurlijk behoorlijk aan den lijve ondervonden met de fabrikanten waar ik dertien jaar mee samengewerkt heb. En dat ja, dat maakt uiteindelijk dat ik, tuurlijk, weet je, je ontkomt er niet aan om afspraken te maken met, voornamelijk, buitenlandse fabrikanten om inderdaad de behoefte in te vullen die er in Nederland is. Als je kijkt naar de solar-branche waar wij voor negenennegentig procent in zitten, ja, kabelmanagement, wat wij doen, daar waren wij de eerste mee in Nederland als het gaat om het managen van infrastructuur in met name plattedakinstallaties, maar goed als je kijkt naar de materialen die daarin worden toegepast, bijvoorbeeld kabelconnectoren, kabelgoot, ik bedoel, dat bestond allemaal al en daar zijn andere partijen heel sterk in en ook al kun je daar exclusiviteit in afspreken, er blijft altijd een risico bestaan dat ze het op een gegeven moment overnemen. Ik bedoel een oud-manager van mij zei eens: als je met een Duitse fabrikant werkt en je doet het niet goed, pakken ze het over, maar als je het te goed doet, pakken ze het ook over. Ja, dat is ons wel helaas overkomen. Daar heb ik veel van geleerd.

 

Cor

En wat was het moment dat je dacht: en nu is het afgelopen. Nu gaan we het anders doen.

 

Pieter

Dat was het moment dat ik met trillende handjes thuis zat en ik behoorlijk overwerkt was en de fabrikant daarin mij dacht met mijn rug tegen de muur gezet te hebben en ja, forceerde om met hun verder te werken en ik mijn andere activiteiten had moeten laten gaan. Ja, dus ik ben eigenlijk met het mes op mijn keel zo ongeveer gedwongen om te luisteren. Nou ja, weet je, ik luister heel graag naar de behoefte van de klant, of naar de relatie om te kijken waar ik kan helpen, maar niet om het luisteren. Die tijd hebben we wel een beetje gehad.

 

Cor

Maar, het was geen makkelijke periode?

 

Pieter

Nee, zeker niet, een hele stressvolle periode.

 

Cor

Zou je het de volgende keer zover laten komen? Heb je nu eerder dat je een signaal opvangt en denkt van: hé.

 

Pieter

Ja, zeker, ik laat het ook niet meer zover komen. Nee, zeker niet.

 

Cor

Voor anderen die luisteren: kun je signalen, wat voor jou de signalen waren waarvan je denkt: als ik dat nu voel, of als ik dat weer merk, dan moet ik alert wezen?

 

Pieter

Waar ik inmiddels achter ben is dat je naar je onderbuikgevoel moet luisteren en, noem het intuïtie, noem het een voorgevoel, ik ben er nu wel achter, inmiddels, dat je, als je dat gevoel hebt, dat je dan inderdaad moet gaan oppassen. En ja, weet je, ik ben heel erg trots geweest ook met het samenwerken met de fabrikant en die mag ook genoemd worden, dat is Dehn + Söhne, een Duitse fabrikant in bliksem- en overspanningsbeveiliging.

 

Cor

Was dat trots of loyaliteit?

 

Pieter

Ja, beide en in de eerste instantie ben je heel trots omdat je met zo’n A-speler in de markt start, waar zij al achtentwintig jaar actief waren, waar wij in de gelukkige omstandigheid waren om daar met een maximale focus een succes van te kunnen maken, de fabrikant staat ook inmiddels goed in de markt, daar hebben wij dan aan bijgedragen, daar ben ik wel wat bescheiden in ook, maar dat hebben we wel geflikt met elkaar. Dus ik was daar heel trots op en natuurlijk ook loyaal omdat je dat gewoon, weet je, ik wil, als we iets ondernemen, ja, dan moet het ook een succes worden. Want ik bedoel, de faalkans, ja die wil ik zo klein mogelijk hebben. Maar ja, dat kost je wel iets.

 

Cor

Is dat ook het type ondernemer die jij bent? Dat voordat je iets gaat ondernemen dat je eigenlijk zeker moet weten dat het zal slagen?

 

Pieter

Nee, nee, ja, dat weet je toch niet zeker. Ik luister dan daar toch ook wel naar mijn eigen gevoel en kijk, in die situatie waarin ik toen was, daar was overspanningsbeveiliging, dat is een nichemarkt, als je daar veel kennis van hebt en je hebt daar de maximale focus en enthousiasme in dan ja, dan kan dat niet anders dan een succes worden en althans, dat is mijn stelling. Dat heb ik gedaan, dus je gaat met alle enthousiasme die je hebt ga je hard werken aan iets waarvan je verwacht dat het een succes wordt, dan wordt het ook een succes.

 

Cor

Nog even over onderbuikgevoel, ik zei vanmorgen tegen iemand: onderbuikgevoel is eigenlijk, zou ik zeggen, dat zijn alle ervaringen die je tot nu toe hebt gehad, die worden opgestapeld in je buik, dat zakt dan naar beneden en op het moment dat je naar je onderbuik luistert, luister je eigenlijk naar al je ervaringen die jij op dat moment hebt, dus vandaar dat ik even vroeg: wat zijn dan signalen geweest, want er kunnen natuurlijk andere ondernemers zijn die dat nog niet hebben meegemaakt, dus dat nog niet in hun onderbuik hebben opgeslagen. Dus is het slapeloosheid, of is het hoofdpijn, of is het irritatie, of veel alcohol drinken, wat zijn dingen die, wat signalen voor jou waren dat je denkt: dat gebeurde er toen. Nu zou je dus luisteren naar dat onderbuikgevoel, maar toen misschien, had je misschien nog minder ervaring.

 

Pieter

Ja, dat is onrust. Dat is wel iets wat ik ervaar, als ik onrustig word en er zijn zaken niet goed afgedekt, dan zit daar een risicofactor in, dat brengt mij onrust en dat wil ik niet. Ik wil mijn aandacht wil ik focussen op mogelijkheden en niet op onmogelijkheden en zodra ik ervaar dat er onmogelijkheden ontstaat, bijvoorbeeld in communicatie met zo’n fabrikant, die dan allerlei eisen gaat stellen en zaken en die mij af laat wijken van het doel, ja dan word ik daar onrustig door en dan is dat voor mij een signaal van: dit moeten we niet willen. Ik wil me bezighouden met de mogelijkheden, met de kansen die er zijn in de markt en zodra ik ervaar dat er dingen aan mij gevraagd worden waar ik me niet prettig bij voel, ja, dan is dat voor mij wel een signaal dat ik daar niet mee bezig moet zijn.

 

Cor

Je vertelt me net, toen ik binnenkwam, een ontzettend mooi entree en bruin café binnen, je moet echt bij Conduct in Barendrecht binnenlopen, als je tenminste wat in de solarwereld wilt. Maar, toen zei je van toen je twee jaar geleden hier naartoe vertrok, toen kwam je met zes mensen en had ik nooit gedacht dat we zo zouden groeien en we zitten nu inmiddels met zestien mensen, nou, maar even, nog even terug, had je toen gewoon niet kunnen bedenken dat je binnen twee jaar zo succesvol zou zijn? En was dat onzekerheid, of gewoon, kon je het niet uitrekenen, wat was het dat je -

 

Pieter

Ja, dat is natuurlijk een lastige in die zin, dat als je ondernemer wordt dan, zeker als je grote plannen hebt en je hebt daar een bank bij nodig, dan heb je een ondernemingsplan nodig en daaruit rolt een verkoopplan, een marketingplan, nou goed, ik heb dat niet gedaan. Ik bedoel, we rolden eigenlijk in een markt, de solarmarkt met producten die we dan daarin ontwikkelen en - sorry, ik ben even je vraag kwijt.

 

Cor

Wist je niet wat de markt zou zijn, wat de markt kon worden voor je?

 

Pieter

Nee, ja, nee.

 

Cor

Een bank, die bank die je vertelt: we gaan het komende jaar twee keer honderd procent groeien die zal ook zeggen: ho eens even, dat kan wellicht wel niet.

 

Pieter

Weet je, Cor, dit is iets waar mijn ondernemerschap op gedreven is. Ik ben in 2005 begonnen met Conduct, ik heb daarvoor vijf jaar bij Isolectra gewerkt en in die vijf jaar zijn er vier reorganisaties geweest toentertijd en dat maakt je als persoon, als werknemer, voel je je daarin kwetsbaar. Ik heb vier woensdagochtenden meegemaakt, dat eventueel je naam geroepen kon worden en dan ja, dan was het exit, dus dat vond ik een enorme bedreiging. Dus ik had zelf zoiets van: als ik ga ondernemen dan maak ik het zelf uit, dan maak ik zelf het verschil en dat is iets wat ik ambieerde. Ik wilde zelf het verschil maken en uiteindelijk heb ik gewoon logisch nagedacht. Als jij als persoon zeg maar nu in de oliebranche gaat, ja, dan is de kans vrij groot dat dat op een gegeven moment ophoudt. Maar als jij als persoon nu, althans dat was voor mij de reden, of een reden om dat te gaan doen, overspanningsbeveiliging is iets wat steeds belangrijker gaat worden. Omdat de afhankelijkheid van ict, van elektronica, van elektra, goed noem maar op, die wordt steeds groter. Daarmee de behoefte aan veiligheid werd steeds groter dus ik had zoiets van: dan is dat een markt wat zich in ieder geval gaat ontwikkelen.

 

Cor

Dat kan niet mislukken.

 

Pieter

Nee, dat was mijn gevoel.

 

Cor

Maar dat het zo uiteindelijk zou slagen? Dat was ook iets wat je gewoon niet voor mogelijk had gehouden?

 

Pieter

Nee, weet je wat het punt is? Ik ben, wat ik al aangaf, zelf altijd verkoper geweest, in een nichemarkt waar niet heel veel mensen verstand van hebben. Overspanningsbeveiliging, het is ook niet het sexy ding wat nu iemand gaat doen als hij van school afkomt. Maar het is wel iets wat enorm bestaansrecht heeft op het moment dat je daar verstand van hebt. Dat maakt ook dat je daar altijd mee bezig bent en ik bedoel, ik heb het vaak zat meegemaakt dat ik met mijn gezin naar de wintersport ging en dat ik in de skilift met een klant zat te bellen die een vraagje had over een overspanningafleider. Nou ja, en toen heb ik ook tegen mezelf gezegd: weet je, ik wil heel graag een bedrijf opbouwen waar ik zelf niet elke dag meer nodig ben. En daar zijn we echt wel op een hele prettige manier naartoe onderweg. En dat maakt ook nu, ik had het zojuist met Steven, onze aankomend operationeel manager over die het bedrijf zeg maar runt op het moment dat ik er niet ben en het blijkt ook gewoon zo, ik bedoel, nu is het een rustige periode, dat klopt ook inderdaad, maar hij neemt de beslissingen zoals ik ze zelf nu ook zou nemen en dat is natuurlijk heerlijk. Dat is heerlijk om gewoon af en toe even wat gas terug te nemen, ja.

 

Cor

Hoe lang heb je nodig gehad om hem op te leiden?

 

Pieter

Hij werkt nu meer dan twee jaar hier en hij is binnen gekomen als logistiek manager, maar goed, ik zag al vrij snel dat hij veel meer competenties heeft dan dat en ook meer ambities dan dat, dus we zijn met elkaar, overigens met alle mensen die hier komen werken zijn we heel nauwlettend aan het overleggen en aan het bekijken van: wat wordt jouw rol binnen Conduct. Het is vaak zat gebeurd dat hier mensen binnen kwamen als bijvoorbeeld Office Manager, uiteindelijk, iemand die inderdaad zorgt dat de boel gerund wordt hier, maar die uiteindelijk naar marketing is gegaan bijvoorbeeld en op basis van wat wij dan kar-methode noemen kijken we altijd goed naar - iemand komt hier binnen, solliciteert op een bepaalde functie, in het sollicitatiegesprek zien we eigenlijk heel snel dat we eigenlijk een andere rol voor die persoon hebben, beschikbaar hebben en gaan we met elkaar overleggen van: ik zie in jou veel meer de rol van bijvoorbeeld, ik noem maar binnendienst verkoop bijvoorbeeld, hoe vind je dat? Ja, dan zie je ook vaak dat mensen wat terughoudend zijn en misschien even wat meer lef moet hebben om die rol te gaan vervullen en ja, dat is wel -

 

Cor

De kar-methode?

 

Pieter

Ja, zeg maar de kar-methode is een methode om te kijken, zit iemand op de kar die gewoon meedraait met het bedrijf en die voelt zich daar lekker bij.

 

Cor

Op die manier, kar.

 

Pieter

Ja, of is het een kar-trekker, iemand die daar volop mee bezig is om de kar te trekken en daarmee dan inderdaad Conduct naar een hoger niveau te brengen, of hangt iemand aan de kar en dat kan ongewild zijn, dat is ook niet per definitie negatief, dat kan ook zijn dat iemand zich aan de kar voelt hangen die eigenlijk meer wil bijdragen bijvoorbeeld.

 

Cor

Jullie hebben nu mensen nodig om aan de kar te hangen, want jullie groeien veel te hard.

 

Pieter

Ja, nou ja. Dat zou je zeggen, maar weet je, ik heb zelf altijd wel zoiets van: ik wil minimaal met de markt meegroeien, maar het liefst met producten, innoverende producten vooruit op de markt groeien. En dat is echt wel ambitieus en dat lukt ook niet altijd, maar ja, goed, we doen het goed, ja. Ik kan niet anders zeggen, ja.

 

Cor

Misschien kunnen we er nu even wat verder op inzoomen, samenwerking met je vrouw, hier op het werk en dan vervolgens ook thuis. Ze zeggen wel eens: je moet je werk niet meenemen naar huis, dat is voor jullie lastig, je zit nu in een positieve flow, dus nu geen enkel probleem. Vaak als er zorgen gaan komen dan worden de gesprekken thuis wat zorgelijker. Hoe gaan jullie daarmee om? Nu schijnt de zon, kun je nu alleen nog de mooie verhalen vertellen.

 

Pieter

Nou nee hoor, wat dat betreft hebben we zeker ook verhalen die heel veel impact hebben gehad. Noemde net al even de samenwerking met Dehm die geëindigd is die ik zelf liever op een andere manier had gezien.

 

Cor

Liggen jij en je vrouw op één lijn hoe je dat aanpakt? Of is dat uiteindelijk toch iets dat je zegt, ik wil het zo, dus ik doe het zo.

 

Pieter

Ik luister zeker naar haar, ze kent me heel goed, ze weet wat mijn zwaktepunten zijn en waar ik weer kracht uit put en ik laat me ook zeker afremmen door Loes. Als ik niet uitkijk ben ik inderdaad zeventig, tachtig uur aan het werk bijvoorbeeld, dus ja, weet je, ik heb ook - een relatie zei mij eens: mijn kinderen die kennen mij eigenlijk vanaf het moment dat ik achter mijn laptop thuis zit. Ja, weet je, dus ik kijk wel heel goed naar mensen die al verder zijn dan ik, om daarvan te leren hoe je het wel moet doen, maar zeker ook hoe je het niet moet doen en ik heb altijd geprobeerd om inderdaad met het eten thuis te zijn en om naar mijn dochters te luisteren en als het even kon, die kleinste toen nog de crèche brengen bijvoorbeeld, ja en daartussen ben je aan het werk en daarna ben je aan het werk, maar ja, om om te gaan met die situaties die zich voltrokken hebben, ja, inspireert ze me wel dagelijks om even gas terug te nemen en even zeg maar, het werk en het bedrijf niet op één te zetten, maar om jezelf op één te zetten en daarmee dan, bijvoorbeeld dan even, ga even de natuur in en, of fiets je hoofd even leeg of dat. Dus, maar daar komt ook weer het onderbuikgevoel terug, op het moment dat ik - ik kan nu redelijk goed aanvoelen wanneer ik met trillende handjes op de bank kom te zitten. Tegenwoordig kan ik dat goed voor zijn. Door inderdaad daar naar te luisteren en dan kijkt Loes mij af en toe even aan, dan word ik daar zelfs een beetje emotioneel van, maar dan zegt ze van: het is tijd om even lekker met je hondje te gaan lopen. Dat klopt, ja, ja.

 

Cor

Ik denk dat dat wel een gezegende positie is die jullie nu samen hebben, dat je elkaar zo aanvoelt en dat zij jou daar ook weet te raken, waardoor je waarschijnlijk ook even naar haar luistert en zegt: Loes, je hebt gelijk, dat ga ik doen. En misschien ook mooi dat het dan het vertrouwen is dat dan daarna de boel niet omdondert of niet omvalt, maar dat het bedrijf het op dat moment ook kan hebben dat je dan eventjes gas terug kan nemen, of die dag het kan hebben dat je even gas terugneemt.

 

 

Pieter

Ja, dat klopt. En kijk, waar wij nu zijn maakt ook dat wij af en toe beslissingen nemen die best spannend zijn, ik zei net al, toen je hier binnen kwam en toen je vroeg, toen je zei: mooi pand en jullie zitten er goed bij en toen zei ik al: als ik anderhalf jaar geleden had geweten wat ik nu weet, hadden we waarschijnlijk in een groter pand gezeten met elkaar, maar dit zijn wel spannende dingen en dat zijn wel spannende beslissingen en daarmee, ik bedoel het is dochter van een ondernemer, maar wij zijn nu als bedrijf inmiddels verder dan waar haar vader met dat bedrijf is geëindigd in omvang, nu bijvoorbeeld weer drie nieuwe mensen aan boord en goed, je grootste kosten zijn je salariskosten en je voorraadkosten, ja, dat is spannend, maar daarin vind ik wel, daarin heb ik een vrouw die absoluut, volledig achter me staat, maar waarin ik wel eigenzinnig de beslissing neem en het daarna aan haar uit ga leggen. En dan begrijpt ze dat ook wel weer en dan heeft ze ook zelf zoiets van: ja, dat klopt en ik moet ook meegroeien en dat is dan ook de synergie die we met elkaar hebben.

 

Cor

En jij bent wel gewoon enig aandeelhouder?

 

Pieter

Ja.

 

Cor

Van het bedrijf?

 

Pieter

Ja.

 

Cor

Ik bedoel het niet lullig, misschien komt het er lullig uit: had je anderhalf jaar geleden niet kunnen voorzien dat je, dat dit pand nu al te klein zou zijn?

 

Pieter

Nee.

 

Cor

Was dat toen een blindheid, of nog niet het vertrouwen dat je zo zou kunnen groeien?

 

36.28

 

Pieter

Nou ja, de markt ziet er natuurlijk heel goed uit, enerzijds hebben we producten die innoverend zijn, maar anderzijds omdat de markt, het volume groter wordt, krijg je ook meer toetreders in de markt, ja, gek gezegd, wat wij nu zien is dat er verschillende fabrikanten onze producten zelfs kopiëren, dus dat vind ik natuurlijk enerzijds een eer, maar anderzijds ook een bedreiging, natuurlijk, want uiteindelijk de usp’s die wij met de producten bieden, die hebben wij verzonnen en die gaan die andere partijen niet bieden. Dus wat blijft er dan over? Dan is de verkoop over de prijsas, dan kom je in een concurrentiemodel ja, wat echt wel actief verkopen vraagt. Maar goed, de vraag is: had je het niet kunnen voorzien? Ja, ik heb het wel gehoopt, en wat ik al zojuist aangaf: ik heb er geen businessplan op gebaseerd, eigenlijk met boerenverstand, gewoon hands-on ondernemen en ontwikkelen en op basis van wat we doen, zeg maar, mensen aannemen en verder gaan, maar ja, weet je, het vergt ook wel veel lef. En het vergt ook wel lef om, uiteindelijk, we hebben een magazijn van bijna vijfhonderd meter in Drunen bij een partner die we hebben in het logistieke deel, nu zijn we dan in december 2018 met dit pand gestart waar we op basis van vierhonderdvijftig meter magazijn, zeg maar projectgericht willen gaan acteren, ja en dat neemt nu zo’n toevlucht, dat had ik niet kunnen voorspellen, nee.

 

Cor

En durf je nu bijvoorbeeld al een pennetje te zetten in 2025, zeg je: in 2025 wil ik zo groot zijn? Wil ik zoveel omzet draaien, wil ik zoveel mensen in dienst hebben? Niet dat dat een doel op zich is, maar iets waar je - ligt misschien aan het volgende pand, misschien dat je er wel rekening mee houdt. Of heb je zoiets van: pand is ondergeschikt, er zijn meer panden dan vrouwen, ik noem maar even wat, dus daar is altijd wel wat te vinden?

 

Pieter

Kijk, je huisvesting mag zeker geen beperking zijn in de doelen die je stelt, dus daarmee bedoel ik dat als wij, hopelijk, echt te klein behuisd zijn, ja, dan moet je bepaalde hubs gaan inrichten om te kijken hoe je dat dan kan doen. Dat moet marge-technisch natuurlijk kunnen, want je krijgt meer transportkosten en meer logistieke kosten uiteraard, dus, maar het feitelijke doel voor Conduct is dat wij een - uiteindelijk willen wij een OEM’er zijn die producten fabriceert op basis van eigen ideeën, waarbij we echt de toegevoegde waarde bieden voor onze partners en onze partners dat zijn natuurlijk de solargroothandels, maar ook de grotere elektrotechnische groothandels waar we van oudsher natuurlijk ook al een relatie mee hebben. De jongens die onze producten coderen en onze producten vermarkten, maar dan echt op basis van een eigen product en ja, weet je, Cor, we worden er niet rijk van. Zo is het ook, dan moet je andere dingen gaan doen, ik vind het hartstikke leuk om een eigen bedrijf te hebben, maar voor mij is het doel om een bedrijf te hebben waar iedereen heel gelukkig is, waar iedereen - dat zeg ik ook tegen mijn medewerkers, die dagelijks met een brede glimlach rondlopen, laten we er allemaal een goede boterham aan hebben en ja, natuurlijk vind ik het prettig om uiteindelijk een stapje terug te kunnen zetten en een goed leven te kunnen hebben.

 

Cor

Ik zeg: als je mensen gelukkig wil maken moet je dominee worden, Pieter.

 

Pieter

Dat klopt, maar uiteindelijk en dat is zeker, althans dat is de methode die wij hebben, op het moment dat iemand met een grote glimlach rondloopt die zich veilig voelt, die zich goed voelt, ja die presteert altijd meer dan iemand die zich bedrukt voelt en niet naar zijn zin heeft. Dus ik vind het belangrijk inderdaad dat, ja, misschien, noem het een dominee, maar ik vind het prettig om iemand te zien groeien en waarbij ik iemand een looppad aanbied binnen het bedrijf die gewoon kerngezond is en tuurlijk, uiteindelijk wil je daar een goede boterham aan verdienen en dat doen we ook, en ik doe dat wel zeker, maar ja.

 

Cor

Als iemand bij jullie weggaat, is het dan vaak een cultuurdingetje, of is het een presterend dingetje dat het niet lukt, of is er nog niemand weggegaan afgelopen vijf jaar?

 

Pieter

Jawel, ja, niet één, eigenlijk uit zichzelf, dat is een vervelend traject geweest. De persoon werkte zeg maar vanaf het begin af aan, ik ben in 2005 toen gestart maar in 2011 ben ik technical solutions gestart als handelsonderneming waaruit de hedendaagse activiteiten doen, maar dat is zeg maar een jaar of vijf geleden is dat goed van de grond afgekomen en daar heeft zij dus wel zeker aan bijgedragen. De relatie was altijd heel erg goed, ja, tot zeg maar een klein jaar geleden waarin er toch wel wat zaken anders bleken dan dat ik dacht en goed zij is afgelopen april dus uiteindelijk vertrokken, ja.

 

Cor

Ik kan me voorstellen dat jij - dat dat moeilijk is. Omdat jij zo’n mensenmens bent en zo - voelt dat ook als falen van jezelf?

 

Pieter

Deels wel. Deels wel, hoewel ze het niet heeft laten zien, voor die tijd, het was altijd goed en prima, maar ik heb het inderdaad ook niet gezien en dat vind ik heel lastig, vooral ook omdat als ik het wel had gezien, ja ik daar zelf wellicht ook op geacteerd had kunnen hebben, ja. Ja wat ik zeg, dat is een heel vervelend traject geweest.

 

Cor

Maar Pieter je bent God niet, je bent ook maar een mens.

 

Pieter

Jawel.

 

Cor

En je vrouw heeft het ook niet gezien?

Pieter

Nee, nee. Maar dat zeg ik, ze liet het ook niet zien. Maar goed.

 

Cor

Op zich wel mooi om te zeggen dat personeel van jou niet een middel is, maar dat het je echt aan het hart gaat en dat is ook, zeker, dan ben je nog heel erg dicht betrokken bij je personeel en nu je wat zult groeien zal dat ook, zullen de verhoudingen misschien ook wat anders worden.

 

Pieter

Ja, klopt. Ik heb eigenlijk wel het principe in mijn leven dat, ik vind verbinding heel belangrijk. Dus de mensen waar me mee werken, waar we voor werken, daar wil ik gewoon een goede verbinding mee hebben. Iemand waar je je goed bij voelt en waar je vertrouwen in hebt en waar je je veilig bij voelt, dus zo ook met onze medewerkers. Ik doe ’s ochtends altijd even een rondje langs de medewerkers om even te levelen met elkaar. Hoe gaat het met je, waar sta je en wat heb je nodig, even alles de revue laten passeren, maar vooral op de persoon zelf. Ik hecht daar belang aan. Ik vind het belangrijk inderdaad om bijvoorbeeld een Melissa te weten, één van onze nieuwe medewerksters, van: hoe gaat het met je, hoe zit je in je vel? Kunnen wij iets doen voor je, of heb je juist niets nodig en weet je, zo ook met opdrachtgevers, ik vind het belangrijk om die verbinding te hebben, ja.

 

Cor

Zou je over de afgelopen vijf jaar kunnen zeggen: dat is een fout die ik gemaakt heb als DGA, dat is een fout die ik gemaakt heb, die zou ik best willen vertellen zodat anderen DGA’s niet die fout begaan. In die beginperiode, best nog wel spannend, heb je iets waarvan je zegt: dat heb ik toen verkeerd - dat had anders gemoeten?

 

Pieter

Ja, zeker. We hadden het zojuist even over het vertrek van die medewerkster en ik heb daar volledig in vertrouwd. Dat heeft me kwetsbaar gemaakt, vooral vanwege het feit dat ik helemaal geen dossier had opgebouwd. Dus als ik een dossier had opgebouwd tot en met het moment dat ze aangaf inderdaad van: dit is niet goed en dat is niet goed en geloof me Cor, nou goed, ik ga verder niet op de inhoud in, maar dat waren een paar A4’tjes vol met verwijten en et cetera, als ik een dossier had opgebouwd dus inderdaad goed de gesprekken had gedocumenteerd, met haar en we hadden met elkaar overeen gekomen, feitelijk, zwart op wit vastgesteld van: hoe gaat het, wat heb je nodig, wat heb je niet nodig, waar kunnen wij wat doen, dat hebben we niet gedaan. Ik heb haar volledig vertrouwd en dat doe ik nooit meer.

 

Cor

Dus dat betekent dat, je zou kunnen zeggen, het personeel wat je nu hebt is daar tussen haakjes de dupe van, maar je bent nu zeg maar meer, je zorgt nu dat je je zaken als werkgever beter voor elkaar hebt, richting je werknemers?

 

Pieter

Ja, dat is ook tweeledig. Enerzijds documenteer je natuurlijk zaken die we met elkaar afspreken als het gaat om de zaken die wij als werkgever belangrijk vinden, maar anderzijds documenteer je ook zaken die de werknemer belangrijk vindt. En als je met elkaar afspraken maakt en die leg je vast en die documenteer je, dan is dat iets waar je ook later weer eventueel op terug kan komen als dat noodzakelijk is. Voor ons gaan wij nooit meer zo’n traject in. In die zin dat we niet weten hoe dat gaat. Ik heb nu, we hebben echt een super team en iedereen die zit op zijn plek, die sfeer is echt super goed, maar we hebben af en toe wel gesprekken waarin we dingen vastleggen en dat is enerzijds goed en draagt het bij en anderzijds zijn het aandachtspunten die ofwel voor ons belangrijk zijn als werkgever van, er wordt ook vaak tegen mij gezegd: Pieter, misschien dat of dat kunnen we anders doen. Nou ja, prima, bedankt voor je bijdrage, we leggen hem vast en we gaan ermee aan de slag. Maar anderzijds zijn er natuurlijk ook zaken die de werknemer wellicht anders kan doen of kan verbeteren en dan ligt dat ook vast. Dus het is gewoon: duidelijkheid.

 

Cor

Eerder deed je zaken, ook met je personeel, op basis van vertrouwen en nu heb je zoiets: dat moeten we vastleggen, dat moet je kunnen controleren en kunnen nakijken en eigenlijk misschien iets wat eigenlijk niet zo leuk is.

Pieter

Nee, dat klopt en dat is natuurlijk ook kenmerkend voor mij. Ik ben een verkoper, je weet zelf ook, dat zijn vaak de chaoten als het daarover gaat en die zitten in de auto en die bellen Jan en alleman bellen ze op en documenteren veel te weinig natuurlijk, ja, dat geldt voor mij ook. Ik bedoel, ik heb gelukkig nu mensen om me heen die mij daarin helpen en dat is natuurlijk ook een hele belangrijke, ken je eigen zwaktepunten. Weet dat als je zelf niet documenteert, laat het dan een ander doen en kijk er wel naar dat het ook gebeurt, ik heb nu een topper van een secretaresse die bij wijze van dagelijks even met mij doorneemt van: wat zijn prioriteiten vandaag en let je erop dat je dit vandaag wel doet? Dus dat ik dat wel ga doen, want ja, ik ga in al mijn enthousiasme ga ik weer een nieuw product zitten bedenken of ik ga een goede relatie bellen of ik zit ineens weer daar te lunchen, ja. Weet je, dat zijn de dagelijkse dingen.

 

Cor

Verkopers worden nog wel eens gezien als slijmballen. Ben jij vriend van je personeel? Of is dat misschien een tijd lang wel geweest, of teveel geweest of is dat door dat ene voorval een leermoment dat je denkt: dat ga ik nu anders doen?

 

Pieter

Dat is een keihard leermoment. Dus in die zin is dat zeker waar, want ik bedoel, het heeft mij persoonlijk absoluut geraakt wat er is gebeurd. Ik vind het ook jammer, als je een hele fijne relatie hebt met iemand, dat die dan stopt. Dat vind ik jammer, dat doet mij pijn en weet je, daar moet ik mezelf echt wel voor behoeden en ja, sterker nog, ik vind het een hele goede vraag, want dit is heel actueel voor ons in die zin dat, ik ben inderdaad te veel vriend van mijn personeel. En daar moet ik inderdaad een stapje terug in nemen en dat maakt het voor mij lastig, omdat ik ja, weet je, ik wil die verbinding hebben met mensen, ik vind dat fijn, ik merk ook dat als we met - als ik met iemand praat en er is een verbinding, we hebben gewon een leuke relatie, hoeft allemaal niet te zweverig te zijn, we hebben een leuke relatie dan vind ik dat soms te belangrijk.

 

Cor

Ik denk dat je sfeer belangrijk vindt.

 

Pieter

Zeker.

 

Cor

De sfeer moet goed zijn.

 

Pieter

Absoluut.

 

Cor

Dan ben je waarschijnlijk ook wel een sfeermaker? Als de sfeer niet goed, zul je die wel proberen goed te maken?

 

Pieter

Ja!

 

Cor

En dat is misschien wel in de toekomst iets wat je aan je operationeel manager moet gaan overlaten.

 

Pieter

Zeker waar, dat is iets wat mij nu veel verteld wordt. Dus, ja, waarin ik me ook vergist heb, zeg maar, of wat ik althans anders heb gezien dan dat het daadwerkelijk is, is dat, ook al ben je een bevriende relatie met iemand, maar als daar een werknemer/wergeverrelatie ontstaat, dan ontstaat er ineens een kloof. Mensen vinden het ineens spannend om jou aan te spreken, terwijl ik ben gewoon Pieter. Maar ik ben wel een werkgever en dat maakt het, voor mij, dat is voor mij een leermoment geweest en ik vind het lastige aan ondernemen. Je bent ineens ben je iemand die voor iemand anders op een voetstuk staat, maar wat je eigenlijk helemaal niet wilt. Ik bedoel: ik ben een mens, ik ben Pieter, ik ben een verkoper.

Oké, tuurlijk, ondernemer en we hebben personeel, maar ik ben nog steeds Pieter. Maar dat maakt het wel voor mij dat ik af en toe ja, mezelf daarin moet terugfluiten en moet zeggen van: we hebben nu een management team, het management team weet van de hoed en de rand als het gaat om Conduct en de mensen die erbij komen, die rapporteren aan die personen en daar moet ik zelf een stap in terugnemen en ja, dat vind ik wel een uitdaging soms.

 

Cor

Ja, misschien wel mooi is dat je wel meer gelegenheid gaat krijgen om te ondernemen, omdat je wat managementtaken werkelijk hebt overgedragen en hopelijk daar dan ook laat, dat zij ook hun ding kunnen doen, dus dat ze hun verantwoordelijkheden hebben en bevoegdheden daarbij krijgen, wat voor jezelf inderdaad ruimte maakt om even de ondernemer Pieter misschien eens wat meer naar boven te laten komen. En het is een andere positie die je hebt.

 

Pieter

Dat maakt ook de complexiteit - eigenlijk dagelijks terugkomend is dat ik enerzijds natuurlijk verkoper ben en anderzijds ben ik ondernemer en ik hoorde een aantal maanden geleden nog iemand de opmerking maken naar mij van: Pieter, het is leuk dat jij personeel hebt, maar wij zien liever Pieter komen. Ja weet je, aan de ene kant vind ik dat natuurlijk een eer en hartstikke leuk, maar anderzijds maakt het mijn positie ook wel wankel, want ik kan niet meer iedere dag naar de vestigingen van groothandels, met alle respect, als ik daar een vraag krijg: wat is het verschil tussen een type 1 of een type 2 hoogspanningsafleider, ja, ik moet zorgen dat mijn mensen, om het even zo te noemen, dat mijn mensen dat kunnen gaan uitleggen en dat mijn mensen die kennis en kunde hebben om dat op die manier te doen zoals ik dat altijd heb gedaan en ja, daar ligt natuurlijk voor mij de uitdaging als ondernemer zijnde van: zorg inderdaad dat je een team om je heen hebt die gewoon hetgeen wat ze doen, dat ze dat goed doen en dat het in ieder geval naar de behoefte van de klant is.

 

Cor

Ik zit zelf ook te denken, als ik jou zo hoor, Pieter, aan de ene kant is natuurlijk de vraag: wil Pieter graag de verkoper blijven, want dan moet je eigenlijk niet verder groeien, of wil Pieter uiteindelijk de ondernemer zijn, want als je ondernemer wilt zijn, dan zou het mooi zijn dat je verder kunt groeien, want dan is er draagvlak genoeg om puur ondernemer te zijn. Maar als dat eigenlijk, als verkoper hetgeen is wat je het allerliefste doet en ondernemen en zorg hebben bijvoorbeeld alleen maar balast zou zijn, ik weet niet hoe je dat voelt, je groeit daarin, dat gaat geleidelijk. Net als met kinderen opvoeden, je hebt niet in één keer twee kinderen, dat gaat geleidelijk, groei je erin, wat zegt jouw onderbuikgevoel dan wat je daarin tot nu toe hebt opgestapeld? Heb je zin an om dat ondernemerschap te leren, of zeg je, ik ga dat andere toch wel heel erg missen?

 

Pieter

Ja, het is beide. Dit is ook weer een dagelijks terugkomend iets. Kijk, ik vind verkopen hartstikke leuk, maar waarom vind ik verkopen leuk, omdat je, zeg maar, je zit aan tafel met een relatie van je, dat is inmiddels natuurlijk vaak een relatie die jarenlang teruggaat, dat vind ik hartstikke leuk om met elkaar iets moois te maken, ik bedoel, als voorbeeld, wij zijn leverancier voor Rexel. Rexel heeft team duurzaam, dat is echt een hele succesvolle groothandel als het gaat om duurzame energie en die mensen ken ik natuurlijk al heel lang en op het moment dat ik met die mensen aan tafel zit, ja dan gaat het heel vaak over van alles, behalve het ondernemen, weet je wel, maar dan ben je dus in verbinding met mensen, dan heb je contact met mensen en dat is natuurlijk hartstikke leuk. Anderzijds, als ik puur als ondernemer een bedrijf aan het opbouwen ben, dan ben je meer, zeg maar, met je mensen, met je team aan het werk om daar dus inderdaad het succes mee te gaan behalen, ja weet je, het één staat niet los van het ander. Ik zou heel raar willen zeggen, ik ga bijvoorbeeld, om je dagen te kunnen gaan invullen bijvoorbeeld, op een woensdag en een donderdag naar klanten toe en dat ik de ander dagen reserveer om inderdaad op de zaak of met de mensen, met de medewerkers naar klanten toe te gaan, ja, eigenlijk is een mix, zou fijn zijn. Maar weet je, dat is ook weer de handicap van zo’n snel groeiende onderneming als waarin wij nu zijn: dat gaat gewoon niet heel makkelijk. Nu moet ik ook wel zeggen dat Corona een situatie daar ook wel behoorlijk roet in het eten heeft gegooid, Cor, want uiteindelijk hebben we een goed team en we hebben de markt, alleen we mochten niet meer naar klanten toe. Dat is natuurlijk ook -  daar hebben veel verkopers last van gehad natuurlijk.

 

Cor

Maar dat heeft misschien wel jou, die periode jouw ondernemerschap doen ontwikkelen, waardoor je daar toch iets meer tijd voor had, dus wellicht is het misschien nog wel een zegen geweest.

 

Pieter

Ja, als het gaat om productontwikkeling wel, we gaan in het najaar met een aantal hele mooie nieuwe producten komen die wel, zeg maar, geboren zijn in de periode dat we niet naar buiten mochten. Dus dat is zeker waar.

 

Cor

Heb je een - dat is een hele moeilijke vraag dit. Heb je een hele favoriete leverancier waarvan je zegt, ja, die leverancier die wil ik eens even, daar ben ik gewoon heel graag klant van, die wil ik eens even in het zonnetje zetten. Gewoon een naam noemen.

 

Pieter

Ja, dat hebben we. Leuk dat je het vraagt, want wij gaan naast het feit dat wij, we hebben PV Box, PV Box is een productprogramma waarin we behuizingen bieden met overspanningsbeveiliging bieden met lastscheiders daarin om PV installaties te beschermen tegen de weersinvloeden feitelijk. Dus op het moment dat je een bliksemafleiding hebt op een grote PV installatie ja, dan krijg je dus inderdaad overspanning op je systeem. Wij zijn daar goed in, dat hebben we eigenlijk jarenlang met Cirprotec gedaan, dat is een overspanningsbeveiligingsfabrikant uit Spanje. Maar omdat wij als Conduct nu ook een kwaliteitsslag gaan maken, we hebben inmiddels een naam en als ik het goed begrijp, sorry, ik blijf een beetje bescheiden, maar staan we goed in de markt, maar we gaan nu echt een goede kwaliteitsslag maken en daarin zijn we nu een samenwerking gestart met Phoenix Contact, dat is een Duitse fabrikant in onder andere overspanningsbeveiliging en ze doen nog veel meer, zijn erg sterk in de industrie, maar goed, omdat wij de positie hebben met PV Box als Conduct zijnde, ja hebben we de samenwerking aan kunnen gaan om daarin eigenlijk de binnenwerken van Phoenix toe te passen in onze PV Boxen, dus we slaan echt de handen ineen.

 

Cor

Maar wat maakt hun dan zo bijzonder nu?

 

Pieter

Zij zijn a-fabrikant op het gebied van overspanningsbeveiliging.

 

Cor

Dus dan heb je het over je, ze zijn nu voor mij een goede leverancier omdat ze kwaliteit hebben.

 

Pieter

Absoluut, ja.

 

Cor

En jij, met je bedrijf goed genoeg bent dat ze zaken met jou willen doen.

 

Pieter

Ja. Kijk, het punt is dat wij altijd wel kwaliteit hebben geleverd, dus, en dat blijkt ook, uiteindelijk hebben we een hele sterke positie in de markt met PV Box, maar omdat we, kijk, ik kijk altijd verder naar waar we nu zijn en ik weet dat de markt behoefte gaat krijgen aan aanvullende producten zoals inderdaad, dat noemen we een lightning counter, waarin we uiteindelijk de mogelijkheid gaan bieden om als installatieverantwoordelijk persoon van een PV installatie ook te kunnen gaan zien of er overspanningen zijn geweest, of er een bliksemontlading is geweest.

 

Cor

Nu maken we het allemaal te technisch voor de luisteraars. Als je nu, wat wil je, als je het nu stiekem toch een beetje moet zeggen, wat zou je de komende, laten we het niet te lang maken, de komende drie jaar, waar zou je naartoe willen groeien? Waar wil jij zelf als ondernemer over drie jaar staan? Wat zijn dan de dingen die je nog doet?

 

Pieter

Verder gaan met product ontwikkelen om, ik noemde het net al even, als OEM’er, original electronical manufacturer, dus feitelijk het samenvoegen van bestaande fabrikanten in een oplossing, dat is iets waar we goed in zijn.

 

Cor

Dat is over het bedrijf, ik wil het over jou hebben.

 

Pieter

Over mij persoonlijk? Oké. Waar ik zelf wil zijn over drie jaar? Wat ik zojuist al aangaf, ja, niet meer per definitie broodnodig om Conduct te runnen, maar ik wil een mooi bedrijf hebben met, misschien gaan we wel naar de tien miljoen omzet en zometeen met een mannetje of twintig, bijvoorbeeld. En ja, wat ik al aangaf, als we in de basis daar zijn en we hebben gewoon een sterke positie in de markt, ja, en ik kan een klein beetje meer gaan doen dan alleen werken, dan ben ik al echt wel tevreden, ja.

 

Cor

Ja, maar als je de vijftig gepasseerd bent Pieter, dan moet je wel een stapje terug doen. Kan nog eens leren wakeboarden, zou ik zeggen. Nog andere, die vraag mag ik eigenlijk ook niet stellen, maar heb je voor het afgelopen jaar een opdrachtgever waarvan je zegt: ja, dat was een mooi project, of dat is gewoon een fijne klant. Betaalde direct, of -

 

Pieter

Ja, wel meerdere. Wat dat betreft hebben we met de verschillende productgroepen die we hebben meerdere mooie klanten kunnen maken dit jaar, als ik er dan toch eentje moet uitlichten dan is het wel E2. Dat is een bedrijf die doen in de middelgrote en grote solarinstallaties, die hebben op basis van het vertrouwen wat ze hebben in ons, nemen ze eigenlijk al onze productgroepen af en daarmee hebben we inmiddels mooie projecten gemaakt. Maar ja, dat is er één. Zo zijn er wel meerdere. Switch Energie, zo is er een Defcon, partijen die niet alleen maar PV Box afnemen, maar ook roofsupport en kabel, eigenlijk hetgeen wat wij doen.

 

Cor

Wil je straks als Pieter Kremer in de markt bekend staan als dat is de Willie Wortel, als je een probleem hebt dan lost hij het op? Of wil je graag zijn, dat is Pieter Kremer van Conduct en die leveren altijd een goed product voor een goede prijs?

 

Pieter

Ja, dat laatste. Ik ben gewend om kwaliteit te verkopen met mijn hele Dehm-periode waarin ik dertien jaar echt een a-fabrikant heb moeten beleveren, in de markt heb moeten verkopen, ten opzichte van de wat minder kwalitatief goede merken zeg maar, dus wij zijn gewenst om over de usp’s te verkopen dan de prijs. De prijs is altijd het laagste argument en dat is feit en ik wil met Conduct als bedrijf te boek staan als die kwalitatief goede producten levert, op basis van echt unieke argumenten die een klant verder helpt in hun bedrijfsleven, in hun ontwikkeling. Wij bieden producten waarbij onze klanten eigenlijk met een gerust hart kunnen gaan slapen en kunnen vertrouwen op hetgeen zij bij ons hebben afgenomen.

 

Cor

Je wilt gezien worden als een betrouwbare ondernemer.

 

Pieter

Ja, dat. Vooral dat. Dus vooral de oplossingen die we bieden, ja die dragen ook daadwerkelijk bij en dat vind ik belangrijk. Ik vind het echt super tof om te zien dat bijvoorbeeld PV Shelter op het dak staat, waarbij de DC infrastructuur op het dak blijft en dus inderdaad brandveiligheid, of bijdraagt aan brandveiligheid en dat is ook wat wij doen. Dus, de producten die we bieden dragen bij aan brandveiligheid bij zonnepaneelinstallaties.

 

Cor

Dan heb ik nog een allerlaatste vraag voor jou, Pieter. Welke ultieme tip zou jij op dit moment willen geven aan andere DGA’s?

 

Pieter

De ultieme tip is: stel je missie goed op. Zorg dat de klanten begrijpen wie je bent en acteer daar elke dag naar. Dus, voor ons bijvoorbeeld als Conduct is: wij willen dat alle PV installaties vanaf 2023 brandveilig zijn. Daar werken wij elke dag voor, om op basis van die missie als doel uiteindelijk iedere dag, dus vraag je ook af, als je een missie hebt, ontwikkel een missie, draagt hetgeen wat ik nu doe, bij aan het halen van de missie. Zo niet? Doe het niet. Acteer alleen maar, doe allen maar de dingen die bijdragen aan hetgeen waar jij over tien jaar wil staan.

Podcast voor DGA's #4 Cor Spronk in gesprek met Wim van Beuzekom - over simplificare, servicegerichtheid, financieringen, ruzie maken en overlijden van dochter

LEER LUISTEREN NAAR ANDERE ONDERNEMERS EN KIJK BUITEN JE BRANCHE

[over simplificare, servicegerichtheid, financieringen, ruzie maken en overlijden van dochter]

Vandaag ga ik in gesprek met Wim van Beuzekom van Hoogwerker Centrum Nederland BV uit Groot-Ammers. Zijn leermeester was bijzonder pragmatisch en simpel: “Dat vond ik fantastisch en er is ook een Italiaans woord dat is: simplificare. Dat betekent eenvoudig. En mensen die dat zijn in hun zaken doen, dus die gewoon heel direct zijn, vormgeven aan het moment zoals het ook op dat moment is, daar niet omheen draaien.

SERVICEGERICHT

“Ik ben van mening dat we in de toekomst steeds meer ontzorgd willen worden en daar één bedrag voor willen betalen en of dat nu een leaseauto is of een leasemachine, wat is leasen? Mensen hebben daar heel vaak in bepaalde regio’s nog een verkeerde gedachte bij, maar leasen is niet anders dan volledig ontzorgd met een product onderweg kunnen zijn, zodat jij jouw ding kan doen waar jij goed in bent. Ja, dat is de toekomst. Ik denk ook dat je iedere dag je nederigheid moet hebben dat je voor de klant gedienstig moet zijn, dat je ernaar moet luisteren of hij nu een ding van een euro bij jou komt halen of een ding van honderdvijftigduizend euro”.

FINANCIERING

“Als je als DGA in nood komt, en dat scenario moet je gewoon als bedrijf klaar hebben liggen, dan moet je gewoon zorgen dat je minder afhankelijk bent van mensen die jou willen dicteren zonder kennis van zaken van je echte business. En kunnen werken en kunnen leven zonder bankschulden, dat is een luxe en een comfort die ik iedereen toewens, want dan kun je gaan ondernemen”.

WAT IS HET ZAKELIJKE WAARD ALS JE DOCHTER STERFT?

“Je eigen dochter aan moeten kijken en haar moeten vertellen met al haar verstand en de volwassenheid dat ze in dat jaar van ziek zijn had gekregen, haar aankijken en dan zeggen dat ze gaat sterven. Terwijl je dat een kwartier eerder van haar arts hebt meegekregen, dus je eigen dochter aankijken, samen met je vrouw en haar dan vertellen dat ze niet blijft leven, maar dat ze gaat sterven. En als ze je dan vraagt met tranen in haar ogen: dit jaar nog pap? En we hadden net gehoord nog enkele dagen, ja, wat heeft dan nog waarde? Wat heeft er dan nog waarde, of je dan miljonair bent of honderd machines bezit of driehonderd machines, het werd allemaal waardeloos”.

Dit en veel meer kun je horen in de volledige Podcast voor DGA’s #4 op de bekende kanalen.

Meer over Wim van Beuzekom en zijn bedrijven kun je vinden op:

https://www.linkedin.com/in/wim-van-beuzekom-b464771/

https://www.linkedin.com/company/hoogwerker-centrum-nederland/

https://hoogwerkercentrum.nl/

 

Volledige tekst Podcast:

Wim van Beuzekom. Ik zag op internet dat ze jou ook wel noemen: de Beus. Dat is jouw bijnaam. Wij kennen elkaar omdat we allebei life partners zijn van het for life netwerk en afgelopen maandag hebben wij pas voor het eerst telefonisch contact gehad, elkaar leren kennen, dus dank je wel dat ik hier mag zijn op jouw bedrijf in Groot-Ammers. Hoogwerker Centrum Nederland BV, gaan we straks nog even op terugkomen. Dit wordt geen reclame podcast voor jouw bedrijf, we gaan het hebben over jou als DGA. Jij woont in Nieuwpoort, daar ben ik doorheen gereden volgens mij en heb jij een relatie, even zien, je bent ooit getrouwd geweest.

 

Wim

Met Mirjam, bijna dertig jaar samen geweest en ik zeg altijd: Mirjam is een hele mooie vrouw en zeg daarom maar dat ik een klootzak ben, dan blijft Mirjam nog een mooie vrouw. Ons leven is door heel veel familieomstandigheden heel moeizaam geweest.

 

Cor

Ja, daar komen we misschien nog wel op terug. Kinderen, ik heb heel veel gelezen over Eva, je dochter die twaalf is geworden in 2010, is overleden. Je hebt nog een dochter Amy en een zoon Sven.

 

Wim

Een zoon, Sven.

 

Cor

Sorry, zoon Sven inderdaad. We hebben gezegd: dat loopt als de rode draad door je leven, dus we komen daar zeker inderdaad in ons gesprek nog op terug. Hobby’s zag ik: hardlopen. Ik heb altijd geleerd, Wim: hardlopers zijn doodlopers, maar dat is in dit geval.

 

Wim

Ik heb vroeger gevoetbald, na het voetballen, sporten is voor mij een uitlaatklep. Dat is even een half uur de polder in, even fysiek bezig zijn, dus lichamelijke inspanning is geestelijke ontspanning.

 

Cor

En hoe oud ben je?

 

Wim

Ik ben vijfenvijftig. Ik loop nog steeds echt wedstrijden, marathons gelopen van de Jungfrau op, dus tweeënveertig kilometer de hoogste berg in Zwitserland op tot in Afrika met – met ehh

 

Cor

De Muskathlon.

 

Wim

Daar was ik de Wim-Wim in plaats van de Tom Tom voor een blinde jongen. Ik heb een blinde jongen daar aan de finish gebracht. Al pratend, terwijl we ook nog aan het rennen waren en in vierenhalf uur tijd en lopen, lopen is letterlijk wat ik zei: ontspannen. Even gedachten op nul, je kan tegen jezelf praten, je kan rennend bidden, geloof het of niet, je kan er eigenlijk je rust in vinden die je in je dagelijks leven vaak niet vindt. Terwijl je toch bijzonder energiek bezig bent.

 

Cor

Ja, mooi. Heb je een favoriete voetbalclub?

 

Wim

Ik ben een echte Ajax-man.

 

Cor

Een echte Ajax-man. Terwijl we hier toch richting het Feyenoordse zijn, zou je zeggen.

 

Wim

Dat is hier op de zaak ook een leuke discussie, maar ik hou van tactisch voetbal.

 

Cor

Oké. Muziek?

 

Wim

Niet specifiek, ik ben wel een muziekliefhebber, maar heel breed.

 

Cor

Auto?

 

Wim

Ik was gek op auto’s. Ik heb geleerd dat ze voor mij geen waarde meer hebben, dus ik rij in een hele mooie auto, sterker nog ik heb er wel drie, maar twee hele oude. Dus ik rij een oude Saab cabrio, ik heb een hele oude Golf cabrio, ook een keer opgeknapt en ik rij in een degelijke Audi, zonder logo of typeaanduiding, ik heb hem om in te rijden en niet om hem te laten zien zeg ik maar.

 

Cor

Maar als je nu over de Duitse autobahn gaat, dan gaat hij hard genoeg, zeg maar.

 

Wim

Hij kan harder dan dat ik regelmatig doe, laat ik het zo zeggen.

 

Cor

Lees je wel eens boeken?

 

Wim

Nee. Ik heb heel veel gelezen, heel veel boeken gelezen, ik ben belezen denk ik, ik lees heel graag magazines, artikelen, ook in buitenlandse bladen, ook buitenlandse kranten. Ik hou van talen, ik spreek ook zes talen. Sommigen heel goed, sommigen beperkter.

 

Cor

Welke?

 

Wim

Nederlands, Duits, Engels, Frans, op een redelijke manier, Pools en Zweeds.

 

Cor

Oké.

 

Wim

Maar, allemaal geleerd vanuit de praktische kant van mijn leven, zeg maar.

 

Cor

Die heb je allemaal voor je werk, voor je huidige werk ook - pas je die toe?

 

Wim

Waar ik, en het gaat niet over trots zijn, maar wat ik mooi vind aan de interactie met de mens, als je ze even in hun taal kan aanspreken, dus ik kan wel in vijftien talen allemaal termen en uitspraken van goedemorgen tot zaken, dat laat ik me ook toelichten en dat vind ik plezierig en daar ervaar ik ook altijd mee dat mensen van in eens hun deur van een kier wat breder open zetten. De deur van hun leven en dat is toch vaak het begin waarmee je met mensen in contact komt. Ik vergat Italiaans nog.

 

Cor

Italiaans.

 

Cor

Even terug naar boeken, zijn dat dan vaak boeken om - voor het zakelijk, of boeken voor privé?

 

Wim

Ik heb vroeger in mijn jongen jaren boeken verslonden. Ik ben een oorlogsverhalen liefhebber, de mentaliteit daarachter die vind ik bijzonder en daarnaast, ja, het echte lezen daar vind ik niet altijd de rust van, dus ik lees wel boeken die ik links en rechts eens krijg, ik kreeg er recentelijk nog één van iemand waar ik een gesprek mee had en ja, die breedte en die tijd van lezen die is voor mij toch meer - ik lees graag artikelen, ik lees bijvoorbeeld het Financieel Dagblad. Een klant vertelde mij ooit, hij zegt: Wim, als jij de wereld wil begrijpen, dan moet je het Financieel Dagblad lezen. Ik denk: ja, kerel wat moet ik met een Financieel Dagblad. Ik ben geen bankier en ik sta rood op mijn bankrekening, destijds zeker, nu niet meer, maar dat is een ander hoofdstuk en dat betekent dat - maar je leert daar inderdaad de begrippen, de termen, de bandbreedte van de economie te begrijpen, de terminologie en ja, die lees ik graag, die pluis ik uit. Soms vier kranten op een zaterdagmorgen bij wijze van spreken.

 

Cor

Nou, mooi. Tegen wie kijk je op? Heb je een idool? Of iemand waarvan je zegt: daar heb ik nu heel veel van geleerd?

 

Wim

Ja, ik heb zeker van mensen geleerd. Ik had vroeger ene Dick de Geus, dat was mijn leermeester die was zo bijzonder pragmatisch en simpel, dat vond ik fantastisch en er is ook een Italiaans woord dat is: simplificare. Dat betekent eenvoudig. En mensen die dat zijn in hun zaken doen, dus die gewoon heel direct zijn, vormgeven aan het moment zoals het ook op dat moment is, daar niet omheen draaien en daar ken ik meerdere mensen in die zo acteren. Nuchtere, boeren Hollandsheid. Ik kom hier uit een polder, mijn grapje is wel eens: ik kom uit een polder met meer koeien dan mensen en ja, alle moeizame praat wordt hier niet begrepen. Dus als je direct bent, duidelijk bent en ook durft te zeggen waar het om gaat, die mensen die respecteer ik. Vind het wel lastig om een voorbeeld te noemen, ik heb niet echt een idool.

 

Cor

Je zegt polder, ja ik kom uit de Flevopolder, wij denken natuurlijk dat dat de enige polder is, maar dat noem je hier dan ook polder, Groot-Ammers, uit wat voor nest kom je? Ik zag dat jouw vader en moeder nog leven?

 

Wim

Nee, mijn vader is recentelijk overleden, dus, die is in februari overleden. Die is vierentachtig mogen worden. Ik kom uit een echt werkzaam gezin. Mijn vader die was vertegenwoordiger, bezorger van zoetwaren, later bij een kaashandel, waar hij zich specialiseerde. Loyaal aan zijn gezin en hard werken, altijd zorgend. Mijn moeder had zoals ze dat zeggen de broek aan, die regelde thuis, daar kregen we ook een pak slaag van, nooit van mijn vader. Mijn vader deed zijn hand wel omhoog, maar ik heb nooit een tik van hem gehad. Mijn moeder gaf ons wel eens met het klerenhoutje op ons kont. Daar zou nu de jeugdlijn voor gebeld worden, maar dat was duidelijk. Nee was nee en dat is nog steeds zo.

 

Cor

Je moeder heeft volgens mij zelfs een Facebook-account of niet?

 

Wim

Ja, mijn moeder die is van deze wereld. Die heeft recentelijk nog haar heup gebroken en dat was verbrijzeld en ze had al twee kunstheupen en ja, ze is weer opgestaan en ze loopt weer in haar eigen appartement over deze wereldbol en kent ons, kent haar kleinkinderen, geniet van de breedte die haar aangeboden wordt, dus bijzonder.

 

Cor

Je hebt een broer en een zus, of broertje en zusje, of hoe is die verhouding?

 

Wim

Ik heb een zus van twee jaar ouder en ik heb een broer van bijna twee jaar jonger.

Cor

Dus je bent de middelste van drie.

 

Wim

Ja.

 

Cor

Wat was je voor kind?

 

Wim

Ja, ik denk onbevangen, avonturier, avonturier is in die tijd natuurlijk anders dan nu. Dus wij gingen vroeger slootje springen in de polder en dan was mijn karakter wel: we gaan net zo lang totdat we allemaal nat zijn. En dan zeiden mijn vrienden: over deze kun je echt niet meer en dan bouwde ik een dammetje aan de zijkant van de sloot, want het land loopt altijd iets rond en dan ging ik er toch nog overheen. En dan zeiden ze: het kan niet en het kan wel. En ja, dat is typerend voor Wim, zeg maar.

 

Cor

Dus als je aan je moeder vroeg: wanneer komt Wim thuis? Als hij vies is.

 

Wim

Ja, voetballen, de polder en huiswerk dat deden we erbij, zeg maar.

 

Cor

Ik zag je hebt ook gestudeerd aan de Hogeschool voor de Nietsweetkunde, dat vond ik wel een mooie. Heb je daar lang op school gezeten dan?

 

Wim

Dat is natuurlijk intern. Kijk, ja, ik heb gewoon op de middelbare school gezeten, HAVO gedaan, daarna HBO technische school. Wat je ziet is eigenlijk dat leren, was voor mij een bijzaak. Is het eigenlijk altijd geweest. Dus dat deed ik erbij. Ik was op eenentwintig al klaar en er waren allemaal feesten, ik kwam op school met zeventien op het HBO en daar wist ik nog niet eens wat seks was en daar waren al jongens getrouwd bij wijze van spreken, die waren zesentwintig en die zaten nog steeds op school. Ik deed mijn ding, deed wat ze me vroegen en begreep dat je zo snel mogelijk klaar moest zijn om de echte wereld in te kunnen.

 

Cor

Al om te gaan ondernemen of was dat toen nog niet, zat dat -

 

Wim

Voor mijn gevoel heb ik altijd voor mijn baas, als je dat zo mag zeggen, het grapje hier intern is: een hond heeft een baas en een werknemer niet. Ik denk dat ik altijd aan het ondernemen was voor mijn werkgever.

 

Cor

Maar toen jij tweeëntwintig was ben jij al Volvo-trucks gaan verkopen?

 

Wim

Nee, ik heb bij de douane gezeten, dat was destijds om niet in het leger te hoeven, dienstplicht was een issue, daar leerde ik dat ik daar in ieder geval niet wilde werken. Dus de hele dag agenda’s naast elkaar leggen om diensten te kunnen ruilen, om hogere reisvergoedingen te kunnen krijgen dat was niet mijn taak. Ik chargeer waarschijnlijk de job zoals hij vandaag door die mensen wordt uitgevoerd, maar dat was wachten op vliegtuigen die niet kwamen op Zestienhoven, voorvallen die mij duidelijk maakte dat dat niet mijn ? was, toen ben ik bij Groeneveld Transport Efficiency begonnen als junior commerciële man, dingen technisch in kaart brengen en de grote wijde wereld in. Daar leerde ik reizen, daar leerde ik zelfstandig zijn, daar leerde je, we hadden een probleem in Oostenrijk en ik belde naar de zaak na twee dagen en vroeg je aan je klant: mag ik even bellen?

 

En dan kreeg ik de planner aan de lijn, Peter heette die en ineens greep de baas en die heette Aard Groeneveld destijds, die greep de telefoon en zei: Wim met ome Aard. Je kan het niet bedenken dat je toen je baas oom noemde en die greep de telefoon en die zei: met ome Aard, wat denk je nu, dat we komen of zo? En daarna gooide hij gewoon de hoorn erop, oftewel: zoek het even lekker zelf uit. En in die mentaliteit, daar is dat bedrijf ook groot door geworden, dat ging in tweeënhalf jaar tijd van dertig mensen naar honderddertig mensen, in die mentaliteit ben ik mijn business begonnen. Begreep ik dat de wereld heel veel groter was dan Nieuwpoort. Dat hadden mijn ouders mij overigens al geleerd. Mijn ouders, op jonge leeftijd reisden wij al, ontdekten we talen en kregen we bij een mondeling Duits een tien voor Duits en die mevrouw zei mij wel dat er van mij nooit iets terecht ging komen, het zou mooi zijn als ik ooit nog eens kon laten zien hoe volleerd ik nu Duits spreek, omdat Duitsers vaak denken dat ik uit Noord Duitsland kom als ik in het midden van Duitsland rondloop, ja. Grappig.

 

Cor

Ja, mooi. Maar je loondienst functies zijn eigenlijk altijd op het vlak van techniek en sales geweest?

 

Wim

Veelal commercieel toch wel, maar wel met een technisch product. Ja, techniek vind ik iets indoctrinerends, dat heeft iets, de stappen die dat vooruit maakt, de techniek als je daar in dertig jaar naar kijkt, dat is gigantisch geweest wat daarin veranderd is, maar ook nog gaat veranderen. En daar zitten altijd uitdagingen in en juist de toepassingen simpel houden en ook praktisch toepassen, ja, dat mis je bij veel bedrijven, dat mis je in veel technologie. Zelfs engineers zitten achter computerschermen, ontwikkelen iets, maar hebben nooit over maintenance, over service nagedacht. Of de haalbaarheid van service. De eenvoud van service, of het product an sich. Hoe gebruiksvriendelijk is dat nu eigenlijk en stap eens tegenwoordig in een nieuwe auto, je hebt er bijna een dag voor nodig om hem te begrijpen. Behalve als je hetzelfde merk weer koopt, dan zitten daar heel wat herkenbare zaken in, maar het laat je eigenlijk zien dat je bijna zelf niks meer kan en dat is ontstaan doordat mensen die het maken, het zelf niet gebruiken. En ik denk dat juist daar de kansen liggen voor mensen die ontwikkelen, zorg dat je schoonmoeder ermee om kan gaan en dan kan de rest van de wereld dat ook. En zoals ik eerder zei, een mooi Italiaans woord is inderdaad simplificare, hou het simpel en dan zijn heel veel technische producten al heel complex.

 

Cor

Ik zag even een paar dingen op jouw LinkedIn-profiel. In 1998 heb je een stap genomen in Powerlift in Duitsland en in 1999 is Van Beuzekom International in Hoogwerkcentrum Nederland opgestart.

 

Wim

Het is een iets andere volgorde.

 

Cor

Hoe ging dat?

 

Wim

Ik werkte bij Volvo Trucks, een dealerbedrijf, een dealer groep, één van de mooiste tijden uit mijn leven, de Van Dijk groep. Daar kwamen wat opvolgingsdilemma’s, een koers waar ik me niet in kon vinden, ik heb eigenlijk altijd voor een werkgever gewerkt waar ik mee in botsing was. Er kon meer en ik wilde meer, er was meer, maar die ruimte die bleek er niet te zijn, dat werden discussies en dan hield ik de eer aan mijzelf en dan ging ik voor de boodschap waar ik wel voor stond en zonder die mensen tekort te doen, want ze hebben nog steeds mooie bedrijven, een koers waar, ja, waar mijn karakter dan toch niet genoeg in paste, wat mij uiteindelijk bij een ondernemer bracht, Jan van Meever in de Van Meever Groep, dat was destijds een heel klein handelskantoor, nu een grote staalhandelaar in Nederland en ver daarbuiten met branches in Australië, Amerika. Ik heb daar voor hem een buizenbedrijf in opgericht, die importeerde stalen buizen, maar dat was allemaal niet goed geregeld en die buizen bv ja, die groeide dusdanig hard in vijf jaar tijd dat hij dat persoonlijk niet bij kon benen, ook financieel, de gelden.

 

 

 

Dus ineens gingen we van één, twee, drie miljoen naar twintig, dertig miljoen omzet in guldens en dat moest gecoördineerd, dat moest gefinancierd, er kwamen vragen van bankiers. Hij wist heel goed wat geld verdienen was, maar hij had nooit - vragen aan bankiers als het weer eens om een miljoentje of een letter of credit extra ging en ja, die disciplines moesten er wel zijn. We gaven inhoud als bedrijf, we gingen automatiseren. Ik herinner me nog dat ik een computer kocht, hij zegt: waarom, er staat er toch één bij Esther op haar bureau, waarom moet jij ook een computer op je bureau? Ik deed in 1996 een eigen domeinnaam, ik heet Van Beuzekom en ik deed de Van beuze.com ja, in die routing in vijf jaar met Jan, ook een hele mooie tijd, veel geleerd, veel gereisd, in Oost-Europa waren, grenzen en barrières nog heel anders waren dan nu. In Oost-Duitsland in de cel gezeten omdat je op een dag over de Berlijnse muur was geklommen zal ik maar zeggen en een week weg was en uiteindelijk in 1999 zijn Jan en ik gebotst. We zouden uit elkaar gaan op een goede manier en dat is niet gelukt en laten we maar zeggen dat ik zo eigenwijs was om weg te gaan en ben ik voor mezelf begonnen.

 

Cor

En wat was dan dat de botsing bracht?

 

Wim

Eén van de essentiële dingen was: Jan kon niet delen, dus er werd echt geld verdiend en er waren afspraken gemaakt over verdelen, maar er werden heel veel kosten in dat bedrijf gebracht die eigenlijk niet bedrijfsgerelateerd waren. Managementfees van tweehonderdvijftigduizend gulden die eigenlijk niet de bijdrage verantwoorden. Dat ging mij - ik geef helemaal niet om geld, mijn drive is ook geen geld, geld verdien je als je met de juiste mentaliteit de juiste dingen doet. Daar ben ik ook van overtuigd, dus dat is nog steeds mijn overtuiging. Wat je duidelijk ziet is dat mensen die geld-gedreven zijn en dat komt toch vaak bij adviseurs vandaan, accountants, die vinden dan ook dat iemand teveel verdient, dus destijds verdiende ik ruim boven de honderdduizend gulden en ja dan: waarom nog een bonus, waarom nog geld en waarom nog zaken, afspraken waren niet helder gemaakt, maar wel gemaakt en dan werden ze toch ineens vaag niet herinnerd en dan ben ik een principe-mens, als wij een afspraak hebben gemaakt, dan hebben we die gemaakt. En als het contract niet helder genoeg is, dan stap ik eruit en ga ik het zelf doen. En als je je karakter meeneemt en je netwerk daarop aanspreekt, uiteindelijk is het doen. Dus het is overal, wat je ook in deze wereld doet, iedere keer weer nakomen wat je belooft, dat is moeilijk. Dat is een heel moeilijk iets, dat is ook voor mij een dagelijks dilemma en mensen terugbellen, appen, tot aan allerlei berichtvormen die tegenwoordig bestaan en die allemaal maar opvolgen en daarin privé ook een keer mee kunnen stoppen, want voor je het weet ben je daar ’s avonds om tien uur nog mee bezig, zit je nog op je telefoon, er is eigenlijk altijd wel een bericht of iets van iemand. Dat is ook, dat heeft geen grenzen meer, men noemt het een vierentwintig-uurs economie, maar in de business zoals ik die vormgeef bestaat die natuurlijk niet. Dat is wel iets wat mensen denken, maar negentig procent van de belletjes die buiten werkuren, laten we dan zeggen tussen zeven uur ’s morgens en zes uur, half zeven ’s avonds, de belletjes die daarbuiten vallen, die gaan heel vaak over onzin. Mensen schiet iets te binnen, zitten nog in hun auto en bellen maar raak en respecteren een ander zijn privéleven helemaal niet en daar ben ik ook debet aan, dat ervaar ik regelmatig, denk ik: ja, waarom vroeg je dat niet morgenochtend? Maar terug naar de setting, negenennegentig gestart, ik huurde een kantoor en begon een internationaal  buizenhandel. Gecertificeerde stalen buizen. En ik zei tegen iedere klant: blijf bij Jan, blijf bij de Van Meever Groep, maar mocht Jan het niet invullen, lukt dat niet, gaat dat niet? Bel me dan eens op.

 

Cor

En dat waren buizen, waar worden die voor gebruikt?

 

Wim

Gas en water.

 

Cor

Gas en water.

 

Wim

En constructie, dus fundatie. En dat deed ik van Spanje tot Noorwegen bij wijze van spreken. En weer anders dan anderen. Grote Duitse concurrenten die het over een miljard omzet hadden en ik deed vijf miljoen, in guldens, bankkredieten, ik had niet meer geld. Ik kon ook niet ruimen(?), dus ik zei altijd tegen een bankier: als je me geld leent, besef dat ik er de komende twintig jaar om ga vragen, maar een groeiend bedrijf heeft altijd kapitaal nodig. Een bottleneck voor heel veel ondernemers met ambitie die de bandbreedte niet versterkt krijgen of niet versterkt kunnen vinden.

 

Cor

Hoe kreeg jij het dan voor elkaar om dan wel geld te krijgen, kon je het goed op papier onderbouwen of vertrouwden ze jou als ondernemer, eerder was dat nog veel meer, dat ze je in je blauwe ogen keken en dachten: ik geloof het wel, dan kreeg je het?

 

Wim

Ik leende - vroeger had je een lokale bank hier, de Rabobank, daar zat een directeur, meneer Compier, die kon je vader, die wist waar je vandaan kwam en we hadden een management by out doorgesproken, daar moest ook achthonderdduizend voor geleend worden en ja, die management by out ging niet door, maar die acht ton leende hij mij wel en dat had deels te maken met dat ik het privé voor elkaar had, dus een huis gekocht, risico’s genomen, nog eens een huis gekocht, al een gezond stuk eigen vermogen bezat en altijd had afgelost. Iets wat ik mensen nog steeds adviseer. Blijf niet op de pof leven, maar zorg dat je schulden minder worden. Baas in eigen huis kan worden, waardoor je de bank naar huis kan sturen op het moment dat het jou niet meer past. Dat heb ik jaren niet kunnen doen en dat waren de meest moeizame jaren van mijn leven. Gesprekken met mensen die mijn business niet begrepen en die spelregels hanteren die ze zelf gedicteerd kregen en je eigenlijk openlijk vertelden hier op kantoor dat ze het er niet mee eens waren, maar dat ze het moesten doorvoeren. Dus ook altijd excuses bij een ander zochten om jou nee te moeten zeggen en op het moment dat je zelfstandiger wordt, dus over een betere liquiditeitspositie beschikt, dan komen mensen vragen aan je of je nog geld wilt gebruiken. Dat klinkt arrogant en zo simpel is dat nog steeds niet, maar daarnaast ook gewoon risico’s nemen. Ik noem het geen speculeren, maar ik heb nog altijd ervaren dat ik het bijzonder gaaf vind dat mensen dingen risico noemden waar ik een heldere kijk en toekomst bij zag en dus ook deed en zeiden: risico, risico, risico - ik dacht: ach, een machine is een machine, dus ik ben - even als zijsprong, in aanraking gekomen met machines, ontwikkelde we een machine, daar keken we eens naar en daar zochten we een fabrikant bij, daar zochten we fabrikanten bij, we lieten naar eigen idee dingen maken, ik denk: ik moet naar Duitsland, daar maken ze de beste machines, maar die Duitsers zeiden: daar is geen vraag naar. Ik zeg: dat klopt, want het bestaat nog niet. Maar ze wilden ze niet maken, maar ik ontmoette Italianen die dat wel wilden en dat zijn tot aan vandaag nog steeds mensen die loyaal samenwerken met de Van Beuzekom Groep, zeg maar.

 

Cor

Is dat, naast dat je het op je eigen manier wilt doen, is dat het creëren, het bedenken van machines, is dat iets wat jouw passie is?

 

Wim

Ik ben geen uitvinder. Het zou te stom zijn. Ik heb dingen uitgevonden, dat durf ik wel te stellen, maar die kwamen vanuit de praktijk. De klant heeft problemen, dus, een probleem is pas een probleem als je het niet oplost. Dat is in service net zo. Dus de klant belt op: ik heb een groot probleem. Wat is het? Mijn machine start niet. Als ik dus zorg dat die machine weer start, wie dat dan ook doet in onze organisatie, heeft die man geen probleem meer met mij. Dus je moet problemen heel snel aanpakken, heel snel oplossen en niet laten liggen. Dat is een heel moeizaam target, maar daarnaast ervaar je dus dat mensen, die komen met vraagstukken rondom machines. Dat is net als een auto, als je op vakantie wil met je caravan, moet er een trekhaak achter. Dus als je een autohoogwerker bouwt, die worden door gewichtsproblematiek niet met trekhaken uitgerust. Wij ontwikkelden daar een trekhaak achter waardoor mensen dus niet met een servicebus met materiaal er achteraan hoefden te rijden, maar een aanhanger meenamen. Auto’s uitspaarden en allerlei andere zaken.

 

Heel simpel voorbeeld van technologie, de toepassing verbreden waardoor het product wel duurder werd, maar in verhouding heel weinig minder duurder werd en waardoor dus mensen een totaalconcept in oplossingen hadden, waardoor ze eigenlijk met iets meer kosten heel veel meer rendement uit hun eigen bedrijfsvoering konden halen. De toepassing begrijpen en die efficiënter aan de klant meegeven als bruikbaar product. Dus in buizen, vroeger deed ik dat al, de klant in Spanje die kon goedkoper kopen in Duitsland, maar dan moest hij zelf transport regelen. Wij leverden de buizen ook al waren het er tien, er gingen er negen op een vrachtwagen, binnen tien dagen franco in Spanje. Hoe? Was mijn target, mijn probleem en die man zei: dan heb ik ze nodig, dan werden ze geleverd en dat is heel veel werk, dat was heel veel moeizamer dan je tien, twintig vrachtwagens per dag onder weg hebt zitten met grenzen en documenten en papieren, mensen zijn het vergeten, maar de EU bestaat nog helemaal niet zo lang en  minder lang met open grenzen dan ik al ondernemer ben en dan merk je dat het probleem was: hoe regel ik transport. Hoe kan ik laden, hoeveel kan ik laden? Anders denken over laden, maar mensen er acht opladen bedacht ik, als een trailer iets anders gevoerd was kun je er negen laden. Dat lijkt maar één verschil, maar als je driehonderd buizen naar Spanje moet brengen dan zijn het ineens vijftien ritten van tweeënhalf duizend gulden destijds, die je niet hoefde te betalen. Die kun je aan de klant weggeven, zonder dat jij marge inlevert. Dus op een andere manier aan je rendement werken. En het niet altijd maar bij de klant weghalen en dat de klant zijn sores laten. Die klant ervaart een vrachtwagen voor de deur, die hoeft hij alleen maar te lossen en die denkt: het is iets duurder, maar alles geregeld en ik kan met mijn business verder. En daar geloof ik ook heilig in. Ik ben ook van mening dat we in de toekomst steeds meer ontzorgd willen worden en daar één bedrag voor willen betalen en of dat nu een leaseauto is of een leasemachine, wat is leasen? Mensen hebben daar heel vaak in bepaalde regio’s nog een verkeerde gedachte bij, maar leasen is niet anders dan volledig ontzorgd met een product onderweg kunnen zijn, zodat jij jouw ding kan doen waar jij goed in bent. Ja, dat is de toekomst.

 

Cor

We liepen net even bij jou op de zaak in Groot-Ammers. Je mag even iets reclame maken, kun je iets meer vertellen over wat jouw huidige bedrijf, wat vooral de core business is?

 

Wim

Dus, van stalen buizen is natuurlijk heel veel veranderd door internet. Er zijn nog ondernemers die steeds klagen: internet verandert veel, dat betekende dat: grenzen bestonden niet meer, ineens kon Jan, Piet, Kees en Klaas ook buizen bestellen in Turkije, in Polen en daar schakelden veel fabrikanten direct op over. Maar business, vandaag de dag zoals wij dat doen, wij zijn een hoogwerkerbedrijf, wij leveren machines en we zijn een fullservice solution provider, wat betekent dat wij: bouwen machines, ik ga niet zeggen de beste, de mooiste, maar wel de meest betaalbare, de meest kostenefficiënte machine. Daar streven wij naar. Wij zijn niet de beste, maar we proberen voor de klant iedere dag de beste te zijn. De grap was wel eens dat de klant toen vroeg aan mij: wie er dan de beste? Ik zeg: ja, dat moet je zelf uitzoeken. Maar, heel veel mensen krijgen awards dat ze de beste zijn, tot feest, verhalen, mensen worden daardoor lui, mensen vinden zich ook de beste, worden daardoor arrogant. Ik denk dat je iedere dag je nederigheid moet hebben dat je voor de klant gedienstig moet zijn, dat je ernaar moet luisteren of hij nu een ding van een euro bij jou komt halen of een ding van honderdvijftigduizend euro, binnen die bandbreedte opereren wij. Of die hem nu huurt voor een dag of voor vijf jaar, het gaat om de oplossing en ja, veilig werk op hoogte zonder ladder of steigers, wij noemen onszelf de specialist in compacte hoogwerkers. Dus dat kunnen autohoogwerkers, spin rups hoogwerkers zijn en in principe kan alles, als het om een spin rups hoogwerker gaat door een deur en dan toch nog tot werkhoogtes van tweeënvijftig meter, in tuinen, achterpaden, heel veel plekken zijn zeker door de huidige architectuur en door de groei van bebouwing steeds minder bereikbaar, verbouwingen, andere zaken en wij leveren oplossingen aan mensen die schoonmaken, mensen die technisch installeren, mensen die bomen snoeien, mensen die - eigenlijk in iedere bandbreedte vind je ons eigenlijk wel terug. Dus wij zijn totaal niet branche-gebonden.

 

Cor

Dus waar eerder veel ladders nodig waren, dat soort dingen, liften, daar staat nu een hoogwerker van jou.

 

Wim

Er zijn spelregels rondom het gebruik van ladders. Het is efficiënter, de machine wordt niet ziek, die gaat hoogstens een keer kapot en dan heb ik nog een andere voor je binnen twee uur, desnoods maak ik hem heel snel en kunnen wij alles? Nee, maar dat betekent wel dat een machine, is net als de automatisering, een onmisbaar begrip voor de professional in zijn eigen branche. En ben je een schoonmaker, een glazenwasser, noem ik een voorbeeld, er komt hier een glazenwasser aan de zaak die zegt: tot op de eerste etage mag ik gewoon op een ladder werken. Ik zeg: fijn kerel, maar niet in mijn bedrijf, want ik ben een hoogwerkerbedrijf en ik wil niet dat er in de krant staat: glazenwasser valt van ladder bij hoogwerkercentrum. Dat is eigenlijk de hele boodschap waar het om gaat. De ondernemer, de mensen die dingen uitbesteden, die nemen hun verantwoordelijkheid ook. Je bent medeverantwoordelijk als opdrachtgever voor veilig werk en het is niet duur, het is op een andere manier werken. Dus mensen zien alleen een rekening van een machine en denken dus dat het hun meer kost, maar het is efficiënter, het is één man alleen, binnen tien minuten op hoogte aan het werk, dat zijn zaken die eigenlijk steeds meer van toepassing zijn. Mensen, ook als er nu tijdelijk meer werkeloosheid gaat ontstaan, mensen zijn het meest moeizaam verkrijgbaar en machines doen het altijd. Bij ons op zondag niet en niet alleen uit principe, maar mijn boodschap is al jaren: of je nu in God gelooft of niet, één ding heeft hij voor jou en mij goed geregeld, dat is een dag vrij en die heb je gewoon nodig. Dus die zeven dagen economie en altijd maar werken, dat is bullshit. Dat lukt op lange termijn helemaal niemand. Rust en tijd voor iets anders dan de business is heel belangrijk.

 

Cor

Komen we zo nog even op terug - ondanks dat heb je twintig personeelsleden.

 

Wim

Ja, met onze Duitse vestiging erbij.

 

Cor

Wat voor een baas ben je?

 

Wim

Lastig, lastig tot heel erg lastig, want het is nooit goed genoeg. En dat is niet omdat ik dat vind, maar dat is omdat mijn klanten nog altijd iets te klagen hebben. Dus het gaat in business om de punt en de komma in een brief en dat is in onze business niet anders. Details bepalen de ontevredenheid. Dat is een kwartier te laat, dat is net niet in orde, bijna goed is niet goed. Maar hoeveel producten krijg je tegenwoordig niet bijna goed. Ja, maar ik wilde het snel. Ja, ik wil het wel snel, maar ik wil het wel goed. Ik heb er toch niet bijgezegd doe maar snel, maar dan maar een beetje goed? Dus wat je ziet is: die mentaliteit bijbrengen aan mensen, zeker aan jonge mensen, het gemak van deze wereld van: het zal wel, het gaat wel, als je naar het Verre Oosten kijkt, waar mensen totaal anders gedreven zijn, dan wil ik niet alleen China noemen, maar zeker ook landen als Zuid Korea, landen als Taiwan, Singapore, daar is een andere mentaliteit. Ga hier eens naar een restaurant. Hoeveel mensen zijn nog oprecht geïnteresseerd in jou als klant? En als je die mentaliteit loslaat en die probeer ik dus altijd - dat is spullen opruimen, regelen, je service wagens in orde, auto’s gewassen, je kop onder de kraan ’s morgens, het klinkt allemaal heel simpel en heel erg polders, misschien is het ook een poldermodel, maar dat maakt het verschil. Dat is de blik van de klant, dat is de tuin op orde bij de zaak. Bij hoeveel bedrijven kom je niet aanrijden dat ik denk: moet ik hier gaan investeren, moet ik hier vijftigduizend euro gaan uitgeven? Het gemak waarmee verkopers op een stoel blijven zitten, niet achter de klanten aanrennen, eigenlijk dingen niet laten zien, dus wat voor baas? Nogmaals, een hond heeft een baas, ik ben een werkgever. Ik ben kritisch en daarmee creëren we dus een drive en een mentaliteit dat we er altijd voor de klant willen zijn, mits die op tijd betaalt, daar zijn we heel duidelijk in, dus als je niet op tijd betaalt, dan zijn we heel vervelend. Je wil wel dat wij direct komen, maar dan vinden wij dat je ook direct moet betalen. Mensen, zeker de grote bedrijven bepalen hun eigen structuren, dus daar nemen wij regelmatig afscheid van. Het betekent wel richting werknemers dat ik kritisch ben, of het nu om een koffiekopje opruimen gaat, of over gereedschap op orde, of bedrijfskleding, schone jas, schone broek, dat betekent gewoon altijd iets te zeuren. Maar dat doe ik niet omdat ik zo’n vervelende vent ben, maar dat is omdat we werken aan de toekomst. Daar ben ik ook heel duidelijk in, ik zeg tegen iedereen hier: zorg dat je nodig blijft voor die klant.

 

Cor

Heb je veel verloop in personeel?

 

Wim

Ja, dat is tweeledig, dat heeft zeker met de eisen van doen, maar daarnaast is het ook een mentaliteit van mensen. Zodra mensen het even niet naar hun zin hebben, denken ze dat ze beter kunnen. Soms gaat dat om geld, je ziet duidelijk in bepaalde branches dat mensen weg worden gekocht, technisch personeel, daar staat de markt van onder druk. Wel durf ik te stellen: er gaat hier niemand weg omdat die te weinig verdient. Wat wel zo is, is dat mensen makkelijker willen, dus minder onderweg, minder willen reizen, minder uren willen werken. Wij werken in de techniek nog steeds vijfenveertig uur. Een unicum. Als ik hoor hoeveel bedrijven moeite hebben om technisch personeel te krijgen voor zesendertig uur, papadagen, mamadagen, deeltijdbanen die zorgen ervoor dat mensen daardoor een andere baan gaan invullen.

 

Cor

Je hebt zoiets van: papadagen, daar beginnen we niet aan?

 

Wim

Nee, tuurlijk. Ik heb eraan moeten wennen, maar ik durf te stellen, laten we een voorbeeld noemen, een dame die parttime werkt die is efficiënter dan een dame die fulltime werkt. Dus een parttimer die twintig uur werkt, werkt twintig uur, misschien wel eenentwintig uur, die doet nog even dit, nog even dat. Iemand die veertig uur werkt, werkt geen veertig uur in je bedrijf. Die houdt een keer te lang pauze, die zit te lang op het toilet, flauwe voorbeelden, maar dat zijn wel de trends. Dus de efficiency komt van parttimers, maar dat vereist wel veel flexibiliteit die de klant je niet geeft, die ruimte geeft de klant je niet, want die wilt dat jij er altijd bent. Dus die belt en als die man of vrouw op dat moment dan niet werkt, dan vereist dat wel een heel ander soort discipline en dat is wel een economie die sterk groeit, dus vijf dagen werken is al bijna een trend aan het worden die abnormaal is, maar het is natuurlijk wel nodig om alles flexibel te laten verlopen. En dat is een tweesplitsing en er zijn mensen die werken leuk vinden en er zijn mensen die werken noodzaak vinden. En mensen die werken een noodzaak vinden, die werken hier niet lang. Als ik dat gevoel heb, dan is dat erg moeizaam, daar ben ik duidelijk in. Werken moet je een voldoening geven, daar moet je je drive in kunnen vinden, dat moet een identiteit van jezelf zijn en daar staat heel veel flexibiliteit tegenover. Dus we tellen hier niet de vrije dagen, we zeuren niet teveel, we nemen absoluut dagen vrij op momenten dat het klanten niet uitkomt en laten we zeggen de vrijdag na Hemelvaart, de week na kerst, we zijn gewoon dicht. En als je daar duidelijk in bent, dan kan een klant het daarmee eens zijn of niet, maar dat doen we wel, want die beroemde rust en die vrije tijd met een gezin of sporten, op tijd thuis zijn, dus als we overwerken doen we dat ’s morgens vroeg en niet ’s avonds laat, je moet op tijd thuis zijn, een keer kunnen sporten, met kinderen ergens naartoe kunnen en ja, je echte leven, want nogmaals werken is niet je leven, je echte leven, daar moeten we op tijd voor zijn.

 

Cor

Zijn dat dan ook de momenten, Wim, dat je zelf ook even rust hebt? Ik kan me voorstellen, als de zaak dicht is en de telefoon wordt niet meer doorgeschakeld, wat dan ook, dat dat ook een moment is dat jij even kunt afschalen?

 

Wim

Ik ken de jaren dat mijn telefoon natuurlijk altijd aan stond op het moment, dat je werd doorgeschakeld, we hebben geen telefoondienst of dat soort zaken op mij. Die tijden zijn voorbij, dat is een luxe, dat ervaar ik als een luxe, dat ik mensen in de organisatie heb kunnen vinden die bereid zijn om dat ook te doen. Bel ons natuurlijk niet voor bullshit ’s avonds om negen uur, vragen wat voor weer het morgenochtend wordt, dat kun je op internet ook terugvinden, maar ja, we leven wel in een vierentwintig-uurs economie, er wordt ’s nachts gewerkt, langs wegen, gebouwenreiniging, noem het maar op, betekent wel dat ook dan machines kapot gaan, techniek gaat kapot. Dat is ook de enige echte garantie die wij kunnen geven, dat techniek kapot gaat, met daarbij de boodschap dat we dan beschikbaar zijn om het te repareren of voor vervanging te zorgen, maar dat betekent ook dat daar druk uit ontstaat. Want de man die drie keer ’s nachts uit zijn bed gebeld wordt, dus het vereist discipline.

 

Wanneer kan en mag een klant bellen, wat accepteer je van een klant en wat niet, wat mogen en wat moeten je mensen accepteren van klanten en moeten is al een lelijk woord, in mijn beleving, want moeten is voor mij jarenlang alleen iets wat je alleen op het toilet deed. Betekent wel dat nu de rust en het uitschakelen, echte rust heb ik nooit, maar dat komt omdat ik een onrustig persoon ben.

 

Cor

Je hebt veel interesses, zou je kunnen zeggen.

 

Wim

Ja, ik ben nieuwsgierig. Ik ben altijd aan het combineren, technieken aan het bekijken, totaal andere technieken dan anderen, ik kijk niet in onze branche, ik ga ook graag naar een beurs die totaal niet branchegerelateerd is, om te kijken hoe mensen zich ontwikkelen, toepassen, ik probeer breed in te lezen en uit te zoeken wat anderen ontwikkelen en voor mij is wel nog steeds leidend, de transportbranche. Die is dusdanig flexibel, die is dusdanig aan het automatiseren, die is dusdanig aan het internationaliseren. Daar waar je vroeger een vrachtwagen kocht, koop je nu kilometers en onze branche staat wat dat betreft gewoon nog in de kinderschoenen. Mensen zeggen: ik heb hem altijd gekocht en ik zie wel hoelang ik hem ga gebruiken, mensen kennen de kostprijs niet, berekenen misschien wel veel te veel en hadden dus waarschijnlijk tot nu toe de luxe dat ze marge genoeg maakten om het door te kunnen berekenen. Ik denk dat we naar een tijd toe gaan waar dingen steeds transparanter worden, waardoor je gewoon nog duidelijker moet zijn in je kostprijs en steeds meer partnership moet betekenen voor de klant die jouw product gebruikt. Dat betekent ook dat de klant, net als dat wij als leverancier, steeds meer duidelijker moeten worden in de spelregels die we met elkaar afspreken en uiteindelijk is het net als voetbal, over de lijn is uit, in het net is het doelpunt en af en toe fluit er eens iemand en die zegt: wacht even, dit doen we hier niet met elkaar. Dus ik ben meer scheidsrechter geworden, uiteindelijk bepaal ik wat er gebeurt, maar dat doe ik niet alleen, daar overleggen we in, maar daarnaast is het wel zo, ja, wij zeker niet alles van de klant accepteren.

 

Cor

Even terug naar het rustmoment, want daar gaan we al snel weer vanaf, wat doe jij nu om rustig te worden?

 

Wim

Ik heb een heerlijk huis, ik heb een heerlijke tuin, het voordeel van die tuin is dat je daar moet werken, maar dat zie ik niet als werk. Daarnaast loop ik graag hard, ik sport, ik ben ook lid van een atletiekclub.

 

Cor

Trainer zelfs, zag ik?

 

Wim

Ja, ik ben trainer van een g-groep, niet te verwisselen met een gay groep, overigens heb ik daar niks op tegen, maar het is een g-groep, dat is een groep van negentien mensen met een geestelijke beperking, daar konden ze geen trainer voor vinden, ik dacht: ik ben toch regelmatig op die club en dat doe ik op maandagavond een uur in de week en er is geen dankbaarder werk dan met deze mooie groep mensen mogen werken. Er zijn weinig mensen die zoveel van mij houden als die groep.

 

Cor

En die konden wel wat energie gebruiken?

 

Wim

Ja, daar zei ooit een vader: we doen nu in een avond meer dan vroeger in een maand aan sport en er werd door heel veel ouders gezegd: mijn zoon kan niet hardlopen, mijn zoon die kan geen kogelstoten, die kan niet hoogspringen, geloof me, ze kunnen het allemaal wel, op hun niveau. En ook al springen ze maar een meter ver, het is een persoonlijk record. Dus ik doe niet aan winnen en verliezen in die groep, ik doe aan persoonlijk records en ook al springen ze een halve meter minder dan de keer ervoor, het was weer een fantastische afstand. Ik geef ze eigenwaarde en ik kan er zelf, ja, mijn volledige ei in kwijt, ja dat is zo prachtig. Ik wist niet dat het zo mooi was.

Het maakt me zelfs weer een beetje kind. Omdat velen van hun op kinderlijk niveau leven en ja, het heeft niets met werken of economie of efficiency of rendement van doen, het enige rendement is de dankbaarheid en als ik aan kom lopen, want ik moet altijd met de pont over, dan ben ik wel eens iets te laat, want die vaart niet regelmatig, als er dan negentien mensen juichen en je krijgt boksen, dat gaat in deze tijd nu even niet, maar dat is een fantastisch moment, ja. Gewaardeerd worden door een groep mensen die echter dan echt zijn.

 

Cor

Waren werknemers altijd maar zo.

 

Wim

Ik moet daar toch duidelijk in zijn, wij hebben hier een mooie groep mensen. En die zijn niet altijd zoals ik en dat is misschien ook maar goed, maar wij hebben hier ook echt een fijne groep mensen. Daar wil ik niemand mee tekort doen, maar ik leerde ooit een gezegde: beter één uit een dorp, dan twee uit de stad. Dat is ook zo, hier is echt nog een hele mooie mentaliteit en binnen onze groep mensen is dat ook zo. Ik heb klanten die echt wel eens tegen mij zeiden: Wim, besef dat je heel bijzonder personeel hebt en dat is deels opvoeden, maar dat ik deels ook jezelf thuis voelen in een manier van werken en kunnen en mogen doen, eigen verantwoording, eigen beslissingen, fouten maken, ik geloof in jongen mensen, ik laat jonge mensen dingen doen waarvan iedereen zegt: dat moet je nog lang niet doen. Maar daardoor ontwikkelen ze zich in onze groep bedrijven, want ik doe nog meer dan alleen hoogwerkers, op een manier die uniek is. Beslissen, vind ik veel belangrijker dan praten over de fouten. De fouten kosten geld, lossen we op en we gaan verder. Leer ervan en maak ze geen drie keer.

 

Cor

Heb jij, misschien, om even over fouten te spreken, heb jij een fout waarvan je zeg, dit is een podcast voor DGA’s, heb jij ergens een fout gemaakt op DGA-niveau, niet dat het niveau is, maar met dat soort dingen waar je alleen als DGA tegenaan loopt, waarvan je zegt, o, Cor?

 

Wim

Ik denk dat ik zeker in de beginjaren geen kennis genoeg had van de financiële kant van een bedrijf. Vond het ook allemaal best, geld heeft me nooit zo geïnteresseerd. Het was er, ik kon ermee werken en als je dan tegen limieten aanloopt dat wordt het eng. Dan krijg je, zeker in de jaren dat het moeizaam ging, 2008, 2009, 2010. Mijn dochter werd erg ziek, ik heb ervoor gekozen om alles los te laten en iedere tweede nacht in het ziekenhuis te slapen, waarbij je dan niet sliep. Dan was het heel erg moeizaam om de boel draaiende te houden, want ik moest ook nog voor een gezin zorgen thuis als mijn vrouw in het ziekenhuis sliep. We zagen elkaar amper en dan zie je dat je eigenlijk niet aan stabiliteit genoeg hebt gewerkt. En financiën waren daarbij een heel moeizaam breekpunt. En als je wakker ligt van financiële zorgen, dan lig je echt wakker. En dat heeft mij destijds ook doen besluiten dat ik nog veel simpeler gefinancierd wilde zijn en dan maar minder groot, dan maar minder duur en aflossen, aflossen, waardoor je baas in eigen tent wordt. En heel veel mensen zijn geen baas in hun eigen winkel. Zijn wel DGA, maar hebben niet genoeg zeggenschap om de bankier naar huis te kunnen sturen. En de fouten die er waren, ik maakte regelmatig ruzie met mensen die ik beter had kunnen paaien, maar dat is Wim, dat maakte mij Wim en dan niet mijn Wim blijven en dat was misschien niet de slimste techniek, maar het voelde voor mij wel als eigenwaarde en die heb ik hoog staan, maar dat is een fout als het gaat om werken met mensen. Dus nu, weer tien, vijftien jaar ouder ben je milder geworden, denk je iets langer over dingen na, stuur je die boze e-mail even wat later weg en ja, heb je duidelijkere afspraken waar je vroeger, een woord een woord liet zijn, bleek toch dat afspraken ernstig eenzijdig werden geïnterpreteerd. Dus een merk, wij leveren Oil & Steel, ooit bedacht, ik deed in staal, daar kwam olie bij, olie en staal, maakten we Oil & Steel van ik deponeerde het merk niet goed, anderen gingen ermee werken en uiteindelijk lieten ze mij tekenen dat ik dat merk en logo alleen maar exclusief mocht gebruiken zolang hun ze voor mij mochten maken. Dan kun je juridisch vechten, ik ben van mening dat hun mij nodig hebben, ik hun niet. Ik bedenk dingen, ik pas ze in de praktijk toe en iedereen die van alles maakt, die kent de toepassing niet en die kan de service niet verlenen die wij wel kunnen verlenen en een auto zonder service die koop je na vijf jaar niet nog een keer.

 

Cor

Maar die fout, ik denk dat jij, ik denk dat dat voor veel DGA’s, een grote mate van rechtvaardigheidsgevoel hebt, maar dat is natuurlijk ook jouw rechtvaardigheid die geweld aangedaan wordt, dan mag de hele wereld omvallen, maar dan ga je je gelijk halen? Gelijk halen en gelijk krijgen is natuurlijk -

 

Wim

Je maakt zeker wel eens gevechten tot uitersten, dat is misschien fout, soms zou je daar eerder een mediator of iemand moeten inschakelen, ik besteed ook dingen uit die ik vroeger emotioneel zelf oploste, dus zeker arbo-zaken en dat soort dingen die heel persoonlijk worden, waar ook heel vaak persoonlijke verwijten op tafel komen, los van het feit of ze terecht of onterecht zijn, ze worden je wel verteld. En als je daar persoonlijk op reageert dan escaleert dat vaak, dus doe dat niet. Dat doe ik niet meer, dat besteed ik uit, mensen zijn daar professional in, doen dat niet altijd zoals ik dat wil, maar vinden wel oplossingen waardoor we met zijn allen verder kunnen. Ik denk dat dat een hele belangrijke leerschool is, maar daarnaast, wat je net noemde, ik denk dat belangrijker is, het gaat niet om rechtvaardigheid, het gaat om: waar sta je voor. Ik ken heel veel mensen die rood mooi vinden omdat hun klant vindt dat rood mooi is. Ik vind rood op zich een gezonde kleur, zeker als je hem op je wangen hebt, maar ik vind het geen mooie kleur. Dus ik ga tegen de klant niet vertellen dat rood een mooie kleur is. Dat ga ik niet aan hem bevestigen. Dat is natuurlijk een flauw voorbeeld, ik ben een blauw-man. Ooit vertelde een Chinees dat blauw de kleur van kracht is en dat ervaar ik, dat voel ik ook zo en dat zie je aan onze bedrijfsvoering ook terug. Wij zijn blauw en ik respecteer iedereen zijn kleurkeuze, maar het betekent wel dat ik niet ga voor rechtvaardigheid, maar wel duidelijk ben dat mijn kleur geen rood is. Daar kun je natuurlijk als voorbeeld natuurlijk heel lang over verder discussiëren, die rechtvaardigheid, uiteindelijk heeft ieder mens die in zich. De één uit hem, de ander niet, ik ben redelijk duidelijk als dingen mij niet bevallen. En dan wil ik er ook niet mee verder, dan tel ik ook desnoods mijn verlies op en dan ga ik weg. Dus er zijn grenzen aan zakelijke dingen die ik menselijkerwijs wil accepteren. Maar dat geldt ook voor mijn mensen, die bescherm ik daar ook voor. Uitgescholden worden voor geld, of een grote bek verwachten, of voor andere zaken, we doen het zelf ook wel eens een keer, ik  ben er ook debet aan dat je wel eens uitvalt over iets wat misschien niet had moeten gebeuren, daar ben ik ook open in, dat is fout, maar dat heb je moeten leren en ik ben iemand die heel moeilijk sorry zegt en dat kan je als goede of slechte eigenschap zien, maar dat is voor mensen soms onverteerbaar. Ik kan boos zijn, over iets, ik heb het verteld, ik draai me om en ik ben het vergeten. Maar er zijn mensen die daar dan nog een half jaar mee rondlopen, die je niet meer aan durven kijken en dat moet je leren. Dus de menselijkheid, die heb ik moeten aanleren. De menselijke kant van ondernemen, maar dat betekent ook dat een aantal mensen je nog niet menselijk genoeg vinden, maar die beseffen niet altijd dat uiteindelijk de tent runnen en zorgen dat het financieel klopt, dat iedere maand tienduizenden euro’s salaris beschikbaar zijn en dat er geen financiële sores bestaat, dat is een target. Dat is een moeizaam iets.

 

Cor

Mag ik je een hele persoonlijke vraag stellen, Wim?

 

Wim

Tuurlijk.

 

Cor

Je komt op mij niet over als niet menselijk, maar wat heeft het overlijden van je dochter voor jou als zakenman, als DGA, wat heeft dat voor invloed gehad?

 

Wim

Eva was twaalf jaar en uiteindelijk helemaal verkankerd is ze overleden. Ik zeg het zo grof, omdat het ook zo was. Totaal onmogelijk om verder te leven. Je eigen dochter aan moeten kijken en haar moeten vertellen met al haar verstand en de volwassenheid dat ze in dat jaar van ziek zijn had gekregen, haar aankijken en dan zeggen dat ze gaat sterven. Terwijl je dat een kwartier eerder van haar arts hebt meegekregen, dus je eigen dochter aankijken, samen met je vrouw en haar dan vertellen dat ze niet blijft leven, maar dat ze gaat sterven. En als ze je dan vraagt met tranen in haar ogen: dit jaar nog pap? En we hadden net gehoord nog enkele dagen, ja, wat heeft dan nog waarde? Wat heeft er dan nog waarde, of je dan miljonair bent of honderd machines bezit of driehonderd machines, het werd allemaal waardeloos.

Het was ook bijna waardeloos want je had er toch geen aandacht of tijd meer voor. Maar je dochter in haar ogen kijken en, het was mijn dochter die toen ondernemer was en zei: dan wil ik nu naar huis. En de arts zei: dat kan niet, want we moeten nog heel veel regelen. Toen zei ze: we hoeven helemaal niks meer te regelen, want ik ga toch dood. En die arts keek ons aan en die dacht: ja, zo is het. Het was iets wat wij haar als gezin mee hebben kunnen geven, maar als DGA, als bedrijf leert het je dat eigenlijk helemaal niets iets waard is. Dus een auto, iedere keer weer duurder, je laat je toch verleiden door weer een grotere en een duurdere te kopen, ik ben ook rigoureus een auto gaan kopen die in een showroom stond, in plaats van daarna de volgende, ik heb gezien dat sterven, of je nu twaalf bent of tweeëntachtig, dat is iets wat ons allemaal een keer staat te gebeuren, maar waar heel veel mensen en zeker ondernemers niet genoeg bij stilstaan. Als bedrijf denk ik dat ik nonchalanter ben geworden, ik vertrouw op mijn toekomst en ik werk aan mijn toekomst als ondernemer, maar ik werk uiteindelijk aan de toekomst, dus ik zei: nooit meer zal ik mijn dochter zien, nooit meer kan ik met haar knuffelen. Maar ik werk aan ooit weer, omdat ik daarin geloof. Ik geloof dat er een toekomst is na dit werkbare menselijke leven en het leerde mij, dat als klanten mij bedreigden, want zo voelde ik het heel vaak, dat ze wegliepen, dat ze naar een ander gingen, dat ik dacht: ach, er is voor mij een plek, ik sta met een boodschap in deze wereld, wij doen de dingen die we hebben afgesproken, ik ben er ook van overtuigd dat we zeker wel eens iets beloofd hebben wat we niet hebben na kunnen komen, dus probeer dat te voorkomen, zeg daar ook een keer tegen een klant tegen, eerlijk, dat je iets beloofd hebt wat niet kon, of waarvan je dacht, in je enthousiasme van verkoop, maar als DGA, als mens heb ik wel geleerd dat meer geld, of meer rendement, of altijd maar meer, hoeveel procent meer. Hoe vaak spraken bankiers daarover. Ik ben nog meer op mijn moraal en op mijn mentaliteit gaan werken, dus ik had hier een bankier, toen die terug kwam, mijn dochter was overleden en ik had mijn halfjaarcijfers niet ingeleverd en deze bankier die zei tegen mij, ik zei: je weet toch wat er gebeurd is, het was juli en ik had Eva in april begraven. En toen vroeg hij om de halfjaarcijfers. En die had ik niet, daar had ik niet eens over nagedacht. En bleek later ook nog iemand van bijzonder beheer bij te zitten, en toen zei ik: je weet toch wat er gebeurd is en toen zei deze bankier tegen mij: laten we het even zakelijk houden. En ik kreeg kippenvel op mijn rug, van zo’n man. En toen zei ik ook nog tegen hem, ik had zeventien jaar altijd alles ingevuld, banktechnisch, nooit hadden ze me moeten vragen, nooit hebben ze mij moeten manen, nooit hadden ze iets moeten zeggen. Ze hebben het over gelden die ze beschikbaar hadden, er was niemand bij de bank, die durfde te tekenen voor de risico’s die wij op dat moment afspiegelden omdat wij eerlijk waren. We lieten zien wie we waren en we deden er geen cent anders bij of aan. We upgraden de voorraad niet, we deden de debiteurenlijsten niet op een andere manier, het klopte wat we lieten zien en dat vonden ze een risicoprofiel. Toen zei ik tegen die bank: er is ook nog zoiets als moraal. Ik heb altijd alles ingevuld. En toen zei deze bankier tegen mij: moraal, moraal moet je vergeten. Dat bestaat niet meer. En toen ben ik ontploft en ik heb hem eruit gedonderd, letterlijk. Hij wilde niet weggaan, hij zei: ik laat me niet wegsturen en ik heb destijds gezegd: eruit, anders duw ik je van de trap. Hij zat in mijn kantoor boven. Iets waar ik nog steeds geen spijt van heb. Het kostte me heel veel energie, ik heb er heel veel zorgen van gehad en een aantal mensen die ik nog steeds dankbaar ben, hebben mij privé overeind gehouden door me gewoon blanco honderd-, tweehonderdduizend euro te lenen en zeiden ze: Wim, komt het goed? Ik zeg: het komt goed! Het geld zat in machines, het geld zat in een business die draaide, ik heb ze kunnen aflossen en ik heb er vijf jaar over gedaan om de bank gedag te kunnen zeggen en ik heb ze toen ook niet uitgescholden bij het gedag zeggen, maar bedankt voor de bewezen diensten, maar in alles in mijn lijf was destijds blij dat ik niet meer afhankelijk was van de bank en tot vandaag de dag hebben wij nog een gezonde schuld op bedrijfspanden, maar leven wij voor de rest met een positief saldo op de bankrekening en dat is rust. Dat is rust en ruimte, dat heeft beperkingen, waardoor ik, ik zie veel meer mogelijkheden en potentieel dan dat mijn portemonnee groot is, ik zou dubbel zo groot kunnen zijn als ik kapitaal bezat wat er voor nodig zou zijn, maar het geeft je de onrust en de onmacht en het onbegrip van mensen die zijn niet te verwoorden. En ik heb gezien toen wij groeiden en groeiden dat bankiers aan alle kanten met mij meedachten, zomaar een ton hier, een ton daar, speciale kredieten, verruimingen, alles klopte, maar ze kwam mij ook vertellen dat ik mee getekend had voor mijn huis dat ik mee getekend had voor dit en voor dat, mijn vrouw werd er ’s nachts wakker van, er waren dreigende woorden, er werd een interim manager voorgesteld van de bank die maar eens mee moest gaan kijken, die niet eens wist wat een machine was, ik ontmoette de vijfde account manager in vier jaar tijd, er was geen loyaliteit er was alleen maar papierwerk.

 

En wat dat mij als DGA leerde, dat als je in nood komt en dat scenario moet je gewoon als bedrijf klaar hebben liggen, dan moet je gewoon zorgen dat je minder afhankelijk bent van mensen die jou willen dicteren zonder kennis van zaken van je echte business. Andersom, ga voor de spiegel staan en reken voor jezelf eens uit of je inderdaad dat geld wel waard bent wat je van anderen gebruikt en ga er ook zo mee om. Respecteer het ook en wees daar een betrouwbare partner in. En kan er iets niet, informeer ze vooraf, wees duidelijk. Ik ben altijd duidelijk geweest. Ik heb mensen moeten bellen dat ik niet kon betalen en dat zijn mensen die me nu nog steeds heel dankbaar waren. En die zeiden: Wim, geen probleem. Wat stoer dat je belt. Dat waren niet eens grote bedragen, vijfduizend, tienduizend, maar ik had veel geld onderweg, veel ontwikkelingen onderweg, we hebben veel af moeten schrijven. Accountant die ons adviseerde om alle verliezen in één keer te nemen, zonder ons het besef bij te brengen dat de bank ineens bij mij kwam en zei: je hebt geen winstwaarschuwing afgegeven. Ik had nog nooit van het woord gehoord, op ons niveau. Ik dacht dat dat voor grote, beursgenoteerde bedrijven was en ineens waren wij niet meer die gevierde jongen waar ze graag op de koffie kwamen, maar waren wij een, zo heb ik het ervaren, een parasiet in de portefeuille van een bankier. En kunnen werken en kunnen leven zonder bankschulden, dat is een luxe en een comfort die ik iedereen toewens, want dan kun je gaan ondernemen.

 

Cor

Dus de beste jaren gaan nog komen, Wim.

 

Wim

Menselijkerwijs denk ik: ja. Ik heb aangegeven, ik heb geen rust, want ik wil nog meer, want ik wil altijd de beste zijn. Ik ontwikkel nog steeds machines en ja, wij zien door service, service-mentaliteit, we hebben denk ik rond de duizend machines in service en onderhoud, daar zit zoveel potentieel en de concurrentie kopieert en probeert na te doen, maar bij heel veel bedrijven ervaar ik niet de echtheid die wij voor de klant willen betekenen. Dat ervaar ik bij fabrikanten, zodra ik machines bestel ben ik de king, gaan ze met me uit eten, zodra ik drie maanden geen machines bestel word ik ook niet meer door ze gebeld. Zijn ze even niet beschikbaar, hebben ze op een beurs geen tijd voor me en zo zie je heel veel zaken. De komende jaren worden denk ik moeizame jaren, dus je hebt, maar dat betekent ook heel veel kansen. Dus, heel veel mensen praten nu over bedreigingen, die zien een economie dalen, maar dat forceert mensen om hun koers bij te stellen en een route te gaan lopen die veranderingen teweeg brengt en je verdienmodel, altijd overeind houden zoals je dat twintig jaar geleden deed, dat kan sowieso niet. Ik denk dat twee jaar vooruit al heel ver is, zorg dat je luistert en in de markt bezig bent, bij de klant, op internet, zorg dat je bij bent en dat je gezien en gehoord wordt. Dat je dus begrepen wordt met je boodschap.

 

En als laatste denk ik, over jouw vraag rondom het verlies van mijn dochter, dat was niet onze enige tegenslag. Vijf jaar daarna moest ik horen dat mijn zoon ook kanker had, twee jaar geleden hoorden wij dat Sven nog zes maanden zou leven en ook dat hebben we niet geaccepteerd en zijn we aan de slag gegaan en zijn we twee jaar verder en leeft hij nog steeds. Immunotherapie en dat alles naast ondernemen, mijn relatie die stukgelopen is, waarin ik mezelf heel veel verwijt, waarin ik ook vergat sorry te zeggen, er genoeg te zijn, dingen heb gedaan die ik zeker niet had moeten doen en ja, als ondernemer ben je altijd met je bedrijf bezig. Uiteindelijk is een gezin en keuzes niet altijd een keuze. Dus mensen roepen: alles is een keuze. Ik ging naar een psychiater die ons begeleidde, die zag ik acht keer op zijn horloge kijken in dat uur dat ik bij hem was, dat is al niet hoe ik mijn gesprekken voer, ik heb tijd voor de mensen, waar ik tijd aan geef en die tijd wordt niet bepaald door mijn horloge of door mijn agenda. Hoewel tijd natuurlijk altijd wel een definitie zal blijven. Die mensen werken toch uurtje factuurtje. Die gaven mij adviezen. Ik zei: maar werk is een groot probleem binnen deze situatie en dan zeiden ze: ja, dan stop je er toch mee? Dat was een hele goede opmerking, alleen ze vertelden me niet hoe. Hoe zeg ik tegen achttien gezinnen dat ze geen werk meer hebben, dat het bedrijf weg moet, of het te verkopen is, of allerlei andere zaken. Mensen hebben heel veel kortetermijnadviezen. En die zijn op zich niet fout, maar de oplossing geven ze er alleen niet bij. Ik heb heel vaak gedacht: oké, waar sta je voor? Wie wil je zijn, wat kan je zijn, dus heel veel ballen omhoog houden betekent: hou het simpel. Doe je ding, neem je rust, neem je tijd, parkeer zaken en vertel mensen dat je van ze houdt. Dat doe ik zelfs tegen mijn personeel. Iedere morgen als ik aan de zaak kom geef ik iedereen een hand, dat heb ik van een Pool geleerd. Nu in coronatijd is het een boks of een elleboog, heel veel mensen vinden dat raar. Ik ben een handenschudder, dus binnen de coronatijd een erg lastig iets voor mij.

 

Cor

Dan kunnen we elkaar een hand geven, maar dat doen we dan maar even niet.

 

Wim

Ik ben persoonlijk tegen iedereen. Degene die dat vervelend vinden, dus de grote, stoere inkoper die met een wensen- en eisenlijst aan mijn bureau zit, als die geen mens wil zijn of worden in het gesprek wat ik met hem voer, dan zit ik daar niet mee, maar dan heb ik er ook geen moeite mee als die bij mij geen klant wordt, want er is speelruimte genoeg in deze markt voor mensen die dat wel waarderen.

 

Cor

Het is iets van alledag, maar, jammer is het inderdaad dat degene die thuis misschien wel vaker service van jou nodig had, dat je voor de hele wereld wel klaarstaat, maar misschien voor het allerbelangrijkste, ook daarin kunnen we elkaar de hand geven, dat je het dan niet ziet?

 

Wim

Bij mij is het zeker niet alleen service, ik ben wel eens niet eerlijk geweest naar mijn vrouw. Dat is lastig, als mens lastig, als ondernemer lastig, je bent onderweg, je hebt reizen, je hebt los van, het gaat niet eens over vreemdgaan of andere verhalen, maar gewoon geen tijd voor elkaar, keuzes maken die niet op je gezin van toepassing zijn en is het leven wat het je leert, maar bij ons, ondenkbare werkelijkheid van nog een keer tegen een kind moeten zeggen dat hij niet blijft leven, ja dat betekende dat je, ik heb het wel eens gezegd: kom eens thuis en ga eens met een verdrietige vrouw naar bed. Verdriet wat je niet begrijpt en het gaat niet om de seks, of om allerlei andere zaken, maar gewoon niet begrepen worden. Ik voel mij in deze wereld vaak niet begrepen. Als ik boos ben, als ik emotioneel ben dan zijn er mensen die niet begrijpen wat er in mijn leven allemaal speelt, maar mensen beoordelen mij wel. Mensen zijn boos als je niet terug hebt gebeld, mensen weten hoe het werkt. En nu zei een Duitser iets heel moois, die was zo boos dat hij mij niet kon bereiken en dan ging ik toch een keer langs en toen ik hem vertelde waarom ik niet bereikbaar was toen werd hij heel stil en toen zei hij: als we ooit op de laatste dag van ons leven iets tegen elkaar konden zeggen, dan zou er niemand zeggen: Cor, weet je waar ik spijt van heb? Ik heb eigenlijk te weinig gewerkt. Niemand, al ben je nog zo lui geweest, niemand zal zeggen: ik heb eigenlijk te weinig gewerkt. Ik had meer willen werken. Dus wat betekent dat: dat werken is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Maar het moet wel. Het moet wel. Dus het moeten was voor mij ook een houdgreep, een houvast, een bezigheid. Als ik die niet had gehad, dan weet ik niet, dus, je kent mensen die gaan boomknuffelen, mensen kennen God niet, gaan boomknuffelen, gaan met psychiaters praten en daar is op zich niks verkeerds mee, maar hoe inhoudelijk of hoe echt zijn die gesprekken? Of zijn het formaliteiten die je invult omdat alle mensen het doen, omdat het iets is geworden wat hoort bij de problematiek van je situatie. Ik denk dat het echt moet zijn en als je je echtheid prijsgeeft, als je daar vanaf gaat wijken en of dat DGA of werknemer is, maar als je je echtheid loslaat, dan ben je geen mens meer.

 

Cor

Ik zie, we zijn al dik over het uur heen, dat maakt me niks uit, maar ik heb nog één of twee vragen die ik echt nog even aan je wil stellen, Wim. Misschien heel kort, welke leverancier zou je vandaag een pluim willen geven? Dat is een goede leverancier, daar ben ik blij dat ik daar klant van ben?

 

Wim

Ik heb een Italiaanse leverancier, dat is de IMER Group, recentelijk toegevoegd aan onze organisatie, bijzondere mensen, maar het valt of staat uiteindelijk met de account manager. Het is een Pool die met Italianen zaken kan doen, dat is heel knap, hij woont ook in Polen, bijzonder mens, volgt zijn dingen op, persoonlijk, dus die persoonlijkheid kom ik weer, de menselijkheid achter zo’n man, die jou terugbelt, die durft te zeggen: ik had geen tijd voor je. Dat kun je van zo’n man ook accepteren. Maar die mensen hebben een drive om het bij jou goed te laten gaan en een leverancier die dat kan, die heeft toekomst, binnen iedere organisatie.

 

Cor

Je zegt: je hebt zo’n dertig dingen waar je de service nu voor doet, hoogwerkers.

 

Wim

Dertig?

 

Cor

Nee, sorry, duizend. Tuurlijk, alle klanten zijn goed, maar heb je een klant van het afgelopen half jaar waarvan je zegt, dat vind ik leuk, die vind ik bijzonder. Dat vind ik een mooie fijne klant?

 

Wim

Ja, voor mij is een klant, ik vind het lastig een naam te noemen, ik heb er veel, wat voor mij altijd prachtig is, is als iemand bij ons een offerte opvraagt na tien, vijftien jaar aan service te hebben genoten en gewoon een nieuwe machine bestelt. En zegt: dat valt me mee, wat ik bij moet betalen. En de klant die ook zegt: ik heb het niet aan een ander gevraagd, het is goed zo. De klant die jou waardeert. En dat heeft een groot contrast, er zijn ook mensen die alles op internet afzoeken, waarbij je de goedkoopste moet zijn, daar is mijn motto heel simpel, ik heb er een heel mooi verkoopverhaal bij: de goedkoopste camping van Frankrijk is niet de beste camping, daar is geen zwembad, of schoon toilet of warme douches. Het goedkoopste hotel in Turkije, even los van Corona, dat is niet het hotel aan zee met een goed strand en een shuttle bus die jou op het strand brengt. De goedkoopste auto is niet de fijnst rijdende auto als je veel onderweg bent. Waarom moet ik dan wel de goedkoopste leverancier voor jou zijn? Het is een trend, zeker bij overheden, bij heel veel mensen, dus als dat de term moet zijn, dus de klant die mij waardeert en accepteert wat ik daarom kost, dat vind ik een echte klant. En die krijgt liefde terug die ongekend is.

 

Cor

Dan de allerlaatste. Welke ultieme tip zou jij geven aan andere DGA’s?

 

Wim

Leer luisteren naar andere ondernemers, maar daarnaast is denk ik: kijk buiten je branche. Kijk en luister buiten je branche, waarom andere mensen dingen ontwikkelen. Of het nu automatisering is, financieren is, of in technologie zoals in ons bedrijf, kijk in totaal andere branches. Ga er desnoods stage lopen. Ik zou zo graag een week in het jaar in een ander bedrijf de beste werknemer willen zijn, omdat je daaruit leert hoe mensen dingen doen, waarvan jij nog nooit hebt kunnen bedenken hoe dat zou kunnen werken. Dus kijk naar een ander en vraag een ander hoe hij dat zou doen zonder dat je daar heel veel tijd aan kwijt bent. Kun je lezen, kun je vinden, kun je op internet vaak iets over teruglezen, maar belangrijk is ook: wees dan zelf ook zo open en oprecht om anderen ook van die informatie te voorzien als ze er bij jou om vragen.

 

Podcast voor DGA's #3 Cor Spronk in gesprek met Gert Koekoek - groenteman over acquisitie, sturen op cijfers, vervanging en personeel

Zorg dat je iemand naast je hebt die je kan vervangen

 

Ik ontvang Gert Koekoek in onze studio in Dronten. Zijn auto verraad dat hij eraan komt. Gert is nu ruim 20 jaar ondernemer en begonnen als de echte groenteman Gert Koekoek en volgens hem is hij dat nog steeds. Op dit moment levert hij in een grote regio gesneden groente uit zijn eigen groente-snijderij en geeft hij leiding aan 30 man personeel.

Zijn ex-vrouw zei al in 2008 tegen Gert dat hij maar een groente-snijderij moest beginnen. Gert verklaarde haar toen voor gek, maar nu weet hij dat ze gelijk had. Het visioen die Gert zelf in 2012 kreeg dat hij alle maaltijdproducenten in Flevoland als klant zou hebben werd al in 2 jaar gerealiseerd.

De meeste handel komt binnen via mond-tot-mond reclame, Gert heeft geen accountmanagers in dienst. Hij voelt zich geen netwerker, maar via netwerken en bedrijfsbezoeken komen toch nieuwe opdrachten binnen.

De grootste fout volgens Gert is dat hij geen scholing heeft gevolgd, daardoor heeft hij teveel leergeld in de praktijk betaald. Maar alhoewel hij de meeste keuzes maakt op basis van zijn onderbuikgevoel, zijn de cijfers de laatste jaren steeds de onderbouwing van zijn ondernemerskeuzes geweest.

We hebben het daarnaast nog over besturen, korte ketens, de Floriade en zijn voorgangers.

Wat volgens Gert heel goed is gegaan is de samenwerking met André Weijmer, zijn huidige bedrijfsleider. Hij verteld hoe het begon met een opgeblazen motor van zijn bedrijfsbus tot aan de feilloze samenwerking van nu. André kan hem vervangen.

En als er een Poolse of een Nederlandse kandidaat zich aanmeld voor een functie in de snijderij, wie zou je dan kiezen Gert, vroeg ik hem.

Zijn antwoord was heel resoluut, luister zelf maar.

 

https://www.linkedin.com/in/gert-koekoek-14403a26/

 

Volledige tekst podcast:

Cor

Gert Koekoek, woont in Dronten, wij kennen elkaar volgens mij, wij hebben elkaar voor het eerst ontmoet bij de vereniging Flevofood, daar waar je toen nog in het bestuur zat, later bij de Reis van de Ondernemer, hier bij een workshop, toen zijn we in contact gekomen met het twintigjarig jubileum van jou, wat rond 1 april zou zijn en ik zag vanmorgen ook nog dat je de honderdste ambassadeur bent van de Floriade. Ik zit in de adviesraad van de Floriade, dus daar hadden we elkaar van kunnen kennen, maar ik wist wel dat je daarbij zat en misschien zijn er nog wel veel meer connecties. Woont in Dronten, dat hebben we in ieder geval dan gemeen. Hoe oud ben je?

 

Gert

Ik ben vierenveertig.

 

Cor

Vierenveertig lentes jong en, heb jij een relatie? Ik zag natuurlijk, ik heb je natuurlijk gecheckt op Facebook, maar.

 

Gert

Ik heb een relatie, sinds twaalf jaar.

 

Cor

Sinds twaalf jaar, kinderen?

 

Gert

Ik heb uit mijn vorige relatie twee kinderen, twee dochters. Eentje van dertien en eentje van eenentwintig.

 

Cor

Kijk eens aan. En hobby’s?

 

Gert

Hobby’s, heb ik te weinig tijd voor gemaakt, ik heb sinds een paar jaar één hobby dat is een makkelijke hobby, dat is een miniatuurverzameling van vrachtwagens.

 

Cor

Dat heb ik gezien, we zijn nu niet in jouw kantoor, want ik vroeg: waar kunnen we rustig met elkaar spreken, op een plek die jij interessant vindt, of belangrijk is voor je, toen zei je: dat zou mijn kantoor kunnen zijn, maar daar is een hoop reuring natuurlijk. We gaan straks voor de foto, die we samen maken, nog wel even naar jouw kantoor toe, ik vind het wel leuk om ons samen vast te leggen daarbij, maar dat zijn allemaal modeltrucks van AGF, van koeltrucks?

 

Gert

Van koeltrucks, van groothandelaren, het begon eigenlijk met afbeeldingen van AGF op vrachtwagens en uiteindelijk kwamen daar transporteurs bij, bij ons komen veel transporteurs aan de deur, allemaal transporteurs van AGF, ik heb per ongeluk nog een keer een paar bierminiaturen gespaard, maar daar ben ik mee gestopt, anders werd het zo - maar dat is mijn hobby. Dat staat op mijn kantoor, dat was de eerste uitspraak van mijn vriendin: heel leuke hobby, maar doe maar lekker op kantoor.

 

Cor

Ja en op je bedrijf, komen we straks even op terug. Heb jij een favoriete voetbalclub?

 

Gert

Nee.

 

Cor

Nee? Gaan we gelijk door. Muziek?

 

Gert

Nee.

 

Cor

Auto? Wat voor auto rijd je?

 

Gert

Ik rij een Ford.

 

Cor

Een Ford.

 

Gert

Ja, een hele degelijke Ford. Het is wel een Ford Mustang.

 

Cor

Ford Mustang. En de kleur?

 

Gert

Hij is smurfenblauw, er zit een vijf litermotor in, het is een V8. Past niet meer in deze tijd, maar het past wel bij mij.

 

Cor

Ja. Ik zeg zo maar gewoon als eigenaar ook: lekker, zeg ik dan. Lees je wel eens boeken?

 

Gert

Te weinig.

 

Cor

En als je wel boeken zou lezen, welk boek zou dat zijn?

 

Gert

Een beetje spanning, detectives, misdaad vind ik wel interessant.

 

Cor

Niet over business?

 

Gert

Nee, eigenlijk niet. Daar heb ik vroeger wel eens een boekje van gehad, maar te theoretisch. Ik ben helemaal van de praktijk, dus ik heb wel eens zo’n boek gekocht vol goede moed, mee op vakantie genomen, de eerste tien bladzijden gelezen en nog eens een keer tien en toen kwam hij ergens onderin de koffer en ik heb ze waarschijnlijk nooit meer gezien. Nee, ik ben geen man van de theorie. Had misschien wel goed voor mij geweest in het verleden, maar goed. Dat is zo gelopen.

 

Cor

Dat is zo gelopen. Heb jij een idool, of iemand waar je tegenop kijkt? Of waarvan je denkt: die, die doet dat -

 

Gert

Ik vond vroeger altijd - Hennie van der Most, dat was een man die woonde dicht bij ons, en dat was een man, daar keek ik altijd tegenop en die het toentertijd voor elkaar bokste. Dat begon met De Bonte Wever natuurlijk, de Watertoren in Assen, Kalkar, dat soort dingen, ja. Ondertussen volg ik hem wat minder, hij is natuurlijk ook verhuisd en je hoort niet zo heel veel meer van hem, ja, de dingen vind ik persoonlijk een beetje gedateerd worden, maar toentertijd vond ik dat echt een ondernemer van - hij kwam ook in de winkel bij mij vroeger, was gewoon een hele normale vent. En zijn dialect. En we zaten een keer bij hem in De Bonte Wever met onze jongens in de kroeg en een vriend van mij gooide een gulden in de gokkast. Jongens, niet gokken, daar word ik alleen maar rijk van! Een hele open, leuke man.

 

Cor

Hou oud zou hij nu zijn?

Gert

Ik denk dat hij rond de zeventig is, denk ik.

 

Cor

Maar dat brengt me eigenlijk meteen bij de volgende vraag: uit wat voor nest kom je? Want Hennie van der Most komt uit de buurt van Slagharen.

 

Gert

Hij komt van oorsprong uit Hollandscheveld. Dorpje in Drenthe, dichtbij Hoogeveen. Net tussen Hoogeveen en Slagharen in. En mijn ouders die waren ook ondernemer, die zaten net als ik in de groente en fruit en mijn ouders die ventten langs de deur met groenten en fruit, met een aantal busjes. Ik was een nakomertje, toen ik vijftien was konden mijn ouders vervroegd stoppen toentertijd, ik wilde het met alle geweld overnemen, dat mocht niet, daar was ik erg boos om. Later had ik er wel begrip voor, mijn ouders zeiden ook van: de ene dag wilde je brandweer man worden, de volgende dag groenteboer, dus achteraf was het waarschijnlijk wel goed gekomen, maar achteraf had ik ook wel respect voor hun keuze dat ze niet op mij gewacht hebben.

 

Cor

Maar, vijftien jaar, dan ja, het kon net niet, zeg maar.

 

Gert

Nee, wat je dan leuk vindt, als je achttien bent kun je wel zeggen: ik heb het eens even goed bekeken, maar dat is best veel werk. Dus toen had ik er wel respect voor, maar later ook wel van: die keuze hebben zij goed gemaakt van: alles leuk en aardig, maar we stoppen nu en als je dat wilt, dan doe je dat maar.

Cor

Maar venten langs de weg, als je het nu zou vergelijken met je huidige bedrijf, dan was het gewoon consumenten benaderen. Een soort SRV-wagen, maar dan alleen met groenten.

 

Gert

Ja en dan meer op de vlakten, dus niet in de steden want daar kwamen toentertijd, dan praat ik over de jaren, eind jaren negentig, toen kwamen de supermarkten ontzettend op, dus in de stad viel er geen brood meer te verdienen, maar op de vlakten bij de boerderijen daar viel nog best wel een goede boterham te verdienen, ja. Dan kwam je er één keer in de veertien dagen en dan een zak aardappels van vijfentwintig kilo een zak sinaasappels van twintig stuks en zo benaderden we de klanten destijds.

 

Cor

Net wat boeren zelf niet op hun eigen land verbouwden, een moestuin niet hadden, maar dan wel bij hun betrokken. Vader en moeder werkten eigenlijk altijd?

 

Gert

Ja, die werkten altijd. We hadden drie weken per jaar vakantie. De eerste week moest alles schoongemaakt worden, de tweede week dan gingen we eens een dagje naar Duitsland, en de derde week moest er alweer voorbereid worden. Dus ja, die hebben eigenlijk altijd gewerkt. Het was normaal.

 

Cor

Had jij toen al niet afkeer tegen het ondernemerschap?

 

Gert

Nee, de handel zat altijd wel een beetje in mij. Dat triggerde mij, vond ik wel leuk. Als je iets kocht voor een gulden en verkocht voor twee gulden, toentertijd, dat was best wel leuk. Toen was dat winst, later in mijn leven is dat wel andersom geweest, maar ik vond het wel interessant van: ja. Je ziet mensen die moeten heel de dag werken, een jongen van mijn leeftijd die heel de dag hard werkt en die heeft dan tien gulden en soms had ik twintig gulden. Zo kan het ook, met relatief weinig -

 

Cor

En deed je dat ook al met de groenten van jouw ouders, of met hele andere dingen?

 

Gert

Nee, toen was ik iets ouder, vuuraanstekers, parasols, ik heb van alles verkocht. Overal waar ik handel in zag dat kocht ik en dat verkocht ik.

 

Cor

Heb jij scholing gevolgd om uiteindelijk ondernemer te worden? Hoe is dat gegaan, welke school heb je gedaan?

 

Gert

Ik ben begonnen op de MAVO, daar heb ik twee jaar in de eerste gezeten, toen vonden ze het beter dat ik maar naar de technische school ging. Ik was eigenlijk niet gemotiveerd om te leren. Ik zat wel op school, omdat het moest, voor de rest, ik deed niks. Toen heb ik wel promotie gemaakt, ik mocht gelijk naar de tweede klas van de technische school. Ik mocht wel even bij de directeur om de tafel komen van: ik ga je volgen, want hij had natuurlijk gehoord hoe gemotiveerd ik was. Eind van het tweede jaar moest ik een keuze maken, dat was electro, metaal, schilderen of autotechniek. Ik vond alles helemaal niks. De gedachte om naar een andere school te gaan, leek mij ook al niks, want al mijn vrienden zaten op die school, dus ik dacht: weet je wat, ik doe automonteur. Heb ik twee jaar gedaan, daarin hebben ze mij ook laten slagen, ja toen was ik een jaar of zeventien, ondertussen was ik bij de groenteboer in het dorp aan het werk gekomen ik denk: ik moet nog niet van school of, je moest toen tot je achttiende naar school, toen kwam ik op een opleiding tot ja, ondernemer. Eerst verkoopmedewerker eigenlijk heb ik alles in anderhalf twee jaar doorlopen en heb ik het diploma ondernemer op zak.

 

Cor

Het middenstandsdiploma in die tijd?

 

Gert

En dat vond ik heel interessant, want toen ik daar op school kwam toen ging er een wereld voor me open van: dit vind ik leuk. Dus ik denk dat het drie of vier jaar was dan, ik ben er denk ik in anderhalf jaar doorheen gefietst en ook nog gewoon gewerkt, dat was toen leren en werken en dat vond ik leuk.

 

Cor

En bijvoorbeeld in de vriendengroep, wat was jij dan vaak voor type? Was jij degene die de boel aan de gang maakte?

 

Gert

Ja, ik was altijd wel een beetje gangmaker. Nog wel steeds een beetje, ja. Ik vind het wel leuk om op de voorgrond te staan.

 

Cor

Ja, leuk. Je zegt: ik ben bij de groenteboer aan het werk, in loondienst geweest. Hoe lang heeft dat geduurd?

 

Gert

Toen mijn ouders ermee stopten, die hebben de zaak verkocht aan een andere ondernemer, een vrij jonge ondernemer, die heb ik nog meegeholpen na schooltijd, appels en sinaasappels inpakken en dat heb ik denk een jaar, anderhalf jaar gedaan en toen was ik zeventien, achttien en toen ben ik bij de groenteboer op het dorp gekomen en dat vond ik wel heel interessant. Ik dacht: dat is wel heel leuk. Ik ben eigenlijk daar binnen gekomen als een jongen die de lege kisten moest opruimen en ben doorgegroeid tot bedrijfsleider. Ik was denk ik een jaar of twintig toen had ik een man of tien onder mij, waarvan iemand van vijfenveertig jaar en uiteindelijk ging mijn leidinggevende toen op vakantie en die zei: jij moet de toko maar runnen en ik kom wel drie keer in twee weken terug en dat even terzijde, maar ja. Dat vond ik echt leuk. Daar heb ik rondgelopen, ik denk een jaartje of zes en toen kwam er een winkel in Nieuwleusen, die kwam eigenlijk vrij, een collega groenteman die had een winkel in Staphorst, had een winkel in Nieuwleusen erbij genomen, die dacht: wat ik nu in één winkel doe, als ik er twee heb, dan verdien ik twee keer zoveel. Dat viel een beetje tegen, hij verdiende nog maar de helft, hij moest de aandacht verdelen, niet de juiste mensen, ziekte, je kent het wel, veel ellende, dus hij wilde graag van die winkel af. Zei hij: Gert, is dat niks voor jou? Ben ik wezen kijken en vrij vlot heb ik die winkel overgenomen. 1 april 2000 was mijn openingsdag.

 

Cor

Kijk!

 

Gert

Dus dat was wel heel bijzonder. Ik dacht dat ik alles wist en qua groenten wist ook alles trouwens, daar wist ik echt wel veel van, een presentatie maken, met klanten omgaan, folders, reclame maken, dat ging me al heel goed af. Maar als je ondernemer bent dan zit er natuurlijk veel meer bij. Dat is niet alleen maar een appel en een sinaasappel inkopen voor een dubbeltje en verkopen voor twintig cent, nee daar zit eigenlijk veel meer achter.

 

Cor

En toen jij met die winkel begon, wat was toen vooral dat jij zei: dit ga ik anders doen?

 

Gert

Ik heb één werkgever gehad daardoor ben ik altijd een beetje tegengehouden. Zijn wil was wet. Als die appel met de rode blos naar voren moest liggen, dan moest dat en als ik de appel een kwartslag draai dan zien de rode en gele kant, dat is net misschien zo mooi. Misschien een raar voorbeeld, maar ik werd altijd een beetje, ik heb het met heel veel plezier gedaan, maar ik had er een goede werkgever aan gehad, maar ja, ik was jong, ik wilde meer. Ik dacht het kan beter, het kan anders en het bleek ook wel dat als hij op vakantie ging, dan draaide ik de sterren van de hemel. Dan kocht ik zomaar een pallet nectarines en dan kwam hij terug en: hoe kom jij aan die omzet? Ik zeg: nou, gewoon. Dat had ik gedaan. Dat zal dan wel toeval zijn. Hij had het ook nooit willen toegeven, maar dat ging misschien drie jaar op rij, dus ik merkte ook zelf van - ik had een collega die hand een standplaats vrijdags in het dorp en als hij dan met vakantie was of ziek was, dan moest ik erheen. Ik ging zelf de bus laten, zakje walnoten neem ik nog mee en een flesje appelsap. Ik draaide daar ook altijd meer dan mijn collega. Dus ja, dat vond mijn werkgever natuurlijk leuk, maar ik was gewoon gedreven. Ik denk: wat ik hier doe, kan ik ook voor mezelf doen. En misschien kan ik dan ook iets meer ermee verdienen, heb ik misschien wat meer vrijheid, kan ik mijn eigen tijd indelen. Ik denk dat dat toen nog niet zo heel veel speelde, het was meer van: ik denk dat het beter kan.

Cor

En het lag uiteindelijk in je presentatie en contacten?

 

Gert

Vooral ook handelsgevoel qua inkoop, scherp inkopen, dat kon trouwens mijn oude werkgever ook goed, presenteren, mijn oud werkgever die kocht heel veel bananen in en dan moest je elke klant vragen: heeft u nog belang bij een trosje rijpe bananen? Zo heette hij op een gegeven moment ook. Ja, dan had ik zoiets van: waarom doe je dat nou? Waarom koop je geen doosje minder? Dan hoef je niet al die mensen - die mensen weten ook, die denken: o jee, daar heb je hem weer, vraagt hij het weer, je moet mensen niks opdringen. Ik vind gewoon: mensen moeten met plezier bij je komen, maar als je elke keer, als je in de winkel komt elke keer het gevoel hebt dat ze je wat aansmeren, dan ga je, ik persoonlijk, die winkel mijden. En dat waren van die kleine puntjes dat ik dacht van: het kan beter, het kan anders.

 

Cor

Hoe ben je in Dronten terecht gekomen?

 

Gert

Ik ben in april 2000 begonnen in Nieuwleusen, daar heb ik de winkel overgenomen, op een gegeven moment, het winkelcentrum waar we in zaten dat zou plat gaan, er zou een nieuw winkelcentrum komen, was ik ook druk mee bezig, ik had wel een huur/koopcontract, ik zat nog een beetje in dubio, wat ga ik doen? Huren? Kopen? Ik deed toen ook al horeca en restaurants. Ponypark Slagharen was een klant van mij. Ik zat een beetje in dubio. Ga ik straks hier een winkel zeg maar, huren. Die horeca levering gaat zich uitbreiden, dan moet ik op een industrieterrein een pandje gaan huren, dus ik zat een beetje in dubio van: ja, Nieuwleusen, hele mooie plaats, natuurlijk ook geen wereldstad, ook voor de toekomst, ik zat echt in dubio en in juli 2006 mijn groothandel benaderde mij: Gert er is een winkel in Dronten, die moet met spoed overgenomen worden. Die ondernemer is ervandoor en die draait op vakantiekrachten en 1 september gaan zij naar school. Ik ben daar in juli gaan kijken 2006, dat winkelcentrum van Dronten lag toen helemaal op zijn kop, dat is helemaal vernieuwd toen, dat zou ook in september heropend worden en toen dacht ik van - toen viel alles op zijn plek. Mijn huurcontract in Nieuwleusen liep in januari af, dus dat was te overzien, dus ik heb uiteindelijk de keus gemaakt en 3 september stond ik hier achter de toonbank.

 

Cor

Kijk eens aan!

 

Gert

Dus dat was eigenlijk een hele stap voor mij. Dat was een veel grotere winkel, een veel groter verzorgingsgebied en een veel grotere omzet, dus dat was eigenlijk een hele stap naar boven toe. Ik had eigenlijk besloten van: ik ga alleen verder met de winkel, de horeca levering dat vergt tijd. Als jij een restaurant hebt en ik beloof om tien uur bij je te zijn met zes bloemkolen, dan kan ik niet om elf uur aankomen met drie stuks broccoli. Dat heeft gewoon prioriteit, dat heb ik wel gemerkt: als je aan horeca levert dan staat de winkel eigenlijk op een lager vuurtje, zeg maar. Van ja: als ze vandaag geen bloemkool hebben, dan koop je wel een broccoli, dat maakt niet zoveel uit. Dus ik had me voorgenomen toen ik in Dronten kwam: ik ga alleen maar de winkel doen, ik ga geen horeca meer leveren. Ik ga mij focussen op de winkel, daar zit een mooie omzet in, kun je een goede boterham mee verdienen, dat gaan we doen. Dat heb ik uiteindelijk een week volgehouden, toen kwam er eigenlijk een oude klant alweer terug van: ik had vroeger hier altijd mijn groente, wil je bij mij leveren. Ik zit aan de overkant met een pizzeria. Ik denk: ach, dat kan wel. In no time hadden wij best wel een aantal restaurants als klant. Ik denk dat wij in 2008 al meer dan veertig restaurants hadden als klant. Mijn huurbazen dat waren drie broers, eentje deed vroeger de winkel die had een pensioen, de andere twee broers deden markt en horeca levering. De middelste broer was inmiddels ook aan het pensioen toe, die had een aantal Chinees restaurants en zei: jij krijgt die restaurants van mij, daar hoef ik niks voor te hebben, maar je moet er goed op passen. Ik heb ze vijfendertig jaar als klant, ik gun ze jou. Ik heb een goede inwerkperiode van hem gehad, ben twee keer mee geweest en toen zei hij van - toen ik het ’s maandags overnam toen dacht ik: misschien komt hij nog wel even helpen, maar nee: dat heb je heel goed gedaan. Maar op een gegeven moment hadden we veertig restaurants, de winkel en dat was eigenlijk allemaal best wel heel leuk.

 

Cor

Daar heb ik nog even een vraag over, Gert, wat is nu in handel of in aandacht die horeca, anders dan een winkel? Een winkel dan komen mensen, bij je binnen en die gaan een beetje kijken en dan heb je meer dat praatje. En hoe is dat, kun je daar twee verschillen in noemen?

 

Gert

Ja, een winkel daar moet je de klant naartoe lokken, je moet een goede prijs hebben, een mooi product, het moet er allemaal netjes, schoon en verzorgd uitzien, klant in een winkel komt een half jaar bij je en daarna zie je een klant niet. Heb ik wel eens gevraagd van: waarom komt ze niet bij mij? Was een product niet goed, was ik niet goed? En leveren aan de horeca is heel anders. Andere wereld. Je gaat daar met de mensen om de tafel, je gaat prijsafspraken maken, mensen verwachten echt wat van je, als het niet goed is dan hoor je het direct en met de consumenten is dat lastig. Dan mis je iemand, waarom mis je iemand. Als jij een horecagelegenheid hebt en ik lever jou een product wat niet goed is, dan bel je me. Gert, je hebt mij een krop sla geleverd, die is verlept. Dan weet ik het gelijk. Dat is met consumenten, dat is lastig. Jammer.

 

Cor

Is dan business to business lastiger of makkelijker?

 

Gert

Ik vind het makkelijker. Het is gewoon veel contact, veel communicatie. Moet van weerskanten komen natuurlijk, maar als er communicatie is, dan kom je er in principe altijd wel uit.

 

Cor

Je hoort natuurlijk dat consumenten steeds mondiger worden, die worden steeds eerlijker, dat gebeurt in business to business altijd al.

 

Gert

Dat gebeurde al. Als iets niet goed was, dan hoor je het direct. En als het de tweede keer niet goed is, dan kun je opdraven en kun je het oplossen. En de consument ben je dan kwijt, die denkt van: ik ga er maar niet meer naartoe, de buurman die verkoopt ook wel een bloemkool.

 

Cor

En business to business is natuurlijk, die horecaondernemer die gebruikt het weer om zijn klant te bedienen, dus die heeft er gelijk last van en een consument zegt: dan eet ik het maar niet.

 

Gert

Gooi het maar in één keer weg, dus dat is wel een heel verschillende wereld. Terwijl de consumentenwereld - vond ik ook altijd leuk om te doen. Zaterdags hadden we soms met mooi weer aardbeienverkoop, dan kochten we één of twee pallets aardbeien in en dan stond ik buiten te schreeuwen, gewoon een spelletje was dat. En de ene keer lukte dat heel goed, lag ook een beetje aan de temperatuur, de mensen, soms dan stonden ze echt heel lang in de rij. Zaterdag erop, zelfde temperatuur, zelfde prijs aardbeien en was het moeilijk mensen erbij te krijgen, dat was altijd een heel leuk iets, als je dan weer los was om vier uur ’s middags - dat hebben we weer gedaan.

 

Cor

Misschien moeten wij nog een keer samen stroopwafels voor het KWF gaan verkopen. Dan gaan we kijken of we allebei een pallet kunnen wegduwen.

 

Gert

Dat lijkt me een leuk idee.

 

Cor

In die tijd, 2010 volgens mij, is André Weijmer jouw huidige bedrijfsleider toen ook aan boord gekomen. Jij zegt: horeca. Wat gebeurde er toen, wat veranderde er in jouw bedrijf?

 

Gert

Mijn bedrijf groeide eigenlijk door van de horeca levering, daar kwam af en toe wel eens een klant bij, de winkel bleef op hetzelfde niveau, zakte zelfs iets terug, wat ik net al aangaf, als je de aandacht verslapt dan kun je heel goede medewerkers hebben, maar als je geen sturing geeft dan moet je jezelf in de spiegel aankijken van: ik geef geen sturing, ik heb er geen tijd voor, ik heb het te druk. Ik moest ’s morgens bestellingen klaarmaken, ik moest prijskaartjes veranderen, inkoop. Vroeger wilde ik ook heel veel dingen zelf doen. Het liefst deed ik alles alleen. Ik had toen een man of tien, twaalf in dienst.

 

Cor

En dan wist je dat het goed kwam.

 

Gert

Maar het liefste deed ik alles zelf. Maar in 2010 kwam André in dienst, die kwam gewoon als jonge jongen binnen, gewoon als winkelmedewerker, de klanten helpen, bijvullen, maar die is langzaam eigenlijk wel mooi, meegegroeid met het bedrijf. Ondertussen is hij bedrijfsleider in tien jaar tijd, ja.

 

Cor

Ook een mooie stap!

 

Gert

Heel mooie stap en dat begon eigenlijk in 2012, 2011. In 2011 was ik op excursie bij een maaltijdproducent in Almere, die maakt maaltijden voor de retail, voor de zorg en dergelijke. Daar hadden wij een rondleiding en die eigenaar vroeg aan mij: jij bent groenteboer. Ik zeg: ja, dat klopt. Hij zegt: wij willen eigenlijk producten uit de regio. We willen eigenlijk wortels uit eigen regio. Als ik hier in Almere uit het raam kijk, bij wijze van spreken, zie ik de wortels en uien groeien. Mijn huidige leveranciers zitten hier om de hoek, die heb ik al vier keer gevraagd van: ik wil producten uit Flevoland. Die zegt: kan niet. Wat is jouw mening daarover? Ik zeg: nou, ja, kan niet, dat lijkt mij heel makkelijk. Ik zeg: dat groeit hier en dat moet kunnen. Nou zegt hij: wil je dat eens voor mij uitzoeken? Die man had een vooruitziende blik. Dat was in 2011. Tegenwoordig is het heel normaal dat op een pak melk een boer staat, boer Jan en daar is de karnemelk van. Maar toen stond dat nog een beetje in de kinderschoenen en die man die zag dat aankomen van: dat kan een heel sterk verkooppunt voor mij zijn. Van kijk: ik ben eigenlijk een fabriek, maar toch weet ik wie mijn groente teelt. Toen ben ik daarmee bezig gegaan en dat was in juli 2011 en op 2 januari 2012 stond ik met een bus met wortels en uien in Almere. Het klonk wat makkelijker, in theorie, dan in de praktijk om de wortels vanuit de grond in de fabriek te krijgen, dat is best nog wel een heel lange weg. Zijn we ook heel lang mee aan het testen geweest, maar dat ging eigenlijk wel redelijk goed.

 

Cor

Maar wat is voor jou vooral nodig, want je moest er ook in geloven, maar wat was dan dat je uiteindelijk dat jij dat redde?

 

Gert

Ik zag dat voor me, er zijn ondernemers die moeten daar heel veel over praten, denken, niet van slapen vooral. En ik zag dat voor me: ja, dat kan. Ik kende wat telers, ik kende de machines en ik kende die mannen. Ik denk: dat moet gewoon kunnen. Gewoon doen.

 

Gert

Maar goed de winkel, de machines had je misschien nog niet?

 

Gert

Ik had toevallig, de vorige ondernemer die had toevallig een heel professionele machine gekocht en die machine heeft bij mij altijd in zijn pensioenstand gestaan. Die draaide een uurtje, anderhalf per dag, dat was een hele grote machine, eigenlijk veel te groot voor de winkel, dus - en de basismachine die had ik, dus dat was eigenlijk ook weer een geluk. Die had ik al staan. Daar omheen moest ik nog een paar andere machines, de basismachine had ik al. Dus dat was voor mij: dat kan wel, dat doen we wel even. Toen zijn we daarmee begonnen en dat ging eigenlijk best heel goed, de klant was tevreden, want de vorige leverancier had twintig jaar geleverd, die dacht dat hij de baas was, die kwam ’s morgens om zes uur: ja, sorry ik heb geen witlof, die komt vanmiddag. Ja, maar die staan al te koken, om zeven uur, er werken hier honderd man en er moet gekookt, verpakt. Ja, ik heb het niet. Die man die was daar al zolang leverancier, die dacht: ik kan wel een potje breken. Dus ik kreeg vrij snel de vraag, dat was half 2012, juli, augustus, van: zou je voor ons ook de bieten en de prei en de witlof willen doen. Ik zeg: tuurlijk, geen probleem. Ik zeg: maar dan moet ik wel investeren. Dan moet ik echt wat machines erbij kopen. Wil je dat? Ja, dat wil ik wel. Zo gezegd zo gedaan, iedereen verklaarde mij voor gek. Achteraf misschien ook wel een beetje logisch van: je gaat je hele bedrijf eigenlijk voor één zo’n man, die man heeft je in je macht, maar ik had er gewoon vertrouwen in. Die man had ik een aantal keer mee aan tafel gezeten en dat was gewoon een eerlijke ondernemer van: ik wil wat, maar jij moet het doen. Samen met mij doen.

 

Cor

Check je dat nog op de één of andere manier? Of is dat je onderbuik gevoel?

 

Gert

Toen was het puur onderbuikgevoel. Het was wel een bekend bedrijf in de markt die al heel veel jaren een gezond, goed product had. Het was geen jong bedrijf, gewoon een goed bedrijf. Maar iedereen verklaarde mij voor gek en ik mezelf ook wel een beetje. Maar nu achteraf denk ik van: ach, wat ben je toch gek. Als ik heel realistisch had nagedacht en misschien een adviseur in de arm had genomen: die had altijd gezegd: Gert, niet doen.

 

Cor

Teveel risico.

 

Gert

Je moet teveel investeren, je bent maar groenteboer, bla bla bla. Maar ik heb het toen wel gedaan.

Cor

Je zei: ik ben maar groenteboer, is dat iets wat je wel vaker heeft achtervolgd?

 

Gert

Ja. Ik vind daar niks mis mee. En ik noem mezelf ook nog steeds groenteboer. Officieel ben ik DGA, maar dat woord schrijf ik niet op mijn visitekaartje, daar staat ook eigenaar. Waarom? Dat vind ik bij mij passen. De titel DGA vind ik niet bij mij passen.

 

Cor

DGA zijn directeur groot aandeelhouder, je hebt de meeste aandelen, je kunt niet meer door iemand zomaar weggestuurd worden, dat is -

 

Gert

Ik had gisteren een aandeelhoudersvergadering met mezelf. Dat was ook nog -

 

Cor

Even de jaarcijfers doorgesproken.

 

Gert

Even de jaarcijfers doorgesproken met mezelf.

 

Cor

Nee, maar goed, ik denk dat heel veel ondernemers, tuurlijk, we zijn allemaal van een beetje in hokjes indelen, net qua auto al over gehad, je kijkt toch: in wat voor auto komt iemand aan? En zo is het ook dat een winkelier met een winkel dat daar vaak anders tegenaan gekeken wordt, de consumentenmarkt, dan de vaak de business to business markt. Je kunt ook vanuit je industrieterrein natuurlijk aan consumenten leveren, maar het is een ander soort - ik denk dat dat misschien soms wel door, bij bedrijven die business to business doen, dat die wat neerbuigend misschien doen tegenover winkeliers. Wat in mijn mening compleet niet terecht is.

 

Gert

Absoluut niet. Een winkelier kan punt één een goede boterham verdienen, punt twee die werken vaak hard voor hun boterham, houden ook heel veel mensen aan het werk, in een gemiddelde winkel werken vaak vier, vijf man. Ik ben er zelf geweest, daar heb ik respect voor, een goede ondernemer kan een goede boterham verdienen, ook als je een winkel hebt. We hebben de laatste jaren wel door de opkomst van internet, zijn er wel een aantal bedrijven die het heel moeilijk hebben. Er zijn een aantal bedrijven die hebben een slag gemaakt richting internet. Die zagen het aankomen: als we zo doorgaan gaat het niet goed. Dat is ook ondernemen.

 

Cor

Had jij, toen jij steeds meer richting horeca ging, en je zegt: je had zo’n tien man personeel in de winkel, was daar ook wel eens dat ze, je zei: iedereen verklaarde mij voor gek. Hoe was dat intern? Luister jij naar wat je personeel vindt? Ben je daar gevoelig voor?

 

Gert

Nee, toen niet. Ik ging dat doen, en toen hebben we dat gedaan. En toen luisterde ik eigenlijk niet naar mijn medewerkers van: lijkt me niet zo’n goed plan. Als ik daarmee goed was, dan moest iedereen het goed vinden.

 

Cor

En hoe was dat qua thuisfront? Liep die altijd achter jou aan?

 

Gert

Die had een eigen baan, die had met mijn bedrijf qua echt werk niet zo heel veel te maken. Maar die had mij, ik denk in 2008 al eens gezegd van: weet je wat jij moet doen? Je moet stoppen met die winkel, je moet een fabriek gaan oprichten: de groentezaak. Toen heb ik haar compleet voor gek verklaart, maar ze heeft uiteindelijk wel gelijk gehad. Toen stond ik in 2008 van: ja, maar die fabrieken bestaan al en ik heb een aantal heel grote collega’s in Nederland, daar keek ik een beetje naar. Die markt is al vergeven. Maar achteraf had ik in 2008 daar al aan gedacht.

 

Cor

Heb jij voor de rest adviseurs om je heen waarvan je zegt: daar luister ik echt naar, of heb je vrienden, of wat dan ook, waar haal jij je feedback, of doe je dat vooral met André?

 

Gert

Met André natuurlijk, ik heb een goede accountant. Accountants zijn er heel veel en in heel veel prijsklassen, ik wil niet zeggen dat de duurste de beste is, ik wil wel zeggen dat de goedkoopste de beste is, maar een goede accountant is heel belangrijk. Kijk, als je een accountant hebt waarbij je de spullen op tafel gooit en die maakt één keer per jaar een rapportje en die zegt van: jochie goed gedaan, dat is leuk en aardig, maar daar heb je niks aan. Een accountant moet eigenlijk onderdeel van je bedrijf zijn. En je bedrijfsvoering, vooral als je groeit, als je groter wordt, als er winst wordt gemaakt, die moet je adviseren van: denk hieraan, denk daaraan, dus dat vind ik heel belangrijk. En in 2015 heb ik een financieel adviseur binnen gehad en dan weer terugkomend op 2012, dat ik met groente snijden begon, dat ging eigenlijk heel leuk, die klant heeft 2013 alles naar ons overgezet, dat was een serieuze klant, ik had een vrij groot winkelpand, dus het ging allemaal net. ’s Morgens dan ging de koeling leeg en in de koelbus, dan kwam de groothandel met nieuwe handel en hoe we dat gedaan hebben is ons nog een raadsel, maar we hadden geluk. Toen in 2013 stond ik op een beurs, klein regionaal beursje in Lelystad en ik had een mooi schortje voor: de echte groenteman Gert Koekoek, daar stond ik met een kraampje met een beetje snijbiet en een paar mooie tomaten en komkommers, noem maar op en er kwam een potentiële klant.

 

Ik zeg: goedendag. Je bent groenteboer. Ja, ik heb een winkel in Dronten. Je levert aan horeca? Ja, ja. En ik zeg we doen groenten snijden En aan wie lever je dan? Aan die en die. Toen zag ik iets in zijn ogen wat getriggerd werd. Die naam, dat was een gevestigde naam, vooral als je daar levert, dan zul je wel - ja, kom eens bij ons langs. En dat is eigenlijk toen als een lopend vuurtje gegaan. Ik had in 2012 een visioen, als ik aan alle maaltijdproducenten in Flevoland kan leveren in de komende tien, twintig jaar, dan zou ik wel heel blij zijn. Dat hebben we uiteindelijk gerealiseerd in twee, tweeënhalf jaar tijd. Eigenlijk alle potentiële klanten dacht ik van: dat kan wel eens klant bij ons worden, die is klant bij ons geworden.

 

Cor

Hoe deed je dat, liet je dan ballonnetjes op, of deed je wel eens een bezoekje plegen? Of nodigde je ze uit bij jou op de zaak? Wat is dan je geheim waardoor je -

 

Gert

Toen was er eigenlijk al als tegenwoordig vereniging Flevofood, toen was er al een soortement Flevofood, dan gingen we één of twee keer per jaar gingen we naar bedrijven op bezoek in Flevoland. Dat kon een visbedrijf op Urk zijn, dat kon bij een teler zijn, dat kon bij een vliegtuigcateraar zijn, maakt niet uit en daarmee heb ik al die mensen leren kennen. Dat was: hé Gert, hoe is het? Dus ja, dat contact was er al een beetje en gezellig een biertje erbij, wat doe je dan? En eigenlijk van mond-tot-mondreclame van kom eens langs, dat was eigenlijk wel heel prettig. En eigenlijk qua acquisitie was dat op zich best wel makkelijk, dat was geen koude acquisitie van: we hebben een groentensnijderij, we gaan eigenlijk gewoon vaak van mond-tot-mond: kom eens langs. Gunning. Stukje gunning.

 

Cor

Dus je zou kunnen zeggen: bij allerlei bedrijfsbezoeken of netwerkclubjes heeft jou best wel handel opgeleverd.

 

Gert

Absoluut, ja.

 

Cor

Ben je een ras-netwerker?

 

Gert

Absoluut niet.

 

Cor

Het voelt niet zo, in ieder geval.

 

Gert

Nee.

 

Cor

Maar ben je het misschien wel?

 

Gert

Nou, je hebt mensen die gaan naar een netwerkbijeenkomst echt om te netwerken, en ik heb vaak ook interesse in het bedrijf, maar ook een beetje voor de gezelligheid, een glaasje bier erbij, het echte, pure, je hebt ook wel eens mensen, dan word je - denk je - dan krijg je er een beetje een - nou, geen lekker gevoel bij, die zijn er puur om te scoren. Ik vind netwerkbijeenkomsten is om elkaar te leren kennen en het zou mooi zijn al daar handel uit komt. Maar er lopen wel eens mensen die zijn echt puur, die springen op je nek.

 

Cor

Is dat ook een beetje kenmerkend voor een DGA, dat zie je, op het moment dat jij accountmanager bent van het bedrijf, ja dan heb je natuurlijk vaak een target meegekregen en dan moet je ook wel. Dus, je mag naar een netwerkmeeting toe, in de baas zijn tijd, maar dan moet je ook wel scoren. En ik denk dat die druk natuurlijk voor een DGA wat minder is. Als het niet lukt kan hij zichzelf de schuld geven, maar dat is het dan ook, maar die heeft niet die druk vaak van de target van moeten scoren, zeg maar.

 

Gert

Dat klopt, alleen als je accountmanager bent en als ik jou zie en je denkt: die moet jou spreken, dan doe je toch iets niet goed, denk ik. Het moet ook - het is fijn als je honderd mensen hebt en je kunt ze niet alle honderd naar de mond praten, je moet daar een gevoel bij hebben.

 

Cor

Is het dan ook zo dat jij je klanten kiest, of misschien wel krijgt, die bij jou passen? Er zullen ook horecaondernemers zijn die misschien wel van het andere kaliber zijn, of die niet in jouw vriendenkring zouden behoren.

 

Gert

Je krijgt de klanten die bij jou passen en we zijn misschien een beetje een vreemde eend in de bijt, maar we doen niets aan acquisitie. Het is puur mond-tot-mondreclame, we groeien jaarlijks zo’n twintig procent, maar aan acquisitie doen we eigenlijk nooit. Of ik moet echt weten: die ondernemer is zoekende, dan hoor ik dat van de buurman van: de buurman is zo super ontevreden met jouw conculega, dan stap ik erop af, maar voor de rest komt en gaat het bij ons. En als ze bij ons komen, dan zijn ze eigenlijk al klant, dan zijn ze zoekende. Dan hebben ze van ons wat gehoord, dat we het goed doen, of goede levering hebben, of goede service, goede prijzen, dus dat is op zich wel heel makkelijk. We zijn eigenlijk heel makkelijk aan onze klanten gekomen.

 

Cor

Ik zie hier op internet dat je wel iets aan reclame doet, ik kwam wel eens een Duitse poster tegen. Wat is dat dan?

 

Gert

Klopt, we hebben een vakblad van de groente en fruit, zeg maar, en die hebben ook een Duitse editie, dus daar hebben we eens een Duitse advertentie in gezet. We zijn ook aan de Duitse kant bezig, dus onze ambitie is ook wel om iets in Duitsland te gaan doen. Duitsland loopt qua gesneden groente nog achter op Nederland. Zijn wel hard bezig met een inhaalslag, maar daar is nog een marktje vrij. Dus vandaar de advertentie.

 

Cor

Ja, nog even terugkomen op de school, je was dan misschien niet zo’n leerwonder, maar als ik op LinkedIn zie dat je Russisch spreekt, dat je Pools spreekt, Engels en Duits, is Nederlands misschien wat je het minst goed spreekt? Maar hoe kom je aan Pools en Russisch?

 

Gert

Dat is een lang verhaal. Ik werkte al heel veel, toen ik bij de groenteboer werkte in het dorp en mijn vrienden waren allemaal bouwvakkers en elektriciëns, die hadden echt met de bouwvak vakantie, met de bouwvak wilde mijn werkgever ook graag op vakantie, dus ik werkte altijd, dus ik had eigenlijk vaak in september vakantie, of heel vroeg. Ik ben met mijn vrienden wel eens naar Spanje geweest en alles, maar in een jaar, dat was denk ik in 1995/1996 toen ging mijn werkgever dus in de bouwvak op vakantie met vrienden en ik had in september vakantie, ik dacht: wat ga ik doen? Er kwam een klant in de winkel en er kwamen altijd groepen Russische kinderen bij ons naar het dorp toe één keer per jaar om aan te sterken en dat was een goede klant van mij, we kwamen in gesprek. We hebben straks een excursie zegt ze, naar Wit-Rusland. Ik zeg wanneer? Nou, in september. Ik zeg: o? Ga je mee, zegt ze. Ik zeg: ik wel. Daar hoef ik natuurlijk niet over na te denken. Dat leek me wel interessant. Paar dozen appels en bananen mee om uit te delen bij een paar kindertehuizen. Het eerste de beste dorpje waar we kwamen, daar kwam ik een Russisch meisje tegen, een Wit-Russisch meisje, contact mee gehouden, klein beetje verkering mee gehad. Ik ben daar heel vaak geweest, zij is hier een keer geweest.

En zo doende dat ik Russisch praat. Als ik ergens in geïnteresseerd ben, dan ga ik er echt voor. Ik ben echt geen talenwonder, je moet me niet vragen om een hele Russische zin op te schrijven, want dat kan ik niet, maar spreken, verstaan, dat kan ik.

 

Cor

Je durft het te spreken, je durft fouten te maken.

 

Gert

Misschien een heel mooi voorbeeld, dat was een aantal jaren later, toen was ik met een Poolse vrouw getrouwd, een paar jaar verder, zat ik op een bruiloft, er zat een professor, een man en een vrouw. De man die sprak Engels en die vrouw sprak Duits en ik sprak Nederlands en Engels en Duits. Dus ik met mijn beste Engels en mijn beste Duits met hem praten, het was een hele gezellige avond en toen een paar dagen zei mijn vrouw van ze vonden jou toch maar zo’n rare vent, van dat steenkolen Duits en van dat slechte Engels. Ik zeg: moet je luisteren, ik kon met haar praten, ik kon met hem praten, ik zeg: ja, wat is er dan mis mee? Als ik ergens in geïnteresseerd ben dan ga ik er gewoon voor en dan moet het gewoon lukken. Maar ik ben niet iemand om een cursus te nemen, een cursus Russisch, ik heb het ook gedaan een cursus Russisch, maar ik heb er de basis uitgehaald, maar dat was niet aan mij besteed, dat was veel te theoretisch.

 

Cor

Welke fouten, als je nu eens een fout zou moeten noemen die jij als eigenaar hebt gemaakt?

 

Gert

De grootste fout is dat ik niet geleerd heb. Beetje eigenwijs was van: ik weet het wel. Dan ga je beginnen en dan btw, dat wist ik ongeveer wel, maar loonbelasting, dat was voor mij nieuw. Dat is wel een hele grote fout, als je ondernemer bent en je weet niet wat loonbelasting is. Gelukkig draaide ik vanaf het begin in mijn winkel in Nieuwleusen heel goed, maar dat is wel iets van: o, belasting betalen, en gewoon, ja.

 

Cor

Toen had je nog niet zo’n goede accountant misschien?

 

Gert

Nee, ook niet. Die beste man die belde ik, hield me precies een kwartier aan de praat, tot ik de eerste factuur kreeg na een jaar er stond zesendertig keer een kwartier advies op, en ik: hè? Gert, hoe is het? Gezellig, heb je veel verkocht? Dat was altijd heel gezellig met hem. Dat soort fouten heb ik wel gemaakt door niet te willen leren heb ik in de praktijk met mijn portemonnee heel veel geleerd, daar heb ik achteraf wel een beetje spijt van. Ook wel goed, als je in de praktijk een keer een goede fout maakt wat tienduizend euro kost, die fout maak je een tweede keer niet gauw weer.

 

Cor

Je zou kunnen zeggen, je zou een studie kunnen volgen van tienduizend euro, dat kun je doen, daar ben je dan mee bezig, maar je kunt ook de fout maken in de praktijk en dan betaal je hem ook. Maar wat voor studie, welke studie, denk jij, had jij moeten doen?

 

Gert

Studie is niet voor mij, meer een cursus. Een cursus van een half jaar ook een beetje van: ondernemer, denk eens hieraan, dit staat je allemaal te wachten. Het is niet alleen maar dat product verkopen, je hebt de mensen in dienst die je tevreden moet houden, die mensen gaan scheiden, die zijn ziek, dat is, je bent ook nog sociaal hulpverlener erbij, je maakt van alles mee. En dat heb ik van tevoren - nee, ik was alleen maar gefocust op de winkel.

 

Cor

Maar, jij hebt een probleem. Wat doe je dan? Google je dan, of bel je dan je accountant, of, wat is dan de manier waarop je erachter komt wat je ermee zou moeten doen?

 

Gert

Ik probeer het meestal zelf op te lossen, Google is natuurlijk tegenwoordig wel een mooi ding om daar wat dingen op te zoeken, mijn adviseur die kan ik altijd bellen, André, daar spar ik heel veel mee, dat is makkelijk, we spreken elkaar natuurlijk tien uur per dag, bij wijze van spreken. Dus, ja.

 

Cor

André, toch even je broer, je zoon, hoe hij maar genoemd wordt nu tien jaar in je bedrijf en nu bedrijfsleider. Ik ben natuurlijk wel eens bij jullie op kantoor geweest en dan lijkt het inderdaad, dan zullen ze denken een geoliede machine, de telefoon gaat en of jij hem opneemt of André hem opneemt, je weet gelijk waar de klant het over heeft en wat er zou moeten gebeuren. Is dat gewoon nu het product van tien jaar lang bij elkaar op de lip zitten en elkaar gewoon heel goed aanvoelen?

 

Gert

Ja, dat is elkaar feilloos aanvoelen, als we ergens op gesprek zijn, dan hoeven we elkaar maar een klein tikje tegen de tenen te geven of elkaar aan te kijken om te weten wat we bedoelen. Het is ook een kwestie van, hij is binnengekomen, zoals ik vroeger binnenkwam als jongetje, vakken vullen en klanten helpen. Hij is meegegroeid. Ik heb hem ook het vertrouwen gegeven. Toen mijn werkgever vroeger op vakantie ging dan, wat ik al zei, dan kwam hij drie keer terug van Texel. Hij belde elke dag over de omzet, voordat we weggingen, ik werd helemaal vastgebonden. Ik denk: die fout ga ik zelf nooit maken. Toen ik de eerste keer op vakantie ging heb ik mijn medewerkers de vrijheid gegeven. Ik heb wel, dat moet je eerlijk weten, een halve middag met ze gezeten van: als de koeling kapot gaat moet je die bellen, als die zekering kapot gaat moet je die bellen en dit en dit, maar ik heb ze wel de vrijheid gegeven. Ik zeg: doe wat je wilt. Heel mooi voorbeeld met André, ik denk dat het ergens in 2014 was, ik had André gezegd van: als jij mij belt in mijn vakantie, dan is er echt een probleem. Als ik jouw nummer zie, dan pak ik mijn koffer al. En ik had ook tegen hem gezegd van: als ik wegga, ik schakel mijn telefoon door, dan heb ik ook rust. Er zijn veel ondernemers die gaan op vakantie, die hebben het nog drukker dan als ze aan het werk zijn, ik had André vertrouwen gegeven, ik ben twee weken weg ik, kwam zaterdagavond terug, ik woonde toen nog boven de winkel, nou het eerste wat ik deed was even in de winkel kijken, kijken wat de omzet was, kon ik in de computer zien, gewoon even rondlopen, ik trek een laadje los, daar staat een een sleutel van een bus met een geel etiket. Ik denk: hé, dat gele etiket dat zat er niet aan. Ik denk: o jee. Ik loop naar buiten, ik zie dat busje heel vreemd geparkeerd, ik doe de sleutel erin, ik start hem, motor helemaal kapot gelopen. Maar ik kom terug van vakantie, ik heb een hele mooie vakantie gehad. Zondagmorgen, de telefoon. Met André, ben jij al beneden geweest? Ik zeg: ja, ik heb al gezien dat de bus kapot is. Daar bel ik eigenlijk voor, zegt hij. Ik zeg: wanneer is dat gebeurd? Je ging maandagmorgen weg, zegt hij, om vier uur heb ik je weggebracht, ik rij naar de eerste de beste klant toe, op de snelweg, op de A6, richting Almere, bam, motor ontploft. Hele boel ellende, ik had het de klant al uitgelegd. Ik zeg: o, had hij mij niet verteld. Was ik hem heel dankbaar voor. En hij zegt: we hebben de bus niet laten maken. Ik zeg: dat was de juiste keuze, al had je er een nieuwe motor ingezet, dan had je ook de juiste keus gemaakt. Stukje vertrouwen geven.

 

Cor

Ja, verantwoordelijkheid geven, maar ook de bevoegdheid geven dat hij dan ook dat mag uitvoeren.

 

Gert

Juist en ik heb een goede vakantie gehad. Als ik dat niet had gehad, dan zat ik veertien dagen op een leuk eiland ergens, dan had ik veertien dagen ellende in mijn hoofd gehad. En nu heb ik niks gemerkt, toen had ik niet al dat Facebook waar je dan wel eens wat op voorbij ziet komen, ik heb gewoon een goede vakantie gehad. En dat was voor mij echt een triggerpunt van: hé.

 

Cor

Dus de eerste test had hij goed doorstaan.

 

Gert

Ja, echt perfect, super, heerlijk. Zo hoort het.

 

Cor

Ben je niet eens bang dat hij dan, net als wat jij doet, dat hij denkt van: ja, maar dat kan ik ook. Dit kan ik voor mezelf. Je leert hem zoveel zou je zeggen?

 

Gert

Ja, ik hoop het niet. Het zou kunnen, alleen we hebben natuurlijk het gesprek en ik heb ook wel een beetje voor de toekomst, dat hij eigenlijk misschien in de toekomst het bedrijf overneemt. En daar zijn wij nu over aan het praten een beetje brainstormen, hoe gaan we dat, in welke banen gaan we dat leiden. Ik ben nog maar vierenveertig, hij is nog maar dertig, maar goed, als wij wat willen voor de toekomst, dan zullen we daar wel de eerstkomende jaren, de eerste punten voor moeten zetten.

Cor

En daarmee heb je voor jezelf als leidraad een beetje hoe jij je zou voelen op die plek?

 

Gert

Ja, ik vind het ook belangrijk om hem dan misschien geleidelijk naar binnen te laten komen, niet dat als ik, zeg maar, stel dat ik met zestig kan stoppen dat hij in één keer een heel bedrag op tafel  moet leggen, zou het mooi zijn dat hij al een stukje erin zit en als ik wegga, ook echt weg kan gaan. Dat ik zeg: veel plezier ermee, daar ga ik mij ook niet meer mee bemoeien. Dat hij dan het idee heeft van: ik ben nu goed veertig, nu ben ik de ondernemer.

 

Cor

Nog even terug naar je kinderen, je hebt twee dochters. Daar zitten geen potentiële bedrijfsopvolgers bij zoals je het nu kunt zien?

 

Gert

De jongste is nog een vraagteken, de oudste is eenentwintig, die is gehandicapt, dus dat gaat helaas niet lukken en de jongste is dertien, weet ik niet. Ze heeft wel eens een blauwe maandag meegeholpen, maar dat is gewoon afwachten.

 

Cor

Ik weet nog, toen mijn oudste dochter, die is nu zevenentwintig, toen die twaalf was, toen vroeg ik aan haar: wil je bij papa in de zaak komen? Toen zegt ze: dat wil ik, maar dan wil ik wel de baas zijn. Ik zeg: daar komt niks van in. Dat gaan we niet doen. Dan begin je maar voor jezelf. Maar goed, tot nu toe heeft ze zich nog niet aangediend, zal ik zeggen. Is die, ik wil het even hebben over transparantie. Weten jouw personeelsleden alles over wat er in het bedrijf gebeurt?

 

Gert

De personeelsleden, medewerkers weten dat in principe niet. Mijn collega André, mijn bedrijfsleider wel, dat vind ik wel belangrijk, we werken er samen hard voor, en kunnen we zeggen: we hebben van de week die omzet gehaald, maar ja. Ik wil dat hij bijvoorbeeld een omzet van een ton haalt en je houdt er honderd euro aan over, ja, dan is die omzet van een ton heel leuk, terwijl je de maand erna misschien negentig draait, dus dat, dan moet je ook met z’n twee, er wordt hier wel omzet gedraaid, maar waarom hebben we zo weinig winst? Van de andere kant, ja als je dat niet met elkaar deelt, dan ja, dan werkt hij heel hard en dan hoort hij wel eens een omzet voorbij komen, maar ja, dan is tachtig toch ook wel goed? Ik noem maar even een voorbeeld. Waarom zou het dan een ton moeten worden? Dus niemand erbij betrekken, tenminste maar in dit geval André vind ik wel belangrijk, samen doen we het.

Cor

Dus hij ziet precies hoeveel winst je maakt, of?

 

Gert

Ja, we houden wekelijks onze cijfers bij, dinsdagmiddag dan heeft André altijd de cijfers paraat, zijn de facturen binnen, alle uren van de jongens, alles ingevuld, daar hebben we een mooi bestandje voor, dat draait hij uit, daar rollen dan een aantal cijfers uit, die nemen we ook samen even door en dan weten we ook van: vorige week hadden we grote omzet en weinig winst, o ja, we hebben een hele partij handel ingekocht, die wordt pas van de week verwerkt. Dat soort dingen. Dan kun je sturen op cijfers. Dat deed ik vroeger ook, niet eens de boekhouder, maar dat was vaak na twee jaar, dan hadden we eindelijk het jaarrapport klaar en dan: het was niet zo best, je hebt vrij hoge personeelskosten. Was je twee jaar verder, ja, dan hoef je niet meer te sturen. Nu is het wekelijks sturen op cijfers en als je groeit is dat ook wel belangrijk. Cijfers zijn best wel belangrijk, dat kan heel hard, heel snel goed gaan, maar het kan ook heel hard, heel snel slecht gaan. En als je dan niet op tijd ingrijpt.

 

Cor

Ik vind het wel mooi hoe dat zit, is dat dan iets wat eigenlijk, je zou kunnen zeggen: je bent echt ondernemer op basis van je gevoel, op je onderbuikgevoel, ik denk dat - zeg maar als het niet zo is, heel veel beslissingen neemt op basis van onderbuikgevoel, maar toch zijn dus cijfers voor jou wel heel belangrijk.

 

Gert

Geworden, ja. Met sturen op cijfers dan kun je echt direct sturen, dan wordt het ook leuk. Dan kun je daar ook een beetje mee gaan spelen, beetje, de marge is natuurlijk heel belangrijk, als je daar een beetje mee speelt. Vroeger was het heel veel onderbuikgevoel, tegenwoordig hebben mensen mij verplicht om na te denken. En dat gaat nu aardig goed, maar mijn financiële man die kwam 2015 aan boord en dan kwam ik: ik heb een nieuwe machine gekocht. Wat kost hij? Die was vijftigduizend. Ja, zegt hij, maar wij hadden toch een prognose en heb je hem in de lease gedaan? Nou, ik heb hem maar even contant betaald, het geld is er toch. Maar ja, daar hadden we wel eens strubbeling. Dan zei hij: Gert, ik wil graag je financiële man zijn, ik kost een bult geld, maar als je toch lekker alles zelf doet, hij zegt, dan hoef ik eigenlijk niet te komen, want dan - nu in de loop der jaren, voordat ik iets ga aanschaffen: joh, hoe gaan we dat doen. Als je hem in één keer aftikt dat is leuk en aardig, maar ja, je wilt volgend jaar dat en dat doen, dan kun je misschien beter in de lease zetten. Maar ja, in de lease dan is hij niet van mij. Beetje sparren met elkaar, oké, we doen hem in de lease. Kijk, het onderbuik gevoel is heel goed, maar als je groter wordt, we werken nu met dertig medewerkers, dan moet je het ook niet altijd meer met je onderbuikgevoel doen. Dan kun je wel eens hard op je bek gaan.

Cor

Zijn er andere, je hebt fouten die je als DGA maakt, met personeel bijvoorbeeld, we hebben nu de corona, we hopen natuurlijk dat we nu een beetje in de eindfase zitten, maar stel dat er nu een vaccin komt, stel jij dan verplicht dat alle jonge mensen een vaccin moeten nemen?

 

Gert

Ik zou het graag willen, maar ik kan het niet verplicht stellen.

 

Cor

Is dat iets waarvan je zegt: eigenlijk zou dat moeten kunnen?

 

Gert

Dat vind ik lastig, want ik ben bang, gewoon algemeen gezien, dat er straks heel veel weerstand is tegen het vaccin. Dat mensen zeggen: dat is niet zomaar iets.

 

Cor

Zou je hem zelf nemen?

 

Gert

Ik zou hem direct nemen. Ik denk wat ze inspuiten, dat zal wel goed zijn. Er zijn ook heel veel mensen bang voor. Maar om het de medewerkers te verplichten, dat kan niet helaas. Ik zeg wel: kan helaas niet. Ik zou het wel graag willen.

 

 

Cor

Hoe denk jij bijvoorbeeld over sporten? Gevaarlijke sport, stel dat André zegt van: ik ga parachute springen, zou je dat -

 

Gert

Ik kan er niks tegen doen wat iemand in zijn privétijd doet. Wel als ik een nieuw iemand aanneem, die een bepaalde functie heeft en zegt: ik doe bergbeklimmen, parachute springen, bergbeklimmen zonder touw, dan zal dat wel meewegen in mijn besluit van neem ik hem wel of niet aan. Mag misschien wel niet, maar het is wel - kijk, als iemand dat besluit als die bij je werkt, daar kun je niks tegen doen. Je kunt nog wel eens een keer een beetje adviseren, maar je kunt geen wil opleggen, vind ik. Iedereen is gewoon vrij in zijn vrije tijd wat hij doet.

 

Cor

En als je nu in de productie, als je moet kiezen tussen een Pool en een Nederlander, wat kies je dan?

 

Gert

Ik kies voor een Pool. Helaas, zeg ik er altijd gelijk bij. De mentaliteit van de Nederlandse mensen is van: ik wil graag werken, maar het moet in een hele korte tijd en ik moet best wel veel verdienen. Best veel willen verdienen dat kan bij ons eigenlijk wel, onze uren zijn onregelmatig. Onze klanten bestellen vandaag, dat moet vandaag gemaakt worden. En ik weet niet wat ze vandaag bestellen. ’s Morgens om acht uur begint de productie en dan hebben we pas tien procent van de orders binnen, de rest volgt in de loop van de dag, tot ’s middags vijf uur. Dus het kan wel eens wezen dat je in plaats van vijf uur om zes uur vrij bent. Het kan wel eens gebeuren dat je om acht uur vrij bent, daar hebben wij Nederlanders, wij zijn zelf ook Nederlanders, hebben wij wel wat moeite mee. Moeder de vrouw wacht, kinderen wachten, het voetbalclubje wacht, zwemclub wacht, golfclub wacht, dat is heel moeilijk om Nederlandse mensen te krijgen. Dat vind ik wel jammer. Er zijn mensen zat, ik zou het ook liever met Nederlandse mensen doen.

 

Cor

Ja, ik zag wel een artikel voorbij komen van Impact, de sociale werkvoorziening is dat volgens mij, in Dronten.

 

Gert

We hebben vanaf 2012 Poolse mensen, wij hebben ondertussen een aantal mensen via Impact binnen gekregen, zijn mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, ik wil niet zozeer zeggen dat het WAJONG’ers zijn die ja, iets minder presteren, het zijn meest, ik heb nu twee mensen binnen gekregen, twee Nederlandse mensen, één vrouw komt uit een huwelijk waar ze eigenlijk niet zo veel mocht, moest altijd binnen blijven van haar man, die is gescheiden, die komt met haar veertigste komt ze op de arbeidsmarkt met een leeg cv. Heeft nog nooit gewerkt, heeft nog nooit met mannen gewerkt, dus die kun je niet zomaar zeggen: kom maar lekker bij mij werken, pak eens een mesje. Die zijn via Impact binnen gekomen, die heeft daar intern eerst geleerd wat werken is, dat is best wel leren werken, werken leren, leren met mannen omgaan, noem maar op en die vrouw heeft nu gewoon een baan bij ons. Die is twee maanden op proef geweest, voldoet goed en een baan bij ons. Daarnaast hebben wij een dame die heeft veel medische klachten gehad de afgelopen jaren, maar een werkgever neemt niemand aan met een medisch verleden van vijftien jaar, niemand. Vrouw is helemaal gezond, moest de arbeidsmarkt weer op, maar eigenlijk niemand die haar aan wilde nemen. Gat in het cv, vrouw was eerlijk van: ik heb dat en dat gehad, maar die vrouw is ook bij ons binnen gekomen, die vrouw heeft nu ook een volwaardig contract, want ze is gezond. Wat geweest is, is geweest.

 

Cor

Heeft corona, kijk, daar komt de groenproductie, hier naast het pand rijden, hartstikke goed. Heeft corona nog andere invloeden gehad op jouw bedrijf, want ik neem aan dat de omzet na half maart in één keer misschien wel in elkaar donderde? Heeft dat invloed gehad op je Debiteurenbeheer?

 

Gert

Het was een hele rare tijd, niet alleen voor ons, in de groente, niet voor de bakker, het was voor heel Nederland, het was een shock. Er zijn maar een paar bedrijfstakken die er goed zijn uitgesprongen onder andere retail, maar het was een shock. Er gebeurde iets wat wij alleen maar in heel slechte films zagen. En hier hadden wij vroeger op school, of op die avondcursussen in mijn geval, dit stond nooit beschreven van: dit kan ook wel eens gebeuren.

 

Cor

Wat doe jij dan als dat gebeurt? Hoe acteer jij dan?

Gert

Ja, dat was, ik stond er vrij helder in enerzijds. De horeca ging dicht op zondagavond na half zes. Ik was net toevallig in die week verhuisd, ik keek in mijn tuin ik denk: jee, wat is dit? De helft van mijn klanten is weg, je bent niet de enigste, zondagavond, ik denk: wat nu? Wat gaat er gebeuren? Ik heb een bestelling morgen staan, die gaan we niet uitleveren, ik heb dertig man. Heb ik even rustig nagedacht vijf minuten, ik heb naar buiten gekeken, ik heb mijn whatsapp gepakt, de groepsapp van de order pickers en de chauffeurs, Nederlandse jongens en die heb ik eerst gerustgesteld: jongens, dit is er aan de hand. Als je de komende weken nul uren werkt, je werkt tien of twintig uur, jullie loon is gegarandeerd, wordt niet van je vakantie-uren afgehaald, samen komen we er wel, rust in de toko. Ik denk: die heb ik rustig. Maandagmorgen gelijk de Poolse medewerkers om de tafel gehaald: jongens, dit is er aan de hand, jullie hebben het vast wel meegekregen, er is voor mij wel werk, maar je krijgt gewoon veertig uur betaald, rust. Er was één Poolse medewerker die had zondagavond rondgebeld, dat we die week failliet zouden gaan. Onrust, dus gelijk de mensen in ieder geval rustig. Dertig mensen om me heen. En die dachten de eerste week eigenlijk: och, het is corona, ik ben lekker vrij, ik krijg betaald, die corona is zo slecht nog niet, rust. Als je onrust onder je medewerkers hebt, dat werkt altijd door. Dat was punt één: mensen rustig houden en zorgen dat eigenlijk alles door draait. De eerste week zakten we inderdaad weg, terug naar veertig procent omzet, dus de eerste dagen was wel een slag. Ik en André, we zaten op kantoor, twee uurtjes werken en dan stapten we in de auto, gingen we een rondje rijden van verveeldheid, maar we moesten eerst even ons ritme vinden. Veel ellende kwam er op ons af, NOW-regeling gelijk aangevraagd, financiële man belt ons: Gert, debiteurenstand, wie is er een gevaar? Lijstje gemaakt, we hebben toch een aantal klanten van: stel dat, dan zal die misschien wel niet gaan betalen. Moet ik eerlijk zijn: de klanten die ik op mijn lijstje had, hebben allemaal keurig netjes betaald. Op 1 juni ging de horeca open, die klanten die op het lijstje stonden, stonden allemaal op nul, die hadden alles betaald. Ik had er nog een hele grote debiteur bij, daar stond bijna een ton uit, die zat in een hele lastige branche op dat moment, contact mee gehad, want die hadden een betalingstermijn van dertig dagen naar negentig dagen, uit zichzelf, alle facturen die nog zouden volgen moest ik tien procent korting op geven, dus dat was een beetje vervelend. Gesprekken mee gehad, hij heeft alles netjes betaald. Staat nu nog voor tienduizend euro bij ons in de boeken. Maar er komt op dat moment ook veel op je af. En ik vond dat financiële nog niet eens zo erg, meer van: wat gaat er gebeuren. Maar ik had eigenlijk na een paar weken van: het is allemaal heel vervelend, maar iedereen heeft ermee te maken. Iedereen heeft begrip voor elkaar, onze regering, waar mogelijk helpen ze ons, de banken waren toeschietelijk, de leasemaatschappij van de bus konden we opschuiven, dus, ja, en het heeft ook eigenlijk wel een hele mooie, mijn cashflow is nog nooit zo goed geweest sinds corona. Dat klinkt heel raar, maar dat is echt helemaal super voor elkaar.

 

Cor

En zeker als je iemand bent die stuurt op cijfers, dan is dat ook iets wat jou dan gelijk opvalt, ja.

 

Gert

Wij zitten nu eigenlijk op het niveau van vorig jaar. Ietsje erboven, eigenlijk hadden we een prognose gemaakt en waren we in januari, februari, begin maart hard mee bezig om dit jaar toch weer twintig procent te plussen, alleen dat is nu gewoon weg. We zitten nu op het niveau van vorig jaar, daar mogen we heel dankbaar voor zijn. We hebben natuurlijk de horeca die nog niet volop draait, we zien wel dat de horeca wekelijks nog wat stijgt, qua inkoop bij ons, maar daar missen wij een stukje omzet. Van de andere kant: wij leveren ook aan fabrieken die weer aan de retail leveren en daar hebben we een hele voorsprong gemaakt de positieve kant op, dat zakt wel weer een beetje terug, maar die heeft ons wel een beetje door die corona heen geholpen.

 

Cor

De opnamedatum van deze podcast is begin augustus, dus als mensen denken, het zal denk ik in september uitgezonden worden, begin augustus is deze podcast opgenomen. Als je het hebt qua groei, durf je misschien nu weer, omdat het nu weer, dat we een beetje na corona nu zitten, heb je dan qua groei dat je zegt van: eigenlijk de groei die ik had elk jaar met twintig, vijfentwintig procent zou ik graag willen doorzetten?

 

Gert

Die zou ik graag willen doorzetten, voor dit jaar, we hebben toevallig vorige week nog even gekeken, wij lopen nu veertigduizend euro achter, dat is een bult geld, maar dat valt op zich wel mee. Ik denk dat wij dit jaar dezelfde omzet draaien als vorig jaar. En daar mag je in deze tijd gewoon heel tevreden mee wezen. Onze winstmarge staat niet onder druk, dat loopt gewoon door. Ik denk dat wij, als het zo blijft, dat er geen tweede golf komt, dan denk ik dat het er uiteindelijk goed uitziet, ten opzichte van andere bedrijven.

 

Cor

Nou, mooi. Ik zag allemaal, afgelopen tijd op Facebook, allerlei vrachtwagens van leveranciers voorbij komen op jouw Facebook, toen dacht ik: hij wil natuurlijk nieuwe miniaturen hebben, dacht ik, maar eigenlijk, dat heb ik ook aan andere ondernemers gevraagd, dat is een hele moeilijke vraag, maar: kun je mij zeggen dit is voor mij nu, voor de afgelopen tijd, dit is een leverancier die wil ik benoemen, die wil ik eens even in het zonnetje zetten? Dat is voor mij, die mag een pluim hebben. Heb je een leverancier die je een pluim wilt geven?

 

Gert

Ik heb een leverancier die ik een pluim wil geven, dat is de firma VersCombi uit Eindhoven, een heel eind uit de buurt, die levert ons de halffabrikaten, dat is een bedrijf dat met ons meedenkt. Die altijd heel goed levert. Als ik die om vijf uur bel, zes uur vertrekt de vrachtwagen, ik moet nog vijfhonderd nieuwe prei hebben, ik weet niet hoe hij het doet want die hebben geen voorraden, maar hij regelt het voor ons.

 

Cor

VersCombi. Is dat dan zo’n leverancier waarvan je zegt: zo wil ik gewoon behandeld worden, zo wil ik mijn klanten ook behandelen?

 

Gert

Absoluut. Gewoon altijd heel servicegericht, problemen oplossen, meedenken. In het verleden, in financieel andere tijden ook wel eens financieel meegedacht, dat is ook heel prettig, dat vertrouwen gegeven, toentertijd hebben we dat allemaal netjes samen opgelost en ik heb ook wel eens - een jaar moest ik een forse investering doen, dan was ik zo dom, ach, doe mij die machine maar, bij wijze van. En dan bel je op: kan ik even twee weken lucht krijgen? Ja is goed hoor. En niet van: waarom, dit of dat, als jij zegt: binnen twee weken dan los je alles weer, als je die band hebt met elkaar is dat heel prettig. Stukje vertrouwen.

 

Cor

En heb je een favoriete klant? Waarvan je zegt: daar kan ik echt mijn ondernemerschap in kwijt? Elke klant is natuurlijk belangrijk voor je, maar heb je een bepaalde klant waarvan je zegt: die heeft mij uitgedaagd en die heeft weer het beste van mezelf naar boven laten komen?

 

Gert

Dat is toch wel de eerste klant, van de snijderij zeg maar, dat is De Kroes uit Almere, eigenaar Peter de Vos, die heeft mij toen op dat moment, heeft dat mij energie gegeven. Er is meer mogelijk dan de winkel. Niet dat de winkel toen niet mooi was, maar die heeft mij wel op het spoor gezet waar we nu op beland zijn. Er zijn natuurlijk nog veel meer klanten, maar dat was wel de eerste en ook dat die vraag van hem kwam van: ik zoek iemand en dat ik zei: ja, dat doe ik. Dat is eigenlijk wel een hele mooie lijn geweest. We zijn nu acht jaar verder.

 

Cor

Nog even een paar steekvragen. Jij hebt lang in het bestuur gezeten van Flevofood, volgens mij ben je daar nu uit, ben jij een bestuurder?

 

Gert

Absoluut niet.

 

Cor

Is dat iets wat je gewoon niet leuk vindt? Of een noodzakelijk kwaad zo af en toe?

Gert

Je moet wel eens wat dingen doen, ik word ergens voor gevraagd, als ik nee zeg, dan zegt iedereen nee, dus dan zeg ik maar ja en dan - ik vind het nog steeds een heel goede club en ze wilden een bestuur opzetten, een vereniging opzetten, ben je een vereniging, dan heb je een bestuur nodig en iedereen vond het een goed iets, maar niemand wilde in het bestuur zitten. Een aantal ondernemers, waaronder ik hebben gezegd: dat doen we wel, heb ik ook gedaan. Ik heb helpen opzetten, maar op een gegeven moment dacht ik van: het is goed zo. Er zijn ook andere mensen die op mogen staan.

 

Cor

Je bent de honderdste ambassadeur van de Floriade, de Floriade heeft groen licht gekregen van de gemeente Almere om door te mogen. Wat zijn jouw kanten daarvoor? Waar zie jij jouw kant? Is dat puur op dat half jaar dat de Floriade er is, of ook al er naartoe?

 

Gert

De Floriade, door toevallige omstandigheden heb ik al drie edities meegemaakt, Zoetermeer, Hoofddorp en Venlo. Toevallig met mijn ouders daar vroeger geweest, dus ja, dat is iets voor mij één keer in de tien jaar, toen kwam het uiteindelijk hier in Flevoland en ja, dan moeten we ook gewoon meedoen, klaar. Vanaf het vrij prille begin ben ik daarbij betrokken geweest, puur omdat ik het mooi vond. Punt twee, straks komen er heel veel mensen, die moeten ook allemaal een hapje eten, dus we hopen ook dat we daar met ons bedrijf een bijdrage aan kunnen leveren. Om in ieder geval een Flevolands product daar op het broodje, op het bord te kunnen krijgen.

 

Cor

Zou je graag een sleutelrol willen spelen in het Flevolandse voedsellandschap, dat je zegt: eigenlijk is alles wat daar verhandelt moet worden, van de teler tot de eindgebruiker, moet uiteindelijk door jouw handen komen, door jouw fabriek heengaan?

 

Gert

Hoeft niet, zou mooi zijn, maar goed, er zijn natuurlijk meerdere partijen die dat kunnen. Het is natuurlijk wel zo: in Flevoland wordt zo ontzettend veel verbouwd, dat kunnen wij in Nederland niet opeten, in Europa niet, daar hebben we de wereld voor nodig. Alleen een teler vind het vaak wel mooi dat een gedeelte van zijn producten in ieder geval herkenbaar is, waar dat terecht komt. Dan praat je over, tien jaar geleden zat ik bij een teler, een biologische teler, hij zegt: ik heb de mooiste producten, ik ben er zo zuinig op, ik verzorg het allemaal goed, er komt een grote machine en een vrachtwagen dan hoor ik van de chauffeur dat het naar Duitsland gaat en dat is het. Of kon ik maar honderd kilo van mijn oogst aan jou en aan een paar restaurants geven en ik ga uit eten en ik heb mijn eigen wortels op mijn bord, zegt hij, nou fantastisch. Dat is utopie, dan moet je bedenken dat honderd ton wortels hier in Flevoland op je bord terecht komt, dat lukt niet, dat wil niet. Alleen het idee al van: weten waar je product blijft. Dat is voor een teler heel belangrijk. Dus dat is hun kindje. Echt, een half jaar, een jaar heel zuinig op en dan is het ook mooi om te weten waar het terecht komt. En dat is een beetje raar, dat onze wortels van ons naar Duitsland gaan en dat Duitse wortels hier komen. Dat is toch eigenlijk van de zotte en daar zijn we de laatste tien jaar wel in de wereld mee bezig om voedselkilometers te beperken, waar mogelijk. Maar je ontkomt er niet altijd aan.

 

Cor

We kwamen weer in contact met elkaar, Gert, door jouw twintigjarig jubileum in april, dat is helaas door corona, is het feest even niet doorgegaan, dat komt wel weer. Maar je hebt twintig jaar ervaring. Wat is nu voor jou een tip, je zegt het woord DGA dat past niet bij me, maar ja, je bent het, heb jij, als je één tip zou moeten geven aan andere DGA’s, wat zou die tip dan zijn? Daar wil ik eigenlijk mee afsluiten.

 

Gert

In mijn geval: zoek iemand die je naast je hebt. In goede en slechte tijden, die je kan vervangen, als je op vakantie bent, wat leuk is, maar stel dat je ziek wordt. Ik heb een bedrijf met dertig mensen. Stel dat ik André niet had en ik word plotseling, ik rij tegen een boom en ik lig in coma, dan moet mijn bedrijf wel doordraaien. Ook voor een klein bedrijf trouwens. Zorg dat je iemand naast je hebt die je kan vervangen.

 

Cor

Heb je het ook allemaal goed op papier staan?

 

Gert

Ik heb het ook sinds dik twee jaar, vorig jaar het laatste, maar alles heb ik geregeld op papier. Als er mij wat gebeurt, dan zijn er mensen om mij heen die de betalingen willen doen. Als ik straks een ongeluk krijg en ik heb niks geregeld, dan zegt de bank: hop. En dan moet ik mijn mensen betalen, ik noem even een voorbeeld, dat moet wel doorgaan. Regel dat. Kost even tijd, maar doe dat.