Podcast voor DGA‘s, dé podcast voor en door ondernemers!

Podcast voor DGA’s #22 met William van der Kolk van WILLIAM’S FASHION FOR MEN - mannenmode ondernemer, christelijke boef, coachbare leider en coach

Vandaag ben ik in gesprek met William van der Kolk, 46 jaar en ruim 15 jaar ondernemer met twee mannenmodezaken in Dronten en Kampen. Naast zijn twee kinderen, tennis en fitness als sport, Jezus als idool, is zijn bedrijf en zijn werknemers zijn grote passie. William: "Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is!"

Mannenmode ondernemer

Ruim 15 jaar geleden begon William met de winkel in Dronten. Hij had toen al veel ervaring opgedaan als verkoper en vertegenwoordiger. Het spannendste vond hij het begin alhoewel hij wist dat hij zou slagen. William: "Wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten."

Christelijke boef

Niks menselijke is William vreemd. Hij ging jaren met zijn vrouw door een moeilijke tijd wat uiteindelijk toch resulteerde in een scheiding. William praat er open over en wil hiermee ook een voorbeeld zijn voor andere mannelijke ondernemers die wellicht door een vergelijkbare situatie heen gaan. Het heeft hem gevormd en door die moeilijke tijd is hij meer op God gaan vertrouwen. William: "Tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat."

Naast de periode van de scheiding waarbij het ondernemen nog wel eens naar de achtergrond ging kwam ook de periode van de coronamaatregelen als een ongenode gast. William: "Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe."

Tip aan andere DGA's

William besluit de podcast met een tip voor andere ondernemers: "Wat mij enorm geholpen heeft is enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching en zo kun je vrije tijd creëren." Zo heeft William zich ontpopt tot een zeer coachbare leider in zijn eigen bedrijf en omgeving. Op den duur zou hij dan ook graag zelf meer coach zijn voor anderen, alhoewel hij een carrière in de politiek ook nog noemde tijdens de podcast.....

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over William van de Kolk vind je op:
https://www.linkedin.com/in/william-van-der-kolk-bb7b2512/
https://www.facebook.com/WilliamsDronten/
https://www.williamsfashionformen.nl/

Verder praten?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

Programma voor jou

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

Kennismaken?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#WilliamvanderKolk
#WilliamFashionForMen
#Dronten
#Kampen
#DGAmentor
#inspirator

 

Volledige tekst Podcast #22

Cor

William van der Kolk, het is 2 februari en we zitten hier ’s avonds in jouw mooie winkel. Dat is William Fashion For Men, dat weet ik, ik koop hier, nog niet de hele collectie, maar steeds meer en ik ken jou vanuit Musk, van het For Life ondernemersnetwerk. Daar komen we waarschijnlijk nog wel op terug. Ik weet dat je 46 jaar bent, 21 augustus 1975 ben jij geboren. Ben jij geboren in Dronten?

William

In het ziekenhuis in Zwolle, maar wel altijd in Dronten gewoond.

Cor

Oké, kijk eens aan. Je bent onlangs gescheiden, daar komen we ook misschien ook nog op terug. Je hebt een zoon en een dochter, ik wist de namen niet meer, je zei: Stijn?

William

Stijn en Sofie.

Cor

Stijn en Sofie. Hobby’s: hardlopen, skiën.

William

Tennis, fitness.

Cor

En heb je ook nog tijd om te werken? Heb je ook een favoriete voetbalclub?

William

Ajax.

Cor

Ajax. Dat is jammer, dan gaan we nu de podcast afsluiten … nee hoor. Naar wat voor muziek luister je graag?

William

Rock. Radiohead vind ik erg mooi, U2 vind ik mooi, Elbow luister ik de laatste tijd veel.

Cor

Elbow?

William

Zoek het maar eens op, erg leuk.

Cor

En in wat voor auto rijd je?

William

Een BMW.

Cor

3, 5?

William

Een X3.

Cor

Lees je wel eens boeken?

William

Ik lees niet zoveel boeken, ik ben niet zo’n lezer.

Cor

En als je wel wat leest zou je dan een roman pakken, of een biografie?

William

Een thriller.

Cor

Oké. Tegen wie kijk je op?

William

Poe.

Cor

Of heb je een idool?

William

Ik denk wel dat mijn vader wel één van mijn voorbeelden is, maar wat echt een idool is, is Jezus.

Cor

Dat is zeker iets om tegenop te kijken zou ik bijna zeggen. Komen we misschien ook nog op terug. Uit wat voor nest kom je?

William

Ik kom uit een gezin van - ik heb een broer en een broertje en mijn ouders, alles woont hier nog in Dronten. Christelijk opgevoed, op de basisschool in Dronten gezeten, ben later in Harderwijk naar school geweest, ja, een warm gezin kan ik wel zeggen, met veel leuke jeugdherinneringen.

Cor

Wat deed je vader, je moeder?

William

Mijn moeder is altijd voor ons thuis geweest, wij hoefde maar thuis te komen en mijn moeder was thuis. Die deed het huishouden en die zorgde voor de kinderen, dat was toen nog een beetje zoals het was. En mijn vader die is schilder geweest, die is glaszetter geweest en later heel lang bedrijfsleider geweest bij SML (?) hier in Dronten.

Cor

En waar ben je naar school geweest, hier in Dronten?

William

Aan Boord, hier in Dronten, later ben ik naar de LTS in Harderwijk gegaan, Over Veluwe.

Cor

LTS, je was technisch?

William

Ja, dat dachten ze, alleen achteraf ben ik blij dat ik het op MAVO niveau en theoretische vakken heb kunnen afronden en toen ben ik uiteindelijk naar de MDS gegaan. Want uiteindelijk had ik niet zoveel met de techniek zelf, maar meer met hoe iets vormgegeven was. Een auto vond ik wel leuk, maar onder de motorkap vond ik niet zo leuk, ik vond de vorm van een auto veel leuker en interessanter, dus altijd wel met design en zo bezig geweest.

Cor

Ja, ja. En MDS is dan middelbare detailschool. Dat is De Factor geweest?

William

Ja, dat is De Factor geweest.

Cor

En wat voor leerling was je? Was je heel braaf, of?

William

Nee, nee, ik was wel een doerak, ja. Ik ben een doener, ik ben niet echt een studiebol, dus ik moest het echt hebben van een stukje inzet maar ook wel dingen doen, dingen ondernemen. Ik ben niet iemand die niet continu in de boeken zat, of, nee.

Cor

En ben je een prater, of ben je een goede luisteraar?

William

Ik denk dat ik iets meer een prater ben dan een luisteraar, maar met de leeftijd begint het wel andersom te komen. Dat ik iets meer luisteraar wordt dan een prater.

Cor

En was je dan op school een gangmaker?

William

Nou, ik was misschien niet de allergrootste gangmaker, maar ik kwam er wel vlak achteraan.

Cor

Je kon goed meekomen, zeg maar.

William

Ja, precies.

Cor

Ja, leuk. En hoe oud was je toen je van school af kwam?

William

Jong, een jaar of 19, 20.

Cor

En toen ben je gelijk voor jezelf begonnen?

William

Nee, nee. Mijn allereerste baantje, naast mijn studie had ik natuurlijk diverse baantjes gehad. Mijn fulltime baan was bij De Nachtslaap, matrassen verkopen hier aan De Noord. En dat heb ik denk ik anderhalf, twee jaar gedaan en toen ben ik hier in dit pand terecht gekomen bij Van Gelder en toen heb ik ook nog bij Setpoint gewerkt, bij Piet Zoomers gewerkt. Een jaar nog in de vertegenwoordiging gezeten.

Cor

En Setpoint en Piet Zoomers dat was dan al mannenmode.

William

Ja, ja. En vertegenwoordiger geweest voor kostuums van het merk Peter van Holland. Dat was onderdeel van Frans Molenaar, Van Gils, Peter van Holland, Jaguar, dat zat allemaal in één groep. Maar dat bedrijf viel om en toen was er een klant van mij uit Kampen, De Graaf die zei: “Je kan wel bij mij komen, ik zoek iemand die mijn winkel helemaal reilt en zeilt, dan kan ik een stap naar achteren doen.” En dat heb ik drieënhalf jaar gedaan. En toen kwam de mogelijkheid, Van Gelder die stopte, om het over te nemen.

Cor

En als ik het goed gelezen heb, dan is de winkel waar je toen drieënhalf jaar heb gewerkt, daar heb je nu de tweede vestiging geopend vier jaar geleden.

William

In 2018, ja, dat klopt. In hetzelfde pand ja. Dus ik heb waar ik eigenlijk mijn grootste roots heb liggen, bij Van Gelder heb ik ook drieënhalf jaar gewerkt, van die beide panden ben ik nu eigenaar.

Cor

En hoe gaat het dan, William, je bent werknemer en dan krijg je de mogelijkheid om te gaan ondernemen. Had je toen op school nog het middenstandsdiploma, dat je dat erbij kreeg? Nou kreeg, moest halen?

William

Ja, dat klopt, dat zat er standaard bij in. Het ging niet zonder slag of stoot. Van Gelder heeft dit ooit aan Brookhuis verkocht in de periode dat ik daar werkte, toen ben ik uiteindelijk de vertegenwoordiging in gegaan, maar Brookhuis is in een paar jaar tijd failliet gegaan en na zijn faillissement ben ik met Van Gelder gaan praten, want daar was het pand nog van. Van: als hij uit het pand gaat, wil je dan nog eens aan mij denken. Ik heb inmiddels zoveel ervaring opgedaan. En toen heeft hij me wel wat geholpen met wat connecties binnen de inkoopvereniging en toen ben ik daar gaan praten en toen is het balletje langzaam gaan rollen.

Cor

Want waar gaat nu vooral het geld in zitten, is dat de inrichting, of in de inkoop van -

William

De grootste investering is de voorraad van de kleding, dat is het allergrootste budget. Daarnaast is de inrichting van een winkel is ook niet gratis, dus daar moet je wel wat voor hebben. Nu moet ik zeggen, ik ben met niet zo heel veel begonnen. Ik had wel een plan gemaakt, samen met de inkoopvereniging en toen ben ik hier naar een neef van mij gegaan en die zei: “les 1: nooit naar de bank, maar de bank naar jou.” Dus de bank die kwam naar hem toe en toen zijn we gaan praten en die jongen van de bank, dat was Remco Beurstra destijds nog, die kende ik nog, die woonde vroeger een blok verder. Het plan uitgelegd en, maar ik had nog wat geld nodig voor andere dingen. Dus toen zei hij: het plan ziet er gewoon goed uit en ik ken de winkel ook en het bedrijf goed, ik ken Van Gelder goed, als jij dat voor elkaar krijgt dan gaan we het doen. Dus ik op een verjaardag wat vertellen en toen kwamen drie mensen die zeiden van: ik wil jou ook helpen en binnen korte tijd had ik het budget rond.

Cor

Kijk. Wat vond je er het spannendst aan?

William

Beginnen.

Cor

Ja?

William

Ik wist dat ik zou slagen. Daar had ik geen enkele twijfel over, dus dat vond ik niet spannend. Het spannendst is -

Cor

En bedoel je dan: slagen, je wist gewoon dat je genoeg zou verkopen? Of wist je -

William

Ja, ik wist als ik de kans zou krijgen, als iemand mij die kans zou geven, want ik had niet veel eigen middelen, ik kom ook niet uit een rijk gezin, dat mijn vader kan zeggen: hier heb je het één en ander, maar ik wist als iemand mij die mogelijkheid zou geven, dat het goed zou komen. Dus ik heb dat niet als zeer spannend ervaren. Wel meer enthousiasme, dat ik dacht van: wauw, het gaat gebeuren. Ik kan me nog herinneren dat ik eindelijk de bank aan de telefoon had: het is rond. Dat ik heb lopen gillen in mijn eentje in de woonkamer van: yes! Maar ik heb dat nooit - wat misschien het meest spannend was: krijg ik een financiering bij de bank. Gaat iemand met mij mee, zien ze mijn potentie. Dat vond ik het spannendst. Maar uiteindelijk de winkel starten, ik had al zoveel ervaring opgedaan, dat zag ik helemaal zitten.

Cor

En thuis? Achter elke geslaagde ondernemer staat een sterk thuisfront zeggen ze wel?

William

Ja, die hebben mij altijd gesteund. Die hebben dat ook gezien destijds van: dat is jouw droom en daar gaan we voor. Alleen maar lof hoe dat opgepakt is. Dat ga jij doen en we hebben wel besloten dat zij haar baan hield en ik de mijne, zodat als het iets met mij minder ging dat zij inkomen had, dat werd ook vanuit de bank geadviseerd, maar nee, dat ging gewoon mee.

Cor

Je zit hier in een mooie winkelstraat, maar je moet natuurlijk wel hopen dat mensen naar je toekomen. Als vertegenwoordiger kon je natuurlijk de boer op, kon je de boel slijten. Hoe vaak heb je hier gezeten van: zal er wel iemand komen?

William

Eigenlijk is het vanaf dag één gaan lopen. Kijk, ik had het voordeel, wat groot voordeel was, Van Gelder had gewoon een heel goedlopende herenmodezaak. En wij zijn samen in de krant gaan staan, nu heb ik binnen Dronten ook wel een groot netwerk, dus dat is eigenlijk meteen gaan lopen. Dat heb ik niet gehad. Niet in Dronten gehad, laat ik het zo zeggen.

Cor

Dus geen slapeloze nachten.

William

Nee.

Cor

Ga je altijd fluitend naar je werk?

William

Nou, altijd fluitend, wel vaak.

Cor

Ben je een ochtendmens of een avondmens?

William

Avondmens, ja.

Cor

We zitten nu ’s avonds, dus dat is goed. De setting is goed.

William

Hoe later hoe beter. Absoluut een avondmens.

Cor

En ben je gelijk met personeel begonnen?

William

Ja.

William

Ja, het mooie was destijds, Lisette en Tineke, Lisette werkt nog steeds voor mij, die werkte ook bij Van Gelder, dus ik heb ik opgebeld van: “ik ga de winkel overnemen, wil je met mij mee?” Dus dat is vanaf dag één twee parttimers en twee weekendhulpen, ja.

Cor

Wat voor baas ben je?

William

Ik vergelijk altijd twee mensen. Ik vergelijk altijd Louis van Gaal met Guus Hiddink. En Louis van Gaal is iemand die alles in de hand wil hebben en het zelf heel goed doet. Ik heb enorm veel bewondering voor die man. Maar Guus Hiddink is eigenlijk iemand die heel sterke mensen om zich heen zoekt en het wat meer uit handen geeft en ik ben meer een Guus Hiddink type.

Cor

Oké. En als ik dat aan je personeel vraag, wat zeggen die dan? Noem eens een paar kenmerkende dingen, waarvan ze zeggen: die William -

William

Laatst kreeg ik een heel mooi compliment van Ingrid, dat is een beetje mijn rechterhand hier en die zei: “Als ik de detailhandel uit ga, of bij jou stop, dan denk ik niet dat ik in een winkel ergens anders zou werken omdat de vrijheid die ik bij jou krijg, niet zo snel ergens anders krijg”.

Cor

En is dat een compliment?

William

Dat was in dit geval absoluut een compliment.

Cor

Mooi, mooi. 2006 hier begonnen -

William

In Kampen. In 2006 ben ik hier begonnen.

Cor

Ja, nee, 2006 hier begonnen in Dronten en 2017, dat had ik ook gezien, ben je detaillist van het jaar geworden in de gemeente Dronten, dat is een ondernemersprijs van OVDD, dus dat is dan na elf jaar.

William

Dat was ook de eerste keer dat de detailhandel-prijs werd uitgereikt. Hiervoor had je altijd de ondernemer van het jaar, en daar kwamen weinig detaillisten voor in aanmerking en omdat bedrijven in Dronten er omheen steeds groter werden. Toen hebben ze gezegd: daar moeten we misschien wat in veranderen om ook de detaillisten wat meer onder de aandacht te brengen, dus er kwam toen voor het eerst een verkiezing detaillist van het jaar en als je dan meteen genomineerd wordt en hem dan pakt, ik was wel zeer trots daarop.

Cor

Dat is erkenning, ik bedoel, dat is toch, dat is toch in de gemeente dat er gestemd wordt. En in datzelfde jaar, 2017, kwam Kampen vrij. Als je op één locatie bent, daar ben je dan waarschijnlijk altijd, maar, nu moet je op een gegeven moment - hoe zag je het zitten?

William

Ik heb natuurlijk ook in 2009 een jeans winkel geopend aan de overkant. Daar heb ik inmiddels weer samen één winkel van gemaakt, dat is een goede keus geweest trouwens om dat te doen. Maar ik kwam er heel snel achter, dat als je twee totaal verschillende dingen doet, dat het veel lastiger is dan dat je twee keer hetzelfde doet. Dus in Kampen kon ik letterlijk kopiëren wat ik in deze winkel deed. En inmiddels dus ook met de jeans winkel integreren in dit, kan ik letterlijk hetzelfde kopiëren in Kampen. En dat is makkelijker dan een hele nieuwe markt aanboren. En wat is nieuw; het is best wel bijzonder om met de jeansmarkt, inmiddels is dat wel bij elkaar gevoegd, maar toen ik daar nog mee begon, was een hele andere afdeling dan de herenmode. Inmiddels is dat gewoon één wereld geworden, maar dat was het niet.

En ik heb ook wel eens gedacht aan dames bijvoorbeeld. Maar dat is zo’n andere tak van sport en met inkoop ook, je ziet bijna helemaal geen dames, dat zijn aparte vertegenwoordigers, aparte agenten die dat doen en ik ben hier gewoon sterk in. Dus uiteindelijk dat ik in Kampen hetzelfde kon doen, was voor mij dat ik wel zoiets had van: de inkoop is hetzelfde, ik heb hetzelfde bedrijf maar ik koop meer in. Dat weet ik, ik hoef er niet anders over na te denken.

Cor

En is de doelgroep anders? Mannen tussen de -

William

Wij kunnen mannen aankleden van 25 tot 80, 90 jaar. En alles daar tussenin.

Cor

Wat is een typische Williams-klant?

William

Een typische Williams-klant is dan iemand die, ik zeg altijd: mijn beste klant is iemand die niet zoveel zin heeft in winkelen, maar wel gewoon goed geholpen wil worden, dat de service goed is en die gewoon goede kleding wil. Wij hebben best veel mensen die komen naar mij, die weten gewoon: ik weet gewoon dat het goed is, ik koop hier mijn kleding, ik ben in één keer klaar, vinden ze ook vaak prettig, het duurt niet te lang, we hebben er nog een lolletje bij en dat is eigenlijk mijn klant. Wij hebben zo ontzettend leuk contact met onze klanten en dat heb ik ook gemerkt in coronatijd natuurlijk wel dat - mensen waren zo loyaal aan ons. Dat zal ik niet snel meer vergeten.

Cor

Nee, nee. Leuk, leuk. En je vertelde net dat je echt hebt gekozen voor de mannenmode en je daar dan nog verder in wilt specialiseren. Is er ook een move geweest, eerst zag je natuurlijk nog allemaal mannen met stropdassen, hoe is dat verlopen?

William

Dat is de laatste jaren heel snel gegaan door corona. Daarvoor kon ik nog altijd heel goed de pakken verkopen, en we verkopen nog steeds redelijk pakken, maar het is echt wel veranderd. Het is natuurlijk veel meer casual geworden en de laatste jaren nog veel meer. Wij verkochten heel veel leuke overhemden met binnenkantjes, hoge boorden, in het verleden heel veel colberts verkocht. Alleen twee jaar geleden kwam corona en iedereen die een leuk colbertje of een overhemd had, die kwam thuis te zitten achter de computer.

Cor

En ze zien er nog steeds schitterend uit.

William

Dus wat je zag gebeuren is dat mensen, die gingen gewoon in een sweater of een polo achter hun computer zitten. Ja, want wie zag ze? Je hoefde niet het kantoor in, je had bijna geen meeting, of als ze een meeting hadden een overhemd is prima. Dus je ziet dat er een kentering is gekomen. Wat loopt er heel goed? Jacks, mensen willen even buiten een ommetje maken, jeans doen het goed, chino’s, wat nettere broeken wel, veel truien, maar een net colbert en een leuk overhemd, ja, hoeveel bruiloften zijn er niet doorgegaan, feestjes en partijen. Die kant van onze herenmode heeft het heel zwaar. Ook leveranciers. Van Gils bijvoorbeeld daar is de stekker uitgetrokken. Dat was toch een grote naam. Ik zie daar wel weer kansen voor in de toekomst, maar je ziet wel, iedereen houdt daar toch wel rekening mee met inkoop: hoe moeten we het gaan inkopen, want er is nu eenmaal minder vraag naar één product en meer naar het andere.

Cor

Ook jullie moeten bedenken wat je in wilt kopen voor het volgende seizoen, jullie zijn de trendsetters dan toch?

William

De trendsetters zijn natuurlijk de merken, maar wij moeten daar voor onze klanten het beste uit halen. Ja en je ziet ook dat leveranciers waarbij ze eerst bijvoorbeeld vijftien of twintig colberts uitbrachten en nu nog maar acht uitbrengen of zo. En daar moeten wij gewoon de goede van inkopen. En wij hebben altijd nog wel leveranciers waar we wat kunnen bijhalen normaal gesproken, maar de voorraden zijn, dit seizoen zeker bij dat soort merken, wel veel minder geworden. En ik denk dat dat wel weer gaat komen, maar als corona, als we echt over het hoogtepunt heen zijn, dan geloof ik wel dat er aardig wat feestjes gevierd worden en dan komt die markt echt wel weer. En dan staan wij wel weer vooraan om dat weer op te pakken.

Cor

We hadden het net in het voorgesprek over de breedste schouders, die krijgen het zwaarst te verduren. Die krijgen ook het meeste te dragen. Jij hebt afgelopen jaar nogal wat dingen voor de kiezen gehad. Eén is volgens mij: scheiding en twee corona. Welke heeft er voor jou het meest ingehakt?

William

De scheiding.

Cor

Wat gebeurt er met jou als ondernemer, heb je dan nog wel zin in ondernemen? Of vluchtte je erin?

William

Nee, dat komt zo, mijn ex-vrouw en ik hebben nog heel goed contact, we hebben er ook alles aan gedaan. We zijn in relatietherapie geweest, heel hard geknokt, maar er komt op een gegeven moment een punt dat knokken, dat je allebei zo moe bent dat dat niet meer wil. Dus ik heb dat als zeer zwaar ervaren, ook naar mijn kinderen toe, ook wel met hun gedeeld hoor, dat is de andere kant, het contact met de kinderen is nog intensiever geweest. Ik denk dat zowel, als ik naar mezelf praat, maar ook als ik naar mijn kinderen luister dat dat met mijn ex-vrouw ook zo is. Maar dat heeft er wel voor gezorgd dat ik in een soort cocon kwam te zitten, dat ik niet meer, ik zat zo vast in mezelf en daar druk mee, dat niet de voelsprieten meer alle kanten opgaan. Dus dat heeft zeker effect gehad op mijn ondernemen, ja.

Cor

Want je hoofd zat dan gewoon zo vol dat je kansen en dergelijke -

William

Ja, die zie je niet meer.

Cor

Die zie je niet meer.

William

Nee, maar dan -

Cor

Vond je het dan ook moeilijk, je staat in de winkel, om dan je blije gezicht op te zetten? Of kon je wel redelijk -

William

Jawel, ik heb mijn werk ook altijd als zeer mooie afleiding gezien. Ik vind mijn werk gewoon fantastisch. Het contact met mensen ook. Ja, het doet gewoon veel met je. Maar ik heb gewoon een ontzettend mooie groep mensen om me heen in de winkel. En daar heb ik natuurlijk vanaf - wij kennen elkaar zo goed, dus daar heb ik wel heel veel mee gedeeld. En zij hebben het hele traject, ja toch een beetje meegemaakt en ik heb ook moeten zeggen op een gegeven moment: ik moet een klein stapje terug doen, iets minder hard gaan lopen, want anders ga ik het niet volhouden. En toen hebben ze dat prachtig opgepakt, ja alle complimenten voor hun, daar ben ik heel dankbaar voor.

Cor

Wat gaat William doen als hij te vol in zijn hoofd zit? Wat ga je dan doen? Nog harder werken?

William

Ja, dan ga ik en harder werken, maar ik raak ook in mezelf gekeerd. Dus ik ben dan lastig te benaderen voor een ander. Ik zie een ander dan minder. Dus dan kom ik vast te zitten in mijn hoofd en blijf maar malen, waardoor ik niet zo goed zie, altijd zie wat een ander doet, zeg maar, voor mij in dit geval in de winkel, of iemand die - collega’s die zo hard hebben geknokt om de winkel overeind te houden, ik heb natuurlijk wel meegeholpen, maar zij hebben dat ook gedaan. Ja, spreek je dan altijd de waardering naar ze uit? Zie ik het altijd dan? Ik denk het niet dat ik dat altijd gezien heb, dat heb ik ook wel gehoord hoor. Daar kunnen we ook goed over praten.

Cor

En welke rol heeft het geloof daarin gespeeld bij jou?

William

Ja, het geloof is voor mij enorm belangrijk geworden. Ik was vroeger wel gelovig, ik ben ook christelijk opgevoed. Maar op een gegeven moment ga je ondernemen en als het je heel goed gaat, ga je ook een beetje in jezelf geloven.

Cor

Daar zou God toch niks op tegen hebben, zou ik zeggen.

William

Nee, die heeft daar niks op tegen, maar het heeft wel bepaalde proporties, maar ik heb dus zowel privé wat gehad als ook in corona, en in corona hebben we - ik woonde een week op mezelf en toen moest de winkel dicht en die is vier maanden dicht geweest. Dus je ziet ook je financiële, wat je hebt opgebouwd zie je gewoon verdampen. En dat heeft voor heel veel stress gezorgd van: jongens, we doen het aan de ene kant goed, maar ja, je kan er niks aan doen. En tijdens mijn scheiding ben ik op een gegeven moment op mijn knieën gegaan en heb ik gezegd van: hier ben ik, ik weet niet meer hoe ik het moet doen. En vanaf dat moment heb ik gevoeld dat Hij er was voor me, en dat het steeds weer beter gaat.

Cor

En is dan het resultaat dat je de lol weer in het ondernemen kreeg, of dat je in één keer kansen zag?

William

Dat gaat geleidelijk. Het begin met als je iets ernstigs meemaakt, ik denk dat veel mensen een scheiding meegemaakt hebben. Maar in mijn geval, ik vond het zeer heftig. Ik heb het als een slijtageslag ervaren van: ik vond het een heftige periode. Het begin is dat je langzaam weer wat dingen ziet, zowel in je relaties als in de winkel en langzaam weer opkruipt en ziet dat Hij met je meegaat. Er wordt ook wel eens gezegd: scheiding en geloof dat mag niet samen, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat Hij zei: het is goed zo en ik ga met jullie mee. Zowel met mijn ex als met mij mee.

Cor

Misschien wel wat minder gescheiden van God gaan leven?

William

Ik ben veel dichterbij Hem komen te staan. En ook dichterbij mezelf komen te staan, dat zeker.

Cor

Ja, mooi. Heb je in die tijd ook wel met andere ondernemers hier het wel eens over gehad? Met andere christelijke ondernemers van: hoe heb jij dat gedaan? Of ben je iemand die dat zelf wel met God uitmaakt?

William

Ja, ik heb toevallig een goede vriend die ondernemer is en met wie ik de Vier Musketiers gedaan heb en ook meegedaan aan 4M Academy en een jaar lang leiderschapstraining. Aan hem heb ik veel gehad, ja en ik heb ook gewoon best veel vrienden en het is niet - het geloof is heel belangrijk voor mij, maar ik kan ook heel goed praten met vrienden van mij die niet gelovig zijn. En daar kan ik ook heel veel uithalen. Dus ja, het is super belangrijk, maar ik wil ook wel nuchter blijven in het feit van dat mensen die niet geloven er dan in één keer niet meer voor mij zijn, die zijn er ook voor mij geweest, zeker. Ik heb heel veel vrienden en ook familie gehad die mij ook enorm gesteund hebben.

Cor

En op last van de overheid word je winkel dan dicht gedaan. Van: je mag op die manier die jij zo graag wil, mag je je geld niet meer verdienen. Dan ben je christen en ga je dan naar de overheid luisteren?

William

Dit vind ik een ontzettend zwaar dilemma, zo heb ik dat gevoeld. Zeker de laatste keer ben ik, mag je weten, op afspraak open geweest voor een aantal mensen. Ik heb ook mensen die belden: ik heb een begrafenis. Ja, ik kan toch niet: ja, hier heb je een pak. Dat gaat niet. En ik vond het ook zeer onrechtvaardig. Ik heb het als zeer niet oké gevonden. Ik heb dat ook op LinkedIn flink laten merken. Kijk, bij ons is het probleem nooit geweest. Ik heb nooit vijftig mensen tegelijk binnen. Daar zijn wij de winkel niet voor. Als ik een keer vijf, zes stellen binnen krijg, dat is doordeweeks al helemaal niet, tegelijk dan ook, dus ik vond het, ja, ik heb dat als zeer erg ervaren. Weet je, de supermarkt loop je plat, op scholen lopen ze elkaar voor de voeten, maar ik moet mijn winkel dichtgooien? Terwijl wij helemaal geen probleem hebben. Wij konden prima op anderhalve meter ons werk doen, wist je dat er nooit één besmetting geweest is? Mijn collega’s niet, ik niet, dus dat voelde als onrecht. Dus ja, en er wordt natuurlijk wel gezegd, wat is - ja, weet je, ik ben wel iemand, ik ben wel christelijk, maar dat wil niet zeggen dat ik nooit wat doe, dat wordt altijd wel gezegd: dan mag je ook niks meer doen, ja, zo werkt het niet.

Cor

Gewoon een christelijke boef ben je dan?

William

Nou ja, precies. Ja, je mag ook best wel voor jezelf opkomen toch? Voor je bedrijf, waar je het voor doet en ja, dat wil niet zeggen dat ik niks doe. We zijn bereid geweest om met mondkapje of op afstand mensen te helpen die dat willen. Er zijn ook mensen bij mij binnen geweest die zeiden: dat hoeft van mij niet. Dat vinden wij allemaal prima, maar ja, ik heb heel veel mensen ook vanuit de kerk gehad hoor die zeiden: we willen langskomen, we willen jullie helpen, dus ik denk dat het eigenlijk niets met christelijk zijn te maken heeft, het heeft meer te maken met het onrechtvaardigheidsgevoel. Zo heb ik het wel gevoeld, ja.

Cor

Heb je dan als winkelier hier ook wel eens richting de gemeente, hun opgezocht en gezegd: die boa’s laat die maar lekker thuis - Is er overleg geweest?

William

Er is vanuit de gemeente Dronten helemaal niet zoveel gecontroleerd. Ik denk dat dat in Dronten - en ik moet zeggen in Kampen ook. Die hebben echt niet daar met een boekje bij iedereen boetes uitgedeeld, die hebben ook wel dingen gelaten. Er is contact geweest en dan kwamen ze binnen en overlegden we eens een keer wat en die hebben echt - kijk, als er dertig mensen in de winkel staan, dan snap ik het. Maar kijk, ondernemers willen ook niet dat ze een bekeuring krijgen. Dus die willen zich echt wel aan die afspraken houden, alleen dichtgaan?

En wat is essentieel. Ik snap dat je daar één lijn in moet trekken, maar als je de Jamin en McDonalds open kan, en wij moeten dicht, dat is net als de horeca, negen maanden dicht. Ik bedoel, ik heb stress gehad, maar negen maanden dicht, die mensen, ik heb een horeca jongen uit de kroeg, die zei: het potje van het pensioen is op, het potje vakantie is op, het potje voor onvoorziene voorzieningen is op, alles is op, ik heb alleen mijn huis nog. Alles is op, gewoon weg, afgebroken.

En ik heb dat bij mij in de branche ook gezien, hoeveel stress dit oplevert. En het is natuurlijk de stress binnen die winkelier, maar dat komt ook bij zijn partner en bij zijn kinderen terecht.

Dat is natuurlijk veel omvangrijker dan die ene persoon. En wat dacht je van de mensen die voor je werken. Die in de horeca werken of wat dan ook, die hun baan kwijt zijn, hun inkomen, die ook weer een gezin hebben. En ik snap wel dat er een gedeelte gedaan moest worden, maar die tweede lockdown had volgens mij niet, hadden ze, in mijn ogen, heel anders aan moeten pakken.

Cor

Zit er nog een politieke carrière dan in, William?

William

Poe, politiek interesseert me wel, maar daar denk ik niet echt over na. Daar heb ik niet echt de tijd voor ook. Maar wie weet later.

Cor

Op een gegeven moment liep ik hier door de winkelstraat en zie ik dus dat je je winkel helemaal verbouwd hebt en alles vernieuwd hebt, dus op zo’n moment denk ik dus, of klanten, er is dus nog wel geld. Het is mooi als er een potje is, als er gespaard is en ik spreek best veel ondernemers die allemaal zeggen: ik draai eigenlijk hartstikke goed. Ik denk dat er een grotere categorie ondernemers is die beter draaien dan ooit en dat er misschien maar een kleine categorie is, dat je het echt heel slecht heeft.

William

Maar praat je dan over ondernemers die in de mode, spreek je die? In de kledingwinkels of praat je met aannemers of met supermarkten, je kunt natuurlijk heel goed zien welke branches het heel goed doen. Nu moet ik zeggen: we hebben in 2021 een redelijk jaar gedraaid, dat kwam ook omdat de meeste overheidssteun die we nog vanuit 2020 kregen, die kregen we eigenlijk pas in mei 2021, hebben we het grootste bedrag gehad, dus eigenlijk als je die verdeeld over twee jaar, omdat dat bedrag in mei binnen kwam, dat scheelde een stuk. Niet alles hoor, want het is een druppel op een gloeiende plaat en vanaf dat we weer open mochten, mei tot en met november, toen heb ik wel heel goed verkocht omdat de klanten wel een soort inhaalslag maakten en het ook gunde van: wij komen bij jou. Dus dat is mooi, maar geloof mij maar, elke winkel heeft afgelopen twee jaar nog lang niet terug verdiend wat ze verloren hebben.

Cor

En je hebt ook de move gemaakt richting een webshop.

William

Ja.

Cor

Wilde je er wel aan?

William

Een webshop is lastig. Ik hoor het ook bij ons in de branche, er zijn weinig bedrijven - iedereen koopt wel via webshops, maar geloof me, in de kleding zijn er maar heel weinig bedrijven die er winst maken op een website, dat is enorm bewerkelijk. 50 - 60 % van wat je verstuurt, komt ook weer terug, moet je weer terugbetalen. Je hebt zeg maar voor 20% omzet, want daar praten we ongeveer over en 100% werk. Maar daarin kun je zien in Dronten hoe saamhorig we zijn, Dirk Visser van VWA, die wil ik hier wel hardop noemen, vriend van me geworden eigenlijk door het zaken doen. Ik doe veel bij hem, hij maakt mijn website, hij maakt al mijn advertenties en die is gewoon bij me gekomen van: ik ga je helpen in de coronatijd, ik ga een webshop voor je neerzetten en daar heb ik heel weinig voor betaald.

Cor

Zodat er wel een bepaalde flow kon blijven.

William

Ja, om mensen te helpen. Ik heb wel iets van omzet een beetje, maar fantastisch hoe je dan met elkaar die samenwerking aangaat. Maar, een webshop, als je kijkt naar mij als persoon, ik wil het liefst de mensen in de winkel ontvangen. En de mensen die bij mij kopen, die kopen ook het liefst in de winkel. Die komen liever in de winkel dan - en ik moet zelf zeggen, ik koop zelf ook wel eens wat in de webshop, maar dan heb ik daar niet een - als dat dan binnenkomt in een doosje dan heb ik niet dat wauw-gevoel en als ik het in de winkel koop en ik krijg een uitleg, dan heb ik dat veel meer. Dus ik heb daar geen beleving bij. En dat zie ik ook als klanten in de winkel zijn, mensen zijn ook veel - ik pas dat erbij, zien ook veel meer: dat staat er leuk bij, dan wil ik dat erbij.

Cor

Wat makkelijker om ideeën of je brengt ze op een idee.

William

Het is ook een heel ander sfeertje. Als ik hier met een bakje koffie met een klant zit, even praten. Het mooie is: mensen vragen aan mij hoe het gaat, maar het zijn ook mensen aan wie ik het vraag en dan komt er een mooi gesprek uit. Het is niet alleen - ik heb een heel mooi voorbeeld van een wat oudere man, die op het Heuvelpark hier woont, die zegt: de winkels zijn voor mij niet alleen kleding kopen, het is voor mij ook een uitje. Anders zit ik de hele dag achter de geraniums, achter het raam. Het is gewoon een stukje sociaal netwerk wat je hier in het centrum doet.

Cor

En is het zo dat je meer begeleid bij aankoop dan dat je iets verkoopt?

William

Ja, steeds meer.

Cor

Het is hier een beleving.

William

Wij staan hier nu vijftien jaar, eind augustus bestonden wij vijftien jaar, we hebben zoveel vaste klanten die je gewoon kent, je weet wie ze zijn, je weet een beetje wat ze gekocht hebben, wat hun interesse is, er komen ook nieuwe klanten hoor, daar gaat het niet om, maar ja - dat is ook hetgeen wat we doen. Ik heb wel eens een keer gehad dat iemand boos was - jij bent vergeten om een goed paar sokken erbij te doen. Zat ik daar. Terwijl sommige mensen - je moet dat erbij, je moet sokken verkopen. Nee, wij moeten niks, wij doen dat samen met die klant en dat is gewoon heel erg leuk.

Cor

Maak je ook wel eens fouten?

William

Ja, ieder mens maakt fouten, dus ik ook.

Cor

Heb je iets waarvan je echt zegt: dat heb ik, de laatste twee jaar, als ik terugkijk, dan had ik dat anders moeten doen?

William

Zakelijk hebben we het nu over?

Cor

Ja?

William

Dan denk ik dat ik door hetgeen wat ik meegemaakt heb, soms te weinig aandacht heb gehad voor mijn mensen, die voor mij werken. Te weinig waardering, te weinig gesprekken. Dat is later wel weer gekomen, alleen ja, maar ja, op een gegeven moment is dat lastig als je in een bepaalde fase zit, dan heb je die ruimte ook, maar dat had ik graag anders willen doen.

Cor

Maar, waarom? Dat hoeft toch niet? Je mag toch ook een halfjaar of een jaar afschalen?

William

Dat is wat ik voel, omdat ik gewoon ontzettend waardeer wat ze voor mij gedaan hebben. Dat meen ik oprecht. Ze zijn er altijd voor mij geweest. En of ik er nu wel of niet ben, die winkel draait altijd door, door hun en dus. Ik kan het niet alleen, dat is wel gebleken dus soms die waardering en die geef ik wel steeds meer weer, maar dat had ik graag anders gezien.

Cor

Van wie zou jij graag meer waardering willen?

William

Poe, nou, eigenlijk vind ik wel dat ik genoeg waardering krijg.

Cor

Dat is ook mooi, ja.

William

Ik ben niet iemand die voorop hoeft te lopen, nee.

Cor

Dat is waarschijnlijk degene die hier weer lachend de deur uitgaat, dat -

William

Ja, dat is toch prachtig.

Cor

We hadden het net ook al even over het coachen, je hebt zelf een coachtraject gedaan bij de Vier Musketiers.

William

Ik heb meerdere coachingstrajecten gedaan, ik heb ook Peter Bentum, ik weet niet of je die kent, die heeft een jaar met mij meegelopen als bedrijfscoach, in het mij coachen van: hoe doe ik dingen en hoe reageren mijn collega’s daarop? Dus ik ben ook daadwerkelijk aan de slag geweest met de winkel en met mezelf en daarna heb ik nog een persoonlijke coach gehad voor een stukje verwerking. En nog een jaar leiderschapstraining bij de Vier Musketiers, dat is een christelijke organisatie, dus ik heb wel aardig wat gedaan.

Cor

Als je naar jezelf kijkt, hoeveel tijd in de maand werk je dan aan jezelf en aan je bedrijf? Is dat een dag in de week, een dag in de maand, of -

William

Dat ik met mezelf bezig ben geweest?

Cor

Ja.

William

Dat is in die laatste vier jaar bijna elke dag wel geweest. Dan praten we over een traject van ongeveer vier jaar. Begonnen met relatietherapie, daarna de Vier Musketiers, daarna nog een goede coach hier in Dronten, ja, heel veel met mezelf bezig geweest, ja.

Cor

En zou je twee of drie dingen kunnen noemen waarvan je zegt: daar ben ik in veranderd?

William

Ja, ik ben veel dichterbij mezelf komen te staan weer en -

Cor

En hoe ziet dat er dan uit?

William

Dat ziet eruit, dat is geen verwijt, als je niet lekker in je vel zit en je probeert er alles aan te doen om je relatie te redden, dan ga je zover en dan vergeet je wel eens jezelf. Wat logisch is, het is ook geen verwijt, maar dat gebeurt gewoon zo. Aan de ene kant is het mooi dat we er alles aan gedaan hebben, dus dat kunnen we ook allebei zien.

Ik denk dat ik veel opener ben geworden, ik kan veel praten over wat me gebeurd is, want ik merk dat er best wel veel schaamte is, vooral bij mannen over relatieproblemen en zo en als je daar open en eerlijk over vertelt, nou, dan zijn veel mensen ook wel bereid om daar naar te luisteren. Als je een eerlijk gesprek hebt moet je eens kijken hoeveel mensen daar tegenaan lopen, maar ook zakelijk dingen.

Laatst, ik stond in de Handel & Wandel in het laatste stukje van kom maar op. Later belde een jongen op, die zegt: mag ik eens met je praten, een jonge ondernemer. Toen zaten we twee uur te kletsen. Over zijn onderneming, over wat ik heb meegemaakt, hij had wat vragen, hij wilde door groeien, hoe ik dat zag, ja prachtig.

Cor

Wat zou voor jou een ideale ondernemer zijn om te helpen. Dat je bijvoorbeeld zegt: iemand die zich durft kwetsbaar op te stellen?

William

Dat mag een ondernemer zijn, maar dat mag ook iemand zijn die geen ondernemer is, maar ja, ik heb laatst een keer iemand geholpen die de financiën niet op orde heeft. Ben ik eens mee gaan kijken van: waar zit jouw probleem? Die heb ik geholpen door een plan voor de komende twee jaar te schrijven van hoe daar uit te komen. Laatst die ondernemer ook, die had zoveel ideeën, maar toen zei ik op een gegeven moment: pas op, je hebt zoveel ideeën en je doet het samen met je vrouw, ja, veel meer kun je volgens mij niet aan. Maak eerst af hetgeen wat succesvol is, zoek er op een gegeven moment iemand bij die dat stukje van je over kan nemen en ga dan weer verder. Maar pas op dat je niet jezelf voorbij loopt, want als je van alles wat doet, alles een beetje, dat herken je misschien zelf ook wel, dat gaat ook niet werken.

Cor

Wat ik over je las inderdaad: ik maak eerst af waar ik mee bezig ben en ik zorg eerst dat het goed loopt, dan pas focus ik me op wat nieuws. Had ik dat maar meer gedaan in mijn ondernemersleven. Dus ik zag altijd nieuwe kansen en nieuwe dingen, ja. Heb je nog een andere fout waarvan je zegt: dat is eigenlijk iets, dat zou ik nooit meer doen. Misschien wel vanwege je geloof, dat je toch echt bewust wat andere keuzes maakt?

William

Ik heb het gezin altijd wel voorop gesteld, maar dat doe ik nog steeds, daar heb ik altijd veel tijd aan besteed. Zakelijk, ja dat heb ik bijvoorbeeld wel geleerd bij de bedrijfscoach ook wel en ook vanuit de Vier Musketiers, leidinggevende is twee dingen. Als je wat meer verdient is prima, maar als het slecht gaat moet je ook de klappen vangen. En ik heb bijvoorbeeld niet aan mijn collega’s gevraagd om een loonoffer, nee, dat heb ik zelf gedragen. En daar sta ik wel 100% volledig achter.

Cor

Mooi dat je ook gezegend bent dat dat kon. Ik bedoel, als het geld op is -

William

Dat was ook wel zo, maar alleen ik heb het kunnen redden, dus ja.

Cor

Nog even over die corona, ik hoor: je sport veel, heb je dat nodig om je hoofd leeg te maken, of heb je nodig om -

William

Dat doe ik nu een jaar, want iedereen die gaat scheiden gaat sporten, maar ik heb een paar jaar geleden bewust de knop omgezet omdat ik hiervoor altijd aan het jojoën was, eten, lijnen, eten, lijnen, ging niet werken. En op een gegeven moment heb ik gedacht: die knop moet om dus ik ben bewuster gaan leven. Ik drink zeker nog een biertje en een wijntje, maar ik probeer wel op mijn voeding te letten en te sporten. Dat maakt mijn hoofd leeg, dat vind ik prettig. Ik kan dan echt even - me time zoals ik dat noem.

Cor

En dat doe je ’s morgens, ’s middags, tussen het werken door?

William

Nee, ik doe dit op de maandagochtend en dinsdagochtend. Dinsdag is mijn vrije dag, en maandag zijn we natuurlijk gesloten en de rest doe ik dat einde van de middag vlak voordat ik naar huis ga of een keer ‘s avonds, een keer ’s ochtends vroeg. Twee dagen heb ik vast en op de andere kijk ik even hoe het loopt. En donderdagavond met vrienden tennissen, een prachtige avond. Die houden we in ere, dus gewoon kijken wat daarin mogelijk is. En als het een keer niet kan is het ook goed.

Cor

Dronten, Kampen nu vier jaar, nog een jaartje of zeven en dan de derde vestiging?

William

Corona heeft er wel voor gezorgd dat ik gezien heb - dat heb ik ook geleerd - toen ik Kampen overnam, daarvoor waren we net verhuisd, dus ja, ik stap vol die financiering in. Die druk op de rekening courant die wil ik niet meer meemaken, wat ik meegemaakt heb door corona. Dus dan moet het financieel zo gezond zijn, dat ik het zelf zou kunnen doen. Maar op dit moment heb ik niet de intentie om nog even een winkel - dan zou ik eerder kijken hoe kan ik zo snel mogelijk schulden aflossen en leningen aflossen om het financieel sterk te maken. Dat is eerder een doel voor mij nu dan door te groeien naar nog meer panden.

Cor

En zit er bij je kinderen een toekomstige opvolger?

William

Mijn zoon is 16, die wil hierna, die doet nu examen HAVO en die wil hierna naar de KALO en PABO, dus dat is een heel andere tak, dus die zie ik dat niet doen. En mijn dochter is 10, die wil nog zo veel, die heeft nog wel tien banen die ze wil, dus dat gaan we wel zien.

Cor

Mijn dochter was 12 die zei: ik wil bij papa komen werken, maar dan wil ik wel de baas zijn. Ik zeg: daar komt niks van in! Dat gaan we niet doen.

William

Dat heeft ze ook wel eens gezegd: als ik dan bij je kom werken, word ik dan de baas. Ik zeg: we gaan het wel zien. Die is nog te jong. Niks moet daarin. Zou ik het leuk vinden? Jawel, ik zou het zeker leuk vinden, maar als ze het niet doen vind ik het ook prima. Ze moeten vooral hun eigen dingen, daar hun geluk in zoeken. Dat vind ik belangrijk.

Cor

Werk je over twintig jaar nog in dit bedrijf, met je bedrijf hier?

William

Ik ben nu 46, 66, nou dan ben ik wel pensioengerechtigd een beetje.

Cor

Misschien over tien jaar een coachpraktijk erbij?

William

Als ik nu iets zou doen van, naast de winkel, wat zou ik dan leuk vinden? Dan zou ik dat leuk vinden. En of ik dat nu meteen in een verdienmodel moet zetten, dat weet ik allemaal nog niet, maar één op één met mensen, ja, dat vind ik wel ontzettend leuk.

Cor

Heb je nog een tip, want we zijn de drie kwartier over, heb je nog een ultieme DGA ondernemerstip dat je zegt: als je dus, die jongen die laatst dan binnen kwam, dat je zegt: dat is wel heel belangrijk?

William

Wat ik in Handel & Wandel zeg en dat meen ik serieus ook, mij enorm geholpen heeft, enorm met jezelf aan de slag te gaan met coaching kun je vrije tijd creëren. Dus door uiteindelijk te weten: wie ben ik, waar ben ik goed in, waar ben ik niet goed in en daarmee aan de slag te gaan en de juiste mensen om je heen te zoeken die je daarbij kunnen helpen, creëer je vrije tijd voor andere dingen en ook een stukje ander ondernemerschap.

Cor

En wat is dan bijvoorbeeld iets wat jij niet meer doet, waarvan je zegt daar ben ik trots op?

William

Dat is dan een beetje onbewust gebeurd, of bewust, door wat ik meegemaakt heb, heb ik het echt wel heel zwaar gehad, zeker vorig jaar januari, na mijn scheiding bij Mirjam, de coach, en ik heb echt wel tegen een burn out aan gezeten. Ik heb het echt pittig gehad. En ik heb ook tegen mijn collega’s gezegd: ik kan het niet meer volhouden op deze manier, niet op dit tempo. Dus ik moet op sommige momenten een klein stapje terug doen. En het mooie is, door een stap terug te doen en in eerste instantie vond ik dat lastig, mijn klanten vonden dat lastig, maar inmiddels zijn ze eraan gewend, dus inmiddels is het zo dat de winkel heel goed door draait omdat ik gewoon ontzettend goede mensen om me heen heb. De klanten accepteren dat ook en ik kan me nu heel mooi verdelen over Kampen en Dronten. Dus ik doe de inkoop erbij, stukje Kampen, ik ben in Dronten, ik kan wat meer de overhead zijn. Terwijl hiervoor ik altijd meer, voor mijn gevoel, in de winkel moest zijn. Dus dat is eigenlijk gebeurd, dat is natuurlijk ook: hoe pakken je mensen dat op en dat hebben ze fantastisch gedaan. En de klanten pakken dat inmiddels ook op die manier goed op en dat is hartstikke mooi.

Cor

Dus je bent wat meer in plaats van werkgever, leider geworden in je eigen bedrijf.

William

En wel doen wat ik leuk vind, dus ik wil zeker niet - als ik teveel winkels zou krijgen, wat ik zeker niet kwijt wil is op de winkelvloer staan, want dat vind ik het allermooiste. Ik vind niks mooier dan een man in een mooi pak gekleed, of een leuke set te verkopen of een mooie winterjas, een bakje koffie erbij en een kop thee in mijn geval en leuk te kletsen. Dat vind ik het allermooiste wat er is! En dat wil ook blijven doen.

Podcast voor DGA‘s #21 met Bart Weever van Weever Sloop - van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel

- van losbol tot ondernemer, techneut, ambitieus en op gevoel -

 

Vandaag ben ik in gesprek met Bart Weever, 36 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Bart is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.

Net als zijn broer Jelle spreekt Bart Weever met respect over zijn vader. En hoewel beide broers allebei vertellen dat vader Bert de jongens niet gedongen heeft om het bedrijf in te komen heeft Bart ook niet de kortste weg naar het ondernemerschap gekozen. Na een technische vooropleiding in Zwolle ging Bart twee jaar intern op een machinistenopleiding in Harderwijk. Daarna werkte hij een periode bij Visscher Grondverzet in Mastenbroek als trekkerchauffeur en kraanmachinist.

 

TECHNEUT

Bart is altijd al een techneut geweest. Dat bepaalde zijn studierichting en ook nu hij ondernemer is heeft vooral de techniek zijn voorkeur. Dat echter school niet wat voor hem was, was voor hem al wel snel duidelijk. Hij is dan ook in zijn vaders sloopbedrijf weer onderaan begonnen als sloper en machinist. Hij is dan ook een man van de praktijk.

 

AMBITIEUS

In 2016 nam Bart, samen met zijn broer Jelle formeel het plekje van hun vader over bij het bouwbedrijf en sloopbedrijf en de komende jaren willen ze dat ook financieel gaan doen. Bart is ambitieus en dit lijkt niet de laatste stap die hij wil nemen. Met het sloopbedrijf wil hij groeien en daarnaast ook wat in de handel gaan doen. Bart: “Ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie. Het moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf”.

“Waar ik tegenaan loop is dat als je mijn ambitieniveau wegzet tegen bijvoorbeeld wat iets kost om dat te bereiken. Dan merk ik dat ik soms wel wat meer tussenstappen moet nemen om uiteindelijk die ambitie in te kunnen vullen. Ik wil daar gewoon al vaak wel te hard mee en dan kom je er dus achter dat hetgeen dat je wil niet realistisch is en dan loop je natuurlijk tegen de wereld aan dat het allemaal of gefinancierd moet worden of ja het geld moet ergens weg komen en dan is dat er misschien soms wel niet of juist wel en gaan we nou dan wel doen. Dus met name het verschil tussen ambitie hebben en financieel slash ambitie dat is wel een muur waar ik tegen op loop”.

 

TIP AAN ANDERE DGA’S

Bart besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Bart: “Ik denk dat je gewoon je eigen gevoel moet volgen. Je moet wel naar anderen luisteren dat is natuurlijk heel belangrijk, maar voorop moet wel staan, waar voel je je goed bij. Met name dat laatste dat is heel belangrijk anders kun je nooit goed functioneren, dus als je je goed voelt en het voelt goed wat je doet, nou ga dan ook daar vooral mee door en niet met andere dingen”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

 

Meer over Bart Weever vind je op:
https://www.linkedin.com/in/bartweever/
https://www.linkedin.com/company/weever-sloop/
https://www.weever.nl/
https://www.facebook.com/weeversloop/

 

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#BartWeever
#WeeverBouw
#WeeverSloop
#WeeverGroep
#DGAmentor
#inspirator

 

VOLLEDIGE TEKST PODCAST #21

Bart Weever, we zijn hier op jou locatie in IJsselmuiden. En ik vroeg me al af waar kennen we elkaar van nou ik, heel veel jaren geleden in 1987 liep ik hier rond als werknemer van jouw vader. Was ik sjofel machinist en bouwden we de MBI fabriek in Kampen en zaterdags was ik hier in de garage aan het werk, samen met Leonard, Kees ik hoorde net dat hij Kees heette.

Bart
Bijnaam he.

Cor
Ja en toen was jij 3 jaar dat je rondliep dus was je nog een klein hummeltje. En nu inmiddels ben je 36 jaar, woont in IJsselmuiden heb ik begrepen. Relatie met Diana en kinderen Job en Sep. En als hobby’s heb ik gezien heel veel dingen volgens mij, wielrennen, MTB, 4×4 rijden, knutselen in de garage, formule 1, en cars & trucks. Wat heeft je voorkeur? Of zeg je allemaal?

Bart
Goeie vraag. Ja wij zeggen wel eens alles wat stinkt en hard gaat dat vinden wij leuk, dus als het daar iets mee te maken heeft dan heeft het al gauw onze interesse. Dus dat is wel een beetje waar de hobby altijd in die hoek zit het altijd wel.

Cor
Ja

Bart
Heb altijd geracet natuurlijk vroeger samen met Jelle. En dat gaan we ook nou weer samen oppakken verwacht ik, 1x per jaar dan doen we het ook altijd nog.

Cor
En racen bedoel je dan karten?

Bart
Ja jaja nu op dit moment nog wel. Autosport heeft altijd wel de aandacht, maar we zijn van mening dat we eerst maar hard aan het werk moeten voordat we dan weer aan een dure hobby allerlei geld gaan besteden dus dat doen we later. Maar ja dat is wel, dat vinden wij wel leuk zeg maar.

Cor
En wat zou dan jullie droom wezen om te doen?

Bart
Ja droom is altijd denk ik wel toch om uiteindelijk een keer Europa rond te reizen met bijvoorbeeld met een dikke auto ofzo dat soort dingen. Met een groep mensen, dat doen we ook wel regelmatig, maar dat is altijd wel kleinschalig. Maar ik zou toch wel een keer een jaar lang weg willen zijn om gewoon Europa rond te kijken wat er allemaal is en daarvan te genieten.

Cor
Ja, je hebt ook van die racevormen die naar de Noordkaap gaan ofzo, dat soort

Bart
Ja ja dit jaar gaan we nog een reis maken naar Noorwegen is de bedoeling, gaan we met een groep mensen ook naar toe. En ja dat is ook gewoon altijd puur in het kader van wat willen zien. En met mekaar op pad zijn is ook gewoon gezellig, maar ja en of dat altijd wat met auto’s te maken heeft zulk soort dingen . Maar voor mij meestal wel maar niet voor iedereen, maar

Cor
Ja, nou mooi heb je een favoriete voetbalclub?

Bart
Nee, ik houd niet van voetbal

Cor
Hou je niet van voetbal, ik zag je bij go ahead kampen nog wel op een foto staan.

Bart
Ja jawel wij sponsoren natuurlijk alle clubs in Kampen met onze bedrijven. Omdat wij het wel belangrijk vinden dat tuurlijk tis een gewoon een mooie volksport waar kinderen natuurlijk heel goed hun vrije tijd aan kunnen besteden en vooral een stuk van hun sociale ontwikkeling. Dus wij vinden voetbal altijd een mooie sport om daar mee bezig te zijn. En dan als we 1 club doen dan zijn we van mening dan moeten we ze ook allemaal gelijk behandelen om als die clubs uiteindelijk dezelfde kans te geven.

Cor
Ja maar ja goed een voetbal loopt niet op diesel he dus en die ronkt niet

Bart
Nee

Cor
Dus, favoriete muziek?

Bart
Poeh das ook een goeie vraag. Muziek is denk ik wel vrij breed ik kan klassiek is bijvoorbeeld niet echt mijn ding. Ik ben wel meer vanaf de jaren 90 dat ik naar muziek luister en dat gaat natuurlijk in die tijd is best wel heel divers denk ik. Het gaat natuurlijk goed nadenken, je hebt bijvoorbeeld op dit moment heb ik Kensington wel aanstaan in de auto bijvoorbeeld noem maar eens wat. Is natuurlijk veel meer live maar als je dj Avici bijvoorbeeld dat spreekt me ook wel aan. Die jongen die leeft natuurlijk niet meer, maar die heeft wel hele goeie muziek gemaakt.

Cor
Ja

Bart
Dat is ook gewoon zo’n, dat is natuurlijk veel meer zit je in de hardstyle hoek zeg maar dat is echt heel wat anders, maar die ja ook het verhaal wat er dan achter zit dat interesseert me altijd wel.

Cor
En maar goed stel je moet naar een klus rijden als voorbeeld in Vlissingen wat heb je dan podcasts aanstaan, heb je dan 538 aanstaan, heb je dan Qmusic aanstaan.

Bart
Over het algemeen heb ik het hele stuk telefoon dus

Cor
Ow hahaha

Bart
Maar als ik tijd tussendoor heb dan vaak wel BNR heb ik vaak aanstaan probeer ik natuurlijk wel beetje op de actualiteiten bij te houden, dus dan vind ik het wel interessant om dan bijvoorbeeld naar BNR nieuwsradio te luisteren om ook buiten actualiteiten om toch ook wel wat andere onderwerpen gaan ze natuurlijk wat dieper op in dat vind ik interessant om naar te luisteren.

Cor
Ja ja oké

Bart
Podcast heel weinig moet ik wel heel eerlijk in zijn.

Cor
Ja nou misschien he na vandaag he. En wat voor auto rij je eigenlijk?

Bart
Ik heb een land, ik ben een Landroverman

Cor
Een Landroverman, oké

Bart
Zit altijd hoog, kunt het goed zien.

Cor
Ja

Bart
Tis gewoon een lekkere auto vooral veilige auto, dus

Cor
Lees je wel eens boeken?

Bart
In de vakantie alleen

Cor
En dat is dan? Romans of

Bart
Nee gaat altijd over geschiedenis of over onderwerpen dat kan heel is maar net een beetje in welke levensfase ik zit wat ik dan ook lees. Dus dat is je wil natuurlijk ja ik heb het idee dat ik op vakantie tijd heb om dat te doen, en daar heb ik normaal gun ik me daar geen tijd voor. Maar als ik wat lees dan is het toch vaak een stuk geschiedenis ergens van of misschien over een bepaalde ondernemer of over een bepaalde gebeurtenis of handel of zo het kan heel breed zijn, maar wel iets waar ik van kan leren en waar ik wat ook weer mee kan nemen in de toekomst, in wie ik ben.

Cor
Oké, heb je een idool of iemand waar je tegenop kijkt? Naar op kijkt niet perse tegenop maar naar op? Heb je een voorbeeld? Ondernemer of mens?
Bart
Dat is een goede vraag. Er is niet iemand die direct in mijn hoofd omhoog komt. Ja een idool, nou op dit moment kan ik het eigenlijk zo snel niet een antwoord op geven. Tis ik heb natuurlijk wel mensen waar ik heel veel respect voor heb wat ze allemaal bereikt hebben, is mijn vader er 1 van vanzelf. Maar goed het is geld hetzelfde voor Jelle heb ik ook heel veel respect voor wat hij doet. Andersom is dat denk ik net zo. En je hebt natuurlijk gewoon mensen om je heen die op allerlei vlakken actief zijn hoeft helemaal niet zo zeer een ondernemer te zijn. maar dat kan ook een voorzitter zijn van een bepaalde vereniging of iemand die toch wel ergens het verschil maakt, ik vind dat altijd mooi om dat te zien, dus dan dat kan heel breed zijn maar niet echt zozeer een idool van die moet ik achterna ofzo helemaal niet.

Cor
Nee

Bart
Je moet uiteindelijk wel je eigen wedstrijd altijd te maken en te kijken waar jezelf waar ik denk wel na waar mijn toekomst kan liggen bijvoorbeeld, maar dan dat hangt niet vast aan een persoon. Meer om te kijken wat zijn nou de mogelijkheden en waar kunnen we naar toe.

Cor
Hoeveel uur werk je in de week?

Bart
Ik ben daar ongeveer, ik slaap zeg maar een uurtje of 6 per nacht denk ik, en de andere 18 uur dan denk ik daar wel veel aan dus ik ben daar wel heel intensief mee bezig. Echt werken gewoon ik denk 5 zeg maar 6 dagen in de week ben ik daar wel actief mee bezig ja. Ik zeg ondernemen is een way of life ik zie het niet als werk dus, zodoende moet ik er ook even over nadenken

Cor
Ja

Bart
Want ik ben het is gewoon iets wat ik doe en wat erbij hoort naast m’n gezin en m’n hobby’s en alles wat ik doe

Cor
Ja

Bart
Het zit heel veel raakvlakken altijd bij mij dus het loopt echt door mekaar, ik heb geen privé en zakelijk wat echt met een muur ertussen. Dat is er niet zeg maar

Cor
Als ik je vraag uit wat voor nest kom je, wat is dan, hoe kijk jij daar tegen aan?

Bart
Nou ja dat is niet zo moeilijk, wij komen uit een actief nest dus dat is wel ja een goed voorbeeld doet goed volgen natuurlijk dus als je dan kijkt naar hoe mijn ouders zijn, dat zijn alle 2 hard werkende mensen zo ben je opgevoed. Altijd gewend om wat te doen. En uiteindelijk dan merk je ook wel dat je daarbij past en dat je zelf niet anders bent, want je kunt zelf ook niet stilzitten dus. Dat is wel hoe mijn ouders zijn maar hoe we zelf ook zijn en hoe dat ook op je doorgaat, en wat je ook weer probeert over te brengen op je kinderen, door gewoon nah ik vind niet dat ik daar zo bewust mee bezig ben maar je, ook hun kijken weer naar ons he, als ik het over Diana en mij heb van hoe doen wij dat. Kijk en wij zijn in de basis geen luie mensen dus en altijd gewoon, wij voelen ons goed bij door wat te doen. En dat is dat typeert ook wel het nest waar we uitkomen.

Cor
Ja

Bart
Nooit opgeven altijd aan de gang zijn en gewoon doorgaan en niet zo moeilijk doen.

Cor
Oké en wat voor qua scholing wat voor soort scholing heb je gedaan? Je zei net al we hadden het even over Harderwijk.

Bart
Ja nou ik ben technisch aangelegd daar ligt altijd al interesse vanuit dat ik klein was al dus ik ben begonnen met door een opleiding te gaan volgen in autotechniek. Ben 12e vanaf de basisschool ben ik niet in IJsselmuiden naar school geweest naar de middelbare school maar ik ben naar Zwolle gegaan naar de Bladenborg. Daar de eerste 2 jaar was wel normaal maar de 3e en 4e jaar dat was gelijk technisch dus dan kon je, ja dat is een beetje de vroege hoe noem je dat ook alweer de de geijkte LTS eigenlijk een beetje dat idee

Cor
Jaja

Bart
Ben ik gewoon autotechniek gaan doen omdat ik dat toen leuk vond, en dat vind ik nog steeds leuk trouwens maar nou dat denk ik dat moet ik dan maar eens doen. En dat heb ik gedaan 2 jaar lang. Nou dat was natuurlijk niet moeilijk want daar lag de interesse dus dat hebben we op onze sloffen gedaan.

Cor
Was daar ook al wat je leerde kon je gewoon hier in het bedrijf uitvoeren zeg maar?

Bart
Ja maar ja dat deed ik ook altijd al dus dat was voor mij gewoon vanzelfsprekendheid. En die daarna ben ik naar Harderwijk naar een school gegaan tuurlijk de machines die waren niet altijd thuis, want zoals je net al zei we zitten aan de Grafhorsterweg, daar zijn we opgegroeid de machines waren hier de vrachtauto’s waren hier. Daar heb ik een link mee ofzo bedoel ik ben machineman, ik dacht toen op dat moment van toen dacht ik misschien moet ik maar kraanmachinist worden, dat vond ik hartstikke leuk.

Dus ik was ook in die tijd vanaf m’n 15e eigenlijk totdat m’n 16e in april ben ik jarig dus wist je dan aan het eind van het schooljaar word ik dan ook 16 zeg maar altijd, of dat is even zien einde van het ja einde van het schooljaar. Dus ik had bedacht van ik had al een jaar in de kassen gewerkt en dat vond ik ook niks aan en toen vervolgens auto’s wezen wassen, dat ging al wel beter. Maar ik had bedacht om bij Visser in Mastenbroek te gaan werken en daar op een tractor te gaan zitten, dus wat dat denk nou dan heb ik het mooi voor mekaar want dan hoef natuurlijk niet meer aan het werk want dan kan ik gewoon lekker rondrijden ipv werken.

Dus dat en dat natuurlijk ook in de school waar ik naar toe ging die keus die ik gemaakt had van joh ik ga gewoon lekker met de machines bezig. En die opleiding in Harderwijk die is 100% machinist opleiding dus je kunt daar je hart ophalen als het gaat om machines en techniek dus nou, dat is een 3 jarige opleiding was ik heb in dit geval voor de interne optie gekozen, dat houdt in dat je ik heb daar ook gewoond op school 2 jaar lang. Het 3e jaar was dan de volledige jaar stage lopen.

En dat was dan 4 dagen in de week en dan kon ik 5e dag in de week kon je ook nog een dag aan het werk zeg maar, dus en ik merkte ook aan mezelf dat ik het vooral leuk vond om die school wat te doen maar om ook gewoon lekker aan het werk te zijn dat vond ik wel prettig hoef je verder niet zoveel bij na te denken want dit was gewoon hetgeen waar je goed in was.

Cor
Ja

Bart
Maakte ook wel vrij snel stappen daarin dus dat je op een trekker begon en al heel snel op een kraan zat en nou ja dat ging zo door. Je merkte aan de mensen waar je werk dat ze het werk wat ik deed dat ze dat wel goed vonden, dus dat lag mij wel dus nou toen kwam ik op m’n 18e was dus dat 2e jaar voorbij, een jaar lang stage lopen en toen heb ik ook bij Visser een jaar lang of eigenlijk uiteindelijk wel een jaar of 4 gewerkt ofzo of 3.

En gewoon met veel plezier en maar goed nadat school het Somacollege in dit geval toen toen ben ik gestopt met de opleiding toen was ik aan het werk voor mijn gevoel al in het 3e jaar en dat heb ik ook gewoon doorgezet. Want daar genoot ik eigenlijk wel van en dat vond ik toen ook prima en uiteindelijk natuurlijk de beslissing gemaakt om in het familie bedrijf te gaan werken met oog op lange termijn, dat je die zaak over wil nemen want dat had ik op m’n 20ste wel in de gaten dat ik dat wel wou dus nooit meer geen opleiding gedaan.

Cor
Hoe werd dat bij jullie besproken, werd dat aan de keukentafel besproken of gingen je vader en je moeder eens een keer met jou en met Jelle ofzo, gingen daarover zitten, hoe?

Bart
Nee dat is altijd, nou ik kan me voorstellen dat er heel veel gezinnen zijn die daar hele lange gesprekken over voeren met hun kinderen dat ze aan tafel zitten en dat ze daar ook heel veel tijd aan besteden, maar bij ons was het altijd gewoon ja iedereen kwam zo rond de klok van 6 altijd binnenlopen, dat geldt voor de kinderen maar ook voor de ouders bij ons die, m’n moeder was natuurlijk wel het eten aan het klaarmaken maar d’r was altijd ja dat moest even snel en dan ging iedereen ook weer verder

Cor
(lacht)

Bart
En tuurlijk mijn ouders hebben wel geprobeerd om er heel veel aandacht aan te geven om er heel veel over te praten maar hun zeggen ook altijd je, en ik denk als je onze ouders vraagt en daar bedoel ik Jelle en mij mee dat dat ze altijd nog zullen zeggen je moet je kinderen vrij laten, dat vinden ze ook belangrijk tis niet een tool op zich om het bedrijf over te nemen. Mijn vader heeft eerst altijd gezegd joh doe het vooral niet want ik heb er een hoop zorgen van en hij heeft natuurlijk ook een hoop meegemaakt maar zeker geen verplichting dus doe vooral wat je zelf wil en hij heeft ook echt geprobeerd om dat niet af te dwingen, tuurlijk kijk je er wel naar dus je hebt al soms een beetje het gevoel van nou misschien moet ik die kant ook maar op.

Maar dat is uiteindelijk wij hadden de vrije keus, we mochten zelf weten wat we wouden doen. En hij heeft gewoon gezegd ga gewoon lekker doen waar je zin aan hebt en als je het gevoel hebt dat je moet komen dan moet je bij me komen dus nou en zo geschiedde dus uiteindelijk 22 was ik volgens mij toen ben ik bij het sloperswerk begonnen uiteindelijk en zo is dat eigenlijk een beetje gegaan. Maar wel gewoon puur eigen keus, dus heel belangrijk.

Cor
Maar op een gegeven moment dus en je zat bij Visser en toen zei je op een gegeven moment nou nu is het tijd dus ben je naar je vader toegegaan en gezegd nou pa ik, ik kom bij jou?

Bart
Nah ik dacht wel van bij Visser is natuurlijk waar m’n hart ligt daar dan wel he op dat moment dat ik denk van nou eigenlijk heb ik gewoon mooi voor mekaar hier want ja

Cor
Loyaal

Bart
Ik heb er gewoon veel plezier in dus nou ja en tuurlijk je probeert ook steentje daarbij te dragen en tuurlijk ging het met vallen en opstaan natuurlijk uiteindelijk wel maar die nah dat beviel wel goed maar je probeert over je toekomst na te denken en dat doe ik vandaag natuurlijk iedere dag ook nog, uiteindelijk ja je creëert gewoon je eigen leven uiteindelijk en op dat moment dacht ik van ja als dat nu misschien wel niet doe dan komt dat later en toen vroeg ik me wel af als ik van mezelf wat moet ik dan nu doen of over 10 jaar toen had ik wel zoiets van nee dan kan ik t beter nu doen, dus dat heb ik ook maar gedaan.

Cor
Ja he en nog even terug naar school, wat voor een leerling was je dan bijvoorbeeld als je in een groep was, was je dan eigenlijk ook altijd daar al de DE ondernemer of was je wat keek je wat meer vanaf de zijkant aan?

Bart
Nee in de basis ik denk niet dat ik zo’n typerende ondernemer ben die waar het gelijk opvalt ofzo, althans dat denk ik maar ja gewoon ik ben het type die gewoon wel altijd zijn verantwoordelijkheid altijd neemt en nam en dat deed ik op school ook en natuurlijk ga je wel met de groep mee maar. Tuurlijk heb je daar ook wel vrienden maar ik leven niet met iedereen ook altijd dus het is altijd op school ja gewoon op zich prima, voor mij was het heel makkelijk want het was wel onder mijn niveau, want het was gewoon, ik kon wel 2 niveautjes hoger als het echt moest. Maar dat had ik op dat moment geen zin in dus dat deed ik dan ook niet dus ik kon het op m’n slofjes ook doen dus ik genoot daar vooral van,

vooral ook van de tijd dat ik op school was er was bijvoorbeeld een kroeg op school noem maar een voorbeeld d’r was natuurlijk gewoon gezelligheid, probeer je wel veel op te zoeken en het ging niet echt altijd heel veel over het werk ofzo of wat je in de toekomst wou, op dat niveau word daar ook niet over gepraat denk ik dus bij die jongens niet echt. Die jongens zie ik op dit moment ook niet meer, eentje nog misschien maar dat komt omdat hij ook ondernemer is geworden toevallig dus en daar sliep ik ook mee op de kamer, dat was ook wel de enige waar een beetje zoiets mee had van nou daar kon misschien nog wel eens een keer een vriend van me worden die ik misschien over 20 jaar ook nog eens een keer zie.

Cor
Ja

Bart
en dat is ook nu ook gebeurt dus dat is op zich dan wel weer grappig

Cor
ja mooi mooi

Bart
ja 100%

Cor
nou we gaan even hele korte pauze nemen, is ook goed voor de reclame tussendoor, is geen reclame hoor. En dan daarna dan gaan we over die stap dat je ondernemer bent geworden, he wat je eerste stappen zijn geweest en hoe je jezelf ziet als ondernemer, hoe een ander jou ziet.

[korte pauze]

Cor
Bart je bent 22 en alhoewel dat misschien he niet zo’n, het was zeker geen geschreven wet maar je verkoos om bij je vader in het bedrijf te gaan. Ben je eerst, ben je gelijk directeur geworden of heb je een ingroeimodel samen ervoor bedacht?

Bart
Het is ook wel weer dat heel erg opbouwend verhaal uiteindelijk wel geweest poeh ik heb wel gedacht van joh begin maar gewoon onderaan want dan maak je dat ook maar gewoon mee en dan kunt je ook gewoon ja dan groei je er ook gewoon makkelijk in, je moet op dat moment natuurlijk het vak je nog wel eigen maken hoe uiteindelijk, wij zijn van mening als het over slopen dat het een technisch vak is dus dan nah ja dan is het, ik dacht ook wel van als ik dat gewoon goed beheers dan kan ik in ieder geval het managen van zon groep mensen in ieder geval al een stuk makkelijker doen omdat ik in ieder geval de technische achterkant dat heb ik wel voor mekaar.

Op gebied van scholing taalkundigheid met zulk soort zaken liep ik natuurlijk wel achter, maar goed dat komt dan later wel dus ik denk dat eerst maar zien dat we dat vak beheersen want dan kan ik in ieder geval bij die klant vertellen hoe het werkt, en dan haal ik dat werk ook wel op dus ik denk dat is dan niet zon probleem. Begonnen gewoon op de werkvloer, ik was natuurlijk kraanmachinist op dat moment dus toen toch maar gewoon weer eigenlijk met de hand aan het werk gegaan.

Dus met de jongens mee, af en toe op de machine toch uiteindelijk vrij snel wel op kantoor beland want mijn vader had het druk en die had behoefte aan iemand die ging ondersteunen met calculeren, hij deed dat vaak nog met externe mensen, want toen bestond het slopersbedrijf nog uit mijn vader in dit geval en een uitvoerder, die ik overigens nu nog zelf aan het werk heb, en die ja daar moest een mannetje bij dus d’r ging iemand weg die zat daar en nou ja dat moest ik dan maar doen. Dus op m’n 23ste ofzo zat ik daar op kantoor en

Cor
Maar dan heeft het toch eigenlijk heel veel voordeel dat je eigenlijk alles wat die jongens maar roepen, dat je eigenlijk d’r een gevoel bij hebt hoe het er aan toe gaat, of niet?

Bart
Nou uiteindelijk wel maar ik kwam er dus achter dat ik dus eigenlijk te snel op kantoor kwam, want uiteindelijk ja ik was natuurlijk nog jong en t was altijd, ik deed ook echt waar ik zelf zin in had op dat moment. Ik zat ook in een fase van ik had een relatie die uitging en ik deed natuurlijk gewoon nou ja alles wat God verboden had eigenlijk zo gezegd. Vooral dat genieten dat stond toen wel redelijk echt nog wel voorop, nu nog wel maar dat was toen echt wel even belangrijk. Nou goed en dan merk je dat je bij de jongens op kantoor, dat was toch ik was veel te makkelijk en ik was wel eens te laat en had nog niet helemaal die discipline van, nou ja als iemand wat vroeg dan kon het bij mij ook nog een keer morgen, waarbij mensen dan op mij zaten te wachten.

En die gingen dat niet tegen mij zeggen want ik was natuurlijk zoon van de baas, en noem het allemaal maar op, dus een beetje het was niet echt een fijne situatie. Dus toen uiteindelijk ook nog besloten om los van de firma, waar ik dan nu natuurlijk eigenaar van ben, om los daarvan toch nog voor mezelf te beginnen in 2007. Toen ben ik een vestiging begonnen in Soest, slopersbedrijf, ja toen heb ik gewoon poosje met 2 jongens en mezelf gewoon gewerkt en van alles gedaan, ook gewoon daar natuurlijk nieuwe klanten gezocht. Mijn eerste gesprekjes met de bank natuurlijk op dat moment wel gehad van ja natuurlijk ja je moet even opstarten, dus toen je hebt had je natuurlijk 18 duizend euro nodig als je je eigen bv wou starten, dus dat moest ook even geregeld worden.

Nou dat lukt toen vrij simpel dat ging d’r in en dat ging d’r uit en dat was ook wel vrij simpel . maar goed ik had gelijk wel 2 jongens in dienst want ik denk dan moeten we maar gewoon gelijk n beetje gas geven dus nou zo gezegd zo gedaan. Busje gekocht alles gedaan en ik denk dat ik daar een jaar of 3 heb rondgelopen of 2.

Altijd toch wel weer die band met het familiebedrijf natuurlijk altijd wel kort gehouden dus ook wel daar ondersteuner zijn en daar ook altijd wel weer half in rondlopen en toch zien dat je je voelt je op dat moment toch al wel verantwoordelijk over dat bedrijf ik denk ja, als ik daar wat kan toevoegen dan doen we dat ook gewoon want je zien dan natuurlijk je ouders dat ze daarmee druk zijn en dan wil je daar je steentje bijdragen.

Altijd wel gedaan en ja toen ben ik denk ik na een jaar of 3 kwam stonden we eigenlijk op het punt van nou wat gaan we nou doen want ja ik was natuurlijk de vorige keer niet voor niks op kantoor gekomen en het veranderde daar wel wat maar ja mijn vader was op dat moment ook gewoon druk met andere dingen, je zag gewoon dat slopersbedrijf ook van ja daar moest ook gewoon wat meer aandacht in. Nou en toen had hij nog een overname gedaan samen met wat collega’s en dat was een bedrijfje uit Zwolle nah dat mislukte uiteindelijk ook helemaal compleet. En daar moest nog een jaartje wat dingen afgehandeld worden, dat heb ik toen nog gedaan.

Nou toen uiteindelijk wel gezegd van nou toch maar gewoon hierheen want anders dan dan kun je maar beter maar wijs verder gaan waar je zelf begonnen bent want dan gaat het hier ook van ons af.
Dus die, toen ben ik eigenlijk volledig daar bij Weevers sloop aan de gang gegaan op dat moment en weer aan het calculeren gegaan, en vervolgens ja toch eigenlijk m’n vaders plekje wel overgenomen in die tijd al. Denk ik in 2000 ja 11 12 zon beetje toen toen werd dat wel serieus enne nou toen hebben we de eerste overname gedaan, eerste gedeelte daarvan, beetje rond 2016 pas maar goed heb je nog 4 jaar gewoon onder mijn ouders gewerkt.

Onderwijl was Jelle ook nog een keer bij ons begonnen bij bouwbedrijf dus we hadden eigenlijk die beide bedrijven wel een beetje in dezelfde fase, enne nou ja toen zijn van lief en lee natuurlijk gekomen waar we nu staan maar dus echt wel een beetje opbouwend geweest, altijd wel veel met de jongens bezig geweest. Ken al die jongens ook goed, natuurlijk nu inmiddels wel heel veel nieuwe mensen maar ja toch altijd wel met het vak bezig geweest en daar heb ik nu een hoop gemak van dat merk ik gewoon ik bedoel als, nu ook een paar dingen die doe ik zelf en dan is het altijd merk ik dat dat prettig is dus dat kan ik gewoon makkelijk doen omdat je het gewoon goed weet

en ik heb al genoeg mensen hier gezien ook die wel zeiden dat ze het konden maar dan toch op de technische inhoud dan dan gaat dat vaak niet omdat het toch ja slopen dat kun je nou een keer niet leren op een opleiding dus je moet in de praktijk wel echt doen om daar gewoon goed je ei kwijt te kunnen.

Cor
Ja, lijk je meer op je vader of meer op je moeder?

Bart
Nah qua uiterlijk lijk ik op m’n moeder, zijn het de looks van m’n moeder, enne m’n vader deels denk ik ofzo .

Cor
Hadden jullie wel eens botsingen?

Bart
Nee nooit eigenlijk nee m’n vader en ik hebben altijd veel samen gewerkt, bij m’n vader zijn hart ligt bij het slopen sloopwerk dus ik hoef niet bang te zijn dat ik geen aandacht van hem heb, want die krijg ik altijd wel dus die dat gaat wel goed en dat is altijd gewoon, hij is juist heel erg ondersteunend en als ik problemen heb dan kan ik daar terecht nou inmiddels hebben we het natuurlijk 100% overgenomen dus die dat gaat ook gewoon heel goed, hij bemoeid zich daar dan ook niet mee dat hij heel erg, hoe zeg je dat, dat hij dominant is ofzo dat kennen wij hier eigenlijk niet. Je ziet wel, ik zie t wel om me heen bij familiebedrijven dat daar de oude generatie heel dominerend nog aanwezig is maar dat is bij ons mijn ouders kunnen dat redelijk goed los laten.

Cor
Ja, maar hoe is dat dan gegaan want ik kan me voorstellen, iemand die naar deze podcast luistert die denkt van ja in een keer het was Bert Weever en in een keer zijn daar is Bart daar op de sloop dat gaat niet over 1 nacht ijs. Dat gaat niet in een keer, hoe, hebben jullie dat heel veel besproken hebben jullie daar een externe adviseur bij gehad die jullie er helemaal doorheen heeft geloodst. Of want je verteld het alsof het heel makkelijk is, en dat is dus misschien ook. Maar in de ogen van anderen die zullen misschien denken van ja, zon overdracht dat doen je toch maar niet maar zo

Bart
We hebben allerlei natuurlijk wel verschillende adviseurs gehad die maar met name het belastingtechnische advies dat was wel belangrijk in de overname, dat is eigenlijk het enige waar ik van zeg van nou ja dat hadden we echt nodig want anders komt dat natuurlijk niet goed met zon overname dus. Mijn vader was al heel vroeg dat aan t voorbereiden dus die dat is uiteindelijk ook heel soepel gegaan en we hopen dat ook volgend jaar gewoon allemaal af te wikkelen dat we los van dat je formeel eigenaar bent ook financieel nog een keer eigenaar bent dus dat willen Jelle en ik naar toe.

En voor de rest tuurlijk zijn er wel mensen geweest die advies hebben proberen te geven maar uiteindelijk ja je moet je eigen weg kiezen waar je je goed bij voelt en dan gaat dat dan moet dat ook vanzelf gaan. En wat je bij je klanten ziet das althans dat merken wij altijd natuurlijk he we zien natuurlijk wel om ons heen weer dat familiebedrijven waar geen opvolging is, ja je ziet dat een ondernemer daarmee worstelt en met andere mensen die over het algemeen zie je juist klanten van ons vinden het juist heel positief he die zien Jelle die zien mij rondlopen.

Die zien natuurlijk onze zusjes ook nog in het bedrijf rondlopen word heel positief uitgelegd. En het is natuurlijk ook gewoon als je een bedrijf hebt dat dat op zon manier kan voortbestaan dus ik zeg ook altijd ik ben het aan het klaarmaken voor de vijfde generatie moet over te nemen zijn op het moment dat mijn kinderen dat zouden willen of die van Jelle of die van Suzanne of die Jose. Maakt niet uit wie maar in eerste instantie wel het liefst familie uiteraard want dat is ook het belangrijke onderscheidende punt van ons bedrijf

Cor
Ja maar goed aan de andere kant jou vader die zei tegen jullie van joh als het aan mij ligt nemen jullie het niet over en is nu hebben jullie heb jij daar een andere mening over? Zou jij wel graag willen dat job en sep uiteindelijk hier opvolger worden?

Bart
Nah ik zal ze wel meegeven dat ze goed moeten realiseren dat het moet wel bij je passen, kijk het is natuurlijk wel bepaalde mate van stress altijd bij. Kijk wij hebben natuurlijk goeie tijden gekend in m’n ouders z’n tijd maar ook wel in mijn tijd en ook wel nu nog iedere dag. Maar als je er niet van kan slapen moet je het gewoon natuurlijk niet doen. Het is als je uiteindelijk iemand het wil laten overnemen dan moet het ook wel uit iemand zelf komen want als er iets dwingends achter zit dat gaat gewoon niet werken.

Dus en ja ik probeer m’n kinderen zo op te voeden dat ze gewoon wel hun eigen weg kiezen maar dat ze ook realiseren dat ze gewoon wel wat moeten gaan doen bijvoorbeeld. Het is ook niet zo dat wij zeggen we verkopen het bedrijf en dan kunnen die kinderen maar hun gaan erna dus ik vind het wel belangrijk dat die, ze hoeven van mij niet zozeer actief te zijn maar dat ze gewoon wel lekker hun eigen ding doen dat ze op hun eigen gevoel actief zijn en lekker bezig zijn laat ik ze gewoon wel vrij in

Cor
Ja

Bart
En ze mogen zelf keus maken en als hun het willen overnemen prima en als ze het niet willen is het ook prima, dan staat het alsnog steeds klaar dat het bedrijf is over te nemen ook door derden dat kan natuurlijk net zo goed.

Cor
Ja

Bart
Dat maakt dan ook niet uit. Dus dan bouw je wel je bedrijf goed op dat het ook gewoon mogelijk is. Want op het moment dat het niet kan bijvoorbeeld he dat je als je dan bijvoorbeeld een boerenbedrijf hebt dan kun je in de situatie terecht komen dat het eigenlijk voor kinderen niet is over te nemen op welke manier dan ook omdat het gewoon veel te veel geld een een boerderij kan veel te duur zijn gezien de marges die er zijn, kijk dus dan moet je je ook afvragen of je dan met zon bedrijf wel verder moet en dan wil je al helemaal niet je kinderen die hoek in drukken, want dan ga je het probleem verplaatsen naar de volgende generatie en dat wil je niet doen.

Cor
Nee

Bart
En zo probeer ik altijd toekomstgericht te ondernemen dus vandaar dat we ook zo breed actief zijn met alles wat wij als familie doen. En dat is ook gelijk weer een voordeel want je hebt natuurlijk broerbroer zuszus vader moeder ja we zijn allemaal lekker bezig en zo heb je in in ieder vlak heb je wel wat een mandje ergens open staan zeg maar waar je gewoon lekker mee verder kunt.

Cor
Word er dan als jullie wel een keer met de Kerst of zo bij elkaar zitten word er dan ook over zaken gesproken of zijn er dan even andere dingen die je?

Bart
Nah thuis gaat t natuurlijk als je bij je ouders komt een op een wel natuurlijk regelmatig over maar met familie eigenlijk niet wat er gebeurt natuurlijk heel veel in de familie altijd dus dan genoeg om te bespreken dus dat hoeft niet over het werk te gaan. En mag wel maar hoeft niet en tis ja wat ik zeg tis bij ons wel al heel gauw al werk omdat je toch ja dat zei ik net al een keer het is een way of life dus je bent daarmee bezig het houdt je bezig en dat hangt allemaal wel een beetje aan mekaar maar tis niet zo dat het echt zon, dat wij een ongezellige familie hebben ofzo wat alleen maar over werk gaat dus das gelukkig.

Cor
Nee nou goed, we maken ook even een klein zij uitstapje naar de Oranjevereniging, want volgens mij ben je voorzitter van de IJsselmuiden Oranjevereniging?

Bart
Ja

Cor
Waarom? Had je nog tijd over?

Bart
Nou ja ik heb niet zozeer de ambitie om bestuurlijk actief te zijn, waar Jelle dat bijvoorbeeld wel meer heeft he dat is ook als je hem vraagt wat z’n hobby is dan vind hij besturen leuk dan vind hij lobbyen vind hij leuk, ik ben zelf ik zit iets anders in mekaar maar het is ik probeer altijd wel of althans dat vind ik belangrijk. Ik vind het belangrijk dat, dat is mijn mening dus wil het ook niemand anders opleggen, maar vind altijd ook daarin mooi om te zien als mensen maatschappelijk actief zijn.

Kijk je hebt natuurlijk je eigen dingen maar je moet ook altijd aan andere mensen denken dus dan ja ik zeg ook altijd als iemand, als iedereen wat vrijwilligers werk doet dan hebben wij het mooi een beetje minder problemen in Nederland omdat gewoon heel veel dingen dan gewoon door het dorp of door de stad of door in ieder geval door de mensen word opgelost en ik probeer mijn rol dar in die zin in te vullen dat ik bij de oranje vereniging actief ben. Ik ben ooit begonnen, onze hele familie is er ook altijd in het verleden actief geweest dus dat was natuurlijk,

je word er dan een keer voor uitgenodigd en dan ga je daarop in en uiteindelijk had ik wel gedacht van nou ja ik moet wel zien dat ik voorzitter word anders dan moet ik wel dan kan ik ook niet helemaal mijn geluk eruit halen zeg maar omdat je dan jah dan ga ik ook heel achter iemand anders aan of ik t daar altijd mee eens ben vraag ik me dan af en denk ik kan ik t beter maar zelf d’r voorop lopen dus ik was.

Uiteindelijk blij dat ik voorzitter mocht worden en dan kan ik daar gewoon ook ja samen met die mensen daar gewoon mooie dingen neerzetten en we doen natuurlijk heel veel mooie dingen met die Oranjevereniging, want we zijn bijvoorbeeld de derde als het over de lengte van de vrijmarkt gaat dan staan we in de top 5 van Nederland qua lengte dus dat is hier best wel een centrale dingetje in IJsselmuiden, maar goed we hebben gewoon als je in de omgeving kijkt de een van de meest actieve Oranjeverenigingen we hebben meer dan 100 vrijwilligers hebben we hier die altijd erbij zijn.

Dus ja dat is ook iets dat is heel succesvol en dat moeten we vooral ook zien dat we dat ook zo houden en dat vind men in IJsselmuiden ook wel belangrijk dat merk je wel. We hebben iets van 12 13 honderd leden ofzo en dat gaat dus ja heel veel mensen als je die spreekt die hebben allemaal wel een link met die Oranjevereniging dus die ja die is wel heel belangrijk hier dat ja die houden we een beetje in stand.

Cor
Ja ja, nou weer even terug naar je bedrijf, hoe zou je jezelf als ondernemer of als werkgever, hoe zou je jezelf typeren?

Bart
Nou ik ben altijd wel een doener dat sowieso, tis t hoort natuurlijk wel bij het ondernemen denk ik. Ja wat ik zei op school vond ik mezelf niet echt zon ondernemer ofzo, ik bedoel ik heb wel het gevoel dat ik ook daar weer dat je er steeds beter in word en dat je uiteindelijk ik vind het belangrijk dat ik het gevoel ermee heb dat ik het op de een of andere manier beheers ofzo dus met nieuwe dingen die je gaat ondernemen. We zijn natuurlijk in tijden begonnen in mijn tijd dat was 2007 2008 dat ik een beetje begon dat was natuurlijk de begin van de crisis ja en d’r zijn op een gegeven moment natuurlijk een keertje uitgelopen de afgelopen 4 5 jaar waar we eigenlijk, in mijn perceptie de laatste 2 a 3 jaar echt merken dat dat verandert.

Ik heb echt t gevoel van dat de eerste ongeveer zeg maar s 10 jaar echt altijd wel heel erg mijn best heb moeten doen om alles wat je wil bereiken omdat überhaupt voor mekaar te krijgen natuurlijk wat groei doorgemaakt. Maar toch altijd maar weer werk ophalen dat was altijd best lastig puur omdat het er gewoon niet was, we zitten in een hele competitieve markt uiteindelijk wel. En ja we merken nu de laatste 4 jaar dat het eigenlijk veel beter gaat en dat het ook gewoon dus dan merk je dat je de tijd wat meer mee hebt, dan je meer ruimte krijgt om jezelf te ontplooien en dan gaat de leercurve die jezelf doormaakt zowel los van het ondernemerschap ook het financiële gedeelte wat erbij komt kijken de investeringen die je moet doen.

We zijn altijd toch onderhavig aan zware investeringen dus weer nieuwe machines uitrusting stukken mensen die je moet inhuren om het allemaal te organiseren en te regelen. Ja en dan dan ligt toch dat verschil tussen winst en verlies maken heel dicht bij elkaar dus dan moet je gewoon heel goed opletten dus we zijn altijd ook types die bescheiden zijn om dat altijd toch wel eerst kijken jongens gaat het wel goed en gaan we dan zorgen dat we die volgende stap maken.

Wij ook, ja en maar wij vinden dat het tenminste ik vind dat altijd in onze branche moet je heel voorzichtig zijn omdat je maar zo aan de verkeerde kant van de streep zit en dan krijg je het financieel moeilijk. Ja en dat is gewoon dat hebben we ook wel meegemaakt maar dat is gewoon niet prettig in het ondernemerschap want je wil uiteindelijk financieel daar ook gewoon je vrijheid kunnen hebben om nieuwe dingen te ontplooien.

Maargoed ja dus uiteindelijk nu gaat het dus hartstikke goed vind het hartstikke leuk het gaat mij ook het gaat gewoon vanzelf je zoekt de kansen die die neem je waar ze zijn, daarnaast ben je aan t kijken waar je verbredingen waar je toekomst je kansen liggen en waar je mogelijk naar toe wilt en voor mij ik ben op dit moment heel erg bezig om de komende 10 jaar voor mezelf uit te stippelen en daar staan we nu een beetje aan t begin dus natuurlijk 36 ik vind dat je voor je 50ste dat gedaan moet hebben, nou ja dan moet het wel staan dus nou ja en dat vind ik heel leuk maar dat is tuurlijk ook de toekomst nieuwe dingen en toch ja want anders hou ik die uitdaging niet t moet niet elke dag hetzelfde zijn dus.

Cor
Oké, maar als er binnen het bedrijf een vraag gesteld word waar moeten ze sowieso jou, wanneer bellen ze jou omdat jij daar het beste in bent.

Bart
Nou punt 1 als er wat gesloopt moet worden natuurlijk dat is voor de hand liggend, anders moet je Jelle bellen als er wat gebouwd moet worden. Ja waar ik goed in ben

Cor
Ik bedoel even binnen het bedrijf bijvoorbeeld he dus, wat is vooral, wat is jou vooral jou toegevoegde waarde als eigenaar als DGA.

Bart
Nah wat ik doe is de ik probeer altijd m’n mensen gewoon toch wel zelfstandig te laten werken, ik moet, dat krijg althans wel terug dat ik wel op moet letten dat ik niet soms altijd mijn niveau ook met de andere mensen doorleg dat ik daar hetzelfde verwachtingspatroon van krijg. Maar ik probeer wel altijd iedereen op z’n eigen stukje gewoon laat maar gaan en zichzelf ontwikkelen, als je wat te vragen hebt dan kom vooral op dat moment even bij me , en dat zie je ook gewoon gebeuren. Dat kan een uitvoerder zijn of een werkleider zijn of een calculator die t wil spiegelen.

Ik probeer juist die ondersteunende factor te zijn om juist die jongens het zelfvertrouwen te geven wat ze nodig hebben om te functioneren in de dagelijkse beslommeringen die ze los van elkaar moeten organiseren en regelen. En niet zozeer ik ga ze niet vertellen wat ze moeten doen maar ze krijgen van mij een bevestiging en het vertrouwen van mij om die vrijheid en uiteindelijk dan gewoon goed te kunnen functioneren. Ik hoop dat ik denk dat ik dat goed doe, en dat kan natuurlijk iedere keer beter misschien maar ik probeer wel op die manier zo mijn jongens de zelf zichzelf te laten ontwikkelen en zelf aan de gang zijn en zelf nadenken in plaats van dat ik dat voor ze doe.

Cor
Oké dus dat is echt wat jij ook belangrijk vind, als hier een werknemer komt dat hij zelfstandig is, dat hij eigenlijk zijn vak al beheerst of?

Bart
Nou ik vind het ook mooi om te zien als mensen, we hadden het er net over dat hier Jeroen even aan de deur kwam is tuurlijk zo’n, hier komt hij net binnen he heel bescheiden tis mooi als ik ik vind dat oprecht mooi om zien als mensen daar in kunnen groeien dat ze zelfvertrouwen krijgen, dat daar echt een kerel op komt te staan zeg maar nog meer als hij dat misschien nu al wel is, maar en dat ze daar ook gewoon ja echt groeien en dat ze uiteindelijk ook in ons bedrijf stappen kunnen maken als ze dat willen als ze ambitie hebben dan kunnen ze bij ons natuurlijk ook altijd weer verder op en dat is ja die vrijheid krijgen ze. En ik vind dat mooi om dat te zien.

Cor
Ja. he welke muur ben jij voor jezelf al tegenaan gelopen als ondernemer, of welke muren, wat zijn echt irritatie momenten of grenzen voor je?

Bart
Nah waar ik tegenaan loop is dat als je mijn ambitieniveau wegzet tegen bijvoorbeeld wat iets kost om dat te bereiken dan merk ik dat ik soms wel wat meer tussenstappen moet nemen om uiteindelijk die ambitie in te kunnen vullen en ik wil daar gewoon al vaak wel te hard mee en dan kom je er dus achter dat hetgeen dat je wil niet realistisch is en dan loop je natuurlijk tegen de wereld aan dat het allemaal of gefinancierd moet worden of ja het geld moet ergens weg komen en dan is dat er misschien soms wel niet of juist wel en gaan we nou dan wel doen want nou ja. dus met name het verschil tussen ambitie hebben en financieel slash ambitie dat is wel een muur waar ik tegen op loop want je wil gewoon hard

want ik het wel in de gaten dat de laatste 5 jaar die gingen of ik zeg wel eens, de eerste tot mijn 16e voor mijn gevoel heeft dat heel lang geduurd, en vanaf m’n 16e tot waar we nu zijn ja dan is dat maar zo voorbij, voor mijn gevoel is dat voorbij gevlogen en zo denk ik ook na over tot ik een jaar of 50 misschien een keer 60 ben, ik hoop dat ik het mag worden. Maar dan heb ik het idee dan moet ik gas geven en dan wil ik harder als dat ik kan dus ja en daar loop ik nu een beetje tegenaan.

Cor
Ja maar slopen las ik op jullie website is wel een heel erg dienstverlenende bedrijf

Bart
Ja

Cor
Altijd in dienst van de klant in hoeverre kun jij jou idee over circulariteit of over duurzaamheid, in hoeverre kun jij dat met je klant bespreken zodat hij een eind met jou meegaat?

Bart
Nou ja gek genoeg in de circulaire wereld bij onze klanten, wat wij natuurlijk nu gewoon nog altijd merken het gaat uiteindelijk circulariteit is natuurlijk in de basis prima maar goed het mag niet meer kosten dus dat vind de klant toch altijd nog lastig, bij gemeentes werkt dat wel wat anders maar ja dan zit je in bestekken waar je voor je plannen of je dingen punten krijgt maar dat is toch altijd heel willekeurig, dat kun je ook niet controleren dus ik zeg altijd joh doe maar gewoon over de prijs want dan kunnen we in ieder geval een tastbaar iets zeg maar dus op zich ben ik daar altijd wel een voorstander van.

Circulariteit bij onze klanten, zeg maar 5 jaar geleden was dat echt nog een USP dan kon je je onderscheiden tegenwoordig moet dat gewoon standaard er wel zijn. Als jij nu niet weet wat circulariteit is of wat dat behelst en waarom dat er is he, het gaat natuurlijk over de toekomst waar we uiteindelijk geen grondstof meer willen gebruiken of geen maagdelijke grondstoffen eigenlijk, je wil gewoon alles hergebruiken en als je dat spelletje goed snapt dan kun je als ondernemer daar ook mee bezig zijn en uiteindelijk ook in je bedrijf gaat dan ook meer nog zo werken dus tis.

En dat dat is bij ons ook gewoon heel klein begonnen, dat is gewoon van in plaats van je kunt iets in de container gooien en dan ben je misschien heel weinig geld kwijt maar je kunt ook de moeite nemen om het bijvoorbeeld wel en keer op marktplaats te zetten en het voor niks weg te geven want dan heb je in ieder geval geen afval bijvoorbeeld dus het zijn hele kleine dingen. En dat is ook weer als heel veel mensen dat doen dan krijg je dus die berg afval die slinkt dan gewoon want ja je kunt op dat vind ik heel snel invloed op uitoefenen, en daarnaast wat je nu de het omslagpunt wat er is is dat men t nu ook accepteert om gebruikte materialen te gebruiken.

Dus je ziet bijvoorbeeld als je, dat er, als je als bouw bedrijf nieuwe bouwmaterialen koopt neem bijvoorbeeld als voorbeeld wat houten balken bijvoorbeeld dan vinden ze het nu juist heel belangrijk dat er van de 10 balken die je koopt dat er 1 gebruikte balk tussen zit wel te verstaan moeten ze voldoen aan dezelfde eisen als de nieuwe, dus daar moet je wel wat energie in stoppen, maar in ieder geval en vroeger was dat echt een no go dat is gewoon dat kon niet en tegenwoordig zie je gewoon dat men dat in de bouw dat ook accepteert of waar ze juist voorkeur aan geven.

Dus dat geeft ook bij het slopersbedrijf, maar ook bij afval verwerkende bedrijven geeft dat op dit moment wel kansen waar wij van denken dat er in de toekomst ook wel weer echt die circulaire economie ontstaat, ik vind het ook dat circulaire economie moet losstaan van de slopersbranche of van de afvalbranche want het is natuurlijk het woord zegt het al moet een economie zijn, het moet er juist tussen in kunnen staan, het moet op zich zelf kunnen opereren en dan moet er ook geld zijn om dat te betalen, en je ziet nu gebeuren dus he want als je een nieuwe balk koopt en je kunt voor die gebruikte hetzelfde geld krijgen,

nee dan ligt daar natuurlijk wel een kans dan zit daar ook wat tussen, want die balk komt ongeveer voor niks bij ons van de sloop af en die gaat voor, op dit moment is hout heel duur, voor de hoofdprijs de deur uit. Dus dan zit er ook wel geld en budget om die balk uiteindelijk toch weer zo schoon en te ont ijzeren en van alles mee te doen om die weer die kwaliteit te geven van nieuw en dat is ook wat men wil en wat ook de generatie na mij straks heel normaal vind dat dat gebeurt en dat je dat niet meer zo weggooit en in een shredder drukt en dat dan maar weg is ofzo.

Cor
En denk je dat het dan eigenlijk altijd wel financieel gedreven is in plaats van moreel gedreven?

Bart
Nou er zijn heel veel, kijk je hebt altijd de early adapters altijd en ook de mensen die daar in vooruit lopen en die pretenderen natuurlijk een ander verhaal, die hebben het altijd over meer samenwerken en noemt het allemaal maar op, want doordat je samenwerkt dan haal je dat stukje economie eigenlijk daartussen weg he want dan ga je zeggen tegen partijen nou je moet het belang gelijk maken, ga je samenwerken en dan lukt dat wel.

En in het begin moet je ook wel op die manier werken anders dan word m dat niet, maar je moet op een gegeven moment wel in een fase komen dat het ook professioneel word want uiteindelijk als je een circulaire economie wil laten werken dat gaat ook over massa dat gaat over hoeveelheid je moet wel, als je zegt ik ga die balk leveren ja die lever ik vandaag maar die lever ik volgende week ook, en die week daarop ook nog. En niet nu een keer en dan niet weer want dan is vraag en aanbod niet met mekaar in balans natuurlijk, dus je moet wel, daar moet wel wat gebeuren dus dat is nu aan de gang en dan krijg je dat ook wel voor mekaar.

Maar niet op die manier van, ik vond t altijd een beetje wensdenken maar dat is met alle nieuwe dingen soms een beetje zo maar ook daar moet je natuurlijk als bedrijf aan bijdragen om bij nieuwe projecten om daar toch die ondersteuning te geven, dan wel met sponsoring of in ieder geval zeggen van nou wel helpen gewoon om dat mogelijk te maken, want anders komt die tweede stap nooit.

Cor
Ja, maar ik kan me voorstellen dat je bijvoorbeeld, dat je met Jelle daar wel eens een gesprek hebt van oké Jelle kun jij geen bouwprojecten aannemen waar je door mij gesloopte goed zou kunnen inzetten? Want daar zie ik wel heel veel mogelijkheden tot

Bart
Nee maar wij hebben samen al lang ontdekt dat natuurlijk de huidige manier van bouwen dat dat niet de meest duurzame manier is om te bouwen, wel energetisch en noem het allemaal maar op en materiaalprestatie dat gaat op zich ook nog wel goed, maar in de basis zit een gebouw niet goed in mekaar want je kun het niet meer uit mekaar halen en daar zit de hele crux van circulariteit dus daar hebben wij natuurlijk in het verleden al heel veel discussie over gehad in de zin van het is natuurlijk voor mij heel makkelijk om te zeggen dat dat Jelle een gebouw niet goed in mekaar zet maar er is wel een reden dat Jelle hem op die manier in mekaar zet, want er gaat natuurlijk een stukje aan vooraf,

er is een architect bij er is een klant bij een rekensom bij en noem het allemaal maar op. En die die bouw wereld is natuurlijk een van de grootste sectoren in Nederland dus dat is ook heel lastig om die om te draaien richting een remontabel of een demontabel gebouw, dat is niet zo makkelijk want je hebt natuurlijk wel bestaande regelgeving waar je aan moet voldoen, ja dat dat zet nog wel dat is niet eenvoudig. En d’r zijn heel veel mensen mee bezig om het anders te maken, gaat een stukje eigenaarschap van grondstoffen he.

Als je als een opdrachtgever een pand maakt en vervolgens wie is dan de eigenaar van die grondstoffen dat kun je je af gaan vragen en daar kun je hele vergaande discussies over voeren, want uiteindelijk is in z’n algemeenheid zijn de mensen die d’r verstand van hebben van mening dat die grondstof komt bij leverancier 1 weg en die moet eigenlijk in dat hele rondje eigenaar blijven van die grondstof om te zorgen dat die weet waar die is, wat ermee gebeurt en vervolgens ook weer hergebruiken in zijn proces dat is het meest ideale plaatje.

Cor
Ja

Bart
Maar goed, als je weer een demontabel gebouw maakt van duizend stukjes en die word een keer gedemonteerd en verkocht dan is maar zo die duizend stukjes op duizend verschillende plekken dus ja dat is natuurlijk al heel lastig om dat bij te houden. Er zijn verschillende initiatieven voor om dat te doen, en je merkt dat dat nu ook borrelt en dat er heel veel aan de hand is, dat men d’r echt wel actief mee bezig is,

maar ze moeten in de bouw bijvoorbeeld eerst nog van twee d moeten ze de stap naar drie d nog maken nou ja en dat is al in de bouwsector best wel een ding er gebeurt op heel veel plekken nu wel heel goed, maar als je dan ook nog naar een circulair gebouw toe moet, ja dat is eigenlijk een stap daarna of dat moet nu gelijktijdig maar dat kost gewoon veel tijd. En dan komen daar slopers daar nog weer achteraan om daar ook wat van te vinden.

Cor
Ja ja ja maar uiteindelijk ontmantel je dan natuurlijk je sloop bedrijf naar een demontabel bedrijf zeg maar

Bart
Ja op de hele lange termijn zal t wel zo zijn, nou ik denk het wel uiteindelijk dat klopt dat zal wel het meest ideale mooie plaatje zijn. Maar je hebt natuurlijk ook nog gevormde grondstoffen met t werk zoals beton en puin en noem het allemaal maar op dus dat machine werk blijft er toch altijd wel bij denk ik en op het moment dat wij, ik denk ook als het de slopers of dat nou echt demontage bedrijven worden dat vraag ik me af, wel deels want op het moment dat het nog echt demontabel is daar heb je ook weer vak bedrijven voor die uiteindelijk

want bouwbedrijven zelf die kunnen natuurlijk iets uit mekaar draaien en in mekaar zetten dus die, ik ben benieuwd hoe als dat gaat in de toekomst of dat het nou bouwbedrijven zijn die het echt uit mekaar gaan halen en in mekaar gaan zetten, het voordeel is als je iets zelf uit elkaar haalt is het ook makkelijker om het zelf in mekaar te zetten of in ieder geval binnen een organisatie houden. En als je dat derden laat doen of slopersbedrijf dus ja dat is dat vind ik nog een beetje tis wel makkelijk om dat te zeggen iedereen zegt t ook maar ik vraag me dat af of dat helemaal zo gaat in de toekomst. Maar moeten we zien.

Cor
Ja misschien moet je zo af en toe toch eens even kijken hoe een Job en Sep als die met lego spelen, dat het ook dat het daar misschien wel een beetje op lijkt he. Als lego in elkaar zetten en als lego weer uit elkaar halen.

Bart
Ja ze spelen nog met mijn lego van vroeger dus dat, circulair product wat dat betreft.

Cor
Ja ja waar sta je over 3 jaar?

Bart
Waar sta ik over 3 jaar? Sowieso aan het voetbalveld bij een van m’n kinderen denk ik om mee te beginnen denk t wel want dan zijn ze ouder gaan sporten. Nou dan ben ik ik ben op de achtergrond met m’n huis bezig dan heb ik die natuurlijk inmiddels wel een keer afgerond, ben d’r nu bijna klaar mee. En als ondernemer dan denk ik dat wij ons dienstenpakket nog weer wat uitgebreid hebben, ik heb de ambitie om wat op, in ieder geval we hebben nu allemaal dienstverlenende bedrijven, om ook toch wel een handelend bedrijf te gaan maken waar we echt wat maken en verhandelen dus meer die kant op

Cor
En waar moet ik dan aan denken?

Bart
Nou dat is gewoon dat kan echt van alles zijn, ik heb ik heb iets met hout dus ik ben aan het kijken van nou welke rol en in welke hoek als wij moeten gaan zitten, Maar in de cir als we hadden t net over circulaire economie dus ik denk wel dat daar kansen liggen die ik ken natuurlijk de afval wereld goed, dus en zo doende kan ik ook die koppeling met hout dan wel maken en daar kan ik natuurlijk dan wel wat mee gaan ondernemen. Dus kan houthandel zijn in combinatie met gebruikt hout, heb ik natuurlijk net even kort wat voorbeelden van gegeven maar dat kan ook gewoon gebruikt hout toch weer opwaarderen dat het weer gebruikt kan worden als nieuw of als misschien iets andere toepassing.

Ik wil altijd wel graag, vind het ook mooi en dat is ook weer iets maatschappelijk maar om die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt daar wat aan te koppelen. Niet zozeer vanuit economisch vlak maar wel vanuit maatschappelijk vlak, dat t economisch wat voordelen biedt dat zal maar, ik denk dat daar ook heel veel energie in moet om die mensen te begeleiden maar om uiteindelijk ook daar samen wat mee te doen, in beginsel ja je probeert toch altijd die mensen weer arbeidsklaar te maken want er zijn d’r best wel veel van die aan de kant staan die als je een kans geeft dan zie je toch vaak dat het nog wel weer mensen zijn die wel weer opkrabbelen en toch wel weer aan de gang gaan.

Nah dat wil ik graag in ieder geval dus het inclusieve combineren met het circulaire zeg maar dat zou natuurlijk een mooie gedachte altijd en dan op gebied van hout wil wat mee gaan doen en daarnaast willen we gewoon onze bestaande bedrijven natuurlijk gewoon. Dat vind ik dat moet altijd wel de basis blijven dus daar moet je altijd zuinig op zijn willen we natuurlijk nog wel laten groeien en we hadden het er net al even naast dit gesprek over van wat ga je dan doen. Ja we willen gewoon wel groeien maar dan ook het liefst nog wel wat in de breedte dat we toch op ander vlak wat kunnen gaan doen dat kan op gebied van grondwerk zijn dat kan op gebied van infra zijn.

Dus we maken t wat breder om toch ook in de regio nog wat meer actief te zijn want dat is dat ligt bijna voor het oprapen op het moment die handel en dat is een kwestie van goed organiseren die kunnen we en dat is ook gewoon een groei die we redelijk vlot kunnen realiseren dus dat is voor de korte termijn op de lange termijn maken we de bedrijven dus gewoon uiteindelijk nog technischer en dat is natuurlijk gewoon belangrijk technisch inhoudelijk kennis hebben in het bedrijf die een ander niet heeft misschien omdat we ook zo breed zijn he dus dat.

Cor
Enne over vijf jaar alleen nog maar elektrische kranen of moeten jullie wel de diesel blijven grommen?

Bart
Nee t mag van mij elektrisch worden.

Cor
Hebben jullie al wat dingen elektrisch?

Bart
Nee op dit moment in de bouwsector is dat nog best wel heel innovatief, we hebben wel elektrische machines die die voor ons aan het werk zijn. We hebben ze zelf niet maar we gebruiken ze wel regelmatig die dat zijn robots die op bijvoorbeeld op hoogte toch wel zwaar werk doen, het zijn dan wat lichtere machines die nou ja toch wel zware dingen kunnen doen, wat dus voor je merkt ook dat die jongens dat dat ouderwetse zware sloopwerk dat verandert daar ook wel dus je moet dan toch zien dat je met machines gaat werken,

dus in het kleine zie je het nu wel gebeuren dat het kan maar op het grote is het gewoon de energievraag te groot om ja echt elektrisch gaan werken als je de kraan op het elektriciteitsnet aansluit dan gaan de lampen verder op knipperen denk ik, dus dat kan nog niet echt dus hoe we dat dan moeten gaan doen en om dan een aggregaat naast die kraan neer te zetten om elektrisch te maken dat is ook niet helemaal de oplossing.

Want waterstof natuurlijk dat is wel een ding waar wij denken dat wel een toekomst ligt en dat is natuurlijk gewoon een goeie energiedrager die ook op een machine kun je die gewoon opslaan in een tank dus dan heb je geen draad aan de kraan, want ja machines rijden rond en die draaien en als je dan een kabel eraan hebt zitten dat is natuurlijk niet echt praktisch dus we moeten op die manier iets gaan vinden dat werkt een accu dat is ook gewoon allemaal te lomp en te groot en dat werkt ook niet.

Cor
Nou ik wou eigenlijk afsluiten met een, met een tip want je bent inmiddels ervaringsdeskundige als ondernemer maar ook in een familiebedrijf en ik vind dat dat hier eigenlijk wel redelijk soepel loopt, tenminste aan de buitenkant he en de gesprekken die ik met jou en Jelle heb. Wat voor een tip zou jij aan andere medeondernemers geven die in een zelfde situatie zitten als jou.

Bart
Nou dat is ook wel weer een goeie vraag he ik heb natuurlijk expres ook niet voorbereid natuurlijk. Wat is een goeie tip, ja ik denk dat je gewoon je eigen gevoel moet volgen en je moet wel naar anderen luisteren dat is natuurlijk heel belangrijk, maar voorop moet wel staan, hoe je eigen gevoel waar voel je je goed bij, met name dat laatste dat is heel belangrijk anders kun je nooit goed functioneren, dus als je je goed voelt en t voelt goed wat je doet, nou ga dan ook daar vooral mee door en niet met andere dingen.

Cor
Dank je wel Bart Weever voor dit gesprek.

Bart
Alsjeblieft

Podcast voor DGA‘s #20 met Jelle Weever van Weever Bouw - zoon, broer, sportman, man, vader, ondernemer, verkoper en bestuurder

Vandaag ben ik in gesprek met Jelle Weever, 35 jaar en bijna 6 jaar ondernemer en mede-eigenaar van Weever Bouw en Weever Sloop uit Kampen en IJsselmuiden. Jelle is samen met zijn broer DGA van deze twee bedrijven en in deze en komende podcast vertellen beide heren vanuit hun eigen leven hoe ze ondernemer zijn geworden en hoe ze erin staan.

 

JEUGD, SPORT EN OPLEIDING

Jelle Weever, zoon van Bert en Conny Weever is een vlotte prater, wat hem als ondernemer en in zijn bestuurdersrol als voorzitter van MKB Nederland Regio Zwolle goed van pas komt. Maar daar is hij wel geleidelijk in gegroeid.

Vroeger was Jelle op school een einzelgänger en had hij meer met lol trappen en sporten. Sporten heeft hij dan ook op hoog niveau gedaan wat hem met karten in 2009 ook Nederlands kampioen maakte. Zijn ouders pusten hem niet om in het familiebedrijf te komen, omdat ze ook de schaduwzijde van het ondernemen wel ervaren hadden.

Nadat hij MBO Bouwkunde in Zwolle had afgerond regelde zijn vader een baan voor Jelle bij Schutte Bouw. Daar kreeg hij een mooie kans om het werken te combineren met Bouwtechnische bedrijfskunde aan de Hogeschool. Eerst met frisse tegenzin, maar uiteindelijk wijs geworden hoe je als ontwikkelende bouwer van toegevoegde waarde kunt zijn.

KANTELPUNT

Na zijn betrekking bij Schutte Bouw en Uni-invest besloot Jelle om zijn heil te zoeken bij de overheid en wel als projectleider bij de Gemeente Noordoostpolder. Dit kon hij mooi combineren met zijn eigen ontwikkelingsbedrijf die hij startte. Lang hield hij het echter hier niet vol. Jelle: “Ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever. Ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in, maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken”.

Op dat moment kwam er een plek vrij bij het bouwbedrijf die zijn vader inmiddels overgenomen had en Jelle zag zijn kas schoon om zijn intrede in het familiebedrijf te doen. Eerst als werkvoorbereider, maar daarna nam hij al snel de leiding over de algemene en commerciële zaken binnen het bedrijf.

DE STAP NAAR DGA

Begin 2016 nam hij, samen met zijn broer Bart, de stap om de aandelen van hun vader over te nemen van het bouw- en sloopbedrijf en daarmee voelt Jelle zich als een vis in het water, maar heeft hij inmiddels ook al wel diverse ondernemerslessen geleerd. Niet te weinig of teveel werk aannemen. Leren nee zeggen en ook willen luisteren naar een externe mentor op zijn tijd. Op de achtergrond is altijd wel zijn vader die hem gunt om zijn eigen fouten te maken en ongezouten advies geeft als hij erom gevraagd word.

BESTUURDER

Via via is Jelle jaren geleden in het bestuurderswerk beland. Via de VVD in Kampen viel hij op en werd gevraagd om het bestuur van MKB Nederland Regio Zwolle te komen versterken. Daar werd hij tijdelijk voorzitter en van het een kwam het ander. Maar ook hier is Jelle op zijn plaats en rolt van de ene nevenfunctie in de andere. Ambitie om via deze weg actief te worden in de landelijke politiek heeft Jelle niet, alhoewel hij wel een duidelijke mening heeft over belangrijke problematieken die er spelen naast Corona, zoals het stikstofdossier. Hij hekelt dan ook het gebrek aan leiderschap wat in Den Haag getoond word.

TIP AAN ANDERE DGA’S

Jelle besluit de podcast met een tip voor familiebedrijven. Hij hoopt dat ouders vertrouwen hebben in hun kinderen en niet met een lange arm in hun bedrijf blijven zitten en praat er met elkaar over wat je prettig vind. Daarnaast geeft hij aan dat het aan de ondernemers zelf is om kneiterhard te werken en nooit op te geven. Jelle: “Het komt je niet aanwaaien!”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Jelle Weever van Weever Bouw vind je op:
https://www.linkedin.com/in/jelleweever/
https://www.linkedin.com/company/weeverbv/
https://www.weever.nl/
https://www.facebook.com/Weeverbouw/

 

 

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#jelleweever
#Weeverbouw
#WeeverSloop
#WeeverGroep
#mentor
#inspirator

VOLLEDIGE TEKST PODCAST #20:

Jelle wever we zijn hier in het pand in IJsselmuiden daar waar ik jullie als eerste heb leren kennen ik heb toen ik 17 18 was heb ik nog een poos bij hun vader gewerkt hier in de garage en

Jelle
Hoe oud ben je nu dan Cor?

Cor
Ik ben nu 52 en het maakt jou 35 en dat betekend dat jij inderdaad een jaartje of 2 was toen je hier rondliep

Jelle
Ja

Cor
En je broer was 3 ik daarmee mijn eerste werkuren buiten het bedrijf maakte dus ontzettend mooi hier was ik de monteur op de zaterdag en op de MBI fabriek dicht bij jullie nieuwe locatie die jullie hebben helpen bouwen daar was ik shovelmachinist. Dus dat was onze eerste ontmoeting.

Jelle
Dat was nog de oude vestiging hier denk ik dan nog de oude loods nog moet het haast zijn want die is in ’92 volgens mij gebouwd dit spul hier of ‘91

Cor
Ja ja maar wel inderdaad dit was wel de locatie

Jelle
Ja ja klopt

Cor
Mooi je bent 35 jaar woont in IJsselmuiden getrouwd met Lisette Weever en ik zag 2 kinderen Jens en Linde

Jelle
Ja

Cor
Heb ik dat goed?

Jelle
Ja dat heb je goed

Cor
helemaal goed en je hobby’s ik zag karten voorbij komen wielrennen skiën ik zag dat je zelfs wel marathons gelopen hebt

Jelle
ja

Cor
Dus en je een eigen huis verbouwen je voormalige huis moet ik nu zeggen, dat was volgens mij ook een ware hobby

Jelle
ja

Cor
welke springt er voor jou uit is sport een speciaal iets

Jelle
ja sport en besturen daar komen we zo denk ik ook wel op

Cor
jazeker

Jelle
maar sport is voor mij ja een uitlaatklep en ja ik wil ook graag fit zijn en een fit mens dus dan is op dit moment hardlopen veel en skiën vind ik ontzetten leuk maar kost altijd veel tijd en kun je maar 1x per jaar doen eigenlijk enne autosport dat is toch wel en voetbal dat zijn toch wel om te kijken zijn dat toch wel echt mijn passies zeg maar daar haal ik wel veel ontspanning uit.

Cor
ben je afgelopen weekend dan ook in spa geweest

Jelle
nee gelukkig niet ik ga komend weekend dus uh

cor
oké dus je gaat wel naar Zandvoort. Want karten je hebt nog best wel heel wat prijzen gewonnen ik zag nog een paar keer een tiende plek Nederlands kampioenschap in 2010 2011 geloof ik

Jelle
ja maar ik ben in 2009 eerste geworden dat was wel iets beter ja

Cor
kijk

Jelle
dus ja

Cor
helemaal goed maar dat doe je nu niet meer karten

Jelle
nou af en toe nemen we eens een keer een relatie mee s een keer een dagje lol hebben op de kartbaan met m’n oude team huur ik dan huren we dan wat karts en dan gaan we lekker een dagje lol maken maar niet meer voor de wedstrijden meer nee en tis ook vooral tijd en het is ook een ontzettend dure sport natuurlijk maar het is vooral de factor tijd je bent druk met je business en je wil graag ook nog tijd overhebben voor je gezin en dan is de week gewoon op op een gegeven moment

Cor
ja en waar max verstappen dan misschien via het karten naar de formule 1 ging ben jij in de formule 1 in het bedrijfsleven gegaan dus

Jelle
ja nee maar je moet iets goed doen of niet en toen ik in 2009 had ik eigenlijk een beetje een tussenjaar in m’n studie dus dan zie je ook direct van je hebt de tijd en dan kun je ook succesvol zijn en de jaren erna dan ben je toch weer druk met andere zaken en dan is het toch ja dan word het gewoon niets als je iets niet vol overgave doet dan kun je ook niet succesvol zijn

Cor
nee nou mooi. Favoriete voetbalclub?

Jelle
Ajax en PEC Zwolle

Cor
Ja ik zag Ajax inderdaad al voorbij komen. Muziek, ben je muziekliefhebber?

Jelle
Nee ik luister wel vaak gewoon een Play list in sonos ofzo of in Spotify maar ik heb niet echt specifieke muzieksmaak ja Waylon dat soort muziek mag ik wel graag luisteren ik vind Danny Vera ook wel mooi ik ben niet iemand die nou heel bewust een bepaalde artiest of wat dan ook vaak opzet ik ben meer van de podcasts luisteren dat vind ik altijd wel in de auto wel lekker ontspannend en dan vooral voetbal en Formule 1 ja zijn toch wel altijd wel mijn Play listen het meest in voorkomt en veel over Ajax dat blijft toch leuk om te volgen

Cor
Jaja en als je nou gaat hardlopen dan ga je bijvoorbeeld een uur hardlopen hebt je dan muziek op of ook een podcast

Jelle
Mwah beide wel hoor het is meer van in je horloge zit muziek standaard in en een podcast moet je altijd even inladen dus als je geen tijd hebt dan word het toch vaak muziek aan maar ook wel regelmatig een podcast

Cor
En wanneer sport je dan? In de morgen of in de middag in de avond?

Jelle
Nee ik ben meer een middag loper ik dan toevallig gister avond wel gelopen maar meestal probeer ik 1 of 2 keer in de week om 5 uur thuis te zijn dat ik dan even drie kwartier tot een uurtje kan rennen voor het eten en zaterdag of zondag dat zijn toch ook momenten waarop je vaak wel wat tijd probeert te vinden om even een uurtje of anderhalf uur te lopen ja

Cor
Mooi. Boeken, lees je wel eens boeken?

Jelle
Soms biografieën vind ik dan nog wel aardig dus dat maakt niet zoveel uit wat het is of het sport is of meer richting de politiek is Churchill vond ik ook een enorm leuk boek om te lezen intrigerende persoon maar het is toch meestal wel een sportbiografie maar ik ben geen grote lezer uh ja op vakantie
Cor
Oke oke. Wat voor auto rijdt je?

Jelle
X3M dus BMW

Cor
Kijk eens aan BMW. Heb je iemand waar je tegen op kijkt?

Jelle
Nee

Cor
Heb je wel een idool niet zozeer van ik kijk er tegenop maar een idool waarvan je zegt tjeetje zoals die het heeft gedaan dat daar leer ik heel veel van?

Jelle
Nee ik kan wel mensen ik vind het wel mooi als mensen succesvol zijn of het nou in sport is of in het bedrijfsleven hoe heet t zoals zo’n Marcel Boekhoorn die dan laatst z’n pand weer verkoopt met enorm veel winst dat vind ik prachtig dan denk ik van die man ook steekt altijd zijn nek uit dus echt dat uh uhm dat ondernemerschap en die Michel Muller had ik laatst een lezing van nou dat vind ik wel mooie personen van als je dan kijkt van ja hoe die dan hun bedrijf vorm geven en hoe succesvol die zijn dat vind ik wel aardig.

Maar ook andere ondernemers hier in de buurt van ja als je ziet dat iemand mooie dingen doet of iemand die heeft die doet het goed dat vind ik mooi ik gun mensen graag succes en ik kan het heel goed zien je hebt ook in Nederland is natuurlijk altijd wel een beetje afgunstig altijd naar succes maar ik vind altijd van het mooie van als mensen succesvol zijn en daarnaast voor mijn vader enorm veel bewondering voor mijn ouders eigenlijk hoe die altijd hard gewerkt hebben en ook niet altijd de wind mee gehad hebben daar heb ik heel veel respect en diepe diepe waardering voor

Cor
Ja, je hebt hier in kampen natuurlijk best wel heel wat toonaangevende bedrijven naast die van jullie en kijk inderdaad Uitgekookt en VDK groep dus dat zijn best wel bedrijven die in heel Nederland wel bekend zijn. Mooi, weet je he waar je tegen opkijkt want ik heb ooit dus voor je vader gewerkt Bert Weever en dat is ook zeker ook een man waar we wel heel wat lessen van kunnen leren en hebben geleerd als je even zegt uit wat voor nest kom je? Als ik dat zeg een beetje dat Veluwse uit wat voor nest kom je?

Jelle
Nou gewoon heel hele fijne jeugd gehad wel ik heb fantastische lieve ouders, mijn moeder is enorm zorgzame vrouw en tis nooit te gek nooit is iets teveel stond altijd voor ons klaar en als kinderen ook van ik kan me geen moment herinneren van dat ik me eenzaam gevoeld heb of wat dan ook. Het was altijd gezellig en goed en m’n moeder het ontbrak nooit aan iets ondanks dat er ook wel periodes waren dat we het echt niet breed hadden thuis denk ik achteraf als kind dat nooit zo ervaren.

En ja heel warm gezin en als kinderen ook we konden het altijd goed vinden met elkaar er was ruimte voor initiatief er was ruimte voor ontplooiing en nooit ergens in gepusht als het ging over sport niet als het ging in de zaak moeten juist liever niet zeiden m’n ouders altijd ennuh dus ja eigenlijk altijd wel warm heel erg ontspannen en nog steeds altijd zo van heel belangstellend iedereen naar elkaar toe enuhm ja heel positief gezin. Gelukkig zijn mijn ouders nog bij elkaar dat is mooi dat zie je tegenwoordig ook wel eens anders en ze zijn ontzettend gek met elkaar en dat vind ik altijd wel heel fijn

Cor
Waarom denk je dan dat ze bijvoorbeeld zeggen van joh voor ons eigenlijk liever niet in het bedrijf want ik kan me voorstellen want ik hoor he je sport je hebt veel gesport daar gaat veel tijd in zitten

Jelle
Ja

Cor
En ik kan me voorstellen eh dat als je ouders een eigen bedrijf hebben dat die het liefst misschien wel willen hebben dat je meedoet ik weet nog wel uit de tijd dat ik hier was dat er werd hard gewerkt altijd

Jelle
Nog steeds ja ja en dat vind ik ook mooi aan ons allemaal zo als het nou mij betreft of het betreft m’n broer of m’n zusjes iedereen werkt enorm hard. M’n ouders ook nog steeds dus dat is wel de ruggengraat wel van onze onderneming maar ik denk wel in de periode van toen ik in de pubertijd zat dat was rond 2000 2002 toen was het uh toen zat het allemaal niet mee in het bedrijf en dan is ook van joh je gunt je kinderen ook een fijn leven denk ik

Dus toen was meer de houding van joh ga lekker wat doen wat graag wil doen ik heb ooit nog eens een keer een blauwe maandag gedroomd om Jack van Gelder op te volgen de sport dus ik heb een redelijk fotografisch geheugen als het over sport gaat en dat dat leek me wel ontzettend leuk maar dat nah uiteindelijk is t gewoon t bedrijf geworden. Dus ja

Cor
Ja nou mooi. Want even naar de studie ik heb gelezen dat je MBO Bouwkunde hebt gedaan in Zwolle 2002 tot 2006 en daarna heb je, goedemorgen je broer Bart steekt al even de kop om de deur en dat is de volgende podcast is met Bart Weever je broer, is wel mooi een soort tweeluik die we gaan doen. Je hebt daarna bouwtechnische bedrijfskunde gedaan.

Jelle
Ja

Cor
Waarom heb je voor die route gekozen?

Jelle
Nah ik was op de middelbare school was ik eigenlijk nog niet klaar voor een hele moeilijke studie ik was begonnen op de havo vwo maar dat werd hem niet en uiteindelijk de mavo afgemaakt en ja t was meer de prioriteit werken en uitgaan en lol maken en t leven allemaal niet te serieus nemen en dus toen tja mbo bouwkunde ja je moest wat he? Dus het bouwbedrijf hadden we nog niet toen ik voor die studie koos maar ik was eigenlijk een beetje zoekende wat vind je dan leuk en wat wil je dan graag doen ja en uiteindelijk weet ik niet meer waarom ik toen bouwkunde gekozen heb maar toch bouwkunde gaan doen.

En ja ik vond het wel een hele leuke opleiding mooie architectuur geschiedenis vond ik een ontzettend leuk vak dus ja dat herinner ik me nog ervan en voor de rest gewoon lekker bezig zijn het was ook niet zo moeilijk dus het was ook wat dat betreft gaf het nog veel vrijheid en toen kwam ik in toen ik een jaar of 20 was bij Schutte bouw en ontwikkeling terecht en nou dat had m’n vader dan die had daar eens een balletje opgegooid van kan Jelle hier niet komen werken nou ikke daar met een beetje frisse tegenzin in op sollicitatiegesprek en Frans Beijaard was daar de technisch directeur en die zei tegen mij nou op z’n Frans nou je mag hier wel komen werken maar dan ga je nog wel een studie doen dus ik kwam daar thuis en m’n ouders zeggen tegen mij en hoe was het gesprek nou ja ik zeg mooi waardeloos want ik moet nog weer naar school toe

Cor
(lacht hahahaha)

Jelle
Dus dat nou uiteindelijk maar die studie dan gaan doen en een duaal studie was dat 2 dagen naar school en 3 dagen werken nou die klas werd heel gauw opgeheven omdat er te weinig leerlingen waren en toe werd het eigenlijk 4 dagen werken en 1 dag school en dat is me eigenlijk wel heel goed bevallen de opleiding sloot naadloos aan bij m’n werk dus ik kon heel veel dingen die ik op m’n werk deed inbrengen in m’n studie zodat je niet alleen maar fictieve projecten werkte, maar aan echte projecten en ik had daar een directeur Richard Boons een man die had ja toen ik daar uiteindelijk wegging toen was die man ook weg maar hij had op zich wel met mij het allerbeste voor.

Ik heb heel veel kansen van die man gehad en heel veel van geleerd ook en was gewoon hele mooie periode en was net voordat de vastgoedcrisis uitbrak dus toen kon alles nog niks was te gek dus ik kom uit een familie bedrijf waar het heel nuchter was en daar hadden we bier en pizza overleg en dat soort dingen dat dat ging in dat bedrijf zo en wat dat betreft een hele leuke tijd gehad en ontzettend veel geleerd en ontzettend leuk project gehad in Friesland met 24 woningen die ik zelfstandig mocht uit ontwikkelen en uhm ja dus dat was ontzettend leuk en gewoon warm bedrijf ook leuke collega’s en tijd en ruimte om je te ontplooien en daarnaast m’n studie volbracht en afgestudeerd op het onderwerp wat maakt nou een bouw bedrijf in ontwikkelende bouw nou uniek en ik heb toen heel veel leuke klanten mogen interviewen en uh ja

Cor
En wat maakt het dan wat maakt het nou zo uniek?

Jelle
Nou wat bij Schutte er wel uitkwam was wel wat ik me ervan herinner want ik heb het er niet op nageslagen voor deze podcast

cor
nee

Jelle
maar dat je vooral uhm ja voor heel veel ontwikkelaars heel veel zorgen kunt wegnemen en de vaart erin kunt houden en dat is eigenlijk nog steeds wat ik wel doe als ik voor ontwikkelaars werk dus in die zin wel veel meegenomen uit die tijd dus en ja ik herinner me nog wel dat ik bij die mensen van Eurocommerce was ook een van de klanten van schutte en daar mocht ik op bezoek bij meneer Visser nou bekend natuurlijk hoe het allemaal af is gelopen met die man maar was ik wel ik herinner me dat gesprek nog wel goed dat ik daar bij hem in het restaurant was en dat ik hem daar mocht interviewen en dat waren wel mooie dingen in die periode ja

Cor
Ja ja mooi had je toen als je daar bijvoorbeeld bij Schutte was dat je nog steeds met een schuin oog naar je vaders bedrijf keek van oké hoe gaat het daar weliswaar misschien toen nog heel veel sloop maar

Jelle
Nee nee eigenlijk niet echt bouwbedrijf hadden we al wel inmiddels

Cor
Ow toen was bouwbedrijf inmiddels overgenomen

Jelle
Ja de periode waar we het over hebben 2006 2007 het bouwbedrijf hadden we vanaf 2002 dus nee toen niet ik twijfelde heel erg ben ik nou ondernemend of ben ik ondernemer en ook toen nog wel een beetje zoekende van wat wil je dan doen toen dacht ik meer aan projectontwikkelaar te worden uhm dus ja ehh nee tot toen niet echt nog gedacht van nou ik ga het bedrijf in. Bart heeft dat altijd wel gewild en ik zelf heel lang over getwijfeld

Cor
Oké en bijvoorbeeld als je nou kijk tussen leerling in een groepje leerlingen wat voor een figuur ben je dan ben je dan altijd de voorzitter de altijd de trekker of ben je kijk je eerst even de kat uit de boom en kijk je wie het doet?

Jelle
Nou natuurlijk heb je altijd wel als het op een gegeven moment over de lijnen uitzetten worden dat zit er nog wel in dat je toen ook al wel had van dat je uhm de kar trekker bent wel als het gaat om inhoud maar van mezelf ben ik meer een einzelganger werd ik toen ik de mavo haalde ook wel genoemd door m’n leraren ik ben niet iemand die nou haantje de voorste is in een groep in grote groepen ben ik juist eerder op de achtergrond dan op de voorgrond ik vind ook niet nee

Ik ben ook nooit in mijn jeugd iemand geweest die heel erg altijd nou de populaire jongen was die altijd op de voorgrond stond nee dus dat heb ik niet maar ik ben op inhoud ja je bent het ondernemerschap zat er natuurlijk al wel in dus als je een project team had waar dingen moesten gebeuren natuurlijk had je dan wel de dat je de visie neerzette en de strategie bepaalde in de groep maar nooit zo in een klas dat ik altijd maar de haantje de voorste was totaal niet zelfs.

Cor
Nee nee

Jelle
Dus best wel tegenstrijdig wel maar ja

Cor
Nou ja aan de andere kant natuurlijk je hebt in de sport natuurlijk je hebt wel te maken met heel veel andere mensen maar zowel karten natuurlijk als hardlopen het zijn wel individuele sporten

Jelle
Ja ja maar ook altijd wel in het karten was ik nooit een altijd een onzeker is niet het goede woord maar toch altijd nooit zo overtuigd van dat ik nou bijzonderder ben dan een ander ofzo en ja wel altijd het gevoel van dat een ander meer talent heeft of uhm ik moet het altijd wel van mijn werken hebben dus ook nooit daarin ook in de sport ook nooit iemand geweest die daar nou van nature ja heel erg op de voorgrond liep nee dus altijd wel een beetje een einzelgänger geweest daarin.

Cor
Oké. Je hebt zelfs nog een aardig eindje over de grens heb je nog gestudeerd

Jelle
Ja

Cor
In Greenwich

Jelle
Greenwich University was schutte daar moest ik toen viel Lehman Brothers in 2008 dus van de een op de andere dag werd er 13 man ontslagen op die afdeling toen kwam de interim manager en die vond dat ik ook maar weg moest maar ik had een contact voor bepaalde tijd en ik had er goeie afspraken over gemaakt en ik ging toen nooit meer een afstudeer plek vinden dus uiteindelijk kon ik daar blijven dus ik heb daar m’n afstuderen gedaan maar ja dan moet gaan dan moet je de markt op in 2009.

Wat ga je dan 2009 2010 zo moet het ergens geweest zijn en dan is er ook geen werk dus toen dacht ik van nou dan ga ik hier nog een jaartje echt met m’n sport bezig en ondertussen m’n master doen nou ik vond het wel een mooie uitdaging om dat dan waar je het op de middelbare school niet gehaald hebt dan op je nou hogere onderwijs dat wel te halen dus heel blij mee dat ik dat gedaan heb en met name om m’n analytisch vermogen wilde ik graag ontwikkelen en dat word op zon master enorm gedaan dat was een mooie samenwerking met de Saxo hogeschool in Deventer dus er werd veel van de lessen waren daar en dat was gewoon ontzettend leuk om alles was in het Engels dus dat was wel wennen maar wel ontzettend leuk om te doen en achteraf altijd wel heel erg blij geweest dat ik dat heb dat ik dat wel heb gedaan.

Cor
Ja

Jelle
Kijk en wat ik daar echt van geleerd heb is dat je gewoon heel kritisch moet kijken naar alle informatie die tot je komt en altijd maar de vijf keer waarom vraag die werd daar echt ingeramd van de vijf why’s van waarom waarom waarom en als je daar maar door blijft vragen dan kom je echt tot de kern waarom je iets wil waarom iets moet gebeuren of waarom een klant iets wil ja en dat herinner ik me wel dat heb ik heel erg meegenomen uit die studie wel.

Cor
En is nou de als je kijkt naar de bouw als je de bouw in Nederland, we zeggen de bouw is conservatief maar ik weet ook helemaal niet of jij dat ook zo vind maar

Jelle
Nee vind ik niet

Cor
En als je nou de bouw in Nederland vergelijkt met bijvoorbeeld dan met een Duitsland of met een Engeland of en hoe het dan geleerd word waar zitten we dan ongeveer?

Jelle
Nou m’n master was vooral een bedrijfskundige master was vastgoed management dus dat was niet echt op de bouwkundige inhoud het was meer op de nou op de management kant van de zaak en echt op critical thinking was echt wel de backbone van die opleiding dus het ging niet echt over bouwen je had natuurlijk wel er werd heel veel gekeken naar wat kunnen we nou leren van andere ondernemers in de wereld hoe hebben die het nou aangepakt en dat moest je uit heel veel zaken uit analyseren en destilleren nou en projectmanagement werd veel meegegeven dus veel management in de algemene zin bijvoorbeeld Prince2 principe dat daar nou dat was bijvoorbeeld een vak wat daar inzat die module vond ik reuze interessant van hoe kun je nou projecten nou op de beste manier managen en met al die nou Prince werkt in veel verschillende stages dus in verschillende levels in je project dus dat was wel heel erg leerzaam om dus het ging niet echt om de bouw inhoud en ik vind de bouw helemaal niet conservatief het is gewoon uiteindelijk als er ruimte is voor innovatie word die wel gepakt maar je moet wel kijken van ja is het ook nodig.

Is die ruimte er al rekent het ook of niet en ja dat zie je bijvoorbeeld ook bij duurzaamheid van duurzaamheid kreeg pas echt een vlucht nou daar heb ik ook op afgestudeerd sustainable realestate management dus daar ging je kijken van hoe kun je nou vastgoed nou verduurzamen en zit daar dan ook een verdienmodel achter nou bij ik herinner nog dat ik bij Univest waar ik afgestudeerd heb dat de ceo die zei van ahh dat is niets dat is maar een hype daar hoef je niets mee te doen nou de cfo dacht er anders over dus ik heb met die beste man dat onderzoek samen gedaan en er zat wel degelijk een hele duidelijke toen al correlatie tussen hoe duurzaam was nou dat pand we keken vooral ook naar energie labels en hoe kijken we naar de leegstand en hoe kijken we naar de huur ontwikkeling nou en daar zocht je dan literatuur uit de rest van de wereld bij en er zat ook wel echt wel al toen al een duidelijk verband in in 2011 terwijl het nog niet een een common sence was in de vastgoed wereld dat nou panden verduurzaamd werden.

Dat er duurzaam gebouwd werd en dat de ceo ook zei van je hoeft er niets mee te doen dat gaf ook wel aan dat van dat het toen nog niet een abc was en toen zaten we ook al van hoe doorbreek je nou de cirkel of blame en dat zie je nu eigenlijk ook bij circulariteit van hoe nou iedereen die wijst naar elkaar wie moet starten met het onderwerp en het was toen met duurzaamheid ook zo nou en je zag eigenlijk al dat er een verdienmodel optrad in verduurzamen van vastgoed dan kwam natuurlijk de sde subsidies kwamen erop en toen ging het toen nam het wel echt een vlucht en dat is ook iets van nah dat is nog steeds zo bij circulariteit ook zo dat is ook het wachten op die commerciële doorbraak en als het nou met dwingende wetgeving moet of dat het nou komt vanuit de andere motieven maar dat moet er komen voordat de circulariteit een echte vlucht gaat nemen nou en dat vond ik wel heel leuk.

En dat proces begon duurzaamheid ja daar heb ik ook met meegenomen van dat je daar over na moet denken van ja waarom gebeuren nou dingen zoals ze gaan waarom komen dingen nou niet versnellen nou dingen nou niet hetzelfde met het bouwen van prefab woningen op dit moment waarom versneld dat nou niet en waarom heeft dat nou zo lang geduurd ja dat zijn interessante vraagstukken om daar over na te denken.

Cor
Ja nou mooi we gaan zo even een bakje koffie pakken en dan daarna dan gaan we eigenlijk even jou switch wanneer ben je nou beginnen met ondernemen

Jelle
Nou ik ben eerst nog ambtenaar geweest tussendoor he dus daar zal ik nog wel graag wat over vertellen

Cor
Ik heb het gezien daar gaan we zo even kijken maar we pakken even een korte break

Jelle
Ja

Cor
Zo nou we hebben weer een lekker bakkie koffie voor ons. We gaan nu de slag maken wanneer ben je ondernemer geworden? Want je zei tijdens je studie 2008 2009 2010 wanneer ben je nou precies binnen het familiebedrijf actief geworden? Ik zie nog dat je een eigen bedrijfje hebt gehad.

Jelle
Ja

Cor
Je hebt nog even een uitstapje gemaakt om bij de overheid te gaan werken nota bene.

Jelle
Ja nou weet je wat het was van toen ik bij Univest afstudeerde dat is dan een vastgoedbelegger in Amsterdam nou daar kon ik toen nog een paar maanden blijven om de concretiseringslag van m’n van m’n onderzoek te doen maar daarna toen was er een vacature bij de gemeente Noordoostpolder nou en ik had inmiddels m’n huidige vrouw had ik toen ontmoet en die wou ook niet naar het westen toe dus ik moet t toch maar wat dichter in de buurt zoeken dus toen bij de gemeente gaan werken daar mocht ik dan vier keer negen werken dus daar was had ik nog een dag in de week over dus toen ook m’n eigen bedrijf daarnaast een beetje begonnen enne nah dat heeft denk ik wel een klein beetje het vlammetje wel aangewakkerd van wat ik daarmee deed was ondernemers die een grond hadden of wat dan ook.

Die hielp ik dan met het uitontwikkelen en ja word het gewoon no cure no pay altijd van heb je word het een succes dan wil ik ook betaald worden word het geen succes dan hoef ik ook niks maar af en toe wat dingen voor m’n vader deed ik toen al wel en altijd wel heel erg goed in afstemming met de gemeente van dat het nooit conflicterend was met m’n werk daar nou en ik heb 3 jaar bij de gemeente Noordoostpolder gewerkt dat uh als projectleider herontwikkeling van Masterplan Sport gedaan het centrum ontwikkeling mocht ik een van de projectleiders zijn de poldertoren die heb ik mogen sluiten nou dat was ook wel een kantelpunt van dat ik toen wel wist van ik ga nooit voor een openbaar bestuur werken en eigenlijk liever ook gewoon niet voor een directeur.

Cor
Wat is het verschil van de dynamiek Jelle?

Jelle
Nou ik vond het wel leuk was vorige week was nog bij de gemeente Noordoostpolder en je ziet voor een ontwikkelingsproject wat we mee bezig zijn in Ens en ja wat je gewoon merkt is mensen daar gewoon veel meer rust hebben en op zich is dat natuurlijk heel mooi he dat je ook de tijd neemt voor dingen goed over dingen na te denken maar daar ben ik wat te onrustig voor en ik ben toch altijd teveel altijd een altijd maar gaan gaan gaan altijd aan en wil altijd heel snel moet wel oppassen in het bedrijfsleven dat iedereen me bij kan houden ja en in de gemeente dan ja je zit zo op een ander tempo en het een is niet goed of het ander is niet slecht maar het is gewoon totaal andere dynamiek.

Zorgvuldigheid is natuurlijk heel belangrijk bij de overheid je hebt te maken met een ja met een democratisch bestel waar je binnen moet opereren je hebt te maken met de gemeenteraad met colleges die nog allerlei dingen mogen en kunnen vinden dus ja tis hun beslissingsbevoegdheid is gewoon heel breed en niemand heeft alleen het voor zeggen en dat is wel fijn als ondernemer als ik gewoon links af wil dan ga ik gewoon links af en dat vind ik wel bijzonder prettig en dat is wel echt anders dan bij een gemeente wel heel van geleerd dat je procedures moet respecteren dat je na moet denken van wat zijn nou echte belangen van die gemeenteraad wat is nou het belang van deze wethouder hoe ga ik daar mee om in beleid beleidsvoorstellen die ik doe en in je stukken die je schrijft en dat heeft me wel heel veel opgeleverd.

Maar ik wist ook wel na drie jaar wel heel zeker toen ik overruled werd door een in een collegevergadering door een burgemeester die zei van nou ik heb je mening toch niet gevraagd Jelle Weever ja zei ik daar heb je toch eigenlijk wel gelijk in maar toen wist ik wel dat ik de deur uitliep van ja maar dit is niet meer waar ik wil werken en toen ging er net een werkvoorbereider bij m’n vader weg en toen zei ik van nou laten we maar eens kijken in het bedrijf of dat wat voor me is en ik had inmiddels wel dat ik wel wist van dat ik eigenlijk gewoon ondernemer wilde worden en dat ik ondernemer ben want ondernemer ben je meer of dat ben je niet is ook wel mijn overtuiging dus dat ik wel ondernemer was en dan moest ik alleen nog aftasten is nou dat familie bedrijf wat voor mij of niet.

Cor
ja

Jelle
nou het mooie wat ik uiteindelijk wel besefte na een paar maanden was van natuurlijk dat bouwbedrijf ik had was bij ons nooit had de volledige focus nooit had m’n vader heeft altijd verschillende bedrijven gehad en best wel in de breedte geopereerd en ik ben wel meer een type van die echt de focus graag op een ding legt ik ben uhm ja iemand die daar ook het beste bij gedijt mijn vader die vind het ontzettend boeiend om met verschillende zaken tegelijk bezig te zijn van verschillende dynamiek van verschillende inhoud en ik ben wel iemand die liever gewoon zich focust op nou ja op dat ene onderdeel en dat gewoon heel goed te doen nou dat bouwbedrijf daar kon echt wel heel veel al beter aan en dat beter maar in ieder geval dat dat

Cor
Daar had je een visie op?

Jelle
ja dat t wat groter moest maar ik zag wel van ik kan helemaal voor mezelf beginnen dan moet ik en de boekhouder zijn enne enne enne de calculator en en de weet ik wat allemaal en daar zat gewoon al een werkvoorbereider daar zat al een bedrijfsleider daar zat al een boekhouder en d’r zat al een hele organisatie waardoor je dat eigenlijk heel veel makkelijke kon uitbouwen want van een naar twee is veel moeilijker dan van vijf naar zes en dan van die zes weer naar zeven dus dat dacht ik wel laat ik daar gewoon in verder gaan en dat m’n broer had ook die ambitie toen wel van nou die wou ook verder met t bedrijf dus op zich viel dat wel mooi samen dat we zeiden van nou laten we dan ook maar gewoon samen gaan doen.

Cor
ja hoe gebeurt t dan want inderdaad je zegt een broer een vader je moeder werkt nog in het bedrijf nou later inderdaad ook nog twee zusjes voorbij zien komen die ook binnen zijn gekomen

Jelle
ja

Cor
Word dat zondags aan de keukentafel beslist of ga je dan eens een keer met je vader in de auto en rij je een rondje en zegt pa moet je eens even luisteren hoe werkt dat bij jou?

Jelle
Nee nee bij ons gaat het eigenlijk worden dingen eigenlijk word alles ook wel besproken en ook niet dat is eigenlijk wel we hebben nooit dat dingen niet besproken kunnen worden maar ja t was ook eigenlijk ook zo voelde dat wel aan en op een gegeven moment was het ook wel logisch dat het deze kant opging dus nooit kan me niet een moment herinneren dat we zeiden nou we gaan t doen ofzo het is eigenlijk gewoon langzaam er wel ingegroeid en uiteindelijk heeft toen m’n vader ook wel gezien dat Bart en ik voldoende ondernemer zijn om in ieder geval het eerst het bouw en sloop bedrijf en dat verder gewoon op te pakken en dat hij dat los kon laten ja.

Het is eigenlijk heel natuurlijk gegaan en zonder en natuurlijk denk je wel over na op t moment van nou wanneer doen we aandelen overdracht hoe doen we dat hoe vullen we dat in en daar heb je het wel over in onze in over directie overleggen ja maar dat is niet ik kan me niet een moment herinneren dat we zeiden nou we gaan dat doen dat was uiteindelijk toen dat ik daar kwam werken toen had ik ook wel door van nou is dit wel m’n toekomst en Bart die wou dat ook en ik bedoel we hebben elkaar prima in gevonden en ik vind het heel mooi aan aan nou m’n moeder is maakt zich altijd wel zorgen van nou komt dat wel goed met die jongens enne natuurlijk zelf ook heel veel pech gehad en je gunt natuurlijk je kinderen gewoon een fijn zorgeloos leven naja Bart en ik hebben dan die andere route gekozen en wat heel mooi wat ik aan m’n vader vond was van dat hij altijd dat is zo gegroeid en hij heeft zich nooit met ons bemoeid ook en nooit met een lange arm in het bedrijf gezeten wat je bij heel veel familie bedrijven wel ziet gebeuren.

Dat de oudere generatie eigenlijk altijd bang is dat de jongere generatie onderuit gaat en altijd wil behoeden voor de fouten he want het is altijd uit liefde en dat is wel mijn overtuiging een vader doet dat nooit om z’n kind tekort te doen maar die doet het altijd uit liefde en ik vond het wel heel mooi mijn vader van dat hij altijd heeft gedacht van nou die jongens redden het wel en t komt wel goed en dat was wel denk ik wel heb ik altijd gewaardeerd in die beste man en dat is altijd ik zeg maar ik heb een hele luxe commissaris ik kan altijd bij m terecht hij kan altijd ik hoef er niks voor te betalen en hij wil altijd z’n mening wel geven gevraagd en dan kun je ook wel een scherpe mening krijgen en dan kun je er ook echt wel nou van langs krijgen op de gezonde manier maar hij zal nooit ongevraagd z’n mening daar over geven dat vind ik altijd wel heel mooi altijd in die samenwerking die ik met m heb.

Cor
Nog even terug he naar dat moment je bent werkvoorbereider en op een gegeven moment ben je dan zelf wel steeds diegene die het is geweest van joh ik ben nu toe aan te volgende stap of is dat ook word er bijna niet over gepraat maar is dat bijna vanzelf hoe gaat dat?

Jelle
Mah je bent ondernemer dus je ziet dat het anders z’n op een andere manier ingevuld moet worden wil je verder komen dus ik zag wel die commercie dat past me wel dus ik voel wel van dat ik zelf en een project voorbereid moest hebben en een keer een grote calculatie gedaan moest hebben zodat ik weet hoe dat werkt. Nou uitvoeren was nooit mijn ding dus dat heb ik nooit echt gedaan maar nu uiteindelijk uh ja je bent toch een commercieel dier dus vanuit die rol bind je al klanten ben je er al mee bezig en uiteindelijk merk je gewoon van he ja dat gaat me best wel goed af ik haal een hoop werk op nou en uhm voor mij was het kantelpunt wel van begin 2015 toen hadden we net besloten van we nemen dat bedrijf over dus we waren de nou we hadden twee derde van de aandelen hadden we overgenomen.

Bart en ik en nou ik was toen al wel word wel spannend toen nam ik werk aan van ongeveer was toen drie kwart van onze jaaromzet en ik denk van nou we moeten even rustig aan doen we moeten er niks bijnemen want dat kunnen we niet aan als bedrijf en dat is later ook wel m’n valkuil geworden trouwens maar en toen schoof dat project een half jaar door hadden we het eerste half jaar een miljoen omzet nou en als je dan een bouwbedrijf verzint van toen uh toen deden we denk ik zes zeven miljoen ofzo omzet nu veel maar ja dat ging niet helemaal goed natuurlijk als je dan maar een miljoen omzet draait dat eerste half jaar of achthonderdduizend ofzo dus toen was voor mij wel een kantelpunt in m’n denken van ja we moeten gewoon zorgen dat we altijd voldoende werk in portefeuille hebben en dat we ook nee zeggen zit ook niet in m’n systeem dat heb ik ook ben ik later ook echt wel mee op m’n bek gegaan dat ik gewoon eigenlijk te grote projecten aannam en te naïef was in nou je moet het aannemen.

Het komt altijd wel goed want das echt wel mijn overtuiging altijd het komt altijd goed hoe donker het ook is en hoe ingewikkeld het soms ook lijkt van d’r is altijd weer een oplossing enne naja toen was het wel van shit he dat heeft wel heel veel geld gekost die projecten en dat uh dat was wel een goeie levensles van a dat moment van dat alle omzet wegviel omdat dat project gewoon domweg een half jaar voor vooruit schuift dus je moet nooit afhankelijk zijn van 1 project en ten tweede van ook wel van als je dan te voortvarend bent in het werk aannemen moet je op een gegeven moment ook maar nee durven zeggen en ook wel naar je organisatie luisteren en dat uh dat zijn wel twee echt goeie leerpunten geweest in mijn ondernemerschap.

Cor
Ja ja en dat als soms nee zegt tegen een klant zeg je misschien wel ja tegen je personeel he nee tegen de een is vaak ja tegen de ander.

Jelle
Nah nee zeggen ik weet niet of ik echt wel nee gezegd heb maar wel ook wel gewoon ook tegen klanten zeggen ja je kunt wel zo snel willen maar we moeten wel gewoon zorgen dat we gewoon wil je uiteindelijk willen we toch tevreden zijn en mekaar leuk vinden aan het einde van het werk we moeten wel te tijd nemen om het goed voor te bereiden en projecten hoe simpel het ook klinkt he maar ik was altijd wel iemand van joh komt altijd goed laten we gewoon aan de slag gaan en het vind onze weg wel en dan is de klant heel blij met je dat je het oppakt maar ja als het dan niet loopt gedurende het project dan uiteindelijk aan het eind van het werk kijk is hij niet meer blij met me.

Cor
En hoe werkt het dan met jou als ondernemer word je dan leer je dan liever door zelf op je snufferd te gaan of had bijvoorbeeld voor dit in dit geval had ook iemand anders en heeft dat misschien wel gedaan nou Jelle gaat dit wel goed en dat je zegt van jah dit gaat wel goed hoe werkt dat bij jou?

Jelle
Nou ik geloof wel in van wat ik dus zei van he die vader die altijd wel dat z’n kind probeert te behoeden voor z’n fouten dat daar geloof ik niet in want uiteindelijk voel je pas als je uhm uhm uhm ja wat uhm hoe zeg ik dat ja wat een fout maken is en waar je tegen een muur aan loopt als je echt tegen een muur aan loopt ja iemand kan zeggen van ja dit gaat niet goed Jelle ja dan denk ik van ja het zal wel maar uiteindelijk merk je pas als je uhm je klanten ontevreden zijn of dat je je rekeningen niet kunt betalen.

Uh ja dan voel je pas echt in je onderbuik van ja shit he dit is niet goed en daar moet natuurlijk weer een oplossing voor en ik ben dan ook maar vijf minuten teleurgesteld over en dan heb ik ook altijd wel weer een oplossing ik ben gelukkig heel positief van aard dus dan heb ik ook altijd wel weer de drive om te denken van komt toch altijd weer goed jongens en dat komt het ook maar je moet het eerst wel een keer gevoeld hebben van ja jongens van uhm ja wat is nou een fout maken en waar gaat het nu mis.

Cor
Ja

Jelle
Ja wel en uiteindelijk moet je wel weer zorgen dat je er niet in blijft hangen want ik lig nooit wakker van m’n werk daar ben ik wel heel erg blij om van uh ik heb altijd wel een oplossing voor mezelf en het is ook niet altijd de oplossing maar hou je wel jezelf maar voor dat de oplossing d’r is en het ook gaat regelen he want dat is natuurlijk je moet nooit problemen wegkijken want dat zie ik nog wel eens bij ondernemers van uh dat ze problemen wegkijken en dat is natuurlijk het begin van het einde en dat heeft m’n vader me altijd wel geleerd van ja je moet gewoon problemen tegemoet treden enne jij bent de enige die het kan oplossen je kunt dat niet van je personeel verwachten.

Jij bent diegene de leider en jij moet wel dat leiderschap dan ook tonen en ook de kaders wel gegeven enne ja dat is ook wel wat voor ondernemer ben je dan ook wel toen ik toen ik net bij de gemeente wegkwam was heel erg de filosofie van nou laat het maar los en iedereen moet zelf redzaam zijn nou en toen heb ik ook heel veel management boeken las ik toen ook wel van zie je aan de organisatie structuur dat dat je de organisatie ook maar z’n gang moet kunnen laten gaan en ik heb wel ondervonden in de jaren van uhm dat je projecten aan neemt en ook wel dingen gewoon als je net even boven je stand leeft dat wel je personeel ook gewoon behoefte heeft aan kaders.

Ik ben heel veel van vrijheid blijheid heel veel eigen initiatief nog steeds en dat mensen wel uhm nou ja ruimte moeten hebben om zich te ontplooien en ik denk daarom ook dat we heel weinig verloop hebben omdat mensen bij ons echte kansen krijgen dat wij nooit iemand ergens niet goed voor vinden als je het wil nou dan ga het maar proberen en dan zien we t wel dat word wel heel erg gewaardeerd denk ik maar mensen willen wel graag gewoon uhm die kader hebben het mooiste metafoor wat mij ooit verteld was wat ik op een gegeven moment een keer van iemand leerde was van als je een daar denk ik vaak aan:

Als je schapen hebt in een wei en d’r staat geen hek omheen en er staat midden in een voederkooi dan staan al die schapen om die voederkooi en als je d’r een hek omheen zet gewoon een ruim hek he niet zo heel klein maar een ruim hek dan gaan alle schapen langs het hek lopen dus dan gaat dan gaat je personeel ook automatisch dus als je ze die kaders meegeeft dan gaan ze die rand ook wel opzoeken en dan gaan ze daar ook wel naar acteren en dan gaan ze daar ook wel op hun manier hun ondernemerschap in tonen en hun leiderschap maar wel met duidelijke kaders van uhm nou dat je nou een heel belangrijk kaders zijn wel voor mij zijn wel dat iemand gewoon een goed mens moet zijn en dat je uh de boel niet mag beduvelen dat is in de bouw toch wel eens van uh nou de bouw heeft daar niet altijd zon best imago in maar ik vind als we een afspraak maken een man een man een woord een woord dat is hoe we werken.

En dan kun je best wel eens een keer een verschil van inzicht hebben maar een klant moet er altijd op kunnen rekenen dat je realiteitszin hebt en dat verwacht ik ook van mijn van mijn medewerkers en dat je elkaar helpt dat mekaar half staat dat je niet als uh de een de bal laat lopen dat je m dom gaat aankijken van nou waarom doe je dat nu nee dan moet je er samen achteraan gaan rennen om dat toch weer op te lossen en dat uh dat team gevoel dat geloof ik enorm in en waardering geven aan je personeel ook vertellen wanneer ze het goed doen ook vertellen wanneer ze het niet goed doen nou dat zijn wel zaken denk ik uh dat probeer ik wel invulling aan te geven nou en ik heb daar ook wel uh ik heb daar niet van uh met m’n vader dan vooral op het ondernemerschap spar ik wel vaak over hoe moet je dat dan doen en hoe zou je dat aanpakken.

En vakinhoudelijk heb ik ook een heb ik op een gegeven moment toch wel bedacht van nou ik moet toch wel iemand uh uhm toch wel iemand daar uhh binnenhalen die me toch een beetje coacht en waar ik een beetje mee kan klankborden want dat gaat niet goed zo en ondanks dat je zelf altijd wel weet is het wel goed om ook wel gewoon tegen iemand aan praten en uhm ik werd hierdoor uhm Herman Boeve van Habovo Groep dat is een partij waar we vaak mee werken die zei van goh Jelle misschien moet je toch eens een keer met iemand gaan praten hoe je toch iets iets strakker organiseert nou was ik natuurlijk helemaal niet mee eens waar bemoeit die kerel zich mee maar uiteindelijk wel dat gedaan en daar toch wel heel blij mee geweest van uhh die man heeft me geholpen om goed structuur in het bedrijf te brengen.

Uiteindelijk weet je het altijd zelf wel maar ik zeg altijd maar vergelijk het met dokter Rossi uit de Gooische Vrouwen die man ook daar kwam iedereen op bezoek die man zei nooit wat en uiteindelijk komt het komt het uit al die vrouwen kwam zelf de oplossing wel en t is maar wel goed om tegen iemand van buitenaf wel aan te praten en dat wel wat ik iedereen ook wel aanbeveel om te doen want uh zelf word je toch uiteindelijk blind voor je eigen fouten nou en tis gewoon goed om uh om te sparren en om uh uh ja om dingen los te laten en ja dus dat is wel van dat heeft mij wel geholpen.

Cor
Hoe zou het personeel jou typeren als ik nou het bedrijf rondga en zeg Jelle wat is Jelle nou voor een ondernemer dus wat typeert jou ondernemerschap is dat toch dat echt ondernemen en altijd een kans zien of is dat vooral ja hij is goed voor ons en wil graag de mensen bij elkaar houden wat zijn dan als je drie dingen zou moeten noemen?

Jelle
Nou dat laatste hoop ik in ieder geval dat ze vinden uhm dus ja dat dat heb ik ze nooit zo gevraagd maar ik probeer altijd wel een goed mens te zijn dus ik denk wel dat ze dat ook wel zo ervaren ik denk ook dat ze heel veel uhm nou dat hoor je al wel eens van nou dan heb je weer een mooie klus binnen gehaald en ze vinden het toch altijd wel bewonderenswaardig van ja hoe hoe je altijd weer aan je klussen komt en hoe je dat organiseert dus ik denk dat dat wel uh bij een heel aantal mensen wel naar boven zou komen.

En voor de rest gewoon dat ik wel tussen de collega’s insta ik ben geen autoritaire leider die vanuit macht opereert en die uh die zich er boven beweegt ik probeer me echt wel tussen het personeel te zetten en dat uh nou ik zeg altijd maar van ik moet af en toe directeur zijn maar t liefst zo min mogelijk en ik ben uiteindelijk ben ik maar gewoon maar de verkoper hier en dat is ook wel wat ik uhh ja en uiteindelijk ben ik natuurlijk wel van jezelf die leider dus als er een overleg is kan ik ook nooit mijn mond houden dus dat is ook wel lastig ja

Cor
Ja nee je komt redelijk makkelijk uit je woorden Jelle nog eens iets anders he de is dat ook de manier waarop waarom klanten voor Weever bouw voor Jelle Weever kiezen omdat jij het bent?

Jelle
Ja dat is en dat is wel een punt waar ik me zorgen om maak van hoe ga ik dat nou beter borgen in m’n organisatie van ik denk wel op dit moment dat nog wel veel is van dat de gunning op mij als persoon ligt en dat ik uh uhm nou ja dat klanten dat gewoon zien van he uh die Jelle pakt dat goed aan daar heb ik wel vertrouwen in dat is wel iets wat ik de komende tien jaar wel anders moet inrichten van dat die inkomende werkstroom dat dat minder afhankelijk van mij is kijk de organisatie als bouwbedrijf zelf die redt zich prima zelf we hebben gewoon goeie mensen in dienst goeie projectleiders goeie mensen die uh die gewoon hun vak verstaan maar die verkoop kant dat is wel iets waar ik van denk daar moet ik over nadenken van hoe borg ik dat beter.

Ik geloof niet in accountmanager want dat hebben we ook niet we hebben geen managers in ons bedrijf maar dat is wel waar ik over na moet denken van hoe ga ik dat nou oplossen want als ik ooit een keer uh nou iets anders wil doen of ik wil wat uh m’n energie in andere bedrijven stoppen of nieuwe kansen of andere ondernemingen dan zal ik toch dat moeten oplossen enne dus ik denk wel dat daarom uiteindelijk de klant in beginsel tuurlijk moeten ze uiteindelijk als ze vaker met ons gewerkt hebben dan dan kennen ze ons bedrijf en dan is het ook al weer anders uhm maar we werken veel voor ondernemers veel voor kleine ontwikkelaars dus je moet elke opdracht wel weer opnieuw verwerken of verwerven en uhm uhm ik heb niet we werken niet voor coöperaties altijd maar aanbestedingen hebben waar je weer op in kunt schrijven dat doen wij niet dus ja tis wel t hangt nog te teveel om mij vind ik zelf voor wat dat betreft.

Cor
Ja heb je het idee dat je bijvoorbeeld zon verschuiving zou kunnen laten gebeuren doordat je je he circulariteit of duurzaamheid dat als bedrijf zo goed doet waardoor dat dat ook zichzelf voor een deel zou verkopen.

Jelle
Nou dat weet ik nog niet want daar heb ik nog niet echt over na gedacht in alle eerlijkheid van ik heb de afgelopen jaren ben ik ontzettend druk geweest om nou die enorme groei die we als bouw bedrijf hebben doorgemaakt om die een te borgen in de organisatie en eerst zorgen dat alles gewoon draait in de club en dat we de structuur gewoon goed hebben staan en de volgende stap van mij is nu wel dat straks als dit jaar gewoon loopt zoals ik verwacht dat het loopt dan daar over na te gaan denken.

Maar nee daar heb ik nog geen tuurlijk he duurzaamheid en circulariteit zijn dingen van dat gaat mee aan t hart dus daar investeren we veel in daar denk ik veel over na maar het is meer vanuit dat ik gewoon geloof dat we daar als bouwsector wel mee bezig moeten zijn en dat je klanten ook moet helpen om daar een oplossing voor te vinden maar niet vanuit de gedachte dat ik daardoor nou een hele hoop handel binnen zou gaan halen want zo denk ik nooit.

Cor
Nee nou wellicht kun je van Jelle Weever een merk maken en dan verkoopt het merk zichzelf he dus

Jelle
Nee dan zou je het wel heel hoog in de bol hebben als je die veronderstelling hebt

Cor
Nou maar je weet nooit hoe een ander tegen je aankijkt Jelle he?

Jelle
Das waar

Cor
Nog even iets anders he want we kennen elkaar ook nog deels vanuit bestuurswerk tenminste ik ken jou als voorzitter van mkb Nederland regio Zwolle vanuit die functie heb je nog weer allerlei neven functies

Jelle
Ja

Cor
Want ik vroeg me ook wel eens af als je een beetje de tijdsverdeling hebt hoeveel tijd heb je überhaupt op jou bedrijf op te bouwen?

Jelle
Ja nou ja dat vragen wel meer mensen

Cor
En hoe ben je daar ingerold?

Jelle
Ja dat is ook wel grappig inderdaad van ik zeg altijd maar van ik ben een beetje tegen wil en dank voorzitter geworden. Ik was ik zat in het bestuur bij de VVD we zijn altijd opgevoed dat we vrijwilligers werk moeten doen laat ik daarmee beginnen m’n vader was ook altijd heel er maatschappelijk actief geweest en m’n moeder ook en we zijn allemaal gewoon altijd dat meegekregen van doe wat ook voor de maatschappij. Bart bijvoorbeeld die is nu voorzitter van de oranjevereniging en nou dat vinden wij allemaal heel belangrijk dat we daar onze nou vind ik eigenlijk moet iedere ondernemer doen je moet je kennis die je hebt die moet je gewoon delen met het verenigingsleven want je hebt zoveel kennis en zoveel kunde zonde als je dat daar niet in terug laat komen en we zijn ook allemaal afhankelijk van een goed functionerende regio of dorp of stad en daar hoort ook een goed verenigingsleven bij.

Maar in ieder geval ik was bij de VVD was ik in het bestuur en toen hadden we ik was campagneleider we hadden de in de stemwijzer haalden we by far de meeste stemmen op of de meeste nou hits dat we daarop uit kwamen uit die stemwijzer uit die kieswijzer ik denk nou dat gaat goed he dus nou ook hartstikke succesvolle verkiezingen geweest en toen kwam het formatie proces op gang en toen viel mij op dat mensen al onze normen en waarden lieten vallen om maar op het pluus te komen. Maar ja ik denk jongens maar daar ga ik niet meer aan meedoen die poppenkast want dat vind ik wel zon onzin dan hebben we ergens voor gestreden en hebben we ergens de mensen wat beloofd en dan doen we het niet dus toen ben ik gezegd jongens ik stop ermee want dit vind ik helemaal niks we hadden wel een leuk bestuur trouwens dat wel maar je bent toch uiteindelijk afhankelijk van de keus die je fractie maakt nou ook uiteindelijk is iedereen z’n eigen keuze ik was maar een schakeltje in het geheel maar hetzelfde als bij die gemeente dat die burgemeester zei van Jelle heb ik om je mening gevraagd was hier eigenlijk voelde het zelfde.

Ik denk jongens van dat ga ik niet meer doen dus toen ik was ik was vrij en toen werd ik gevraagd via via door Ben Reuvekamp van goh Jelle wil je bij ons in het bestuur komen bij MKB ik denk ja mkb wat is dat nu ik kende dat eigenlijk helemaal niet zo goed en mkb Nederland wat toen ook veel suffer dan het nu is we hebben nu met Jacco Vonhof een fantastische voorman maar toen was mkb wel heel erg zoekende MKB Nederland nou in dat bestuur gekomen en ja lekker mee gedraaid met dingen gedaan en vanaf 2015 volgens mij of 2014 nou hartstikke leuke tijd gehad en nou Ben die stopte er op een gegeven moment mee toen kwam er een en nieuwe voorzitter.

En toen kwam er ook gelijk een enorm lijk uit de kast van wat gewoon fout was wat gewoon een financieel debacle was en nou en de voorzitter toen die was daar ook bij betrokken die zei van nou laat ik dan maar een stap opzij doen en toen waren we nog met vier bestuursleden over en eentje zei van nou ik stop ermee over een jaar dus ik ga geen voorzitter worden nou die andere twee zeiden ja ik ben d’r net dus ik doe het ook niet ow en nog eentje die zei van nou ik wil graag het secretariaat gaan doen dus ik ga het ook niet doen nou ja en toen bleef er maar een iemand over en dat was ik nou en ik denk dat is mooi dan m’n vader was er helemaal niet mee eens dat ik voorzitter werd want die zei van ja daar heb je allemaal geen tijd voor je bent druk met je bedrijf en focus je daar eerst maar op en zoals een vader het dan ook goed wil doen voor z’n zoon.

Cor
Ja

Jelle
En Bart was het er ook niet mee eens maar ik denk ja zoek het uit he ik ga het wel gewoon doen want ik vind dat ik hier mijn verantwoordelijkheid moet pakken en dit dossier moet opgelost worden dus ik dacht ik maak dit dossier af en dan zoeken we ondertussen naar een andere voorzitter die meer tijd heeft en toen sprak Henk Jan Meijer de toenmalige burgemeester van Zwolle toen nog de legendarische woorden tegen mij nou Jelle er is niks zo definitief als tijdelijk en nah ik denk dat is mooi maar uiteindelijk ja we zijn nu vier jaar verder en of drie jaar verder en ik ben nog steeds voorzitter dus.

Cor
Hoe baken je dat af hoe baken je die tijd af want ik kan me voorstellen dat je dat elke dag wel een mailtje een appje is?

Jelle
Ja

Cor
Met een vraagje hier en een vraag daar en vanuit je verantwoordelijkheidsgevoel en je enthousiasme wil je iedereen natuurlijk elk moment wel helpen.

Jelle
Nou ik ben heel slecht in nee zeggen dat is wel mijn een mijn slechte eigenschap van mij dat vind ik ontzettend moeilijk dus dat helpt in dat soort functies niet en ook niet als je dan zon voorzitter moet worden het voordeel is wel van op het bedrijf heb ik ik doe inhoudelijk produceer ik niks dus er is geen primair proces dat van mij afhankelijk is kijk ik moet natuurlijk werk binnenhalen ik moet zorgen dat ik die organisatie draait dat iedereen blij is dat iedereen zn vraagbaak heeft dus ik loop ook vaak door het bedrijf heen kan ik je nog ergens mee helpen lopen d’r dingen dus ik zit vooral heel veel in gesprek dus en MKB is altijd overdag bijna nooit s’avonds dus dat is wel heel fijn dus dan kun je s’avonds rustig je mail doen en alles wat er overdag binnengekomen is kan ik gewoon afwerken.

Ik werk dat is misschien ook wel aardig van ik werk gewoon vier dagen in de week kneiterhard op vrijdag werk ik hard en in het weekend doe ik niks dus ik werk ook iedere avond en dat vind ik ook helemaal niet erg met veel plezier maar daardoor kun je wel enorm veel productie maken en overdag is gewoon mijn mkb werk is gewoon overdag en dat is we hebben een goed secretariaat die voor mij al het doe werk weg neemt we zijn natuurlijk met tien bestuurders dus die hebben allemaal hun eigen portefeuille dus ik heb daar ook heel duidelijk in gezegd van iedereen doet zijn portefeuille ik bemoei me daar ook niet mee we hebben een keer in de maand bestuursvergadering waarin we de voortgang bespreken dus in een uurtje of zes tot acht in de week is het wel te doen en dan daar maak je gewoon tijd voor en dat komt gewoon bij je werkbare tijd op en maar het geeft je ook heel veel afleiding.

Je ontwikkeld jezelf enorm waar ik in het verleden nog wel zenuwachtig was als je voor een groep mensen moes moest spreken dat heb ik helemaal niet meer je bent gewoon van overtuigt van nou je verhaal wat je neerzet is goed en dat vinden mensen prima want anders had je dat al lang wel gehoord dus het brengt je ook heel veel in je persoonlijke ontwikkeling je draagt echt wat bij aan de maatschappij je hebt ja en het geeft je ook weer nieuwe relaties en nieuwe kansen waar je zakelijk ook altijd wel een keer wat aan hebt nou dat mag nooit de motivatie zijn maar dat nou tuurlijk als je een keer een klus er uit ophaalt dat maakt ook die die vier vijf honderd uur per jaar die je erin stopt geeft dat ook weer een doekje voor het bloeden.

Dus ja in die zin ja hoe baken je dat af ja het loopt gewoon door elkaar en ja het word gewoon ingepland in m’n agenda en je de ene kant ben je met iets zakelijks bezig en een uur later ben je met ja gister had ik ook zon afspraak die gaat dan over diversiteit in het mkb ja dat zijn ook thema’s daar kom ik als bouwer nooit mee in aanraking maar het is wel reuze interessant om over na te denken dus.

Cor
Ja ja en heb je nu he want ondernemen is overheid onderwijs dat zijn toch drie geloven een beetje op een kussen die je met elkaar probeert samen te werken,

Jelle
Ja

Cor
Hoe vaak heb je afgelopen jaar al het moment gehad dat je weer het gevoel had dat er zon burgemeester van Noordoostpolder zei nou Jelle Weever we gaan het toch anders doen hoe ga je daar mee om dan das toch een spanningsveld?

Jelle
Nou dat is wel t mooie van vind ik van de regio Zwolle hoe ze hoe we nu functioneren dat t eigenlijk heel natuurlijk is tussen ondernemers overheid en onderwijs van dat je mekaar het ook gunt natuurlijk ben je het niet altijd eens met de koers en dat is ook je lot als lobbyist want dat ben je uiteindelijk als MKB Nederland je bent een lobby club en nou ook als ik Jacco afgelopen week sprak van als het gaat over het afromen van de steunmaatregelen dan krijg je dan niet altijd je zin in dat zijn natuurlijk wel eens frustrerende momenten maar je moet ook begrip hebben voor hoe de ander in de wedstrijd staat en de belangen die de andere partij ook weer te dienen heeft dus ik zie het altijd maar alles wat ik voor mekaar krijg is een kadootje en als we niks doen komt t er in ieder geval niets.

Cor
Ja nou ja dat even spiegelen op jou bedrijf jullie hebben waarschijnlijk gewoon door gekund maar jullie hebben natuurlijk ook wel last gehad met de bouw met de stikstof co2

Jelle
Nou maar van corona ook echt wel want ik wij hadden gewoon drie vier miljoen Retail omzet per jaar en dat is compleet weggevallen natuurlijk vorig jaar dus daar heb je dan echt wel last van

Cor
Ja

Jelle
En dat hakt er echt wel in qua omzet bij sloop viel ook heel veel omzet weg van procedures die vertraagt want rechtbanken deden geen uitspraken meer die gingen allemaal thuis zitten, ambtenaren die werken nog steeds allemaal thuis dus het duurt allemaal veel en veel langer op de wereldmarkt hebben we natuurlijk heel veel producenten hun fabrieken een tijdje stil gehad heb je nog steeds enorm veel last van je hebt te maken met oplopende grondstof prijzen je hebt klussen aangenomen met het oude prijsregime dus ja dat Corona heeft ons echt wel heel veel geld gekos.

Dus dat corona de bouw niks heeft gedaan dat dat ben ik niet met je eens maar stikstof is wel als je kijkt naar lange termijn een veel grotere zorg en dat ik nu ook zie dat op Prinsjesdag daar geen oplossing voor komt nou daar kan ik wel heel verdrietig van worden want ja stikstof is gewoon ja beetje brandend moeras het is gewoon de veenbrand die aan de gang is van ja dat is zon ramp voor de bv Nederland dat is onvoorstelbaar d’r gaan geen woningen gebouwd worden de fabrieken kunnen niet uitbreiden bedrijven kunnen niet uitbouwen ja het is gewoon echt een hele grote ramp die op ons afkomt die niemand wil oplossen dus ik maak me er heel veel zorgen om veel meer dan over dat dan over corona want corona is tijdelijk is stikstof is gewoon verschrikkelijk.

Cor
Oké en ik denk ik kan me dan voorstellen dat dat dus jou dan voor je bedrijf dat dat de buikpijn geeft ik las een oplossing van we moeten lisdodde gaan verbouwen als boer zodat dat ook als grondstof gebruikt kan worden in de bouw is dat dan ook niet iets waar je wakker van ligt of zeg je?

Jelle
Nou waar ik wakker van lig is het gebrek aan leiderschap in dit land he dus zowel op het corona dossier als je nu weer over stikstofdossier kijkt van we zijn druk met elkaar en niet met de oplossen van problemen die er zijn en d’r ligt gewoon een oplossing voor het stikstof dossier op tafel mkb Nederland en VNO-NCW hebben daar ook samen met LTO en Bouwend Nederland en de transportsector weet ik wat allemaal een oplossing neergelegd er ligt gewoon een duidelijke begroting wens bij als je dit gaat doen dan kunnen we doorbouwen en dan kunnen we door met dit land en ja er word gewoon gezegd we schuiven dat gewoon vooruit voor de formatietafel en we gaan wel zien hoe we het oplossen ja en dat vind ik echt onvoorstelbaar en daar kan ik me enorm over opwinden boos om worden kan ik me zorgen om maken maar ja de ellende is van je kunt er zo weinig aan doen.

Cor
Dus dat is een beetje een toch een machteloos gevoel dan?

Jelle
Zeker

Cor
Om dat je daar dus niet zelf als ondernemer aan de knoppen zit.

Jelle
Ja ja

Cor
Maar misschien dan toch ooit nog eens minister president worden Jelle Weever wie zal t zeggen?

Jelle
Ja nee dat heel veel mensen vragen me dat natuurlijk want bij MKB is natuurlijk heb ik ook de wind mee gehad das echt niet allemaal mijn verdienste lang niet allemaal tis ons ook gegund door onze stakeholders ik heb natuurlijk enorm veel geluk gehad met dat Jacco Vonhof landelijk voorzitter is geworden dat we de wind in de rug kregen en dan zeggen mensen wel een van ja wil je dan niet meer daarin doen maar ik ben ondernemer dat vind ik mooi bestuur is m’n hobby ja en een dag in de week dat is prima dat vind ik hartstikke leuk maar als jij als jij wethouder wil worden of je wil minister worden of dat kost zoveel tijd ja.

Als ik nu naar mezelf kijk dat zie ik nog niet gebeuren en niet omdat ik het niet zou kunnen of niet zou willen maar ik heb gewoon dat leven dat lijkt me gewoon niet leuk dat je altijd maar aan die overleg tafels altijd maar in die lobby moet zitten ik vind het gewoon tof om succesvol nou succesvol om gewoon aan de gang te gaan met een bedrijf om daar gewoon het beter te maken en anders te doen en team te motiveren goeie leider zijn goed voor je mensen zorgen daar haal ik m’n voldoening uit.

Cor
Waar zou je over drie jaar willen staan Jelle?

Jelle
Ja dat weet ik niet dat ben ik ook wel over nadenken

Cor
Heb je nog een droom dat je zegt van dat bijvoorbeeld in hetzij in het circulaire hetzij in de prefab?

Jelle
Nou als je dan als je dan over dromen hebt maar dat is dan maar dromen klinkt niet zo zwaar he maar als je kijk naar wat ik nou over als ik iets verder ben met m’n bedrijven en t staat allemaal goed en t loopt allemaal goed wat ik wel heel leuk zou vinden is van interim management doen bij bedrijven dat lijkt me wel ontzettend leuk om bedrijven die in de neerwaartse spiraal zitten om daar te helpen en dat dan mogen te helpen dat dat lijkt me heel erg leuk om te doen ja en een keer een raad van commissarissen lijkt me leuk om een keer uh nou ja te kijken van wat is dat nou hoe gaat dat nu en dat zijn wel dingen dat lijkt me nog wel leuk en ik hoop dat ik op een gegeven moment weer een beetje tijd heb om te racen of met m’n kinderen te racen dat soort dingen dat lijkt me wel heel erg leuk maar dan moeten we eerst gewoon heel hard werken zorgen dat we wat verdient hebben.

Cor
Ja

Jelle
En dat er ook gewoon ruimte voor is dus uh ja

Cor
Ja heb je heb je een tip voor andere DGA’s die in het familiebedrijf zitten dus jij bent 35.

Jelle
Ja

Cor
Wat zou je tegen andere ondernemers willen zeggen?

Jelle
Nou allereerst van als je het hebt over volgende generatie van tegen de oudere generatie van kijk ook gewoon heb vertrouwen ook in je kinderen laat ze ook onderuit gaan want dat heeft m’n vader ook bij ons gedaan niet bewust natuurlijk maar als je de ruimte niet geeft dan word het ook niet gevonden dus ga niet met een lange arm in dat bedrijf zitten ik denk wel dat ik geluk gehad heb dat m’n vader meerdere takken van sport deed.

Als hij alleen maar bouw had gehad was het vast veel moeilijker geweest dus dat besef ik me wel maar ga ook het gesprek aan benoem ook gewoon wel van ja joh dit vind ik prettig en dit vind ik niet prettig als dat nodig is en ja durf ook die confrontatie aan te gaan maar ja das binnen heel veel familiebedrijven is cultuur daar niet om om gewoon open gesprek aan te gaan met elkaar en dat moet je echt wel creëren volgens mij wil je succesvol zijn en wil dat door ontwikkelen en geef mekaar de ruimte.

Ik denk dat dat wel gewoon en daarnaast moet het ondernemen het natuurlijk wel zelf doen en je moet wel zelf gewoon wat ik ook zei kneiterhard werken en niet denken dat het aankomt waaien en nooit opgeven en en de mensen kijken naar jou voor de oplossing en naar niemand anders en als jij denkt dat die dat iemand anders die oplossing gaat aandragen nou vergeet dat maar want dat gaat een keer goed dat gaat twee keer goed maar uiteindelijk uhm ja houdt dat ook een keer op dus je moet zelf en dat moet je ook willen dat moet je kunnen je moet gewoon niet van dingen wakker liggen want als je overal van wakker ligt ja dan komt het ook niet goed want een goeie rust je hebt helemaal niet veel slaap nodig maar wel goeie slaap en ja dat is wel ja en niet teveel piekeren gewoon doen dat is wel een beetje hoe ik er naar kijk.

Cor
Nou mooi Jelle ik sluit deze podcast af,

Jelle
Ja

Cor
Dank je wel om met je gesproken te hebben ik zie inderdaad en dat is dan mijn beschouwing van de zijkant naar jou toe ik zie een eerlijk en goed mens en inderdaad een enorm ondernemende man positief ingesteld en mooi hoe je zo van waarde kunt zijn in je eigen bedrijf in je eigen gezin,

Jelle
Nou dat laatste wou ik nog wel benadrukken

Cor
En in de regio Zwolle zeker.

Jelle
Precies maar dat laatste wou ik nog wel benadrukken van is in een goed gezin is ook van ja ik hoe mijn vrouw altijd mij half staat dat vind ik gewoon hartstikke fijn en ik hoef nooit geen zorgen te maken dat het thuis goed loopt en ook dat ik daarmee m’n ruimte kan pakken die ik met m’n kinderen wil en dat t dat de basis altijd in orde is en dat is wel dat is ook wel goed om dat te benoemen van dat dat je dat niet kunt zonder een fijne partner.

Cor
Ja tis bijna altijd universeel als je een sterke man ziet dan weet je dat er een sterke vrouw op de achtergrond rondloopt.

Jelle
Ja maar wel een zelfstandige vrouw dat wou ik wel erbij zeggen

Cor
Nou helemaal goed Jelle Weever dank je wel

Jelle
Graag gedaan

Podcast voor DGA's #19 met Martijn Roede van Wagenpartners - over politiek bedrijven, kantelpunt, schuldgevoel, eenzaamheid en zijn ideale klant

Begin met de stip op de horizon, stel haalbare doelen en deel deze met anderen

 

Vandaag ben ik in gesprek met Martijn Roede, 45 jaar en bijna 8 jaar ondernemer en eigenaar van Wagenpartners. Betrokken specialisten die maximaal rendement uit uw wagenpark garanderen. We spraken af in de Gold Room, een mooie ruimte in de “bedrijfskantine” Bij Hanz in Zwolle.

POLITIEK BEDRIJVEN

De eerste 15 jaar van Martijn zijn carrière was er steeds iets waar hij tegenaan liep. Martijn: “Waar ik tegenaan liep constant was dat ik heel slecht ben in politiek bedrijven. Ik weet nog dat ik bij een werkgever in dienst kwam en dat ik echt letterlijk de eerste dag bijna slaande ruzie had. Met degene die dan een soort van verantwoordelijk was voor mij. Ik ben iemand, dat is ook niet altijd handig. Ben iemand die gewoon wel een mening heeft en ook wel bepaalde dingen ziet en dat dan ook wel benoemt.

En als wij in een vergadering zitten en ik hoor bepaalde dingen. Waarvan ik denk: maar hoezo doen we dit, terwijl er heel veel politiek achter zit waarom het gebeurt. Dan benoem ik dat. Dan schop je natuurlijk wel een paar mensen tegen de schenen. En daar maak je geen vrienden mee, dat snap ik ook wel. Zo werkt het nu eenmaal, maar daar kan ik dus niet mee omgaan”.

KANTELPUNT

Het kantelpunt in zijn carriere was toen Martijn besefte dat hij het wel gehad had met het geven van advies. Als autoverkoper bij werkgevers die niet inzagen wat zijn toegevoegde waarde was. Martijn: “Dus toen ben ik gaan nadenken van: wat wil ik dan wel? En dat is gewoon bedrijven onafhankelijk adviseren. Dat ik naast het bedrijf sta om te zorgen dat zij op een goede manier. Met respect voor de leveranciers de juiste keuzes maken. Dus dat was voor mij echt het kantelpunt dat ik dacht. Ik ga niet nog een keer bij een baas werken”.

SCHULDGEVOEL EN EENZAAMHEID

Martijn: “Wat een uitdaging is inderdaad die eenzaamheid. En met name als je uit loondienst komt: je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte. Dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid. Meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig. Op een gegeven moment ging het bergafwaarts en ik merkte gewoon dat dat kwam doordat ik geen doelen stelde”.

IDEALE KLANT

“We beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje. Het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit. Waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien. Die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt. Daar kunnen wij echt waarde toevoegen. Een typische Martijn Roede klant is iemand op het persoonlijk vlak zaken doet. Die dat dus belangrijk vindt, dus een stukje persoonlijk contact. Iemand die ondernemend is, die kansen ziet en iemand die openstaat voor opbouwende adviezen. Die soms echt wel een stukje tekortkoming blootleggen. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van. Dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb”.

BEGIN MET HET EINDE VOOR OGEN, STEL HAALBARE DOELEN EN DEEL DEZE MET ANDEREN

Aan het eind vraag in aan Martijn zijn ultieme tip voor ondernemers. Hij noemt er zelfs vier. Martijn: “Ik denk de ultieme tip voor mij was echt: doelen stellen. Heel helder. Of je nu ZZP’er bent of niet, als je geen doelen hebt, kom je gewoon niet verder. En begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat. Dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt. Dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt. Dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.

En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen. Dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Martijn Roede van Wagenpartners vind je op:
https://www.linkedin.com/in/martijnroede/
https://www.linkedin.com/company/wagenpartners/
https://wagenpartners.nl/
https://www.youtube.com/channel/UCSSmX9jyxsJH0M0CrnpJkNQ/featured

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt of eens duidelijke doelen wilt gaan stellen? Of om je doelen mee te delen, zodat je een stok achter de deur hebt om ze te halen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#martijnroede
#Wagenpartners
#mentor
#inspirator

VOLLEDIGE TEKST PODCAST #19:

Cor
We zijn in Zwolle, we zitten in Bij Hanz, we zitten hier in de Gold Room. Misschien kort: Wie is Martijn Roede?

Martijn
In het kort?

Cor
Of mag ik het zeggen?

Martijn
Ik ben benieuwd wat jij hebt?

Cor
Ik ga het zeggen. We kennen elkaar van Business Open, samen met Ian Bodewes ben je eigenaar van WagenPartners. Je woont in Harderwijk, je hebt een relatie met Katerina en klopt het dat je twee dochters hebt?

Martijn
Ik heb er drie inmiddels.

Cor
Melissa zag ik voorbij komen, voor de rest kon ik niks vinden.

Martijn
Melissa, dat is mijn oudste, die is zestien, volop puber, school en dat soort dingen. De middelste is net twaalf geworden, gisteren. Dus dat was een druk feestje en de jongste is binnenkort jarig en die wordt drie.

Cor
Hobby’s kon ik niet vinden.

Martijn
Nee, ik heb wel hobby’s. Ik golf een beetje en met name omdat ik dat voor de business wilde gaan doen. Maar het is ook gewoon een leuk spel, dat doe ik niet genoeg maar wel af en toe, kost wel een hoop tijd. Mijn grootste hobby is eigenlijk muziek maken en dan echt achter de computer en dan elektronische muziek.

Cor
Dataloop zag ik voorbij komen op Sound Cloud.

Martijn
Ja, dat klopt, dat ben ik. Ik werk eigenlijk sinds kort samen met een DJ/producer uit Californië en ja, ik moet zeggen dat dat voor ons heel goed werkt. Dat we daar mooie stappen in maken en de producties daarin beter worden. Maar met name is voor mij heerlijk om even alles te vergeten omdat ik dan echt: koptelefoon op en dan helemaal los kan gaan. En het is een heel creatief proces, dat vind ik heel gaaf en eigenlijk sinds kort ook,

misschien heb je het wel voorbij zien komen op filmpjes van WagenPartners over car reviews waarin we het toch wel anders doen dan de gevestigde autobladen en dat soort dingen, met een beetje een grappige twist soms of leuke vergelijken en dat is ook heel erg leuk om te doen. Dus ik wil niet zeggen een hobby, maar het is wel wat mijn interesse ook heeft.
Cor
Ik voel in een keer als niet-techneut, voel ik het niet als een spanning opkomen, dat jij in heel veel dingen, technische dingen wel heel veel beter bent dan ik, maar we gaan het meemaken. Hoe oud ben je?

Martijn
Ik ben vijfenveertig.

Cor
Geboortedatum?

Martijn
Negenentwintig november.

Cor
In wat voor auto rijd je?

Martijn
Een BMW drie serie.

Cor
En lees je wel eens boeken?

Martijn
Ik lees te weinig boeken, ik heb wel wat gelezen onlangs, ik heb in ieder geval de zeven eigenschappen van Covey gelezen, die werd me aangeraden door mijn werkgever met een waarschuwing van: kijk uit, want dat gaat je leven veranderen. k moet zeggen dat het niet zo heftig was, maar het is wel een goed boek en ik heb er ook heel veel uit gehaald en dat ik nog steeds wel dingen toepas.

Ik zou hem nog eens moeten lezen eigenlijk weer en ik heb onlangs van Goldsmith triggers gelezen en ook dat is een boek die mij heel erg aansprak, het nadeel van boeken vind ik, voor mezelf, dat ik altijd denk: o ja, maar dan vervolgens de waan van de dag weer plaatsvindt en ik dan heel veel dingen niet toepas. Dus nee, ik lees eigenlijk te weinig boeken, maar ik moet ook zeggen dat als ik boeken lees ik er niet altijd alles mee doe.

Cor
Ben je dan iemand die in het gesprek bij een klant meeschrijft? Of heb je een iPad waar je nog wat in tikt, of onthoud je alles?

Martijn
Ik probeer zeker wel mee te schrijven, want als ik alles ga onthouden dan komt dat niet goed. Ik ben iemand die heel veel nadenkt en heel veel gedachtes heeft en van heel veel dingen – als ik terug rij in mijn hoofd mee bezig ben en als ik dan op de zaak ben – de essentie heb ik nog wel, maar dan ben ik toch de details vergeten. Dus ik schrijf zeker wel dingen mee ja, dat heb ik mezelf wel moeten aanleren, maar dat doe ik wel, ja.

Cor
Heb je een idool, iemand waar je tegenop kijkt?

Martijn
Ik heb niet zozeer echt een idool, maar wat ik wel mooi vind is inspirerende verhalen. We hadden het in ons voorgesprek al even over Sam van Dalen, als ik hem zie en zijn verhaal hoor en zie wat hij doet, dan heb ik daar heel veel respect voor. Ik denk, ja, idool klinkt voor mij een beetje als dat je ergens tegenop kijkt en dat je dat ook graag wilt, of misschien zelfs wel jaloers bent, dus ik ben een beetje afgestapt van vergelijken, want dat brengt mij heel weinig, maar ik hou gewoon van inspirerende mensen en dat vind ik heel gaaf om te horen en om te zien, ja dat kan een hele grote ondernemer zijn, of dat kan iemand zijn die in mijn naaste omgeving zit, maar echte idolen heb ik niet, nee.

Cor
Om even terug te komen op je huidige relatie, zij komt uit Rusland, Moskou?

Martijn
Klopt.

Cor
Hoe ben je die dan tegen het lijf gelopen?

Martijn
Gewoon heel plat, gewoon via Tinder. Dus ja, ik heb een lange relatie gehad en op een gegeven moment zijn wij uit elkaar gegaan, dat is allemaal heel goed gegaan gelukkig, ook mooi voor de kinderen dat dat heel goed is – we hebben een hele goede relatie nog samen en ja, ik ben een beetje gaan swipen en we zijn elkaar daar dus tegen gekomen en dat was heel leuk. We hebben hele leuke gesprekken gehad en elkaar een paar keer gezien en ja, dat klikte heel erg.

Cor
En is de voertaal thuis dan Engels, of Nederlands?

Martijn
Voertaal, op dit moment is het wel wat gecompliceerder, voertaal is Engels, maar onze dochter spreekt Nederlands, maar zij wil ook graag de moedertaal leren uiteraard, dus zij spreekt Russisch tegen Sascha, zo heet ze, ik spreek Nederlands en samen tegen elkaar spreken we Engels. Ik moet zeggen, op zich gaat het goed, maar ik versta dus niet altijd wat ze tegen Sascha zegt, maar de voertaal tussen ons is inderdaad Engels, ja.

Cor
Kun je wel een beetje Russisch spreken?

Martijn
Nee, een paar woorden, maar ik kan niet – ik heb het wel een tijdje geprobeerd om het te leren, of in ieder geval een kleine poging ondernomen, maar ja, het is een heel moeilijke taal, ik ben daar dan ook niet in verder gegaan. Dus Russisch, nee, ik ken een paar woorden, maar daar houdt het echt mee op.

Cor
En de liefdestaal hebben jullie wel goed begrepen?

Martijn
Ja, die is universeel. Ik moet wel zeggen, dat ondanks dat wij niet echt uit een echt dag en nacht verschillende cultuur komen en zij ook niet heel erg Russisch is in haar doen en laten, juist het tegenovergestelde, dat er toch best wel dingen zijn die door cultuurverschillen soms wel of botsen of tot wat onduidelijkheid leiden of hebben geleid. Dus de liefde is qua taal wel universeel, maar het cultuurverschil is af en toe, uitdaging is een groot woord, maar die is er wel af en toe.

Cor
Ze werkt bij Nike?

Martijn
Dat klopt.

Cor
Dus ze zal – is verwesterd, ik weet niet of je het zo kan zeggen?

Martijn
Typisch Russisch, nou ja, typisch dat is ook allemaal over een kam scheren, maar dat is een beetje hoe wij tegen Rusland aankijken, maar zij zelf ook. Dat is vrij op jezelf gericht en zorgen dat je, ja, jouw hachje altijd redt en veilig stelt en dat is ook niet heel raar, want het is daar een hele andere wereld dan dat we hier kennen en daar is niet echt solidariteit.

De regering is natuurlijk bezig met zichzelf meer te verrijken dan naar het volk te kijken, waardoor je gewoon heel erg voor jezelf alles moet regelen en dat is iets wat mensen wel verhardt en wat zij niet echt prettig vindt. Dus in die zin is zij niet zo en past zij niet echt in dat plaatje en past ze inderdaad meer in het westerse, of in ieder geval in deze cultuur hier. Als zij bijvoorbeeld door Amersfoort loopt zegt ze: wat een frisse lucht hier, terwijl wij denken: dat is best een drukke stad. Maar ze past hier heel goed. Beter dan in Moskou.

Cor
Uit wat voor nest kom je zelf? Waar ben je geboren, waar ben je opgegroeid?

Martijn
Mijn ouders zijn mensen die volgens mij niet echt rust konden vinden in waar ze woonden, ik ben geboren in Uithuizermeeden in Groningen, uithoek en vervolgens ben ik heel vaak verhuisd. Mijn geheugen begint ergens in Amersfoort waar we een aantal keer zijn verhuisd, in Nijkerk heb ik een deel van mijn vroege jeugd doorgebracht en op mijn achttiende ben ik naar Harderwijk verhuisd.

Cor
Ben je enigst kind?

Martijn
Nee, ik had twee zussen. Een zus is overleden, dus we zijn nu met zijn twee nog en ik ben de middelste. Dus ik heb niet echt een binding gehad met een bepaalde stad en dat miste ik wel heel erg, dus ik ben wel blij dat ik nu in Harderwijk woon en al een tijdje daar woon.

Cor
Waren jullie dan als gezin ook meer op elkaar aangewezen?

Martijn
Nee, ik heb eigenlijk, als ik kijk naar mijn gezinsleven dan was dat allemaal vrij – iedereen was wel met zichzelf bezig en mijn vader was veel weg, die was altijd onderweg als vertegenwoordiger, laat thuis, ja en ik heb ook geen makkelijke jeugd gehad wat betreft school, omdat ik vaak verhuisde en nieuw was.

Dus het was niet echt een hele warme, gezellige jeugd. Dat heeft mij wel heel lang achtervolgd, ook omdat je niet een plek hebt waar je gewoon vrienden hebt die je al lang kent, waar je mee opgroeit, waar je op een gegeven moment een hechte band krijgt. Dus dat heeft mij wel heel veel tijd gekost om daarmee om te gaan. Dat is waar ik vandaan kom.

Cor
Dus je vader was een reizende vertegenwoordiger?

Martijn
Ja.

Cor
Altijd in hetzelfde product zoals jij, jij hebt in je loopbaan altijd met auto’s te maken?

Martijn
Ja, ja.

Cor
Jouw eerste woordje was ook auto.

Martijn
Klopt ja. Dat is echt zo. Dat is inderdaad iets wat blijkbaar erin zit. Mijn vader heeft eigenlijk altijd keuzes gemaakt die voor anderen, dacht hij, de beste waren en niet voor zichzelf, waardoor hij heel lang bij een bedrijf heeft gewerkt waarvan ik me al zolang ik me kan herinneren, altijd hoorde – zeuren, er was altijd wel iets aan de hand, waarvan ik altijd dacht van: maar waarom ga je dan niet weg?

En uiteindelijk heeft hij geloof ik de laatste tien jaar bij een bedrijf gewerkt, die stap heeft hij toen gemaakt waarin hij toch wel een heel stuk gelukkiger was en opleefde weer. Dus hij heeft inderdaad altijd, om even op jouw vraag terug te komen, in de automaterialen gezeten, starter en dynamo’s, deed hij, revisiedelen verkopen. Dus ja, dat is een beetje, ik heb daar altijd wel naar gekeken met een bepaalde blik van: waarom maak je niet de stap naar? Maar goed, dat is vanaf de zijlijn makkelijk gezegd altijd natuurlijk.

Cor
Leven jouw ouders nog?

Martijn
Ja. Zijn beide nog gezond, actief, zijn nog samen ook, dat is ook wel een bijzonderheid in deze tijd en zijn heel gelukkig, zijn heel blij. Ik moet zeggen dat ze echt van het leven genieten samen.

Cor
Als je altijd weg bent, kun je ook geen ruzie maken Martijn.

Martijn
Dat lukt ook nog wel hoor. Nee, dat klopt, maar je moet op een gegeven moment ook wel een beetje investeren in dingen en ik denk ook wel dat zij door alles wat zij hebben meegemaakt, ik bedoel het verliezen van een dochter is ook niet makkelijk, dat zij wel altijd bij elkaar zijn gebleven en er altijd voor elkaar zijn geweest.

En ik denk dat er een sterke band is ontstaan daardoor. Ze waren ook jong toen ze kinderen kregen, dus dat is ook niet allemaal makkelijk en zeker niet in die tijd, het is toch wel een andere generatie. Dus nee, als ik naar ze kijk: ze zijn gezond, ze zijn blij, gelukkig, ze doen leuke dingen dus.

Cor
Maar dan zullen jouw ouders zestig, vijfenzestig zijn?

Martijn
Mijn vader is inmiddels eenenzeventig en mijn moeder is tweeënzeventig.

Cor
Ik zag, je hebt op de Albert Schweitzer in Nijkerk gezeten, dat zal lagere school zijn, toen havo. Je was dus in die tijd best wel, je hebt mavo en havo in die tijd, had jij altijd al koppie koppie?

Martijn
Ik denk wel dat ik, zeker wel capaciteiten heb alleen ik heb ook wel een hele grote onrust in mij en ik weet niet of dat ADHD is of ADD of wat voor stempel je erop moet drukken, ik denk ook wel dat het te maken heeft met hoe het thuis ging en wat ik al zei: hoe het met mij ging op school, dat was nooit echt heel veel plezier, waardoor ik eigenlijk nooit mijn potentie heb kunnen benutten.

Dus ja, capaciteit heb ik, maar het moet er ook wel uitkomen, daar moet je ook wel in begeleid worden. En zeker op het moment wanneer je meer begeleiding nodig hebt. Ik zie dat nu ook bij mijn dochter die heel slim is en heel veel kan, maar die dus geen begeleiding krijgt en vervolgens op de bank zit en ik denk dat ze inmiddels vier keer heel YouTube heeft uitgekeken, dus dat heb ik wel heel erg gemist.

Die begeleiding. Ik was gewoon druk en vervelend en de klas werd uitgestuurd, terwijl ik eigenlijk iemand nodig had die me bij de hand zou nemen en zou zeggen van: laten we eens kijken hoe we dingen wel kunnen doen.

Cor
Dus jij bent wel degene die in de hoek stond?

Martijn
Ja, ja. En daarna altijd degene die de clown – ook een stukje erkenning, mensen moeten je leuk vinden. Ik was op school nooit de beste vriend van de leraren en nee, ik heb daar niet hele warme herinneringen aan, aan school en dat soort dingen.

Cor
Uiteindelijk heb je MBO gedaan in Amersfoort, detailhandel. Dus toen had je nog niet een idee: ik moet richting auto’s, de IVA of iets dergelijks?

Martijn
Heel eerlijk: ik ben nooit zo heel erg ambitieus geweest. Op het moment dat je aan het overleven bent dan heb je niet echt ruimte voor ambities, er zijn overigens wel mensen die daardoor juist sterk willen en van alles en nog wat oppakken en juist wel die ambities hebben, maar bij mij werkte dat niet zo en ik heb dus eigenlijk gekozen voor iets waarvan ik dacht: ja, dat kan ik en ik wil het mezelf ook niet te moeilijk maken.

Dat klinkt misschien niet heel mooi, maar dat was wel hoe ik op dat moment was. Dus nee, niet met auto’s. Ik had daar altijd wel interesse in, maar ik heb daar niet over nagedacht om in die richting wat te doen, nee.

Cor
Dus het ondernemerschap zit er nu wel in, maar toen nog niet. Ik heb gezien je hebt eerst bij Wiegel gezeten als accountmanager, dus altijd wel in het commerciële werk, dus toch wel een beetje de voetsporen van je vader gevolgd?

Martijn
Ja, sterker nog, mijn vader werkte bij Wiegel en dat is eigenlijk de eerste echte baan die ik had, daarvoor had ik allerlei andere dingen. Dus ik heb wel dat commerciële stuk gevolgd en dat was, ja, mijn vader werkte daar en ze hadden mensen nodig, dus ik ben gaan solliciteren en aangenomen en toen ben ik daar aan de gang gegaan. Ja, dat klopt.

Cor
Wat was je voor een vertegenwoordiger?

Martijn
Ik was een vertegenwoordiger die best wel goede resultaten haalde, ik kwam in een rayon, ik ging mee met de toenmalige vertegenwoordiger die ik verving en toen ging ik een rondje mee en toen dacht ik: ik weet niet wat jij doet, maar voor mij is dit niet wat je moet doen en ik kwam ook bij heel veel klanten die ons al heel lang niet meer gezien hadden, terwijl hij daar wel langs had moeten rijden.

Dus voor mij was het echt wel een uitdaging om daar wat moois van te maken. Om echt wel te kijken van: hoe kan de omzet omhoog – dus daar was ik best wel succesvol in. En ik ben iemand die heel erg op de relatie zit, dus gewoon leuke gesprekken, leuke relaties als je iemand een beetje aan jouw kant krijgt, dan kun je best wel wat verkopen.
Dus dat is wat ik deed, maar ik liep een beetje tegen hetzelfde aan als waar ik mijn vader jaren over hoorde.

Als een bedrijf een bepaalde richting op wil, een bepaalde manier niet dezelfde visie heeft of het misschien zelfs niet zo interesseert hoe dingen gaan dan ja, dan op een gegeven moment botst dat en wil ik verder en dan komt dat niet. Dan ben ik toch wel wat ambitieuzer, ja toen heb ik ook gezegd: daar moet ik mee stoppen, want hier word ik niet gelukkig van.

Cor
Toen heb je bij een aantal autodealers gezeten. Visser Automotive, Autopalace, ik zag Oving staan.

Martijn
Ik ben begonnen – ik kwam bij het uitzendbureau, dat is heel grappig, ik zeg: ik wil wat anders, want ik ben niet gelukkig. Maar wat wil je dan? Ik zeg: verkoop, iets met auto’s vind ik geweldig en zij had toen een kennis, die had een autobedrijf, Van Ramshorst, die heeft ze gebeld en ik mocht op sollicitatiegesprek en dat was mijn eerste ervaring met de autoshowroom. En daarna ben ik bij Visser beland in Nijkerk wat uiteindelijk Autopalace is geworden en toen naar Zwolle, naar Oving en daarna, dat was eigenlijk van particulier naar de zakelijke markt, dus dat vond ik wel heel mooi.

Cor
Was dat altijd dat mensen naar je toe kwamen of had je toen wel dat je de hort op ging?

Martijn
Ik moet eerlijk bekennen, dat als ik terugkijk op dat soort – dat is ook de reden dat ik nu doe wat ik nu doe, als ik terugkijk op dit verhaal ben ik eigenlijk helemaal niet zo’n goede verkoper. En dat komt omdat ik het leuk vind om een relatie op te bouwen, ik het leuk vind om een relatie te onderhouden, om goede gesprekken te hebben met klanten, om daar heen te gaan, maar echt het koude, het koude stuk, dat bord voor de kop en gewoon gaan, dat heb ik toch niet in mij.

Dat merkte ik ook in de verharding van de markt eigenlijk. Want op een gegeven moment ging het niet meer over de auto, maar over hoeveel korting en dan moest je eigenlijk al verlies schrijven en uiteindelijk met de bonus einde jaar die je dan kreeg van de importeur goedmaken om je aantallen te schrijven.

Ja en dan was je eigenlijk niet meer bezig met adviseren, maar gewoon bezig met een offerte uitbrengen en als dat genoeg was mocht je misschien leveren, als een andere dealer dan niet nog scherper was. En dat vond ik gewoon geen prettige ontwikkeling, dus ik merkte gewoon dat ik daar niet gelukkig van werd en dat ik ook niet gelukkig werd van het moeten verkopen van iets wat je toevallig verkoopt.

Cor
Je zou kunnen zeggen, als iemand naar een auto gaat kijken, dan zou ik zeggen, dan is de verkoper wel bepalend. Of ik het hem gun of niet.

Martijn
Dat zou je zeggen, ja.

Cor
Dan zou je juist, jouw kwaliteiten juist zo naar boven kunnen komen.

Martijn
Juist, dat was ook zo, zeker, want ik heb ook heel veel auto’s verkocht en ik was daar ook best wel goed in, alleen op een gegeven moment was het zo, zeker na de crisis in 2008 mensen bij mij een heel goed gesprek hadden, maar dat ik het niet kon afronden omdat ik niet de juiste, ja misschien niet de juiste verkooptechniek toepaste, dat ik misschien niet te pusherig was, of dat ik misschien niet– je merkte gewoon dat de mensen met een heel goed gevoel de auto heb laten zien die ze ergens anders gekocht hadden.

Van: we hebben een Peugeot gekocht hoor, maar dit is hem geworden. Dan dacht ik van: maar volgens mij niet bij mij, ik weet het niet? Wat is er dan mis gegaan? Dus ja, je hebt gelijk, zeker is dat heel belangrijk en dat werd dus steeds minder belangrijk.

Ze wilden nog wel het goede gesprek en een heel goed advies en dan vervolgens gingen ze de markt op om te kijken – en daar was een autobedrijf niet uniek in, dat gebeurt ook bij de Media Markt en noem alle andere elektronicazaken op waar mensen dan gaan kijken om advies en vervolgens dan op internet de goedkoopste kopen. Dus ja, dat is wel een verandering die ik echt wel heb zien gebeuren.

Cor
Is dat nu, als je nu kijkt, is dat vijf jaar geleden, nu nog compleet anders? Je bent sinds 2013 al ondernemer geworden, daar gaan we het zo over hebben, over die switch, is dat in de afgelopen zeven jaar nog weer enorm veranderd?

Martijn
Als ik kijk naar de verkopers, want daar hebben we best wel veel mee te maken dan denk ik dat daar niet heel veel veranderd is, in ieder geval niet in de goede zin, als ik kijk naar de consument dan denk ik dat dat gewoon is doorgezet, die lijn. Mensen die willen graag online geïnformeerd worden, die willen kijken en vervolgens wel ergens heen om wat te zien, te voelen, maar ik heb niet het idee dat zij echt nog op die relatie zitten. Dat zij echt wel op die prijs en op die, ja, ik wil niet zeggen dubbeltje op de eerste rang, maar dat is wel iets wat heel erg speelt.

Cor
Is dan in jouw beleving het gunnen nog belangrijker geworden, of juist minder belangrijk geworden?

Martijn
Ik denk uiteindelijk, als ik kijk naar de bedrijven die het heel goed doen, dat die het van de gunning moeten hebben, alleen dan heb je het over: wat verkoop je? Kijk, als je een nieuwe auto verkoopt, die is overal hetzelfde. En op het moment dat jij een gebruikte auto verkoopt dan kun je dus veel meer waarde toevoegen in het proces.
En wat ik heb gezien en dat is wel een hele grote verandering, ik kom bij Visser Automotive vandaan, dat is nu overgenomen, dat was toen een bedrijf met twee vestigingen waar we gewoon goed auto’s verkochten. Ja zo’n bedrijf dat zie je gewoon verdwijnen, dat kan niet meer. De kosten zijn te hoog, de eisen zijn te hoog, dus dan wordt dat een groot bedrijf in een grote holding die een visie heeft.

Maar hoe groter, hoe moeilijker het is om die visie ook helemaal door die gigantische organisatie te laten dalen. Dus je merkt gewoon dat dat, volgens mij, gewoon minder persoonlijk wordt. Dat het gunnen op zich nog heel belangrijk is, alleen je bent in zo’n grote dealer holding ben je zo afhankelijk van zo veel schakels, ja dat het op heel veel punten ook mis kan gaan. Dus ik denk dat als je je onderscheidt, echt onderscheidt, dus echt met goede service, echt met onafhankelijk advies, met echte goede – dat je best wel goed kunt verkopen. Maar voor nieuwe auto’s zie ik eerder de trend dat het minder om gunnen gaat, maar meer om de prijs en dat je zo groot mogelijk bent en daardoor de beste deals kunt aanbieden.

Cor
Wat ik wel hoorde bij Tesla, je kocht een auto en achteraf op een grote parkeerplaats kon je hem ophalen, maar daar was heel weinig persoonlijk contact eigenlijk. En dan in vergelijking met Remco Kuiper die in de vorige podcast te gast was die zegt bijvoorbeeld: nu is in het bedrijf die gunning belangrijk, maar toen ik bij KPN werkte was aan de klant verkopen nog wel makkelijk, maar vervolgens de opdracht binnen het bedrijf te verkopen en te zorgen dat die het voor elkaar kreeg, dat was wel een baan op zich.

Martijn
Precies wat je nu zegt. Ik sprak ooit een Business Open lid, die komt niet uit de auto’s, die kwam ik tegen bij de koffietafel, leuk, voorstellen, wat doe je? Ik werk daar en daar, auto’s, oké, heb ik ook gedaan. Hij zegt: maar ik kom niet uit de branche. Ik zeg: het eerste wat je moet doen als je maandag naar de zaak gaat is gewoon een kaart halen en die ga je naar het magazijn brengen, ik zeg: je gaat taart halen, die ga je naar de receptie brengen en daar moet je vrienden mee worden.

Dat zijn de belangrijkste mensen van het bedrijf, want als jij namelijk een auto verkoopt en de klant die volgende week moet rijden, dan moet je dat bij de receptie verkopen, die zeggen: moeilijk, lastig en gezeur, maar omdat je vrienden bent, prima, maar dan moeten zij dat ook wel weer bij het magazijn verkopen. En dat zijn dus gewoon drie bedrijven in een bedrijf. En hij keek mij zo aan het zei: ja, dat heb je wel heel mooi omschreven. Dat is precies hoe het is.
Maar dat is dus inderdaad heel lastig en hoe groter dat wordt, hoe moeilijker het dus wordt om die persoonlijke service dus te leveren en echt die persoonlijke aandacht te geven en echt zo’n klant dat hele proces te laten ervaren.

Cor
Je zou bijna consultant worden in die sector om bedrijven te laten zien dat dat zo werkt. Je zult maar eigenaar zijn van zo’n groot bedrijf en niet weten dat dat in jouw bedrijf aan de hand is.

Martijn
Maar bedrijven weten dat en ik heb bij heel veel van dat soort consultants aan tafel gezeten omdat we trainingen moesten volgen. Dan zie je eigenlijk drie, vier mensen zitten van de tien die denken: wat kunnen we leren? En er zitten er zes, zeven met de handen in de zakken, onderuit gezakt van: we doen het al heel lang zo en we zitten hier omdat het moet en je hoeft mij niks meer te vertellen. En dat heb je gewoon en hoe groter die organisatie, dat is echt een uitdaging.

Dus ik weet zeker dat die bedrijven dat weten en dan is het heel lastig om zo’n cultuur – je moet weten die culturen van al die verschillende bedrijven worden overgenomen, om al die culturen richting een cultuur te krijgen, dat is gewoon ontzettend lastig.
Ik zie wel dat de bedrijven die het goed doen, met name de occasion markt, daar is zo veel groei in geweest de afgelopen jaren en dat is een beweging die al lang ingezet is, toen ik bij Volkswagen werkte wist ik op een gegeven moment dat onze doorloop van auto’s in de werkplaats van vijf jaar en ouder, die was gewoon dramatisch, ik weet niet meer hoeveel, maar dat was echt heel laag.

Dat betekent dat iedereen die een auto rijdt, die rijdt twee jaar bij de dealer voor de garantie, een beurtje, derde jaar misschien nog een keer een APK, vierde beurtje, het vierde jaar werd al een stuk minder en het vijfde jaar wanneer het interessant wordt kwamen ze bij een universeel en werden ze super goed geholpen. Ja, willen ze dan een nieuwe nieuw of pakken ze dan een jong gebruikte bij een universeel waar ze gewoon echt helemaal –

dus die ontwikkeling is al heel lang gaande en ik heb dat echt zien groeien van een klein, universeel bedrijf naar in een keer een universeel bedrijf dat heel veel auto’s verkoopt. Noem een Seldenrijk bijvoorbeeld in Harderwijk, maar ook een Schouten in Ermelo, dat zijn bedrijven die gewoon enorme groei hierdoor hebben meegemaakt. Eigenlijk door het falen van de dealerorganisaties.

Cor
We gaan naar het kantelpunt, het moment waarop je dacht: nu wil ik geen loonslaaf meer zijn, wat was het dat je zei: dit ga ik gewoon anders doen. Dit wil ik niet meer, of was het juist: dit wil ik nu wel?

Martijn
Waar ik tegenaan liep constant was dat ik heel slecht ben – en daar ben ik wel beter in geworden inmiddels, ik was heel slecht in politiek bedrijven. Ik weet nog dat ik bij een werkgever in dienst kwam en dat ik echt letterlijk de eerste dag dat ik daar kwam bijna slaande ruzie had met degene die dan een soort van verantwoordelijk was voor mij, ik wil niet zeggen leidinggevende, maar dat was dan wel de gevierde man.

Cor
En wat irriteert je dan?

Martijn
Ik ben iemand, dat is ook niet altijd handig, ik ben iemand die gewoon wel een mening heeft en ook wel bepaalde dingen ziet en dat dan ook wel benoemt. En als wij in een vergadering zitten en ik hoor bepaalde dingen, waarvan ik denk: maar hoezo doen we dit, terwijl er heel veel politiek achter zit waarom het gebeurt, dan benoem ik dat. Dan schop je natuurlijk wel een paar mensen tegen de schenen en daar maak je geen vrienden mee, dat snap ik ook wel, zo werkt het nu eenmaal, maar daar kan ik dus niet mee omgaan.

Ik kan dus niet lachen op commando omdat ik daarmee iemand die ik nodig heb straks weer – dus daar liep ik heel erg tegenaan en ik liep er ook heel erg tegenaan dat ik dingen wilde of bepaalde dingen juist niet wilde. Ik ben iemand die vroeg op de zaak was en vaak ook laat wegging, maar als ik dan een keer ergens heen moest tussen de middag voor privé en daar wordt een opmerking over gemaakt van: dat kan echt niet.

Dat zijn allemaal kleine dingen, maar dat geeft wel een beetje aan hoe werkgevers, in ieder geval mijn werkgevers, niet dat ik allemaal verkeerde werkgevers heb gehad, maar hoe zij tegen werknemers aankeken. Dus ja, dat wilde ik gewoon niet meer. Toen dacht ik: ik kan weer auto’s gaan verkopen bij een ander bedrijf, waar ik tegen dezelfde dingen aan ga lopen, of ik kan stoppen met verkopen en meer op de adviesrol gaan zitten, want dat is wat ik heel leuk vind.

Ik heb wel eens gekscherend tegen een collega gezegd: we moeten adviesbureau Visser op het dak zetten, want wij doen zoveel adviseren, dan krijgen we de order niet. Dan moeten we gewoon een factuur sturen voor het advies, want dit is gewoon een heel goed advies. Ik heb heel veel kennis en expertise opgebouwd, zonde om dat weg te gooien.
Dus toen ben ik gaan nadenken van: wat wil ik dan wel? En dat is gewoon bedrijven onafhankelijk adviseren, dus dat ik naast het bedrijf sta om te zorgen dat zij op een goede manier, met respect voor de leveranciers de juiste keuzes maken. Dus dat was voor mij echt het kantelpunt dat ik dacht: ik ga niet nog een keer bij een baas werken.

Cor
Toen ben je in 2013 met Flexxim begonnen?

Martijn
Ja.

Cor
Deed je dat alleen?

Martijn
Flexxim heb ik opgestart met een vriend, toenmalige vriend en als ik daarop terugkijk, die stap was voor mij best wel spannend.

Cor
En werd die stap thuis ook gedragen?

Martijn
Ja, die werd thuis wel gedragen, maar ik ben gescheiden en dat is wel een beetje de periode dat het thuis niet meer soepel ging dus ik had daar op zich niet heel veel overleg voor nodig. Ik deed mijn ding, alleen ik vond het wel spannend. Dus ik heb dat toen samen met iemand gedaan en als ik er nu op terugkijk was ik heel erg bezig met het vormgeven van het bedrijf, hoe we het dan gaan doen en daar kon ik urenlang rapporten en plannen voor schrijven,
maar als het dan tot de uitvoering kwam vond ik het wel spannend en ik ben er toen ook wel achter gekomen, je kunt heel veel schrijven, maar je moet ook gas geven. Je moet het op een gegeven moment ook doen. Dus dat ben ik toen samen gestart, uiteindelijk heb ik wel alles zelf gedaan, dat was meer een soort adviesrol dan dat hij actief mee hielp.

Cor
En wat deed Flexxim? Wat was waar je anders niet voor betaald kreeg, advies in mobiliteit, wat je voor bedrijven kunt doen? Onafhankelijk van welke autoleverancier en waar.

Martijn
Dat was inderdaad het idee met ook een stuk wagenparkbeheer wat we nu doen, maar het was gewoon – de propositie was niet helder genoeg. Ik deed heel veel en uiteindelijk merk je dan dat de klant ook niet begrijpt wat je doet en dan zit je aan tafel maar: ik hoor wat je allemaal kan, maar wat heb ik eraan? Maar we deden in feite en dat is wat ik het meeste gedaan heb, is inderdaad advies geven.

Dus adviestrajecten bij bedrijven, hoe doe je het nu, hoe kan het anders en hoe kan het beter? Met name dan op het wagenpark, alleen dat was een heel lastig concept. Mensen begrepen het niet. Die moesten bij mij geld afrekenen voor iets waarvan ze niet zeker wisten wat het dan ging opleveren en ja: maar wat bespaar ik dan en hoe moet ik dat dan doen?
We hebben goede resultaten geboekt, we hebben echt bedrijven geholpen om echt te besparen, dus op zich was dat wel goed, alleen het verhaal, de propositie, op dat moment, sloeg niet aan.

Cor
Maar was je dan, waar ze eigenlijk iemand voor in dienst hadden, die werkzaamheden die voerden jullie dan uit?

Martijn
Nee, want degene die in dienst was die doet vaak – die denkt dat die het goed doet, of misschien wel dat het beter kan, maar je moet je voorstellen: als je kennis van de markt hebt, dan doe je het al snel goed. Ik vergelijk het wel eens met: vroeger deden de mensen de was met de hand, er was geen wasmachine, men kende dat ook niet, dus dat is prima. Alleen op het moment dat je niet weet wat er mogelijk is en wat er allemaal kan in die markt, dan is het ook lastig, voor mij althans op dat moment om uit te leggen hoe het anders kan.

Dat kan ik wel in een heel mooi rapport, maar om dan uit te leggen wat mensen dan krijgen en hoe het dan voor ze werkt en dat ze dan ergens anders moeten inkopen, of bij hun partners afspraken kunnen maken, dat ze de schadeafhandeling anders moeten regelen, of de verzekering op een andere manier moeten insteken, of misschien wel van koop naar lease moeten of andersom, ja dat die mensen die denken: we doen het toch goed?
Dus moet ik nu geld gaan betalen voor een rapport, maar wat ga je dan doen precies? Hoe lang duurt dat dan? Dus dat was een lastige. Dus het was niet zozeer de taak overnemen, maar wie het doet beter de taak te kunnen laten uitvoeren.

Cor
Dus dat bedrijf had je toen van jezelf, die vriend van jou die helpt jou, die adviseert jou, hoe ging je toen met die eenzaamheid om. Jij ging dingen beslissen en mooi dat een vriend je dan adviseert –

Martijn
Dat is eigenlijk voor mij wel los van wat ik net schetste, wat een uitdaging is, want handel binnenhalen, je denkt: ik heb een super goed verhaal en ik ga het binnenhalen en top. Dat is echt een van de lastigste dingen. Maar op de tweede plek, of een gedeelde eerste plek is inderdaad die eenzaamheid en met name als je uit loondienst komt:

je bent niemand meer verantwoording verschuldigd, behalve jezelf. Ik heb mij heel lang schuldig gevoeld als ik niet acht uur per dag werkte, dus dan keek ik van: heb ik wel acht uur gewerkt? Ja, dan kan ik dat nu wel doen. Dus dat voelde niet echt als vrijheid, meer als: ik kan doen wat ik wil, maar toch vind ik het nog heel lastig.

Cor
De baas Martijn was eigenlijk nog strenger dan de werknemer Martijn?

Martijn
Zeker ja. Dat absoluut. En met name, want op zich, ik moet zeggen dat dat in het begin heel goed ging, maar op een gegeven moment ging dat door allerlei redenen ook privé, ging dat op een gegeven moment bergafwaarts en ging niet meer goed en ik merkte gewoon dat dat kwam doordat ik geen doelen stelde.

Op het moment dat jij een doel stelt voor jezelf en dat uitspreekt en dat ook deelt met anderen, daar ben ik zo achter gekomen, dan wordt dat iets wat tastbaar wordt. Maar dan wordt het ook iets wat je dus ook kenbaar maakt, je kunt je ook niet meer verschuilen. Niemand kan tegen jou zeggen: het gaat goed of het gaat slecht als jij je doel niet deelt, maar als jij je doel wel deelt en iemand ziet dat het niet gehaald wordt, dan kun je vragen krijgen, of mensen kunnen daar wat van vinden.

Dus dat heeft mij wel heel erg geholpen om uiteindelijk echt de volgende stap te maken en ook verder te komen, want ja, zonder doelen leef je een beetje van opdracht naar opdracht en als die dan doorgaat moet je weer opnieuw beginnen, terwijl je eigenlijk maar een beetje in de marge aan het rommelen bent.

Cor
Je voelde niet van: ik wil er salaris uithalen.

Martijn
Toen niet. Ik heb nu hele heldere doelen. Twee jaar geleden, in feite is het anderhalf jaar geleden, eind 2019 ben ik heel erg bezig, daarvoor was ik al heel erg bezig met doelstellingen en met het verhelderen, omschrijven wat jij zegt: wat wil ik eruit halen, wat moet ik daar dan voor doen? Hoe ga ik dat dan realiseren, dat geeft wel heel veel handvaten om de juiste dingen te doen en ook te weten op het moment dat je dingen niet doet die je wel zou moeten doen, dan zie je dat meteen terug, dus dat is heel fijn.

Maar nog steeds was op dat moment mijn propositie nog steeds te breed en niet helder en hebben we in 2019 de keuze gemaakt om puur te focussen op wagenparkbeheer, heel helder: we beheren wagenparken voor het MKB, klein, midden tot veertig, vijftig auto’s zo’n beetje, het is een groep waar je vaak met de ondernemer aan tafel zit, waar een HR-dame vaak zit over het algemeen die er niet veel zin in heeft misschien, die er niet zoveel verstand van heeft misschien en het ook niet zo leuk vindt, daar kunnen wij echt waarde toevoegen.

Daar kwam een nieuwe naam, een nieuwe huisstijl, een nieuwe website en dat heeft heel veel in gang gezet. Samen met die doelstellingen was in een keer helder wie we waren, wie we zijn en was het in een keer helder waar we heen wilden, of heen willen, ja, dat maakt het verhaal veel makkelijker.

Cor
Maar even heel concreet: wanneer moeten ze dan jou bellen, of jouw compagnon? We horen zo hoe die erbij is gekomen?

Martijn
Eigenlijk op het moment dat jij auto’s hebt rijden en degene die daar verantwoordelijk voor is, dat is nooit een dagtaak, tenminste, niet in onze doelgroep. Als jij twintig, dertig auto’s hebt is dat geen dagtaak, degene die daarmee bezig is, die heeft er te weinig verstand van, die heeft geen expertise op dat gebied, dan moeten ze ons bellen.

Cor
En leasen ze die auto’s, of hebben ze die in eigendom?

Martijn
Beide is mogelijk. Je moet het zo zien: een wagenpark beheren is echt een expertise, want de meeste bedrijven kopen een auto met heel veel korting, dan hebben ze het goed gedaan en vervolgens gaat die auto rijden, die rijdt vier of vijf jaar. Ik zeg altijd: op het moment dat je de verkeerde auto koopt dan heb je nog steeds een te dure auto en datzelfde geldt voor lease. Heel veel bedrijven die vergelijken leaseoffertes en die kiezen dan de goedkoopste en vervolgens gebeurt er vier jaar niks met dat leasecontract, dat loopt door, wordt een keer aangepast en noem maar op en juist op dat stuk inkoop zijn wij heel scherp, omdat wij connecties hebben.

Wij kunnen de partijen waar we mee samenwerken heel scherp inkopen, we vergelijken ook altijd die partijen op dezelfde voorwaarden, dus dat resulteert soms in leasecontracten tussen de honderd en soms wel meer per maand, een beetje afhankelijk van de grootte van de auto. Dus daar heb je al de eerste winst te pakken. Maar vervolgens gaat zo’n auto rijden en rijdt hij misschien meer of minder kilometers, dan moet dus het contract worden aangepast. Maar wat is dan reëel? Hij gaat van vijfhonderd euro naar vierenhalfhonderd euro, maar is dat wel reëel? Of hij gaat van vijfhonderd naar zeshonderd euro, is dat niet teveel? Is dat wel reëel.

Dus dat is wat wij dan bekijken, maar ook adviseren van – mooi voorbeeld, ik kom bij een klant en die rijdt tienduizend kilometer per jaar en dat is gewoon een hele dikke Volkswagen Touran diesel. Maar waarom dan? Ja, hij past ook wel niet binnen budget, maar we hebben de kilometers aangepast en toen paste hij wel. Dat is niet hoe je een budgetberekening maakt, want dat is voor iedereen hetzelfde. En je moet ook geen diesel rijden, dus die was heel goedkoop ingekocht, maar een totaal verkeerde auto.

Dus op dat vlak adviseren wij ook, dus je bent er gewoon zeker van: op het moment dat je ons belt dat jouw wagenpark optimaal beheerd wordt en dat je ook tevreden berijders hebt die binnen de normen die je stelt als werkgever gewoon de juiste auto’s kan uitzoeken.

Cor
Het is altijd auto’s, dus bedrijfswagens en luxe auto’s? Of ook nog andere dingen die in de lease zouden kunnen vallen?

Martijn
Het is altijd mobiliteit. We zijn bijvoorbeeld niet bezig met fietsen, maar er zijn wel een aantal zorginstellingen waar we daar naar hebben gekeken en hierin hebben geadviseerd, want dan heb je het over een elektrische fiets of scooter. Wij kijken altijd wel mobiliteitsbreed wat er kan en wat je ziet is dat de laatste tijd ook wel een beetje meer gekeken wordt naar bijvoorbeeld mobiliteitsbudget, dus iemand krijgt geld en die mag dan zelf wat regelen, alhoewel dat in onze doelgroep, het MKB,

minder urgent is dan op de grote corporates die op de Zuidas zitten en waar geen parkeerplekken zijn, waar mensen allemaal in Amsterdam en omstreken wonen die niets met een auto kunnen, maar dat is wel een beweging die gaande is. Maar we doen wel alles met mobiliteit. Dus als je het hebt over printers leasen of dat soort dingen, dat doen wij niet.

Cor
En Noord-oost Nederland, heel Nederland?

Martijn
Heel Nederland, want wij kunnen in feite heel veel online nu, we werken natuurlijk gewoon online, de acquisitie is door corona ook online nu, maar je merkt wel dat, regionaal gezien, je zit in het noorden van het land, en je daar ook veel relaties hebt en je merkt dat dat ook wel werkt.

Dus dat je relaties hebt die dingen weer doorvertellen en dus in dat opzicht is het wat meer georiënteerd op Noord Nederland en is de regio van mij, maar als we het hebben over onze koude acquisitie en marketing dan is dat echt landelijk.

Cor
En Ian, die naam heb ik natuurlijk aan het begin al genoemd, hoe is Ian met jou in contact gekomen? Waarom niet meer alleen? Was dat om die focus te houden, om die doelen te stellen? Is Ian daar goed in?

Martijn
Ik heb een andere visie gekregen over wat ik net schetste. Wagenparkbeheer, ik wil ergens heen, strakke doelen, naamsverandering, noem maar op. Met Ian werkte ik al samen bij de leasemaatschappij waar ik toen werkte. Hij was mijn accountmanager en dat klikte heel goed. En hij belde mij op een gegeven moment op met zijn privé telefoon dus ik wist niet wie ik aan de lijn kreeg, maar hij zegt: ik bel je even privé.

Dus toen dacht ik: er zal vast wel iets zijn. En hij zegt: even onder ons, maar ik zit niet helemaal meer op mijn plek en ik wil een keer met je praten. Ik zeg: prima. Ik was niet echt op zoek naar iemand, maar ja, ik heb hem al een jaar of anderhalf jaar zien werken, ik denk: dat is wel een goede gast.

Cor
En wat zag hij nu in jou dat hij zei: ik moet eens even met jou praten.

Martijn
Dat onafhankelijk adviseren van je klanten. Dus echt het naast je klant zitten. Wij zeggen ook altijd: we zijn in dienst van de klant, maar je betaalt niet je werkgeverslasten en als wij ziek zijn wordt er ook gewoon doorgewerkt, dus wij zitten echt naast de klant echt een soort in dienst van de klant en dat sprak hem heel erg aan.
Hij zegt: ze werken ook al een beetje met de lease, dan moet je ook lease orders schrijven en als je niet genoeg streepjes hebt dan doe je het gewoon niet goed. Dat is wat hem heel erg aansprak.

Cor
Dat is het werk en dat is je visie. Maar waarom Martijn? Jullie zijn samen dan nu in het bedrijf, dat is erger dan trouwen?

Martijn
Dat is erger dan trouwen. Ja, het klikt gewoon. Wij zitten heel erg op dezelfde lijn qua humor, heel erg op dezelfde lijn qua – we zijn wel andere personen, heel erg, dat is ook fijn, opposites attract, we zijn hele verschillende persoonlijkheden, maar aan de andere kant delen we ook heel veel. En ik denk dat wat hem ook aansprak is dat ik best wel ook gedreven ben en ook best wel een visie heb waar ik heen wil. Dat heb ik ook wel gedeeld met hem op het moment dat we nog niet samenwerkte, maar samenwerkte in de zin dat hij bij de leasemaatschappij zat en ik aan de andere.

Cor
Hebben jullie fifty fifty?

Martijn
Nee, we zijn nu bezig met – hij is in 2019 bij mij in dienst gekomen, eigenlijk met de gedachte – we gaan een keer, toen had ik nog een andere compagnon – dat was toen mijn auto coach, we hebben inmiddels de switch gemaakt van auto coach naar Wagenpartners, met die compagnon heb ik een tijd samengewerkt, maar ik merkte dat dat meer een last dan een lust was, dat lag niet aan mijn compagnon maar meer dat hij zijn eigen business had en er gewoon weinig tijd was om dingen samen te doen.

Daar heb ik met Ian ook gesprekken over gehad en Ian zei: ik zie – de constructie die je nu hebt, ben je daar gelukkig mee? Toen ben ik met hem in gesprek geraakt en dacht ik van: hier ben ik ook niet gelukkig mee en hier moet ik echt uit. Dus: hij was in dienst, hij wilde graag ook wat voor zichzelf gaan doen, die afspraak hadden we ook gemaakt, in 2020 heb ik de aandelen volledig overgenomen, toen waren we inmiddels WagenPartners.

Ian was toen nog steeds in dienst en hebben we de afspraak gemaakt dat hij in de komende twee jaar zichzelf inkoopt en dat zit hem eigenlijk met name in het feit dat ik weet hoe lastig het is als je van loondienst naar ondernemerschap gaat. Dat zijn twee totaal verschillende werelden.

Het is echt heel anders en het is heel fijn wanneer je samen een commitment hebt, want die hebben we wel, we doen het samen en het voelt ook als van ons samen, maar ik heb wel geleerd: ik wil het ook zakelijk bekijken. Ik wil wel zien dat de waarde die je toevoegt, dat die ook blijvend is, dat die ook klopt met hetgeen je zegt en hetgeen wat we zien, dus daar hebben we een tweejarig traject van gemaakt en hij eigenlijk al voor het gevoel eigenaar is en ook zo voelt en we praten er ook zo over, we doen het ook echt samen.

Maar hij nu inmiddels uit loondienst is en voor zichzelf aan het werk is, of in ieder geval voor WagenPartners aan het werk is en dan in twee jaar tijd zichzelf voor de helft inkoopt. Dat is eigenlijk de constructie zoals we die op dit moment hebben. Het is meer het stukje juridisch, het voelt wel echt als van ons samen. Dus het is ons kindje, ja.

Cor
Wat is nu een typische Martijn Roede klant?

Martijn
Een typische Martijn Roede klant is iemand op het persoonlijk vlak zaken doet, die dat dus belangrijk vindt, dus een stukje persoonlijk contact, iemand die ondernemend is, die kansen ziet en iemand die openstaat voor opbouwende kritiek – wil ik het niet noemen, maar opbouwende adviezen die soms echt wel een stukje tekortkoming blootleggen, je doet nu dit?

Maar waarom eigenlijk? Ja, geen idee. Wij adviseren dat, maar dat zo’n ondernemer daar dan ook – zo zit ik zelf ook in elkaar – van denkt van: dat is gaaf, dat ik dat niet eerder gezien heb.

Cor
Jouw vakmanschap.

Martijn
Ja, dat is echt iets wat voor mij essentieel is. Op het moment dat dat niet zo is, dan, wij doen niet wat iemand vraagt. Wij vragen altijd nog eerst even van: waarom wil je dat dan? En als iemand dan zegt: hier en hierom en wij denken van: dat kun je wel zeggen, maar iemand wilde een Caddy op benzine. Ja, waarom dan? Voor het milieu, voor de kosten. Ja, oké, voor de kosten, maar het is veel duurder dan een Caddy op diesel.

Dus duurzaamheid? Nee, het is echt voor de kosten. Ik zeg: dan moet je dat niet doen. Terwijl een ander zegt: benzine? Prima, gaan we dat regelen.
Dan vind ik het fijn als iemand dan denkt van: oké, dat advies, daar heb ik wat aan. Dus dat is mijn ideale klant. En ik moet zeggen dat dat in het begin lastig is, want dan wil je elke klant. Je moet omzet draaien en dat heeft best wel vaak gebotst en eigenlijk de laatste jaren gaat dat een stuk beter en hebben we vaste klanten die al heel lang klant zijn. Dat is wel heel erg fijn.

Cor
We zijn bijna aan het eind gekomen Martijn, we gaan richting het uur. Dan zou ik graag nog een ultieme tip willen van je richting ondernemers, wellicht ondernemers zoals jij. Wat voor ultieme ondernemerstip zou je dan willen geven? Begin er nooit aan, of -??

Martijn
Ik denk de ultieme tip voor mij was echt: doelen stellen. Heel helder. Of je nu ZZP’er bent of niet, als je geen doelen hebt, kom je gewoon niet verder. En daarnaast, want sommigen zeggen: ik ben blij met wat ik heb en prima, het gaat goed zo, als je geen doelen hebt, ja dat brengt ook onrust. Dus het heeft mij heel erg veel gebracht. Dus mijn ultieme tip voor ondernemers zoals ik en ook ondernemers die denken: ik wil starten.

Begin met, dat is niet mijn uitspraak, maar begin met het einde voor ogen, dan weet je waar je heengaat en dan weet je hoe je daar moet komen. En, heel belangrijk, want dat is ook wat ik heel erg bekeken heb: is het haalbaar? Want het kan ook zijn dat hetgeen wat je wilt en het doel dat je stelt en voor ogen hebt, dat je daar dingen voor moet doen die je niet kunt of niet wilt, dus dat maakt gewoon heel veel helder en dat geeft heel veel rust.

En, dat is ook een belangrijke: deel die doelen met mensen, dan worden ze tastbaar en dat voelen ze ook als verantwoording van: hier moet ik echt iets mee doen. Dat is mijn grootste valkuil geweest om dat niet te doen en dat heeft mij heel erg tegengehouden.

Cor
Vertraagd misschien dan ook.

Martijn
Vertraagd zeker.

Cor
Begin met de stip op de horizon en deel die met elkaar.

Martijn
Absoluut

 

 

Podcast voor DGA's #18 Cor Spronk in gesprek met Remco Cuiper van Saylus - over keihard werken, kameleon zijn, management buy out, boekenkastprincipe en gelukkig huwelijk

JE MOET ELKAAR DINGEN (FINANCIEEL) GUNNEN

Vandaag ben ik in gesprek met Remco Cuiper, 52 jaar en sinds 6 jaar trotse eigenaar van Saylus, samen met tegenpool Gradus van der Wal. Met hem heeft hij al jaren een gelukkig ondernemershuwelijk, omdat ze elkaar dingen gunnen en open, eerlijk en transparant naar elkaar zijn. Dat is dan ook zijn ultieme ondernemerstip.

KEIHARD WERKEN

Na zijn loopbaan bij KPN en NXP Semiconductors kwam hij naar Epe werken bij het toenmalige bedrijf VRC Telecom. Remco: “Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt”.

KAMELEON ZIJN

Remco begon bij VRC Telecom, die hij later overnam, als manager en had te dealen met twee oud-eigenaren, waarmee hij goed om kon gaan. Remco: “Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. Daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan”.

MANAGEMENT BUY OUT

In 2009 deden Remco en Gradus de eerste poging om het bedrijf over te nemen, maar uiteindelijk lukte het via een management buy out in 2014. Het had even wat voeten in aarde om zijn vrouw over te halen, maar na haar goedkeuring ging Remco op basis van fifty-fifty aandelen met Gradus het avontuur aan. Gradus al techneut en Remco als perfecte interne klant.

Na de overname begonnen ze weer te investeren en veranderden ze de bedrijfsnaam naar Saylus maar bleven de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie. In 2019 verhuisden ze naar Apeldoorn, waar ze nu nog gevestigd zijn. Daarnaast hebben ze bedrijven in Malta en Duitsland wat zowel hij als Gradus een mooie toevoeging geeft aan hun bedrijf, mede door hun internationale klantenkring.

BOEKENKAST PRINCIPE

Remco heeft het over het boekenkastprincipe in het kader van focus houden en klanten bedienen. Dit en veel meer kun je horen in deze podcast.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Remco Cuiper en Saylus vind je op:
https://www.linkedin.com/in/remcocuiper/
https://www.linkedin.com/company/saylus-b-v-/
https://www.saylus.com/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo solide wil zijn als Remco met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#remcocuiper
#Saylus
#mentor
#inspirator

 

Volledige tekst Podcast #18:

Remco Cuiper, we zijn hier bij jou op het bedrijf in De Linie in Apeldoorn. Je bent mededirecteur en eigenaar van Saylus, komen we straks zeker op terug. We kennen elkaar van de bedrijven in de gemeente Epe, toen we allebei ons bedrijf in Epe hadden. Hans Maris is, zag ik, een bekende van ons. Een paar quotes over jou, van jou: je maakt je alleen druk om zaken die je kunt beïnvloeden, daar zullen we het nog wel over hebben en: ik hou niet van gedoe, ik wil alleen maar leuke dingen doen. Iedereen die dat waar kan maken, dat is mooi. Volgens mij ben je tweeënvijftig jaar?

 

Remco

Klopt.

 

Cor

Op drieëntwintig november geboren in Amsterdam, woont nu in Arnhem, getrouwd met Kim? Op achttien november en je hebt twee zoons, Daan en Bram, negentien en zeventien jaar. Super. Hobby’s? Hockey, bowlen?

 

Remco

Dat vinden we leuk om te doen inderdaad als familie, bowlen doen we nog wel eens met een vriend van ons waar we goede contacten mee hebben. Vakantie is natuurlijk een soort van hobby, alhoewel die op dit moment natuurlijk een beetje stil staat. Skiën vind ik zelf persoonlijk heel erg leuk en mijn oudste zoon ook. Mijn vrouw en de jongste wat minder. Ja, dat zijn wel een beetje de hobby’s.

 

Cor

Dus je wisselt de vakanties af, deels in een skigebied en deels in een warm gebied, zoals Spanje zag ik voorbij komen?

 

Remco

Bij voorkeur in de buurt van Marbella, ja. Dat vinden we heel erg leuk, Spanje, we zijn er eigenlijk vaker geweest, dan dat – sommigen zeggen we gaan iedere keer naar dezelfde plek, ja, anders dan anders, wil je niet een keer wat anders? Klopt. Dat is ook zo, alleen komen we toch iedere keer op dezelfde plek terug en mogen daar ook dankbaar gebruik maken van een appartement van een van mijn gewaardeerde vrienden, zo niet een van de beste.

 

Cor

Benahavís zag ik?

 

Remco

Ja, dat is een beetje gemeente Benahavís, op een golfresort ligt het, net iets daarbuiten.

 

Cor

Heb je een favoriete voetbalclub?

 

Remco

Nee, ik houd niet van voetballen.

 

Cor

Dan slaan we die gelijk over. Muziek? En wat mag het dan zijn?

 

Remco

Muziek is een beetje gevarieerd, ik heb niet echt specifiek een band, als ik iets specifieks zou moeten noemen dan is het voor mij Andrea Bocelli. Andrea Bocelli heeft voor mij een speciale betekenis en dat vind ik, ja dat vind ik leuk, dat vind ik mooi, ik heb hem ooit in het Ziggo Dome mogen zien, dat was al uniek, want die kaarten zijn vrij schaars en best kostbaar. Daar ben ik ook heen geweest met een vriend van me, samen met beide dames.

 

Cor

En wat is dat dan, raakt het je hart?

 

Remco

Ja, dat heeft te maken met vroeger, met het overlijden van mijn oma, toen kwam ik voor het eerst in aanraking met Andrea Bocelli en sinds die tijd ben ik daar eigenlijk door, zoals de Duitsers dat zeggen: begeistert geraakt. Maar daarnaast heb ik een breed spectrum, ik bedoel Andre Hazes, Racoon vind ik mooi, eigenlijk best een breed spectrum. Ik heb niet echt een artiest waar ik de hele plank van vol heb liggen, en ik luister in de auto eigenlijk op de radio altijd Radio 538, eigenlijk hoef ik maar een zender erin te hebben en dat is die zender die ik dan beluister. En heel af en toe BNR, dat vind ik ook nog wel interessant.

 

Cor

En vanaf volgende week natuurlijk de podcasts voor DGA’s.

 

Remco

Ja, dat lijkt me evident.

 

Cor

Wat voor auto rijd je?

 

Remco

Een elektrische Audi e-tron.

 

Cor

Ben je autofanaat of autoliefhebber?

 

Remco

Ja, ik ben wel liefhebber van auto’s. Ik heb eigenlijk altijd Audi gereden, af en toe een uitstapje gemaakt. Ik kreeg vorig jaar de kans op een mooie Audi e-tron te kopen, ja en ik moet zeggen: ik ben er zeer tevreden over. Heeft wel zijn onhebbelijkheden, anders nadenken, je moet ook nadenken over continu laden, je moet anders plannen, ja, dat is op dit moment in de coronaperiode natuurlijk relatief makkelijk, want ja, klanten bezoeken, dan wel leveranciers bezoeken of familie, dat zit er relatief weinig in. Maar normaal gesproken moet je met een elektrische auto er wel voor zorgen dat die goed geladen is.

 

Cor

Dat is toch een beetje een terreinwagen, zo’n type, of niet?

 

Remco

Ja, klopt.

 

Cor

Ik ben natuurlijk boven de vijftig, dus dan is een hoge instap, dat begint ook fijner te worden.

 

Remco

Ja, dat is voor mij een stuk prettiger.

 

Cor

We hadden het net in het voorgesprek even over horloges, je bent een horloge fan?

 

Remco

Ja, fan is misschien teveel gezegd, maar ik vind dat wel mooi, ik heb wel wat passie daarvoor. Dat betekent niet dat ik de hele kast vol met horloges heb liggen, maar ik vind dat wel interessant, klokjes, ja. Auto’s, dat vind ik mooi en dan met name bijzondere dingen, zaken. Voor wat betreft horloges ben ik erg gecharmeerd van het horlogemerk Van der Gang, helaas heb ik er nog geen een, maar dat komt voort omdat ik ook wel een beetje, ik weet niet of je dat zo moet noemen, nationalistisch ben, ik ben heel erg voor de Nederlandse producten. Als het even kan koop ik een Nederlands gefabriceerd product. En Van der Gang is een horloge wat gemaakt wordt in Dokkum met de fijnste kennis en kunde en de oud-eigenaar is ooit begonnen in de vliegtuigindustrie en heeft dan ook een serie die heet ‘De Vlieger’. Maar ik vind het mooi om Nederlandse producten te hebben. Gaat helaas niet altijd op natuurlijk.

 

Cor

Donkervoort is dat nog in Nederlandse handen? Dat is geen elektrische.

 

Remco

Nee, nee.

 

Cor

Lees je ook boeken?

 

Remco

Eigenlijk niet. Ik lees, wat heel veel mensen tegenwoordig doen, op de tablet, allerlei digitale informatie die toekomt, echt specifiek boeken lezen, ik heb boeken van Moszkowicz gelezen, ik heb nog wat boeken liggen die ik moet lezen van Johan Cruijff,  maar goed, heel eerlijk, ik ben een slechte lezer. Bij pagina drie of vier val ik in slaap en dat heeft niks te maken met de inhoud, maar dat heeft te maken met mijn manier van relaxen denk ik. Ja, dan denk ik van: het is wel goed zo. Ik ben al heel lang bezit om met een hele dikke pil, die wil ik doorlezen, maar ik worstel daarmee, ik kan even niet op die naam komen, Amerikaan, dat is een boek van vijf- of zeshonderd pagina’s. De oprichter van Apple.

 

Cor

Steve Jobs. De biografie.

 

Remco

Steve Jobs, ik kom er niet doorheen.

 

Cor

We gaan het straks nog even over die periode hebben met corona in het ziekenhuis gelegen, dat was het ultieme moment geweest om dat boek burgemeester te maken, maar goed. Maar vanuit je werk dan wel veel vakliteratuur?

 

Remco

Ja, veel kennis, veel lezen, maar ook digitale informatie tot je laten komen. Veel spreken met je leveranciers, klanten et cetera en op die manier verrijk je ook je kennis en dat lukt mij beter dan het lezen van vakbladen etc. Ik heb daar wat moeite mee, die stof tot me te krijgen en op het moment dat ik met mensen praat, blijft het beter hangen. Daar komt het eigenlijk op neer.

 

Cor

Heb je een idool, heb je ooit een idool in je leven gehad? Bocelli heeft je qua muziek geraakt. Heb je andere mannen of vrouwen waarvan je denkt: ja, dat is voor mij wel echt een voorbeeld?

 

Remco

Nee, niet echt extreem. Ik merk wel dat mensen die autodidactisch zijn, dat ik daar wel veel bewondering voor heb. Ik zie dat ze bij de grote der aarden heel veel kennis zelf hebben opgebouwd, dat kan ik wel waarderen. Dus van scratch af aan een imperium zelf opbouwen, hoe groot of hoe klein maakt dan even niet uit, daar heb ik wel waardering voor. Vaak omdat dat gecombineerd gaat met passie en bevlogenheid en dat vind ik mooi om te zien. En daarin zie je dan ook dat niets verkeerd is, maar veel dingen anders zijn. Maar echt, nee, een specifiek iemand niet.

 

Cor

Pas je dat voor jezelf ook toe?

 

Remco

Hoe bedoel je?

 

Cor

Zie je bij jezelf daar wat van terug, dat je herkenning ziet?

 

Remco

Ik ben natuurlijk bij het bedrijf wat ik samen met mijn compagnon heb gekocht een jaar of zes geleden, zijn wij natuurlijk als werknemer begonnen met een bepaalde passie. Overigens in die periode lagen we in de voorliggende periode best veel uit elkaar, we zijn enorm naar elkaar toegegroeid, eigenlijk top dat dat op die manier gebeurt. We zijn eigenlijk elkaars tegenpolen, toch zoals wij dat dan noemen met zijn tweeën, gaan we iedere dag samen de deur uit en komen we elke ochtend samen weer het kantoor in. In coronaperiode iets minder, maar dat is een beetje de visie en de strategie hierin, dan wordt alles besproken. Ik vind het belangrijk om bij jezelf te blijven. En dat hebben we eigenlijk alle twee wel een beetje, en in de afgelopen jaren hebben wij – die samensmelting is gewoon gegroeid en zeker vanaf zes jaar geleden, toen we voor de keuze stonden om het bedrijf over te nemen, omdat de oud-eigenaar wilde verkopen, ja, hebben we gezegd: we gaan ervoor met zijn twee en dat geeft leuke dingen, maar ook minder leuke dingen uiteraard.

 

Cor

Daar ga ik je zo nog over bevragen, hoe dat tussen jullie werkt. Dat is best leuk, ook voor andere ondernemers om dat te horen. Wat zijn dingen waar je tegenaan loopt, wat zijn de struikelpunten, maar wat zijn ook de successen waardoor het wel nog steeds zo mooi eruit ziet. Nog even, uit wat voor nest kom je?

 

Remco

Eigenlijk zoals ze dat noemen een arbeidersgezin. Mijn vader is ooit in Uithoorn en omstreken groot geworden, in de Amstelhoek, we komen uit een groot gezin, moeder op jonge leeftijd overleden.

 

Cor

Was je de oudste, de jongste?

 

Remco

Nee, mijn vader was de jongste van twaalf of dertien, nu overvraag je me.

 

Cor

En jijzelf?

 

Remco

Ik ben zelf de oudste, ik heb nog een zus, die is twee jaar jonger dan ik ben en mijn moeder en vader kwamen elkaar in Noordwijk tegen en die hebben elkaar niet meer losgelaten en in een jaar tijd werden er drie kaartjes destijds – dat was een verlovingskaartje, een trouwkaartje en een geboortekaartje, niet helemaal in die volgorde, maar over het jaar ’68 heb ik het dan even. Mijn moeder kwam uit Arnhem en uiteindelijk hebben ze besloten om toch vanuit het westen naar Arnhem te gaan verhuizen, daar hebben we tijdelijk gewoond en zijn we in het dorp Elst terecht gekomen, dat ligt tussen Arnhem en Nijmegen in, daar heb ik eigenlijk het grootste deel van mijn jeugd, daar ben ik opgegroeid. Samen met mijn zus, gelukkig gezin, nooit iets tekort gehad, waanzinnige vader en moeder, leven gelukkig ook nog alle twee, goed contact mee en daar ben ik heel dankbaar voor. Inmiddels zijn ze drieënzeventig, best jong nog, dus dat is wel mooi dat ook de kinderen daar nu nog hun profijt van hebben, omdat ze de band met mijn ouders heel goed hebben, dat is gewoon leuk om te zien, omdat ik ook gewoon weet dat dat, ja, er zijn genoeg voorbeelden van waarbij kinderen of kleinkinderen elkaar niet meer zien. Dat is best triest, dat dat gebeurt.

 

Cor

Ik zie, je studieloopbaan is begonnen bij de mavo. Lorenzcollege.

 

Remco

Moeten we het daar over hebben, Cor?

 

Cor

Ik zie wat hikjes en op een gegeven moment zie ik in een keer vijf jaar niks en dan zie ik de meao voorbij komen. Als je het er niet over wilt hebben, dan doen we dat natuurlijk niet.

 

Remco

Nee, nee.

 

Cor

Heb je wat liggen zwerven, of –

 

Remco

Nee, ik was geen beste student kan ik je vertellen. Mede ook dat ik soms tegen beter weten in de verkeerde keus maakte. Ik was altijd wel iemand die de zweep nodig had op school, om tot prestaties te komen. Overigens, de tijdlijn waaraan jij refereert die heb ik ooit een keer ingevuld, nooit meer gecorrigeerd, ook niet met het behalen van mijn diploma’s, dus daar komt het vertekende beeld vandaan.

 

Cor

Daar kunnen we geen rechten aan ontlenen.

 

Remco

Nee, absoluut niet. Dus ik ben op de mavo begonnen inderdaad, heb ik vijf jaar over gedaan. In de eerste klas blijven zitten, fantastische leuke school, leuke tijd gehad. Daarna naar de meao, ondanks het advies van een vader van een goede vriend van me die zei: je moet niet naar de meao, je moet naar een andere , want daar zijn ze wat strenger, die andere is wat vrijpostiger. Toch gekozen voor die vrijpostige opleiding, ja en dan zie je dat dat niet lukt, of niet lukt, op dat moment niet, uiteindelijk heb ik de meao gewoon gehaald, maar dat is wel iets wat mijn leven lang beklijft, want mijn kinderen kennen dat natuurlijk, die opmerkingen van: Remco, die heeft zijn school nooit afgemaakt, dat is wel waar, dat is een beetje het geintje.

 

Cor

Het is natuurlijk mooi om over je pa wat te zeggen te hebben. Ik zag inderdaad wel een wat commerciële richting, zat dat commerciële er al vroeg in?

 

Remco

Ja, dat denk ik wel ja. Maar ja, commercieel, wat is commercieel. Als je dan toch wilt segmenteren dan is het commercieel inderdaad. Ik ben wel een relatiebouwer, commerciële relatiebouwer. Dat vind ik wel handig en leuk.

 

Cor

Was het dan handig om met de mensen bezig te zijn, of was de handel dan het leukst?

 

Remco

Misschien wel een combinatie van beide. Ik had ooit de ambitie om ook in de autobranche verder te gaan, ik ben bij toeval in de telecombranche terecht gekomen, ik ben ooit bij KPN begonnen, zoals heel veel telecom vakbroeders in die periode, want KPN was de enige aanbieder in die tijd, en dan praat ik over dertig jaar geleden. Heb ik veel plezier, echt leuke tijden gehad in het business center in Nijmegen, daar heb ik gewerkt met een leuk team, groot team.

 

Cor

Altijd wel business to business?

 

Remco

Ja, dat was toen echt nog gesegmenteerd door KPN. Business deed je in het business center en privé deed je in de Primafoons. Het was altijd de businessmarkt en ik zeg altijd gekscherend: ik had het liefst klanten die liepen te klagen, dat vond ik leuk, een uitdaging om die zover te krijgen dat die weer tevreden het pand verlaten. Je moet je voorstellen dat je in een winkel werkt, toen was er nog een fantastische benaming: baliemedewerker, degene die dat verzonnen heeft heeft denk ik ook zijn school niet afgemaakt destijds, maar oké. En dat was zo’n leuke tijd, daar stonden mensen soms twee of drie uur in de rij om een doosje faxrollen te kopen. En dan was er een beetje gemopper, maar als je dat dan zou kunnen afzetten tegen de huidige tijd, dan is er geen mens meer die zo lang in de rij gaat staan. Dat is bizar eigenlijk als je dat vergelijkt. Toen deden we echt leuke zaken, leuke business, het was de komst van de mobiele telefoon, dat werd beschikbaar voor de zakelijke markt en latere periode wat meer richting particulieren, dat vertroebelde binnen KPN, alleen ja, de business center tijd was voorbij en ik zocht een nieuwe uitdaging en toen ben ik uiteindelijk toch in de telecom gebleven, maar dan in een soort beheerdersrol bij NXP Semiconducters in Nijmegen, ook een leuke tijd gehad, met een leuk team, maar toen was het voor mij klaar. De organisatie veranderde, ik werd eigenlijk, zoals ik dat altijd omschrijf, een veredeld administrateur. In de eerste periode kon je zelf zaken kopen, inkopen, regelen voor de klant en dat gaf je flexibiliteit en een soort van semi ondernemerschap en uiteindelijk werd dat gedirigeerd op hoofdlijnen van: waar je wat moest inkopen.

Tegen condities en dan ben je meer dozenschuiver aan het worden. Dat voelde niet lekker. Dus voor mij was de tijd rijp om verder te kijken en bij toeval kwam ik toen in Epe terecht. Of all places, Cor.

 

Cor

Vanuit Nijmegen naar Epe. Dus Apeldoorn voorbij, in de bossen van Epe.

 

Remco

Ja, klopt, dat was fantastisch. Dat was ook het eerste jaar heel spannend, omdat ik in een bedrijf terecht kwam waar echt wel een beetje een scheiding tussen techniek en commercie lag, zoals dat bij best wel veel bedrijven gebeurt. Er moest een soort van samensmelting komen.

 

Cor

Waren de klantgroepen ook anders, waren het ander soort klanten dan in de tijd van KPN?

 

Remco

Nee, dat denk ik niet. Klein, groot, het was wel een booming periode. Op dat moment maakte het bedrijf een enorme groeispurt met alle diensten en dito problematiek die daarbij kwam en ik kwam in de functie van manager operations en er moesten een hoop dingen geregeld worden. Een hoop dingen waren goed voor elkaar, maar stonden niet op papier, waren niet geregeld en ik dacht met mijn grote bek: dat regel ik wel even. Maar dat viel best tegen kan ik je vertellen, dat was best een dingetje, gewoon ook omdat je tussen twee directeuren inzat die soms ook wel tegenstrijdige belangen hadden dan wel andere visies, maar ik kreeg gelukkig de vrijheid om dat zelf, naar eigen inzicht op te lossen. Maar ik merkte toen heel goed, dat als je in een klein bedrijf werkt, dan is niet alles geregeld. Bij een groot bedrijf als KPN had je een HRM afdeling, je had een juridische afdeling, je had een inkoop, je had technische mannen, voor iedere discipline kon je iemand binnenhalen en ik merkte dat ik dat regelneef-gebeuren fantastisch vind, maar in Epe stond ik er min of meer toch alleen voor, want ik moest alles zelf doen. HRM? Geen ondersteuning, ook geen opleiding voor gehad. Financiën? Gelukkig goede financiële dames die alles onder controle hadden, er moesten wel wat dingen gebeuren, dan zie je dat een succesvol bedrijf ook hun debiteurenbeheer niet goed op orde had, daar moet je dan allerlei dingen doen. Automatisering, pensioenplan, auto’s, mobiele telefoons, verzin het maar. Dat heeft best wel langer geduurd dan ik had gedacht en daar heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar ik ben er nu voor mezelf achter en ik onderschrijf dat altijd als volgt: binnen een klein bedrijf moet je werken voor je geld, bij een groot bedrijf moet je werk verstouwen. En het een is niet verkeer ten opzichte van het ander, maar het is wel een significant ander uitgangspunt.

 

Cor

Wat is dan het cruciale verschil?

 

Remco

Als je bij een grote onderneming werkt, kent men de naam. Verzin het maar. Vodafone, KPN, VGZ, Ohra, Mercedes, BMW. Als je die namen hoort, Coca Cola.

 

Cor

Hoef je niet meer te verkopen.

 

Remco

Niet meer te verkopen, dat klinkt zo rot, maar de introductie is dan meteen op orde. Als je binnenkomt bij een bedrijf en je zegt: ik ben van Saylus, of destijds VRC Telecom, dan moest je het bedrijf nog zien te verkopen. En dat is best lastig. Als je bij een grote onderneming werkt, dan komt het over je bureau en dan moet je het verstouwen. En daar ben je druk mee.

 

Dat zie je ook duidelijk bij heel veel accountmanagers die bij grote bedrijven voorbij komen, heel succesvol zijn en bij een klein bedrijf niet renderen, omdat ze dan veel meer discipline zelf moeten ondervinden. En zijn ze ineens belast met het maken van een offerte. Bij heel veel grote bedrijven hebben ze daar een verkoop binnendienst voor binnen zitten. Niet alles is zwart-wit uiteraard, maar dat is voor mij kenmerkend geweest. Ik zeg altijd: binnen een klein bedrijf moet je keihard werken voor je geld, met zijn allen, van a tot z en bij een groot bedrijf moet je over het algemeen werk verstouwen. En dat wil niet zeggen dat het makkelijker is, het een en het ander, maar dat is voor mij een significant verschil.

 

Cor

Is het ook zo dat bij een klein bedrijf, is het meer dat het op persoonlijke gunning aankomt, dan op naam van het product, dus dat het meer is: ze doen zaken met Mercedes omdat jij het bent, of noem het maar, dat er een persoonlijke gunning in zit, dat het vertrouwen er is dat je het zult oplossen, wat ze nodig hebben.

 

Remco

Je bent veel bereikbaarder in de breedste zin van het woord.

 

Cor

En aanspreekbaarder.

 

Remco

En aanspreekbaarder. Als er iets verkeerd gaat, dan lossen de mannen en vrouwen het zelf op en als ze er niet uitkomen komen ze bij ons terecht. Maar die klant kent ons ook, dus die komen ook vrij directer bij jou. Als je bij een heel groot bedrijf werkt kom je als eerste bij de klantenservice terecht aan de telefoon en die dames en heren willen altijd alles voor je doen, maar daarna moet het de organisatie in. Ik zeg altijd, bij KPN direct contact met de klanten dat was het makkelijkste. Maar daarna moest je het nog intern naar je organisatie zien te verkopen en dat was topsport op sommige momenten. En dat is best lastig. Ja, dat vind ik ook wel belangrijk dat je die discipline in een klein bedrijf, dat geeft misschien ook aan waarom ik me in een klein bedrijf ook beter voel, ik vind dat we het met zijn allen doen. Van de dame die aan de telefoon zit en de schoonmaakster tot aan de directeur. Dat maakt niet uit, het is een team en dat moet ook als een geoliede machine lopen en dat betekent ook, bij ons ook, bij ons gaat het echt wel eens verkeerd, ik maak ook verkeerde keuzes en dan moeten we het erover hebben, moet je van leren en soms gaat dat heel snel en soms verval je toch in het oude patroon. Dat geeft niet, maar daar moet je wel open voor staan. En als je dat doet, dan bereik je ook veel meer met elkaar.

 

Cor

Mag ik je vragen, in die tijd bij VRC, toen was je manager, dus je had ook de relatiemanager, eigenaren, is daar een speciale vaardigheid voor nodig om die positie goed te kunnen vervullen? Volgens mij heb je dat heel goed gedaan, maar wat was dan waardoor je dat lukte?

 

Remco

Je moet, denk ik, proberen om je als kameleon te verweren. Dus je neemt de kleur aan van degene die tegenover je zit. En dat betekent niet dat je altijd maar mee hoeft te glijden, maar dat geeft wel veel meer begrip. En daar moet je flexibel mee om kunnen gaan. En als je dat niet kan, dan heb je een lastige job. Op de een of andere manier zit dat misschien wel in mijn natuur dat ik dat kan. Althans, voor zover je dat van jezelf kunt of mag zeggen. Ik denk dat ik dat wel beheers, dat spelletje. En soms niet, dat zijn dan de buitenwaardes die je soms voor je kiezen krijgt, ja en dan ontstaat er een vorm van discussie. Daartussen, laveren, dat is me gelukt, maar dat heeft misschien ook wel te maken met het feit hoe de twee eigenaren erin stonden destijds, ze hebben mij ook de kans gegeven om dat op die manier te kunnen doen.

 

Cor

Het feit dat je het kunt heb je laten zien in het feit dat het bedrijf nu nog steeds succesvol bestaat, dat is daar ook een bewijs van. We gaan even een korte break nemen en daarna ga ik je overhoren: hoe is dan de overgang geweest van de oud-eigenaren naar jou en Gradus. Hoe houden jullie het met elkaar uit, hebben jullie een fifty fifty verdeling?

 

Remco

Yes, qua aandeelhouderschap bedoel je? Vijftig vijftig.

 

Cor

En wat doen jullie als jullie het niet met elkaar eens zijn. Dus dat zijn wat onderwerpen voor na de pauze.

 

Remco

Prima, tot dan.

 

Korte break

 

Cor

Nu denk ik, hoe lang geleden, een vijf jaar, zes jaar geleden? Toen was het punt dat jij en Gradus zeiden: kom maar op. Of hoe liep dat, al jaren daarvoor? Wat was het moment dat jij zei: nu wil ik het wel zelf doen?

 

Remco

De eerste aanzet is al een keertje in 2009 geweest, dat was kort nadat een van de andere eigenaren uitstapte bij de toenmalige, want die waren ook met zijn tweeën. Dat was een slechte tijd, 2009, begin einde crisis, noem het maar even het begin denk ik, dus dat was een slechte timing. Daar hebben we vervolgens wel een poging voor gegeven om tot elkaar te komen om voor de helft van de tent mezelf in te kopen, dat is niet gelukt door allerlei omstandigheden. Financiën, onzekere zaken, wat gaat deze crisis ons brengen, de timing was op dat moment gewoon niet goed en gelukkig hebben we toen gezegd: we zetten het weer terug in de ijskast, en wie weet komt het ooit wel weer een keer naar boven.

 

Cor

Wel knap, want vaak als je een keer de keuze hebt gemaakt dat je in de fuik stapt, zowel voor de verkoper van: ik wil mijn bedrijf verkopen, merkte ik vaak in het verleden als je eenmaal achter zo’n haakje zit, is het best moeilijk om terug te gaan, zoals het misschien voor een buitenstaander lijkt.

 

Remco

Maar dat is misschien dat kameleongevoel wat je hebt.

 

Cor

Dus je kon het nog wel gewoon elke dag opbrengen om er gewoon weer voor te gaan?

 

Remco

Ja, absoluut. Dat was geen discussie, daar heb ik ook nooit over getwijfeld. Waarom niet? Ik vond de materie nog steeds leuk, ik verveelde me nog steeds niet met het werk, de klanten en de collega’s waren nog steeds erg leuk, alleen de exercitie om voor vijftig procent de aandelen te verkrijgen is gewoon niet gelukt. Dat is misschien hoe je erin staat, ik weet het niet.

 

 

 

Cor

En dat lukte drie, vier jaar later wel? Zijn dat lange trajecten geweest?

 

Remco

Op zich valt dat nog wel mee, in 2014 hebben we de aanzet gedaan, hebben we het er gewoon over gehad, toen uiteraard ook met mijn huidige compagnon Gradus van: wat gaan we doen? We stonden aan de vooravond om verkocht te worden aan een ander bedrijf of gaan we het zelf doen. Dus natuurlijk moet je dan je collega’s mee hebben, daar kun je niet in eerste instantie direct mee gaan praten, want dat geeft onrust en uiteindelijk moet je natuurlijk ook de middelen zien te gaan vinden, ja de banken stonden daarin niet te springen, toch hebben we een goede constructie gevonden waarbij we een aantal zaken in eenmalige sfeer konden aftikken en management by buy out in vijf jaar, dat is allemaal keurig verlopen gelukkig en dat is onszelf gelukt. Dus Gradus en ik hebben dat gewoon keurig met elkaar geregeld allemaal.

 

Cor

Hebben jullie dat allemaal samen gedaan? Wat zei je vrouw bijvoorbeeld toen je thuiskwam: ik word ondernemer?

 

Remco

Ja, dat was wel een dingetje. Mijn vrouw kwam zelf ook uit een ondernemersgezin en wist dus ook de nadelen daarvan. Mijn schoonouders hebben er keihard voor moeten werken altijd, dat heeft ook wel een paar wonden, zeg ik dan maar even, waardoor die keuze voor mijn vrouw echt wel een dingetje was. Je hebt een stabiele baan, inkomen, huis en je gaat een groot risico aan. Dat was een serieus bedrag wat er ook op tafel moest komen, met een stuk onzekerheid, want slaag je wel als ondernemer? Daar heb je geen ervaring mee, dat kun je maar op een ding doen, door het te doen. Dus die stond niet meteen te trappelen kan ik je vertellen. Maar gelukkig heeft mijn schoonvader, en ook een hele goede vriend van me, die zelfstandig ondernemer is, ook al jaren, zelfs vanuit zijn kinderschoenen noem ik het dan maar even, heeft ons daarbij geholpen en uiteindelijk zei mijn vrouw ook van: oké, prima. Laten we het maar doen en dan zien we het wel.

 

Cor

En kunnen jij en Gradus en de partners, kunnen die het ook goed met elkaar vinden? Doen jullie ook dingen, naast –

 

Remco

Nee, we doen geen dingen samen – we hebben zakelijk en privé gescheiden van elkaar, dat is een keuze van ons beide. Dat heeft niks te maken met het niet willen of zo, maar ja, zo is dat gelopen eigenlijk in de afgelopen jaren. En natuurlijk normaal gesproken hebben we een a twee keer per jaar een bijeenkomst met elkaar, met het personeel en vrouw en kinderen noem maar op en dan zien we elkaar en spreken we elkaar en tussentijds hebben de dames onderling met elkaar geen contact. Maar dat heeft niet een specifieke reden, dus ja, noem het maar: zo gelopen eigenlijk.

 

Cor

En wat had Gradus wat jij niet had en andersom?

 

Remco

Gradus is technisch heel goed onderlegd, breed. Ik absoluut niet, in hoofdlijnen weet ik wel waar het over gaat natuurlijk.

 

Cor

Hij moet werken.

 

Remco

Eigenlijk wel. Ik zeg altijd: ik ben de beste klant intern. Als ik het snap, dan snappen de meeste klanten het ook. Dat is eigenlijk wel het motto ook een beetje, ik probeer me van de techniek weg te houden, gewoon op dat ik dat op sommige momenten gewoon niet begrijp.

 

Cor

Had je het overgenomen als Gradus niet mee was gegaan?

 

Remco

Nee, ik denk het niet. Nee, nee. We hebben elkaar echt nodig daarin. Gelukkig nog steeds ook. Daarom hebben we ook bewust gekozen om met elkaar op kantoor te zitten. Wij hoeven zelden iets aan elkaar over te dragen. Juist omdat we bij elkaar op kantoor zitten krijg je toch zijdelings heel veel van elkaar mee en lopen de dingen zoals ze lopen. We vinden het ook belangrijk dat de medewerkers om ons heen in staat zijn om zelfstandig keuzes te maken. Dat is niet altijd even handig, maar dat geeft je wel een mate van bepaalde vrijheid. Ik word altijd – ik vind het eigenlijk bijna gênant en zielig als ik zie hoe sommige ondernemers tijdens hun vakantie met hun gezin de hele dag met een telefoon aan hun oor zitten. Ik kan je een ding beloven: ik heb mijn telefoon niet bij me aan het zwembad. Ik heb mijn telefoon ook niet bij me als ik ’s avonds uit eten ga, die ligt gewoon fijn thuis, of in de kluis, of wat dan ook. Dat heeft te maken met hoe je in de materie staat en dat geldt voor ons beiden. Als we elkaar nodig hebben tijdens vakantieperiode, dan weten we elkaar te vinden, maar doordat we dus ook veel met elkaar op een plek zitten en toch ook gewoon dagelijks telefonisch contact hebben, zeker nu in coronaperiode, ja, veel met elkaar delen, dan kun je ook veel makkelijker afstand nemen op sommige momenten en loopt dat toch best soepel kan ik best zeggen.

Cor

Maar het is natuurlijk zo, als je met zijn twee bent dan kun je het ook in de vakantie overgeven aan een ander.

 

Remco

Dat is ook heel belangrijk.

 

Cor

Ben je alleen, dan is dat soms ook moeilijk?

 

Remco

Dan gaat het niet, de situatie leent zich misschien ook wel daarvoor om er zo in te staan.

 

Cor

Wat zijn, als je twee dingen moet noemen: wat hebben jullie echt veranderd, jullie zijn aandeelhouder geworden, de oud-eigenaar is nog vijf jaar een beetje verbonden, maar waarvan hebben jullie gezegd: nu wij het met zijn twee voor het zeggen hebben gaan wij dit veranderen? Niet dat er iets per se fout is, maar wat is echt een stempel van jullie?

 

Remco

We hebben gelukkig vanaf dag een waar we de boel overnamen, waren we beslissingsbevoegd in de volle breedte, we hadden het bedrijf overgenomen, de oud-eigenaar had daar geen enkele zeggenschap meer in, een ding wat we cruciaal gedaan hebben is, dat is wel een leuk verhaal op zich, de oud-eigenaar wilde in een aantal zaken niet investeren. En dat begrijp ik wel. Als je aan het einde van je loopbaan zit, laten we het zo maar even noemen, dan ga je in sommige dingen die goed zijn geweest de afgelopen jaren, ga je niet veranderen. Dingen waarvan wij beiden vonden, maar ook de collega’s, zoals de website. Dat was look and feel. Dat waren allerlei dingen die je naar buiten draagt als bedrijf zijnde. Daar wilden we wat mee doen en dat gingen we doen.

Ik zal nooit vergeten dat ik onderweg was naar, ik meen Eindhoven en dat we dat bespraken met een marketing bureau et cetera om dat allemaal jeu te geven, er moesten mood boards gemaakt worden, weet ik veel wat, in een wat later stadium en toen belde de broer van Gradus, die belde op en die zegt: Cuiper, waarom verander je ook niet de naam? En toen kon ik in no time vijf redenen opnoemen waarom ik dat niet zou doen. Gevestigde orde et cetera. En toen was ik op de plek van bestemming en heb ik dat marketing bureau gebeld en Gradus uiteraard ook, die broer van jou dat is een mooie, maar die heeft me nu alweer aan het werk gezet. We gaan de naam toch ook veranderen. Dan komt er een spel, over mood boards maken met marketing, interviews et cetera en daar is de naam Saylus in ontstaan. Daar dacht ik wel van: dat wordt best een lastige, want je moet alles veranderen. Je naam staat in de markt bekend, hoe ga je dat weer opnieuw laten landen, wat doen klanten ermee?

 

Cor

Want Saylus, staat dat ergens voor?

 

Remco

Saylus staat eigenlijk, komt voort uit Zeus, God van strijdvaardigheid en Us komt van ons. Die samensmelting, say is zeggen in het Engels en us en toen moest er nog iets tussen om het aan elkaar te koppelen, dat heeft het marketing bureau heel knap gedaan en daar is Saylus uit voortgekomen. En de keuze was bewust om niet iets met telecom erbij te doen, dat zou te weinig zijn, zeker met de plannen die we hadden, dus daar is Saylus BV uit voorgekomen. Achteraf had dat wellicht Saylus ICT moeten zijn, maar oké, we dachten van: de naam moet voldoende zijn en zo moeten we in de markt komen. Dat is aardig gelukt gelukkig, tuurlijk, je verlies wel eens klanten, maar de meeste klanten zijn allemaal aan boord gekomen, we hebben met elkaar een waanzinnige prestatie neergezet om tot die naam te komen. We hebben dat gepresenteerd in de Apenheul in Apeldoorn, dat was echt leuk om te doen, alleen het hele lastige daarbij was, we hadden een select team van vier mensen die hieraan werkten en als klein clubje waarin je eigenlijk gewend bent om alles met elkaar te delen, bijna echt letterlijk en figuurlijk alles, moest je continu zeggen: nee, ga ik je niet vertellen. En dat voelt best raar. Je moest tot op de laatste dag van de presentatie moest je dat voor je houden.

 

Cor

Was net alsof je meedeed aan Wie Is de Mol?

 

Remco

Ja, maar dan ook echt wel een half jaar lang. Dat is voor mij echt ongekend. Ik ben af en toe iets te veel een open boek. Ja, zo ben ik nu eenmaal, daar moeten we het mee doen met zijn allen zeg ik dan altijd. Toen hebben we de dag ervoor iedereen uitgenodigd, destijds nog in Epe, om op de zaak te komen, hebben we een presentatie gedaan, we hebben ook een bedrijf uit Malta overgenomen, dat was part of the deal. Die eigenaar was er ook met zijn vrouw of mede-bedrijfsleider noem ik het maar even, en toen hebben wij de presentatie aan het personeel en hun vrouw gegeven. Dat was heel erg leuk om te doen, dat ging echt op zijn janboerenfluitjes. Niet hoogdravend, maar wel functioneel zeg ik dan.

 

Cor

Ik las op de website: Saylus is de betrouwbare partner als het gaat om telecommunicatie, telefonie blijft ondanks alles, van alle vormen van communicatie de belangrijkste schakel tussen u en uw klant. In 2019 dus verhuisd hier naar Apeldoorn, De Linie. En je hebt nu Saylus International, VRC Telecom ltd. nog op Malta en Saylus ICT Embh, richting Duitsland. Is het nodig internationaal te gaan in een bedrijf als jullie, of is dat zo gegroeid?

 

Remco

Deels zo gegroeid, maar Gradus en ik hebben allebei ook wel een beetje - dat internationale vinden we allebei heel leuk om te doen.

 

Cor

Wat is daar leuk aan?

 

Remco

Je ontmoet veel mensen in andere talen, min of meer andere culturen. Wij zeggen altijd gekscherend: het kan ons niet raar genoeg zijn, als de klant matcht en als wij een behoefte hebben die wij kunnen invullen en we kunnen er ook nog een goede boterham aan verdienen, waarom niet? Plan technisch is dat soms best lastig, zeker omdat we nog steeds een relatief klein bedrijf zijn. Onze kennis en kunde wordt alom gewaardeerd en zo komen wij aan al die internationale contacten.

 

Cor

En wat is dan bijvoorbeeld een typische Saylus klant, maar ik wil ook nog horen: wat is een typische Saylus en Remco klant?

 

Remco

Jemig, ja, een typische Saylus klant.

 

Cor

Ik zie ziekenhuizen voorbij komen, wat is -?

 

Remco

We hebben echt een paar hele grote namen, klanten, die ook al heel lang bij ons zijn, omdat wij zijn wie we zijn. Wij leggen altijd een keurige prijs neer, we onderhandelen nooit over de prijs, maar ik vind wel dat de service en dienstverlening op orde moet zijn. Dat is een gevoel. Het nadeel is en dat is ook waarom wij niet aan aanbestedingen doen, of zelden, daar komt een enorm pak papier, daar komt een wirwar aan documenten en men kijkt alleen naar de laatste pagina en dat is de prijs. En je kunt niet je gevoel erin leggen. En wij vinden het belangrijk om ons gevoel erin te leggen. De klanten die wij op internationaal gebied hebben gewonnen, hebben wij gevonden vanuit onze prestatie van werken en de naamsbekendheid die dan voortborduurt. Ik noemde dat altijd, je moet ook in staat zijn om al die klanten te kunnen bedienen, noem ik het boekenplank principe. Je hebt een boekenplank, daar kunnen twintig boeken op. Als er achttien boeken op staan, kan er nog een negentiende bij, een twintigste misschien nog, een eenentwintigste maar bij de tweeëntwintigste dondert de hele handel eraf. Dat moet je zien te voorkomen, dan kun je twee dingen doen: je kunt er een boekenplank bijmaken en dan kun je nog meer boeken kwijt in de vorm van personeel et cetera en anders moet je het niet doen. Focus is heel belangrijk voor ons. Wij focussen ons op een speciaal merk, NIC, sommigen typeren dat als een oubollig gebeuren, ik typeer het als een betrouwbaar telecomplatform. Noem het maar de Rolls-Royce onder de telecomplatforms. Kennis en kunde is niet veel meer aanwezig in Nederland, maar die apparaten staan nog overal ter wereld en we kunnen er nog steeds van alles daarmee in het huidige tijdperk en dat is voor ons belangrijk en daardoor worden we ook internationaal gevraagd en zitten we nu aan tafel bij een ziekenhuis in Berlijn. Zo hebben we in Munster het grootste ziekenhuis, een van de grootste ziekenhuizen, misschien wel de grootste in Duitsland, waarom? Omdat we doen wat we zeggen en we het ook kunnen. Vorig jaar hebben we een paar cruiseschepen gedaan van Tui, komen we via via achter. Ja, daar lopen we niet veel mee te koop, marketing-gewijs zou dat slim zijn om te doen, maar we focussen ons op die technieken van dat merk en daar zijn we goed in, daar hebben we een grote voorraad aan spare onderdelen, de jongens zijn daar echt in bevlogen en dat is wel wat anders dan tegenwoordig. Alles is hosted, dat doen we natuurlijk ook, maar daarnaast doen we met name de grotere trajecten bij hotels, ziekenhuizen, industrieën, doen we veel met NIC.

Cor

En wat is dan de typische Remco-klant?

 

Remco

Ja, wat –

 

Cor

Tuurlijk, ik weet het, je mag geen klant voortrekken natuurlijk.

 

Remco

Ik vind, een typische Remco-klant is een klant waarbij je elkaar uitdaagt en elkaar toch weet te vinden. En dan ga ik niet een specifieke naam zeggen, maar er zijn een aantal klanten waar ik lekker mee schakel en wat eigenlijk helemaal niks met zakelijkheid te maken heeft. Dat heeft te maken met passie, met gunning, dat heeft te maken met wederzijds respect, al die componenten die bijvoorbeeld in een aanbesteding never nooit naar voren komen en dat is de feeling die je met elkaar hebt en dat betekent dat als er een keer shit is, of gezeik of gedonderd dat je elkaar kunt bellen en het erover hebt, dat je dan handjeklap doet en eruit komt. En dat zijn wel typische klanten waar ik me senang bij voel. Ik heb niks aan klanten die bij wijze van spreken het contract uit de la trekken en: op paragraaf drie punt vier staat bla, dat zijn niet de klanten die wij zoeken. Dat is waarom het Nederlands Kankerinstituut al bijna twintig klant bij ons is, dat is waarom het Sint Jansdalziekenhuis in Harderwijk ook, ik denk net zo lang klant bij ons is. Klanten die bij ons vertrekken hebben over het algemeen, zijn dat klanten die op corporate niveau andere beslissingen maken, waarbij je geen direct contact hebt met de mensen, maar dat hoger in de boom bij grote ondernemingen de beslissing wordt genomen, dat is dan niet anders.

 

Cor

Wel mooi, want jij straalt wel loyaliteit uit en trouw en als je al zolang samen in een onderneming zit-

 

Remco

Vind ik ook heel belangrijk.

 

Cor

Hebben Gradus en jij, hebben jullie wel eens ruzie gehad? Hebben jullie wel eens onenigheid gehad dat iemand van buitenaf of een personeelslid – we zijn het niet eens, help ons?

 

Remco

Nee, we hebben wel eens stevige discussies, daar roepen we soms ook wel een collega bij, soms ook onderling met elkaar, maar wat ik al zei aan het begin ook van ons interview, aan het eind van de dag gaan we samen de deur uit. En de volgende dag komen we samen binnen. Dus die discussies die misschien getypeerd kunnen worden als ruzie, worden beslecht voor de klok van vijf a zes uur. Onderaan de streep zijn we samen ingestapt.

 

Cor

Een echtpaar zegt: we gaan niet slapen voordat we de ruzie hebben bijgelegd, jullie zeggen: we gaan niet naar huis voordat het – Heeft Gradus of jij dan een veto?

 

Remco

Ja, veto, ik weet niet hoe je dat wil zeggen eigenlijk?

 

Cor

Is er iemand die bij het niet eens zijn een doorslaggevende stem heeft?

 

Remco

Wij vragen nog wel eens een keer aan een collega van: hoe kijk jij daarnaar, laten we daar – maken we on the run een beslissing en daarnaast is Gradus scheidsrechter van de voetballerij en heeft hij een scheidsrechtermuntje en het klinkt echt bizar voor woorden, maar dan doen we gewoon kop of munt. En dan legt de een of ander zich bij die beslissing neer. En dan gaan we later ook niet zeggen van, dat alsnog blijkt dat de ander gelijk heeft gehad of iets verkeerds heeft gedaan van: na na na, als een stel kleine kinderen van: zie je nou wel. Nee, dan zeggen we gewoon –

 

Cor

Dan draag je het als man.

 

Remco

Ja, bal op tafel, muntje is de verkeerde kant uit gevallen, gelukkig is dat nog niet gebeurd, maar zo moet je ook met elkaar verder, anders lukt het gewoon niet. Dan krijg je hele rare exercities die het bedrijf niet ten goede komen, dan wel de medewerkers. En we hebben, beiden, de zorgplicht van de veertien mensen die van ons mee-eten. De gezinnen met de kinderen, de schoolgaanden die erachter zitten.

 

Cor

Want hoe het met die loyaliteit, ben je bevriend met je personeel, of hou je met Gradus een gepaste afstand?

 

Remco

Nee, ik denk dat wij daar allemaal misschien en dat maakt soms het sturen lastig, wij zitten meer bij elkaar dan eigenlijk zakelijk gepast zou zijn, maar dat is hoe wij als organisatie zijn, dat is ook de bevlogenheid die wij als team hebben. Als een klant een probleem heeft, of uitdaging of wat dan ook, dan gaan we niet kijken van: dat moet jij toch doen? Nee, dat moeten we samen oppakken. Dat geeft soms wel lastige – als je een conflictsituatie hebt met een medewerker, omdat je soms iets te zijn positie begrijpt, maar ja, Cor, dat is het nu eenmaal. Dat is wie we zijn en als dat niet past, heb je hier niets te zoeken.

 

Cor

Hebben jij of Gradus de afgelopen jaren wel eens een cruciale fout gemaakt dat je zegt: dat hadden we gewoon anders moeten doen?

 

Remco

Nee, nee. Niet dat ik me zo kan herinneren.

 

Cor

Dat is wel lekker om dat te kunnen zeggen.

 

Remco

Ik zou echt heel goed moeten nadenken, nee, nee echt niet.

 

Cor

Ik wil nog even stilstaan bij corona, je hebt corona gehad.

 

Remco

Nee, ik heb geen corona gehad.

 

Cor

O nee, je moest naar het ziekenhuis voor –

 

Remco

Nierstenen.

 

Cor

Och ja, dat was het. Nierstenen, maar wel in het ziekenhuis geweest.

 

Remco

Dat klopt, en uiteindelijk via de natuurlijke weg verdwenen. Dat is op zich wel bijzonder, want je wordt eigenlijk naar huis gestuurd omdat er vanwege corona geen capaciteit is om jou te opereren, lees: normaal gesproken zou je binnen een uur daar aan geholpen worden, operatief. Nu werd ik naar huis gestuurd in afwachting van en vier, vijf dagen later gaat hij via de natuurlijke weg, dat steentje, van twee bij vier millimeter de gewone weg uit. Dus eigenlijk een operatie bespaart. Dat is ook een aparte, want normaal gesproken zou ik onder niet-coronaperiode geopereerd zijn van een nacht op maandag op dinsdag volgens mij.

 

Cor

En je zei als je op vakantie gaat, dan leg je je telefoon neer, maar als je in zo’n ziekenhuis bent, dan werkt dat anders. Dan heb je niet de rust om het even los te laten, dan gaat het door, of had je gewoon dingen te doen dat je zei: dat moet gewoon gebeuren?

 

Remco

Nee, ik heb gemerkt, de betrokkenheid van de mensen om je heen, zowel zakelijk als privé jou in een keer heel veel druk gaven in de vorm van telefoontjes plegen. Maar ik lag natuurlijk niet alleen op een kamer. Mijn kamergenoten zeiden van: jeetje, moet dat nu de hele tijd? Toen heb ik op een gegeven moment ook gezegd: oké, ik stop ermee, maar ja. Ik hoefde mij niet druk te maken over de zaak. Het loopt gewoon. Het is puur even snel schakelen van: denk hieraan, wil je dat voor me regelen, dat regelen, dan krijg je te horen: Cuiper, don’t worry, we regelen het voor je. Dat geeft wel een lekkere rust hoor. Ik heb niet met zorgen in het ziekenhuisbed gelegen. En dat heeft natuurlijk ook wel te maken met hoe je als bedrijf nu financieel in de wedstrijd staat. Kijk, er zijn heel veel ondernemers die onder water staan op dit moment, die het heel lastig hebben, die serieuze problemen hebben, ik ben heel dankbaar dat wij dat niet hebben. En dat geeft natuurlijk ook wel een bepaalde rust, anders lig je echt anders in zo’n ziekenhuisbed.

 

Cor

Heb je nog een droom als ondernemer dat je zegt: dit zou ik nog graag willen bereiken? Je had het net over dat horloge, Van der Gang. Heb je nog een zakelijk doel waarvan je denkt: als we dit bereiken met Saylus dan -

 

Remco

Ja, ik zou nog wel een bepaalde groei willen realiseren, samen met Gradus niet per se, het is geen must, maar een bepaalde groei waarbij ik zeg: dat ik ’s ochtends weet wanneer een collega nog jarig is. Die groei wil ik realiseren. In aantallen is dat misschien vijfentwintig, dertig man nog, dus dat betekent een verdubbeling van het personeel, dat is voor mij niet het uitgangspunt. Uitgangspunt is dat de klanten tevreden moeten zijn over onze dienstverlening, als we die groei zouden kunnen realiseren is dat prima, als dat gepaard gaat met een aantal mensen, alleen die zienswijze kan tussentijds ook veranderen. Als je deze vraag zou stellen over tien jaar en wij misschien, weet ik veel een bedrijf hebben van honderd man, dan sta je er anders in. Dat kan.

 

Cor

Ik kan me niet voorstellen dat jouw klantgerichtheid en de wens om het goed te doen, dat die verandert. Zeker niet ten koste van het geld.

 

Remco

Nee, nee. Van nature inderdaad, moet het gebeuren, maar dan moeten wel alle parameters kloppen. En daarom zeg ik ook: autonome groei is de mooiste groei, want die kun je vaak behelzen. En als je, ik heb wel eens een gesprek gehad met een marketingman die liep te hunten om in een televisieprogramma te komen van Harry Mens en die marketingman die zei van: ja, een dag later word je enorm gebeld en iedereen die wil dan zaken met je doen. Ik zeg: dat is een reden om het niet te doen? Hoezo niet? Ik zeg: dat kan ik niet aan. Ik kan geen duizend telefoontjes op een dag aan naar aanleiding van een tv-programma of niet waarin je succesvol wordt neergezet en er komt een of andere groei aan, dan moet ik in eens boekenplanken erbij gaan maken. Ja, ik ben helemaal niet technisch, Cor, dus je moet mij geen boekenplanken laten maken hoor. Groei, normaal, rustig, prima. Heerlijk, gecontroleerd. Dat betekent ook dat de drive is niet de financiën, we hebben natuurlijk in de afgelopen vijf jaar een uitdaging gehad. Gradus en ik hadden we duidelijk: we willen in vijf jaar af van de schuldenpositie die we hebben en financieel helemaal vrij zijn en dat betekent: heel veel consequenties. Dat betekent: geen gekke dingen doen, dat betekent consolideren, dat betekent dat je voorzichtig moet zijn met wat je doet. 2017 is echt een zeer catastrofaal jaar voor ons geweest, hebben we gelukkig gemanaged dat te overleven, dat was eigenlijk een van de weinige boekjaren in het afgelopen bestaan dat het bedrijf verlies heeft gedraaid, dat doet wel wat met je. Ik heb daarin wel heel duidelijk voor mezelf een plan op gemaakt waarbij ik denk van: dit wil ik dus niet nog een keer.

 

Cor

Dan zal je vrouw het op dat moment ook moeilijker hebben gehad. Wat heb je gedaan?

 

Remco

Uiteraard. Maar ook thuis, weet je. Ik zeg altijd, ik ben vanaf mijn geboorte, heb ik nooit problemen gekend. Niet in financiële zin, in ziekte et cetera, eigenlijk ging het me altijd voor de wind en dan gebeuren er toch, omdat je wat ouder wordt wat dingen die je in een keer terugzetten, die je aan het denken zetten, dus 2017 is voor mij echt een significant jaar waarin ik heb nagedacht van: oké, dit kan mij dus ook gewoon gebeuren, maar nu ben ik ondernemer. En dan heb je geen vang. Banken doen niet met je mee op het moment dat je het goed hebt en banken doen niet met je mee op het moment dat je het slecht hebt. Ik vraag me dan af: wat is de functie van banken dan? We hebben het zelf gered omdat we creatief zijn kennelijk, maar ook omdat we betrouwbare mensen om ons heen hebben in de vorm van medewerkers en leveranciers. Waarbij je van tevoren moet aangeven dat je bepaalde dingen niet kan nakomen, ondanks dat je het graag zou willen. Dat is ook waarom het belangrijk is om communicatie te blijven houden met mensen en communiceren, het is op dit moment in deze wereld dramatisch slecht. Communiceren is wat je doet met elkaar, praten. Via de telefoon, dat is wel lekker voor mijn business trouwens, of face to face. Daarom, het is goed dat we de huidige techniek hebben, Teams et cetera, het werkt allemaal, allerlei middelen, maar vraag maar eens aan iedereen: niemand vindt het prettig.

 

Cor

Heeft het je nederig gemaakt, zo’n jaar als ondernemer om misschien er ook achter te komen: wat heb je eigenlijk als ondernemer, je zit erbij, maar als het niet goed gaat, dan hebben we elkaar heel hard nodig. We gaan richting het eind van het uur. Ik vraag altijd aan iedereen een ultieme tip. Ik zat zelf te denken, ik vind zoals jij en Gradus dat samen dus nu al zo lang flikken, zo lang doen, zou je andere ondernemers, misschien ondernemers die overwegen om iets samen te doen met een ander, wat voor tip zou je dan geven?

 

Remco

Je moet elkaar dingen kunnen gunnen. In de breedste zin van het woord, niet alles op een weegschaal leggen. Die weegschaal moet altijd in balans zijn en die slaat de ene keer naar links door, de andere keer naar rechts en je moet zeker nooit liegen. Liegen is echt funest, dat moet je gewoon nooit doen. Je kunt beter zeggen: dit heb ik verkeer gedaan, het spijt me, dan kun je het erover hebben en dan kun je weer verder. En dat is lastig, dat raakt je inborst. En de een is daar beter toe in staat dan de ander. Maar je moet open, eerlijk en transparant zijn. Alles met elkaar delen. Dat is gewoon, anders gaat het niet lukken en vaak zie je dat op basis van financiën samenwerkingen mislukken en dat heeft vaak te maken met gunning. Waarom moet de een net een nieuwe iPhone of Apple of een nieuwe laptop en de ander dan ook. Dat speelt bij ons niet. Ik heb een Audi en Gradus rijdt in een Lexus. Niks mis mee in beide gevallen, in nieuwprijs zit er echt wel een verschil in en daarin heeft Gradus mij dat gewoon gegund. En op andere momenten is er weer een andere gunning vanuit mijn positie. Je hoeft het niet altijd af te wegen.

 

Cor

Het hoeft niet altijd gelijk te zijn.

 

Remco

Ja, maar het moet wel in balans zijn. De rode draad moet zijn dat het in balans is en dat kun je alleen maar bereiken door open en eerlijk met elkaar te communiceren, als je dat niet kan en als je de kaarten voor de borst houdt en niet open en transparant bent, dan ben je gedoemd te mislukken. En tot nog toe zijn wij daar redelijk succesvol in gebleken, want we hebben een bedrijf in coronatijd overgenomen in Aalsmeer, we zijn in juli in Duitsland een bedrijf gestart, dat is minder succesvol op dit moment vanwege allerlei maatregelen, dat geeft niet, is niet anders, ja, en Malta draait gewoon lekker door. Ik ben heel blij.

 

Cor

Ik weet nu waarom je destijds commercieel, want het commerciële hart dat draait weer. Super bedankt voor dit interview, mooi om hier bij het succesvolle bedrijf te zijn en om jou als ondernemer te spreken. Dank je wel.

 

 

Podcast voor DGA's #17 Cor Spronk in gesprek met Wim van Mourik van Van Mourik Beekbergen - over bedrijfsovername, generatieverschillen, besturen en commitment

VERZET OP TIJD JE BAKENS!

Vandaag ben ik in gesprek met Wim van Mourik, 55 jaar, getrouwd met Gerda en vader van twee dochters en een zoon. Wim is eigenaar van Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek, die levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.

Vanuit Beekbergen runt hij zijn bedrijf en is daarnaast ook zeer actief als voorzitter van belangenorganisatie Cumela. “Verzet op tijd je bakens”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Wim deze podcast afsloot.

BEDRIJFSOVERNAME

Toen we Wim vroegen of hij mee wilde werken aan deze podcast zei hij dat hij eigenlijk niet zoveel te vertellen had. Het was niet zo spannend volgens hem. Maar toen kwam het gesprek op het onderwerp bedrijfsovername. En daar heeft Wim wel zeker wat over te vertellen.

Wim heeft het bedrijf van zijn vader over genomen. Wim: “Ik geloof niet dat ik zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen”. Wim verteld over hoe hij het bedrijf overnam, stapje voor stapje en welke invloed zijn vader bleef of wilde houden. Later in de podcast verteld Wim hoe zijn kinderen staan tegenover het overnemen van zijn bedrijf en welke invloed dit heeft op zijn relatie met zijn kinderen.

GENERATIEVERSCHILLEN

Wim is opgegroeid in een cultuur van hard werken en het hebben van bezit. Aan de andere kant verteld Wim hoe zijn kinderen andere keuzes maken. Wim: “Die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder”. Wim verteld hoe hij zijn zesdaagse werkweek terugbracht naar vijf dagen. Destijds een doorn in het oog van zijn ouders. Nu zal zijn vader vast trots zijn op hoe Wim het tot nu toe gedaan heeft al spreekt hij dat op dat vlak niet uit.

BESTUREN

In 2011, toen Wim een jaar of veertig was werd hij gevraagd om landelijk voorzitter te worden van Belangenorganisatie Cumela. Wim: “Ik had het bedrijf hier redelijk onder controle. Ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging. Ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen”. Zijn personeel vind het wel mooi. “De mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig. Die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak”.

COMMITMENT

We spreken nog over de uitdagingen binnen de sector en binnen zijn eigen bedrijf, nu Wim zijn kinderen in 2017 hadden aangegeven het bedrijf niet over te willen nemen. Het vinden van machinisten voor zijn machines is voor Van Mourik Beekbergen nog gene probleem, maar in het vinden van bijvoorbeeld grondwerkers in de toekomst, daar ziet Wim wel een hele uitdaging.

Een opvolger voor zijn bedrijf denkt Wim gevonden te hebben in Koen Spee. Toen ik aan Wim vroeg waar zijn opvolger aan moet voldoen, toen noemde hij: “Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers. Of met de mooie machines of het pand. Hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem”.

VERZET OP TIJD JE BAKENS!

Wim: “Je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten”.

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Wim van Mourik en Van Mourik Beekbergen vind je op:
https://www.linkedin.com/in/wim-van-mourik-7a446428/
https://www.linkedin.com/company/vanmourikbeekbergen/
https://www.facebook.com/vanmourikbeekbergen
https://www.vanmourikbeekbergen.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld over het verkopen van je bedrijf aan je kinderen? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#wimvanmourik
#vanmourikbeekbergen
#cumela
#loyaliteit
#mentor
#inspirator

Volledig uitgeschreven podcast #17:

 

Wim van Mourik

 

Cor

We zijn hier in jouw kantoor in Lieren, bij Van Mourik Beekbergen. Ik heb even wat huiswerk gedaan, Van Mourik Beekbergen grondverzet en cultuurtechniek. Levert aan groen en grijs, aan boer en bouw.

 

Wim

Ja, dat heb je aardig goed.

 

Cor

Is dat een beetje -

 

Wim

Dat dekt wel de lading.

 

Cor

Dat dekt wel de lading. We kwam er net in het voorgesprek achter dat we elkaar eigenlijk kennen, ik dacht van naam, maar dat was toch van het VCA, de begeleiding van het VCA, samen met Willem. Ik zag al staan: duwen is  beter dan trekken, misschien kunnen we het daar nog eens even over hebben, wat je daar precies mee bedoelt. Vijfenvijftig jaar en twaalf januari vijfenvijftig geworden, woont in Beekbergen, komt uit Lieren, getrouwd met Gerda de Jong. Ongeveer elf jaar nu volgens mij, twee dochters, Eva en Annemarie en een zoon Laurens.

 

Wim

Dat klopt.

 

Cor

Laurens zit in de autohandel zag ik, dus ik zag al heel wat dingen voorbij komen. Hobby’s, ik schat even: wintersport en wielrennen?

 

Wim

Wintersport zeker, wielrennen heb ik een paar jaar gedaan, wielrennen en moutainbiken. Maar goed, daar ben ik wel weer mee gestopt. Ik heb die fietsen weer aan de wilgen gehangen, dat vroeg toch teveel van me. Ik zat in een vrij fanatiek groepje, zeg maar het testosterongroepje. Het moest altijd maar verder en altijd maar harder en altijd maar langer en op een gegeven moment kostte het me meer dan dat het me opleverde en toen dacht ik: hier stop ik mee, dit is niet goed voor me.

 

Cor

Maar dan ook gewoon gelijk twee fietsen op Marktplaats zetten, gewoon ook gelijk afrekenen?

 

Wim

Daar heb ik nog wel een jaar over gedaan om zover te komen dat ik ze op Marktplaats ging zetten, maar ik heb het wel, denk ik in 2020 gedaan en toen heb ik van de opbrengst van die twee fietsen en de spullen, een nieuwe kar met golfspullen aangeschaft en ik ben samen met mijn vrouw golflessen gaan volgen. We hebben ons GVB gehaald vorig jaar in Portugal en ja, daar storten we ons nu helemaal op. Dat wordt het nieuwe werken.

 

Cor

Voetbalclub?

 

Wim

Niet.

 

Cor

Ja, VV Beekbergen, dat is het dan?

 

Wim

Dat bestaat, ja. En daar doen we het onderhoud van de velden, maar voor de rest ben ik geen voetbalfanaat of fan. Daar heb ik ook geen voorliefde voor, ik vind het prima dat anderen dat doen, maar wij zijn er vroeger eigenlijk niet mee opgegroeid. Mijn vader zei altijd: dat moet je niet doen, want dan schoppen ze je de poten kapot op zondag en dan kun je op maandag niet werken. Dus dat is bij ons niet van de grond gekomen. En ik heb het zelf ook nooit opgepakt. Ik vind het goed, nogmaals, dat een ander het doet, maar niet voor mij.

 

Cor

En als je het hebt over voetbal of golven, doe je dan ook met jullie bedrijf golfbanen aanleggen, of onderhoud en op voetbalvelden?

 

Wim

Jawel, voetbalvelden dat kunnen we volledig zelf, het aanleggen en onderhouden en die golfbanen aanleggen, daar zijn wij ook wel bij betrokken. Op dit moment wordt er in Lieren weer een uitbreiding gedaan van een golfbaan en daar zijn wij ook bij betrokken.

 

Cor

Scherpenberg?

 

Wim

Ja en bij de nieuwe aanleg, toen die tijd, maar dat was voor onze grootste klant Sweco, ja dat heette toen nog Grontmij, hebben wij daar misschien eens geleverd om de tee’s en holes aan te leggen, maar ook om de fairways te egaliseren en in te zagen, dus dat zijn wel dingen die ons passen zeg maar. Met mens en machine in die boden wroeten. Ja, dus ook op een golfbaan.

 

Cor

Ik ben lid van de Witte Handicap Club hier op Scherpenberg, dus ik speel hier wel eens. Muziek, ben je een muziekliefhebber en wat is dat dan?

 

Wim

Niet uitgesproken hoor, ik luister niet eens altijd naar muziek, ik luister ook wel eens naar NPO1, en dan praatprogramma’s, maar als ik dan muziek luister dan is het wat er op de radio voorbij komt en als ik wat zoek dan heb ik ook wel een redelijk brede interesse. Maar stel dat ik nu moet zoeken, dan zoek ik naar Adele, of naar Anouk, of naar Danny Vera, dat soort dingen. Simply Red van vroeger zoek ik nog wel eens op, maar echte specifieke voorkeur, nee. Ik ben een makkelijke muziekluisteraar.

 

Cor

Hebben de jongens op de zaak misschien de radio aan?

 

Wim

Allemaal.

 

Cor

Ja?

 

Wim

Ja, als daar geen radio in zit, of hij doet het niet, dan hebben we een probleem. Dus die jongens die luisteren er graag naar, maar waar ze precies naar luisteren, dat weet ik eigenlijk niet, kon nog wel eens andere muzieksmaak zijn dan dat ik zelf heb, maar het is wel van wezenlijk belang dat daar een goede radio in zit. Dat vinden ze belangrijk.

 

Cor

Heb je vroeger zelf veel op de trekker gezeten?

 

Wim

Ja, in mijn jongere jaren, vanaf mijn vijftiende, zestiende. Ja, heel vroeger was het zo: als je een jaar of tien, twaalf was leerde je al trekker rijden. Dan mocht je niet de weg op, maar wel op het land en vanaf je zestiende mocht je dan de weg op en dat was bij ons vroeger ook wel gewoon, als je dan uit school kwam, dan was er altijd wel iets te doen. Dan ging je even een paar pakjes hooi persen, of even wat kunstmest strooien, dus ik rij al wel heel lang trekker en vanaf mijn zestiende dus ook op de weg. Na mijn schooltijd, mijn opleidingstijd heb ik nog een paar jaar hier in het bedrijf gewerkt, toen ben ik gaan stage lopen, andere bedrijven gezocht en gewerkt en toen weer terug, maar voordat ik op kantoor kwam heb ik een jaar of vier op de rupskraan gezeten. Eerst op een mobiel kraantje natuurlijk om het te leren en daarna ging de rupskraan machinist weg en toen zei mijn vader: dat is dan misschien wel iets voor jou, dat is om je opleiding nog een beetje af te ronden, dan ga je maar eens een tijdje op die grote rupskraan zitten. En dat staat mij nog wel helder voor de geest, dat breng ik ook altijd in contact met de geboorte van mijn kinderen, want ik weet nog precies waar ik was met die grote rupskraan toen mijn zoon geboren werd, stond ik in Arnhem. Helder voor de geest, dus dat heb ik een paar jaar gedaan en toen ik daar af kwam, van die rupskraan -

 

Cor

Wacht even. Je gaat te snel. Want ik zat te denken: je hebt geen tinnitus opgelopen van al het lawaai wat destijds op die tractoren zo was?

 

Wim

Ik heb wel tinnitus, maar waar het vandaan komt, ik weet het niet. Het zou best kunnen, die lawaai doofheid, dat oorsuizen dat dat van machinegeluiden komt, dus ik heb wel tinnitus en ik heb ook wel iets gehoorschade, want ik heb een gehoorapparaat in zoals je ziet, maar ja, dat is heel moeilijk te labelen, of dat het daar vandaan komt. Dat kan geen enkele oorarts je vertellen. Ze constateren een gehoorschade en dat zit dan ergens in je hoofd, maar niemand kan zeggen waar het van komt.

 

Cor

Ik wist het trouwens niet hoor, het is dat je het nu zegt. Ik heb er zelf iets last van, omdat ik ook vroeger altijd op de trekker zat en ook wel eens muziek, dan luisterde je muziek en van die oorkappen op. Wat voor auto rijd je?

 

Wim

Ik rij een Audi A6 All Road, dat is wel - een passie zal ik niet zeggen, ja, dat wilde ik wel heel graag en van vroeger uit reden we een Volkswagen Golf, toen werd het een keer een Passat en nog een Passat en toen ik zover kwam dat ik zelf auto’s mocht kopen of kon kopen toen kocht ik mijn eerste auto, dat was ook een Passat, daarna dacht ik: ik wil wel iets mooiers, iets luxere, toen werd het een Audi, dat leek mij helemaal ideaal. Dat werd een Audi A4 en daarna werd het een A6 en het hoogst bereikbare, dacht ik toen altijd, dat is zo’n grote A6 All Road. Nou, ik ben zover, ik heb hem. Ik rij er met verschrikkelijk veel plezier in.

 

Cor

En die liefde heb je ook aan je zoon doorgeven? Je zoon handelt nu in auto’s zag ik tenminste voorbij komen?

 

Wim

Ja, mijn zoon die is helemaal autofanaat, die heeft dat van kinds af aan al opgebouwd. Die wist als kleine jongen al auto’s te herkennen aan de achterlichten. Dan zei hij: kijk, papa, dat is dezelfde auto als die opa heeft, want die heeft dezelfde achterlichten. Dat zijn dezelfde achterlichten van ome Jan. Dus die heeft dat al heel vroeg meegekregen. Maar hij werkt overdag bij een, ik wilde bijna de naam noemen, maar dat is niet helemaal goed natuurlijk, bij een installatiebureau en daar is hij service engineer en in de avond- en in de weekenduren doet hij die automakelaardij erbij. Hij noemt zichzelf automakelaar van het noorden en daar kan hij zijn liefde en passie in kwijt. Door auto’s te zoeken voor andere mensen.

 

Cor

Komen we zo meteen nog wel terug op, want ik wil het met jou wel hebben over bedrijfsovername, maar eerst even naar jezelf. Lees je wel eens boeken?

 

Wim

Ja, ik lees wel eens boeken, eigenlijk te weinig. Ik ben ook vroeger niet met boeken lezen opgevoed, dat is meer iets dat me is bijgebracht door mijn vrouw. Mijn vrouw is docent Nederlands en fervent boekenlezer en die schuift mij wel eens boeken onder de neus van: dit is een mooi boek, lees die maar. En dat lees ik dan ook, want ik ben wel een makkelijke lezer, ik kan echt wel alles lezen, maar het gebeurt eigenlijk alleen maar in de vakantie, dus veel te weinig. Dat is wel jammer. Ik neem me ook ieder jaar voor om meer te gaan lezen, maar als het er niet ingebakken zit en je moet jezelf ertoe zetten dan wordt het lastig.

 

Cor

Maar je bent, ik zag, je bent sinds 2012 voorzitter van Cumela. Moet je voor Cumela, moet je daar veel voor lezen? Veel vakliteratuur lezen of is dat dan ook -

 

Wim

Vakliteratuur valt wel mee, maar ik moet wel veel stukken lezen, dus je lees wel veel vergaderstukken of memo’s. Maar daar heb ik geen moeite mee. Ik kan best goed en snel lezen en ook wel snel die stof opnemen. En als ik dus ook een boek lees, dan kan ik dat ook wel makkelijk in me opslaan. Dat gaat me makkelijk af.

 

Cor

Luister je wel eens een podcast?

 

Wim

Eerlijkheid dient me te zeggen, dat op het moment dat wij contact met elkaar zochten, dat ik daarna pas podcasts ben gaan luisteren. Die van jou, ik heb er nu drie gehoord. Ik moet zeggen ik vind het wel leuk, nu, ’s avonds in coronatijd lopen we een rondje om het dorp heen en dan een paar oortjes in en een podcast luisteren, dat begint mij eigenlijk wel te bevallen, dat vind ik leuk.

 

Cor

Ik ook pas sinds ik ermee begon, dat ik podcasts luister, ja. Heb je iemand waar je tegenop kijkt, een idool, misschien een groot woord, dat je zegt van: dat is echt wel, hetzij een ondernemer, hetzij iemand zoals die in het leven staat?

 

Wim

Ik ben wel fan van Mark Rutte, ik ben ook een fervent VVD’er en ik volg dat al een paar jaar hoe Mark dat doet en daar heb ik echt wel ontzag voor, dat vind ik ook wel heel knap zoals hij de verbindingen maakt en de compromissen sluit en hoe hij met mensen omgaat, naar ze luistert, dat vind ik wel een voorbeeld, daar neem ik wel iets van aan.

 

Cor

Hij is ook een woordkunstenaar.

 

Wim

Ja, ik vind het heel knap wat hij doet. Hij kan echt met iedereen omgaan, gewoon met alle lagen van de bevolking kan hij nivelleren en insteken, dat vind ik heel knap en dat hoop ik van hem over te nemen. En daarnaast, via Cumela kom ik natuurlijk bij heel veel mooie bedrijven en daar zie ik wel ondernemers, ik zal ze niet bij naam noemen, want dan doe ik misschien een ander weer tekort, maar daar zie ik wel andere ondernemers waarvan ik denk: wat doe je dat goed, wat doe je dat knap of waar sta je daar goed in, niet teveel op de emotie, maar wel op de zakelijke kant. En soms bij een andere ondernemer andersom, maar dat is er niet één, dat zijn er gewoon meer.

 

Cor

Misschien komen we in de podcast nog wel tegen, de uitdagingen die je zowel bij de boeren tegenkomt als in de bouw, hetzij vanwege stikstof, hetzij vanwege corona, hetzij vanwege veranderingen van voedselketen. Je begon er net al over, uit wat voor nest kom je? Heb je broers en zussen?

 

Wim

Ik heb een broer en twee zussen en wij komen echt wel uit een ondernemersgezin.

 

Cor

Jij bent de jongste?

 

Wim

Nee, ik ben de tweede. Een oudere broer en twee jongere zussen. Ja, mijn ouders die zijn beide, na het trouwen hier naartoe verhuisd. Die komen van oorsprong uit de Betuwe en mijn vader komt uit een streng gereformeerd gezin, uit een boerengezin, is ook vanuit hard en lang werken opgevoed, kocht toen samen met mijn moeder hier een failliet gaand loonbedrijf op, loonbedrijf/boerderij en die is toen heel hard gaan werken om hier de kost te verdienen en de boerderij te onderhouden en dat loonbedrijf. Dat is hij rustig aan gaan uitbouwen, maar daardoor zijn wij wel opgevoed met werken, ja. Als een beetje lopen kon, moest je al een beetje meewerken, al was het maar de stoep aanvegen, of de schuur aanvegen en maar vader heeft altijd wat akkerbouw erbij gedaan en op enig moment moesten wij dan ook mee aardappels gaan rooien, moesten we kunstmest strooien, moesten we het land bewerken, dus wij zijn wel meer met werken dan met sporten of met spel opgevoed. Dat was goed, prima.

 

Cor

En je hebt mts gedaan? Weg- en waterbouw?

 

Wim

Eerst de lts en toen de mts weg- en waterbouw. Mijn vader had wel een plan voor ogen met mij en mijn broer. Mijn broer zou dan bosbouw en cultuurtechnische school doen, heeft hij ook gedaan en ik zou dan mts weg- en waterbouw doen en dan zouden wij beiden -

 

Cor

En niet dus de middelbare landbouwschool?

 

Wim

Nee.

 

Cor

Was dat omdat hij toen al dacht: ze moeten echt richting die weg- en waterbouw?

 

Wim

Mijn vader had al vrij snel in de gaten dat hij met die landbouwmachines natuurlijk ook voor andere klanten kon werken. Toen ging hij al vrij snel werken voor de gemeente Apeldoorn en voor het toenmalige Arcadis, dat was toen Grontmij, ging hij met dezelfde mens en machines voor andere klanten werken, dan had hij ook wel bedacht: daar zit meer toekomst in dan in het agrarisch loonwerk, dus toen dacht hij: als Jan dan de bosbouw school gaat doen en Wim doet wegenbouw op de mts, dan gaat de één stage lopen bij Grontmij en de ander gaat stage lopen bij de HWZ, wat nu de BAM is. Dan kunnen ze daar beiden een jaar of vijf werken, dan komen ze terug en dan nemen de gebroeders Van Mourik het bedrijf over. Dat is bijna gelukt.

 

Cor

Dus toen heb je op school gezeten, toen heb je nog vijf jaar op die rupskraan gezeten.

 

Wim

Ja, ja.

 

Cor

En toen, wat gebeurde er toen?

 

Wim

Even terug naar die stageperiode, ik ben teruggekomen naar het bedrijf en mijn broer die is niet teruggekomen, die zei: ik vind het geweldig mooi werk en ik interesseer me er ook voor, maar ik heb eigenlijk niet zoveel ambitie om het voor mezelf te gaan doen, dus ik blijf bij Grontmij. Ik blijf liever in loondienst. Dus toen heb ik het alleen overgenomen.

 

Cor

Maar was je altijd al wel de ondernemer, ook in het gezin, tussen vrienden, degene die - of was het echt zoiets van: zo gaat dat nu eenmaal, dat je het bedrijf, dat één van de zoons, of één van de kinderen het overneemt?

 

Wim

Ja, ik denk dat laatste, ik bedoel, ik geloof niet dat ik nu zo ondernemend was toen, of dat altijd al op mijn wensenlijstje had staan om zelf een bedrijf te hebben. Maar het zat er zo ingebakken dat, wij waren voorbestemd om dat over te nemen. Die kant werden we wel, op gestuurd vind ik een groot woord, maar daar werden we wel in gestimuleerd. Ik vond het ook leuk, ik vind het nog steeds leuk om te doen. Maar om nu te zeggen: ik wil ondernemer worden en dit is een gouden kans en ik ga dat doen, nee, ik ben er eigenlijk gewoon ingegroeid.

 

Cor

Wat zou je geweest zijn als je vader het niet had gehad? Heb je daar wel eens over nagedacht?

 

Wim

Jawel, daar heb ik vaak genoeg over nagedacht, maar ik heb daar nog nooit een antwoord op gevonden. Ik weet het gewoon niet.

 

Cor

Professioneel golfer misschien wel.

 

Wim

Ja, dat had gekund, maar nee, dat geloof ik niet. Maar ik heb niet een super balgevoel, dus als wij elkaar gaan tegenkomen, dan kun je denk ik wel van me winnen, maar nee, ik heb geen antwoord op die vraag wat ik dan anders was gaan doen.

 

Cor

Maar goed, we hadden elkaar aan de telefoon over overnemen, kun je daar eens wat over vertellen, hoe is dat gegaan? Want het is een kapitaalkrachtig bedrijf, machines, veel geld gaat erin zitten?

 

Wim

Ja, hoe gaat zoiets. Inderdaad, er zit heel veel geld in en de vorige generatie liet ook al dat geld er maar inzitten, dus toen wij op het punt aankwamen van die overname, had mijn vader wel zijn voorbereidingen gedaan. Hij had van een vof een bv gemaakt, met een beheermaatschappij erboven, dus voorbereid dat ik het makkelijk kon overnemen. Dus ik heb ook een bv opgericht en heb gewoon aandelen gekocht van de werkmaatschappij van hem. Eerst een transactie van dertig procent en daarna, dat was denk ik ergens rond 2000 heb ik er nog eens veertig procent bijgekocht. En toen gebeurde er een hele tijd niks en ik heb in 2015, dus dat is nog helemaal niet zo lang geleden, heb ik die laatste dertig procent van hem overgenomen. En dat is wel grappig om te vertellen hoor, want mijn vader heeft natuurlijk van die opbrengst van de verkoop, hij heeft ook andere aandelen gekocht en zijn geld belegd, altijd zuinig op geweest. Maar jouw aandelen, zegt hij, die renderen eigenlijk ook wel goed.

Die dertig procent die ik nog heb in jouw bedrijf, dat zijn best goede aandelen, dus die verkoop ik niet. Die hou ik nog even. Daar kon ik in eerste instantie natuurlijk om lachen, maar uiteindelijk dacht ik: ja, verdorie, ik moet ze toch een keer zien te krijgen. Dus in 2015, toen was ik rond mijn vijftigste, dacht ik toch wel: ja, nu wordt het toch wel tijd, ik kan het alleen en ik wil het wel alleen en die aandelen moeten gewoon mijn kant op.

 

Cor

Had hij nog wel de laatste tien of vijftien jaar dat hij zich er nog - dat hij er nog veel rondliep of dat hij nog wel voelde dat het ook nog wel van hem was? Of heeft hij het wel makkelijk los kunnen laten?

 

Wim

Nee, dat ging niet zo makkelijk hoor. Ik bedoel mijn vader was een eerstelijns ondernemer, een pionier in hart en nieren. Hij heeft ook jarenlang, nadat hij het aan mij verkocht had, eigenlijk uit de zaak was, hier wel was, wel altijd meegedaan. Dus hij werkte nog mee, hij dacht ook nog mee, hij besliste ook mee. Daar kon hij wel vrij snel afscheid van nemen, de beslissingen en verantwoording dragen, maar het heeft heel lang voor hem gevoeld alsof het nog van hem was en dat hij mij nog wel adviseerde en nog wel wat tips gaf van: let daarop, zie dit en zie dat. En het is pas sinds een jaar of vijf denk ik, dat hij het nu echt heel goed kan loslaten. Hij is nu bijna 82, tot aan zijn 77, 78 echt wel volop meegedacht en gedaan, geduwd en getrokken.

 

Cor

En hoe is dat naar je oudere broer en je twee zussen, hebben die ooit wel eens gehad van: die Wim die heeft lekker makkelijk het bedrijf overgenomen? Werden daar in die tijd veel gesprekken over gevoerd? Of was het een soort stilzwijgende -

 

Wim

Ik heb persoonlijk niet zo heel veel gesprekken gevoerd met mijn broer en zussen over gehad. Wat is het waard, wat geef ik ervoor en wordt het geschonken of wordt het betaald, of - daar hebben wij het eigenlijk niet over gehad. Dus ik denk dat ze daar gewoon vertrouwen in hebben gehad dat vader en ik dat goed gedaan hebben. Dat is ook gewoon goed gedaan, we waren natuurlijk met zijn vieren en mijn moeder toen die tijd was helemaal een voorvechter daarvan, die konden en die wilden daar ook geen verschil in maken, of geen onderscheid in maken. Ze konden mij niet wat schenken, dan zouden ze de anderen tekort doen. Dus ik heb ik ook echt wel, alles wat hier is, gewoon betaald. En mijn broer en zussen hebben daar waarschijnlijk goed vertrouwen in gehad, want die hebben mij daar nooit naar gevraagd of ergens van beschuldigd, of daar argwaan bij gehad. Tenminste, dat is mij niet ter ore gekomen. We hebben dat gewoon heel goed en integer gedaan met elkaar. En ze zien best wel dat ik er denk ik veel voor moet doen. Dat ik er best mijn uren voor moet maken, mijn verantwoording ervoor moet dragen. Dus ik denk dat dat wel goed zit.

 

Cor

Kun je eens een voorbeeld noemen van iets waar je vader echt anders over dacht dan hoe jij erover dacht, of zeg je, dat is eigenlijk ook altijd op één lijn geweest?

 

Wim

Er waren wel verschillende zienswijzes, vooral de eerste jaren. Kijk, mijn vader is nog van de zesdaagse werkweek en dat heeft hij ons ook altijd bijgebracht van: wat je denkt dat je in veertig uur kunt verdienen, vergeet het maar, het moet echt in vijftig of in zestig uur.

 

Cor

Ook dat de kranen zo lang langs de weg moeten zitten, of gaat het dan vooral om kantoor, of -

 

Wim

Nee, er moest ook echt buiten wat gedaan worden. Mijn vader was in volle overtuiging en dat was toen in die tijd ook wel zo, mijn vader is van net voor de oorlog, hij is in ’39 geboren, dus hij heeft die opbouw, die heropbouw van Nederland goed meegemaakt. En net na de oorlog was er niet veel geld, en geen spullen, dus er moest keihard gewerkt worden om het land op te bouwen, ook om zichzelf te kunnen voeden, dus die heeft echt zes dagen hard moeten werken en toen ik in beeld kwam, of toen wij in beeld kwamen, toen zei hij ook altijd: jullie zullen dat ook moeten doen.

Je zult echt zes dagen moeten werken om de boel overeind te houden hier. Maar ik dacht: ja, ik heb nog een vrouw en kinderen, ik heb ook een privé leven, ik denk dat het wel in vijf dagen kan. Dat kon echt niet zo. Dat heeft mij dus ook altijd wel getriggerd en geïnspireerd om het te proberen wel in vijf dagen te doen en ik doe dit nu al vijfentwintig jaar voor mezelf en het lukt me ook in vijf dagen. Dan moet je misschien of slimmer werken, of misschien meer vragen per uur, maar nogmaals, het is me wel gelukt om in vijf dagen de kost te verdienen in plaats van zes. En daar hebben we wel strijd over gehad hoor, de eerste jaren, of ik die zaterdag privé zou besteden of dat ik mee zou gaan aardappels rooien of nog even kunstmest zou gaan strooien. Dus dat heeft ook wel wat strijd opgeleverd, maar dat is de overgang van generaties.

 

Cor

Hoe heb je de switch kunnen maken van uiteindelijk de rupskraan naar dagelijks de leiding nemen. Was dat voor jou gelijk wel gekoppeld aan het worden van aandeelhouder?

 

Wim

Daar zit eigenlijk nog een stap tussen, als je me toestaat. Op een gegeven moment kwam er een prachtig mooi project voorbij, dat was bij de Apenheul, dat is één van onze mooiste, grootste, bijzonderste klanten en die gingen een masterplan uitvoeren, de hele Apenheul ging op de schop, dat werd verdubbeld, toen werden we gescreend als bedrijf zijnde door een groot consultantsbureau, wie zijn jullie die dat werk buiten kunnen gaan doen? En net voordat ze het kantoor verlieten zeiden ze: dan gaan we nog even op zoek naar een uitvoerder, projectleider en dan gaan we van start. En toen keken mijn vader en ik elkaar aan dachten we: maar dat moet niet gebeuren, daar moet geen wildvreemde uitvoerder op komen, want die brengt zijn eigen vrienden mee en dan staan wij buitenspel. Dus toen is het plan geboren dat ik mezelf zou aanmelden bij de Apenheul als uitvoerder, projectleider om een paar jaar dat masterplan te trekken. Dus toen heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken, ben ik ook daar - ik vergeet het echt nooit meer - ben ik daar naartoe gereden, me gemeld van, bij Wim Mager, die man leeft al niet meer: dit zijn de plannen, dat consultantsbureau is nu allemaal partijen bij elkaar aan het trekken, maar ik zie het wel voor me dat ik hier dit project ga trekken. Nou zei hij: je komt eigenlijk solliciteren. Ik zeg: zoals je het noemen wilt. Ik vind het wel een hele mooi geste en ik wil daar wel eens over nadenken, zegt hij en met de andere mensen van de Apenheul bespreken en toen belde hij een paar dagen later: Wim, dat gaan we doen.

 

Cor

Mooi zeg.

 

Wim

En toen heb ik mezelf een jaar of vier verhuurd, dat mocht gewoon op urenbasis, als uitvoerder en kon ik met de mannen van mijn eigen bedrijf dat hele park gaan aanleggen.

 

Cor

Wat een ervaring dan ook.

 

Wim

Fantastisch! Dat is echt een hele memorabele tijd voor mij geweest, want ik kwam uit, ik kwam die rupskraan af, toen kwam ik in de wegenbouwwereld en dat is van oorsprong een hiërarchisch ingestelde organisatie, die wegenbouwers. Hoofdaannemer, onderaannemer, of inhuurder van onderaannemer, maar de betaler bepaalt en dat is altijd streng gereguleerd. En toen kwam ik bij Apenheul en daar is alles natuurvriendelijk, publieksvriendelijk, diervriendelijk.

 

Cor

Een hele andere manier van overleg waarschijnlijk?

 

Wim

Ja, en dat was groot respect voor elkaars kunde. Ze zeiden dan tegen mij als jonkie van: ja, maar Wim, daar heb jij verstand van, wij niet. Dus doe wat jij denkt dat goed is. Dus ik kreeg daar zoveel vrijheden en verantwoording, daar bloosde ik gewoon van. Maar het was heerlijk om er te werken.

 

Cor

Heeft dat de rest van je leven doorgesijpeld in je manier van leidinggeven, je manier van werkgever zijn, dat je zegt van: dat is bepalend geweest?

 

Wim

Dat denk ik wel ja. Want ik zit mijn mannen ook niet zo op de huid. Ik geloof dat ik ook wel een makkelijke leider ben, dus ik geef die jongens ook gewoon dat vertrouwen van: dit is het werk, ik voel mezelf ook meer spelverdeler, of werkverdeler dan dat ik werkgever ben. Ik zeg gewoon tegen die mannen: hier staan de machines, dit is eigenlijk een beetje de bedoeling, ik vind het leuk als jij dat gaat doen en hoe je het doet, dat is jouw pakkie aan. Dat weet jij waarschijnlijk beter dan dat ik dat weet en dat heb ik wel een beetje overgehouden aan het vertrouwen wat ik bij Apenheul gekregen heb. Dat staat me nog bij. Dat was geweldig.

 

Cor

Nou, mooi. Ik ga even een korte pauze doen, en dan wil ik het graag na de pauze met je hebben over wat je dus bij Cumela, wat dat voor invloed heeft op jouw ondernemer zijn en dan hoe jij het misschien gaat overdragen naar je kinderen of anderszins.

 

Korte pauze

 

Cor

Voor de pauze had je het erover dat je sinds 2012 voorzitter bent van Cumela, wie heeft jou op dat paard getild, wie heeft je gevraagd - die man kan zo goed communiceren, of doet het zo goed voor de camera, die moeten we hebben.

 

Wim

Toen waren we nog niet voor de camera hoor, dat was wel leuk, dat was in 2005, ik weet niet of alle luisteraars dat weten, Cumela, de branchevereniging voor de ondernemers die in groen, grond en infra - toen die tijd heette dat nog de Boval, Boval loonbedrijven, daar was ons bedrijf al sinds jaar en dag lid van, alleen we maakten er niet veel gebruik van en we waren ook bestuurlijk niet actief en toen werd ik in 2005 benaderd door de toenmalige directeur en die kwam bij mij op de koffie met de vraag van: zou jij niet bestuurlijk actief willen worden binnen onze organisatie? Zou jij niet in het bestuur van de afdeling Gelderland wat willen gaan doen?

 

Cor

En wat moet ik me daar dan bij voorstellen, wat doet een bestuurder van Cumela?

 

Wim

Ja, dat is redelijk divers, maar binnen Cumela zijn ongeveer honderd bestuurders, dus alle provincies hebben een eigen bestuur en je hebt drie peilers, drie secties waar de organisatie uit bestaat: mestdistributie, loonwerk agrarisch en cultuurtechnische werken. Dus al die besturen bij elkaar beslaan ongeveer honderd man en met zijn allen zijn wij de ogen en de oren van de organisatie, het is dus richting de organisatie, maar ook andersom. En dat wordt de laatste tijd redelijk uitgebouwd naar regionale belangenbehartiging, dus vaak proberen we bij gemeentes, provincies, grote overheden ons onder de aandacht te brengen en onze belangen te behartigen. Dat de wegen bereikbaar blijven, dat gebieden bereikbaar blijven voor onze grote machines, dat onze MKB bedrijven aan de beurt komen voor werk, al dat soort dingen.

 

Wim

Grondverzet en cultuurtechniek leveren aan groen en aan grijs, groen is dan de boer en grijs is dan de wegenbouwer, dat is eigenlijk waar jullie machines en materieel en mensen elke dag voor actief zijn.

 

Wim

Ja, dus wat ons bindt is de mens en machine en de bodem. Heel vroeger was dat eigenlijk allemaal in de landbouw, bijna alle Cumela-bedrijven zijn ooit als loonbedrijf gestart. Nog heel veel van die bedrijven zijn nog authentiek loonbedrijf voor een agrariër, maar er zijn er heel veel die rustig aan zijn gaan verschuiven richting de wegenbouw. Of anderszins, omdat je dus met die man en met die machine veel meer kan dan alleen maar op landbouwbodem bezig zijn.

 

Maar ook op een wegenbouwbodem, we doen bijvoorbeeld een sportbodem, dus die verschuiving is rustig aan op gang gekomen en op dit moment zijn meer dan de helft van de leden van Cumela, ruim meer dan de helft zijn of gemengd bedrijf of al een grijs bedrijf.

 

Cor

En had jij als ondernemer zoveel tijd over dat je zei: ik kan in Gelderland wel wat doen, want je bent nu landelijk voorzitter?

 

Wim

Ja, kijk in de provincie valt dat qua tijdsbezetting wel mee, ik werd wel gelijk voorzitter van afdeling Gelderland in die tijd, ja, dan beslaat dat een paar avonden in het jaar en eens een paar middagen om naar het gemeentehuis te gaan, of provinciehuis, dus dat valt dan qua inzet wel mee. Als voorzitter zit je dan wel gelijk in het verenigingsbestuur, dus dan vergader je ook nog een paar keer mee op het hoofdkantoor, dus dat was qua tijdsbeslag goed te doen, maar doordat ik al jaren in dat verenigingsbestuur zat kwam ik op een of ander moment ook bovendrijven als voorzitter landelijk en toen ben ik in 2011 daarvoor gevraagd en daar heb ik volmondig ja op gezegd, omdat toen die tijd was ik zo’n beetje veertig volgens mij en ik had het bedrijf hier redelijk onder controle, ik denk: ik kan dit, dit lukt en ik zocht ook een nieuwe uitdaging ik dacht: moet ik een bedrijf erbij of moet ik gaan groeien, of hoe houd ik mezelf wakker? Dus dat kwam eigenlijk precies op het juiste moment, dat ze mij vroegen. Van: Wim, wil jij geen landelijk voorzitter worden? Maar, dat gaat dan wel iets meer tijd van je vragen. En dan is de organisatie ook wel weer zo dat ze je dan helpen met ervoor te zorgen dat er op jouw bedrijf dat ook geregeld is. Niet dat ze betalen, maar ze denken wel met je mee van: hoe kunnen we ervoor zorgen dat jij ook eens een middag weg kan? Of dat je een hele dag weg kan, als je in Den Haag gesprekken moet gaan voeren.

 

Cor

En heb je daar altijd binnen het bedrijf hier genoeg draagkracht voor, hadden ze zoiets van: Wim, ga je gang, wij zorgen dat het hier blijft draaien?

 

Wim

Ja, de mannen an sich vinden dat wel mooi, die vinden het prachtig, die zijn trots dat hun werkgever zo af en toe op het podium springt om het algemeen belang, wat voor ons van belang is, dat ik dat doe, dat ik dat oppak, mijn vader heeft daar overigens wel altijd met argusogen naar gekeken, die zei: ja, kun je wel zo lang weg? En steek je daar niet teveel energie in? Wordt die energie niet op het eigen bedrijf gemist? En daardoor heb ik dat altijd wel scherp in de gaten gehouden hoor.

 

Cor

Maar die zal ook wel trots op je zijn, denk ik?

 

Wim

Dat denk ik wel en dat hoop ik ook wel.

 

Cor

Hij spreekt het misschien niet uit?

 

Wim

Hij spreekt het op dat vlak niet uit, maar ik denk het wel.

 

Cor

Ik heb wat filmpjes van je gekeken afgelopen dagen en dan zie ik - ik kan me voorstellen dat de trots die jij uitspreekt over je eigen mensen, maar ook over de sector, dat die ook wederzijds gevoeld wordt, want jij bent geen blaaskaak, je bent iemand die daadwerkelijk zo in elkaar zit, dat is zoals ik het zie en zoals ik het nu voel.

 

Wim

Ja, weet je, dat eigen bedrijf dat voelt een beetje als eigenbelang en nogmaals, dat is helemaal niet erg, want iedereen heeft zo zijn eigenbelang en we werken allemaal voor geld of voor ons inkomen of ons brood, maar als dat lukt, of toen die tijd dat het goed lukte toen dacht ik: ja, is het niet leuk om iets voor het algemeen belang te doen? Het sociale komt dan bovendrijven. Dat je een ander kunt helpen en een ander kunt verbinden met iemand.

 

Cor

Maar had je toen als ondernemer zoiets van: genoeg is genoeg? Je zei: ik neem het bedrijf over, je hebt dan je uitdaging gevonden in het bestuur.

 

Wim

Ik had wel genoeg, ik had niet genoeg om te doen, maar ik had er wel genoeg inkomen uit, dat heb ik nu nog. Ik heb gewoon een fatsoenlijk salaris, aandelen renderen, ik word er niet schatrijk van, maar dat hoeft ook niet. Ik heb genoeg aan wat ik nu heb. Ik bedoel, als ik zo kan blijven leven als dat ik nu doe en kan blijven kopen, of consumeren, of op vakantie gaan, vind ik genoeg. Tenminste, ik vond ook best dat ik wat tijd en energie mocht gaan steken in wat anders, in iemand anders, of het algemeen belang.

 

Cor

Maar 2011, 2012, je kinderen zijn dan ongeveer begin twintig, speelde toen ook al wel overname, was toen wel eens de vraag naar je kinderen: wat willen jullie?

 

Wim

Ja, dat speelde toen, dat speelt nu nog wel. Die gesprekken zijn er wel, niet zo heel veel, maar -

 

Cor

Heb je dat toen anders aangepakt dan dat je ouders dat met jou en broer en je zussen hebben aangepakt?

 

Wim

Ja, dat denk ik wel. En of dat dan bewust is of onbewust, dat is een hele moeilijke vraag en er leeft nu natuurlijk ook een hele andere generatie, een andere tijd, maar wij hebben onze kinderen nooit gestuurd van: dat zou je moeten doen, of ga jij nou maar naar die school, want dan kun jij later dat en dat gaan doen. Ik denk dat het tegenwoordig meer in de natuur ligt om te vragen: wat vind jij leuk, waar ben je in geïnteresseerd, welke school wil jij gaan volgen. Volg je hart, nou dat hebben ze alle drie gedaan en dat was geen van drie in de richting van een Cumela-bedrijf. Mijn zoon heeft nog wel even getwijfeld, die zit een beetje in de technische hoek, dat is niet mijlenver bij ons vandaan, die heeft ook wel eens wat vakantiewerk bij ons gedaan, heeft mij wel eens vervangen op het moment dat ik met vakantie was, dat kan hij ook wel, is een hbo’er, dus hij pakt het vrij snel op en hij vindt het ook heel erg leuk wat ik doe, maar een paar jaar later heb ik het expliciet gevraagd aan hem van: heb jij interesse, wil jij dat bedrijf overnemen? Toen heeft hij toch heel duidelijk gezegd: nee pap, dat ga ik niet doen. Ik vind het prachtig wat je doet, maar ik zie ook wat het met je doet, ik zie ook dat je 24/7 ben aangesloten en dat je die eindverantwoording draagt en dat je ook altijd scherp moet zijn, dat je altijd die telefoon in je zak hebt, dat niet voor mij. Ik ga wat anders doen. Dochters die waren ook vrij helder daarin, van: nee, pap, dat is niet wat voor ons dus.

 

Cor

Maar wat voor beroep hebben zij dan bijvoorbeeld gekozen, want volgens mij, zij zijn wel een mensenmens?

 

Wim

Ja, mijn oudste dochter is docent lichamelijke opvoeding op een scholengemeenschap in Amersfoort, heel sportief en mijn jongste dochter die is net afgestuurd, die heeft algemene sociale wetenschappen gedaan in Utrecht, sinds kort begonnen bij een organisatie die vitalisering doet van mens en organisatie en zoals gezegd, mijn zoon die werkt bij een technisch bedrijf, technisch bedrijf in de voedingsmiddelenindustrie, die maken slachtlijnen, koelinstallaties, daar doet hij de technische kant, dus die zijn allemaal goed terecht gekomen.

 

Cor

Maar waarin is jouw werk dan wezenlijk anders dan zij eigenlijk doen? Want je zorgt dat je twintig mensen zeer tevreden aan het werk houdt, er moet rendement gemaakt worden, er moet nog voor een hoop machines gezorgd worden en vooral, je moet je klanten bedienen. Dat is toch, je zoon verkoopt ook auto’s, die bedient ook klanten, in hoeverre is het wezenlijk anders, veel uitgebreider omdat je zegt, er zijn verschillende klantgroepen: boer en bouw?

 

Wim

Nee, ik denk dat dat het verschil niet maakt, want ik denk dat mijn zoon dit best zou kunnen. Maar het gaat erom of dat je het voor jezelf wilt doen, of dat je het in loondienst doet. En het hebben van een bedrijf of grote financiële uitdagingen, bezittingen, is bij de jongere generatie wat minder aanwezig heb ik wel eens het idee. Vroeger wilden wij alles zelf hebben. Tegenwoordig wordt alles gedeeld. Of het nu een podcast is, of Spotify is, we delen meer dingen dan dat we in bezit hebben. Tegenwoordig worden auto’s al gedeeld, dus die jeugd heeft in mijn beleving minder behoefte aan een bedrijf bezitten of heel veel verantwoordingen hebben, of bezitten, die behoefte is er minder.

 

Cor

Is het nu nog eens de knip dat, toen je vader, toen je de laatste aandelen van je vader kocht, was toen nog bijzonder om daarna nog met je kinderen, te zeggen: wat willen jullie? Voelde je je toen pas echt vrij, of had dat geen invloed?

 

Wim

Jawel, dat had wel invloed. Die laatste gesprekken die hebben ook pas plaatsgevonden na 2015. Dus in 2016, 2017 was voor mij 100 procent duidelijk dat die het niet zouden gaan doen. En onbewust zou ik daar wel mee gewacht hebben totdat ik het 100 procent voor mezelf had.

 

Cor

Je zei vorige week ook tegen mij: dat was eigenlijk best wel een opluchting. Wat gebeurde er met je dat je -

 

Wim

Opluchting klinkt misschien wel weer wat zwaar, maar de opluchting dat ik het zeker wist. Dat er een besluit was genomen van: gaan mijn kinderen dat nu wel of niet doen. Ja, wat het met je doet is dat, het doet iets met je vader kind relatie. Kijk, ik heb met mijn vader, denk ik, een andere band dan dat ik met mijn eigen kinderen heb. Ik denk ook dat ik ook een andere band met mijn vader heb, dan dat mijn broer met onze vader heeft. Ik heb een werk gerelateerde relatie met hem. Ik denk ook dat mijn ouders ook wel naar mijn prestaties keken van: hoe doet hij het, hoe gaat hij met ons bedrijf om. Houdt hij het overeind? Doet hij het zoals wij het gedaan hebben, doet hij het zoals wij het goed vinden? Dus dat doet iets met je ouder kind relatie.

 

Cor

Het heeft eigenlijk elke dag wel met je te maken met wat je deed en hoe je de bestuurder ook wel ging uithangen, terwijl er gewoon gewerkt moet worden. Want die dertig procent aandelen, moesten waarde houden.

 

Wim

Ja, dat heeft ongetwijfeld iets met ze gedaan en dat ik dat nu met mijn kinderen nu gewoon zuiver heb, dus dat ik ze als één van mijn kinderen kan bekijken en niet hoeft te kijken naar ze als opvolger of dat ze aan de gang gaan met mijn aandelen of mijn pensioengeld, want zo was dat vroeger. Toen ik het van mijn vader overnam toen zat er nog zo verschrikkelijk veel geld van hem in, dat was zijn pensioengeld, daar moest ik verantwoording voor dragen. Ik moest het cashen. En dat heb ik nu naar mijn kinderen toe helemaal zuiver. En dat vind ik wel een fijn gevoel. Dus, daar zit geen zakelijke band tussen.

 

Cor

Je bespreekt nu al die andere dingen, wat jij waarschijnlijk nooit met je vader besproken hebt.

 

Wim

Ja, dat denk ik wel. Ik denk dat ik echt wel andere dingen met mijn kinderen bespreek dan dat ik met mijn vader, of dat hij met mij bespreekt. Wij hadden het heel vaak, en nu nog, over trekkers en hoeveel kranen en over boeren en over geld en over hoe doet iemand wat, hoe verdient hij de kost. Dus dat is heel vaak ondernemer-gerelateerd. En vooral niet over: gevoelens, of over leuke dingen, over ontspanning, of over vakantie, nee, daar hebben wij het niet zo vaak over. Het is vaak werk gerelateerd.

 

Cor

Is het dan zo, even een vraag tussendoor, dat je als bestuurder van zo’n Cumela, dat je dan ook heel veel kansen in de markt tegenkomt? Of is dat niet iets wat over zo’n bestuurstafel of voor- en nagesprek voorbij komt? Een collega die misschien zegt: ik wil er wel mee stoppen, Wim, wil je dit niet overnemen, is dat -

 

Wim

Niet zo specifiek als dat jij het nu noemt, het is wel zo dat je heel veel samenwerkingsverbanden ziet en voelt, dus ik heb een heel groot netwerk om me heen van collega Cumela bedrijven, ik noem het wel eens gekscherend de Cumelafamilie, het voelt ook echt als familie. Dus dat netwerk is voor mij heel groot en voor de andere Cumela leden trouwens ook. Die voelen dat cumelagevoel, familiegevoel ook. Dat voelt ook heel vertrouwd als je in een andere regio iets moet inhuren, of een onderaannemer zoekt om dan in die Cumela groep een bedrijf te vinden die je gaat helpen. Maar voor mij, mijn netwerk is ook gegroeid, dat ik overal bedrijven kan vinden die mij kunnen helpen als ik teveel werk heb, of als ik iets wil uitbesteden. Dus dat is wel een kans die voorbij is gekomen en natuurlijk als ik ondernemers spreek, vooral uit een andere hoek van Nederland, waar ik best een goede band mee heb, dan kan ik daar heel goed mee praten, omdat je niet in elkaar vaarwater zit, maar we kunnen wel sparren we kunnen wel delen. En die kunnen we wel kansen voorhouden van: dat doen wij hier zo, dat zou hier ook niet zijn. Dat doe je in je eigen regio niet zo snel, want dan beconcurreer je elkaar soms ook, dan zit je in elkaars vaarwater, maar als ik dat bespreek met iemand uit Noord-Holland of Zuid-Limburg, die mannen kom je overal tegen op die bijeenkomsten, dan zie ik wel kansen voorbij komen.

 

Cor

Mag ik vragen, je bent nu vijfenvijftig, de kinderen nemen het niet over, is er al een plan b of plan c waar je mee aan de gang bent, of zeg je van: ik kan ook nog tot mijn 82e, ga ik sowieso door.

 

Wim

Nee, er is wel een plan nu, er is een plan b en dat moest zo geweest zijn, maar, ik had een stage loper van een hbo’er van de Hogeschool Dronten, Koen en die heeft bij mij stage gelopen en die kwam in 2017. Mijn toenmalige assistent ging weg en toen kwam Koen op de proppen en die zegt: ik heb hier stage gelopen, kan ik niet iets voor jou gaan doen twee of drie dagen in de week? Nou, dat is goed, Koen. We hadden een goede band en die stage liep gewoon prima, dus kom maar. En die is 1 januari 2017 begonnen voor een paar dagen en dat werd steeds meer en op enig moment liep hij hier gewoon de hele week en die gaf ergens eind 2018 te kennen, ik heb eigenlijk wel interesse om het over te nemen. Kunnen we dat niet eens bestuderen, behoort dat tot de mogelijkheden? En dat vond ik eigenlijk wel heel mooi, dat een jonge vent, want Koen was toen drie- of vierentwintig, al uitsprak van: ik heb ambities. Ik vind dit een mooi bedrijf en ik ben hier zo graag dat ik hier niet meer weg wil en ik ben hier zo graag dat ik het wel over zou willen nemen.

 

Cor

Waar moet een bedrijfsopvolger van Van Mourik, waar moet die aan voldoen?

 

Wim

Ja, waar moet die aan voldoen? Dat is een moeilijke vraag. Commitment. Die commitment wil je voelen, de passie die je voor het bedrijf hebt, of de verbinding met de werknemers, of met de mooie machines of het pand, hoe je het maar wilt noemen, maar je wilt die verbinding voelen, en die verbinding die voel ik wel bij hem.

 

Cor

En moet jij die verbinding hebben, of moet die twintig man die uiteindelijk buiten het werk verstouwen, moeten die vooral, of moet die vooral zeggen: ik moet iets met de klanten hebben.

 

Wim

Het moet op alle vlakken en dat was rustig aan wel bekend geworden, Koen kan heel goed met die mannen hier. Die jongens mogen hem graag, die halen hem er ook graag bij en ik zie ook dat ze mij af en toe al passeren en dingen aan Koen vragen, of meenemen naar beneden de werkplaats in van: wil je even meekijken? Of als ze een probleem hebben dat ze Koen bellen en niet mij, dat zegt mij al genoeg. En als ik zie hoe dat dan beneden in de kantine gaat in de groepsvorming denk ik: Koen ligt goed in de groep. Maar ook als ik klanten aan de telefoon krijg en die vragen niet meer naar mij, maar naar Koen dan vind ik dat de eerste dag vervelend, maar de tweede dag denk je: dat is eigenlijk wel goed, dat ze naar hem vragen. Dus bij de klanten ligt Koen ook goed en het begint steeds vastere vormen aan te nemen en we zijn nu samen zover, dat we het wel in een contract gaan gieten.

 

Cor

En is dat een driejarenplan, of is dat - we doen het in een paar weken, dat daadwerkelijk eruit groeien. Je vader had heel lang nodig om uit te groeien, zie je jezelf ook nog zo lang nog, misschien niet tot je 82, zie je jezelf nog vijf jaar, of nog tien jaar?

 

Wim

Ik zie mezelf nog tien jaar hier. Ik ben vijfenvijftig en ik hoop dat ik tot vijfenzestig mag meedoen, maar we hebben het plan op poten gezet voor vijf jaar en dan een plan opzetten voor tien jaar, een stip op de horizon voor tien jaar is ver weg. Dus hebben we gezegd: vijf jaar, stip op de horizon, maar ik hoop dat ik nog tien jaar mee mag blijven doen hier en dat is denk ik nog wel even nodig, want mijn pensioengeld zit er ook in en dat moet er ook uit. Ik heb het nog net niet helemaal bij elkaar, dus ik moet ook nog een paar jaar meedoen, maar dat wil ik ook nog heel graag, maar als ik dan vijfenzestig ben en ik kan het me financieel veroorloven, dan wil ik er ook wel uit. En wat ik dan ga doen, dat weet ik nog niet.

 

Cor

Staat de sector - we hebben afgelopen jaren, voor de luisteraars, PFAS, stikstof, we hebben nu corona, volgens mij kan de sector nog behoorlijk door, maar heeft volgens mij dat het nog elke dag behoorlijk door kan draaien, de deur nog niet hoeven sluiten, wat zijn de uitdagingen van de komende drie jaar van een bedrijf zoals die van jou, Wim?

 

Wim

Ja, wat zijn de uitdagingen. Het vasthouden van de mensen. Dat er werk blijft voor de bedrijven, daar ben ik van overtuigd. Wij zijn wel, dat heb ik wel eens gekscherend gezegd in een Nieuwjaars speech van: wij zijn de werkmieren van de samenleving. De Cumelabedrijven hebben gewoon de handjes. Die hebben allemaal, twintig, veertig, zestig man in dienst en dat zijn mannen die bereid zijn om ‘s morgens om vijf uur op te staan en met een grote broodtrommel vol brood om zes uur ergens te verschijnen en dat ook gewoon daadwerkelijk te gaan doen, dus dat is onze kracht. Dus ik denk dat er altijd werk zal zijn voor ons, we moeten alleen nu in deze moeilijke tijden investeren in onze mensen en ze vasthouden, want we hebben ze volgend jaar gewoon weer nodig als het coronaprobleem opgelost is, als de stikstofproblemen wat opgelost zijn en we moeten schakelen. We moeten keuzes maken. Dat loonwerk agrarisch zal minder worden, of je het nu leuk vindt of niet, het aantal dieren zal gewoon afnemen. Landbouwgrond zal afnemen, dat wordt of natuur, of dat worden zonnepanelen of daar komen windmolens op te staan, maar dat verandert en als je als loonwerker denkt dat het niet zo is, dan moet je jezelf nog maar eens achter de oren krabben, maar dat er werk is, daar ben ik van overtuigd. Want die zonnepanelen, dat terrein onder een zonnepaneel moet aangelegd, dat moet onderhouden. Als er een windmolen komt, moet de fundering gestort worden. Daar moeten de kabels de grond in. Natuurgebieden moeten nieuw aangelegd, of onderhouden, of moeten verandert en dat is allemaal werk met de bodem, en zo gauw als er werk is in de bodem, als we de schop erbij nodig hebben zeg ik wel eens, dan hebben ze die Cumulaonderneming ook nodig.

 

Cor

Maar, hoe vind jij nu als ondernemer, je zegt: mijn kinderen, die denken anders, de generaties die worden anders, worden deze jongens en meisjes nog geboren, die nog ’s morgens zo vroeg hun nest uit willen om voor dag en dauw al hetzij met de trekker, met de kraan, hetzij met de auto naar de kraan, om dat te doen, worden die nog geboren, of is dat uiteindelijk ook een uitstervend ras?

 

Wim

Ik denk dat ze nog wel geboren worden. Als ik zie hoeveel jongens er nog op mijn bedrijf afkomen, ieder jaar, ik heb nog steeds geen tekort, ik heb nog steeds meer aanbod, dan dat ik kwijt kan aan stage lopende boerenjongens en dat heeft te maken met de grote machines die wij natuurlijk in de sector hebben, dat heeft grote aantrekkingskracht, die grote tractoren en die kranen, die shovels, daar zitten die mannen graag op, dus daarvan heb ik nog geen grote angst van dat we daar geen machinist op vinden, maar een grondwerker of een stratenmaker of een rioleur die in de sleuf staat, daar hebben we wel een tekort en daar maak ik me wel zorgen over. Of we moeten zover automatiseren of robotiseren dat we die mannen niet meer nodig hebben, maar dat is denk ik een utopie.

 

Cor

Voor de grondwerkers, je ziet al die zuigauto’s zie je ontpoppen bij al die - ik weet niet of je zelf ook een zuigauto hebt, maar die zie je veel, wij deden vroeger als grondwerker alles zelf met de schop, dus dat is misschien een tendens waar je niet aan ontkomt omdat er op een gegeven moment gewoon geen personeel meer voor is.

 

Wim

Ja, het is wel een opkomende tendens inderdaad, maar dat gaat nog niet zo hard als dat je zou denken. Dus zoals ieder Cumelabedrijf een trekker heeft met een ploeg en een graafmachine en een minigraver, heeft nog lang geen - heeft nog niet iedereen een grondzuigauto. Dat is echt wel een specialistisch iets. Het is peperduur ook om zo’n ding te hebben, te kopen en ook per uur is dat nog wel fors, het doet wel redelijk zijn intrede, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat ieder Cumelabedrijf zo’n ding gaat kopen en ermee aan de slag gaat. Dus die grondwerker die gewoon achter de bak staat, die hebben we voorlopig nog wel even nodig en dat is wel een zorg die ik heb. Die grondwerkers.

 

Cor

We gaan naar het einde, Wim. En ik vraag altijd: heb je als ondernemer nog een ultieme tip, we hadden graag nog willen smullen van allerlei dingen die je als ondernemer fout had gedaan, daar zijn we niet aan toegekomen, maar is er iets waarvan je zegt naar andere ondernemers, misschien ook wel even leeftijd gerelateerd, je bent vijfenvijftig: heb je een tip aan andere ondernemers tussen de vijftig en vijfenvijftig waarvan je zegt, bijvoorbeeld: begin niet te laat met bedrijfsovername, of laat het maar op je afkomen. Wat zou een tip zijn die je zou willen geven?

 

Wim

Het is misschien wel cliché, maar je moet wel op tijd je bakens verzetten. Ik heb onlangs in een column geschreven: in de moeheid ploeg je voort. Dat is het liefste wat we doen, gewoon door ploegen. Maar op enig moment als de ploeg niet meer voldoet en je moet naar een spitmachine, moet je wel bereid zijn om de ploeg te verkopen. Dat is figuurlijk, niet letterlijk. En dan denk ik dat we als ondernemers wel moeten blijven doen van: verandert de wereld? Ja, die verandert. Moeten wij dan ook veranderen? Ja, dan moet je wel veranderen. En wees op tijd. Denk niet dat het meevalt, maar probeer voorop te lopen in de nieuwe ontwikkelingen in de nieuwe veranderingen, want als je achteraan aanloopt dan kom je op een gegeven moment ook een keer te laat. Dus blijf die bakens verzetten. Dat denk ik.

Podcast voor DGA's #16 Cor Spronk in gesprek met Ronald Visser - over afspraak is afspraak, hartinfarct, goed werkgeverschap en nevenactiviteiten en vrijheid

VOLG JE EIGEN PLAN

Vandaag ben ik in gesprek met Ronald Visser, 55 jaar, getrouwd met Sasja en gezegend met 4 mooie dochters. Ronald is sinds eind 2012 trotse eigenaar van Bats Uitzendburo, na 28 jaar trouw dienstverband bij een werkgever. We leren Ronald kennen als een man die intensief leeft, maar soms trekt het leven even aan de noodrem. Dit alles heeft hem gemaakt tot de ondernemer bij Bats die hij nu is.

Vanuit Nijensleek stuurt hij en zijn team elke dag zo’n 300 vakkrachten aan. En daar mag hij, volgens mij (Cor Spronk) best heel trots op zijn. “Volg je eigen plan en laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan”. Dat was de tip aan andere ondernemers waarmee Ronald deze podcast afsloot.

AFSPRAAK IS AFSPRAAK

Als kruidenierszoon wist Ronald al vroeg wat werken was. Via via kwam hij al vroeg in aanraking met boer Jaap Room en daar is zijn liefhebberij voor koeien ontstaan. Daarom ging hij na de mavo naar de landbouwschool waarbij hij tijdens een stage in America er toch achter kwam dat hij thuishoorde in Zuidwest Drenthe. Na thuiskomst ging hij werken bij AB Oost als melker en groeide al snel door naar werkverdeler en uiteindelijk naar regiomanager van kring 1035. Ronald: “Ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen”

HARTINFACT

Na 28 jaar trouwe dienst batste zijn werkgever hem op straat, wat resulteerde in een hartinfarct bij Ronald. Ronald: “Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit. En ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR. In drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet.

En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg zelfs nog een contactverbod mee. Ik dacht: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam Bats Uitzendburo uit ontstaan”.

GOED WERKGEVERSCHAP

Ronald begon eind 2012 met Bats Uitzendburo met een goed doordacht plan bij Jaap op de slaapkamer. Inmiddels heeft Bats dagelijks meer dan 300 werknemers aan het werk waarvan Ronald er zeker 275 bij naam kent. Maar hij weet ook wat er bij zijn klanten afspeelt, wat voor’n stal ze hebben en hoeveel koeien bijvoorbeeld. Ronald wil tussen zijn mensen en klanten instaan als goed werkgever en er alles voor doen. En als het nodig is, trekt hij zelf de overal aan om bij een klant de koeien te melken.

Ronald: “Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.

RISICOMANAGEMENT

Ronald heeft de ruimte nodig van zijn vrouw Sasja, met wie hij een eenheid is, om zijn eigen dingen te kunnen doen. Naast Bats heeft Ronald nog een fietsverhuurbedrijf, een boerderij in Frederiksoord, doet hij iets met de circulaire economie, lijstduwer van de plaatselijke VVD, voorzitter van een ondernemersfonds en Ambassadeur van MKB Nederland Regio Zwolle voor de Gemeente Westerveld. Sasja doet het risicomanagement voor hen. Ronald: “Sasja is wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen”.

VRIJHEID

In het gesprek vraag ik Ronald hoe hij het voor elkaar krijgt dat hij nog zoveel vrijheid heeft om andere dingen te doen. Ronald: “Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is.”

Luister naar de podcast of lees hieronder het gehele interview.

Meer over Ronald Visser en Bats Uitzendburo vind je op:
https://www.linkedin.com/in/ronald-visser-8b3b9413/
https://batsuitzendburo.nl/
https://www.facebook.com/batsuitzendburo

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Iemand waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je ook zo wil groeien als Ronald met zijn bedrijf? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

PROGRAMMA VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

KENNISMAKEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#ronaldvisser
#Bats
#loyaliteit
#volgjeeigenplan
#mentor
#inspirator

Podcast volledig uitgeschreven:

Het is elf januari 2021 dat we dit opnemen, we zitten in jouw winkel van het bedrijfsverzamelgebouw waar jij inzit en wat ook deels door jouw initiatief hier is. Eigenaar van Bats uitzendbureau en daar komt je vrouw binnen, zij is mede-eigenaar, dat is helemaal goed, ze gaat ook weer weg. We kennen elkaar via MKB Nederland, regio Zwolle, daar ben je ambassadeur van de gemeente Westerveld en zijn wij elkaar tegengekomen en we zijn hier nu voor de podcast. Ik heb wat huiswerk gedaan, actief voor de politiek binnen de VVD, sinds 2020 voorzitter van het Ondernemersfonds Westerveld, dat is dan wat anders dan die Agrarische Stichting De Spoelplaats?

 

Ronald

Dat klopt.

 

Cor

Daar kun je straks misschien ook wat over vertellen als je wilt. Voorzitter geweest van het Floria Corso Frederiksoord en op dit moment vice-voorzitter van Stichting De Tuinen Frederiksoord. Dat zal waarschijnlijk met je verleden te maken hebben. Vierenvijftig, vijfenvijftig jaar?

 

Ronald

Vijfenvijftig jaar.

 

Cor

Je woont in Nijensleek, getrouwd met Sasja, die net even binnenkwam en weer wegging. Vier dochters.

 

Ronald

Vier dochters.

 

Cor

Hobby’s? Ik zag een wekelijke borrel met vrienden op donderdagavond?

 

Ronald

Mis ik nooit.

 

Cor

Mis je nooit. Wielrennen?

 

Ronald

Zeker.

 

Cor

Je hebt wel een wielrenbuikje ook.

 

Ronald

Die combi gaat goed hoor.

 

Cor

Gaat helemaal goed, helemaal goed. Heb je een favoriete voetbalclub?

 

Ronald

Ja, Old Forward hier in de buurt en ik volg Heerenveen wel.

 

Cor

Heerenveen, oké. Muziek?

 

Ronald

Lastig, want dat is heel breed. Dus ja, lastig klinkt wat raar, maar ik kan genieten van een concert van Normaal, maar ik ben ook wel van Danny Vera. Dus dat is wel heel breed, ja, dus niet specifiek een bepaalde richting. In de auto heb ik veel Radio 1 aan, ik ben wel van: wat gebeurt er in de wereld, maar Skyradio met de kerstmuziek mag ook rustig een dag. Geen probleem.

 

Cor

In wat voor auto rijd je dan?

 

Ronald

Ik heb meerdere auto’s, maar ik rij het liefst in mijn Dodge, ja dat is mijn besmetting vanuit de jaren tachtig dat ik in Amerika heb gewerkt overgebleven, dus toen ik een paar jaar ondernemer was heb ik mezelf toch verwend met een Dodge en vorig jaar heb ik een nieuwe gekocht, daarnaast hebben we ook nog -

 

Cor

Dat is toch zo’n pick up Dodge RAM?

 

Ronald

Ja, een Dodge RAM.

 

Cor

Tien cilinder, acht cilinder?

 

Ronald

Acht cilinder, ja, 5,7 liter, veel pk’s. Ik ben niet van het elektrisch rijden. Helaas. Maar daarnaast hebben we ook nog een oldtimer Mercedes uit 1983, een 300D en een Landrover Defender. Dus ik wissel nog wel eens wat af, zeg maar.

 

Cor

Maar het is wel een beetje stoer, zeg maar?

 

Ronald

Ja en no nonsens.

 

Cor

Lees je wel eens boeken?

 

Ronald

Ja, Lars Kepler, beetje Zweedse detectives, vind ik wel leuk en ik lees nog wel eens een los iets op het gebied van management. Dat ik denk van: daar wil ik iets van weten. Alles wat op mijn pad komt, maar als je zegt: wat lees je het meest: ik lees elke morgen de krant.

 

Cor

En welke?

 

Ronald

Het Dagblad van het Noorden en onze schoonouders wonen achterin de boerderij bij ons, die lezen de Stentor, dus dat wisselt over de dag nog wel eens, dus dan pak ik ’s avonds de koppen uit de Stentor en dan ben ik regionaal goed aangesloten.

 

Cor

Helemaal goed, want podcast, je luistert in de auto dan Radio1, luister je ook wel eens een podcast?

 

Ronald

Ook wel eens een enkele keer, maar dat is dan meer ’s avonds.

 

Cor

Oké, dus niet in de auto?

 

Ronald

Gebeurt.

 

Cor

Kun je dan ergens de rust voor vinden, een boek lezen?

 

Ronald

Mensen zullen dat misschien vreemd zijn, maar ik kan rustig wel op de bank zitten.

 

Cor

Want je dochters, hoe oud zijn die?

 

Ronald

Dan moet ik goed nadenken, eenentwintig, zeventien, veertien en twaalf.

 

Cor

Allemaal nog thuiswonend?

 

Ronald

Nee, de oudste die woont deels bij haar vriend in de Achterhoek, die doet het laatste jaar Dronten, Hoge Landbouwschool en die doet een afstudeeropdracht bij een bedrijf in Doetinchem, dus dan is ze drie dagen in de week in de Achterhoek en vier dagen in de week thuis. Ze moet ook nog wat werken voor de kost, dus ze melkt veel bij klanten van ons en dat doet ze op die vier dagen dat ze hier in de regio is.

 

Cor

Dronten, ik zat te denken: dan kan ik haar voor je in de gaten houden, maar dat hoeft dan niet meer.

 

Ronald

Nee, want haar kamer is al opgezegd.

 

Cor

Heb je iemand waar je tegenop kijkt, heb je een idool, of iemand waar je van zegt: dat is, dat was voor mij nu echt wel een voorbeeld?

 

Ronald

Niet specifiek, ik kijk nog wel eens tegen bepaalde ondernemers op waarvan ik denk: ja, die zijn ook met niets begonnen en ik vond Hennie van der Most altijd wel inspirerend, niet dat ik tegen hem opkijk, maar wel inspirerend in de zin van: je moet het ook gewoon doen. Je kunt van alles aan papier toevertrouwen, maar je moet het ook wel gewoon doen.

Als ik kijk naar de familie Van Eerd, met de Jumbo, dan denk ik: keep it simple. Doe gewoon waar je je passie hebt zitten. Dat vind ik altijd wel iets wat mij triggert in mensen. Ik heb in mijn klantenkring een paar agrarische ondernemers zitten die ik al lang ken, waar ik dat gevoel ook wel bij heb. Van: ga het gewoon doen, volg je passie en kijk niet teveel achterom, want er gaan ook wel eens wat dingen mis, maar blijf gewoon focussen en doen waar je goed in bent.

 

Cor

Uit wat voor nest kom je eigenlijk?

 

Ronald

Ik kom uit een winkeliersfamilie, mijn moeder heeft een maatschap gehad met twee broers, kwamen uit een gezin van dertien, die hebben een aantal supermarkten in het verleden gehad. Dus dat zit er ook wel een klein beetje in. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik thuis mijn kinderen niet gewoon vraag iets te doen, maar gewoon bestel en ja, daar zijn wij thuis eigenlijk mee belast. Er werd ons nooit gevraagd: wil je dat doen? Het werd een beetje gedelegeerd: jij doet dit, jij doet dat en dan met elkaar alles klaar.

 

Cor

En hoe gaat de jongere generatie daarmee om? Hoe reageren ze?

 

Ronald

Met weerstand.

 

Cor

Zeggen ze dan: papa, maak daar eens een vraag van?

 

Ronald

Ja, in die trend. Mijn vrouw zegt dat ook wel eens van: je kunt het ook gewoon even vragen en dan krijg je ook wel positief antwoord. Dat zit er bij mij nog wel een beetje in. Ik moet zeggen, we hebben een hele goede jeugd gehad, we moesten altijd meewerken in het bedrijf.

Mijn ouders hadden dan die supermarkt en ’s zomers hadden ze ook wat campingwinkels, dus ’s zomers was ook altijd best wel hard werken, maar we hebben het altijd goed gehad, eten en drinken was nooit een issue en financieel in die zin ook niet, als wij later de auto mee wilde hebben in het weekend om ergens naartoe te gaan, was ook nooit een probleem.

Studies - alles wat er moest komen, dat was er wel. We waren ook altijd wel aan het werk. Daar heb ik denk ik mijn drive ook wel een beetje uit meegekregen.

 

Cor

Ik zag vervolgens mavo gedaan en toen Rijks Middelbare Landbouwschool.

 

Ronald

Niveau vier.

 

Cor

Ja, inderdaad.

 

Ronald

En toen hield het op.

 

Cor

Hoe kwam het dat je richting die landbouwschool ging?

 

Ronald

Toen mijn ouders - die hebben op een gegeven moment de winkel gesloten, toen was ik vijftien en een meisje wat bij ons in de winkel destijds werkte zei van: anders moet je eens naar mijn vriend gaan, ik ben natuurlijk ook wel een beetje ADHD, ik ben van oorsprong een druk mannetje, die heeft werk genoeg.

Dus zo ben ik bij haar vriend, inmiddels zijn ze allang getrouwd natuurlijk, ben ik bij Jaap Room terechtgekomen en daar heb ik leren melken, daar is mijn liefhebberij voor koeien ontstaan en ja, weet je, dan zit je op de mavo en wat wordt het vervolg?

Dan ga ik naar de Landbouwschool en daar kijk ik met heel veel plezier op terug. Schitterende tijd gehad, we ontdekten het bier drinken, we ontdekten de feestjes, de ontdekten de dames.

 

Cor

Schuurfeesten?

 

Ronald

Ja, toen mocht alles en daar stond je niet bij stil, met onze vriendengroep hebben we het daar wel eens over, we hadden geen gebrek aan geld, we moesten altijd wel werken, dus dat was ook geen issue. Dus het was autorijden en bier drinken en veel leuken dingen doen. En veel meemaken.

Op een gegeven moment na die studie, toen kwam ik iemand tegen in de Stuyvesant (?) Wolvega, die had in Amerika gewerkt bij een zekere Johan Zeilstra, hij zegt: neem daar maar contact mee op, als je hem belt kun je zo bij hem aan het werk en dat heb ik gedaan. Dus met het vliegtuig naar Seattle.

 

Cor

We hebben het daar in het voorgesprek over gehad, maar je bent gaan werken in Amerika of Canada?

 

Ronald

Nee, Amerika.

 

Cor

Was dat van tevoren de bedoeling voor een jaar of was dat voor jou: ik ga naar Amerika.

 

Ronald

Nee, het was kijken wat er in de wereld te koop is. Dat was het. Het stond niet vast, je had toen een groene kaart voor een jaar en ik had een jaarrond ticket, dus als ik eerder weg wilde kon ik eerder weg, maar nee, ik heb het jaar hartstikke goed doorstaan.

 

Cor

Wat heb je daar gedaan?

 

Ronald

Koeien melken, insemineren, lebmaag operaties, speen amputaties bij koeien, leren koeien doodmaken, dat klinkt allemaal heel raar, maar eigenlijk alles met koeien. Maar daarnaast ook mais hakselen, gras maaien, maar allemaal in het groot. Een bedrijf met vijfduizend koeien, ja, weet je, een totaal andere wereld.

En ik heb Amerika leren kennen als een land van, ja, dat klinkt raar, maar de onbegrensde mogelijkheden, die waren er destijds wel iets veranderd, maar daar kon je nog met weinig beginnen en daar lagen best wel kansen. Maar het werd mij wel duidelijk dat mijn toekomst niet in Amerika zou liggen.

 

Cor

Waarom?

 

Ronald

Ik miste toch gewoon vriendschappen, vrienden, dat soort dingen.

 

Cor

Was het dan voor jou dat je zegt: in Amerika ging het wel echt om het werken?

 

Ronald

De zelfstandigheid. We hadden natuurlijk nul contact met thuis, bellen was zeven dollar per minuut, dus dat deed ik af en toe even en vrienden en familie stuurden wel brieven en andersom ik terug, maar je was echt op jezelf aangewezen.

 

Cor

Maar het was misschien anders geweest als je daar een vriendin had gekregen?

 

Ronald

Ja. Ik heb daar wel gescharreld om het maar zo te noemen, nee dat had gekund, maar ik had in de loop van het jaar voor mezelf wel duidelijk van: ik had nog wel een jaar gewild, maar mijn toekomst zou daar niet liggen, nee.

 

Cor

Was het dan toch dat je zegt: de cultuur sprak je minder aan?

 

Ronald

Ja, ook de cultuur, maar wat ik zag, Amerikanen zijn enorm gastvrij aan de voorkant, maar niet altijd even gemeend. Het is meer naar de buitenwereld, ze zijn enorm op zichzelf.

 

Cor

Dus in het begin is het heel hartelijk, maar daarna: niet meer vragen, of zo.

 

Ronald

Je kunt je natuurlijk bij bepaalde communities aansluiten, maar daar moet je ook voor voelen. Dus de ervaring heeft mij wel heel zelfstandig gemaakt.

 

Cor

Ben je wel op dezelfde plek geweest?

 

Ronald

Nee, ik ben in de staat Washington geweest en ik ben in Californië geweest. En weet je, ik kijk er met een heel goed gevoel op terug, nog steeds en ik zeg ook wel eens tegen mijn eigen kinderen: ga maar eens een jaar weg. Gewoon naar de andere kant van de wereld, beleef het maar eens, want dat vormt je ook.

 

Cor

Zou je dan weer Amerika aanbevelen, of zeg je: het maakt niet uit, ga eens in een ander continent -

 

Ronald

Nee, niet specifiek Amerika, nee. Mijn dochter, oudste dochter heeft vorig jaar twee maanden stage gelopen ook op het melkveebedrijf, maar dat was meer omdat daar een lijntje ligt vanuit ons, maar dat hoeft niet. Maar het is gewoon goed om eens een andere cultuur en een andere wereld te ervaren en linksom of rechtsom vormt je dat toch voor een deel. Die ervaring pakken ze je nooit meer af.

 

Cor

Dan kom je terug uit Amerika, kom je in Nederland.

 

Ronald

Moet je de kost verdienen.

 

Cor

Had je toen gelijk: ik wil ondernemer worden, of zat dat toen nog niet zo in je?

 

Ronald

Nee, dat is op zich nooit een issue geweest in de zin van, ook niet vanuit thuis dat je moet ondernemen, nee. Ik heb wat met koeien, dus het lag heel erg voor de hand dat ik hetzij bij een boer of bij de agrarische bedrijven aan het werk zou gaan en ik ben bij AB, bij de Agrarische Bedrijven terecht gekomen.

Eerst als klauwverzorger en melker, daaromheen ook veel bouwklussen gedaan. Ik had misschien timmerman of aannemer moeten worden, maar weet je.

 

Cor

Hadden ze dat in die tijd ook al dat ze naast de agrarische bedrijven ook al veel in de bouw deden?

 

Ronald

Ja, toen al. Maar weet je, ik deed ook wel dingetjes zwart, klusjes er omheen, ik ging ook naar Denemarken klauwen kappen, een aantal weken per jaar, omdat daar veel geld in te verdienen was, dus dan nam ik vrij van overuren en dan ging ik een weekje naar Denemarken en dat was natuurlijk ook ondernemen. Ik heb met een collega die inmiddels niet meer leeft, gingen wij een dag kappen in Luxemburg, dus dan reden we hier ’s morgens om drie uur weg, dan waren we om zeven uur bij de kapbox in Luxemburg, dan kapten we die dag tweehonderd koeien en wij waren ’s avonds om twaalf uur weer thuis. En een ander maakt zich een week zenuwachtig, want ik moet met de auto naar Luxemburg met vakantie, de auto moet drie keer een beurt en bedenk het allemaal maar en wij gingen gewoon, rode diesel in de tank en een dagje naar Luxemburg. Ja, hoe sta je erin? En dat zijn wel dingen, dat heb ik nog steeds. Soms moet je de dingen ook gewoon gaan doen en ja, mijn uitdrukking is ook wel: brandt het, dan brandt het, maar dat ga ik wel doen.

 

Cor

Je zei net: ik had misschien net zo goed een bouwbedrijf kunnen starten, is dat omdat je zegt de techniek spreekt mij wel net zoveel aan het dier, als het agrarische?

 

Ronald

Ja, ik ben wel van het bouwen. We hebben een boerderij uit 1750, in 1994 gekocht, mijn vrouw en ik en die hebben we met eigen hand, zelfstandig verbouwd. Wel wat hulp van een aannemer en een elektricien, maar we bedenken het allemaal zelf en ik ben ook zelf van: dan metsel ik die stenen zelf wel. En dat heb ik nog. Dus in dat opzicht had dat ook gekund, maar het is maar net, op welke weg kom je terecht en ik ben tussen die koeien terecht gekomen. En ik melk nog af en toe, als het in de planning bij ons spaak loopt, dan ben ik zeker niet de beroerdste om te zeggen: ik melk zelf wel even. Ik neem tegenwoordig wel één van mijn dochters mee, dat is ook gezellig. De drie oudste dochters kunnen melken, de jongste nog niet, moet ook nog zien of dat bij de jongste gaat lukken, die is wat bang voor die grote dieren, maar de oudste drie die melken ook met regelmaat. En daar geniet ik ook van, dat ze dat werk willen doen, maar ook dat ze het gewoon doen.

 

Cor

Wat is tegenwoordig de gemiddelde grootte van een melkveebedrijf, als je het hebt over het aantal koeien die gemolken mogen worden?

 

Ronald

Een bedrijf zit al wel gauw op honderd koeien. Er zijn best wel veel bedrijven die daar nog onder zitten hoor en die wil ik ook zeker daarmee niet tekort doen, maar ik denk dat de gemiddelde bedrijfsgrootte richting die honderd koeien gaat.

 

Cor

Dus dat is eigenlijk in de afgelopen twintig a vijfentwintig jaar gegroeid van gemiddeld zestig naar gemiddeld honderd?

 

Ronald

Ja en er zijn ook heel veel grote bedrijven, met drie- vierhonderd koeien, hier ook wel in de regio, we zitten hier in een gebied, de kop van Overijssel, Zuid-west Drenthe en Oost-Friesland, dat is gewoon een weidegebied met veel melkkoeien. Een stukje akkerbouw, ook wat bollenteelt, maar het weidegebied is het grootst, ja. We hebben vierhonderdvijftig, ja dat stap ik maar direct naar ons bedrijf toe, we hebben vierhonderdvijftig boeren als klant, of agrarische ondernemers als klant en ik denk dat daar zeker vierhonderd bedrijven gewoon melkveebedrijven zijn en daar zitten wat varkens- en pluimveebedrijven tussen en wat bollentelers, akkerbouw, maar het grootste deel melkveehouderij, ja.

 

Cor

Ik wil een klein stapje terug, want ik vind het wel heel mooi, je hebt driehonderd man aan het werk, we hebben het hier niet over een klein bedrijf, je hebt echt wat moois neergezet samen met je vrouw en met je team, nog even terug: je komt van school, je gaat naar Amerika, komt terug, gaat hier bij AB Oost werken, daar heb je eigenlijk alle facetten, als je nu bijvoorbeeld vier dingen zou noemen wat je daar echt geleerd hebt, waardoor je, toen het uiteindelijk 2012 was en zei: die omslag daar wil ik het straks nog even over hebben, maar kun je vier dingen noemen van: dat is echt wat ik in die tijd heb geleerd?

 

Ronald

Wat ik daar geleerd heb is wel: zeg wat je doet, doe wat je zegt. Ik heb op mijn kaartje altijd staan: afspraak is afspraak, maar dat heb ik daar wel geleerd. Want daarmee houd je de relatie altijd goed, je kunt niet altijd iedereen blij maken, maar hou je wel gewoon aan de afspraken die je maakt. Dus dat is voor mij wel een hele wezenlijke. Dat is intern in de organisatie, maar ook met je klanten. Dus wees klantbewust.

 

Cor

Is dat ook iets wat AB Oost ook echt uitdroeg? Dat is echt één van de kernwaarden?

 

Ronald

Dat werd binnen AB Oost in die tijd vanuit de corporatiewaarde ook zo benoemd. Het was natuurlijk een corporatie, dus je hebt te maken met leden, ledenbelang en dat paste mij ook wel. Dat zit in mijzelf ook opgesloten om zo te willen werken en dat is één ding en daarnaast heb ik ook gezien en ervaren van: als je dingen wilt en je laat zien dat je je ergens voor wilt inzetten, je kunt het ook anders zeggen: je kop boven het maaiveld willen uitsteken, ja, daar kon ik met mijn toenmalige directeur ook goed mee uit de voeten, dat hij mij kansen bood.

Soms dwing je dingen af, maar soms moet je de kans ook krijgen om het te laten zien. Dus dat heeft mij op een gegeven moment ook weer aan de studie gezet, bedrijfskunde studie opgepakt en daaromheen nog een aantal andere dingen opgepakt op het gebied van communiceren, maar ook op het gebied van arbeidswetgeving, dat soort zaken. En dat zijn dan kansen die je krijgt, dus dat wil ik ook zeker benoemd hebben, ik heb de kans gekregen en aangepakt, maar je moet ze wel krijgen.

 

Cor

Eerst was je vooral de bedrijfsverzorger misschien en kwam er een moment dat je omging naar, of naar het wat meer uitzendbureau-achtige?

 

Ronald

Het is begonnen met dat ik solliciteerde op de functie werkverdeler. Mijn leidinggevende die ging wat anders doen en ik heb daarop gesolliciteerd en dan word je dus aangenomen door een aantal bestuurders en door een aantal collega’s, want die zaten in de sollicitatiecommissie. Ja, die hebben mij de kans gegeven het te mogen doen.

En dan word je feitelijk leidinggevende in je eigen team, dat was best wel een uitdaging, want ik moest ook een aantal mannen, ik was toen denk ik dertig, zoiets en dan moet je mensen van vijftig een functionerings- en beoordelingsgesprek, mee doen. Dat is wel een dingetje. Maar goed, de kans gekregen en ik denk dat ik dat ook wel goed doorstaan heb, laat ik het anders zeggen, ik kan iedereen recht aankijken, zo sta ik ook in het leven, maar dat is goed gelukt.

 

Cor

Kreeg je de loyaliteit ook omdat je gewoon, ook wel met je poten in de klei had gestaan?

 

Ronald

Ja, maar ik denk de meeste loyaliteit ontstond door het feit dat ik, dat heette destijds kring 1035, dat was ons werkgebied, maar in een paar jaar tijd liet zien van: we kunnen gewoon veel meer dan alleen die koeien melken. Dus ik maakte enorm veel MKB bedrijven gewoon klant en wij gingen ook andere markten aanboren.

Het leuke was dat AB dat ook heel leuk vond, dat je gewoon verbreding van markten deed en dus wij gingen ook van, ik begon met een groepje van vijfendertig mensen en drie jaar later hadden we er honderd. De omzet die steeg enorm en voor mij was het erg leuk met de afwisseling tussen het MKB, agrarisch en dat midden- en kleinbedrijf, dus de aannemers, de loonbedrijven, metaalbedrijven, bedenk het.

 

Cor

Dat was natuurlijk in de tijd dat ik met mijn uitzendbureau dacht van: jongens, waar bemoeien jullie je mee, blijf in die agrarische sector. Dat was jij!

 

Ronald

Dat was ik, ja. Maar zo was het wel en toen kwam ik er ook achter dat je altijd dealt met een eigenaar, nooit met degene die over de portemonnee gaat, maar ook gewoon met de ondernemer rechtstreeks, dus niet via een inkoop, transitie of, allemaal niet. We dronken een bak koffie, of twee, of we stonden een uur aan het voerrek tussen de koeien, bedenk het en daarmee was een deal nooit zo spannend.

En dat is ook een ervaring die ik nog steeds bij me draag. Probeer met die ondernemer in gesprek te gaan en natuurlijk hebben wij ook inmiddels een aantal klanten waar een inkoopafdeling zit, of waar een afdeling HR zit, maar het is zo plezierig ondernemen als je direct met zo’n ondernemer kunt afstemmen, ja. Dat past ook heel goed bij mij. Dat heb ik daar ook ervaren.

 

Cor

Hebben de ondernemers andersom, jou ook zo ervaren, een ondernemer had toen met een account manager, later regio manager te maken, die moet daar ook het gevoel gehad hebben van: kan ik gelijk met die Ronald zaken doen, of moet hij eerst nog naar boven toe en vragen of hij het wel mag, zeg maar?

 

Ronald

Ik vroeg niet zo veel binnen AB. En ik had nog wel eens discussie intern dat ik moest knokken om bepaalde dingen te bewerkstelligen. Van: zo gaan we het wel doen. Dus daar zat wel eens een wrijving, maar ik voelde mij altijd gesteund door de directeur Richard Heering en dat maakte het dan wel makkelijker. Kijk, en zonder wrijving geen glans, dus het moet af en toe ook wel eens even schuren in een organisatie, daar ben ik ook wel van.

Op een gegeven moment hebben we met collega’s een vestiging in Beilen geopend, later in Klazienaveen en zo ging eigenlijk het balletje een beetje rollen dat je ook wat meer zelfstandigheid in de regio kreeg. Van oorsprong werd het natuurlijk allemaal centraal georganiseerd, vanuit Almen, het hoofdkantoor en die decentralisatie ja, dat was gewoon, voor mij gewoon ondernemen zonder risico, om het dan maar zo te benoemen.

Ik mocht van alles realiseren, tuurlijk, er moest wel wat verdiend worden, dat spreekt voor zicht, maar je mocht het wel oppakken zoals je dacht dat het goed was. Ja, dan kun je ook heel veel leuke dingen bereiken, ook als team.

 

Korte onderbreking

 

Cor

En nu ga ik het voor mezelf doen. Wat was het moment dat je er misschien uitgegroeid was bij AB Oost?

 

Ronald

Ik zag eigenlijk al in 2010, 2011, wij stonden gewoon voor een enorme uitdaging met te veel mensen in vaste dienst, wij waren als organisatie eigenlijk niet meer flexibel en daarnaast zag ik ook dat er te weinig oog was voor de klant. Ja, heel langzaam zie je dan dat gebeuren en dan wordt het eigenlijk heel langzaam een jas die niet meer bij je past. Dat is wat het is, Cor.

Ja, dan stapt de directeur op, Richard is toen uit de organisatie gegaan en toen kwam er een nieuwe interim directeur, de man is nog directeur, maar dat was interim en daar had ik geen klik mee, persoonlijk niet, nu stond dat niet alles in de weg.

 

Cor

Was dat, als je nu terugkijkt, was dat wel - hij zit er nog steeds - was dat wel de juiste man op de juiste plek voor dat moment?

 

Ronald

Voor dat moment zeker, want er moest wel wat gebeuren. Ja, of het de man is bij de organisatie passend, dat is niet aan mij om daarover te oordelen, maar dat was voor mij wel het moment dat ik dacht van: maar nu weet ik niet of AB nog wel mijn organisatie is.

Hij heeft mij op 30 mei in 2012 ontslag gegeven, met mij nog een aantal regio managers, feitelijk werd er een laag uit gesleuteld en dat heeft mij wel opgebroken, ik heb daar fysiek last van gehad, ik heb -

 

Cor

Want hoe lang heb jij daar gezeten?

 

Ronald

Achtentwintig jaar.

 

Cor

Dat is niet niks.

 

Ronald

Nee, dus dat brak mij ook wel op. Ik heb ook nog een hartinfarct in die periode gekregen, maar het was ook een reset en in de periode daarvoor had ik wel eens bij mezelf gedacht van: waarom ga ik het niet zelf doen? Ja, wat staat je dan soms in de weg om ontslag te nemen, dat is dan toch ook wel dat veel dingen goed geregeld zijn. Pensioen, auto, inkomen.

 

Cor

Loyaliteit, denk ik.

 

Ronald

Loyaliteit naar de organisatie, zeker. Dat stond ook in de weg en ja, weet je, dan kom je zelf in een situatie terecht dat je ontslag krijgt, dat eigenlijk de weg open wordt gezet voor wat nieuws. Maar goed, ik moest eerst even wat herstellen en ik moest eerst even fit worden, dus ik heb eigenlijk een half jaar de tijd genomen om de business case Bats uitzendbureau vorm te geven.

Ik heb nog een team van tien boeren gevraagd om mee te denken, daar hebben we nog twee dag sessies mee gedaan van: wat moet je nu wel in zo’n agrarische markt doen en niet, want voor mij was wel heel duidelijk: ik begin met die agrarische markt, maar ik heb voor mezelf in de case ook neergezet van: toen ik begon in mijn eerste rol als werkverdeler, vanuit huis, kleinschalig, samen met mijn vrouw, want die hielp gewoon mee, ja dat was ook wel een leuke tijd.

En je kent iedereen wie je aan het werk hebt, je kent je klanten, de gezichten in de regio en wat ik al eerder gezegd heb, als je met de ondernemer zelf zaken doet, ja, dan is het ook niet altijd zo spannend. Dus waarom kunnen we niet terug naar die situatie?

 

Cor

Maar, je was wel zevenenveertig.

 

Ronald

Ja, dat klopt.

 

Cor

Dat vind ik echt wel super knap als je dan de ballen hebt om dat te doen.

 

Ronald

Ja, maar wetende, maar goed, als het niet zou lukken zat ik voor mezelf daar niet zo over in, want zo sta ik er eigenlijk nu nog in, dan ga ik gewoon vijfenveertig, vijftig uur melken in de week. En dan kom ik er ook. Als je er zo in staat, dan is dat niet zo spannend. Wat mijn vrouw en ik geleerd hebben vanuit dat ontslag is even op de handrem, dus kosten de deur uit, even goed voor jezelf en je gezin de balans opmaken van - want WW valt niet mee als je daarin terecht komt, ik kwam niet in de WW door mijn hartinfarct maar in de ZW, inkomens-technisch is het precies hetzelfde en de ervaring daarvan is prima geweest, maar dan moet je wel stappen terug.

Dat hebben we als gezin ook met elkaar gedaan en pas op de plaats gemaakt en dan is die conclusie van: als ik vijftig uur ga melken in de week, prima, dan kan het.

 

Cor

Ik wist nog niet van dat hartinfarct, wat gebeurt er met je als je een hartinfarct krijgt. Word je daarna, ben je een ander mens, kun je daar iets van vertellen wat dat met je gedaan heeft?

 

Ronald

Je lichaam laat je in de steek. En ik ben wel iemand die gewend is veel energie te hebben en daar ook gebruik van te maken. En de energie was gewoon weg. In het ziekenhuis heb ik dat ook een paar keer aan de artsen gevraagd van: krijg ik mijn energie terug? En het antwoord wat ik daarop kreeg: dat heb je zelf in de hand. Dan zul je met je lichaam ook wat moeten doen.

En dat heeft mij ook wel gemaakt dat - stoppen met roken is een ding, wat zuiniger zijn op je lichaam, ik ben aan het fietsen geslagen en ik had net nog even vorige week terug gekeken, maar ik heb vorig jaar bijna zevenduizend kilometer gefietst, dus ja, dan moet je hem met regelmaat pakken.

Dus tweeledig, ik kan mijn energie daar goed in kwijt en ik krijg de kop heerlijk leeg. Dus ja, ik sla geen week over. Gisteren was het wit buiten, ik denk: doe ik het? Het was toch glad, dus heb ik het niet gedaan, maar toen heb ik tien kilometer gewandeld met mijn vrouw. En dat is ook goed.

 

Cor

Hele andere spieren.

 

Ronald

Maar even terug, wat doet dat? Ja, het vertrouwen in je lichaam is zoek. En dat kost tijd. Ik moet zeggen: wij zaten in een revalidatiegroep in Meppel en dat heeft mij daar wel bij geholpen, ja en op een gegeven moment dan ervaar je weer, als je een hartslag hebt van honderdtachtig dat die het gewoon wel door blijft doen. Het duurt even voordat je daar weer bent, maar als je daar dan een keer bent, ja, dan zie je ook wel weer dat het ook goedkomt.

 

Cor

Ja, ik heb geen idee, want ik heb het niet gehad, maar als ik het dan hoor denk ik wel even: wat doet dat dan met je, want je hebt achtentwintig jaar in een opbouwende, misschien -

 

Ronald

Wat bij mij de oorzaak van het infarct is dat je feitelijk in een dynamische functie zit en ik kwam binnen op verzoek van dat gesprek met die directeur samen, met een jurist en hoofd HR en in drie minuten tijd wordt het dienstverband van achtentwintig jaar, vol energie, stilgezet. En stil, dat betekent: ik kon niet meer bij mijn mail, telefoon was afgesloten en ik hoefde niets meer. En je moet je eigenlijk voorstellen dat je op de snelweg rijdt met een snelheid van honderddertig en je wordt stilgezet en je mag geen millimeter meer verder. Linksom niet, rechtsom niet, je mag niks. Ik kreeg nog een contactverbod mee, ja dat heeft zich -

 

Cor

Dat is iets anders, dat is in zo’n bots-observer vliegen, zeg maar.

 

Ronald

Zo moet je het zien, en fysiek heeft zich dat bij dus geuit in een infarct. Dat had ook wat anders kunnen zijn, dat is mij ook wel uitgelegd. Maar het lichaam gaat daarnaar acteren en dat heeft zich dus veertien dagen later in een infarct geuit. En op dat moment heel spannend, je gaat dan in een ambulance weg en niemand weet wat er aan de hand is en dat geeft ook veel spanning thuis, kinderen waren er ook bij, maar goed, ik moet zeggen, met elkaar hebben we dat overleefd en doorstaan en ja, weet je, die ervaring is er ook één.

 

Cor

Nee, goed, achteraf kun je zeggen: je had het misschien niet willen missen, maar je had het ook niet willen hebben, beide kanten. Dus december 2012 toen gestart met Bats uitzendbureau, dat vind ik ook wel mooi, een bats is een schop.

 

Ronald

Ja, weet je waar die voor staat? Feitelijk, de naam is ontstaan door de interim directeur destijds die mij eruit kickte en de andere dag dacht ik: hij batst mij er gewoon uit. Hij doet het. En daar is de naam bats uit ontstaan. En het zegt, wat jij zegt, het zegt over cultuur over het doen, we hebben bewust de schop in het logo staan, de naam is bats, maar de schop staat er ook bewust in, het staat eigenlijk voor aanpakken en doen.

 

Cor

Ik weet nog dat ik, ik denk, een jaar of vier, vijf geleden, omdat mijn vriendin en ik heel veel gingen lopen in Dronten, jouw dochter heeft denk ik een sticker van Bats op een lantaarnpaal geplakt. Ik zag Bats uitzendbureau, toen dacht ik: wat een leuke naam is dat. Dat was de eerste keer dat ik met Bats in aanraking kwam. Dat was wel mooi, ja.

 

Ronald

Ja, dat klopt, ze hebben daar wat stickers geplakt en ja, dat gebeurt.

 

Cor

Maar goed, gestart, je zegt: het was eigenlijk niet zoveel risico, maar je begint op je zevenenveertigste voor jezelf, kun je eens wat over die beginjaren vertellen?

 

Ronald

Twee dingen eigenlijk. Begin nooit zonder plan, begin niet als kip zonder kop.

 

Cor

Deed je dat, of deed jij dat niet?

 

Ronald

Mensen denken wel eens dat het heel makkelijk gegaan is, maar ik geef het je te doen als jij straat voor straat de boeren moet bezoeken en moet overtuigen met: je moet mij hebben en niet AB, om het dan maar zo te noemen, maar dat geldt ook voor de personeelskant. Hoe kom je aan mensen? Ik moet er wel bij zeggen, kijk, 2012 zaten we onderin de recessie. 2012, 2013.

En we hadden natuurlijk wel het aanbod van mensen. Raar, maar er zijn wel heel veel mensen vanzelf naar ons toegekomen. En dat heeft ook ons enorm geholpen. Maar goed, ik moest ook met regelmaat zelf de bok op, of in de melkstal, want ik zei wel: we hebben een melker, linksom of rechtsom en anders kom ik zelf. Dus dat speelde ook.

 

Cor

En we zitten nu in een heel mooi gebouw, maar deed je dat toen nog vanuit huis?

 

Ronald

Nee, we zijn eerst even bij Jaap in de slaapkamer, maar al heel gauw konden wij een boerderij huren in Frederiksoord van de Maatschappij van Weldadigheid, daar hebben we ook een warme band mee, die bood ons een voorhuis aan wat we dus als kantoor kunnen gebruiken. Ik zeg wel eens: daar hadden we het keuken kamer tafereel en in de herfst deden we de gaskachel aan en dan waren heel de dag de ramen beslagen, dat had wat en toen we in 2017 dit pand betrokken was één van de dingen dat we die huiselijke sfeer terug wilde laten komen.

 

Cor

Ja, want kun je eens wat vertellen over dit pand?

 

Ronald

Ja, het is een voormalig restaurant en dat stond al vanaf 2012 te koop, de eigenaar woonde bovenin, de illusie dat iemand ooit met zijn horecabedrijf verder zou gaan, maar door de recessie is dat nooit gebeurt. Sasja en ik hebben eigenlijk al wel een aantal jaar met het plan gelopen van: dat pand, daar moet je toch wat mee kunnen? Groot pand, veel inhoud, ook niet oud, in 1986 nieuw gebouwd.

Alleen toen we in die boerderij zaten, toen speelde dat nog niet zo op, maar de maatschappij die vroeg ons toen in 2016 van: je moet toch eens gaan uitkijken naar een andere locatie, want wij willen wat anders met die boerderij. Toen hadden wij drie jaarcijfers aan te bieden bij de bank, want daar begint het mee. Je kunt van alles willen, maar wat wil jij, wat willen zij, dan heb je een probleem.

 

Cor

Hoeveel FTE’s had je toen in die tijd?

 

Ronald

Wij zaten toen denk ik op honderdvijftig mensen aan het werk en in 2013 hadden we natuurlijk amper inkomen, maar 2014, 2015 waren goede jaren en 2016 hadden we weer goed gerealiseerd, dus de bank wilde wel met ons meedenken. Dat is wel even een strijd geweest, maar goed, volgens mij kent elke ondernemer dat wel bij een bank, dat je af en toe ook even die momenten moet hebben.

 

Cor

En dat geloofde ze bijna niet, dat die cijfers zo goed waren?

 

Ronald

Ja, dat klopte en ik zat in een MKB, later werd ik overgezet naar groot zakelijk, door de Rabobank, onze huisbank en ja, weet je, daar speelde ook diverse dingen. Maar het was ons eigenlijk alleen maar te doen om de financiering rond te krijgen voor de aankoop van vastgoed. Tot op de dag van vandaag draait Bats uitzendbureau gewoon zelfstandig zonder financiering. Dat is ook wel heel prettig. Dus we hebben elke keer de groei gefinancierd vanuit de eigen middelen. Vanuit winst, om het dan maar zo te zeggen.

Dus toen de bank daarin meeging, toen hebben wij dit pand gekocht en hebben wij in zestien weken tijd, met ongeveer vijfentwintig man van onszelf, met eigen regie, het hele pand omgeturnd van een woning en restaurant naar een bedrijfsverzamelgebouw en dat was ook kicken. Ik was elke morgen om half zeven op kantoor, ik deed sheets, met stift, whiteboardsheets, met het weekprogramma, ja en daar hebben ook veel mensen gewoon ook werkervaring opgedaan.

Hetzij in de sloop, hetzij in de bouw, maar het hele pand gerestyled, dak en wanden zijn blijven staan, er is een binnenschil in gebracht, we hebben het zover weten te brengen dat het een a-label heeft qua energie en inmiddels hebben wij alle ruimtes verhuurd. Naast Bats uitzendbureau en Stichting Veuruut zitten er nog vijf huurders in het pand en ja, heel tevreden.

En het leuke is ook, wij ondernemen dus in Nijensleek. Of all places kan iemand zeggen, we hebben hier een rol als werkgever, maar ook als ondernemer. We doen een stukje advies en ja, we hebben ook nog een dorpshuisfunctie in dit pand. Dus we zijn wel degelijk thuis hier in Nijensleek, ja.

 

Cor

Ik zag, ik heb natuurlijk wat huiswerk gedaan, maar je hebt inmiddels zo’n driehonderd man aan het werk, dan ben je hier in Nijensleek best wel één van de grootste ondernemingen, terwijl, het is niet meer: je hebt maar een uitzendbureau, zal ik maar zeggen. Wat doet dat met jou als - je hebt dan daarmee ook een bepaalde verantwoordelijkheid.

 

Ronald

Ja, die kwam met name dit voorjaar natuurlijk ook bovendrijven, als je dan geconfronteerd wordt met corona en daar hebben wij natuurlijk ook mee te dealen en ja, dan de wetenschap dat de helft van de mensen hetzij een jaarcontract of een dienstverband voor onbepaalde tijd heeft, want die hebben wij ook, ja, welke verantwoordelijkheid brengt het met zich mee en loop je tegen collectief ontslag aan als een bouw in lockdown gaat of, ja, dat zijn wel vraagstukken waar Sasja en ik samen over nadenken. En hoe ga je dat dan doen?

 

Cor

Ja, de gedachtegang is dan vaak dat een uitzendbureau de mensen zo weg kan doen -

 

Ronald

Maar dat is niet zo.

 

Cor

Maar door het hele fasesysteem is dat natuurlijk niet meer zo. Je bent flexibel doordat je met iemand een relatie hebt en iemand makkelijk misschien elders kunt plaatsen, dat is de flexibiliteit die je misschien kunt bieden, maar je hebt ze vaak wel vast aan de broek, om maar even zo te zeggen.

 

Ronald

Ja, je hebt wel een loon doorbetalingsverplichting. En weet je, tuurlijk, gelukkig dat het nu gebeurt en niet in onze beginjaren, want ja, we hebben natuurlijk wel wat reserves opgebouwd om dit soort dingen te kunnen overleven. Ik zeg ook wel eens: als je nu zo’n situatie krijgt met de sneeuw in Madrid en we krijgen dat hier, dan weet ik ook wel dat ik vijftig, zestig man een aantal weken niet weg kan zetten. Daar moet je je wel voor indekken.

Ik vind dat dat ook een verplichting is vanuit goed werkgeverschap. Je zult er ook moeten staan voor je mensen. Dat breng ik in ons team ook wel eens naar voren. Kijk, als niemand voor ons aan het werk wil, dan hebben we ook niks. Kun je nog zoveel willen verkopen, maar je bent wel afhankelijk dat de mensen ook voor jou willen werken.

 

Cor

Ben je een ondernemer die nog graag steeds tussen de mensen wil staan?

 

Ronald

Ja, graag. Ik voel me ook niet meer dan dat. Ik weet best wel hoe de rolverdeling is, echt wel, maar nee, ik doe net zo graag mee. Ik ben me ook terdege bewust, als ik kijk naar de hoeveelheid jonge mensen die wij aan het werk hebben, dat dat daar ook mee te maken heeft. Dat je weet wat de jongeren bezigt en dat je weet wat er speelt in die doelgroep. Kijk en we hebben best veel mensen vanuit ons eerste jaar in 2013 die hier nog op de loonlijst staan. Die hier gewoon al acht jaar bij ons werken. Daar zijn wij ook trots op. Want dat zegt ook wat over ons en over de relatie met die mensen. Wat ik ook echt belangrijk vind is dat je even weet van: hoe zit het bij de mensen thuis, wat speelt daar en dat je daar ook oog voor hebt.

 

Cor

Maar kun je van die driehonderd mensen, ken je ze dan allemaal persoonlijk?

 

Ronald

Nou, ik durf mijn hand niet voor driehonderd in het vuur te steken, maar wel voor tweehonderdvijfenzeventig.

 

Cor

En dat is eigenlijk omdat je al jaren die samenwerking hebt en is dat misschien ook een persoonlijke kracht van jou?

 

Ronald

Ja, dat is wel mijn ding, maar dat geldt ook voor de klanten. We doen hier af en toe wel eens gekscherend zo’n vragenmomentje van: waar zit die klant en hoeveel koeien heeft die en wat voor melkstal, of wie werkt daar? Dan sla ik de plank nog niet zo gauw mis hoor, nee. Maar dat is ook wel mijn ding en het kan nu niet, daar worstel ik zelf mee met die corona dat ik niet zo even op de pof even het gebied in kan gaan en tien, twaalf bedrijven bezoeken op een dag, of soms nog meer, gewoon even om de hoek: hoe is het, loopt het goed? Hoeft allemaal niet zo -

 

Cor

Heb je het gevoel dat je niet terecht kunt, of -

 

Ronald

Ik vind het verantwoordelijkheidstechnisch niet goed. Ik zal het maar op mijn geweten hebben dat ik op die plekken - dat ik het breng. Onbewust, laat dat helder wezen. We hebben hier een sneltest op kantoor, maar dat is het niet. Je kunt het onbewust - ja, dat wil ik niet op mijn geweten hebben.

Dus we hebben dit jaar - want ik bezoek elk jaar, aan het eind van het jaar al mijn klanten, de actieve klanten van dat jaar, dit jaar niet gedaan, hebben we een hele leuke kaart voor gemaakt met een muziekje en een tekst erin, maar dat doet me eigenlijk wel een beetje zeer.

 

Cor

Dat voelt toch wel iets anders.

 

Ronald

Ja, dat is niet leuk.

 

Cor

Ik heb nog heel veel vragen voor je, maar nog even de rolverdeling tussen Sasja en jou - hoe zit dat? Wat is typisch Sasja en wat is typisch Ronald?

 

Ronald

Sasja is direct, ik ben niet altijd even direct.

 

Cor

Omdat je het niet wilt zijn, omdat je niemand pijn wilt doen, of -

 

Ronald

Ja, ik ben wel wat genuanceerd, zeg maar, Sasja die zegt gewoon: zo is het. Dat is voor mij wel eens een eyeopener.

 

Cor

Terwijl jij vanuit huis uit, wat het van: doe dit, doe dat.

 

Ronald

Ja, maar dat is toch anders. Ja, wat ook meespeelt is dat wij wel een eenheid zijn. Alleen anders. Sasja die is rechtdoor zee duidelijk, alleen geen ondernemer, dus die komt nog wel eens met risico management en dat is wel prettig, want ik zie kansen, want ik doe naast dat wat we hier doen een fietsverhuurbedrijf en wij doen ook nog iets met circulaire economie, we hebben de boerderij in Frederiksoord gekocht, waar we ooit begonnen zijn, daar hebben we ook nog een heel plan op geschreven en dan is Sasja wel iemand die zegt: ja, maar hoe zie je dat dan en hoe gaan we dat dan doen? Want, ja, je kunt alles wel willen, maar waar dient het toe? Dus dat is wel, ja en een ander aspect is natuurlijk wel, ik bemoei me niet met thuis, in de zin van: ik ben er wel, we zijn samen getrouwd en we vinden elkaar nog steeds hartstikke lief, dat mag ook gezegd worden, maar Sasja die runt wel alles er omheen.

 

Cor

Maar ben je dan nog een beetje de vrijbuiter er omheen die nog een beetje zijn vrijheid nodig heeft?

 

Ronald

Ja, als ik dat niet heb, dan sterf ik af. Dus ik moet ook wel gewoon de dingen kunnen doen die ik bedenk. Dat kan heel divers zijn, maar die ruimte ben ik nodig, sluit mij niet op. Dat weet ze ook en de andere kant is: we eten elke avond kwart over zes, of ik er nu wel of niet ben. En ik word ook alleen meegedeeld van: haal jij Josefien even op bij streetdance en ja, weet je, Sasja heeft nu haar eigen ding met Stichting Veuruut, dus we ondernemen onder hetzelfde dak, ja en dat is natuurlijk wel bijzonder dat je dan gewoon elke middag samen luncht, met ons team, maar ja, dat is wel heel waardevol. Gisteren hebben we tien kilometer samen gewandeld, de hond mee en dan passeert eigenlijk alles wat we doen nog wel even de revue, lopendeweg.

 

Cor

Nog even een aantal dingen die ik aan wil stippen, jij bent eigenlijk altijd, naast dat jij je bedrijf hebt en zo, en je bent een beetje ADHD, dus altijd nog energie, met vrienden allerlei dingen doen en daarnaast ook politiek. Wat is dan als ondernemer wat je dan nog in de politiek aantrekt, omdat politiek toch vaak als stroperig wordt gezien -

 

Ronald

Daarom zit ik ook niet in de gemeenteraad. Ik vind mijn rol in de fractie plezierig en dat heeft er eigenlijk ook mee te maken: ik vind ook nog wel eens ergens iets van en ik heb wel in mij, als je ergens wat van vindt, dan moet je niet met losse flodders gaan gooien, dan moet je ook zo groot zijn om je ergens voor in te zetten.

Dus dat is eigenlijk mijn rol in de fractie dat ik ze soms voedt, maar soms ook dingen mee bedenk. Hoe vliegen wij bepaalde ontwikkelingen in zo’n plattelandsgemeente aan. Als ik bij ons kijk, we hebben twee nationale parken in onze gemeente, we zijn geografisch groot, we hebben bijna negentienduizend inwoners, ja, dan vind ik van het ondernemerschap en van het platform waar je dus economisch op acteert, ja daar heb ik nog wel wat mening over en daar vind ik ook wel wat van.

 

Cor

Dat is dan politiek, Ronald. Ik heb daarnaast begrepen, jij doet nog zoveel dingen: je bent voorzitter van Stichting Spoelplaatsen, misschien kun je daar nog iets over vertellen? En ik ben nog even benieuwd naar dat Ondernemersfonds, waar vijfenzeventig bedrijven in zitten.

 

Ronald

Spoelplaatsen is een club van boeren en een aantal MKB bedrijven, wij exploiteren daar een wasplaats voor trekkers en machines, maar dat is niet zo ingewikkeld, ooit dat ding met veel subsidie gerealiseerd.

 

Cor

Dus hier in Westerveld zijn de wegen allemaal schoon, geen modder op de wegen -

 

Ronald

Nee, dat is niet wat het is, nee dat is het niet, het is dat de machines op een verantwoorde manier worden schoongespoten van bagger en vetten. Dat wordt gescheiden en er zijn er een aantal meer in Westerveld die dat hebben en wij hebben hiervoor de voormalige gemeente Vledder eigenlijk, een spoelplaats, dat vergt een kleine bestuurlijke rol. Corso Frederiksoord daar ben ik mee gestopt na acht jaar, ik vond als je acht jaar in een bestuur zit, dan wordt het tijd om te verfrissen en te vernieuwen, dus ik ben weer toegetreden tot de corsowagenbouwers, dat heb ik daarvoor ook een hele periode gedaan en alleen dat ligt nu door corona even stil.

 

Cor

MKB Nederland nog?

 

Ronald

MKB Nederland, daar ben ik ambassadeur voor Westerveld, voor gevraagd. Ja, dat vind ik erg leuk om te doen, dat zet je netwerk op een andere manier open en ik doe mijn best om Westerveld goed te vertegenwoordigen. Als ik kijk wat wij met de regiodeal als Westerveld binnengehaald hebben, hebben wij goed ons best gedaan. De human capital agenda is wel een beetje mijn ding binnen de gemeente, ja goed en we hebben ook wel wat werkgroepjes rondom circulaire economie, nieuwe initiatieven. We zijn nog bezig met een circulaire hub, nice en nice tracks doen we wat dingen mee, dus ja, laat mij daar maar wat in bewegen, dat vind ik heerlijk. En dat is ook wel wat ik nodig ben naast mijn werk.

 

Cor

Jullie doen het hier vanuit één locatie, heb je die driehonderd man aan het werk en ik denk dat elke ondernemer die dit hoort, driehonderd man vanuit één locatie met een team van hoeveel man?

 

Ronald

Vijf.

 

Cor

Vijf, dat is heel erg knap. Hoe heb je dan nog tijd over om nog zoveel daarnaast nog te doen?

 

Ronald

Ja, dat vraagt twee dingen. Dat is structuur, maar ook de juiste mensen om je heen. En als je de structuur goed hebt en daarmee de verantwoordelijkheden netjes hebt liggen waarmee je de mensen in je team de verantwoordelijkheid kunt geven, dan kun je jezelf ook veel vrijheid toebedelen. Vrijheid in de zin om andere dingen te doen en dat is gewoon heel belangrijk. Dus we hebben een hele kleine, platte organisatie waar de taakverdeling gewoon handig is. Het zijn allemaal dames inmiddels, maar waar voor de dames wel een uitdaging ligt om het te mogen doen en ja, dat maakt het heel plezierig. En dat is ook wel wat ik andere ondernemers ook wel meegeef: voel jezelf niet te groot of te goed om iemand aan te nemen die op bepaalde fronten daarin veel beter is. Wat het dan ook mag zijn, of dat dan aan de financiële kant is, of aan de juridische kant, dat maakt niet uit, dat is alleen maar goed, denk ik.

 

Cor

Maar ik zou bijna zeggen: als je succesvol ondernemer wilt zijn, verzamel vrouwen om je heen. Want dan -

 

Ronald

Dat vraagt altijd wel een eigen plek, zeg ik ook wel, want dat merk ik in huize Visser ook, het synchroniseert een beetje, ik zal daar niet verder op ingaan, maar je moet ook momenten hebben dat je je terug kunt trekken op je eigen kantoor. Heerlijk. Wat ik misschien ondernemers mee wil geven, want dat heb ik zelf ook zo ervaren, omdat ik natuurlijk op een later tijdstip ben gaan ondernemen: volg wel gewoon je eigen plan. Laat je niet van de wijs brengen door wat de buitenwereld soms vindt. Luister wel, haal daar goede dingen uit, maar volg gewoon je eigen plan.

 

Cor

Ronald Visser, dank je wel.

Podcast voor DGA's #15 Cor Spronk in gesprek met Bert Remerink - over alleen opereren, commitment aan het resultaat, oerbron van energie om te verbinden en aanpassingsvermogen

Vandaag ben ik in gesprek met Bert Remerink, ondernemer, pionier, netwerker pur sang en “veur de duvel niet bange”. Bert was 28 jaar lang de witte Afrikaan, maar is een geboren in Oldenzaal, dus ook een Tukker. Zijn hele leven heeft na zijn studie op Larenstein in het teken gestaan van de commerciële maar eerlijke handel. Handel vanuit elke werelddeel naar Europa en tussen landen en werelddelen onderling.

ALLEEN OPEREREN

Al op zijn 23 e, tijdens zijn stage in Kameroen, werd hij alleen het bos in gestuurd. Zonder dat hij de taal machtig was. Zonder dat hij direct verstand van zaken had. Zonder een netwerk waar hij direct op terug kon vallen. Bert: “….ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit”.

COMMITMENT AAN RESULTAAT

Bert geeft aan best wel onzekere momenten te kennen maar zijn commitment aan het behalen van resultaat stond altijd fier overeind. Bert: “Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan”.

OERBRON VAN ENERGIE OM TE VERBINDEN

Ik vroeg aan Bert waar hij de kracht vandaan haalde om steeds weer alleen de kracht en moed op te brengen. Bert: “Ik denk dat dat een soort oerbron is van energie die bij mij iedere keer vanuit het niets toch weer aan kan wakkeren. Dat heeft me vaker geholpen in het leven. Dat je toch vanuit niets jezelf gewoon kunt motiveren en die motivatie is om het voor elkaar te krijgen. Die motivatie is geen geld, of dat je een mooie partij hout op de boot doet, maar ik denk juist dat de motivatie voortkomt uit het feit dat je het voor elkaar krijgt. Dat je gewoon eigenlijk iets kunt wat niet iedereen lukt. En dan gaat het mij er ook niet om dat je er een soort ego van krijgt, verre van dat denk ik, maar juist het feit dat je daar toch in een totaal andere wereld iets voor elkaar krijgt met Afrikanen of met Fransen of met Aziaten of met Libanezen. Ja volgens mij heb ik “iets” dat ik toch dingen kan verbinden”.

AANPASSINGSVERMOGEN

Bert zijn aanpassingsvermogen is enorm groot. Hij was de importeur die niet even langs kwam, maar de man die aanwezig bleef. Bert: “Ik wil me onderdompelen in die cultuur en hetzelfde eten. Ik wil hetzelfde drinken, ik wil met die mensen – ik wil eigenlijk dat ze mij zien als gelijke. Daar krijg ik gewoon een lekker gevoel van en dat die mensen mij respecteren, en ik respecteer hun. Dat je daar een goede tijd hebt, een hele waardevolle tijd en niet even kort dat je alleen maar de buitenkant ziet. Dat gaat veel dieper. Ik moet mijn normen en waarden blijven behouden, maar ik moet me wel onderdompelen in hun cultuur”.

DE TOEKOMST VAN BERT

Bert woont momenteel in Nederland met zijn Afrikaanse vrouw en twee kinderen. Hij verteld hoe hij noodgedwongen vluchtte uit Gabon en hier in Nederland een nieuwe onderneming aan het bouwen is. Hij heeft wel geleerd van het verleden. Samenwerkingsverbanden gaat hij alleen nog aan met mensen die elkaar iets gunnen en die gestoeld zijn op gelijkwaardigheid. Bert: “En zet afspraken op papier! Ik ben twee keer nu op de koffie gekomen”.

Dit en veel meer hoor je in deze podcast voor DGA’s, dé podcast voor en door ondernemers!

Bert, ik heb enorm veel respect voor jouw ondernemerschap, je doorzettingsvermogen, je verantwoordelijkheid die je genomen hebt en je kwaliteit om te assimileren in elke omgeving en cultuur. Daar ga je nog veel mensen mee kunnen helpen en inspireren.

Meer over Bert Remerink vind je op:
https://www.linkedin.com/in/bert-remerink-266a9418a/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt als ondernemer? Lees hier dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

NU AL EEN AFSPRAAK PLANNEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#bertremerink
#assimileren
#ByBert©️
#mentor
#inspirator

Volledige tekst:

Bert Remerink, uit Oldenzaal. Hartelijk welkom hier in Dronten. We kennen elkaar sinds mei 2020 via LinkedIn. Ik heb wat dingen opgezocht dus ik ga er even doorheen, dan moet je maar kijken of jij het kunt aanvullen. Een mensenmens heb ik gehoord. De Witte Afrikaan, jij zegt mij, een rotsvaste overtuiging is dat de tropische houthandel veel rechtvaardiger kan zijn, dat zal bijdragen aan het verminderen van ongelijkheid in Afrika, daar strijd ik voor. Ik ben prestatiegericht, waarbij oprechtheid, integriteit en sociale verantwoordelijkheden belangrijke voorwaarden voor mij zijn. Die laatste vind ik wel een hele mooie. En samen voor een eerlijke houthandel. Als ik zo naar je kijk en dingen van je heb opgezocht dan zeg ik: ja, maar die Bert, dat is een avonturier. Dat is een pionier, een netwerker pur sang, dus als jij in Nederland zou mogen netwerken dan zou ik zeggen: Bert, die is nog niet bang voor de duivel. Dus, met wat jij hebt meegemaakt in Afrika en misschien in andere landen, daar heeft een ander geen weet van en kan zich daar ook heel weinig van voorstellen. Daar gaan wij in deze podcast proberen wat verhalen bij jou te ontfutselen, om te kijken: wie is Bert Remerink, wat zijn de processen die je hebt meegemaakt, wat zijn de situaties die je hebt meegemaakt, zodat de luisteraar iets kan meevoelen van wat er in Bert Remerink zit. Leeftijd hoor ik net, drieënvijftig, woont in Oldenzaal, op dit moment en daar ook geboren en nu weer een beetje getogen. Getrouwd met Ludwien, een Afrikaanse dame en een zoon Martin en een dochter Manou. Heb je hobby’s?

 

Bert

Ik wandel graag.

 

Cor

Wandelen.

 

Bert

Ik was altijd een langeafstandsloper, meegedaan aan de wandelvierdaagse in Nijmegen, ook helemaal alleen. Toch herkenbaar bij mij denk ik, ik heb heel veel dingen alleen gedaan in mijn leven. De verkering was uit en ik denk: ik ga gewoon die wandelvierdaagse lopen, ik denk dat dat een goede remedie is, toen was ik denk ik eenentwintig jaar en ik heb mij toen ingeschreven voor de vijftig kilometer, dus vier keer vijftig kilometer.

 

Cor

Ongetraind begonnen?

 

Bert

Ik had wel wat voorbereiding, maar niet zoals het moest, dus het was - op mijn tandvlees ben ik binnen gekomen, maar ik denk dat dat me wel een beetje goed omschrijft. Als ik ergens aan begin, dan ga ik gewoon tot het einde. Ja, dat geeft me wel gewoon een kick als je daar dan over de finish komt.

 

Cor

Ben je een voetbalfan? Ik vraag meestal aan ondernemers: wat voor voetbalclub is jouw favoriete voetbalclub. Is dat Twente in jouw geval?

 

Bert

Ja, nou ik ben niet zo voetbal minded, ik heb heel veel in Afrika gezeten, dus ik was ook vrij veel weg en toen in de begintijd was er ook geen internet en geen internationale televisie of zo, van al het nieuws verstoken, dus toen ben ik wel een beetje ontgroend, maar sinds ik terug ben volg ik natuurlijk Twente ook. Ja, die roots die zijn er en dat is natuurlijk wel mooi ook, je ziet hoe Twente weer teruggekomen is vanuit het niets.

 

Cor

Nederland kijkt daar wel altijd een beetje, dat het een beetje een zorgenkindje blijft. Muziek? Muzieksoort?

 

Bert

Ja, muziek is heel breed, Cor. Ik houd eigenlijk van alle soorten muziek, misschien de jazz is iets waar ik niet zoveel affiniteit mee heb, maar dat gaat van Bruce Springsteen, U2, net de Top2000 helemaal kunnen horen, daar zitten toch heel veel nummers in die ik mooi vind, richting country. Willie Nelson, ja, dus mijn muzieksmaak is heel breed. Voor mij is muziek energie, maar ook emotie en melancholiek, dus dat raakt je soms op verschillende manieren.

 

Cor

In wat voor auto rijd je?

 

Bert

Ik heb verschillende auto’s gehad. Mijn leven is een beetje een rollercoaster geweest, dus ik heb in hele mooie auto’s -

 

Cor

Daar komen we straks op. Mannen, ondernemers vinden dan toch - wat voor auto je rijdt, aan de auto, daar kijken mensen toch naar of zo.

 

Bert

Ik heb in de houtwereld gezeten waar je heel normaal moest doen en als je daar met een Mercedes voor de deur kwam dan ging het je te goed en daar was denk ik de gunfactor niet zo groot. Dus daar werd altijd een beetje raar naar gekeken, maar ik heb inderdaad - Mercedes is wel mijn merk hoor. Ik heb dus ook in een Mercedes gereden een E250, benzine, super snel.

 

Cor

In de tijd van de Flintstones hadden ze nog houten auto’s, dus dan had dat nog iets meer -

 

Bert

Ik heb inderdaad wat houten auto’s vanuit Afrika meegenomen, van die kleine schaalmodellen en vrachtauto’s, allemaal van hout, hartstikke mooi, maar dat rijdt allemaal niet zo fijn hoor. Op dit moment heb ik gewoon een kleine hybride auto, een kleine Toyota Yaris waarmee ik het eigenlijk moest doen, dus ik kan wel, dat is een mooie term, ik kan opschalen en ik kan afschalen qua auto’s in mijn leven, ja. En in Afrika reed ik in een Toyota Landcruiser, dat is natuurlijk een gigantisch sterke auto, maar die heb je daar dan ook gewoon nodig. Het is geen luxe, maar pure noodzaak.

 

Cor

Lees je wel eens boeken?

 

Bert

Ik lees niet zo veel op dit moment, ik ben wel een lezer. Vanaf de lagere school, het voortgezet onderwijs was ik echt wel een boekenwurm, boeken over de Tweede Wereldoorlog verslond ik en toch wel boeken over avonturen, over ongebaande wegen, dat heeft mij altijd wel geraakt eigenlijk. Dus daar was ik heel erg voor in en door het werk en al het gereis lees je toch minder. De concentratie om een boek te lezen was gewoon weg. Maar ik ben wel bezig, nu, het laatste jaar, omdat ik toch een beetje bezig ben met een herontdekking van mezelf om toch wel boeken te lezen. Maar dat zijn wel boeken van: wie ben je zelf, beetje misschien wel spirituele boeken, boeken over advisering, noem maar op.

 

Cor

Luister je ook wel eens naar podcasts?

 

Bert

Ja, heel weinig.

 

Cor

Drieënvijftig, is toch een beetje zo’n grens dat je zegt van; dan weten we nog maar net wat een podcast is.

 

Bert

Ik weet wat een podcast is, maar ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik van jou enkele podcast heb aangehoord en nog wat andere, eigenlijk de laatste zes maanden, laatste acht maanden, maar ook nog eens een keer omdat je in Afrika zit is de internetverbinding vaak niet goed genoeg. Het versturen van een e-mail kan wel, maar om langdurig via netwerk een podcast te luisteren is dan minder.

 

Cor

Heb je een idool, iemand waar je tegenop kijkt?

 

Bert

Dat is een goede vraag. Je hebt, ik denk Albert Schweitzer.

 

Cor

Ja, wat symboliseert hij voor jou?

 

Bert

Albert Schweitzer die symboliseert iemand die vanuit een heel moeilijke situatie, die situatie probeert te verbeteren, of dat nu medisch is of organisatorisch of technisch. Wat die man gedaan heeft, dat is eigenlijk, die is gewoon vertrokken en die is daar een ziekenhuis begonnen, met bijna geen middelen en die heeft eigenlijk gewoon een heel groot gedeelte van zijn leven opgeofferd om de wereld misschien wel iets beter te maken. In eigenlijk een land wat hij helemaal niet kende.

 

Cor

Ik zie jou als een pionier, lees je wel boeken van andere pioniers, van biografieën of -

 

Bert

Het mooie in dat soort zaken is dat, dat ben ik eigenlijk ook, is dat je eigenlijk iets creëert wat er nog niet is. Je gaat, dat noem ik dan altijd zo mooi, de ongebaande wegen. Het is zo makkelijk om op het vliegtuig te stappen en ergens naartoe te gaan en je gaat in een hotel zitten en je zoekt de mensen die het makkelijkst benaderbaar zijn en je probeert iets op te zetten. Maar ik ging altijd toch, ik zocht altijd die ongebaande wegen, mensen die misschien niet eens wisten wat voor mogelijkheden ze hadden voor Nederland en dan praat ik echt over die houthandel, ja en dan ontdek je toch mogelijkheden, als dat lukt, als je met heel veel energie en heel veel moeite toch iets op de rit krijgt, dat geeft een gigantische voldoening en ja, daar haalde ik heel veel fun uit.

 

Cor

Albert Schweitzer, daar hadden we het over. Uit wat voor nest kom je eigenlijk? Wie was je vader, wie was je moeder?

 

Bert

Ik kom uit Oldenzaal, een echte Tukker, Rooms-Katholiek bolwerk.

 

Cor

Wat deed je vader?

 

Bert

Mijn vader was ambtenaar, die werkte bij de gemeentebedrijven Oldenzaal, gas, water en licht. Hij deed gas en water. Een heel veilige baan, lieve man, hij leeft nog steeds, mijn beide ouders leven nog, hoewel ze allebei corona hebben gehad, een paar weken geleden, dus dat was minder. Dan zie je toch maar weer hoe heftig die corona is. Dat je denkt: ik doe daar alles aan, maar het glijdt een soort van door de brievenbus naar binnen. Dat was schrikken, maar dat gaat allemaal redelijk goed. Ja, hele lieve mensen, hele zorgzame mensen. Geen avonturiers.

 

Cor

Heb je broers en zussen?

 

Bert

Ik heb één zus, die is iets jonger, dus ik ben de oudste en ja, eigenlijk een heel lieve, beschermende familie. Een hele goede band hebben we met elkaar. We zijn wel een paar keer verhuisd in Oldenzaal, dus dan moest ik wel iedere keer opnieuw beginnen. Ik denk dat ik drie lagere scholen heb gehad, dus, ja, daar sta je dan niet zo bij stil als kind, maar dan is het toch wel iedere keer opnieuw beginnen. Dus je moet elke keer weer vechten voor je plek. Nu had ik daar geen moeite mee en ik ben ook nooit gepest of dat het moeilijk ging, helemaal niet. Het was eigenlijk een heel serene, burgerlijke, mooie tijd toch wel. Een heel vriendelijke tijd.

 

Cor

Ik heb dan wel gezien dat je hogere school Larenstein hebt gedaan in Velp. Daarvoor havo, mavo gedaan?

 

Bert

Na de lagere school mavo en toen na de mavo eigenlijk wel een eerste stap gemaakt, iedereen ging dan naar de meao of heao of havo, ik ging naar de middelbare land- en tuinbouwschool in Zenderen, een dorpje twintig kilometer van Oldenzaal. Daar deed ik aanleg en onderhoud van tuinen, ja dan kom je weer opnieuw, dat is eigenlijk, één van de weinigen uit Oldenzaal, weer op een nieuwe school. Ook een fantastische school, een leuke vriendin ontmoet een paar jaar, dat is natuurlijk uit gegaan en ik zat op die school en ik dacht: dit is het eigenlijk niet. Ik zag mezelf niet als hovenier in Twente, ik dacht dat ik nog wel iets meer kon en een vriend van mij die ging naar Larenstein en ik dacht van: dat lijkt mij ook wel wat. Dat was eigenlijk de eerste stap richting het midden van het land, zeg maar.

 

Cor

Was dat toen al een afdeling tropische bosbouw?

 

Bert

Tropische bosbouw was eigenlijk een klein onderdeel van bos- en natuurbeheer, het was eigenlijk vijfennegentig procent Europese bosbouw, cultuurtechniek. De tropische kant van dat alles, dus tropische cultuurtechniek en tropische bosbouw wat ik heb gestudeerd dat was een klein onderdeel van die opleiding en mijn ambities lagen nog veel meer in de commerciële houthandel, dus niet de sociale tropische bosbouw, de bosinventarisaties, de aanleg van kwekerijen, bosaanplant wat nu op dit moment heel actueel is, dat was toen in die tijd, begin jaren negentig minder.

 

Cor

Maar waar kwam dat commerciële vandaan, want jouw vader was misschien ook wel, of misschien ook niet, maar waar kwam dat commerciële hart vandaan? Drive?

 

Bert

Ik heb het van één van beide ouders en dan moet het absoluut mijn moeder zijn geweest natuurlijk, want mijn vader was het niet. Mijn moeder die is heel jong begonnen als kapster en die heeft altijd in loondienst gewerkt en daarna werd ze moeder en beunde ze natuurlijk nog wel eens een beetje bij zo links en rechts en knipte ze iedereen binnen de familie. Maar heeft ze toch nog een stap genomen op haar, ik denk, veertigste om te zeggen: ik begin toch nog een kapsalon in Oldenzaal en dat was heel succesvol, dat was geen moderne kapsalon, dat was echt een kapsalon voor oudere dames, weet je wel, dus wassen en watergolven en een permanentje, maar ja, dat groeide. Dat ondernemerschap en er ook voor gaan, dat betekent ook ’s nachts om drie uur opstaan om die karretjes en die rollen schoon te maken, zo’n kapsalon vergt natuurlijk heel veel onderhoud en schoonmaak, maar dat deed zij dan gewoon van drie uur ’s nachts tot zes uur en dan had ze ’s ochtends weer tijd voor de familie en dan begon die kapsalon weer. Die drive, zij heeft een enorme drive, ja.

 

Cor

Ik hoorde op één van die filmpjes van jou dat je als stage naar Kameroen ging. Wat gebeurde er, had je nog een vriendengroep die zeiden: jeetje man, ga jij naar Kameroen? Dat was ook in die tijd denk ik best wel ver weg?

 

Bert

Ja, ik had natuurlijk vrienden in Velp, ja en die accepteerde dat gewoon, dat waren toch wel - sommigen gingen naar Nieuw Zeeland, of naar Canada, veel Denemarken, maar dat zijn zo’n beetje de bestemmingen waar heel veel mensen naartoe gaan, dus dat was dan alweer minder. Maar wij moesten natuurlijk in dat derde jaar een tropische stage gaan doen. En ik wilde eigenlijk absoluut niet naar Afrika, want ik sprak geen Frans, althans, niet voldoende, dat was voor mij een donker gat, ook de verhalen die ik toen kende: agressief, moeilijk. Ik wilde het liefst naar Zuid Amerika, of Indonesië, daar heeft Nederland natuurlijk ook meer relaties mee dus ik zag me al ergens in Indonesië of in Maleisië. Maar toen, de tijd ging er vandoor en ik moest toen eigenlijk in januari ergens naartoe.

 

Cor

Ja, Bert, waar ga jij heen? Dus we willen nu een keuze hebben.

 

Bert

Er was iemand en die kwam naar mij toe en die zei: jij zoekt nog een stageadres, ik weet nog wel een adres voor jou en dat is in Kameroen. Ik zeg: Kameroen? Dat ligt in Afrika. Ik zeg: oké. En toen heb ik dat toch wel snel besloten. De stagegever die was toen ook in Europa, ik ben daar naartoe gegaan, een gesprek gevoerd en die zei: kom maar. Dus een paar weken later, na wat injecties en malariapillen ben ik op het vliegtuig gestapt en ben ik naar Kameroen gevlogen.

 

Cor

Wat was dan de opdracht die je toen kreeg?

 

Bert

Dat was echt de deep end of the pool. Ik kwam daar aan in Kameroen, ik was natuurlijk nog nooit in Afrika geweest en dan kom je daar en dan ruik je al die geuren en die kleuren, die mensen die door elkaar heen lopen, die drukte, die kakofonie van geluid, de geur, ik stapte in een auto en we reden van het vliegveld weg en je zag allemaal vrouwen langs de kant van de weg met kleine vuurtjes waar vis op werd gebraden en mensen met fruit, zo’n schaal op hun hoofd en ja, de bekende verhalen van wat je eigenlijk ook op televisie ziet, maar dan ook met een bepaalde geur. Dat was heel indrukwekkend. We kwamen aan op de plaats van bestemming na een paar uur en de volgende dag moest ik al met die man mee het bos in, want hij deed de bosexploitatie en een kleine zagerij had hij en na een paar dagen zei hij: pak de auto maar en ga het bos in en zorg maar dat er hout gekapt wordt en dat het op de vrachtauto komt en naar de zagerij, of naar de haven toen in die tijd nog. Dus dat was echt de deep end of the pool, ik kwam ’s ochtends vroeg in het bos aan, het was nog donker en die mensen stonden daar op tweehonderd meter afstand. Had ik eerst een woordenboek, moest ik erbij houden, want hoe zat het ook alweer met Frans van: wij gaan, dus echt aldoende begonnen. Dan zit je daar zes maanden, dan moet je wel.

 

Cor

Was je wel een beetje taalgevoelig?

 

Bert

Nou ja, je moest. Je zat daar honderd procent in, je kon niet terugvallen op, nou Nederlanders, die man zelf was ook Nederlander, als je in het bos liep: je moet, je moet. Dus je moet het er maar mee doen en dan moet je ervoor gaan.

 

Cor

Wat voor eigenschappen, als je nu dan terugkijkt, hebben jou er toen doorheen geholpen? Je bent voor de duivel nog niet bang, je was tweeëntwintig?

 

Bert

Ja, tweeëntwintig of drieëntwintig was ik toen, ja.

 

Cor

En dan eigenlijk al zo’n verantwoording - dat zou je iemand in Nederland nog niet eens geven, laat staan daar.

 

Bert

Nee, het is natuurlijk de taal, maar ook de taal van het land, de cultuurbarrière die je daar hebt. Ik stond daar in een dorpje waar die jongens bij elkaar kwamen, je ging de vrachtauto in, je reed het bos in, dan sta je gewoon in een groep van twintig, vijfentwintig mensen en moet jij het vertellen. Dan ben jij toch le blanc, die moet het vertellen. En ik wist het ook niet, maar je moet door.

 

Cor

Ik ben wel benieuwd, wat gebeurde er dan, je stond daar en wat kwam er dan uit je waarvan je nu zegt: dat was dat - het was toch de zelfverzekerdheid, wat was het zijn zal ik maar zeggen?

 

Bert

Ja, ik vind mezelf eigenlijk vrij vaak onzeker, maar dat is dan denk ik intern dat ik dat heel erg voel, dus ik ben - vanuit die onzekerheid probeer ik te reageren. Wat heel sterk bij mij voorop staat is dat ik dan ook gewoon moet presteren. Ik heb een opdracht gekregen en die moet ik dan ook gewoon uitvoeren. Dus dan heeft het geen zin om in de auto te blijven zitten, of terug te rijden, dan moet je er ook gewoon voor gaan.

 

Cor

Dat is de commitment aan het resultaat.

 

Bert

De commitment aan het resultaat.

 

Cor

Is groter dan je eigen onzekerheid.

 

Bert

Ja.

 

Cor

En misschien omdat je jezelf onzeker voelt omdat je wilt presteren, loyaal wilt zijn.

 

Bert

Loyaal is denk ik ook één van de - heel belangrijk, die man verwacht dat ook van mij dat ik daar iets voor hem deed. Die zat zelf dan in de stad en die moest andere dingen regelen, die verwachtte gewoon van mij dat ik dat deed, dus ja, die commitment heb ik hem gegeven.

 

Cor

Wat was dan, richting Larenstein, het papier wat het je heeft opgeleverd, wat was je eindstuk?

 

Bert

Het eindstuk dat heb ik samen met een andere medestudent gemaakt, dat was eigenlijk, als je dat nu terugkijkt was dat eigenlijk heel actueel. Dat was een rapport dat heette: kappen met kappen. En dat was een rapport, dat ging eigenlijk over kappen met de commerciële houtkap en de bekende houtsoorten, maar alternatieven zoeken. Dus misschien alternatieve houtsoorten uit alternatieve bosconcessies. Concessie die misschien wel eigendom waren van de lokale bevolking en dat werd met kettingzagen gezaagd tot een paar balkjes en dat waren vaak onbekende houtsoorten en die kwamen dan naar Nederland. En wij hebben een soort marktverkenning gedaan, een inventarisatie van Nederlandse industrieën om te kijken van: zijn bedrijven daar geïnteresseerd in, in misschien andere houtsoorten en andere bosconcessies misschien met rechtvaardiger hout, dus dat is tegenwoordig op dit moment ontzettend actueel, maar dat speelde toen eigenlijk ook al en ik meen me nog te herinneren dat het bedrijf waar wij die marktverkenning voor hebben gedaan, dat dat een voorloper was eigenlijk van het FSC.

 

Cor

Je hebt daar negen maanden gezeten toen voor die stage?

 

Bert

Dat was zes maanden.

 

Cor

Hoe snel heb je, als je nu terugkijkt, hoe lang heeft het geduurd voordat je je comfortabel voelde dat je zegt: dit is mijn plekje? Had je dat al in dat half jaar? Ik weet, later ben je natuurlijk teruggegaan, maar -

 

Bert

Dat had ik wel na een maand of vier, vijf. Ik denk de laatste anderhalve maand, twee maanden had ik mijn plek gevonden, ja. Begin je toch de taal een beetje beter onder de knie te krijgen en ik kwam ook wel in een soort van flow van - het was een aangename wereld, avontuurlijk, nieuw, ook wel hard aan de andere kant, maar ook ontzettend veel lol gehad met die mensen. Afrikanen zijn een fantastisch volk, daar zullen we het misschien later ook vast nog over hebben, we hebben het er heel vaak in negativiteit over, over Afrika, maar dat zijn absoluut niet de mensen. Mensen zijn heel positief, misschien ook wel een beetje opportunistisch, maar die staan heel positief in het leven, ondanks alle problematiek en alle shit die zij hebben. Het is eigenlijk veel meer het systeem wat die mensen kapot maakt, dat het onmogelijk maakt om iets fatsoenlijks te doen. Maar het zijn niet de mensen.

 

Cor

Misschien moeten wij ook niet voor hen bepalen hoe ze het moeten doen, of hoe ze zouden moeten zijn, of wat ze zouden moeten bereiken.

 

Bert

Nee.

 

Cor

Je komt terug, ben je geslaagd?

 

Bert

Ja, ik ben geslaagd. Het mooie was dat ik tijdens die stage daar in Kameroen, dat was een heel klein bedrijf, in aanraking ben gekomen met wat mensen van een houthandel hier in Kampen, van Wijma en die daar een heel grote zagerij hebben met een hele grote bosexploitatie. Die mensen heb ik ook leren kennen en gesprekken mee gevoerd en die gaven mij als tip van: zo’n kerel, wat jij hier doet helemaal alleen, dat kun je misschien ook wel voor ons doen, dus ik zou maar eens een sollicitatie sturen. En dat heb ik toen gedaan. Dus ik heb mijn school afgemaakt, dat was nog een half jaar, toen mijn sollicitatie gestuurd naar de firma Wijma in Kampen en ben daar per direct aangenomen. Daar moest je dan eerst een traineeship doorlopen van een half jaar om te kijken of je wel Afrika-waardig was en na drie maanden zeiden ze van: kerel, volgende week pak je het vliegtuig en ga je naar Kameroen. Dus toen kwam ik eigenlijk weer terug op dezelfde plek als waar ik die stage had gelopen, maar voor een ander bedrijf. Voor een veel groter en gestructureerder bedrijf en voor Wijma heb ik toen vijf jaar in Kameroen gezeten.

 

Cor

We hadden het er net in het voorgesprek al even over, dat vind ik wel mooi, wat is dat dan, want ik zei al van: heel veel mensen kunnen zich dit niet voorstellen, alle ondernemers die ook luisteren zullen denken van, ja. Ik noem je die pionier, die avonturier, maar wat is er, je hebt net wel wat dingen verteld, wat is dat dan, je komt aan en er is niks. Of er is niemand die voor je zorgt. Je moet het echt zelf doen. Wat spreek je dan in jezelf aan? Welke kracht komt er dan los?

 

Bert

Ja, dat is heel moeilijk te omschrijven wat dat is. Maar ik denk dat dat een soort oerbron is van energie die bij mij iedere keer vanuit het niets toch weer aan kan wakkeren. Dat heeft me vaker geholpen in het leven. Dat je toch vanuit niets jezelf gewoon kunt motiveren en die motivatie is om het voor elkaar te krijgen. Die motivatie is geen geld, of dat je een mooie partij hout op de boot doet, maar ik denk juist dat de motivatie voortkomt uit het feit dat je het voor elkaar krijgt. Dat je gewoon eigenlijk iets kunt wat niet iedereen lukt. En dan gaat het mij er ook niet om dat je er een soort ego van krijgt, verre van dat denk ik, maar juist het feit dat je daar toch in een totaal andere wereld iets voor elkaar krijgt met Afrikanen of met Fransen of met Aziaten of met Libanezen, ja volgens mij heb ik iets dat ik toch dingen kan verbinden.

 

De vraag vanuit Nederland en die mensen. Ik heb me altijd op mijn gemak gevoeld, of ik nu bij een Aziaat in Maleisië aan de tafel zit, of bij een Libanese familie, of bij een Afrikaanse familie in het dorpje waar je een maaltijd voorgeschoteld krijgt, wat dan in één keer kikkerkoppen bleek te zijn, en daarna zit je weer met een Fransman ergens te praten, ja, dat gaf mij echt gewoon een enorm goed gevoel om dat voor elkaar te krijgen.

 

Cor

Is het echt zo dat je een soort van onbevooroordeeld bent met iedereen die je aan tafel zit, of in welke situatie je ook zit, daardoor ook - ik denk iemand anders, dat die bang zou zijn, dat die zou denken: wat gaat er gebeuren? En je lijkt een soort van serene rust over je te hebben.

 

Bert

Ja, ik benader mensen, ik benader iedereen op dezelfde manier, in alle openheid. En of dat nu een heel kleine gekke Chinees is, die heel slecht Engels praat, of dat is een Afrikaan van twee meter lang, of een Libanees die een beetje glimlachend jou een maaltijd voorzet, of, ik begin altijd bij hetzelfde moment eigenlijk. Ik ben niet bevooroordeeld, nee. En of die nu zwart is, of wit, en dat lijkt allemaal leuk als je dat zo zegt in deze podcast. Ja, daar heb je hem weer, een mooi commercieel verhaal, maar zo is het gewoon. Ik heb altijd met heel veel plezier met Afrikanen gewerkt, maar ook met Europeanen en Aziaten eigenlijk precies hetzelfde, ja.

 

Cor

We houden een korte pauze en zometeen ga ik je verder bevragen van: wat is nu die omslag geweest tot ondernemer en wat heeft dat ondernemerschap jou gebracht en misschien ook: wat heeft het je gekost, want ondernemen is ook een zwaar iets en dat voor jou nog eens in een hele andere omgeving, daar gaan we het na de pauze over hebben.

 

Kort onderbreking

 

Cor

Je bent voor Wijma in Afrika geweest, zo even wat jaren verder, wanneer is het moment geweest dat je het ondernemerschap, want het is een hele, ik denk dat de meeste Nederlandse ondernemers geen notie hebben van wat het een onderneming is om zo naar Afrika toe te gaan, of naar welke andere cultuur dan ook, dingen niet weten en dan toch pionieren, toch zorgen dat het voor elkaar komt en wanneer is dan, dat je dat als ondernemer gaat doen?

 

Bert

Ik heb na die vijf jaar bij Wijma, ben ik een tijdje in Nederland geweest. Ik ben daar weggegaan bij Wijma, ik heb voor andere bedrijven gewerkt in Nederland waarvoor ik heel veel in de Oekraïne heb gezeten en daarna toch weer naar Afrika ben vertrokken. Naar Gabon deze keer, maar kwam het bedrijf in financiële problemen en is ook een heel groot gedeelte van het bedrijf failliet gegaan en moest ik eigenlijk noodgedwongen weg uit Gabon. Ik ben toen teruggekomen in Nederland, zonder werk, wel met wat problematiek, de afwikkeling ging niet zo goed en toen heb ik mezelf natuurlijk die vraag gesteld: wat ga ik nu dan doen? Ja, en toen heb ik al heel snel een beslissing genomen: ik heb wat commerciële ervaring, ik heb wat houtverkoop gedaan in Europa, ik heb in de Oekraïne gezeten en ook vrij veel, heel lang in Afrika, zou ik dat allemaal niet bij elkaar kunnen brengen en zeggen: ik ga gewoon iets doen. Ik ga misschien bedrijven begeleiden of ik ga hout zoeken in Afrika voor Nederlandse bedrijven. Begon heel simpel die gedachte. Ik heb toen een houthandel gevonden in Dieren, Hupkes, die op dat moment, dat is misschien ook mijn geluk geweest, ook in heel zwaar weer zat. Zo’n beetje al zijn investeringen was kwijtgeraakt in Afrika, die man zat met de handen in het haar en zei: hoe krijg ik nu het hout uit Afrika? Dus ik kwam daar, eigenlijk voor mij, op een heel goed moment. Ik zei: misschien kan ik wat voor jou betekenen in Afrika. Hij zei: dat is goed. Ik zei: dan beginnen we. Dus weer gewoon in het vliegtuig stappen, naar Kameroen en hout gaan sourcen voor dat bedrijf in Nederland.

 

Cor

En toen al wel als ondernemer?

 

Bert

Ja, toen al wel als ondernemer, maar dat is toen uit nood geboren. Dus ik ben gewoon een eenmanszaak begonnen, eind 2002 en 2003 ben ik naar Kameroen vertrokken, maar ook naar Gabon voor dat bedrijf, dus ik was eigenlijk een vooruitgeschoven post als ondernemer, maar met een eenmansbedrijf om hout te sourcen voor dat bedrijf in Nederland. Dus ik was wel de ondernemer, ja. Maar ik heb me eigenlijk toch wel als ondernemer gezien. Ik was dan wel in loondienst, maar je was toch eigenlijk heel veel op jezelf aangewezen als heel veel ondernemers. Ik moest heel vaak de beslissing nemen van: gaan we dit doen, gaan we dat doen. Dat was dan wel in loondienst, maar eigenlijk wel met een soort ondernemerschapgevoel. Ik was wel de man die het moest doen, dus dat had ik misschien altijd al een klein beetje, maar goed, toen begon ik natuurlijk voor mezelf. Eerst als eenmanszaak, twee, drie jaar later heb ik dat omgezet naar een BV en het werd groter en groter. Ik was vrij succesvol.

 

Cor

En als je het dan hebt over, als Nederlandse ondernemer, je gaat naar de Kamer van Koophandel, die kan een mentor of een coach krijgen of betalen, maar ik neem aan dat er niet zo heel veel mentoren of coaches zijn die verstand hebben van die internationale handel en in het, in mijn ogen, het uitheemse. Niks is zeker, niks is duidelijk, hoe ben je daarmee omgegaan? Heb je je wel eens eenzaam gevoeld?

 

Bert

Ja, ik heb me wel eens eenzaam gevoeld, ja. Je bent daar alleen.

 

Cor

Had je een bron, of moest je het dan uiteindelijk gewoon allemaal zelf voor elkaar boksen?

 

Bert

Ja, het enigste wat ik had waren twee contacten in Nederland, dat kon toen via telefoon of Skype, dat werkte in die tijd wel goed, dat je wel wat feedback kon krijgen, maar geen informatie. Je moest het allemaal zelf doen. Ik kwam in Kameroen aan en ik had een laptop bij me en een mobiele telefoon en ik ging in een goedkoop hotel zitten en ik nam de volgende dag een taxi en ik ben gewoon begonnen. Gewoon de haven in en zoeken naar bedrijven, naar houthandels, houtbedrijven en proberen die contacten, die telefoonnummers te achterhalen en gaan bellen, bezoeken en maar rondreizen, en maar rondreizen en proberen met mensen in gesprek te komen. Ik had natuurlijk wel wat contacten, maar niet veel, dus ik heb dat eigenlijk allemaal van scratch op moeten bouwen, ja.

 

Cor

En is het dan gewoon meters maken en dat je zegt: ik doe acquisitie, ik doe tien gesprekken en van die tien gesprekken gaat er eentje door, dus als ik honderd gesprekken heb gaan er tien door, of?

 

Bert

Gewoon doorgaan, doorgaan, doorgaan. Gewoon doorgaan. Natuurlijk werkt het niet - je komt bij de eerste vijf en dat ze zeggen: maar we hebben al klanten in Nederland en nee, ik heb niks, ik heb ook geen hout, we zitten de aankomende maanden zitten we vol met productie, ja en dan ga je daar een beetje gedeprimeerd weg. Dan denk je van: nou, hier kan ik dus niks. De volgende ook niet, de derde ook niet, ’s avonds zit je in dat hotel, dan denk je van: wat is dit? Ben ik wel goed bezig? Dus dan gaan toch een beetje die gedachtes door je heen van: ben ik wel goed bezig inderdaad. En dan moet je toch die kracht vinden om de volgende dag door te gaan en dan komt er een moment waar je wel raak schiet. Of dat nu geluk is, of dat je het misschien afdwingt omdat je gewoon volhoudt, ik denk dat het het laatste is. Geluk bestaat natuurlijk wel, maar ik denk dat het volhouden, gewoon noeste arbeid, reizen, mensen spreken, je niet uit het veld laten slaan, gewoon ook weer twee weken later er nog eens een keer naartoe. Verandert natuurlijk elke keer, ja, toen schoot ik in één keer raak, dan ben je in een zagerij die zegt: kijk, ik heb hier honderd kuub hout staan, maar de klant heeft afgehaakt, kan niet betalen. Kun jij betalen? Toen heb ik gebeld met Nederland en gezegd: ik heb hier een partij hout staan, dat is precies wat jij nodig hebt, kost tienduizend euro, we moeten nu vijfduizend euro aanbetalen, maak mij vijfduizend euro over, ik betaal en dan is het hout voor jou. En zo is het begonnen.

En gewoon heel veel aanwezig zijn. Ik denk één van mijn grootste krachten was juist om daar pertinent aanwezig te zijn. Ik was wel houtagent, of houtimporteur, later heb ik ook zelf geïmporteerd onder eigen naam, maar ik was gewoon een importeur, maar daar aanwezig. En dat was ook een kracht, dat je daar gewoon bent en samen met die mensen iedere dag weer brainstormt en pioniert van: heb je dit? Ik heb hier nog een order, kun je dit zagen, kun je dat zagen? Want het verandert per minuut eigenlijk daar. Dus aanwezigheid is heel erg belangrijk.

 

Cor

En wat is dan, ik vind het wel mooi, wat is jouw kwaliteit, sowieso het aanwezig zijn en gewoon eigenlijk zo lang uit Nederland zijn, zo zou ik het dan zien, dan zou je normaal een vertegenwoordiger naar Afrika sturen, die wil misschien een maand blijven, misschien niet zo permanent zoals jij dat gedaan hebt, hoe kon je je zo goed aanpassen? Wat zit dan in je dat dat aanpassingsvermogen zo groot is?

 

Bert

Ja, dat is gewoon gevoelsmatig, dat komt uit mezelf. Ik kan dat heel moeilijk omschrijven, maar als ik ergens kom, in een andere cultuur, dan wil ik mij onderdompelen in die cultuur. Je leest wel eens dat mensen zeggen: ik wil reizen, naar Turkije, maar dan moet dat een hotel zijn met een strand en een klein restaurantje waar kroketten en frikadellen verkocht worden en dan voel ik mij helemaal lekker, dus Nederland maar met dertig graden. Nee, ik wil me echt onderdompelen in die cultuur en dat zit gewoon in me. Ik wil me onderdompelen in die cultuur, ik wil hetzelfde eten, ik wil hetzelfde drinken, ik wil met die mensen - ik wil eigenlijk dat ze mij zien als gelijke. Daar krijg ik gewoon een lekker gevoel van en dat die mensen mij respecteren, en ik respecteer hun en dat je daar een goede tijd hebt, een hele waardevolle tijd en niet even kort dat je alleen maar de buitenkant ziet. Dat gaat veel dieper.

 

Cor

Ben je op sommige punten dan ook niet een beetje een aparte vogel, in business wordt dat vaak - klopt dat wel, het is bijna te mooi om waar te zijn?

 

Bert

Ja, er zijn natuurlijk in de handel, kijken mensen toch op een bepaalde manier naar Aziaten, of naar Afrikanen of naar Amerikanen van een afstand. Daar moet je niet teveel mee, je moet wel, hou je waarden en normen. Dat heb ik ook altijd proberen te doen. Ik heb altijd geprobeerd, omdat ik ook heel veel Europeanen zag afglijden in Afrika in de alcohol en met vrouwen en met heel gekke dingen dat ik dacht: ik moet mijn normen en waarden blijven behouden, maar ik moet me wel onderdompelen. Ja, daar werd soms heel raar naar gekeken, van hoe kun je eigenlijk een relatie beginnen met een Afrikaanse vrouw,  bijvoorbeeld. Dat kon niet. Dat was te ver van de bed show, dat kon nooit goed gaan. En een soort empathie ook hebben soms met die Afrikaanse menen bijvoorbeeld, met werknemers in de zagerij, sommige mensen zagen toch niet werknemers meer als instrumenten om die productie voor elkaar te krijgen, maar bij mij telde dat toch meer, dat het voor mij gewone, normale mensen waren.

 

Cor

Met een naam, met een gezin.

 

Bert

Met een gezin en al hun problemen en ik ben begonnen als assistent bedrijfsleider in die zagerij, dus ik had ook niet al die mogelijkheden om al die mensen te helpen, maar toen ik wegging na vijf jaar kreeg ik wel een heel mooi compliment van die mensen, dat ze zeiden: je stond er toch wel altijd en je was er toch wel altijd, ook voor ons. En ook al kon je niet ons helpen, financieel of met anderen dingen, maar je had wel een luisterend oor. Dat heeft mij toen wel geraakt en dat is ook precies wat ik heb. Dat ik gewoon geïnteresseerd ben in mensen. Of dat nu goed nieuws is, of slecht nieuws, en of dat nu een Afrikaan is middenin de jungle van Gabon of Kameroen, of een Aziaat die werkt in de zagerij honderd kilometer van Shanghai, dat is allemaal hetzelfde, ja.

 

Cor

Ik wil je nu toch wat vragen over het feit toen het geëindigd is. En ik denk: je hebt Afrika als werknemer meegemaakt, toen heb je Afrika als werkgever meegemaakt en als ondernemer meegemaakt en dan is ondernemen in Nederland al een ratrace, maar dan vervolgens als je dan daar bent, ik heb daar heel veel respect voor, omdat dat voor mij zo onbekend is, ik denk voor heel veel ondernemers onbekend is en dan vervolgens, ze zeggen: de duivel die schijt altijd op dezelfde hoop, vervolgens, je zit met iemand in het bedrijf en de meningen gaan wat uit elkaar, laten we het maar even zo zeggen. En eigenlijk wil ik daar niet bij stilstaan, maar ik wil stilstaan bij wat er dan allemaal vervolgens met je kan gebeuren wat je niet in de hand hebt. En hoe je daar uiteindelijk mee om bent gegaan. Kun je daar eens wat over vertellen? Ik zag bijvoorbeeld in april 2019 zag ik nog dat je naar een beurs zou gaan die in juni 2019 zou zijn en voordat die beurs er überhaupt was, was je terug in Nederland. Of rondom die tijd. Dus, wat is er in die twee, drie maanden, kun je ons even meenemen in wat voor rollercoaster er dan is?

 

Bert

Ja, dat is ons laatste project, dat was een eigen zagerij in de Gabon, dat heb ik samen met iemand hier uit Nederland opgezet, een zware financiële investering, het leek goed te gaan, want de zagerij begon te produceren, een FSC gecertificeerde zagerij waar we lang hout mee zaagde tot tien meter lang, zware afmetingen, dus dan zou je zeggen van: dat ziet er goed uit. Maar in de relatie met die partner ontstond er frictie, of dat nu miscommunicatie was of dingen die niet besproken konden worden, maar daar zijn eigenlijk onze wegen voor die clash eigenlijk al uit elkaar gegaan op één of andere manier. Ja, dat is ontzettend slecht afgelopen. De man begon dingen te zien, ik kreeg verwijten, ik verweet hem misschien ook wel dingen, dus dat was een gigantische clash en toen in één keer stopte die samenwerking. De houtstromen die stopten, de geldkraan zat dicht, er is heel veel gepraat op de Nederlandse markt, mensen wilden eigenlijk met mij niks meer te maken hebben omdat ze dachten dat ik grote problemen had en ik was natuurlijk ontzettend afhankelijk van die partner in Nederland -

 

Cor

Je kon je ook niet verweren natuurlijk.

 

Bert

Ik kon me ook niet verweren, ik zat in Afrika, niemand belde mij. Ik heb het geprobeerd, ik ben ook  in Nederland geweest, we hebben samen geprobeerd om eruit te komen, we hebben toen een status quo afgesproken en gezegd van: er komt een vervolg moment dat we weer in gesprek gaan, ik heb toen gezegd van: ik ga weer terug naar Afrika en ik ga proberen de boel te redden wat er te redden valt, toen kwam ik daar en toen bleek toch dat ja, er zoveel schade was ontstaan aan de zagerij, aan het personeel, aan de relaties met de autoriteiten dat ik daar heb moeten vechten om er nog niets van proberen te maken. Dat is me gewoon niet gelukt, dat is niet gelukt. Ik heb daar nog zes maanden gezeten, maar het probleem is, als mensen aan je stoelpoten beginnen te zagen, dan wordt die stoel heel wankel en dan, als dat nu in Nederland gebeurt, moet je al oppassen. Verschrikkelijk oppassen. Maar als dat in Afrika gebeurt, ja, dan moet je denk ik - een factor tien oppassen, want in Afrika is alles veel extremer, als het goed gaat, dan gaat het ook heel goed, maar als het slecht gaat dan kan het ook heel slecht gaan. Ja, dan krijg je te maken met mensen die niet alleen, die je geld schuldig bent omdat het een leverancier is die je moet betalen, maar mensen gaan je ook zien als iemand die zwak staat en zegt van: daar kan ik ook nog wel op een andere manier gebruik van maken, van die zwakte. Dat ze problemen gaan creëren die er gewoon helemaal niet zijn. Maar doordat je zo zwak staat, ja, je niet kunt verweren en die onderliggende krachten, die speelden echt mee. Dus het werd gewoon levensgevaarlijk.

 

Cor

Is het ook zo Bert, want ik denk dat alle krachten die in zo’n land zijn, of in een andere cultuur zijn, daar kun je voor een heel groot deel mee omgaan, of heb je inmiddels geleerd om daarmee om te gaan, maar dat er eigenlijk nog een hele diepere dimensie bij kwam qua krachten en machten waar je, je bent uiteindelijk gevlucht, Gabon, dat je uiteindelijk hebt moeten besluiten: ik moet het vege lijf redden, van jou en je gezin. Hoe moeilijk is dat?

 

Bert

Het werd echt heel gevaarlijk, omdat je natuurlijk altijd binnen bedrijfsvoering, dat je afscheid moet nemen van mensen bijvoorbeeld die gewoon niet functioneren of die gewoon niet bleken te zijn wie ze zeiden dat ze waren, dat soort mensen die kunnen een soort wraak gaan nemen. Dat ze zeggen: oké, meneer Remerink, u staat nu wat zwakker, ik zal nog eens even wat olie op het vuur gooien, door bijvoorbeeld problemen te creëren met politie, met de immigratiedienst of de geheime dienst, dat je gewoon opgehaald wordt met een autootje met mensen, met een Kalasjnikov en dan moet je mee naar het politiebureau en kom je daar op een stoel te zitten en dan wordt het meest rare word je verweten. Dan kun je zeggen van: ik heb daar niks mee te maken, maar dan toch, die intimidatie. Afrika leeft deels op intimidatie. De mensen zijn vaak niet veel waard, maar als ze dan relaties hebben, stijgt hun eigenwaarde. Dan gebruiken ze die relaties. Je bent daar toch ‘die blanke’ en wat ik zei, als er aan je stoelpoten gezaagd wordt en je komt zwakker te staan, ja, dan zijn het net een stelletje aasgieren die boven je cirkelen die zeggen: wanneer kan ik hem pakken, of dat nu wraak is, of jaloezie, of wat dan ook. Dus die krachten die versterken zich allemaal. Dus op een gegeven moment kun je geen kant meer op. Misschien moeilijk uit te leggen.

 

Cor

Niemand kan dat begrijpen, Bert.

 

Bert

Kijk, in Nederland heb je bepaalde structuren. Het is een rechtstaat, je kunt naar de politie, je kunt naar familie, je kunt naar vrienden, je kunt naar instanties, je kunt een coach bellen, maar daar kun je niemand bellen. Je bent helemaal alleen op jezelf aangewezen, omdat je gewoon een blanke Nederlander middenin de jungle van Afrika bent en iedereen ziet je. Je valt op en dan, die intimidatie is .., En ik heb het gevoel dat ik daar best wel goed mee om kan gaan, maar de unheimlichkeit, ik -

 

Cor

Je zou kunnen zeggen: er is naast je heel comfortabel voelen in een vreemde omgeving is er nu misschien wel een soort alertheid bijgekomen -

 

Bert

Die alertheid heb ik altijd wel gehad hoor, dat is altijd als je in Afrika, gewoon normaal doen, gewoon uit de auto stapt, je toch altijd even om je heen kijkt. Ik denk dat mensen die naar het buitenland gaan dat ook wel herkennen. Dat je toch altijd een soort gevoel hebt van: voorzichtigheid, als ik auto rijd, rijd ik ook altijd heel voorzichtig. Defensief, net als je motor rijdt, als je motor rijdt, rijd je defensief, je moet beslissingen nemen voor andere weggebruikers, want misschien ziet die auto je niet, misschien ziet die voetganger je niet, ja zo heb ik altijd geopereerd in Afrika. Altijd defensief voorzichtig, als ik in de zagerij liep en ik loop langs een bandzaag, afstand houden, ja dus defensief, dat is denk ik wel het goede woord. Voorzichtig en ja dan triggert een deurbel, ik mag misschien de vergelijking niet maken, maar het is net, ik heb dat wel eens een keer gedaan bij iemand dat je zegt: in de Tweede Wereldoorlog, als dan zo’n overvalwagen stopte voor de deur met Duitsers, dat gevoel. Dat vretende unheimische gevoel, dat heb je wel. En dat werd natuurlijk in die problematische tijd veel sterker. Mensen belde je, of er stond gewoon iemand voor je deur die zegt: ik ga hier niet meer weg, want je moet nog geld betalen, salaris, hoe ga je daarmee om, inspecteur du travail belde: hoe ga je met je personeel om? Ja, het glipte tussen mijn vingers weg, ik kon dat niet meer drooghouden.

 

Cor

Dus uiteindelijk, ik heb gelezen, je bent gevlucht uit Gabon met je vrouw en je twee kinderen, komt in Nederland aan. Moet je je voorstellen, een ondernemer die dus uiteindelijk bij zo’n onderneming weggaat, heeft niks meer, echt niks meer en die komt terug in Nederland en ik las ook, na drie dagen ben je via een uitzendbureau weer gaan werken omdat er gewoon niks was, er geld op de plank moest komen. Ik zeg echt als mede-ondernemer: hoe krachtig is dat.

 

Als je de ballen hebt en je verantwoordelijkheid neemt om dat op die manier te doen, kinderen spraken Frans, naar een Nederlandse school, je vrouw die natuurlijk ook in Nederland moet integreren, je vertelde mij, je bent acht maanden bezig geweest, enkel en alleen om in het begin te overleven en wat is er na die acht maanden gebeurd, was toen heel even Bert aan de beurt?

 

Bert

Ja, ja. Ik ben teruggekomen, ik moest, wat je zegt, ik moest aan het werk, ik moest zorgen voor mijn familie, die kwam natuurlijk totaal ontheemd terug. Gelukkig was het zomer, qua temperatuur viel het nog een beetje mee, maar we moesten bij mijn ouders in huis. Vierentachtig en tachtig jaar, mensen uit Afrika over de vloer, jonge kinderen, ja dat was geen pretje. Voor niemand niet. Iedereen heeft zijn best gedaan, ook mijn ouders, ook mijn vriendin, ook mijn kinderen, ikzelf ook, om er wat van te maken. Die familieband is bij ons gewoon zo hecht en gezegd van: kom hier en we helpen je. Financieel niet, ik heb ook gewoon gezegd: ik neem mijn verantwoordelijkheid, dus ik moet aan het werk. Dus ik ben inderdaad voor een uitzendbureau direct aan het werk gegaan waar ik gewoon fysiek ontzettend druk bezig was. Dus ’s avonds gewoon te moe om na te denken en ik kon goed slapen, acht maanden lang en toen kwam het een beetje allemaal op zijn plek en toen dacht ik: nu moet ik ook voor mijzelf gaan zorgen.

Ik zat gewoon acht maanden lang in die overlevingsmodus, iedere ochtend om zes uur beginnen, ik denk: ik moet ook wel weer iets anders. Maar ik had ontzettend veel antipathie tegen alles wat hout was, tegen Afrika, ik walgde gewoon ervan. Ik had gewoon zo’n slechte smaak overgehouden aan Afrika, maar ook van die problematiek met mij en mijn partner, die houthandel, het was allemaal weg. Ik had alles, ik had gewoon, heel mijn investering was weg, alles weg en ik had mijn DNA achtergelaten.

Kijk, als je in Nederland failliet gaat, kun je, met alle respect hoor voor het faillissement, want het is niet makkelijk, heb je misschien toch wel weer je familie en kennissen en instanties waar je dan naartoe kunt, maar ik kwam terug in Nederland, ik had gewoon helemaal niks meer. Geen geld, heel veel problemen en mijn DNA was gewoon weg. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ja, via een uitzendbureau ongeschoolde arbeid dat kon dan nog wel. Maar hoe kom ik weer terug op mijn plek? Hoe dan ook?

Toen heb ik iemand gebeld, die ik ook ken uit de houtwereld die iets verder van mij afstond en ik heb hem gezegd van: kun je mij helpen? Want ik heb echt hulp nodig en later hoorde ik pas dat hij ook echt coach was en ook heel veel andere mensen hielp, dus dat was eigenlijk ook weer een gelukje, maar ja, daar heb ik gewoon heel veel aan gehad, aan die man. We hebben echt uren zitten praten over mijzelf, over die problematiek, wie ik was, is mijn kompas wel helder, gevoel, praat ik niet te rationeel met mijn hoofd en mijn handen, maar praat ik ook met mijn hart? Ja, en toen kwam ik wel tot heel veel nieuwe inzichten. Dat heeft me echt heel goed gedaan. Dus het gaat nu, we zijn ook alweer een paar maanden verder, het gaat stukken beter met me.

 

Cor

Wat ik voor me zie zitten is een man die, waar ik sowieso heel veel respect voor heb, omdat de wereld waarin jij hebt geleefd, in de omgeving waarin jij hebt geleefd en hoe je je daar hebt kunnen aanpassen en waar je uiteindelijk blijkbaar dan toch heel kwetsbaar bent, heb je je verantwoordelijkheid genomen. En heb je uiteindelijk, als je het hebt over resultaat, is dat het resultaat is dat je er nog bent en dat je gezin er is en dat je voor hun een veilige haven bent geweest en dat je een bak aan ervaring hebt. Heel veel ervaring had je waarschijnlijk liever niet gehad, maar wat kan dat nog voor de toekomst betekent wat je daarmee bent gaan doen? Want we hebben het erover gehad, waar je nu staat in je ondernemerschap, er is nog een hele reis te gaan zul je zeggen, maar welke ondernemer in Nederland heeft deze ervaring in het internationale verhaal die jij hebt. Durf je jezelf al een beetje dat toe te eigenen, dat je zegt van: hoeveel ervaring heb ik eigenlijk?

 

Bert

Ja, dat is omdat ik met heel veel mensen praat, zoals met jou, Cor, of met die coach of met andere mensen. Dan is het toch die spiegel die je jezelf voorhoudt, ik denk dat dat een van de meest belangrijke dingen is die ik dus nooit gedaan heb en nu wel, door heel veel in gesprek te gaan over mijzelf met mensen. En dat geeft heel veel duidelijkheid. Ik kwam terug, ik was op, ik was kapot, ik was uitgehold, ik was alles kwijt, zo zag ik dat. Ik was gewoon alles kwijt en dan blijkt dan na die tijd dat je toch wat hebt, dat is je familie, dat zijn je kinderen en dat ben je zelf natuurlijk. Dus eigenlijk met al die negatieve ervaring en ook die positieve ervaringen moet ik natuurlijk in de toekomst iets gaan doen en ik sta soms versteld van reacties van mensen. Dan zeggen zij: wat heb jij toch een bak aan ervaring en wat zie je dat goed.

En wat kun je ons daarmee helpen. Dus ik verwonder mezelf soms wel eens. Maar dat komt voort uit dat ik in Afrika heel erg lang alleen heb geopereerd en dus die spiegel en die feedback en aan jezelf werken is heerlijk, dat is echt een gaaf gevoel, dat geeft echt een kick. Dat geeft een heel goed gevoel om met mensen zoals met jou en wat ik net zei, ook met anderen, te praten. Dan groeit er iets inderdaad, wat er bij mij eigenlijk helemaal niet was, nee.

 

Cor

Bert, we zitten aan het eind van de podcast en dan vraag ik altijd aan de ondernemer: heb je nog een ultieme tip voor andere ondernemers, waarvan je zegt, misschien heb je er wel tien of twintig, maar welke je nu te binnen schiet dat je zegt: ik zou andere ondernemers adviseren om -

 

Bert

Ik heb twee keer geopereerd met mensen, met mensen waar er niks op papier stond. Dat is natuurlijk het meest logische. Als je een samenwerking begint, zet je iets op papier. Maar ik kan  me heel goed voorstellen dat sommige ondernemers, dat ze denken, vanuit zwakte reageren en denken: we gaan eerst even wat laten zien. We gaan samenwerken, maar ik laat eerst even wat zien, de andere man heeft misschien wat meer financiële draagkracht, die financiert dan de boel, je gaat samen wat doen, jij zet je dan toch een beetje weg als de zwakkere. In die positie en ik laat eerst even wat zien en daarna zetten we het allemaal wel op papier. Dat is denk ik belangrijk.

 

Cor

Dus als je een samenwerking begint, zorg dat het een gelijkwaardige -

 

Bert

Het moet een gelijkwaardige situatie zijn, de één heeft kennis, vaak, de ander heeft geld. De één heeft contacten, de ander heeft geld en dat moet op papier komen staan. Je moet een begin hebben op papier en je moet ook een exit hebben. Hoe ga je met elkaar om als je weer van elkaar af wilt. Ik ben twee keer nu op de koffie gekomen dat er iemand zegt van: het win model is wel een beetje ten einde, of ik ga iets anders doen, die rücksichtslos de stekker eruit trekt. Die laat dan die andere partner als oud vuil achter. In Afrika of in Nederland hetzelfde, ja, dat mag niet gebeuren.

 

Cor

Dus voor jezelf zeg je: dat laat jij jezelf niet meer gebeuren, jij hebt de verantwoordelijkheid om het je niet meer te laten overkomen.

 

Bert

Het is absoluut je eigen verantwoordelijkheid, maar vaak, het lijkt zo makkelijk en iedereen zal adviseren van: zet het op papier, maar dat gebeurt niet iedere keer. Dus: zet het op papier, zet het op papier, dat is tip één en de tweede tip en de laatste, dat is ook een heel belangrijke tip: als je samenwerkt met mensen, kijk of mensen je iets willen gunnen. Is de gunfactor aanwezig. Is die gunfactor niet aanwezig, dan zou ik zeggen: stop die samenwerking. Want dan is die samenwerking gebaseerd op eigen gewin en zul je altijd als een mindere worden - dan is die gelijkwaardigheid niet aanwezig. De gunfactor is denk ik heel erg belangrijk.

 

Podcast voor DGA's #14 Cor Spronk in gesprek met Dick Vos - over betekenisvol zijn, van een dubbeltje een kwartje worden, van collega naar baas met vertrouwen

INVESTEER IN JE MENSEN

Vandaag ben ik in gesprek met Dick Vos, 52 jaar en DGA, al 21 jaar mede-eigenaar van Veldhuis Advies uit Heerde, een financiële adviesbedrijf (70 FTE) waarbij de hoofdmoot verzekeringen zijn met als missie: een duurzame bijdrage leveren aan geluk en gezondheid van mensen en organisaties. Investeer in je mensen, dat was de tip die dicht bij zijn hart ligt die hij gaf aan andere ondernemers.

BETEKENISVOL ZIJN

Dick stelt zich voor, allereerst als echtgenoot en vader van twee kinderen en twee bonuskinderen. Dick straalt warmte, plezier en succes uit. Maar boven alles wil hij betekenisvol zijn: “Dat je mensen helpt zonder dat je daar wat voor terug verwacht en dat je soms dingen voor klanten doet zonder dat je daar geld voor vraagt, omdat je vindt dat het nodig is”.

HOE DICK OPGROEIDE

Dick Vos komt uit een arbeidersgezin uit Hattem. Dick: “Gewoon een net, standaard gezin. Alleen waar ik wel last van gehad heb is – bij ons was het adagium van: jongen, als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje. Dus ik kom ook uit een gezin en uit een buurt van: we vonden onszelf dubbeltjes en ik woonde in Hattem en in Hattem had je natuurlijk ook mensen die woonden in de villawijk en dat waren de ondernemers, de middenstanders, de artsen uit het ziekenhuis, dat waren de kwartjes en ja, jij bent een dubbeltje en maak je geen illusies, je wordt nooit een kwartje”.

Na zijn diensttijd kwam Dick al snel bij Veldhuis Advies terecht. Bob Veldhuis die het bedrijf van zijn overleden vader voortzette zocht een administratief persoon en iemand die particuliere klanten kon bezoeken, zodat hij de zakelijke markt kon bedienen. Zo vond hij Herma voor “binnen” en nam hij Dick aan voor de particuliere markt.

VAN EEN DUBBELTJE EEN KWARTJE WORDEN

Bob vond in Dick zijn jongere broertje zo erkende hij later, want bij de eerste kennismaking was de klik direct zo sterk dat die twee elkaar nooit meer los hebben gelaten. Na zeven jaar dienstverband vroeg Bob zelfs aan Dick of hij zijn compagnon wilde worden.

Dick was verrast en kon het niet geloven. Hij was toch een dubbeltje en zou toch nooit een kwartje worden? Niets was minder waar en hij verwees deze uitspraak van zijn ouders naar het rijk der fabelen. Na 10 jaar dienstverband kocht Dick zich in het mooie bedrijf die hij zelf mee had opgebouwd en na 21 jaar ondernemerschap heeft hij samen met Bob en alle 70 personeelsleden een succesvol bedrijf opgebouwd.

VAN COLLEGA NAAR BAAS

Dick groeide stapje voor stapje in het ondernemerschap. Hij ontwikkelde zich heel bewust en samen met Bob is hij een gouden koppel. Dick: “Wij rijden allebei elke dag naar Heerde, als er geen corona is, met maar één doel: om er een mooie dag van te maken. Om plezier te hebben met de mensen om ons heen, lol te hebben om een schuine grap, lachen, gieren, brullen om een gekkigheid, dat is wat wij allebei hebben. Ten tweede: we hebben geen enkele afgunst. Maar ik ken geen jaloezie en ik denk hij ook niet. We gunnen elkaar alles en we hebben dezelfde humor. Maar, we zijn ook heel verschillend en ja, we zijn allebei geïnteresseerd in voetbal, we kunnen uren met elkaar praten, nu over corona. We hebben zoveel dezelfde interesses, maar wat bovenaan staat is: we hebben zo’n plezier”.

OOK MOEILIJKE TIJDEN GEKEND

Alhoewel Dick nu een volassen ondernemer is heeft hij best zijn moeilijke perioden gekend. Perioden van eenzaamheid omdat hij over sommige dingen met niemand kon bespreken. Dick: “Ik had aan mijn compagnon ook niet een sparringpartner, dan kon ik wel sparren over het bedrijf, maar wat minder over gevoel, dus ik had niet veel mensen om mij heen en ik had eigenlijk gewoon in die tijd iemand moeten hebben, iemand moeten vragen, moeten zoeken die met name over dat aspect van het ondernemerschap van: wat doet het met jou als mens? Dat ik daarover had kunnen sparren. Dus ik heb het best wel pittig gehad in een aantal jaren. …. Dus in die tijd had ik veel kunnen hebben aan iemand die ja, naast mij had gestaan en die mij gewoon eens af en toe de spiegel voorhield van: ben je wel goed bezig?”

VERTROUWEN

Als ik aan Dick vraag hoe hij de komende vijf jaar ziet, dan glunderen zijn ogen en zegt hij: “Heel veel vertrouwen, we hebben een goede positie in ons werkgebied, we hebben een goede positie bij ondernemers, daar investeren we ook veel in, we hebben een goede positie bij beleidsbeslissers, bij beïnvloedingsbeslissers, bij accountants en bij advocaten, notarissen, we hebben nog hele mooie plannen. We zien vooral op de zakelijke markt een enorme kans om bij, weet je, een ondernemer die wil ondernemen en die wil niet bezig zijn met zijn risico’s, met zijn verzekeringen, die wil gewoon een partij hebben die dat goed voor hem regelt. Dus daar groeien we ook goed in, autonoom, we zien heel veel kansen. We hebben goede mensen aan het werk, ja, ik heb gewoon heel veel vertrouwen in de komende vijf jaar en ik denk dat we de komende vijf jaar nog kunnen groeien”.

Dick, wat ben je een geweldige kerel. Kan met recht zeggen dat je betekenisvol bent!

Meer over Dick Vos en zijn bedrijf vind je op:

https://www.linkedin.com/in/dick-vos/
https://www.linkedin.com/company/veldhuisadvies/
https://veldhuisadvies.nl/

VERDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak waarmee je kunt sparren, bijvoorbeeld als je je eenzaam voelt als ondernemer? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

NU AL EEN AFSPRAAK PLANNEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#dickvos
#veldhuisadvies
#mentor
#inspirator

Volledige tekst uitgeschreven:

Dick Vos, we zijn hier in jouw kantoor van Veldhuis Advies in Heerde en ik wil eigenlijk eerst even weten: wie is Dick Vos?

 

Dick

Dick Vos, allereerst echtgenoot en vader van kinderen, ik ben tweeënvijftig jaar, ik woon in Zwolle, getrouwd met Jacqueline, vier kinderen, samengesteld gezin zoals dat heet, waarbij ik zowel met mijn eigen kinderen als met mijn, ja, noem het woord maar even, stiefkinderen een bijzonder goede band heb, een goede familiesfeer en ik ben een gelukkig mens in die zin, daarnaast ben ik ondernemer, samen met een compagnon een bedrijf in de financiële dienstverlening, daar gaan we denk ik nog wat dieper op in zo. Dat doe ik al bijna eenendertig jaar, per 1 januari is dat eenendertig jaar, waarvan ik eenentwintig jaar mede-eigenaar en ondernemer ben.

 

Cor

Een ervaren ondernemer hier tegenover mij.

 

Dick

Ja, maar wel allemaal in één bedrijf. In dat hele bedrijf volgens mij veel meegemaakt, daar kan ik zo meteen nog wat meer over vertellen, maar altijd ook op één honk gezeten. Ik denk dat dat ook wel iets over mijzelf zegt, ik ben wel redelijk honkvast en als ik me ergens prettig voel en ik heb een gevoel van comfort en veiligheid dan heb ik niet zoveel redenen om andere dingen te gaan doen.

 

Cor

Ja, mooi. Inderdaad, ik zag Zwolle, veertien september ben je eenenvijftig geworden.

 

Dick

Tweeënvijftig.

 

Cor

Tweeënvijftig, kijk eens aan. Ik zag Isa en Thom Vos en twee bonuskinderen noemen wij ze, stiefkinderen.

 

Dick

Ik ben ook hun bonusvader zeggen ze wel eens. Op zich is het mooie, mijn vrouw vroeg op een gegeven moment aan mijn bonuszoon van: maar wat vinden jullie van de situatie, papa en mama gescheiden en mama leeft nu bij Dick en jij ook, wat vind je daarvan? Toen zei hij, toen was hij denk ik een jaar of tien, toen zei hij: nou, ik vind het wel goed zo. Want papa is mijn papa en Dick is mijn allerbeste vriend. Toen dacht ik bij mezelf: weet je, dit is een stabiele basis.

 

Cor

En hoe oud is hij nu?

 

Dick

Eenentwintig.

 

Cor

Dus zo heb je hem ook door de tienertijd heen mogen loodsen.

 

Dick

Ja, dus vanaf nu zal ik mijn bonuskinderen dan ook bonuskinderen noemen, die hebben eigenlijk altijd bij ons gewoond en ik heb altijd gezegd van: ik ben niet jullie vader, maar zolang je bij mij woont heb ik wel vaderlijke taken en ik zal dat gewoon doen zoals ik denk dat dat het beste is en dan kijken we wel waar we met elkaar komen en ondertussen heb ik een super goede band met de kinderen. Dus ja, ik heb echt twee kinderen erbij gekregen, daarom zeg ik ook altijd van: ik heb vier kinderen.

 

Cor

Ja, mooi, mooi. Jullie wonen in Zwolle, hobby’s: wielrennen en voetbal, denk ik?

 

Dick

Nou, ik heb nog een andere hobby, dat is mijn grote passie geworden en dat doe ik nog een jaar of zes, zeven, dat is kickboksen.

 

Cor

Kickboksen.

 

Dick

En dat is voor ondernemers, dat kan ik echt iedereen aanraden. Dan wil ik daarbij zeggen: ik heb totaal geen agressie in me, dus kickboksen is voor mij echt een sport en ik ben nooit een vechter geweest, ik heb nog nooit gevochten op straat of zo, nog nooit, maar ik vind het echt een geweldige sport. Je traint je hele lijf, je maakt je hoofd echt volledig leeg als je anderhalf uur aan het boksen bent, je kunt nergens anders mee bezig zijn dan dat. Want ik doe ook wat aan sparren en als ik even niet oplet krijg ik een tik, dus ik moet gewoon geconcentreerd zijn en het is voor mij de ultieme uitlaatklep.

 

Cor

Dat is mooi, dat is natuurlijk ook voor Debiteurenbeheer van jullie bedrijf, dat is een uitermate goede hobby om te noemen hier in deze podcast.

 

Dick

Gelijk een incassoafdeling erbij, ja, heel goed.

 

Cor

Maar wielrennen ook nog wel?

 

Dick

Ja, in de zomerperiode veel fietsen, ja.

 

Cor

Favoriete voetbalclub? PEC Zwolle en Feyenoord?

 

Dick

Ja, moet er een beetje voorzichtig mee zijn, want PEC Zwolle kun je wel noemen, maar als je Feyenoord noemt heb je altijd weer mensen die Ajacied zijn en dan zeker geen klant willen worden omdat ik een Feyenoorder ben, ik houd van mooi voetbal, Cor. Laat ik het maar zo zeggen.

 

Cor

Ja, als het een Ajacied is moet je bij ons wezen, maar misschien moet je hem dan toch van Facebook afhalen, want daar heb je nog zo’n linkje staan. Muziek, ben je liefhebber van muziek?

 

Dick

Ja, zeker. Ik vind zoals nu de Top 2000 die eraan komt, daar heb ik echt de hele dag, of ik nu thuis werk of hier, of in de auto zit, de radio aanstaan op Radio 2 en ja, ik houd van variatie. Ik heb niet één artiest waar ik helemaal weg van ben, maar ik houd wel van wat oudere muziek zoals de Eagles en dergelijke vind ik wel mooi, maar ik houd ook wel van wat modernere muziek, ik vind Top 2000 is voor mij echt een prachtige periode.

 

Cor

Ja, mooi. Auto, in wat voor auto rijd je?

 

Dick

Een Audi e-tron.

 

Cor

Dat is volledig elektrisch?

 

Dick

Ja. Mijn compagnon en ik hebben allebei een Audi e-tron gekocht dit jaar en wij zijn over naar elektrisch. Ook voor onze medewerkers, wij zijn nu langzaam aan het uitfaseren, de benzine en de dieselauto’s dus we hebben nu de eerste vier medewerkers, met ons zes, elektrische auto’s aangeschaft. Dus wij gaan langzaam en zeker over op elektrisch en dat komt ook voort uit - wij hebben een werkgroep in het leven geroepen, dat is de werkgroep duurzaamheid, we zijn echt aan het kijken binnen ons bedrijf wat we allemaal daaraan kunnen doen om beter om te gaan met het milieu. Dus we zijn een onderzoek aan het doen om het hele dak vol te leggen met zonnepanelen om helemaal zelfvoorzienend te worden, we zijn aan het kijken of wij een aantal van die speed fietsen aan kunnen schaffen.

 

Cor

Een pedelec of zo?

 

Dick

Ja, voor mensen die wat verder weg wonen. We hebben al een test gedaan daarmee, dus daar zijn wij echt mee bezig op dit moment en dat past nu ook heel mooi dat ik gewoon, het bevalt me ontzettend goed, dat ik gewoon een elektrische auto kan rijden.

 

Cor

Terwijl ik hier de vorige keer was, ik mag natuurlijk eigenlijk geen reclame maken, maar jij doet mijn verzekeringen, dus al met al heel tevreden over Veldhuis Advies, dus hartstikke mooi, maar toen zei je van, in het begin van de corona, toen zei je, toen je de auto’s net besteld had, dat was wel een beetje lastig. Wat voel je dan als ondernemer of als werkgever?

 

Dick

Wat ik gewoon moeilijk vond was, we hadden die auto’s al besteld in december of zo en ja, iedereen kan het nakijken wat zo’n auto kost, dat is best een investering. Wij kijken dan naar de investering en wij kijken ook wat we daarmee doen voor het milieu en we kijken ook naar waar besparen we dan. Geen benzine meer, van zo’n auto geen wegenbelasting, minder onderhoud, dus dat is ook een bedrijfseconomische afweging. Alleen toen brak corona uit en vlak daarna, 1 mei werden die auto’s geleverd. Ja, dan heb ik op mijn parkeerplaats, heb ik dan een auto staan die veel geld kost en dat is een nieuwe auto, terwijl er klanten zijn die het op dit moment ontzettend moeilijk hebben. En dat vind ik lastig. Dus wat ik gedaan heb, we hebben extra laadpalen aangeschaft en ik heb tegen de medewerkers gezegd die dan de Hyundai Kona Electric hebben, zet jij je auto aan de voorkant neer en laadt hem daar op, dan zet ik mijn auto wel aan de achterkant neer. Dus ik heb heel bewust onze auto’s zoveel mogelijk uit het zicht gehaald, dat is misschien mijn bescheidenheid of, ik weet het niet, maar ik vind het gewoon niet - het geeft me geen prettig gevoel dat ik klanten over de vloer krijg die hier komen omdat ze hun premie niet kunnen betalen en mijn Auto e-tron staat voor de deur. Dat voelt niet goed.

 

Cor

De auto blijft, voor heel veel ondernemers denk ik wel, toch altijd een gevoelig iets. Ik bedoel, ik ben zelf ook autogek, maar er zullen ook mensen zijn die zeggen: het zegt mij helemaal niks, maar - dank je wel voor je eerlijkheid.

 

Lees je wel eens boeken?

 

Dick

Ja, met name in de vakantieperiode. Voor de rest kom ik er niet zo heel erg aan toe.

 

Cor

Zijn dat dan studieboeken, of romans, of ?

 

Dick

Een beetje wisselend, ik heb het boek van Nelson Mandela gelezen, tuurlijk geweldig om te lezen en een mooie inspiratie en wat we met name aanspreekt is, dat is ook een beetje hoe ik in elkaar zit en hoe we als bedrijf willen zijn, maar betekenisvol willen zijn, als iemand betekenisvol is geweest en ik wil mezelf niet vergelijken, let op, maar wel mooi om te lezen en om daar inspiratie uit te halen, maar ik heb niet zoveel met succesvol zijn. Ik heb veel meer met betekenisvol zijn dan succesvol. En dan is dit boek wel geweldig.

 

Cor

Maar is dat dan, je mag toch succesvol zijn, je hebt gaven en talenten gekregen en als je die goed gebruikt dan ben je succesvol, in ieder geval in het gebruiken van die gaven en talenten. Dat is misschien niet je eigen verdienste, maar dat is ook mogen laten zien wat je hebt ontvangen, zeg maar. Je hoeft je niet op de borst te kloppen, maar -

 

Dick

Nee, dat klopt, weet je, om betekenisvol te kunnen zijn moet je ook wel succesvol zijn, want betekenis vol zijn betekent dat je mensen helpt zonder dat je daar wat voor terug verwacht en dat je soms dingen voor klanten doet zonder dat je daar geld voor vraagt, omdat je vindt dat het nodig is. En wij doen ook veel voor de wereld om ons heen, we doen heel veel met mantelzorg kinderen en dat zijn dingen, dat kost geld. Dat kun je doen omdat je succesvol bent. Maar wat voor mij, misschien dat die vraag rond je vijftigste, van ja, twintig, vijfentwintig jaar dit gedaan, hoe ga ik dan de komende jaren in? En dan denk je: als ik dan ooit de ogen definitief dicht doe, hoe wil ik dan herinnerd worden? En dan kunnen mensen zeggen: maar dat was een succesvolle ondernemer, of mensen zeggen van: dat is een betekenisvolle ondernemer geweest. Een betekenisvol mens geweest en daar heb ik heel veel mee, met dat fenomeen en dat kunnen we ook doen dankzij het succes wat we met dit bedrijf hebben en hebben gehad. Maar daar leef ik niet bij, daar leef ik niet voor, ik leef ervoor voor mensen iets te kunnen doen, betekenisvol te zijn.

 

Cor

Dick Mandela, dat zou op zich best wel mooi klinken eigenlijk. Nog andere boeken?

 

Dick

Wat leuk is, mijn vrouw en ik zijn allebei helemaal gek van Zweedse crime’s, dus wij kijken alles op Netflix en op Videoland wat met Zweeds, Scandinavisch, Deense detectives te maken heeft en ook daarvan vind je boeken, dus in de vakantieperiode lees ik dan wel veel van dat soort boeken en daar omheen, dat is een passie van ons allebei, in onze vrije tijd vinden wij het heerlijk om zo met zijn twee heerlijk op de bank te liggen en even drie delen van een goede serie te kijken.

 

Cor

Rijden criminelen dan allemaal in een Volvo, of niet?

 

Dick

De meesten wel.

 

Cor

Ja, mooi. Heb je iemand die een idool voor je is, iemand waar je tegenop kijkt?

 

Dick

Nee, ik heb niet zoveel met mensen waar ik tegenop kijk. Ik vind Steve Jobs, dat is natuurlijk een kerel die een bedrijf gebouwd heeft, die een merk gebouwd heeft waarvan ik echt wel denk van: wauw. Ik heb ook zijn autobiografie gelezen, met niks begonnen. Als je ziet wat hij opgebouwd heeft, wat je leest, het is niet mijn mens, maar ik kan er wel respect voor hebben. Dan denk ik: in ieder geval wat bereikt. En het boek van Mandela, het kan best zijn dat het een idool is, of idool, iemand die je bewondert, tegenop kijkt, iemand die iets bijzonders betekent. Dat zijn wel een beetje de mensen en ja, ik heb voor veel mensen respect, voor veel ondernemers respect wat die bereikt hebben en voor veel mensen wat ze in het leven bereikt hebben, maar ik heb niet echt - een idool is echt van - nee, daar ben ik niet zo van.

 

Cor

Je zit al bijna je hele leven hier bij Veldhuis Advies, maar ik wil even een stapje daarvoor maken, uit wat voor nest kom je?

 

Dick

Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte bij Scania in de fabriek, aan de lopende band eigenlijk, een onderdeeltje van een vrachtauto in elkaar zetten.

 

Cor

In Zwolle is dat?

 

Dick

Ja en mijn moeder was schoonmaakster van een school, dus ik kom echt uit een arbeidersgezin. Ja, weet je, wel prima opgevoed, met name gewoon de goede arbeidsethos van: als je iets wilt bereiken, moet je ervoor werken, dus in die zin heb ik van mijn ouders iets goeds meegekregen, mijn ouders waren ook, als ze dan iets nieuws kochten dan waren ze er erg zuinig op, want alles wat gekocht werd, daar was hard voor gewerkt. We waren gelukkig thuis niet van het lenen, dus mijn ouders hadden nooit leningen, die werkten en die spaarden en dan kochten ze iets. En zo ben ik opgevoed en dat heb ik nog steeds, ik smijt geen geld over de balk, ook richting mijn kinderen: als je iets wilt bereiken, moet je er wat voor doen. Je bent altijd bereid, want, mijn ouders, we hadden niet veel financiële ruimte vroeger, dus ik heb niet veel financiële steun van mijn ouders gehad, en dat kan ik nu wel wat meer doen richting mijn eigen kinderen, maar ze zullen er zelf ook wat voor moeten doen. En dat is wel een beetje hoe ik opgevoed ben.

 

Cor

Heb je broers en zussen?

 

Dick

Ja, één zus, een oudere zus. Gewoon een net, standaard gezin. Alleen waar ik wel last van gehad heb is - bij ons was het adagium van: jongen, als je voor een dubbeltje geboren bent, dan word je nooit een kwartje. Dus ik kom ook uit een gezin en uit een buurt van: we vonden onszelf dubbeltjes en ik woonde in Hattem en in Hattem had je natuurlijk ook mensen die woonden in de villawijk en dat waren de ondernemers, de middenstanders, de artsen uit het ziekenhuis, dat waren de kwartjes en ja, jij bent een dubbeltje en maak je geen illusies, je wordt nooit een kwartje.

 

Cor

Oké, dus dat was jouw opvoeding, dat was jouw referentiekader.

 

Dick

Referentiekader, ja, zeker.

 

Cor

Ik zie je hebt HAVO 5 gedaan, dus eigenlijk best wel koppie koppie.

 

Dick

Ik kon VWO doen, maar dat werd niet gestimuleerd of gemotiveerd. HAVO was al goed. Want mijn zus had de Huishoudschool gedaan, neefjes en nichtjes dat was over het algemeen LTS en MAVO, dus HAVO was al echt een beetje de bobo’s van de familie en dat was goed genoeg en waarbij ik nu naar mijn eigen kinderen zeg van: je moet zelf weten wat je doet, maar als je VWO kunt doen, dan moet je daarvoor gaan, was dat bij ons thuis juist andersom. Maar, dat is niet erg.

 

Cor

En toen MBO, de commerciële kant. Je bent nu commercieel directeur van Veldhuis Advies, maar zat toen de handel er al in? Was dat ook al op school, was je een handelaar?

 

Dick

Nee, ik was geen handelaar maar ik had wel, wat ik wel snel doorhad dat was dat ik wel goed met mensen overweg kon. En ik had veel vrienden, op school, via voetbal, ik kende veel mensen en ik had wel snel door dat - ik wist ook van mezelf dat ik niet handig was, want ja, ik had geen LTS gedaan en heel veel andere familieleden wel, die waren handig. Dus ik wist van mijzelf en dat heb ik echt van mijn vader, mijn vader was totaal niet handig, helemaal niet en dat had ik ook, dus ik wist al wel snel: ik ga niet mijn geld verdienen met mijn handen, volgens mij moet ik het hebben van het maken van contact en dan zit je al heel snel, en ik was ook geen boekhouder-type, dus administratie, dan zit je al gauw op de lijn dat je - ik wist, ik moet een commerciële kant opgaan. En ik zag mijzelf al, dat was al vroeg, dat is wel grappig, ik kan me herinneren dat wij vroeger, waren wij verzekerd bij Victoria Vesta en die hadden loondienst agenten. En die kwamen dan aan de deur en die kwamen één keer in de zoveel tijd kwam die langs.

 

Cor

Die kwamen dan de portefeuille doorspreken of zo?

 

Dick

Ja en ik kan mij herinneren, dat ik een jaar of zestien was, dat zo’n loondienst agent kwam, want ik kreeg toen mijn eigen uitvaart- en mijn eigen ongevallenverzekering. En die man die kwam langs en ik ging dan van de polis van mijn ouders af en ik kreeg dan mijn eigen polis. Ik kan nu achteraf, als ik terugkijk denk ik van: dat was misschien niet zo heel erg handig, maar ja, als zo’n man dat vertelt dan geloof je dat, maar toen had ik het idee: dit zou ook wat voor mij kunnen zijn. Met mensen in gesprek en bij de mensen over de vloer komen, dat was, en dat had ik nooit kunnen bedenken dat ik later ooit in het verzekeringsvak terecht zou komen, ik zag mezelf, toen ik op die opleiding zat, zag ik mezelf als vertegenwoordiger. Met een product langs de weg, of dat soort dingen, dat zag ik mezelf wel doen.

 

Cor

En had je je toen wat meer op producten gericht, of ook wel diensten.

 

Dick

Nee, toen was ik wel product gericht. Mijn eerste sollicitatie was ook, ik kan me nog herinneren, bij Hemmink en Hemmink is een bedrijf in Zwolle wat allerlei onderdelen verkoopt en daar heb ik ook gesolliciteerd en ik zag mijzelf wel als een vertegenwoordiger met een product langs de weg gaan om dat product dan te verkopen bij winkels of, ja, dat zag ik me wel doen.

 

Cor

Wat was je voor leerling op school? Was je iemand die vooraan liep, die de leiding nam of was je iemand die eerst de kat uit de boom keek en dan-

 

Dick

Ik ben niet heel erg van het de kat uit de boom kijken, ik was ook geen leiderstype, ik denk dat ik wel een vrolijke frans was en dat ik gewoon met veel plezier leuke dingen met vrienden deed en toen het uitgaan begon ging ik uit en had ik daar veel plezier, ik ben wel iemand van plezier maken en voor mezelf had ik op die leeftijd niet voor mezelf een pad van dat ik ergens naartoe wilde. Ik wilde gewoon plezier hebben en dat had ik heel veel. Dus ik lag over het algemeen, denk ik, wel goed in groepen, ik denk dat ik wel humor heb en opensta voor mensen en dat had ik toen ook al wel, dus ik had veel vrienden op school en ik deed overal wel aan mee, maar ik was niet echt een leiderstype.

 

Cor

Ben je daar in 1988 afgekomen?

 

Dick

Ja.

 

Cor

En ik zie, je bent vanaf 1990 al bij Veldhuis Advies, heb je daarvoor nog ergens anders gewerkt of ben je eigenlijk gelijk -

 

Dick

Ik heb bij onze overheid gewerkt, bij Defensie.

 

Cor

Defensie, ook nog.

 

Dick

Dat was een beetje de laatste periode, maar ik kom nog uit de tijd van de militaire dienstplicht.

 

Cor

Ik ben nog iets jonger dan jij, ik zat er ook nog in, ja. Was je 88-2, 88-3?

 

Dick

88-5. En ik vond dat een prima tijd.

 

 

Cor

Waar heb jij gelegen?

 

Dick

In ’t Harde, een poosje in Den Bosch en nog een poos in Eindhoven en ja, Eindhoven en Den Bosch, prachtige steden om gelegen te zijn. Kijk in ’t Harde ging ik naar huis, maar in Eindhoven en Den Bosch zat ik daar intern. Prachtige steden om op die leeftijd te genieten van je vrije tijd en het uitgaan.

 

Cor

En was je soldaat of korporaal?

 

Dick

Ik was soldaat en ik was Landrover chauffeur, dus dat is ook een heel leuk baantje en ik heb daar heel veel plezier gehad. Ik heb daar ook contacten aan overgehouden en met name de laatste periode toen ik in ’t Harde zat, ik kon in mijn jeugd een aardig balletje trappen en ik kwam in zo’n kazerne elftal en wij speelden overal toernooitjes. Ik werd voetballer daar en het meeste van mijn tijd ging op aan trainen, toernooien in de zaal, op het veld, dus ik heb daar gewoon een hele mooie tijd gehad. Leuke dingen gedaan. En het bezig zijn met sport en ik ben ook geen type die tegen gezag ingaat, dus op een gegeven moment, ja, we hadden jongens in ons peloton die kregen ruzie met de luitenant omdat ze er niet tegen konden dat ze iets moesten doen. Ik ben daar wel makkelijk in, dat is ook weer iets wat ik van mijn vader heb van: niet zo moeilijk doen en niet zoveel over nadenken, als je dan opdrachten krijgt dan kun je twee dingen doen: je kunt er tegenin gaan dan krijg je problemen, je kunt het ook gewoon uitvoeren en ik was van dat laatste. Gewoon een mooie tijd maken met elkaar. Dus ik vond het prima.

 

Cor

Veertien maanden in het leger gezeten.

 

Dick

Ja, uitgediend.

 

Cor

Uitgediend.

 

Dick

En toen aan het werk.

 

Cor

En toen kwam je bij Veldhuis Advies?

 

Dick

In die tijd had je nog arbeidsbureau’s, dat zul jij denk ik ook nog wel weten. En daar had ik nooit geloof in, want je kon je daar inschrijven en uiteindelijk als je een baan wilde hebben, moest je of via een uitzendbureau, of solliciteren en aangenomen worden en arbeidsbureau’s, die hadden niet heel erg de naam dat ze heel erg actief voor jou op zoek waren naar een baan. En ik kwam uit dienst en ik moest aan het werk en ik ging naar een uitzendbureau en ik zei: ik moet een baantje hebben, het maakt niet zoveel uit wat, dus ik kwam ergens in een soort drukkerij te werken om wat productiewerk te doen en ik had me ingeschreven bij een arbeidsbureau en ik kreeg heel snel een telefoontje van het arbeidsbureau, in Epe was dat, die zegt: ik heb misschien een baan voor je. Er is een verzekeringskantoor in Heerde en die zoeken een commercieel medewerker. En ik zie in mijn database dat jij een commerciële opleiding hebt gedaan en dus misschien kun je eens een gesprek aangaan, kunnen wij dat voor je regelen? Ik zeg: prima, organiseer maar, ik woon in Hattem, ik kan de bus pakken, ik kan de fiets pakken, ik kan naar Heerde, dus zeg het maar. En dat was het bedrijf wat nu het kantoor is, was toen het assurantiekantoor en daar ben ik naartoe gegaan. Wat wel grappig was is dat ik achteraf hoorde dat mijn toenmalige baas, nu mijn compagnon, die had net een jaar daarvoor het kantoor van zijn vader overgenomen die overleed als gevolg van een hartstilstand. Toen was hij denk ik één-, tweeëntwintig jaar en hij nam dat kantoor over want ja, er was geen alternatief, dus zijn vader overleed, zijn moeder kon het niet, dus hij had zoiets van: dan ga ik het maar proberen.

Hij heeft VWO gedaan, was klaar en had geen doel in het leven en dacht: ja, dan ga ik dat maar doen. En hij had heel snel het idee van: ik moet twee mensen aannemen, want verzekeringen daar had hij eigenlijk niks mee, maar wel met het ondernemerschap. Hij had zoiets van: ik moet twee mensen aannemen, dat is iemand voor mijn binnendienst die dus administratie doet en ik moet iemand aannemen die particulieren advies kan geven. Dan heb ik mijn handen vrij om ondernemers te gaan adviseren. En hij nam Herma aan en Herma zit hier nog steeds, waar ik in mijn eenendertigste jaar zit, zit zij in haar tweeëndertigste jaar en hij had het idee: ik moet een jonge vent aannemen die particulieren gaat doen en dat werd ik. En hij had ik denk al wel tien sollicitanten gehad en ja, daar was niemand bij die hij echt geschikt achtte en ik ging solliciteren, en dat wist ik niet, en ik kom daar en ik liep de oprit op en dat hoorde ik later en toen zei Bob tegen Herma: Herma, daar komt hij aan. Dit wordt hem. En dat was ik en ja, dus ik ga bij hem naar binnen, we geven elkaar een hand en vanaf de eerste seconde was er een klik, ik kan niet beschrijven wat dat is, maar we hebben geloof ik twee uur lang zitten praten over voetbal, over de discotheken in Heerde de Esculaap, want wij kenden elkaar niet, maar wij kwamen er allebei blijkbaar, ook over de meisjes die daar kwamen, alles besproken. Het ging niet over werk, maar we hadden zo’n klik met elkaar en uiteindelijk zei hij tegen mij: je moet even een sollicitatiebrief schrijven, dan is het officieel, heb ik gedaan en hij nam mij aan. En dat was mijn eerste echte baan, toen kwam ik hier te werken en wij zijn met elkaar van start gegaan en we zijn nooit meer uit elkaar gegaan.

 

Cor

Als je nu terugkijkt, die klik, kun je nu na eenendertig jaar al zeggen wat dat dan was en nog steeds is?

 

Dick

Ja, dat kan ik aan de hand van een voorbeeld geven. Wat wij altijd doen als een medewerker ons bedrijf verlaat en of dat nu is omdat wij niet meer verder willen of omdat de medewerker zegt: ik ga een andere kant op, dan gaan we altijd even met de medewerker nog een hapje eten. Even goed afwikkelen met elkaar en wij zaten met een jonge medewerker te lunchen, die ging bij ons weg op haar eigen initiatief en die zei: jullie werken nu zo lang samen, hebben jullie nooit eens een keer ruzie met elkaar gehad in al die jaren? Nee, ik kan het niet bedenken, Bob jij? Nee, nee. Ja, maar, zegt ze, je hebt toch wel eens een keer een aanvaring gehad of een keer een flinke botsing of zo dat je even dacht: ik ben die vent even helemaal zat? Nee, nee, eigenlijk niet. Maar, hoe kan dat dan? En dan kom je bij de vraag van: waar zit die klik dan in? En toen zeiden we: weet je, eigenlijk is het heel simpel. Wij rijden allebei elke dag naar Heerde, als er geen corona is, met maar één doel: om er een mooie dag van te maken. Om plezier te hebben met de mensen om ons heen, lol te hebben om een schuine grap, lachen, gieren, brullen om een gekkigheid, dat is wat wij allebei hebben. Ten tweede: we hebben geen enkele afgunst. Jaloezie, ik ken dat gevoel niet. Ja, als een man te lang naar mijn vrouw kijkt, kan ik wat jaloers worden. Maar ik ken geen jaloezie en ik denk hij ook niet. We gunnen elkaar alles en we hebben dezelfde humor. Maar, we zijn ook heel verschillend en ja, we zijn allebei geïnteresseerd in voetbal, we kunnen uren met elkaar praten, nu over corona. We hebben zoveel dezelfde interesses, maar wat bovenaan staat is: we hebben zo’n plezier en dat hadden wij vanaf de eerste seconde in dat gesprek, we hebben twee uur lang gewoon een hartstikke gaaf gesprek gehad. Dat we aan het einde van het gesprek zeiden van: alsof we elkaar al jaren kennen. Bob zei wel eens tegen mij: ik had in jou mijn jongere broertje gevonden die ik nooit gehad heb. En dat gold voor mij eigenlijk hetzelfde. Kijk, ik heb een zus, daar kan ik heel eerlijk in zijn: daar heb ik niet een hele bijzondere band mee, en ik vond misschien ook in hem wel die oudere broer die ik nooit gehad heb en dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Dus je kunt soms dingen niet onder woorden brengen, dat is gevoel, ik probeer het nu toch onder woorden te brengen.

 

Cor

Als mensen nu jouw lichaamstaal zouden kunnen zien, dan zouden ze het wat meer zien, het is nu in woorden en toen hij jou op die parkeerplaats zag aankomen zag hij en voelde hij eigenlijk in zijn onderbewuste: dit is het.

 

Dick

Hij zei het ook, dat hoorde ik dus pas later. Herma, kijk eens, daar komt hij aan, dit wordt hem. Toen hadden we elkaar nog geen seconde gesproken. Dat is, ja, bijzonder. En dan ga je iets bouwen met elkaar.

 

Cor

We gaan heel even een korte break doen en dan ga ik je straks vragen stellen als: wanneer ben je echt ondernemer geworden en hoe dat gelopen is.

 

Korte onderbreking

 

Cor

Je hebt een enorme klik met Bob, samen plezier hebben en elke dag met plezier naar je werk gaan. Maar je was toch een dubbeltje? Hoe ging dat, wanneer kwam het dat je ook ondernemer werd, dat Bob zei: Dick, nu wil ik dat je meedoet?

 

Dick

Ik denk dat na een jaar of zes, zeven loondienst, kwam hij met die vraag, opmerking van: ik zit hierover te denken en lijkt je dat wat? Wat ik je net vertelde, ik kom uit een gezin van dubbeltjes en ineens kreeg ik de vraag of ik misschien wel een kwartje wilde worden.

 

Cor

Dat was zoals jij het voelde.

 

Dick

Dat was zoals ik het voelde, ja. Ik kon het ook niet volgen, niet snappen en ik kon alleen maar denken bij mezelf: hè, mede-eigenaar worden van dit bedrijf? Maar we waren voor Heerde-begrippen, waren we echt bezig met het bouwen van een heel leuk bedrijf en we hadden medewerkers aangenomen en het bedrijf ontwikkelde zich echt en ik had daar heel snel door van ik denk - vrienden van mij werkte bij de Berghuizer Papierfabriek en bij Akzo, Sikkens en die verdienden meer dan ik. Want ik verdiende in het begin negenhonderd gulden bruto in de maand. Dat was niks en die jongens gingen met zestien-, zeventienhonderd gulden in de maand naar huis. Dus die verklaarden mij voor gek, ik werkte heel hard, maakte veel uren en zeiden ze: waar ben je mee bezig man? Je bent aan het werk, je werkt knetterhard en we zien je minder en voor een hongerloontje, wat ben je aan het doen? Dus ik denk: ik moet even geduld hebben, want Bob vertelde mij heel veel over de plannen waar hij mee bezig was en de toekomstvisie en ik dacht: ik moet geduld hebben, oren en ogen openhouden want als ik met deze man mee kan lopen, dan kon dat nog wel eens wat op gaan leveren. Dus ik heb geduld gehad en waarbij ik best wel getwijfeld heb. Op een gegeven moment kwam die vraag van: zou je mede-eigenaar willen worden? Ja, ik was echt verbaasd.

 

Cor

Je zou eigenlijk kunnen zeggen, terwijl je toch - je deed commercie, misschien wel heel veel nieuwe klanten uit jouw koker, je hebt dan vaak dat die commerciële mensen dan denken van: als ik hier wegga bij dit bedrijf, dan valt het bedrijf - maar toch voelde jij dat niet zo? Het was niet dat je vond: ik heb het ook verdiend zeg maar?

 

Dick

Nee, maar daar hadden we het ook in het begin over, ik was ook toen niet bezig met succes of zo, ik vond het mooi als ik weer een nieuwe klant binnenhaalde, en op de één of andere manier was ik daar goed in en haalde ik heel veel nieuwe particuliere klanten naar binnen. Maar ik zag het zelf niet eens zo dat ik daar goed in was, of dat ik daar succesvol in was, ik deed dat en ik had er veel plezier in. Dat vond ik gaaf, dus op een gegeven moment stelde ik dus de vraag aan Bob: maar vertel nu eens, waarom doe je dit? Je vraagt me om mede-eigenaar te worden. Ik zeg: je bent een goede ondernemer man, je hebt een geweldig bedrijf en ik ben toch best wel loyaal. Waarom zou je mij in vredesnaam mede-eigenaar maken, ondernemer maken. Toen zei hij, dat viel een beetje tegen: Maar Dick, dat is gewoon een hele egoïstische beslissing, want dat doe ik alleen maar voor mijzelf. Ik zeg: o. Ik had natuurlijk gehoopt dat hij zou zeggen: want dat gun ik je van harte. Nee, hij zegt: dat doe ik echt voor mezelf. Ik zeg: maar dat moet je uitleggen. Hij zegt: Dick, ik weet één ding zeker, als ik naar mijn bedrijf kijk over twintig jaar en ik weet waar ik sta over twintig jaar en ik ben alleen eigenaar, of ik kijk naar mijn bedrijf over twintig jaar en ik heb jou aan boord als mede-eigenaar, weet ik zeker dat ik met mijn bedrijf veel verder ben en dat mijn aandeel, waar ik nu honderd procent eigenaar ben en met jou erbij, want ik heb een derde gekocht, ben ik voor tweederde eigenaar, die tweederde voor mij veel meer waarde zal vertegenwoordigen met jou aan boord, dan dat ik het in mijn eentje ga doen. En dat was eigenlijk ook weer een compliment.

Dus hij zei: ik doe het puur voor mezelf, maar door dat uit te leggen gaf hij mij eigenlijk een heel groot compliment, want hij zag iets in mij, Cor, wat ik zelf niet zag en wat ik heel lang ook niet gezien heb, ook niet nadat ik mede-eigenaar werd, hij zag iets in mij wat er uiteindelijk ook wel was, maar wat ik zelf niet zag en daarom wilde hij mij aan boord hebben. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had heel veel vertrouwen in hem en misschien nog wat minder vertrouwen in mezelf, maar ik denk: wanneer krijgt een jongen uit een arbeidersgezin met een HAVO en een MBO diploma, die zich heel lang een dubbeltje gevoeld heeft, wanneer krijgt hij nu een kans om dit te doen? Dat gebeurt bijna nooit, of dat gebeurt niet zo vaak. Dus ja, ik was heel snel eruit dat ik zei: ja, maar dat traject wil ik graag met je in. En dat hebben we heel voorzichtig gedaan, we hebben mij heel voorzichtig gebracht en precies na tien jaar loondienst, na tien jaar, 2 januari zaten we bij de notaris en heb ik een derde van de aandelen gekocht, tien jaar later.

 

Cor

Mooi zeg.

 

Dick

En toen werd ik ondernemer. En dat vond ik heel spannend, want ik vond mezelf niet zo’n ondernemer. Maar goed, we zijn van start gegaan en ik heb echt een poosje nodig gehad om te voelen dat het bedrijf ook voor een deel van mij was, dus ik heb me nog wel even een poosje daarna, voelde ik me meer in loondienst dan dat ik me ondernemer voelde.

 

Cor

Kun je een paar elementen noemen waarvan je zegt: ja, dat waren stapjes dat ik dacht van: ik ben het echt?

 

Dick

Ik merkte aan mijn collega’s, waar ik natuurlijk jaren als collega mee gewerkt heb en ik voel me nog steeds wel collega, maar dat die meer waarde gingen hechten aan wat ik vond en ik werd veel meer bevraagd, ook met name door Bob over mijn visie. Wat vind je daar nu van? En ik ging er meer over lezen, ik ging meer lezen over waar het in de wereld naartoe ging, waar het op mijn vakgebied naartoe ging en ik ging mezelf bekwamen en met name door kennis te vergaren en daarover te sparren. Ik ging ook lid worden van besturen, ik ging bij een junior kamer, dus ik ging er ook wat aan doen om me meer ondernemer te voelen en dat heeft allemaal geholpen, dus in die zin, ik ging leidinggeven. We werden als organisatie groter en ik ging ook leidinggevende taken op me nemen waardoor je ook als ondernemer moest gaan denken. Ik ging me in netwerken begeven, ik ging me echt in ondernemerskringen begeven. Dat heeft allemaal geholpen en voor mij is dat goed geweest, want ik ben meer van de weg van de geleidelijkheid en dat is voor mij prima geweest, dus ik ben langzaam maar zeker in het ondernemerschap gegroeid en waar ik best wel, moet ik zeggen, wel moeite heb gehad hoor, want als je een jonge kerel bent en je komt bij ondernemers over de vloer die wat ouder zijn en die zich voor jouw gevoel veel meer bewezen hebben en daar moet jij dan adviezen aan gaan geven en daar moet jij mee gaan sparren, daar heb ik best wel moeite mee gehad. Ja, uiteindelijk - wat ik ervan geleerd heb is dat, ik had in die periode aan mijn ouders, schatten van mensen, maar had ik niet veel aan, ik kon daar niet mee sparren, over mijn gevoelens over het ondernemerschap en ik was best wel wat onzeker en ik liep best wel tegen dingen aan. Ik had aan mijn compagnon ook niet een sparringpartner, dan kon ik wel sparren over het bedrijf, maar wat minder over gevoel, dus ik had niet veel mensen om mij heen en ik had eigenlijk gewoon in die tijd iemand moeten hebben, iemand moeten vragen, moeten zoeken die met name over dat aspect van het ondernemerschap van: wat doet het met jou als mens? Dat ik daarover had kunnen sparren. Dus ik heb het best wel pittig gehad in een aantal jaren en dat raad ik nu iedere jonge ondernemer aan, ook mensen in mijn bedrijf, want ik was in die tijd, ik was getrouwd, ik had jonge kinderen, ik zat in een heel hectisch leven. Je hebt een hectisch gezinsleven en je wordt mede-eigenaar van een bedrijf, dat is al een stap, maar dan ook nog van een bedrijf die keihard aan het groeien was. Die alle ambities had en dat vond ik best pittig. Dus ik raad nu ook mijn mensen aan en daar praat ik ook over van, vooral mensen die in een leeftijdsgroep zitten met jonge kinderen en ambitieus van: ja, maar hoe is het met jou? Los van je werk, maar hoe gaat het met jou, wat vind je ervan, kun je het handelen? Of wat heb je nodig?

 

Cor

Dus je zou kunnen zeggen van: hoewel je als, zoals jij en Bob compagnon zijn, kun je wel een stukje eenzaam zijn waar je nog wel eens met iemand anders over zou willen praten en het zou mooi zijn als het thuis is, als het thuis begrepen wordt, maar dat is ook niet altijd zo.

 

Dick

Nee, dat was bij mij niet zo. Dat is geen verwijt of zo, maar dat was bij mij niet zo. Ook niet met mijn toenmalige partner. Dus ik was daar best wel eens, jij zegt het goed, ik was daar best wel eenzaam in. Dus in die tijd had ik veel kunnen hebben aan iemand die ja, naast mij had gestaan en die mij gewoon eens af en toe de spiegel voorhield van: ben je wel goed bezig. Mijn eerste huwelijk is mislukt van allerlei oorzaken, maar ook wel omdat ik denk mij niet genoeg een spiegel voorgehouden is in die fase van: wat ben je aan het doen, waar ben je mee bezig, is dit wel goed voor jou? Dat heb ik wel gemist en daar heb ik van geleerd en dat kan ik nu wel betekenen voor andere mensen.

 

Cor

De tijd gaat snel, Dick. Veldhuis Advies, kun je kort uitleggen na eenendertig jaar, wat is Veldhuis Advies als je dat in een paar zinnen moet noemen?

 

Dick

Wij zijn een financieel adviesbedrijf waarbij de hoofdmoot verzekeringen zijn. En daarvan is de hoofdmoot zakelijk advies. Dus we hebben ik denk vier-, vijfduizend bedrijven als klant die wij bedienen met risicoadvies, hoe ga je om met je risico’s, verzekeringsadvies, dus het inkopen van verzekeringen, dat is ontzettend belangrijk geworden, collectief pensioen voor medewerkers, financiële planning voor de ondernemer zelf, arbo dienstverlening, dus eigenlijk alles op het gebied van werknemers, bezitten van de onderneming, aansprakelijkheid. Daarop geven we advies en dat doen we eigenlijk voor klanten van klein tot groot. We hebben kleine klanten, dat zijn zzp’ers, die zijn bij ons van harte welkom, die krijgen ook goed advies en goede aandacht, daarnaast hebben we een aantal toch wat grotere bedrijven. Dan moet je denken aan fabrieken in diepvries kipproducten tot, een hele grote klant van ons is B&C Raamdecoratie.

 

Cor

Uit Nunspeet.

 

Dick

Ja, Nunspeet, waar we alles voor doen op verzekeringsgebied en wat voor ons heel erg belangrijk is is: we willen echt verschil maken. Op klantvriendelijkheid, op aandacht en weet je, dat lukt niet altijd maar dat is wel ons streven. Dat we langdurige relaties willen aangaan en dat krijg je voor elkaar op het moment dat je goed bent voor je klant en dat doen we volgens mij, wat je vraagt: wie is Veldhuis Advies? Dat doen we door heel goed voor onze medewerkers te zijn. Dus we hebben, onze missie is: een duurzame bijdrage leveren aan geluk en gezondheid van mensen en organisaties. Daar staat niks in over: mensen goed verzekeren. Daar staat in dat het duurzaam is. Geluk, gezondheid. Wij geloven er erg in dat als wij goed voor onze mensen zijn en dat doen wij met vitaliteitsprogramma’s, dat doen wij met gezond eten, dat doen we met werkdrukbeheersing, eigenlijk is bij ons alles mogelijk om vitaal te blijven en dan geloof ik erin dat zo’n medewerker, die dat ervaart op een andere manier een klant bedient, op een andere manier de telefoon oppakt en daar zijn we heel erg mee bezig in ons bedrijf. Dat is denk ik waar wij voor staan, wat ons ook wel anders maakt dan anderen.

 

Cor

Volgens mij een man of zeventig aan het werk?

 

Dick

Ja, zeventig mensen.

 

Cor

We nemen dit op op 10 december, middenin de corona - we zouden hopen niet meer, aan het eind van de corona.

 

Dick

Ja, de tweede golf.

 

Cor

Er zijn heel weinig mensen nu bij jullie op kantoor, terwijl jullie allemaal gezonde werkplekken hebben en gezond lunchen en allemaal hele gezonde dingen doen. Kun jij voorzien wat vitaliteit in de komende, 2021, voor een kans heeft? Daar hadden we het net al even in het voorgesprek over? Wat gaan we tegenkomen?

 

Dick

Ja, wat ik zie, we hebben natuurlijk een arbo dienst en we hebben een ziekteverzuim afdeling. Wat we op dit moment zien is dat er heel veel ziekmeldingen zijn met psychische klachten, dus mensen die thuiswerken en die door het thuiswerken vereenzamen. Die door het thuiswerken het verschil niet meer zien tussen werk en tussen privé. Ik hoorde een voorbeeld dat op een gegeven moment iemand op zaterdagochtend achter zijn computer kroop en zijn vrouw uit bed komt en zegt: Jan, het is zaterdag! Die man was gewoon even het besef kwijt, omdat je zo leeft van werk naar privé, dus dat zien we gebeuren. Wat volgens mij heel erg belangrijk wordt en waar wij nu mee bezig zijn is ervoor zorgen dat de mensen die thuis werken ook in hun thuissituatie ook iets aan gezondheid gaan doen. Dus mensen bewust maken van het feit, maar ook in de gelegenheid stellen van: je hoeft niet acht uur op een dag te werken als je thuiswerkt, je moet je werk doen. En als het voor jou werkt dat jij ’s ochtends een half uur eerder begint en dan tussen tien en elf een half uur gaat wandelen, of tussen de middag een half uur gaat eten en een half uur gaat wandelen, of dat in de namiddag doet, het maakt ons niet uit. Dat je wat vaker een kopje koffie pakt of even met je partner gaat zitten en even rustig gaat koffiedrinken. Het maakt ons niet uit, wij vertrouwen jullie en wij weten dat jullie in staat zijn om je werk gewoon goed te doen. Maak nu zelf een schema waardoor jij de dag goed doorkomt.

 

Cor

Durven ze dat? Durven jullie werknemers dat?

 

Dick

Ja, ja en sommige werknemers moeten we echt motiveren, sommige werknemers zeggen: wat fijn dat dat mag, want ja, daar heb ik eigenlijk wel heel erg behoefte aan, want we zitten in de winterperiode. De dagen zijn kort. Ik word ’s morgens wakker en ik begin aan mijn werk, dan is het donker en dan werk ik en als ik klaar ben is het weer donker en eigenlijk, je hebt best mooie dagen erbij dat het wat zonnig is, dus ja, als ik dan wat jullie betreft gewoon dan op een moment even een uur eruit mag en ik mag gewoon een uur gaan fietsen of wandelen, fantastisch. Dan zeggen wij: eigenlijk hoef je het niet eens te vragen, want wij geloven erin en dat weet je ook bij ons: dat als dit jou de dag goed doorhelpt of de week goed doorhelpt, ga dat dan doen. Hou rekening met je collega’s, dus op het moment dat jij eruit stapt voor een uur, check even of er genoeg collega’s ingelogd zijn om de klanten te bedienen, maak daar afspraken over met elkaar. Maar pak die vrijheid, ga dat doen.

 

Cor

Hoe doe je dat zelf? Hoeveel uur werk je nu?

 

Dick

Ik werk op dit moment heel veel, omdat het heel erg druk is, maar ik vind dat ik het goed in balans heb, want ik werk veel thuis, maar ik ben ook regelmatig op kantoor. Als ik thuis ben, ik heb een hond, dus ik vind het heerlijk om ’s morgens de dag te beginnen door met de hond een half uur of drie kwartier te gaan wandelen en vervolgens, meestal om een uur of, ik heb een zoon thuis die studeert, maar die studeert online, mijn vrouw werkt, maar die is ook veel thuis, dus een uur of tien lekker een bakkie koffie doen, tussen de middag lekker met elkaar lunchen, ik kom prima de dag door. Ik heb soms gewoon even in de middag, ik heb thuis een ruimte waar ik een beetje kan fitnessen, maar dat ik gewoon even een half uurtje even wat ga doen. Even uit het werk stap en zo kom ik prima de dag en de week door. Ik gedij er goed bij en dat gun ik mijn mensen net zo.

 

Cor

Wat voor baas ben je dan? Wil je vrienden zijn met je baas, of?

 

Dick

Dat is wel mooi, Bob en ik, we hebben heel veel hetzelfde, maar ook heel veel niet. Ik denk als je kijkt naar de verdeling bij ons dan ben ik meer de collega onder de mensen dan de baas, waarbij ik soms wel heel erg baas kan zijn en met name als het gaat om als ik iets zie in mijn organisatie wat het belang van de grote groep aantast, dan kan ik heel directief zijn en erop ingrijpen, maar meestal als het gaat om de dingen die de mensen aangaan, dan ben ik vaak degene die het doet en Bob is wat harder dan ik. Is ook wat beter in het nemen van harde beslissingen, dat is wel een beetje de rolverdeling die wij hebben. Als wij met een verzekeraar in gesprek moeten om iets voor elkaar te krijgen, dat is good cop, bad cop, dan ben ik de good cop, is hij de bad cop, voelen we elkaar prima in aan. Maar over het algemeen zijn wij, dat hebben wij allebei wel, maar ik wat meer, ik kan wel hard op de inhoud zijn, maar ik ben altijd zacht op de mens. Bob kan wat harder op de inhoud en ook wat harder op de mens zijn en dat is soms ook nodig, Cor. Dus daar hebben we een prima rolverdeling in. We zijn allebei wel van de verantwoordelijkheid laag in de organisatie neerleggen. Vertrouw je mensen nu gewoon, dat zijn volwassen mensen, die hebben in het leven keuzes gemaakt, die zijn gaan trouwen, die hebben huizen gekocht, die zijn soms gaan scheiden, hebben kinderen gekregen. Die zijn prima in staat om volwassen beslissingen te nemen. Hoezo moeten wij dan die mensen dan gaan vertellen wat ze wel en wat ze niet mogen om goed hun dag door te komen? Wij geloven heel erg in: regel dat zelf, met je team en pak je verantwoordelijkheid, dat kun je prima aan. Zulke bazen zijn wij.

 

Cor

Ik heb nog een interessevraag, er wordt wel veel angst gezaaid, of hoe je het ook wilt noemen, vanuit de overheid ook, heel veel angst, heb je het idee dat die angst, dat dat mensen ertoe aanzet om meer te verzekeren?

 

Dick

Een beetje ja en nee. Wij zijn heel erg en dat is een beetje gek, dat is misschien tegen mijn eigen werk inpraten, maar wij zijn heel erg, met name als het gaat om ondernemers, van: ik wil jou alles vertellen over jouw risico’s, ik wil je alles vertellen wat jouw bedrijfscontinuïteit in gevaar brengt, ik ga je vertellen hoe je daarmee om zou kunnen gaan, ik ga je vertellen hoe je dat zou kunnen verzekeren, maar jij bent ondernemer en jij neemt de beslissingen. Dus ik wil jou in staat stellen om je eigen beslissingen te nemen wat je wel en wat je niet regelt en afdekt. Dus wij zijn geen productverkopers van: jij bent een ondernemer in de installatiebranche? Dan moet je die en die en die verzekering hebben, nee, je bent ondernemer, we gaan kijken naar jouw risico’s. Wat wil je? En ik vind nog steeds, risico’s die je zelf kunt dragen, dat doen wij ook, Cor. Wij hebben geen ziekteverzuim verzekering hier, omdat we financieel gezond zijn en ziekte kunnen opvangen met elkaar en dat vind ik van een ondernemer ook. Je moet verzekeren datgene wat je niet zelf kunt dragen en dan heb je niet de discussie over angst zaaien, want dat is natuurlijk veel te veel gebeurd, je zaait angst en uit angst gaat een ondernemer zich verzekeren. Daar hou ik niet van en daar zijn wij niet van. Waar ik wil angst mee zaai op dit moment en dat grijpen we wel aan is het cyber risico. Want als je gaat kijken hoeveel bedrijven nu weer, Hof van Twente, koninklijke Reesink, bedrijf hier uit de buurt, hoeveel bedrijven gegijzeld zijn door hackers en die door het betalen van losgeld weer zijn gaan draaien, daar mag je best wel een beetje angst zaaien. Daar is veel te weinig bewustzijn onder ondernemers. En dat wil niet zeggen dat we angst zaaien om te verzekeren, angst zaaien voor bewustwording.

 

Cor

Is dat nu met het thuiswerken dan nog extra? Of niet?

 

Dick

Ja, thuiswerken is daar van belang in, want mensen zijn zich minder bewust van de risico’s. Ik kreeg een mailtje, ik kan niet aan een collega vragen van: ik krijg een mailtje, heb jij die ook? Is dat misschien een risico? Cybercriminelen zien dat ook, wij werken thuis en dat biedt kansen. En daar wil ondernemers bewust van maken, dus soms is het angst zaaien, maar wel met een doel.

 

Cor

Is het dan dat een ondernemer zich daar echt bewust van wordt als die een keer zelf aan de beurt is geweest?

 

Dick

Ja, zeker, of als hij een collega-ondernemer spreekt die het overkomen is. Ik heb gisteren een gesprek gehad met de CEO van Reesink, ik ga geen details vertellen, want dat wil ik niet, ik denk wel dat ik het mag, maar doe ik niet. Maar hij zei tegen mij: Dick, ik vertel het tegen iedereen die het horen wil. Hij zegt: ik vertel mijn hele verhaal, ik vertel alles, het is een missie van mij om collega-ondernemers bewust te maken dat ze hier een enorm risico lopen. En dat zie ik ook een beetje als mijn missie, want ik heb een verzekeringsbedrijf, maar wat ik al zei in het begin: ik wil betekenisvol zijn en volgens mij ben je betekenisvol als je ondernemers wijst op risico’s, zonder dat je daar gelijk een belang bij hoeft te hebben.

 

Cor

Dick, dertig procent aandeelhouder.

 

Dick

Drieëndertig.

 

Cor

Maar niet te ontslaan, hoe zie je de komende vijf jaar? We hebben nog een paar minuten.

 

Dick

Heel veel vertrouwen, we hebben een goede positie in ons werkgebied, we hebben een goede positie bij ondernemers, daar investeren we ook veel in, we hebben een goede positie bij beleidsbeslissers, bij beïnvloedingsbeslissers, bij accountants en bij advocaten, notarissen, we hebben nog hele mooie plannen. We zien vooral op de zakelijke markt een enorme kans om bij, weet je, een ondernemer die wil ondernemen en die wil niet bezig zijn met zijn risico’s, met zijn verzekeringen, die wil gewoon een partij hebben die dat goed voor hem regelt. Dus daar groeien we ook goed in, autonoom, we zien heel veel kansen. We hebben goede mensen aan het werk, ja, ik heb gewoon heel veel vertrouwen in de komende vijf jaar en ik denk dat we de komende vijf jaar nog kunnen groeien, maar dat is geen doel, groei is voor ons een middel om een gezond bedrijf te hebben, om mensen ook wat te kunnen bieden, om mensen een fijne werkplek te kunnen geven. Ik zie het werken, de manier van werken zie ik veranderen. Wij gaan ons kantoor ook herinrichten, wij zijn bezig nu, we hebben een enquête gehouden onder het personeel, hoe zie je het leven na corona? Thuiswerken blijft, in beperkte mate, maar het kantoor wordt meer een ontmoetingsplek, daar gaan we het ook naar inrichten. Wat ik nu merk, wij krijgen veel sollicitanten, veel jonge mensen die hier wel willen werken, omdat wij veel doen aan die vitaliteit en omdat we veel doen voor onze omgeving. We doen veel voor de mensen om ons heen. Noem het maar even de wat zwakkeren, een naar woord -

 

Cor

Die wel wat hulp kunnen gebruiken.

 

Dick

Die wat hulp kunnen gebruiken, ja. Dus ik denk ook dat wij, we hebben continu vier stagiaires die we hier een kans geven en die heel graag na hun stage over het algemeen willen blijven. Ja, ik heb heel veel vertrouwen in ons bedrijf, in het werk wat we doen, in de business waarin we zitten, ja, ik zie dat met veel vertrouwen tegemoet, ja, ik heb er ook veel zin in. Ik heb ook heel erg de energie om hier, je zegt over vijf jaar, dan ben ik zevenenvijftig, ja, ik heb geen idee waar ik dan als mens sta, maar ik heb geen plan om de tent te verkopen, zoals veel ondernemers in ons vakgebied nu doen. Dus ik wil nog even graag met Bob een paar jaar door en de mensen om ons heen, ja.

 

Cor

Ik denk dat je wel mag spreken van een gelukkig huwelijk tussen Bob en jou, als ondernemers.

 

Dick

We zijn overigens ooit wel begonnen met hele goede huwelijkse voorwaarden, dus dat zijn ook wel dingen waar we goed over nadenken. Als je verliefd bent, dan is dat het moment om goede huwelijkse voorwaarden te maken, dat op het moment dat je uit elkaar gaat en je moet het dan nog regelen dan lukt dat niet, we hebben ze nooit nodig gehad, Cor. Wat je zegt, zo zie ik het ook, het is echt een gelukkig huwelijk, ja.

 

Cor

Ja, mooi. Heb je nog een ultieme tip waarvan je zegt: ja, meestal als ik ondernemers iets wil adviseren dan is dit, dit komt wel heel vaak voor dat ik dat mag geven.

 

Dick

Ik denk dat dat al wel benoemd is, maar dan ga ik dat toch nog een keer zeggen tot slot: investeer in je mensen. Als jij denkt dat je het alleen kunt doen, als jij denkt dat je de belangrijkste figuur in je organisatie bent: forget it. De mensen waarmee je werkt, en inmiddels hebben wij er zeventig, maar of dat het er zeventig zijn, of het zijn er zeven, investeer in die mensen. Creëer een cultuur van veiligheid, een cultuur van vertrouwen waar alles gezegd mag worden, geen cultuur van hiërarchie, maar je doet dat samen en ik merk echt dat, wij hebben de afgelopen jaren echt veel in onze mensen geïnvesteerd en we krijgen het gewoon hartstikke mooi terug. Dat is echt een tip die ik wil geven: maak je mensen belangrijk, niet jezelf. Je hoort heel veel organisaties zeggen: wij gaan nu onze klant centraal stellen. Dan denk ik: wat heb je de afgelopen jaren dan gedaan? Voor ons is het logisch, wij hebben vanaf dag één onze klanten centraal gesteld. Hoef je niet eens te benoemen hoor, dat is zo logisch als wat, maar wij hebben gezegd: dat hebben wij sowieso wel bij ons geregeld, we gaan onze mensen centraal stellen, we gaan onze mensen bovenaan de piramide zetten en onszelf eronder en we gaan er alles aan doen om die mensen het gevoel te geven: wauw, wat word ik hier gewaardeerd. Wat vind ik dit een gaaf bedrijf en ja, ik kan alleen maar uit eigen ervaring spreken, vitale mensen zijn gelukkige mensen, maken gelukkige klanten, werken lang bij je, houden energie en je krijgt het echt terug. Dus dat zou wel echt mijn tip zijn aan mijn collega-ondernemers van: ga dat doen.

 

Cor

Dus dan heb je het niet over kosten, maar dan heb je het eigenlijk over opbrengsten.

 

Dick

Je hebt kosten en investeringen. En dit zijn investeringen, dus in je mensen investeer je, maar het rendement op die investering is in ons geval super goed en ik wil iedereen uitnodigen: als je daar wat meer over wilt weten, kom eens langs bij ons. Kom eens kijken hoe wij het kantoor hebben ingericht, kom eens luisteren, daar praat ik graag over hoe wij dat zien, hoe wij daarmee begonnen zijn en waar we nu staan en we zijn ook weer bezig met de volgende stappen. Na corona: hoe kunnen we mensen helpen, ook door thuiswerken, de combinatie, wat gaan we nu doen met elkaar om die volgende stap te zetten en daar praat ik graag over met collega-ondernemers, geheel belangeloos, kom eens kijken.

 

Cor

Super, dank je wel, Dick, je bent een warme ondernemer en bedankt dat je in deze podcast was!

 

Dick

Heel graag gedaan, ik vond het erg leuk om dit te doen en ik voel me bij jou ook erg vertrouwd. Dus ik praat graag over de zaken die me bezighouden met jou, omdat ik dan ook het gevoel heb dat het ergens goed terecht komt. Dus jij ook bedankt, Cor.

 

Podcast voor DGA's #13 Cor Spronk in gesprek met Johan Krijgsman - over het aannemersgilde, discipline, innovatiedrang en zelfsturende teams

DOE EERDER WAT JE DENKT TE GAAN DOEN

Dit is wat Johan Krijgsman uit Vlaardingen aan het eind van de podcast als ondernemerstip meegaf. Johan, 47 jaar en sinds 2006 directeur en aandeelhouder bij Waal in Vlaardingen, onderdeel van Aan de Stegge Verenigde Bedrijven uit Twello.

Johan vertelt openhartig over zijn opvoeding, zijn tijd op school en hoe hij bij Waal terecht kwam. Volgens de principes van het aannemersgilde klom hij van opleverkoning op naar directeur en ook mede-eigenaar.

DISCIPLINE

Wat Johan typeert is zijn discipline en leergierigheid. Hij wilde altijd de beste zijn en nieuwe dingen leren. Dit moraal had hij van huis uit meegekregen en geeft hij graag door aan zijn familie en zijn werknemers.

INNOVATIEDRANG EN ZELFSTURENDE TEAMS

Door de innovatiedrang die Johan heeft liep Waal altijd al voor in de markt waar het gaat om procesverbeteringen en het uitproberen van nieuwe dingen. Dit heeft ze vaak voordeel opgeleverd, maar Johan verteld ook hoe het instellen van zelfsturende teams het bedrijf juist geen goed heeft gedaan. Johan: “Dus die innovatiedrang heeft ons ook en mezelf heel veel energie gekost. Daar heb ik hele stukken over geschreven, uitgepuzzeld, man, een sessies met de teamleiders, wat voor kleur ben je, passen we bij elkaar, tegenovergesteld type, we hebben toch wel heel veel geprobeerd”.

ZIJN ONDERNEMERSTIP

“Alles wat je van plan bent te gaan doen, moet je naar voren halen en uiteindelijk toch nog wat meer lef tonen, je nek uitsteken en kwaliteit van leven is niet alleen dat je een rendabel bedrijf hebt, dat is toch ook wel de momenten”.

Johan, ik vond het top om je te leren kennen. De Rotterdamse werkhouding, gefundeerd met gedegen opleidingen.

Meer over Johan Krijgsman en zijn bedrijven vind je op:

https://www.linkedin.com/in/innovatievebouwer/
https://www.linkedin.com/company/waal/
https://www.waal.nl/
https://www.maaswijkontwikkeling.nl/

VEDER PRATEN?

Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina. Je kunt ook bellen op 06-53321934. Dan maken we snel een afspraak. Tot snel.

AANBIEDING OP MAAT VOOR JOU

Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina.

NU EEN AFSPRAAK PLANNEN?

Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier

Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd.
Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda.

Ik kijk uit naar onze afspraak.

#podcast
#interview
#johankrijgsman
#waal
#maas
#mentor
#inspirator

 

Volledige tekst podcast:

 

Podcast Johan Krijgsman

 

Cor

We zijn hier in het Van der Valk in Ridderkerk, hotel Van der Valk in Ridderkerk, door jullie gebouwd hoor ik net, Waal, je bent directeur mede eigenaar van Bouwbedrijf Waal, we kennen elkaar via LinkedIn, via het DGA netwerk west van VNO NCW, of VNO NCW West DGA Netwerk zag ik, via LinkedIn en ik hoor net, je bent zevenenveertig jaar, even wat feiten. Je woont in?

 

Johan

’s Gravenzande, Westland.

 

Cor

Een relatie, getrouwd?

 

Johan

Ik heb een hele lieve vrouw, Hanneke en we hebben samen negen kinderen.

 

Cor

Hobby’s?

 

Johan

Ik heb een hele mooie oldtimer en die staan meer stil dan dat ik rij, want een echte hobby lijkt wel op werken.

 

Cor

En voetbalclub?

 

Johan

Daar geef ik niet om, ben ik niet mee bezig.

 

Cor

Oké. Muziek?

 

Johan

Ook niet.

 

Cor

Niet. Auto, wat voor auto rijd je?

 

Johan

Gewoon in dagelijks vervoer bedoel je? Ja, ik rij BMW.

 

Cor

Een X5 zag ik volgens mij hier op de parkeerplaats.

 

Johan

Ja.

 

Cor

Lees je wel eens boeken?

 

Johan

Ja, zeker, alleen ik lees niet snel, dat vind ik zelf een soort gebrek, want ik zou wel veel meer willen lezen en als ik eenmaal in een boek zit dan is het ook een nadeel dat ik hem uit wil lezen, dus dan ga ik soms te lang door.

 

Cor

We komen zo meteen nog even op de studies uit. Want je hebt wel gestudeerd. Luister je wel eens podcasts?

 

Johan

Nou eigenlijk niet veel.

 

Cor

Je zei net, de kinderen van jou wel?

 

Johan

Ja, ik heb wel het idee dat de nieuwe generatie zich heel ander laat informeren. Dus als jij een mailtje stuurt dan zeggen de jongens: dat doen wij via de Whatsapp. Ik zie dat in het zakelijke verkeer ook wel toenemen en zo zie je toch ook met het vergaren van informatie, waar wij een website raadplegen, zie je de jeugd veel meer een podcast luisteren, ook over inhoudelijke onderwerpen. En ja, waarom niet? Het is eigenlijk niets anders dan een radiozender aanzetten en misschien iets interessants opdoen. Dus ik ben zeker van plan, zeker met deze uitzending, dat vind ik fantastisch die ga ik afluisteren en misschien is dat wel aanleiding voor meer.

 

Cor

Vanaf nu podcasts voor DGA’s standaard in jouw auto.

 

Johan

Ik heb zelf de ambitie om op korte termijn een webinar te gaan houden, met name om onze collega’s in het bedrijf te bereiken. Normaal doen wij vijf keer per jaar een meeting met alle collega’s en zij zitten op projecten, dus dan zijn we vijf of zes keer per jaar echt bij elkaar, fysiek, dan doe je je verhaal, het ondernemingsplan, de richting, wat er speelt en dat doe ik nu helemaal niet dus nu is eigenlijk de ambitie om dat via beeld en geluid te doen en dat het ook nog na te kijken is, later, terug te draaien enzovoorts. Dus dat is weer een nieuwe fase voor ons.

 

Cor

We komen zo meteen nog wel op je bedrijf uit. Heb je een idool? Is er iemand waar je tegenop kijkt?

 

Johan

Nou, eigenlijk niet. Nee, ik heb geen idool, nee. Iemand die heel centraal staat waarvan ik denk, daar moet ik op lijken, ik heb wel voor heel veel mensen bewondering voor wat ze doen en ik heb ook bewondering voor de houding van sommige mensen, soms niet allemaal om wat ze bereiken, maar hoe ze zich gedragen. Dat vind ik soms nog wel mooier dan - de idolen hebben vaak wel veel bereikt en ja, het is ook bekend van veel idolen die vallen ook in grote diepten soms, dus het gaat niet alleen maar om iets te bereiken. Ik heb natuurlijk zowel zakelijk als in privé, als in levensovertuiging, beeld bij een persoon, of uit de geschiedenis, of uit het heden, of waar je je aan optrekt, of tegenop kijkt, dat heb ik wel.

 

Cor

Kun je er eentje van noemen waarvan je zegt van: qua houding is dat echt iemand waarvan ik zeg daar spiegel ik misschien mijzelf wel mee?

 

Johan

Ja, misschien wel vrij plat en simpel, maar ik heb wel eens behoefte om, natuurlijk te kijken van: hoe kom je waar je nu staat en waar kom je vandaan en hoe zit het met mijn ouders en mijn voorgeslacht, dan heb ik wel sterk het vermoeden dat ik op één van de opa’s lijk en daar zou ik me ook wel aan willen spiegelen, gewoon qua ondernemersmentaliteit, maar ook de onafhankelijkheid, zijn gedrag maar ook zijn betrouwbaarheid daarin en zijn levenswijsheid en in veel eenvoudigere vormen dan dat wij nu hebben. En dat vind ik eigenlijk wel mooi om daar op terug te vallen, dus dat is eigenlijk wel een vrij simpel en overzichtelijk beeld en niet met heel veel franje en moois en show er omheen.

 

Cor

Want uit wat voor nest kom je dan?

 

Johan

Het is niet alleen fysiek, ik ben zelf net geen twee meter en mijn vader is een stuk korter en dan zeggen mensen wel eens: dat jullie bij elkaar horen. Dat is dan alleen fysiek, maar ja, ook qua ondernemerschap, ik heb zeer veel bewondering voor mijn vader die één, ja, hij heeft vast wel een paar banen meer gehad toen hij jong was, maar eigenlijk één aaneengesloten periode bij een werkgever, gewoon in loondienst, dat kwam op mij saai over, dat bedoel ik niet onaardig, maar hij was dus altijd vijf uur, half zes thuis, at, had dan zijn eigen dingen, eigenlijk altijd hetzelfde patroon een kleine veertig jaar lang, daarna is hij als zzp’ er na zijn pensionering voor een habbekrats, zoals ik dat noem, doorgegaan voor diezelfde werkgever, dus die heeft daar nog eens vijf of zeven jaar lang van geprofiteerd.

 

Cor

En wat deed hij voor werk?

 

Johan

Hij was hoofd meet- en regeltechniek bij een installatiebedrijf in Schiedam. En dat vond ik wel de loyaliteit, dat herken ik wel, maar voor de rest, dat past helemaal niet bij mijn profiel hoe hij zich gedroeg, wat hij heeft neergezet. Dus uit wat voor nest kom ik? Ik heb niet het ondernemerschap, het is niet met de paplepel ingegoten in ieder geval. Mijn moeder die is een tijd huisvrouw geweest, op latere leeftijd heeft zij zich wel verder ontwikkeld in opleidingen en in banen, vooral aan de zorgkant altijd actief geweest, maar ja, dat is eigenlijk een vrij overzichtelijk geheel. Ik heb twee zussen en een broer, dus een vrij standaard gezin.

 

Cor

Jij bent de jongste?

 

Johan

Nee, niet de oudste, niet de jongste en uiteindelijk, ik heb wel een mooi nest gehad in die zin en ik kijk er zeker met plezier op terug. Ik vind daar helemaal niets van, tegenwoordig spreken veel mensen zich - die vinden toch iets van vroeger, of hoe ze behandeld zijn of wat dan ook.

 

Cor

Maar voor jou was het gewoon warm, goed.

 

Johan

Ja, gewoon prima. Ik ben denk ik wel het juiste moraal bijgebracht, in ieder geval dat hoop ik dat mensen dat zullen herkennen, waarvan ik dan ook ongetwijfeld heel veel weer van zelf overbreng op mijn eigen kinderen, waarvan ik vroeger zei: dat ga ik sowieso anders doen. Dat valt me dan ook wel op. Zeker als je wat ouder wordt.

 

Cor

Ga je in dat soort dingen wel op je ouders lijken?

 

Johan

Ja, ik denk dat ik toch wel heel veel van die zaken over heb genomen. Veel meer dan dat je denkt als je jong bent en mijn eigen jongens zeggen ook: ik ga dat zeker niet zo doen zoals u dat doet, dus ja, dat is denk ik op veel plaatsen zo.

 

Cor

Wat is de reden dat je mts bent gaan doen? De techniek?

 

Johan

Uiteindelijk heb ik een heel klassieke leerweg gehad, ook omdat ik niet altijd even gemotiveerd was en goed genoeg om gelijk wat hoger in te steken, dat vind ik achteraf wel, eigenlijk raar, dat je als kind eigenlijk een beetje tegendraads bent en toch wel daardoor heel veel tijd verliest in het leren, dus uiteindelijk op de mts beland omdat je, ja, na het voortgezet onderwijs moet je wat, ik vond techniek wel leuk, maar ik wist niet wat voor techniek en dan het bouwen, dingen neerzetten, wat je dan langs de weg zag, dat vond ik mooi.

 

En elektra, uit die richting kwam mijn vader, dat vond ik helemaal niks, die draadjes en die kleurtjes en werktuigbouw daar had ik helemaal geen kijk op, dus het werd bouwkunde, platte beslissing, uiteindelijk kon je in, dat was toen vrij nieuw, commercieel ingenieur was toen in op de hts, daar kreeg je ook in het mbo, richting, dan gingen ze die economische kant ook ontwikkelen. Dus dat was niet puur techniek, dat was dan het vierde jaar, dus dan kreeg ik al een beetje heao vakken, meao eigenlijk, naast techniek, dat stond mij eigenlijk gelijk al aan. Dus dat zou je nu bedrijfskunde noemen, technische bedrijfskunde, die kant op. En uiteindelijk was dat wel gelijk reden om ook op de hts de commerciële ingenieur opleiding te doen. Dat was toen vrij nieuw, maar ik vond dat heel leuk, dat was eigenlijk een soort probeersel op die scholen en het meest bijzondere was nog wel dat ik op de mts heb gezegd: ik wil graag naar de hts, dus ik wil eigenlijk het stagejaar overslaan.

 

Cor

Was toen al derde jaar de stage, dat je in het vierde jaar terug moest komen?

 

Johan

Maar ik wilde gelijk de vierde doen, dat was wel raar, ik had misschien wel tien onvoldoendes op het moment dat ik dat zei, dus helemaal niet serieus, en met zo’n gesprek met - waarom ik dit vertel, toch een soort durf dat je niet je best doet en onvoldoendes hebt, alleen waarom ik het vertel is omdat toen wel het knopje omgegaan is, dus dat is apart, toen wilde ik ineens doorstromen, toen had ik wel in eens een beeld wat ik wilde worden, of in ieder geval dat ik verder op school wilde, of studeren noem je dat dan nu, dat was dan wel de motivatie om gewoon in één kwartaal gewoon compleet te switchen.

 

Cor

Maar had je toen in één keer een vriendin, of - wat was het dat je wakker werd dat je denkt van: nu moet ik aan de bak?

 

Johan

Ja, omdat ik dat jaar stage, daar geen zin in had en dat kon je overslaan als je goede cijfers had.

 

Cor

Dus je kan een jaar winnen, dacht je.

 

Johan

Ja, dus dat is toch eigenlijk weer sneller willen en vooruit.

 

Cor

Snel of ook anders willen zijn dan anderen?

 

Johan

Ja, er waren er nog een paar die dat wel wilden, maar je had ook wel veel mensen, die kozen een veiligheid, die doen gewoon stage en dan haal ik een mts-diploma en dan kan ik naar de hts, als dat niet lukt, dan heb ik wat. Dat had ik dus helemaal niet, ik denk: ik ga gewoon door.

 

Cor

En werd je daar thuis ook wel in gesteund van: Johan, dat is een goed idee?

 

Johan

Ik denk het wel, maar het staat mij helemaal niet bij of dat ik werd geholpen met opleiden, of dat wij veel coaching kregen. Er waren denk ik veel minder hulpmiddelen dan nu, dus dat ging wel heel erg op je eigen drijfveren, moest je zulke dingen bereiken in ieder geval. Het werd ook niet tegengehouden, later heb ik wel ervaren dat, ouders vinden het wel leuk als je een opleiding doet en het lukt en je komt steeds verder, maar als je het niet kan is het natuurlijk ook goed, want niet heel het gezin studeert door, dus je moet ook niet overdrijven, maar daar werd altijd wel positief op gereageerd.

 

Cor

Maar dat was het moment, want ik zie later ook wel dat je - allerlei dingen doe je cum laude, wilde je vroeger in de groep ook altijd de beste zijn?

 

Johan

Ja, zeker, ja.

 

Cor

Wat was dan in een groep, qua leerling, was je altijd de kartrekker?

 

Johan

Ja, kartrekker, kijk, ik heb wel heel veel, met mijn werk nog steeds dat ik denk van: dat doen we zo, wat lopen we nu te tobben, we gaan even gas geven en structuur aanbrengen en dan voorop lopen. Dat heb ik denk ik wel altijd gedaan. Dus het doen, in actie komen om de doelen te halen dat heeft tijdens de studie ook altijd wel een rol gespeeld, maar dat betekent natuurlijk niet altijd dat je in de heel breedte even goed bent. Ik kan ook wel net zo goed even leunen op een ander, of aanhaken die bijvoorbeeld beter is in een vakgebied, dat had je natuurlijk op die scholen ook. Wiskunde was ik echt niet zo’n ster in, ik weet nog goed dat ik ook een krantenwijk deed, ik heb ook honderd en één baantjes gehad, want ik zat op de mts in de vierde en dan moest ik zo nodig - wij kwam uit het Westland en je had natuurlijk veel jongens uit de stad, die reisden dan met de tram, of de fiets en ik wilde graag met de auto naar school. Dat was natuurlijk toen ook al wel bijzonder, maar daar had ik dan wel wat voor over, dus ik ging elke ochtend een buitenwijk het AD en de Telegraaf rondbrengen en dan had ik wel duizend gulden per maand van, dat was echt wel veel toen al en gewoon met zo’n - dus ik had wel een soort drijfveer om dingen te bereiken, ja en als je dat dan, dan kwam jij met je auto naar school en dat vond je normaal, maar daar deed je ook wel wat meer voor. Dus je maakte daar wel altijd keuzes en op enig moment had ik met wiskunde toch wel een bepaalde moeite, dat ik op slot met een jongen van de krantenwijk en die vwo deed volgens mij of zo, dat was een hele slimme gast, die heb ik dan wel gevraagd bijvoorbeeld om mij te helpen met een laatste tentamen, wat ik dan net even niet had gehaald, dus het is niet altijd voorop lopen, soms heb je hulp nodig daarin zijn anderen veel beter, ik bedoel, ik herinner me dat nog en ik denk dat dat ook wel heel normaal is. Dat je niet in alles zelf het beste bent en dat je af en toe wel eens even met een ander aanhaakt, of bij een ander.

 

Cor

Ik zie dat, je hebt eerst drie jaar bij Rabo Vastgoedproject gezeten als projectsecretaris grondbedrijf, je hebt eerst de wat meer civiele kant, de opleiding gedaan. University of Lincoln. Master of Science in Civil & Structural Engineering. Dat is een hele mond vol, dus wat meer de civiele kant op?

 

Johan

Ja, zowel die baan als die opleiding valt eigenlijk wel mee, alleen wij hebben - vanuit de mts ben ik naar de hts doorgestroomd, daar moest ik uiteraard wel stage lopen, moest ik ook afstuderen en we hadden een heel leuk groepje met drie man, Johan de Vries, Patrick en ik en ja, Patrick Biesboer en wij waren altijd wel een eenheid op die school in die afstudeeropdrachten en dingen, toen kwamen we via Johan terecht bij de directeur van de Wilma Den Haag, Wilma Nederland was echt een topbedrijf, een bouwbedrijf en wij konden daar afstuderen, dat was dan in 1995, 1996. Toen had je net VINEX, dus Vierde Nota Ruimtelijke Ordening EXtra, dus dat voorzag in de woningnood, zoals we die nu kennen hadden we toen zeg maar allemaal gebieden aangewezen, zo ook in de Randstad, daar gaan we grote uitbreidingswijken maken, zo hadden we ook een grote wijk in Delfgauw. De commerciële naam was Emerald, daar kwamen 2400 woningen en daar had je vijf grote bouwbedrijven, eigenlijk ontwikkelende bouwers, dus je had een bouwpoot en een ontwikkelpoot en die vijf ontwikkelende bouwers die hadden een samenwerking met Rabo Vastgoed. De afstudeeropdracht was: aan wat voor behoefte is er nu eigenlijk, aan wat voor woningen? Want zij zetten altijd die woningen neer, maar ja, we hebben tegenwoordig marketing, dat was toen eind jaren negentig. We gaan enquêteren, we gaan kijken wat is de behoefte. Willen mensen wel twee lagen en een kap. Dat is eigenlijk bijna dezelfde discussie als nu. Ondanks dat je nu echt wel andere woonvormen in de stad tegenkomt, dat was toen nog allemaal traditioneler, maar dat moest ook vernieuwd worden. Wij hebben dat gedaan en daar had je natuurlijk in de IT had je statistiek, je kon als student ook al wel grafiekjes maken, je kon een rapportje printen. Vanuit dat onderzoek hebben wij een soort advies gemaakt waar behoefte aan was en één van de drie gasten, van dat groepje van mij, dat mocht dan bij Emerald, bij Delfgauw CV, komen werken. Maar dat was een samenwerkingsorgaan met allerlei bloedgroepen, dan had je die vijf ontwikkelende bouwers en dan had je Rabo Vastgoed.

Die was voor vijftig procent financierder. Dat was voor mij allemaal nieuw, alleen die had vijftig procent belang in die ontwikkeling en die bouwbedrijven ook. Ik ben als enige overgebleven om daar te gaan werken, omdat die andere twee jongens eigenlijk een andere baan hadden geaccepteerd elders en ik ben toen daar begonnen.

 

Cor

Dus Johan en Patrick zeiden: Johan, maak jij het maar af.

 

Johan

Ja, met Patrick heb ik zelfs nog op dezelfde baan ergens gesolliciteerd, daar werd hij gekozen en ik niet. Dat vond ik toen natuurlijk al moeilijk, achteraf is dat hartstikke goed geweest. Dat was in Amsterdam, trouwens, dat was wel leuk, ik was daar denk ik wat te recht voor zijn raap overgekomen, in ieder geval, dat werd terug gegeven. Uiteindelijk ben ik daar dus beland en in dat tijdelijke bedrijf, daar had je BV, CV constructie, dat was natuurlijk allemaal nieuw, maar wat ik daar werd, daar staat natuurlijk prachtig projectsecretaris op mijn cv, maar voor mijn gevoel werd ik manusje van alles, want ik werd de rechterhand van de projectdirecteur. En een projectdirecteur was natuurlijk, ja een man die heel veel te zeggen had op dat project, die werd vanuit die vijf bedrijven benoemd en die had het dan voor het zeggen. Want 2400 woningen bouwen van weiland naar een hele woonwijk, dat is gewoon een hele operatie, in een soort PPS-achtige constructie met de gemeente Pijnacker, dus daar was echt enorm veel te doen en wij belandden daar ook in een boerderij, dus ik had hts gedaan, ik denk: dan ben je een soort ingenieur, dat vond ik toch wel heel spannend toen, nog geen eens een echt ir. maar ingenieur was je en dan belandde ik in een boerderij. Maar wat mij daar denk ik wel aanstond was gewoon het ondernemerschap, vrijheid, want ja, de boerderij was natuurlijk gekocht, was een onderdeel van die landerijen en er zou een projectbureau neergezet worden, zo’n schottenkeet.

 

Cor

Gewoon middenin de werkomgeving.

 

Johan

Ja, je was daar helemaal - in het prille begin was je daar aanwezig bij iets heel groots. Ik denk dat ik dat wel heel erg spannend vond en mooi en ja, ik mocht daar ook heel veel zelf invullen. Dus hoe we daar gingen zitten, of dat we bureaus nog hadden, of dat je gelijk ook een mobieltje had, dat was toen nog spannend, dat had niet iedereen, dat was allemaal geen probleem, kon je gewoon krijgen en toen de eerste fase moest er een verkoopcentrum komen, dat werd dan gepositioneerd, dat zette die bouwkundige natuurlijk in een hoekje waar later een parkeerterrein kwam en heb je daar ideeën bij? Ik had daar wel ideeën bij, dus dan had je makelaarsoverleg, dan had je een commercieel bureau, heel leuk, dat zijn mensen die vergeet je ook allemaal nooit meer zo aan het begin van je carrière en die zei: we gaan folders maken, dat was nog allemaal niet digitaal, dat was veel meer allemaal hardcopy en dan gaan we de eerste honderd woningen vermarkten. Maar ja, dat moet wel vanuit, 2400 woningen, ja, makelaars in de buurt, het dorp, nee, we gaan gewoon hier een plek maken, mensen gaan hier kopen. Ik vergeet nooit meer, toen mocht ik dat gewoon zelf invullen.

 

Cor

Hoe oud was je toen?

 

Johan

Drie- vierentwintig? En helemaal bijna geen ervaring natuurlijk, behalve met die bijbaantjes die ik had gehad en ik tekende drie keten en die zette ik in een u-vorm en daar waren dan spreekkamers, dat kon ik laten schetsen door een bureautje en ik tekende er een kassendek tussen, want we zaten daar in de kassen en ik kom ook uit het Westland, ik vond dat hartstikke leuk en ik zocht gewoon zo’n kassenbouwer op en een elektricien, het leuke is wel, dan vroeg ik aan mijn vader, iemand die dat kan bekabelen, aansluiten, nou Rijndorp zei hij dan of zo, nog nooit van gehoord, die heeft dat toen bekabeld en gemaakt en dat is trouwens nu één van de partners bij het huidige Waal waar ik werk, natuurlijk helemaal geen verband meer met vroeger, maar dat is dan toch wel leuk, als je dingen allemaal een beetje terug -

 

Cor

Wat heb je op de mts en de hts geleerd wat je toen daar kon inzetten? Of begon je bijna weer helemaal opnieuw?

 

Johan

Een stukje marketing, de commerciële vakken die vond ik leuk, want dat vind ik dan zelf denk ik ook leuk, dus een lijn neerzetten, een merk neerzetten, dat deden we daar met een project en kijk, aan de techniekkant eigenlijk niet zo heel veel, want ja, ik had stage gelopen bij een projectontwikkelaar in de utiliteitsbouw, dat is weer iets heel anders, op de hts, dus ik kon daar eigenlijk niet zo heel veel kwijt. Ja, ik had bouwfysica gehad, bouwconstructieleer, weet ik het allemaal wat, ja, daar ging het daar natuurlijk helemaal niet om, want het ging daar om een projectmanagement klus eigenlijk. En ik was gewoon manusje van alles. Want projectsecretaris, ik heb het allemaal zelf verzonnen ook, je moet het ook allemaal zelf verzinnen en dat is nog het leuke. Ik heb daar twee projectdirecteuren meegemaakt en Aad Maaswinkel, die kwam uit de gemeente Den Haag, een hele andere hoek, die had de bouw van het stadhuis vlot getrokken en later werd dat Hans Verheul dat was ook een bouwdirecteur, echt enorm goede herinneringen aan al die mensen en Frans van Sliedrecht was de directievoorzitter, die was de chef bij Wilma Den Haag en die deed het hierop voorzitten en misschien leuk om te weten: op dit moment zijn we een project in verkoop aan het brengen in Bergschenhoek, honderdvierenveertig woningen en dat doet Waal met Frans van Sliedrecht.

 

Cor

Wat leuk!

 

Johan

VISADE, zijn eigen bedrijf, dus dat is eigenlijk niet omdat ik daar gewerkt had, dat is uit hele andere verbanden weer, ontstaat dat, maar toch weer met heel veel mensen, dat is wel iets wat ik iedere keer terugzie, doe je lang zaken.

 

Cor

Wat zei hij: jochie, wat ben je groot geworden.

 

Johan

Nou, ja, dat weet ik niet. Ik heb een goede verhouding met hem en ja, wij hebben nu een samenwerking samen met mijn bedrijf, maar dat kan je je op dat moment niet bedenken en hij deed de directie-overleggen en nu ben ik zelf wel eens voorzitter in het managementteam, of in de directie, maar ik vond dat ja, wel heel spannend, zo’n man, wat hij deed, maar ik was notulist en ik heb eigenlijk een broertje dood aan schrijven en ik heb zoveel notulen, als ik heb gemaakt in die kleine vier jaar, ik deed stedenbouw notuleren, civiel overleg, ja, alles, eigenlijk niks voor mij. Ik ben wel ondernemend en ik denk wel dat ik het leuk vind om ook wel leiding te geven, maar ik kan ook wel heel goed, dat film ik dan voor mezelf terug, voor een werkgever werken, want ik was daar toch wel, ik moest wel heel veel service verlenen. Ik moest heel veel schrijven, ik moest heel veel natrekken.

 

Cor

Heb je daardoor ook niet al die facetten want alles wat je moest doen, moest je uiteindelijk ook opleveren, allemaal doorlezen wat je schreef, dat je eigenlijk van al die aspecten heel veel dingen geleerd hebt?

 

Johan

Ja, achteraf zie je dat pas. Ik ben op een hele jonge leeftijd enorm breed ontwikkeld en ik heb tot op de dag van vandaag gewoon een soort voordeel soms dat ik dat heb gedaan. Want veel personen zien in de bouw maar een stukje van de puzzel en ik zag daar eigenlijk bijna heel de puzzel. En het is natuurlijk, niet dat dat netwerk je verder heeft gebracht, maar je kreeg natuurlijk wel een vrij groot netwerk, want er zaten toch hele grote spelers in.

 

Cor

Hoe ben je uiteindelijk bij Waal terecht gekomen?

 

Johan

We zijn uit die boerderij in een ketenpark gekomen, echt kantoor, we gingen mensen aannemen, het werd steeds professioneler en op slot waren we in fase drie, je had vijf fases, dat is gek, dat je dat allemaal nog weet, je weet het aantal woningen nog, we waren de 1500ste woning op papier aan het ontwikkelen en Dura of een Wilma of ABG één van die ontwikkelaars mocht het dan invullen en dat werd natuurlijk allemaal verdeeld en er werd een beetje gevochten met de bouwpoot, ja achteraf waren dat dezelfde bedrijven en dan kwamen ze eruit, dan kwamen die woningen in verkoop en op slot zag je een soort herhaling van zetten en soms ben ik te snel verveeld, want het geeft soms de indruk bij mensen dat ik dingen niet helemaal afmaak, maar dan heb ik het gezien. Ik denk dat dat toen ook was. Dus na drieënhalf jaar, toen zaten we in fase drie langs de OV-zone en dan gingen we weer zo’n deelplan ontwikkeling eigenlijk copy past, want de verkoop liep toen als een speer in die jaren. En het eind was in zicht, bij stedenbouw waren we aan het vergaderen over fase vijf, alle grondverwervingen waren daar afgerond, ook alle moeilijke klussen, ja, ik had wel gezien hoe het werkte en uiteindelijk had ik ook natuurlijk voor mezelf wel in beeld: ik wil niet, als een projectsecretaris, dat is überhaupt natuurlijk geen rol, maar in het verlengde daarvan bij één van die bedrijven verder gaan.

Want het was wel zo, echt super leuke mensen, er zitten er heel veel in het werkveld, die zie ik ook nog wel eens, ik mocht volgens mij overal komen. Bij al die aannemers kon ik beginnen. Ik denk: dan word ik ook zo’n mannetje, één van de honderden in zo’n groot corporate bedrijf. Ik denk: dat is een hele weg omhoog te klimmen, want, dan zou jij zeggen: waarom dacht je zo? Dat weet ik ook niet, ik wilde zeker wat worden en leidinggeven. Wat het is weet ik ook niet, maar dat heb ik wel altijd gehad en dat was zeker toen wat sterker ontwikkeld, want ik denk: ja, anders krijg je nooit iets voor het zeggen en dan kun je nergens je stempel op drukken. Uiteindelijk heb ik dat ik denk omgezet in een keuze van: ik ga wat anders doen en dan eigenlijk heel bijzonder, toen kwam er een advertentie langs, bijna voel je je oud worden, want het klinkt wel heel ouderwets, in de Telegraaf geloof ik, op mijn vakantieadres zat ik en: Aan De Stegge Verenigde Bedrijven, ik had er nog nooit van gehoord, die vroegen high potentials voor in de kweekvijver van het bedrijf om, in potentie binnen vijf jaar directeur te worden. Ik geloofde dat helemaal, ik dacht: dat kan ik makkelijk! Helemaal natuurlijk niet wetende waar ik het over had, maar gewoon een brief geschreven, daar zat toen al een soort selectiebureau tussen, dan mocht je daar eerst mee in gesprek, vervolgens met nog een ander persoon, een soort coach die aan Aan De Stegge Verenigde Bedrijven hing en daarna ging je mensen bij Aan De Stegge zelf spreken, dat ging eigenlijk allemaal heel vlot, in een paar weken achter elkaar, toen vond ik het nog best moeilijk om

 

Cor

Kon je ze wel verstaan, uit Twello?

 

Johan

Ja, dat ging wel heel goed, ja uiteindelijk, we hebben in De Meern, daar ergens langs de weg had ik zo’n sollicitatiegesprek en op slot moest ik natuurlijk wel een keer naar Deventer, daar zat het hoofdkantoor en daar had ik een gesprek met Anton Aan de Steggen, de founder van die holding en ja, ik vond dat best wel een stroef gesprek, want ik dacht dat ik toch al heel veel wist en er werd mij wel wijs gemaakt: je weet nog niet veel, maar je mag het bij ons laten zien. En je moet vooral veel zelf regelen. Ja, dat laatste stond me wel weer aan, dus ik ben na het tweede gesprek ben ik teruggereden, toen heb ik gezegd: ik heb hier een arbeidscontract, daar staat in wat ik wil verdienen en ik wil die en die auto en ik doe die en die opleiding, wil ik ook afmaken en toen werd er wel gezegd: nou, we hebben hier ook wel een format arbeidscontract. Maar ik had het wel letterlijk opgenomen.

 

Cor

Je moest het zelf regelen.

 

Johan

Ja, je werd, dat heette het aannemersgilde, zo was het gelabeld, en je werd een gezel, een beetje het idee van vroeger, je kreeg een leermeester en dan kon je opklimmen. Eigenlijk fantastisch en ik vind het nog steeds een super goed idee, hoe dat toen ook - hoe je geprikkeld werd om echt boven te komen drijven, want daarna werd je gewoon geselecteerd en dat was een groep van twintig man of zo en je was dan één van de twintig, maar dan was je aangenomen en dan was je voor je gevoel natuurlijk al heel wat, want dan zat je in die kweekvijver, maar vervolgens werd je gewoon aan je lot overgelaten, want het verhaal was: je moet voor jezelf zorgen.

Als je ondernemer bent, kun je zelf je werk regelen, dat kan bij één van de twintig bedrijven, ga maar zorgen dat je ergens een klus krijgt. Ik woonde dus in het westen, dus ik kwam al heel gauw, de verleiding was natuurlijk alleen maar in je eigen omgeving te kijken, dus ik kwam alleen bij Waal terecht als één van de weinige bedrijven in het westen van Nederland.

 

Cor

Moest je toen nog in concurrentie met andere high potentials?

 

Johan

Nee, want die zaten allemaal niet in deze zone, dus ik kon naar Van der Waal, natuurlijk tig keer langs gereden, want dat is in Vlaardingen, niet wetende dat ik ooit bij Van der Waal op gesprek zou gaan. Ik ben in Vlaardingen geboren, dat heeft er niks mee te maken, maar familie in Vlaardingen, het is wel een naam: Van der Waal. Sterker nog, ik heb een tijdje op een school in Rotterdam gezeten, zat ik bij Henk van der Waal, zijn zoon, in de klas, Lukas, dat heeft er ook nu niet meer mee te maken, maar dat is wel toevallig, want daar had je natuurlijk wel gehoord: mijn vader heeft een bedrijf en dat groeide en dat groeide, want dat is eigenlijk zo groot geworden dat het op slot, is dat eigenlijk ook de ondergang geworden in 1988. En toen is Aan De Stegge ingesprongen, dus die heeft dat toen als deelonderneming overgenomen en de garanties overgenomen en zo, dus elf jaar na dato, want dat was in 1988 en ik kwam in 1999 op gesprek, zat ik bij Waal. Ik zeg: ik ben zo’n stagiair vanuit Deventer, ik wil graag het vak uitvoering leren. Want het idee was dat je alle rollen ging doen. Ik denk: ik heb nu zo lang zitten notuleren drieënhalf jaar, geef mij zoiets buiten. Toen een andere vinex, Wateringseveld, kon ik beginnen, ik zou nu zeggen: deeluitvoerder, dat is veel te hoog gegrepen, ik wist natuurlijk helemaal van niks, dus ik werd daar bij een hoofduitvoerder neergezet op, ik geloof tweehonderd woningen, dat was echt een grote klus, ik denk: dan zit ik gelijk bij de hoofduitvoerder en dan mag ik gelijk interessante dingen gaan doen, maar eigenlijk moest ik gewoon natuurlijk helemaal leren wat het vak bouwen is. Dus ik kreeg allemaal kleine klusjes. Ik kreeg onder andere een klusje: tegelwerk nameten. Ik dacht echt: wat een idioterie. Dan bij de hoogbouw dan heb je tachtig dezelfde appartementen voor een corporatie, dan moest ik het tegelwerk nameten.

 

Cor

Waarom denk je dat ze je toen dat soort - om te kijken wat er echt in je zat?

 

Johan

Nee, gewoon het vak leren vanaf onderaan en dan natuurlijk, je doet, je ging niet echt mee timmeren, je moest gaan leren leidinggeven, want uitvoeren is gewoon leidinggeven. Je moest dingen organiseren en uiteindelijk, ze wilden toch wel even kijken of dat die tegelzetter niet te veel betaald had gekregen. Je nam het aan van een tekening en dan meet je het gewoon na en dat is wel een eye opener voor me geworden, want ik heb al die badkamers en in de wc’s nagemeten en verrek, we kregen een verrekening er zat toch nog wat minderwerk op het tegelwerk. Dus dat betaalden ze dik uit. Maar ik vond het zo’n idiote baan.

 

Cor

En hoe groot was Waal toen?

 

Johan

Ja, Waal. In omzet gemeten? Of in mensen? Ik denk dat we toen ook een man of honderdtwintig werkten en het had denk ik een omzet van zestig miljoen euro, even teruggerekend, eigenlijk vijftig denk ik.

 

Cor

Maar toen was je achtentwintig of zo?

 

Johan

Ja, klopt, in 1999. Nog geen eens, zevenentwintig. Ja en uiteindelijk, maar dat is wel aardig om toch tegen jou te zeggen, zoiets simpels als het tegelwerk nameten, terwijl jij denkt als jongetje van school: waar slaat dit op? Maar gewoon, dat was ook heel leerzaam, want uiteindelijk kwam er iets uit te verrekenen en die onderaannemer vond dat ook prima, want die had ook minder gelijmd en daar kwam je er ook eigenlijk achter dat de tekening en werkelijkheid niet waar zijn en als je een hele hoop kleine dingen bij elkaar optelt, dan kom je toch ook weer op een groter iets.

En zo moest ik heel veel van die dingen doen en ik mocht ook op vrijdag om twaalf uur loempia’s halen bij de lokale Chinees, die ging apart open voor de mensen van Waal, dus er waren ook allemaal leuke dingen, dus dat gaf ook een leuke sfeer en je ging met de jongens een keer karten en je was veel meer onder de mensen dan die kantoorbaan die ik had gehad. Toen zat ik eigenlijk alleen maar, pluche dat klinkt wat overdreven, maar -

 

Cor

Je zag heel veel praktische dingen waarvan je dacht van -

 

Johan

Ja, een uitvoerder die door het lint gaat, die bij wijze van spreken met een stoel gaat gooien in die keet, het was gewoon veel meer spanning en ik vond dat wel leuk en ik had gewoon een oud leren jack thuis en deed ik gewoon aan en ik liep op die steigers, tussen die bouwvakkers en we hebben nu nog steeds timmerlui die zeggen: daar heb je die Johan, die stagiair, maar hij zei wel altijd: goedemorgen. Want dat was ook vaak zo, dat er een groot verschil is tussen buiten en binnen in een bouwbedrijf en uiteindelijk Ebert, waar ik later echt een fantastische tijd mee heb gehad, Ebert van der Wal, dat werd mijn compagnon en dan zitten we in 2005 alweer, dat wist ik toen nog niet.

 

Cor

Dat gaat heel snel, je zegt: zes jaar, je begint als deeluitvoerder. En na zes jaar word je directeur en compagnon.

 

Johan

Ja, maar zal ik je eens wat vertellen?

 

Cor

Van een bedrijf met zestig miljoen en honderd man personeel, kom op. Wat is daar gebeurd?

 

Johan

Maar, kijk, Ebert liep daar, ja die was in 1987 begonnen, dus die was adjunct directeur toen ik kwam, adjunct technisch directeur. Die had nog een technisch directeur voor hem, Niek van Rijn, enorm veel respect voor die man, die wist echt wat bouwen was, je had ook de tien wetten van Waal, gewoon orde en netheid, gewoon echt hele basale goede dingen heb ik allemaal wel meegekregen en Ebert die stond weer boven een projectleider, dus die kwam op de bouw en ik kon Ebert ook helemaal nog niet en tenslotte, ik kon helemaal niet stil zitten en in die keet zitten vond ik ook niks, een soort ouwehoeren en je had toen nog veel minder mobiel verkeer, dus ik ging ook gewoon balkonnetjes aanvegen, want ik kan ook niet zo goed tegen troep en daar werd ook wel eens een beetje lacherig over gedaan, later hebben Ebert en ik daar ook over gelachen. Later ging hij dat ook vertellen bij klanten: dat is Johan, die veegde gewoon zelf de balkons aan. Weet je, net een minuut voor opleveren. Maar dat geeft meer aan, dus uiteindelijk werd ik opleverkoning word je dan, dat is heel vaak een term die ze dan gebruiken voor jonge jongetjes die het leren, maar mijn doel was en dat is denk ik een beetje waar je het verschil maakt, ik had gewoon een bakjessysteem, we hebben nu Kyp, dat is per dag plannen, je doet lean sessies, je hebt nu heel veel meer instrumenten dan toen, maar eigenlijk deed ik het heel simpel, ik had bakjes per onderaannemer en dan gingen we woningen opleveren, dan had ik hele goede verstandhouding met de opzichter, dat vond ik ook leuk, die vent gunde mij ook wat, omdat ik wat leerde en ik deed mijn best voor hem, dus die keurde dan het product goed voor de klant en Roeland van Leeuwen, ik vergeet het nooit meer en ik zei tegen hem: ik wil nul punten. Nul punten, dan was vijfentwintig punten de norm in die tijd, dan was het al knap, hoe ga je dat doen? Ik had gewoon van elke onderaannemer een bakje en daar deed ik gewoon zo’n papiertje in, dat deed ik met de hand opnemen, daar heb je nu allemaal iPads voor, dat heeft iedereen, ik deed er gewoon een lijstje in en die vent die kreeg ook gewoon pas aan het eind van de week zijn bon als voorschouwpunten. Heel simpel. Ik moet wel zeggen, toen had je wel iets meer, voor mijn gevoel, ja vriendschap is een groot woord, maar je had, als je met zo’n voorman wat had, kreeg je het zo voor elkaar. Je had denk ik minder arbeidsmigranten, dus je sprak dezelfde taal, dat scheelt allemaal wel, maar in ieder geval, in die tijd maakte ik denk ik wel het verschil, ik had gewoon nul opleverpunten. Jij zegt: waarom ging het zo hard? Dat deed niet iedereen. Op slot ging dat goed, mocht ik naar - maar ik moest alles maar zes maanden doen, of liever drie maanden, want ik moest alles gaan leren, werk voorbereiden, calculatie. Ik moest er maar aan ruiken natuurlijk.

Maar ja, het ging hartstikke goed, er is natuurlijk altijd een probleem qua mensen, nu nog steeds. Hij doet dat goed, dat is nog zo’n leerling, die sturen we naar Amsterdam. Dat vergeet ik nooit meer, gingen we Henkenshage bouwen, daar was ook onwijs veel aan de hand, dat was een moeilijk gebouw, helemaal van glas en een soort kalzip dak, dus aluminium, alles anders, vernieuwend, ik kreeg ook weer lijn in de afbouw, in de oplevering, daar kon ik echt van genieten. Maar het gevaar is dan dat je daar natuurlijk blijft. Vergeet ik nooit meer daar, leuk, dan gingen we opleveren, dan was er, weet ik het, één of ander voetbaltoernooi, heel belangrijk, het zal wel een WK geweest zijn, toen deden de CAI-aansluitingen het niet meer. Wat een herrie was dat zeg. Dat vergeet ik nooit meer, en zo heb je iedere keer wel hele leuke puntjes. Maar iedere keer zit je wel in de fase van: hoe kom ik hier weer uit?

 

Cor

Maar ben je altijd wel bezig geweest om het proces strakker te maken?

 

Johan

Ja, stroomlijnen. Eigenlijk gewoon boerenverstand zeg ik dan, wat opleiding, dus mensen krijgen en gewoon, hoe moet je dat nu zeggen. Ik heb ook slechte voorbeelden, ook van mezelf, want we hoeven niet zo’n hoogdravend gesprek te hebben, maar ik had op slot, daar heeft iemand mij wel eens op gewezen, dat wil ik wel zeggen, want het gaat ook vaak over discipline. Dus ook voor jezelf, dat is ook wel, af en toe ga ik daar te ver in, dan maak ik of te lange dagen of wat dan ook, op slot moet je misschien ook wel stoppen, maar ik wij hadden wel opruimers, zo noemen wij dat dan, de mensen die de boel schoonmaken en dat waren vaak wel arbeidsmigranten in die tijd. Maar dan had je ook jongens, daar had je best wel mee te doen. Die kwamen uit hele slecht omstandigheden en die werkten echt heel hard om daar de bouw voor elkaar te hebben en je wist natuurlijk, die beloning was laag, maar dan had ik een systeem, dan zei ik tegen zo’n man, in gebrekkig Nederlands ging dat natuurlijk: als jij dat nu heel goed opruimt, dan mag je morgen de volgende woning doen. Achteraf, daar heeft iemand mij wel eens op gewezen, is dat heel raar, maar dat werkte perfect. Want die man die had eer van zijn werk, ik was echt oprecht blij dat - bij een woning, een galerij, maakt even niet uit, maar gewoon dat je door regel en discipline en die mensen erbij betrekken, dat je dan toch wel veel voor elkaar krijgt. En dat dus mensen stimuleren en zelf ook iets mee te krijgen dat het ook nog iets beter kan, daar kom je denk ik wel verder mee, maak je ook soms onderscheid mee, ten opzichte van de huidige garde natuurlijk.

 

Cor

En op wat voor mensen had je weinig invloed op, of kon je niet tot doordringen, wie kreeg je niet mee? Kreeg je wel eens mensen niet mee?

 

Johan

Ja, tuurlijk heb ik dat ook vaak en nog steeds, maar ook vaak gehad, en in die fase. Ik ben er wel achter gekomen als jij niet aangeeft dat jij dat niet pikt, dan wordt het nooit meer beter. Dus je moet wel de confrontatie aangaan. Maar niet met de botte bijl erin of zo, maar je mag misschien wel eens wat meer op je strepen staan. Je kan wel een harmoniemodel nastreven, maar dat werkt niet altijd. Als dat werkt is het perfect, maar ik denk wel dat je ook iets mag verwachten van anderen en dat ook uit moet spreken. Dan heb je ook wel vaak de andere kant, want daar hebben wij later ook last van gehad, als je de lat hoog legt, je wilt dat iedereen er overheen springt, dan heb je ook mensen die dat misschien niet redden en ja, het gevaar daarvan is weer, de andere kant, dat mensen zeggen: ja, je verlangt te veel van mensen. Ja en als je niet past, of functioneert dan kun je ophoepelen. Dus je zit altijd op een dunne scheidslijn, waar doe je het nog goed, haal je het maximale uit mensen en waar vraag je teveel of moet je een ander in zijn kracht zetten op een ander front. Dat leer je wel, vind ik, als je ouder wordt. Ik was er meer resoluut in dan nu. Daar heb ik nu wel meer een soort stuurmanskunst van: ja, we kunnen het beter via een omweg doen.

 

Cor

Ja, maar goed, 2005 word je directeur? Werd je toen al compagnon, of toen nog niet?

 

Johan

Ik zal er twee zinnen aan besteden als het mag van jou, want hoe kwam je dan vanuit die uitvoering op kantoor? Toen ben ik teruggegaan naar Aan De Stegge, naar het hoofdkantoor, die hadden echt voor die tijd, als je dan spreekt over 2000, ik had er zo’n beetje een jaar opzitten, echt een spraakmakend programma, dat heette bouwtaak en dat heeft Aan de Stegge zelf neergezet, het framework. Daar zaten heel veel kennisbedrijven aan vastgeklikt. Dat was eigenlijk gewoon volledig digitaal, vraag en aanbod op elkaar afstemmen, werken met een projectbank, dus digitaal allemaal, dat is niet van de grond gekomen, daar is wel heel veel onderzoek gedaan. Er zijn ook heel veel it-systemen gebouwd en ik heb daar een tijd in meegelopen en daardoor onder andere de processen van het bouwbedrijf te moduleren, calculatieproces, input, output en alle tussenstappen, alle verbanden, werkvoorbereiding, inkoop, uitvoering. Eigenlijk een soort analyse van een ERP-achtige omgeving. Maar ik wist dat niet, dus daar moest ik mensen interviewen en ik had een kennisbedrijf die hielp mij en ik kwam ook bij brancheorganisaties terecht, ik kwam ook ineens bij het Instituut Nederlands Kwaliteit terecht, want we hadden bedacht, het is wel als je een framework hebt, hoe je een strategieplan maakt. Instituut Nederlands Kwaliteit, dat is een afgeleide van de Europese standaard en dat had Philips, KLM verzonnen, heel groot, klein gemaakt, tot slot, hartstikke leuk om even te vertellen, ik moest natuurlijk veel leren, ik snapte niks van financiën, iets wat werd gezegd, dus ga sowieso eens meelopen in België, daar hadden we ook wat bedrijven, Aan De Stegge, jij doet due diligence, loop je mee met de accountants, loop je achteraan, ga je kijken en je gaat dat rapport, dat vergeet ik nooit meer, bouwbedrijf Janssen in Geel, ik weet niet hoe het er nu mee staat, maar voor mij, was wel spannend, ging ik daar mee, moest ik dat bedrijf langs de meetlat van het INK leggen, dat was mijn opgave. Dus dan moest je kwalitatief meten hoe goed is dat bedrijf. Is uiteindelijk niks geworden die overname, maar zo had ik daar vanuit die rol heb ik zoveel in de breedte gedaan, verbeter management, dat was toen toch wel, dat kwam helemaal op, door dat INK ook ingegeven. Er is een cursus in Kortrijk, werd er dan gezegd, en misschien moet jij dat gaan doen. Waar je woonde en dat je dan van hot naar her reed en bijna nog maar zes uur kon slapen of vijf uur, dat werd helemaal niet gevraagd, toen heb ik in Kortrijk een cursus gedaan, verbeter management, in die tijd deed je zoveel dingen en ik denk dat je daar zo - ja, zoveel dynamiek om je heen, dat dat je enorm gevormd heeft, wat je pas achteraf - dan valt het pas op zijn plek.

 

Cor

Wie zag dan als regisseur daar dan weer boven, wat er bijvoorbeeld met jou gebeurde?

 

Johan

Ja, dat deed dan een coach. Die was verbonden aan Aan De Stegge, die sprak je één keer per twee maanden. En incidenteel had je dan wel eens met mensen van de holding te maken. Maar eigenlijk ook best wel op afstand, dus je werd ook wel heel veel aan jezelf overgelaten.

 

Cor

Maar ze zagen wel een plan met jou?

 

Johan

Dat weet ik niet, want ik vond dat wel tegenvallen eigenlijk, maar ja, dat mag je natuurlijk helemaal niet zeggen, want ik heb gewoon een fantastische kans gehad. Linksom, rechtsom, Aan De Stegge heeft mij gewoon, zo zie ik het persoonlijk, gewoon een kans gegeven en dat vind ik nog steeds top. Wat je dan ook hebt bijgedragen of waar je in tekort komt even daar gelaten, het is gewoon, dat is iemand die je een kans geeft en uiteindelijk, ja, die groep waar we mee begonnen, die twintig man, die haakten snel af, dat zag ik. Nu is er welgeteld nog één iemand over, die heeft een eigen projectontwikkelingsbedrijf ook binnen de holding, in Limburg. Dat is de enigste jongen die uit die tijd nog aangehaakt is.

 

Cor

Naast jou?

 

Johan

Ja. Dus je zag dat wel, toen, na anderhalf, twee jaar zag je dat al ontstaan dat proces. Ik heb voor Bouwtaak, toen moest er een boekje komen en dat hele concept over dat digitaal bouwen, daar heb ik toen mijn afstudeerstage, of mijn afstudeerverslag over gemaakt, voor die master opleiding die ik deed en dat ging over hele andere dingen dan het echte bouwen, zoals we bij de bouwbedrijven kennen. Ja, wij waren een soort academici, die zaten een beetje te fantaseren over digitaal bouwen, maar er moest een boekje komen voor de bedrijven, want daar werken twaalfhonderd man bij al die bedrijven en die moest uitgelegd worden: wat is Bouwtaak. Want we gaan overal zo werken. Ja, ik deed dan de eindredactie van zo’n boekje, dat het helemaal klopte. Dus dat was heel divers.

 

Cor

Dat was toch die projectsecretaris die weer naar voren kwam daar. Maar goed, Waal, 2005.

 

Johan

Ja, nog één stap dan. Uiteindelijk was R&D ook over, dus terug naar de bedrijven. Johan gaat nog bij Bouwbedrijf Paul praten in Apeldoorn, ja, die zat daar helemaal niet op te wachten op mij. Ruud Geluk, als ik het goed heb, die zat daar al jaar en dag en dan kwam er zo’n westerling, zo’n jongetje, zo zie ik dat nu voor me, die kwam dan: ja, ik wil verder bij ACB, ik wil directeur worden, dit is misschien wel een bedrijf voor mij, dus die meneer zegt tegen mij: ja, hoe zie jij dan een bedrijf? Dat was super traditioneel georganiseerd. Dus ik schrijf een notitie, ook eigenlijk ongevraagd, u kunt het beste zo organiseren en dan zet ik mezelf ook ergens bovenin, dat uitgelegd, nou, bedankt. Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling, dus dan was die kans ook weer voorbij, dus die hebben ook wel eens met mij gezeten. Dus toch maar weer naar Vlaardingen, want ik wil eigenlijk ook gewoon in het westen blijven wonen. Ik naar Vlaardingen terug, zat daar net een nieuwe algemeen directeur, in 2000. Kom ik in 2001: nou ik wil hier dan wel binnenkort in die directie komen. Ja, dat was dus helemaal het tegenovergestelde plan, want ze hadden net een nieuwe man, dat snap ik nu ook achteraf. Maar ja, er werd toch gezegd: ja, kom maar, want jij bent met de Bouwtaak bezig geweest en dat was de clou, hoe kwam ik daar in het management team? Toen heb ik gezegd - maar wat kom je eigenlijk doen hier? Ik zeg: ik kom proces management doen. Dat hele woord was nog nooit gevallen. Hij zegt: wat is dat? Ik zeg: ik ga alle processen optimaliseren en we gaan ervoor in het traject, voorwaarts integreren, gaan we aan planontwikkeling doen, zij hadden goede werkvoorraad, goede klanten, dat was gewoon zo, dus ik had daar zo een paar projecten, dat was goed. Ik heb hier een paar kansen van die en die corporaties en ontwikkelaars en maak er wat van. En ik had natuurlijk al die processen gemoduleerd, en daar was een soort procesmodel uitgekomen, dat noemden we NEOD(?)plans, dat was het model, niemand wilde daar natuurlijk aan, maar ik ging er helemaal honderd procent voor. Ik ging heel Waal op NEOD(?)Plans zetten. Ben ik gaan doen. Uiteindelijk krijg je dan kansen voor projecten en ik meen in 2003, ja, traditionele afdelingen, we moeten eigenlijk naar een soort kenniscentrum, want dat hoorde bij dat procesdenken, had ik zelf verzonnen ook, die naam, maar daar werden hoofd van dat kenniscentrum, dat vond ik helemaal niet de bedoeling. Ik had het gewoon niet goed gedaan, ik had niet gezegd: en ik wil ook hoofd worden. Maar dat kon ook niet, want het idee was, als je dan geen projecten hebt gebouwd, dan kun je dat ook allemaal nog niet aansturen. Uiteindelijk werd een ander hoofd, na een jaar of half jaar struikelde die over iets, jammer, die meneer ging weg en ik denk: dan moet ik het nog een keer proberen, dan ga ik zeggen: als je nu dit plaatje doet, met dat kenniscentrum en die man daar en die man daar, dan word ik hoofd kenniscentrum. Maar dat betekent dan ook dat ik een plek in dat management team wilde hebben en dat eigenlijk twee andere MT-leden op de afdeling gingen werken. Dat heb ik opgeschreven, ik heb dat memo nog wel in een oude computer ergens en dat vond ik heel leuk, toen zei Arie Punt, dat was de nieuwe algemeen directeur, hij zegt: zo gaan we het doen. Wel weer een kans gekregen. Dus toen kwam ik in het MT, toen was het natuurlijk al wel iets beter, toen ging de weg al omhoog een beetje, alleen toen zat ik daar en toen zei diezelfde Arie: als jij nu echt wat wil worden, dan moet je toch eerst eens een groot project maken. En toen waren we in die tijd bezig, toen speelde de realisatie van dit hotel waar we nu zitten in Ridderkerk al. Toen hadden we grondpositie, de voorgangers hadden hun grondpositie verkocht aan het bedrijf Valk om hier een hotel te bouwen en dan mocht Waal het bouwen, en Arie Punt zat al een paar jaar, een paar maanden in het bouwteam, dat duurde vrij lang, hij zegt: als jij in het MT zit, dan moet jij als hoofd kenniscentrum ook maar zo’n bouwteam eens verder brengen en als je dan misschien aanneemt, moet je het misschien een keer bouwen en dan word je misschien over vijf jaar projectleider. Mijn wereld stortte weer in, want dat was helemaal niet mijn horizon.

En ik wil ook helemaal geen technisch projectleider worden, maar ik ben wel dat bouwteam aangegaan. Ik heb daar een fantastisch leuke tijd gehad met de opdrachtgevers van dit pand en ja, dat was gewoon een hele mooie tijd, want dat lukte gewoon. We gingen gewoon echt dat project realiseren.

 

Cor

En wat was waar jij vooral goed in was, dat je het voor elkaar kreeg?

 

Johan

Het was heel traditioneel ingericht, in mijn beleving dan, de opdrachtgever had een architect en de architect die had alles te zeggen en die tekende allemaal moeilijke dingen, en wat uiteindelijk de clou was met de afdeling, met het kenniscentrum toen, hebben we eigenlijk de hele moeilijke bouwsystematiek die ze hadden bedacht en getekend, hebben we gezegd: we doen heel veel woningbouw en dat maakten we met een bouwsysteem dat heet tunnelbekisting, bouw je één, twee beuken per dag. Die stort je vol en de volgende dag doe je de rest en zo maak je hele rijen achter elkaar, in een treintje en dan doe je de gevel er achteraan, de afbouw, dan krijg je een beetje industrialisatie in het proces. Je hebt het hier gezien, je zit in een soort ovaal.

 

Cor

En het staat nog.

 

Johan

Ovaal ga je ook nooit tunnelen, is dan het verhaal, maar waarom, het zijn altijd een soort kubistische vormen, waarom kun je geen spietjes maken, of kunnen we hem niet segmenteren? Eigenlijk door dat in te brengen, dat was eigenlijk de clou, was het ineens financieel haalbaar. Dan krijg je een heel ander bouwproces, dan krijg je een andere kostprijs en plus de gunfactor, Rob en Freek van der Valk, de huidige eigenaren, ja, die werkten ook mee. Daar was ook een wil, om daar uit te komen en uiteindelijk hebben we dat toen geclosed en dat is het leuk bij Van der Valk, want jij zegt: waar zullen we gaan zitten. Bij Van der Valk, waarom? Ja, je bent nog zo’n jong en krijgt zo’n project voor elkaar, dat was negen miljoen euro omzet, iedereen zei ook: kijk uit. Want het zijn inkopers. Ik moet zeggen: ik zag toen veel minder gevaar dan nu. Dat is soms ook wel eens makkelijk. Toen hadden we het afgerond en toen zei Rob, die zat in mijn beleving in de drivers seat: jij moet ook nog naar mijn broer Martin in Alphen aan den Rijn. Ik denk: naar Alphen aan den Rijn? Ik naar Alphen aan den Rijn. Met zijn broer, dat is natuurlijk zo’n familiebedrijf. Maar een kuub beton, dat gaan wij niet betalen aan jou, dat kunnen ze dan wel afgesproken hebben met jou. Toen zakte ik wel door de grond, ik denk: daar gaan we weer helemaal opnieuw. Ja, ik weet niet hoe ik daar uitgekomen ben, maar ik heb wel gezegd dat beton beton bleef en niemand zo goedkoop kon leveren. Toen heb ik nog een les sinaasappels inkopen gekregen, voor zo’n concern als Valk, dat vond ik heel interessant, vond ik leuk. Jouw vraag was, wat vind je allemaal leuk, dat vind ik leuk. Zo iemand die het je even moeilijk maakt, maar vanuit competitie moet je het dan winnen, of vanuit zekerheden, of vanuit kennis. Ik denk: als ik vanuit weten waar ik mee bezig ben en kennis, dan kan ik ook iets goed verkopen, dan ben ik ook niet onzeker wat ik anders wel kan zijn, veel mensen denken van niet, maar dat ben ik wel erg, maar niet als ik weet waar ik het over heb, dan heb ik ook de overredingskracht om daar weer uit te komen. Maar ik vond dat zo’n fantastisch verhaal hoe zij sinaasappels inkochten en dan kreeg ik weer een kopje koffie en wat dan de kostprijs was en eigenlijk, die koffie leverde dan wel meer op dan die borden eten. Ik weet niet hoe het nu is, maar toen was het verhaal. Dat zijn de super leuke dingen.

 

Cor

Procentueel in ieder geval wel, nominaal weten we natuurlijk niet.

 

Johan

Echt heel erg leuk.

 

Cor

Heb je vervolgens Alphen gebouwd?

 

Johan

Nee, dat was in Alphen dat gesprek en dat ging, nee, dat werd wel voorgehouden we gaan dat ook nog bouwen, maar dat is helemaal niks geworden, maar dit gingen we bouwen, dus ik denk - gescoord.

 

Cor

Dus het wapenfeit stond, je had iets gebouwd.

 

Johan

Nee, iets aangenomen en ik ging het niet bouwen, want dat was dan zeg maar mij voorgehouden, als je het dan ook nog een keer bouwt, ik zeg: nee. Dus toen kwam ik terug, dat bouwteam is afgerond. Dan was ik wel eens teleurgesteld. Ik wil altijd meer en verder. En zei Arie, dat zijn toch wel personen in je leven die echt wel een indruk hebben achtergelaten, die zei dan: ja, wij hadden die lead al. Als jij hier directeur wil worden Johan, dan moet je werk kunnen aannemen. Hij zegt: ik heb hier een briefje van een collega, die zijn vriend werkt bij een bedrijf in Schiedam, toen deden we ook nog u-bouw, hier moeten een paar hallen bij, ja, nee, die moeten iets verbouwen, maar misschien wil hij ook een hal bouwen. Ik kan het me helemaal voorstellen dat ik ook zo’n briefje aan iemand anders geef als ik iets half gehoord heb nu. Toen heb ik drie hallen gebouwd, wij, als Waal en een heel kantoor opgetopt, super leuke relatie met die klant, ook nog wat verdiend en dat was wel, dit was de aanloop, dit hotel, maar dat was dan echt wel, ik kon er werk aannemen. We hadden in die tijd, dat dat allemaal gebeurde, bouwde ik enorm aan Waal. Want toen ik daar kwam was er nagenoeg niks. Er was geen referentiemap, geen verhaal, wie zijn wij, maar ik heb dat natuurlijk gemaakt, dat verhaal. Wij zijn de bouwproces managers, wij hebben een kenniscentrum, dus eigenlijk het labelen, het vermarkten dat heb ik altijd wel heel leuk gevonden en ik kreeg daar super veel ruimte voor bij Waal. Dus dat is denk ik ook wel een soort, dat moet je ook maar krijgen. Want wie geef ik nu de ruimte bij mij om het te gaan veranderen bij ons? Nou, niet veel mensen op dat front. En uiteindelijk, je kan ook werk aannemen en was ik natuurlijk ook aan het groeien in andere bouwteam, wij hebben toen echt een switch gemaakt, zo even naar 2010 doordenkend van, we deden geen hoogbouw, vier, vijf lagen appartementen of tien, maar we deden geen zeventig meter. Maar daar was een soort champions leage in de bouw, als je dat deed dan hoorde je bij -  die MKB bedrijven, ja, aan de corporate kon je je dan meten, en wij hadden een goedkopere kostenstructuur, dus uiteindelijk was dat het doel. En dat bouwen, die portefeuille opbouwen, wij hebben dat in de loop der tijd ook - wij zijn gestopt met industriële hallen bouwen, we zijn gestopt met renovatie onderhoud, we zijn steeds meer gaan focussen en dat heeft ons toen wel heel ver gebracht en dat vind ik leuk om te doen en ik probeer dat ook nu nog steeds, steeds meer te focussen. Dus kiezen is gekozen worden. Dat is heel eng, want zevenenveertig, dat is natuurlijk eigenlijk helemaal niks, zeggen andere mensen dan. Ik denk dan: ik werk al bijna vijfentwintig jaar en dan gewoon nog moeite hebben, dat heb ik nog dagelijks, dat is ook goed om gewoon te delen, wij gaan stoppen met bouwen in Amsterdam. Vanaf 1996 bouwen wij in Amsterdam. Wij hebben afgelopen zomer de laatste woning opgeleverd. Dat besluit heb ik dus twee jaar geleden genomen, met de Aan De Stegge als aandeelhouder. Waarom? Je verliest daar klanten, want die zijn heel erg juridisch ingericht en wij niet, dus je krijgt dan allemaal spin offs van juridische escalaties, dat werkt niet, de gemeente is een te professioneel bedrijf en te overheersend, er is geen bouwveiligheidsplan meer wat voldoet dat jij nog kan werken, dat is over de top, plus jouw collega’s, hele goede collega’s, echt hele gouden gasten die gingen afzeggen, die stonden te veel in de file. Die gaan ’s ochtends om vijf uur rijden en ’s avonds om zes, zeven uur thuis, nu is het corona, is het even weg, maar gewoon echt, wij hebben op de Zuidas Xavier gebouwd, vorig jaar opgeleverd, dat heeft drie jaar geduurd, daar hebben we echt hele fijne collega’s verloren als werkvoorbereider, met als reden, grotendeels: reistijd. Eigenlijk ben je natuurlijk best wel, als ondernemer, moet je veel meer kiezen. We hadden het over: wat is dan wel eens eng, dus om te kiezen en dat te effectueren, dus als ik niet zeg: we stoppen in Amsterdam, dan wordt er niet gestopt. Wij hebben dat gezegd en dat is dan het mooie van het verhaal.

 

Tussenstukje tekst Cor

 

Cor

Dan komt er een kans voorbij, waarschijnlijk.

 

Johan

Sterker nog, heel veel kansen. Bellen ze me voor een paar honderd woningen in Bouwteam, je wil het niet weten. En dan, wat je altijd doet, dus een bouwteam werk zoeken, zo’n klus opstarten daar ga je dan voor bedanken. Ja en daar moet je dan en sterk voor in je schoenen staan, maar het gekke is, dat hebben we dus gedaan, maar meer vanuit nood omdat het ook ons geld kostte, dus het was wel tweeledig en ja, nu hebben we eigenlijk een even goede portefeuille qua grootte in de regio. Dat hadden we wel vijf of tien jaar eerder moeten doen, denk ik dan. Dus je bent eigenlijk als ondernemer ook soms, ja, te soft ondanks dat je misschien in de markt staat van: die gasten kiezen wel en dat vind ik, dan denk ik: er is nog, ik denk altijd een beetje in gewoon, iedereen werkt tot zijn zevenenzestigste, dus ik ga dat ook doen, zo zie ik het voor me even nog, dan denk ik: in twintig jaar kan ik echt nog heel veel, wat ik allemaal heb geleerd gebruiken. Want ja, dat is niet alleen het begin, ik denk dat we nu veel meer leren.

 

Cor

Ik wil nog even terug naar 2005, want wat veranderde er in jouw leven, in je thuissituatie toen je ging van, high potential uiteindelijk naar, je kreeg, begon je met twintig procent aandelen?

 

Johan

Nee, helemaal niet, ik begon, 1 januari 2005 mocht ik adjunct directeur worden. Ik kon het niet uitstaan eerlijk gezegd, want wat is nou adjunct, dan word je eigenlijk ook niks. In 2006 word je echt directeur, echt schoorvoetend mee akkoord gegaan, raar is dat. Maakt niet uit. En in 2006 zou ik dan gaan participeren en conform de formule van het aannemersgilde en dat was in mijn geval vijf procent en op dat moment dan ging Ebert van der Wal, die inmiddels al jaren directeur was, die ging ook mede participant worden en dan werd je nieuwe directie. Samen met Arie, die zat daar natuurlijk pas vijf, zes jaar, dus die moest dat ook accepteren, maar dan was het ook wel van met elkaar: hoe maken we de koek groter, want niemand wil inleveren.

 

Cor

Veranderde er wat toen jij vijf procent - want kocht je die, of verdiende je die in de loop van een jaar terug van je salaris?

 

Johan

Nee, die kocht ik, want het was wel zo: je krijgt hier niks. En hoe kun je ondernemen als je geen risico loopt. Dus ik heb gewoon een lening afgesloten bij de Rabobank, ik vergeet het nooit meer, dus ik naar de Rabobank. Zegt die mevrouw, toen had je nog gewoon een loket, kon je je melden of zo: ik ga geen ondernemer - ik was helemaal geen interessante klant. En ik dacht: maar ik ga voor vijf procent deelnemen in een echt bedrijf. Vergeet ik ook nooit meer, dat ga je ook nooit meer vergeten, tot een paar jaar daarna dat ze je bellen dat je daar private client wil? Dat is raar. Dan denk ik ook altijd bij dat soort dingen: je moet elke klant op zijn niveau serieus nemen. Dan spiegel je dat wel weer voor jezelf - dus ik begon met vijf procent en dat werd pas jaren later, ik weet het niet exact 2009, 2010 pas tien en in 2012 twintig en in 2014 heb ik dan nog eens twintig procent - maar daar werd dus gewoon voor geleend en als je dan eenmaal wat had verdiend, dat is natuurlijk op papier, in de boeken zeg ik dan maar, daar kocht je dan weer je uitbreiding mee, dan was dat weer weg.

 

Cor

Je stijgt zo, maar in 2009, 2011 en 2012, dat je drie keer een Gazelle wordt, dus dat is heel snel groeien, als het dan heel snel groeit, was dan ook die hele snelle groei dat ze dat voor een groot deel op jouw conto schoven en je daarom ook gunden dat je meer aandelen - of had je zoiets van: ik heb dat gedaan, of mede door mij is dat gebeurd, dus ik heb ook het recht om meer aandelen nu te vergaren, te kopen?

 

Johan

Ik denk dat beide. Dus in het begin als je echt minderheidsparticipant bent en je doet het goed, van vijf naar tien procent dan kan iedereen dat in je omgeving ook wel goed handelen, misschien van tien naar twintig is denk ik weer anders, alleen als je zegt van, het ondernemerschap is wel zo bij Aan De Stegge geconstrueerd: als jij een aanzienlijke bijdrage levert is het niet erg als je daar zelf een aanzienlijk deel in hebt, c.q. risico loopt. Want uiteindelijk, het is als het goed gaat leuk, maar als het niet goed gaat loop je evenveel risico.

En dat is wel het idee altijd wel geweest, en dat is natuurlijk in de loop der jaren heb ik dat even zien fluctueren, het idee van hoe dat moet werken ook bij een Aan De Stegge, maar dat is wel het principale idee van ondernemende directies, dat krijg je door mee te doen.

 

Cor

Wat denk jij nu dat het een groot verschil is tussen een ondernemer die gewoon zijn eigen bedrijf opbouwt en gewoon enig aandeelhouder is, tussen jou die altijd, met andere mensen de eigenaar bent, dus met een ander altijd moet overleggen?

 

Johan

Ik denk dat je wel, bij die laatste variant waar ik in zit, dan moet je kunnen samenwerken, je gaat er nooit helemaal alleen over en terwijl een zelfstarter die zich helemaal uitbouwt, zijn bedrijf, die staat er alleen voor, die haalt er misschien meer mensen bij, die heeft meer te kiezen denk ik. Dus ik denk wel dat je iets meer een samenwerkingsmodus moet hebben, maar aan de andere kant kun je ook wel, als je de goede mede-eigenaren treft, want het is bij ons dan vaak meerdere mensen in het bedrijf die meedoen, in ieder geval ik heb dat dus heel lang gehad samen met de directeur productie, ja, dan kun je daar ook wel weer op terugvallen. Dat is weer het voordeel. En ik ben in 2015 alleen in die directie komen te staan, door het vertrek van mijn compagnon in 2014, ja, ik vond dat wel een fijn idee. Want dan heb je überhaupt niet meer van: hij vertelt dit en ik vertel dat, dus het is organisatorisch veel meer hetzelfde, dus -

 

Cor

Dus in het kantoor Waal, ben jij nog de enige die de scepter zwaait.

 

Johan

Dat is duidelijk, alleen je bent gewoon, ik heb me daar in het verleden misschien wel eens op verkeken dat ik denk: dat lijkt mij ook wel ideaal, maar ik heb dat zelf tweeënhalf jaar uitgehouden om de conclusie te trekken: ik kan beter met nog iemand samen de scepter zwaaien, of met zijn drieën, want dan kun je ook, als het leuk gaat kun je dat delen, en als je moeilijkheden hebt kun je dat ook delen. En nu zitten wij weer in zo’n situatie, hebben we een driekoppige directie, dat zijn, ja, een iets jonger team hebben we nu, die mannen zijn ook een paar jaar jonger dan mij, op het gebied van projectontwikkeling, op het gebied van techniek, ja en ik denk dat daardoor veel meer evenwicht is ontstaan. Dus ik acht het eigenlijk een betere situatie.

 

Cor

Die zijn ook mede-eigenaar?

 

Johan

Nee, nee.

 

Cor

Dus jij hebt veertig procent van de aandelen, Aan De Stegge heeft nog zestig procent. Zie je daar nog verandering in komen?

 

Johan

De projectontwikkeling, daar hebben we een nieuw bedrijf voor opgericht, eigenlijk een nieuw label, naast Waal hebben we Maas, Maas wijkontwikkeling, dat is eigenlijk een startup en daar doet de directeur ontwikkeling, is daar zeker partner in, dat is zelfs hartstikke leuk, dat geeft ook wel heel veel spirit weer. En de directeur, adjunct directeur productie die komen uit een niet-directie rol, die heeft de tijd genomen, dat hebben we met elkaar afgesproken dat hij zich in drie jaar helemaal verder verdiept in die directierol, die komt echt uit projecten, dat is toch heel wat anders dan die hele breedte leiding geven. En er vallen natuurlijk heel veel mensen onder productie, en om dan als volwaardig directielid mee te draaien zonder deelname. Dat is ook wel goed afgekaderd.

 

Cor

Ik heb nog een paar vragen aan jou, Johan. Want ik zie dat je je hele leven, je bent dan misschien met leren een klein beetje laat op gang gekomen zou je kunnen zeggen, maar je bent in 2015, je gaat dan naar veertig procent van de aandelen toe en denk je: weet je wat, ik weet nog niet genoeg en ik heb nog tijd over, ik ga dan toch maar nog even mijn MBA doen.

 

Johan

Dat dacht ik zo, ja.

 

Cor

Maar had je echt het idee dat je nog wat tekort kwam, of was het gewoon je wil altijd nog maar meer willen weten. Dacht je echt dat die mensen jou nog wat konden bijbrengen?

 

Johan

Ja, zeker. Want ik ben eigenlijk wel heel nieuwsgierig naar meer, naar kennis en kunde en ik vind het vooral heel leuk om uit andere vakgebieden - ik heb super genoten van die opleiding, van wat ik heb opgehaald. Niet van de druk die je voelde dat je nog iets moet afmaken. En het is ook wel een beetje, ja een beetje bewijsdrang, dat is wel ongelukkig als je dat ver in je veertigste hebt, ik wilde wel zelf, mensen hebben een hele bucket list, je had het net over idool en over voetbalclub, ik had: ik zou mijn MBA wel willen halen. Dat was mijn ideaal. Want dan heb ik in heel de breedte, ook bedrijfskundig en die is ook internationaal en dan kan ik me in ieder geval meten aan mensen die ook richting geven aan bedrijven. En niet omdat ze gewoon heel slim zijn, ondernemend of de goede dingen doen, maar gewoon vanuit kader, vanuit theorie. Een beetje apart, ik vind het een beetje dubbel, want ik heb ook mensen die nu wel eens tegen mij zeggen: zou je dit mij aanbevelen? Dan denk ik: qua tijdsbesteding en qua molensteen om de nek even niet, ligt ook misschien een beetje aan je thuissituatie, ja als je al veel werkt en je gaat die spaarzame uurtjes die je bij elkaar bent, je dan ook nog eens terugtrekken in een hok om een werkstuk, want zo is het, om dat ook nog eens te maken, ja is dat nu zo nodig als je het al goed hebt.

 

Cor

Dan moet je op het werk ook mensen meesleuren, dan moet je dat op school waarschijnlijk ook nog eens een keer doen?

 

Johan

Nee, sterker nog, je krijgt ook allemaal werkgroepjes, ook vanuit de studieopdrachten, ook bij je op kantoor, dan hebben ze bijna nog het idee dat doen we voor Johan zijn school, even plat gezegd. Dat voelt niet echt gelukkig. Terwijl, aan de andere kant mis ik weer dat er vijf man aan mijn bureau staan die zeggen: dit wil ik ook doen. Dat mis ik ook. Dat is eigenlijk ook niet helemaal gezond dat iedereen het wel prima vindt, basisopleiding, we doen af en toe nog een cursus, of een software toepassing. That’s it. We hebben pas nog een Excel training laten geven, daar heb ik ook gewoon aan meegedaan, daar leer je gigantisch veel weer van, van een man die helemaal gek is van Excel. Ja, waarom zou je denken dat je er al bent? En dan zit je daar toch met veel hoogopgeleide mensen, veel mbo, hbo sowieso, tu, ja, die zitten dan allemaal ongelukkig Excel te gebruiken, dat is maar een simpel voorbeeld, dan denk ik eigenlijk raar zo’n mens, want ga twee of drie keer naar zo’n cursus en de volgende keer wat anders en zo blijf je bij. Je moet het zien als investering en het is ook wel in de balans van: kijk, mijn balans die is niet helemaal, ik ben enorm normerend in mijn gedrag, dat is een hele vervelende eigenschap, ik vind dat zelf ook echt lastig, dus ik denk altijd, een ander zal wel dezelfde drijfveren hebben als ikzelf heb. Evenveel wil werken, even belangrijk vind om iets af te maken, terwijl, dat is natuurlijk helemaal niet zo.

 

Cor

Wat zeggen nu bijvoorbeeld je kinderen, je zegt je hebt negen kinderen?

 

Johan

Ja, dat is ook weer veel.

 

Cor

Wat zeggen die dan tegen jou - papa is altijd weg?

 

Johan

Ik weet het niet, want ik heb met mijn kinderen hele leuke gesprekken die ik zelf niet met mijn ouders heb gehad, over bepaalde facetten van het leven, mijn oudste zoon is afgestudeerd aan het hbo, logistiek manager, toen ik mijn MBA afrondde, dus hij deed een onderzoek en ik op mijn gebied, dan kun je sparren met je kind, dat is ook geweldig. Ja, dat vind ik ook een bepaalde kwaliteit geven. Ik denk ook, jongens, kijk naar je vader, doe je best op school, loop niet zo te tobben als hij en doe het nu, nu het gewoon kan. Ik heb wel het idee, je hebt natuurlijk hele goede tijden gehad, we hebben het per definitie allemaal goed in West-Europa, klaar, maar we hebben ook ogenschijnlijk moeilijke tijden gehad, ik ook. Ook na 2014 is heel die woningmarkt ingestort, van de woningcorporatie, daar bouwden we heel veel, de omzet halveerde, mijn partner was er net uitgestapt. Dan voel je je alleen en ook dan die last van: gaan we dat wel overleven? Het is natuurlijk helemaal niet zo dat je nooit boodschappen hebt kunnen doen of zo, maar als jij gewoon een paar miljoen afstreept, verlies hebt, ja, dat doet wel wat met je. En in die tijd denk ik wel eens dat ik wat witjes aan tafel zat en wat langer doorging, want in die zin had ik altijd wel energie op die momenten en dat zelfs kinderen dan zeggen: wat mijn vader doet, zoiets ambieer ik niet, geef mij gewoon maar een baantje. Dat heb ik ook gehoord. Dat vind ik wel eens jammer, denk ik, want alle mooie momenten, ja, die kan ik soms ook niet overbrengen, maar aan de andere kant, je hoeft ook niet allemaal ondernemer te worden. Je doet ook hetgeen wat goed bij je past. Het zou bij mij niet passen om, dat voorbeeld waar we mee begonnen, om van acht tot half vijf, zes weg te zijn, jaar in jaar uit hetzelfde. Dat zou gewoon bij mij niet passen, dus ja, je moet dat denk ik ook niet zo zwart-wit nemen.

 

Cor

Ik vond nog een paar dingen die ik las in het interview in Sprout, over jou, ik weet niet uit welk blad deze komt. Ik lees: we kunnen veel goedkoper bouwen dan we doen. Jij zegt: ik ben een bedrijf die wel een business plan heeft - in heel veel dingen lijk je ver in je tijd vooruit, merk je weerstand naar meer bouwondernemers dat ze zeggen: Johan doe eens even normaal?

 

Johan

Nee, dat denk ik niet, ik denk wel wat je zegt dat de laatste tien jaar is er een enorme ontwikkeling geweest ook en consolidatie en als je dat professionele gedrag in het ondernemen in de bouwsector, alleen wat ik wel merk, dat als wij, dan heb ik het over notabene vijf, zes jaar geleden, dat er een marktsegment uitviel toen hebben wij ons herpakt op een ander marktsegment, dat is eigenlijk verkeerd uitgepakt, dat komt omdat we die taal niet spraken van de klanten, die wilde wel dezelfde gebouwen en dezelfde huizen, maar die werkten meer met een contract en een jurist dan met een opzichter dan dat ze buiten op de bouw kwamen, dus, hoe moet je dat zeggen?

We waren wel een voorloper, maar je krijgt ook wel, vind ik, een enorme knauw als je dan iets onvoorziens onderweg meemaakt. En dan ben je gewoon weer een paar jaar achterop en dan moet je een enorm veervermogen hebben om te zeggen: weet je wat, we trekken de handschoenen weer aan, we gaan gewoon weer opbouwen. Dus die voorsprong die is groter geweest dan dat die nu is en het is nu veel gebruikelijker. Wij zijn heel vooruitstrevend in lean toepassen, in bim-technologie, bouw informatie model, ik heb een teamorganisatiestructuur opgezet in 2012, 2013, toen hadden we echt topjaren, goede productie, goede rendementen, wilden we investeren, wilden we doorgroeien, zelfsturende teams. Ik vergeet het nooit meer, in de bouwvak van 2018, ik denk we moeten terug naar die matrixorganisatie, maar ik heb nog geen nieuwe leidinggevenden, want dan hadden we vier teams, en dan hadden we vier teamleiders, dan waren er mini companies, super, super idee, boekjes over gelezen, echt een fantastisch verhaal, maar van zelfsturing is bijna geen sprake. Ik wil dat ze het ervaren. Wij hebben het geprobeerd met een technisch leidinggevende, met een commercieel leidinggevende, en als er dan een probleem was werd het diffuus, was het van niemand, ik denk wel eens: dat is een kapitale fout geweest, hebben we zes, zeven jaar tijd in verbrand. We zitten nu weer op de oude leest van een matrixorganisatie, een projectenbedrijf, mensen vinden het weer veel prettiger. Het is veel duidelijker.

 

Cor

Wat is iets waarvan jij dacht: zelfsturende teams, dat moet mij lukken -

 

Johan

Dat was een onderdeel van vernieuwing, ook vooruitlopend, ook op andere branches geïnspireerd, maar gewoon niet te implementeren.

 

Cor

Zeg je dan: dat is niet implementeerbaar in de bouw? Of zelfsturende teams, dat is gewoon iets wat niet werkt?

 

Johan

In een uitvoerend bouwbedrijf is het niet te organiseren, in ieder geval, het is ons niet gelukt, dat is beter gezegd, ik heb ook geen goede voorbeelden gezien, ik dacht daar de eerste in te zijn misschien. We zijn er bijvoorbeeld veel te lang mee doorgegaan. Dus die innovatiedrang heeft ons ook en mezelf heel veel energie gekost. Daar heb ik hele stukken over geschreven, uitgepuzzeld, man, een sessies met de teamleiders, wat voor kleur ben je, passen we bij elkaar, tegenovergesteld type, we hebben toch wel heel veel geprobeerd.

 

Cor

Je hebt dus wel een softe kant eigenlijk wel ingebracht -

 

Johan

Ja, maar dat heeft me weinig opgeleverd eigenlijk, ik denk soms wel eens: klip en klaar, stip op de horizon, piketpaaltjes wel, voor de medewerkers, veruit het beste. En dat gevoel heb ik nu ook weer, ik zit wel weer in zo’n nieuwe opgaande lijn en dat zie je niet alleen in cijfers, maar dat voel je ook, je ziet ook we doen ook heel veel aan dashboarding, daar ben ik ook weer helemaal fan van, dat doen ook niet veel bedrijven. Ik zie op een dashboard hoe een heel bedrijf ervoor staat. Ja, dan zie je steeds meer meters op groen staan dan op rood, dus dat is fantastisch, maar uiteindelijk denk ik wel, had het dan alleen maar strak omhoog kunnen gaan? Ik spreek natuurlijk wel eens mensen die ook in het verleden bij ons hebben gewerkt van: ben je teruggezakt, dan was je toen verder? Dat doet dan soms zeer, want ik heb in de tussentijd wel wat geprobeerd, het is alleen niet gelukt.

 

Cor

Maar je hebt een hoop geleerd in de tussentijd. Is het ook zo, als je onderdeel bent van Aan De Stegge dat je echt voor de grote ondernemersfouten behoed bent gebleven, dat er altijd iemand is die zegt: dat gaan we niet doen, Johan, dat is te veel risico?

 

Johan

Nee, nee.

 

Cor

Als je nu terugkijkt, is die hele innovatiedrang naar zelfsturende teams is dat een ondernemersfout geweest, zou je dat zelf als een -

 

Johan

Ja, ik vind dat van mezelf een fout, dat is niet aan de aandeelhouders, die hebben me de ruimte gegeven. Alleen ik zie het als compliment naar de aandeelhouder, wij zijn autonome bedrijven, een eigen bestuur en zo functioneert dat ook echt. En het is natuurlijk te flauw gedacht om te zeggen: had nou gezegd dat ik dat niet had moeten doen, voor de rest moet je er nooit mee bemoeien, zo werkt dat natuurlijk niet. Dus dan vind ik, daar moet je ook gewoon realistisch in zijn en daar hebben we wel een heel consequente lijn in.

 

Cor

Denk je, als je naar de toekomst kijkt, denk je dat je ooit nog zou willen, dat je honderd procent aandeelhouder zou willen zijn van het bedrijf? Of zeg je: dit is eigenlijk iets wat heel goed bij mij past?

 

Johan

Het is maar een gesprek dit, ik zou het denk ik wel willen, want anders ga je hier een beetje een gewenst antwoord geven, ik vind het nu prima, want het functioneert heel goed, ik vind ook nu met een beetje de nieuwe leiding, die zit er nu twee jaar, maar die komt nu pas een beetje, die jongens ken je anders ook niet, en zij kennen mij niet, maar dat werkt best goed en daar ben ik best trots op ook dat we die stap hebben gemaakt en uiteindelijk dat de aandeelhouder Aan De Stegge, ik ben natuurlijk zelf die andere, dat die dat ook hebben georganiseerd, die waren daar prima, die hebben dat nog wat aangejaagd. Dus de setting is goed, maar als je nu zegt wat is echt - dat is wel een goede vraag, wat is nu je drive, dat is toch wel eigenlijk gek, want we hebben het over samenwerken, met de klant, met iedereen, maar in zijn soort, ik ben wel een ondernemer die denk ik ook wel onafhankelijk wil zijn, ik wil eigenlijk ook wel zelf bepalen. En dat is ogenschijnlijk dan niet altijd zo omdat je niet honderd procent eigenaar bent, maar zo heb je dat wel geleerd, zo ben je wel groot geworden. Zo werkt het wel in de wereld. En ja, waarom je dat hebt, dat weet ik niet, een ander heeft dat al helemaal niet, die gaat liever naar de zaak en die krijgt eind van de maand een salaris, klaar. Ik ben liever onafhankelijk dat ik echt heel bewust, mijn eigen stappen en besluiten kan nemen en in dit geval ben ik bouwer en wil ik heel graag klanten ontzorgen en mooie bouwwerken maken, dat maakt mij niet uit. Maar het liefste doe ik dat wel in een veld waarin ik de richting bepaal.

 

Cor

Ik vind dat wel mooi, want wat ik zie: ik zie een man die ondernemer genoeg is om te ondernemen en blijkbaar goed genoeg is in communicatie om wel die samenwerking te hebben, dus om het wel samen te doen, dat vind ik reuze knap. We gaan naar de laatste vraag toe, Johan.

 

Johan

Nog over dat communiceren, ik denk dat het wel heel goed is, ook voor de luisteraars: je bent allemaal wel een stuk eigenwijs. Eigenlijk iedereen, op zijn niveau. Zo zie ik het dan maar, en dan zelf sluit ik me daarbij aan, enorm. Ik heb ook veel energie verbrand, ook van mezelf gevergd door het zelf te willen bereiken en bijvoorbeeld de stap van teamorganisatie afbuigen en dan open staan voor een matrixorganisatie met een diversiteit in leiding en het delen van eigenlijk geluk en ongeluk, weet je dat ik daar pas wel echt voor open ben gaan staan nadat ik twee jaar heb lopen tobben? Omdat je dan toch, ben je wel heel alleen, dan ben je alleen aan de top en bij succes is dat niet zo erg, want de eer opstrijken is niet zo moeilijk, dat doe je eigenlijk van nature te graag, maar gewoon al je problemen op je schouders voelen en dat een ander wel naar huis gaat en er klaar mee is, dat heeft toch wel, ook ver in de veertig, in mijn perspectief is dat oud, leer je dus echt hele belangrijke dingen als ondernemer. Wat je eerst meegemaakt moet hebben om er pas eigenlijk echt mentaal voor open te staan, voor nieuwe maten. Want als je samen bent in een bedrijf moet je bijna maatje zijn, dan heb je aan één woord genoeg. Je hoeft niet privé maten te zijn, maar wel zakelijk. Kicken als je het van elkaar snapt en het lukt. Dat heb ik wel moeten leren. Dat vind ik best eigenwijs. Als ik een ander een tip mag geven, sta daar misschien wat eerder open voor.

 

Cor

Dat is wel mooi, want dat is de laatste vraag die ik heb, heb je nog een ultieme ondernemerstip, wat zou je dan zeggen?

 

Johan

Doe eerder wat je denkt te gaan doen. Alles wat je van plan bent te gaan doen, moet je naar voren halen en uiteindelijk toch nog wat meer lef tonen, je nek uitsteken en kwaliteit van leven is niet alleen dat je een rendabel bedrijf hebt, dat is toch ook wel de momenten.

 

Cor

Eerder trouw zijn aan je onderbuikgevoel?

 

Johan

Ja, misschien wel. En dan ook daar eventueel de risico’s die daarbij naar boven komen, accepteren. Niet alleen pas durven als je je safe voelt.